Ναύαρχος Richard E. Byrd: Το Μυστικό μου Ημερολόγιο για την Εσωτερική Γη - Φεβρουάριος και Μάρτιος 1947

Πρέπει να γράψω αυτό το ημερολόγιο με μυστικότητα και αφάνεια. Αυτό παρουσιάζει τη πτήση μου στον Αρκτικό Ωκεανό τη δεκάτη ενάτη Φεβρουαρίου του έτους 1947....
Έρχεται κάποια στιγμή που η λογική των ανθρώπων ξεθωριάζει στην ασημαντότητα και πρέπει να αποδεχθεί κάποιος το αναπόφευκτο της Αλήθειας! Δεν είμαι ελεύθερος να αποκαλύψω τα παρακάτω ντοκουμέντα σε αυτό το γραπτό μου... ίσως αυτό να μη δει ποτέ το φως της δημοσιότητας, αλλά πρέπει να κάνω το καθήκον μου και να τα αναφέρω εδώ για να τα διαβάσουν  όλοι κάποια μέρα. Σε ένα κόσμο πλεονεξίας και εκμετάλλευσης δεν μπορεί να καταπιέζεται πια η αλήθεια.

Ημερολόγιο Πτήσης: Βάση CAMP ARCTIC, 2/19/1947

Ώρα 0600: Είμαστε πλήρως έτοιμοι για τη πτήση μας προς βορά κι έχουμε γεμίσει τις δεξαμενές μας στις 0610.

Ώρα 0620: Το μίγμα στη δεξιά μηχανή φαίνεται πάρα πολύ πλούσιο. Έγινε ρύθμιση και τα Pratt Whittneys λειτουργούν τώρα ομαλά.

Ώρα 0730: Ραδιοέλεγχος με τη βάση. Όλα είναι καλά και η λήψη κανονική.

Ώρα 0740: Παρατηρείται μικρή διαρροή λαδιού στη δεξιά μηχανή, ο δείκτης όμως της πίεσης του λαδιού δείχνει κανονικά.

Ώρα 0800: Σημειώθηκε μια ελαφρά ανατάραξη από την ανατολική διεύθυνση σε ύψος 2321 ποδιών. Διόρθωση στα 1700 πόδια. Όχι άλλες αναταράξεις, αλλά αυξάνει ο άνεμος στην ουρά. Ελαφρά ρύθμιση στις βαλβίδες ελέγχου. Το αεροσκάφος πηγαίνει τώρα πολύ καλά

Ώρα 0815: Ραδιοέλεγχος με τη βάση. Κατάσταση κανονική.

Ώρα 0830: Πάλι ανατάραξη. Αύξηση του ύψους στα 2900 πόδια. Ομαλές πάλι συνθήκες πτήσεως.

Ώρα 0910: Απέραντος πάγος και χιόνι από κάτω μας. Παρατήρηση ενός κιτρινωπού χρωματισμού διαμορφωμένου σε ένα γραμμικό μοτίβο. Αλλαγή πορείας για μια καλύτερη εξέταση αυτού του χρωματικού μοτίβου από κάτω μας. Παρατήρηση επίσης κοκκινωπού ή πορφυρού χρώματος. Κάνω κύκλο γύρω από αυτή τη περιοχή, δυο πλήρεις στροφές και μετά επιστρέφω στην καθορισμένη ένδειξη της πυξίδας. Έγινε ξανά έλεγχος θέσης με το στρατόπεδο της βάσης και η αναμετάδοση των πληροφοριών σχετικά με τους χρωματισμούς στο πάγο και στο χιόνι από κάτω μας.

Ώρα 0910: Τόσο η μαγνητική, όσο και η γυροσκοπική πυξίδα, αρχίζουν να περιστρέφονται και να ταλαντώνονται. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε την ένδειξη της πυξίδας μας. Προσανατολιζόμαστε με την ηλιακή πυξίδα, εντούτοις όλα φαίνονται καλά. Τα όργανα ανταποκρίνονται φαινομενικά αργά, αλλά δεν υπάρχει ένδειξη πάγου!

Ώρα 0915: Πέρα σε μια απόσταση φαίνεται σαν να υπάρχουν βουνά.

Ώρα 0949: Πέρασαν 29 λεπτά πτήσης από τη πρώτη θέαση των βουνών. Δεν είναι παραίσθηση. Είναι βουνά και αποτελούνται από μια μικρή οροσειρά που δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου!

Ώρα 0955: Αλλαγή ύψους στα 2950 πόδια, συναντούμε πάλι μια ισχυρή ανατάραξη.

Ώρα 1000: Διασχίζουμε από πάνω τη μικρή οροσειρά και συνεχίζουμε να προχωράμε βόρεια, όσο καλύτερα μπορεί να εξακριβωθεί αυτό. Πέρα από την οροσειρά φαίνεται μια κοιλάδα με ένα μικρό ποτάμι που τρέχει στο κέντρο της. Δε θα έπρεπε να υπάρχει πράσινη κοιλάδα από κάτω μας! Κάτι είναι σαφώς λανθασμένο και ανώμαλο εδώ! Θα έπρεπε να είμαστε πάνω από Πάγο και Χιόνι! Προς το αριστερό μέρος υπάρχουν μεγάλα δάση που αναπτύσσονται πάνω στις πλαγιές του βουνού. Τα όργανα πλοήγησης συνεχίζουν να περιστρέφονται, το γυροσκόπιο ταλαντώνεται μπρος-πίσω!

Ώρα 1005: Αλλάζω ύψος στα 1400 πόδια και κάνω μια οξεία αριστερή στροφή για να εξετάσω καλύτερα τη κοιλάδα από κάτω μας. Αυτή είναι πράσινη, είτε με βρύα ή ένα είδος σφιχτοπλεγμένου χόρτου. Το φως εδώ φαίνεται διαφορετικό. Δεν μπορώ να δω πια τον Ήλιο. Κάνουμε μια άλλη αριστερή στροφή και εντοπίζουμε κάτι που μοιάζει με ένα μεγάλο ζώο από κάτω μας. Φαίνεται να είναι ελέφαντας! ΟΧΙ! Αυτό φαίνεται περισσότερο σαν ένα μαμούθ! Αυτό είναι απίστευτο! Εντούτοις νάτο, είναι εκεί!. Χαμηλώνω στα 1000 πόδια και παίρνω τις διόπτρες για να εξετάσω καλύτερα το ζώο. Επιβεβαιώνεται - είναι οριστικά ένα ζώο σαν μαμούθ! Το αναφέρω αυτό στη βάση.

Rev. Melissa Smith

Ώρα 1030: Συναντούμε περισσότερους κυλιόμενους πράσινους λόφους τώρα. Ο δείκτης της εξωτερικής θερμοκρασίας δείχνει 23,3 βαθμούς Κελσίου! Συνεχίζουμε προς τα πάνω με βάση την ένδειξη της πυξίδας μας. Τα όργανα φαίνονται τώρα κανονικά. Είμαι έκπληκτος για τη δράση τους. Προσπαθώ να έλθω σε επαφή με τη βάση. Ο ασύρματος δε λειτουργεί!

Ώρα 1130: Η εξοχή από κάτω είναι πιο επίπεδη και κανονική (εάν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη). Μπροστά μας εντοπίζουμε μια πόλη!!! Αυτό είναι αδύνατον! Το αεροσκάφος φαίνεται ελαφρύ και παράξενα αιωρούμενο. Τα όργανα αρνούνται να ανταποκριθούν!!. ΘΕΕ μου!!! Έξω, κάπως μακριά από το αριστερό και δεξιό μας φτερό βρίσκεται ένα άγνωστος τύπος αεροσκάφους. Πλησιάζουν γρήγορα δίπλα μας! Είναι δισκοειδή και έχουν μια ακτινοβολία γύρω τους. Είναι τώρα αρκετά κοντά για να δω τα σήματα πάνω τους. Είναι ένα είδος σβάστικας!!! Αυτό είναι φανταστικό. Πού είμαστε! Τι έχει συμβεί. Παλεύω πάλι με τα όργανα. Δεν ανταποκρίνονται!!! Μας έχει πιάσει κάποιο είδος αόρατης, φαύλης λαβής!

Ώρα 1135: Το ραδιόφωνό μας τρίζει και ακούγεται μια φωνή απ’ αυτό στα Αγγλικά με μια ίσως ελαφριά Σκανδιναβική ή Γερμανική προφορά! Το μήνυμα είναι το εξής: «Καλώς ήλθατε ναύαρχε στο κράτος μας. Θα σε προσγειώσουμε σε επτά ακριβώς λεπτά! Χαλάρωσε Ναύαρχε, βρίσκεσαι σε καλά χέρια». Παρατηρώ ότι οι μηχανές του αεροπλάνου μας έχουν σταματήσει να δουλεύουν! Το αεροπλάνο είναι κάτω από κάποιο παράξενο έλεγχο και τώρα στρέφεται μόνο του. Τα όργανα ελέγχου είναι άχρηστα.

Ώρα 1140: Λάβαμε ένα άλλο ραδιοφωνικό μήνυμα. Αρχίζουμε τώρα τη διαδικασία προσγείωσης και σε μερικές στιγμές το αεροπλάνο τρέμει ελαφρά και αρχίζει μια κάθοδο σαν να έχει πιαστεί σε κάποιο μεγάλο αόρατο ανελκυστήρα!. Η προς τα κάτω κίνηση είναι αμελητέα και ακουμπάμε κάτω με ένα ελαφρύ μόνο τίναγμα!

Ώρα 1145: Κάνω μια βιαστική τελευταία καταχώρηση στο ημερολόγιο πτήσης. Πολλοί άνθρωποι πλησιάζουν με τα πόδια προς το αεροσκάφος μας. Αυτοί είναι ψηλοί με ξανθιά μαλλιά. Σε μια απόσταση φαίνεται μια λαμπυρίζουσα πόλη δονούμενη στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί τώρα, αλλά δε βλέπω σημάδια όπλων σε αυτούς που πλησιάζουν. Ακούω τώρα μια φωνή να με διατάζει με το όνομά μου να ανοίξω τη πόρτα. Συμμορφώνομαι.

Τέλος Ημερολογίου

Από αυτό το σημείο γράφω όλα τα επόμενα γεγονότα από τις αναμνήσεις μου. Αυτά είναι πέρα από τη φαντασία και θα φαινόντουσαν όλα σαν μια τρέλα, αν δεν είχαν συμβεί.
Ο ασυρματιστής κι εγώ βγαίνουμε από το αεροσκάφος και μας υποδέχονται με τον πιο εγκάρδιο τρόπο. Επιβιβαζόμαστε μετά σε ένα μικρό μέσο μεταφοράς σαν πλατφόρμα χωρίς ρόδες! Αυτό μας μεταφέρει προς τη λαμπερή πόλη με μεγάλη ταχύτητα. Καθώς πλησιάζουμε, η πόλη φαίνεται να είναι κατασκευασμένη από ένα κρυσταλλικό υλικό.

Σύντομα φτάνουμε σε ένα μεγάλο κτίριο που δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου. Φαίνεται να προέρχεται από ένα πίνακα του Frank Lloyd Wright, ή ίσως πιο σωστά από ένα σκηνικό του Buck Rogers!! Μας δίνουν κάποιο είδος ζεστού ποτού που η γεύση του δεν έμοιαζε με τίποτα από όσα είχα γευθεί πριν. Είναι γλυκύτατο.

Sangstar1 Videos Presentations TruthResearchers

Μετά από δέκα περίπου λεπτά δυο από τους θαυμαστά εμφανιζόμενους οικοδεσπότες μας έρχονται στο κατάλυμά μας και μου αναγγέλλουν ότι πρέπει να τους ακολουθήσω. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να συμμορφωθώ. Αφήνω τον ασυρματιστή πίσω μου και περπατάμε για μια μικρή απόσταση. Μπαίνουμε μετά σε ό,τι φαίνεται να είναι ένα ασανσέρ.

Κατεβαίνουμε για λίγο προς τα κάτω και μετά η μηχανή σταματά και η πόρτα ανοίγει σιωπηλά προς τα πάνω! Προχωράμε ύστερα προς τα κάτω σε ένα μακρύ διάδρομο που είναι φωτισμένος από ένα ροδόχρου φως που φαίνεται να εκπέμπεται από τους ίδιους τους τοίχους! Ένα από τα όντα μας κάνει νεύμα να σταματήσουμε μπροστά από μια μεγάλη πόρτα.
Πάνω από τη πόρτα υπάρχει μια επιγραφή που δεν μπορώ να διαβάσω. Η μεγάλη πόρτα ανοίγει γλιστρώντας αθόρυβα και μου κάνουν νεύμα να μπω μέσα. Ένας από τους οικοδεσπότες μου μιλάει: «Μη φοβάσαι ναύαρχε, θα έχεις μια ακρόαση με το Διδάσκαλο...»

Προχωρώ μέσα και τα μάτια μου προσαρμόζονται στον όμορφο χρωματισμό που φαίνεται να γεμίζει πλήρως το δωμάτιο. Μετά αρχίζω να βλέπω το περιβάλλον μου. Αυτό που χαιρέτισαν με αγαλλίαση τα μάτια μου είναι η πιο όμορφη θέα που έχω δει μέχρι τώρα.
Στη πραγματικότητα είναι πάρα πολύ όμορφη και θαυμαστή για να τη περιγράψω. Είναι εξαιρετική και λεπτή. Δε νομίζω ότι υπάρχει ανθρώπινος όρος που να μπορεί να τη περιγράψει με οποιαδήποτε λεπτομέρεια δίκαια! Οι σκέψεις μου διακόπτονται με ένα εγκάρδιο τρόπο από μια ζεστή πλούσια φωνή με μια μελωδική ποιότητα: «Καλωσήλθες στο κράτος μας, Ναύαρχε».

Βλέπω έναν άνθρωπο με λεπτά χαρακτηριστικά και με τη χάραξη των χρόνων πάνω στο πρόσωπό του. Κάθεται σε ένα μακρύ τραπέζι. Μου κάνει νεύμα να καθίσω σε μια από τις καρέκλες. Αφού κάθισα, αυτός τοποθετεί μαζί τις άκρες των δακτύλων του και χαμογελά. Μιλά ξανά απαλά και αναφέρει τα εξής:
Σε έχουμε αφήσει να μπεις εδώ γιατί έχεις ευγενικό χαρακτήρα και είσαι πολύ γνωστός στο Κόσμο της Επιφάνειας Ναύαρχε. Κόσμο της επιφάνειας; μου κόβεται σχεδόν η αναπνοή! «Ναι», απαντά με ένα χαμόγελο ο Διδάσκαλος, Βρίσκεσαι στο κράτος των Αριάνι, του Εσωτερικού Κόσμου της Γης.

Δε θα καθυστερήσουμε για πολύ την αποστολή σου και θα σε συνοδεύσουμε με ασφάλεια πίσω στην επιφάνεια και για μια απόσταση πιο πέρα. Αλλά τώρα Ναύαρχε, θα σου πω γιατί έχεις προσκληθεί εδώ. Το ενδιαφέρον μας αρχίζει σωστά αφότου η φυλή σου έριξε τις πρώτες ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι στην Ιαπωνία.

Ήταν σε αυτή την εποχή συναγερμού που στείλαμε τις ιπτάμενες μηχανές μας, τα "Flugelrads", στο κόσμο σας της επιφάνειας να ερευνήσουν τι είχε κάνει η φυλή σας. Αυτό είναι βέβαια περασμένη ιστορία τώρα αγαπητέ μου Ναύαρχε, αλλά πρέπει να συνεχίσω.
Βλέπεις δεν έχουμε αναμειχθεί ποτέ πριν στους πολέμους και τη βαρβαρότητα της φυλής σας, αλλά τώρα πρέπει, γιατί έχετε μάθει να μεταχειρίζεσθε μια ορισμένη δύναμη που δεν είναι για τον άνθρωπο, αυτή της ατομικής ενέργειας. Οι απεσταλμένοι μας έχουν παραδώσει ήδη μηνύματα στις δυνάμεις του κόσμου σας και εντούτοις αυτές δεν τις λαμβάνουν υπ’ όψη τους.
Τώρα έχεις εκλεγεί να είσαι μάρτυρας εδώ ότι ο κόσμος μας υπάρχει πραγματικά. Βλέπεις ο Πολιτισμός και η Επιστήμη μας είναι πολλές χιλιάδες χρόνια μπροστά από το δικό σας, Ναύαρχε. Τον διέκοψα: «Αλλά τι σχέση έχει αυτό με εμένα Κύριε;»

Τα μάτια του Διδασκάλου φάνηκαν να διεισδύουν βαθιά μέσα στο μυαλό μου και αφού με μελέτησε για μερικές στιγμές απάντησε: «Η φυλή σου έχει φτάσει τώρα στο σημείο της μη επιστροφής, γιατί υπάρχουν ανάμεσά σας εκείνοι που θα κατέστρεφαν τον ίδιο το κόσμο σας από το να εγκαταλείψουν τη δύναμή τους όπως την ξέρουν...»

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και ο Διδάσκαλος συνέχισε: «Το 1945 και μετά προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με τη φυλή σας, αλλά οι προσπάθειές μας συνάντησαν την εχθρότητα και πυροβόλησαν εναντίον των Flugelrads μας. Ναι, αυτά καταδιώχθηκαν ακόμα με κακία και εχθρότητα από τα πολεμικά σας αεροπλάνα.

Έτσι τώρα, γιε μου, υπάρχει μια μεγάλη θύελλα που συγκεντρώνεται πάνω από το κόσμο σας, μια μαύρη μανία που δε θα διαλυθεί για πολλά χρόνια. Δε θα υπάρξει απάντηση στα όπλα σας, δε θα υπάρξει ασφάλεια στην επιστήμη σας.

Μπορεί αυτή να λυσσομανά μέχρι να ποδοπατηθεί κάθε λουλούδι του πολιτισμού σας και όλα τα ανθρώπινα πράγματα να ισοπεδωθούν σε ένα απέραντο χάος. Ο πρόσφατος πόλεμός σας ήταν μόνο ένα πρελούδιο για το τι πρόκειται ακόμα να συμβεί στη φυλή σας. Εμείς εδώ το βλέπουμε πιο καθαρά κάθε ώρα. Μήπως νομίζεις ότι σφάλλω;»
«Όχι», απάντησα. «Συνέβη μια φορά προηγουμένως, ήλθαν και διήρκεσαν για πάνω από πεντακόσια χρόνια».
'Ναι, γιε μου», απάντησε ο Διδάσκαλος, «Οι σκοτεινοί χρόνοι που θα έλθουν τώρα για τη φυλή σας θα καλύψουν τη γη σαν ένα σάβανο, αλλά πιστεύω ότι μερικοί από σας θα ζήσουν μέσα από τη θύελλα, πέρα από αυτό δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο.

King Real
Βλέπουμε σε μια μεγάλη απόσταση ένα νέο κόσμο να ζωντανεύει από τα ερείπια της φυλής σας, αναζητώντας τους χαμένους και μυθικούς θησαυρούς του, που θα βρίσκονται εδώ, γιε μου, ασφαλείς στη φύλαξή μας. Όταν φθάσει εκείνος ο καιρός θα έρθουμε ξανά να βοηθήσουμε στην αναζωογόνηση του πολιτισμού και της φυλής σας.
Ίσως μέχρι τότε να έχετε μάθει τη ματαιότητα του πολέμου και του αγώνα του...και μετά από αυτό το καιρό, ένα μέρος από τον πολιτισμό και την επιστήμη σας θα σας επιστραφεί για να αρχίσει εκ νέου η φυλή σας. Εσύ γιε μου, θα επιστρέψεις στο Κόσμο της Επιφάνειας με αυτό ακριβώς το μήνυμα...»
Με αυτά τα τελευταία λόγια, η συνάντησή μας φάνηκε να τελείωσε. Στάθηκα για μια στιγμή σα να βρισκόμουν σε όνειρο..., αλλά εντούτοις ήξερα ότι ήταν μια πραγματικότητα και για κάποιο παράξενο λόγο έσκυψα ελαφρά το κεφάλι μου, είτε από σεβασμό είτε από ταπεινότητα, δεν ξέρω ποιο από τα δυο.

Ξαφνικά συνειδητοποίησα πάλι ότι οι δυο όμορφοι οικοδεσπότες που με είχαν φέρει εδώ ήσαν ξανά δίπλα μου. «Από εδώ, Ναύαρχε», μου έγνευσε ο ένας. Γύρισα για μια ακόμη φορά προτού φύγω και κοίταξα πίσω προς το μέρος του Διδασκάλου.
Ένα ευγενικό χαμόγελο χαράχθηκε στο λεπτό και αρχαίο του πρόσωπο. «Στο καλό γιε μου», μου είπε, μετά έκανε μια ευχάριστη, απαλή κίνηση ειρήνης με το χέρι του και η συνάντησή μας τελείωσε πραγματικά.
Περπατήσαμε γρήγορα μέσα από τη μεγάλη πόρτα του θαλάμου του Διδασκάλου και μπήκαμε πάλι στο ασανσέρ. Η πόρτα γλίστρησε σιωπηλά προς τα κάτω και αρχίσαμε αμέσως να ανεβαίνουμε προς τα πάνω.
Ένας από τους οικοδεσπότες μου μίλησε ξανά: «Πρέπει τώρα να βιαστούμε, Ναύαρχε, γιατί ο Διδάσκαλος δε θέλει να καθυστερήσεις άλλο στο προγραμματισμένο χρονοδιάγραμμά σου και θα πρέπει να επιστρέψεις με το μύνημά του στη φυλή σου».

Δεν είπα τίποτα. Όλα αυτά ήταν σχεδόν απίστευτα και για μια ακόμα φορά οι σκέψεις μου διεκόπησαν καθώς σταματήσαμε. Μπήκα στο δωμάτιο και βρέθηκα ξανά με τον ασυρματιστή μου. Αυτός είχε μια έκφραση αγωνίας στο πρόσωπό του.
Καθώς πλησίασα του είπα: «Είναι όλα εντάξει Howie, όλα εντάξει». Τα δυο όντα μας έκαναν κίνηση προς το όχημα που μας περίμενε. Επιβιβασθήκαμε και φτάσαμε σύντομα στο αεροσκάφος. Οι μηχανές γύριζαν στο ρελαντί και επιβιβασθήκαμε αμέσως.
Ολόκληρη η ατμόσφαιρα έδειχνε φορτισμένη τώρα με κάποιο είδος επείγουσας κατάστασης. Αφού έκλεισε η πόρτα, το αεροσκάφος σηκώθηκε αμέσως από εκείνη την αόρατη δύναμη μέχρις ότου φτάσαμε σε ύψος 2700 ποδιών.
Δυο από τα αεροσκάφη ήσαν δίπλα μας, σε κάποια απόσταση από μας, οδηγώντας μας στο δρόμο της επιστροφής. Πρέπει να αναφέρω εδώ ότι το ταχύμετρο δεν κατέγραψε τίποτα, αν και κινούμασταν με πολύ μεγάλη ταχύτητα.

Ώρα 215: Ένα μήνυμα έρχεται από τον ασύρματο. «Σας αφήνουμε τώρα, Ναύαρχε, τα όργανά σου είναι ελεύθερα. Auf Wiedersehen!!!!». Παρακολουθήσαμε για μια στιγμή καθώς τα flugelrads εξαφανίσθηκαν μέσα στο ωχρό μπλε ουρανό.

Το αεροσκάφος ένιωσε ξαφνικά σαν να πιάστηκε για μια στιγμή σε ένα καθοδικό ρεύμα αέρος. Ανακτήσαμε γρήγορα τον έλεγχο. Για κάποιο χρόνο δε μιλούσαμε, ο καθένας μας με τις σκέψεις του....
Η είσοδος στο ημερολόγιο πτήσης συνεχίζεται:

220 Ώρες-Είμαστε και πάλι πάνω από τεράστιες εκτάσεις πάγου και χιονιού, και περίπου 27 λεπτά από το στρατόπεδο της βάσης. Τους μιλάμε μέσω ασυρμάτου, απαντούν. Δηλώνουμε όλες τις συνθήκες κανονικές .... κανονικές. Η βάση - στρατόπεδο εκφράζει ανακούφιση στην επανεγκαθιδρυμένη επαφή μας.
300 'Ωρες-Έχουμε προσγειωθεί ομαλά σε κατασκήνωση βάσης. Έχω μια αποστολή .....
ΤΕΛΟΣ καταχώρησης ημερολογίου.

Jordan Pearce

11 Μαρ, 1947. Έχω παρακολουθήσει μόνο μια συνάντηση με το προσωπικό στο Πεντάγωνο. Έχω δηλώσει πλήρως την ανακάλυψή μου και το μήνυμα από τον Δάσκαλο. Όλα έχουν δεόντως καταγραφεί. Ο πρόεδρος έχει τώρα ενημερωθεί. Είμαι τώρα υπό κράτηση για αρκετές ώρες (έξι ώρες, τριάντα εννέα λεπτά, για να είναι ακριβής).
Είμαι σε συνέντευξη εντατικά από τις κορυφαίες δυνάμεις ασφαλείας και μια ιατρική ομάδα. Ήταν ένα μαρτύριο! Έχω τεθεί υπό αυστηρό έλεγχο μέσω των εθνικών διατάξεων για την ασφάλεια αυτής της Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Έχω καταδικαστεί να παραμείνω σιωπηλός, όσον αφορά ότι έχω μάθει, για λογαριασμό του HUMANITY1111 Απίστευτο! Μου υπενθυμίζουν ότι είμαι στρατιωτικός και πρέπει να υπακούσω σε εντολές.

30/12/56: τελική θέση:

Τα τελευταία χρόνια που έχουν παρέλθει από το 1947 δεν ήταν ευνοϊκά ... μπορώ να κάνω τώρα τελευταία υπαγωγή μου σε αυτό το μοναδικό ημερολόγιο. Κλείνοντας, θα ήθελα να δηλώσω ότι έχω κρατήσει πιστά αυτό το μυστικό ζήτημα σύμφωνα με τις οδηγίες όλα αυτά τα χρόνια.
Ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες μου, του ηθικού δικαιώματος. Τώρα, φαίνεται να αισθάνομαι πως η μεγάλη νύχτα έρχεται και αυτό το μυστικό δεν θα πεθάνει μαζί μου, αλλά όπως όλη αλήθεια πρέπει, θα θριαμβεύσει και έτσι πρέπει.
Αυτό μπορεί να είναι η μόνη ελπίδα για την ανθρωπότητα. Έχω δει την αλήθεια και έχει επιταχυνθεί το πνεύμα μου και που με ελευθέρωσε! Έχω κάνει το καθήκον μου προς την τερατώδη στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα. Τώρα, η μεγάλη νύχτα αρχίζει να πλησιάζει, αλλά δεν πρέπει να υπάρχει τέλος.
Ακριβώς όπως τη μακρά νύχτα της Αρκτικής τελειώνει, ο λαμπρός ήλιος της αλήθειας θα έρθει και πάλι... και εκείνοι που είναι το σκοτάδι θα πέσουν μέσα στο φως του..

Διότι έχω δει τη γη πέρα από τον Πόλο, το κέντρο ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ.

Ναύαρχος Ρίτσαρντ Ε. Μπερντ
Ηνωμένες Πολιτείες Ναυτικό
24 του Δεκέμβρη 1956

 extractivity.blogspot.gr 
 e-rodios /  kalyterotera.gr 

Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/06/richard-e-byrd-1947.html#ixzz35N2ZsZTQ

http://www.awakengr.com/2014/06/richard-e-byrd-1947.html
http://end-artemi-sorra-cyprus.blogspot.gr/2014/06/richard-e-byrd-1947-httpwwwawakengrcom2.html