Μια σπίθα εθνεγερσίας

Δεν υπάρχει γωνιά της πατρίδας μας όπου να μη δοξάζεται η ασχήμια. Δεν υπάρχει ούτε μία συνοικία όπου δεν επικρατεί το ανοίκειο. Δεν υπάρχει ούτε ημέρα που να μην απουσιάζει η Δικαιοσύνη από εκεί όπου θα έπρεπε να τέμνει την ανομία με το ξίφος της και να σταθμίζει με τον ζυγό της. Δεν υπάρχει τόπος να σταθεί και να στεριώσει η λογική στη χώρα που τη γέννησε.

Οι τζιχαντιστές οπαδοί της διάλυσης κόβουν κεφάλια αγαλμάτων, βάφουν μαύρα κι άραχλα τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, τραμπουκίζουν σε χώρους διαλόγου, μαϊμουδίζουν αντί να συμπεριφέρονται, καταναλώνουν ψυχοτρόπες ουσίες αντί να ψυχαγωγούνται. Είναι γνήσια τέκνα των μεγάλων ιμάμηδων της παρακμής, της αποδόμησης, της ενστικτώδους εχθρότητας απέναντι σε καθετί εθνικό και χριστιανικό.

Η Νέα Τάξη βρήκε τους καλύτερους υπηρέτες που θα μπορούσε ποτέ να στρατολογήσει στην αγέλη των «εκσυγχρονιστών» του Σημίτη και τους κάθε λογής άρπαγες κρατικού ή ευρωπαϊκού χρήματος. Για να μπορέσει να σταθεί αυτή η ολότελα σάπια δομή έπρεπε πρώτα να μηδενίσει τα κοντέρ της κοινωνίας στα αποθέματα ήθους, φιλοπατρίας, ευσέβειας και πνευματικότητας κι έπειτα να λαφυραγωγήσει ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε από δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο.

Δεν είναι δυνατόν να στέκονται ολόρθοι οι Τσουκάτοι, οι Μαντέληδες και οι λογής λογής σύντροφοί τους στην εξουσία, αν είχαν να αντιμετωπίσουν πολίτες με καλλιέργεια, ανεξαρτησία οικονομική και πνευματική, καθώς και με αρχές. Ούτε θα μπορούσε ποτέ να καταντήσει το κράτος σαν το «χάρτινο κοκοράκι» που σάρκαζε ο Περικλής Γιαννόπουλος, αν δεν δημιουργούνταν στη μάζα η πεποίθηση ότι είμαστε μια μικρή χώρα, με περιορισμένες δυνατότητες, που υπάρχει εξαιτίας του ελέους και της ανοχής χωρών όπως η Φινλανδία, το Βέλγιο και η Ολλανδία.

Οι Ελληνες δέχονται επί αρκετά χρόνια προπαγανδιστικό βομβαρδισμό με συνθήματα και αναλύσεις αρνησιπάτριδων, μηδενιστών πολιτικών, εξαγορασμένων παπαγάλων και «διανοουμένων» της συμφοράς, οι οποίοι αποπειρώνται να νικήσουν το έθνος μας, ενώ δεν έχουν λύσει καν τα τρομερά ψυχολογικά προβλήματα που ταλανίζουν τους ίδιους... Προσπαθούν να μειώσουν τη δύναμη των πολιτών, απομακρύνοντάς τους από τις εστίες της δυνάμεώς τους: τον σταυρό και τη σημαία.

Ωστόσο, παρά την ουτιδανή αξία της προσωπικότητάς τους, οι αποδομητές έχουν κάνει τεράστια ζημιά. Την κατόρθωσαν επειδή είναι πολλοί, έχουν πληθώρα υλικών μέσων, στήριξη από το εξωτερικό και δεν βρίσκουν σημαντικές αντιστάσεις στο εσωτερικό.

Γι' αυτό χρειάζεται ακόμα μία Εθνεγερσία. Ενα κίνημα πρωτίστως πνευματικού χαρακτήρα, που θα επανασυνδέσει τον λαό μας με τις αειζώους πηγές του Γένους μας. Πρέπει να πάρουμε πίσω ό,τι μας αφαιρέθηκε με δόλο και να ξανακάνουμε τον τόπο μας ελληνικό.

Πηγή "δημοκρατία"
http://kostasxan.blogspot.gr/2015/03/blog-post_164.html

Αμβροσία: Η τροφή των Θεών στην Ελληνική μυθολογία

Oι Έλληνες δίνοντας στους θεούς τους ανθρώπινα χαρακτηριστικά, συμπεριέλαβαν τις ιδιότητες, τα προτερήματα και τις αδυναμίες των ανθρώπων.


Κι έτσι θεώρησαν φυσικό να έχουν και την ανάγκη της τροφής. H τροφή των Θεων απαγορεύονταν στους κοινούς θνητούς.


Η ΑΜΒΡΟΣΙΑ ΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Η αμβροσία ήταν η τροφή των Θεών, όπως το νέκταρ υπήρξε το ποτό αυτών. Πριν βρεθεί η αμβροσία, οι Θεοί οσφραίνονταν μόνον την κνίσα των θυμάτων. Αρχικά, η τροφή αυτή εμφανίστηκε κατά την γέννηση του Διός, ρέουσα από το κέρας της Αμάλθειας. Κατά το έπος της Οδύσσειας, οι Πελείες έφεραν την αμβροσία στον πατέρα Δία˙μέσα στις Πλαγκτές όπου μία από αυτές πάντοτε χάνεται, αλλά ο Ζευς πλάθει άλλη προς αντικατάσταση αυτής:

«Και ουδέ πουλί ταίς προσπερνά, αλλ’ ουδέ η περιστέραις
οπού του Δία του πατρός την αμβροσία φέρων˙
ως και απ’ αυταίς κάθε φοράν η γλυστρή πέτρ’ αρπάζει˙
αλλά να κλεισ’ ο αριθμός στέλνει ο πατέρας άλλην»
(Οδυσ. Μ, 62 –65).

Κατά την ποιήτρια Μυρώ την Βυζαντία, ''την αμβροσία κόμισαν στον Δία, όταν ήταν παιδί στην Κρήτη, οι Πελειάδες, το δε νέκταρ αετοί και ο Ζευς, νικώντας τον πατέρα του, τον αετό εποίησε αθάνατο και τον πήρε στον ουρανό, εκείνους κατέστησε προπομπούς του θέρους και του χειμώνος.'' Κατα εναν άλλο μύθο, μνημονευόμενο από τον Πρόκλο, η Δήμητρα παρασκεύαζε την αμβροσία και το νέκταρ για τους αθανάτους.

Αρχικά η αμβροσία δήλωνε την αθανασία και την μεταχειρίζονταν αντ’ αυτής. Πίστευαν ότι όπως ο άνθρωπος ζει από την τροφή, έτσι και οι Θεοί διατηρούνταν αθάνατοι μέσω της αμβροσίας.Εν τούτοις, μέσω της αμβροσία και οι κοινοί θνητοί κατέστησαν αθάνατοι. Με αυτό τον τρόπο, η Αφροδίτη κατέστησε δια της αμβροσίας αθάνατη τη Βερενίκη:

«Ω Διωναία Κύπρι, συ μεν αθάνατον από θνητής,
κατ’ ανθρωπίνην παροιμίαν, εποίησας την Βερενίκην,
αποστάξασα αμβροσίαν εις τους κόλπους αυτής».
(Θεοκρ. XV, 106-108)

Επίσης, η Αθηνά, κατ’ εντολή του Διός, ρίχνει στο στήθος του Αχιλλέα το νέκταρ και την ευχάριστη αμβροσία για να τον απαλλάξει από την πείνα:

«... και τροφήν να πάρη αυτός (ο Αχιλλεύς) δεν θέλει
αλλά κατέβα την γλυκειά να στάξης αμβροσίαν
και νέκταρ μέσ’ τα στήθη του, να μην τον πνιξ’ η πείνα».
(Ιλ. Τ, 345-347)

Κι εδώ η αμβροσία συγχέεται με το νέκταρ υπό την υγρή μορφή.

Ο Πλάτων, στην αλληγορία των ενώσεων των ψυχών, προσθέτει το νέκταρ ως ποτό, μετά την αμβροσία: «ελθούσης δε αυτής ο ηνίοχος προς την φάτνην τους ίππους στήσας παρέβαλεν αμβροσίαν τε και επ’ αυτή νέκταρ επότισε».

Σπανίως η αμβροσία συναντάται ξεχωριστά από το νέκταρ, σε πολλές περιπτώσεις μεταξύ των δύο τούτων λέξεων σημειώνεται μόνο η διαφορά του κατ’ ιδίαν γενικού όρου. Στην Οδύσσεια πάντα μόνο η αμβροσία διακρίνεται ευκρινώς από το νέκταρ, στο γεύμα το οποίο η Καλυψώ παραθέτει στον Ερμή:

«Είπε η θεά, και τράπεζαν γεμάτην αμβροσίαν του θέτει,
και άμα κόκκινο νέκταρ του συγκερνάει
κ’ έτρωγ’ εκείνος κ’ έπινεν, ο μέγας αγροφόνος».
(Οδ. Ε, 92-94).

Παρακάτω, οι υπηρέτες της θεάς προσφέρουν στον φιλοξενούμενο Οδυσσέα την αμβροσία και το νέκταρ, αυτή την φορά ενωμένα:

«και αγνάντια κείνη εκάθισε εις τον θείον Οδυσσέα,
και νέκταρ της παράθεσαν η δούλαις και αμβροσία».
(Οδ. Ε, 198-199).

Και ο Ησίοδος λέει ότι οι θεοί τρώνε και το νέκταρ και την αμβροσία:

«Μα σαν εδώσανε σ’ αυτούς όσα χρειάζονταν όλα,
και νέκταρ και αμβροσία, αυτά που τρώνε μόνον οι θεοί,
τότε στα στήθη τράνεψεν η ρωμαλέα ψυχή τους».

Αυτός, ο ευσεβής ποιητής προσθέτει, ότι οι επί ψευδορκία ένοχοι θεοί δεν είναι πλέον δυνατόν να τραφούν με νέκταρ και αμβροσία:

«Όποιος λοιπόν χύνει νερό απ’ αυτό για να ορκιστή με ψέμα
από τους αθανάτους, πόχουν την κορυφή του χιονισμένου Ολύμπου,
ακέριο χρόνο κοίτεται χωρίς πνοή˙
δεν φέρνει μήτε μια φορά την αμβροσία στα χείλη του ή το νέκταρ,
για να τραφή, αλλά κοίτεται χωρίς αναπνοή, δίχως φωνή
σε μια στρωμασιά˙ μια φοβερή παράλυση τα μέλη του σκεπάζει».
(Ησ. Θεογ. 793-798).

Στον Πίνδαρο, ο Τάνταλος υπέκλεψε από τους ανθρώπους το νέκταρ και την αμβροσία, τα οποία τον είχαν καταστήσει αθάνατο:

«έχει δ’ απάλαμον βίον τούτον εμπεδόμοχθον (ο Τάνταλος),
μετά τριών τέταρτον πόνον, αθανάτων ότι κλέψαις
αλίκεσσι συμπόταις
νέκταρ αμβροσίαν τε
δώκεν, οίσιν άφθιτον».
(Πίνδ. ΙΙ. Ι, 61-65)

Οι Ώρες και η Γαία ενστάλαξαν σταγόνα προς σταγόνα πάνω στα χείλη του Αρισταίου το νέκταρ και την αμβροσία και του έδωσαν την αθανασία:

«εύθρονοις Ώραισι και Γαία
ανελών φίλας υπό ματέροις οίσει.
ται δ’ επιγουνίδιον κατθηκάμεναι βρέφος αυταίς,
νέκταρ εν χείλεσσι και αμβροσίαν στάξοισι, θήσονταί τε νιν αθάνατον
τοις δ’ Αρισταίον καλείν».
(Πίνδ. ΙΙ, ΙΧ, 60-65).

Η αμβροσία χρησιμοποιούνταν αντί αλοιφής, καθώς και ως καλλυντικό και αντισηπτικό μέσο. Οι Θεές αλείφονταν με αμβροσία για να διατηρούν αμάραντα τα κάλλη τους, οι δε θνητές γυναίκες χάρη στη χρήση της αμβροσίας φαίνονταν ωραιότερες. Επίσης οι πληγές με την αμβροσία επουλώνονταν ταχέως, οι δε νεκροί που αλείφονταν με αυτή καθίστατο άσηπτοι.

Η Ήρα με αμβροσία καθαρίζει το δέρμα της:
«Και πρώτα όλο το σώμα της το χαριτοπλασμένο
με αμβροσίαν εύμορφα καθάρισε και αλείφθη
λάδι άφθαρτο γλυκότατο με μύρα ευωδιασμένο».
(Ιλ. Ξ, 170-172).

Επίσης, η Αθηνά, με αμβρόσιον κάλλος καθαρίζει την Πηνελόπη:

«κ’ αμβρόσιο χρίσμα ελάμπρυνε τ’ ωραίο πρόσωπό της,
μ’ αυτό που η καλοστέφανη αλείφεται Αφροδίτη».
(Οδυσ. Σ., 192-193).


Καθώς αναφέρει ο Βιργίλιος (Aen. 12, 149), η αμβροσία χρησιμοποιείται από τους θεούς ως αλοιφή για την θεραπεία των πληγών.

Το σώμα του Σαρπηδόνα αλείφεται με αμβροσία για να προφυλαχθεί από την σήψη.

«...... και αφού τον χρίσης με αμβροσία, άφθαρτα ενδύματα ένδυσέ τον».
(Ιλ. Π. 670).

Επίσης εμφανίζεται και ως τρόπος ταριχεύσεως. Στην Ιλιάδα αναφέρεται πως η Θέτις ενστάλαξε νέκταρ και αμβροσία από τη μύτη, στο πτώμα του Πατρόκλου ως αντισηπτικά:

«και στα ρουθούνια του νεκρού ρόδινο στάζει νέκταρ
και αμβροσία άφθαρτον το σώμα να κρατήσηι».
(Ιλ. Τ, 38-39).

Πολλές φορές εξαίρεται και η εξαιρετική ευωδιά της αμβροσίας. Η Ειδοθέα θέτει μπροστά στη μύτη του Μενελάου την αμβροσία για την απομάκρυνση της κακής οσμής της φώκιας:

«............................... μας έπνιγε η βαρειά
των θαλασσόθρεπτων φωκών οσμή φαρμακωμένη˙
και ποιός βαστά να κοιμηθή με τέρας του πελάγου,
αλλά μας έσωσε αυτή με ανάσασι μεγάλη˙
εις τα ρουθούνια καθενός μας έθεσε αμβροσία
μυρόβολη, και την οσμήν αφάνισε του κύτους».
(Οδ. Δ, 441-446).


Από κάποιους συγγραφείς γίνεται λόγος για την πηγή της αμβροσίας μέσα στον κήπο των Εσπερίδων (Σαπ. Απ. 51. – Ευρ. Ιππ. 748). Προφανώς εννοείται εκεί μέσα ο αυτός ο τόπος όπου κατά την Οδύσσεια οι Πελείες φέρνουν την αμβροσία στον Δία, υποχρεούμενες να διέλθουν πετώντας μέσα από τις Πλαγκτές:

«Το να έχη πέτραις κρεμασταίς, και προς αυταίς βροντάει,
μέγα το κύμα της γλαυκής ‘στην όψιν Αμφιτρίτης˙
κείναις πλαγκταίς οι μάκαρες θεοί ταις ονομάζουν.
και ουδέν πουλί ταις προσπερνά, αλλ’ ουδ’ η περιστέραις,
όπου του Δία του Πατρός την αμβροσία φέρουν».
(Οδ. Μ, 59-63).


Τα νεογέννητα τέκνα των Θεών έπρεπε με νέκταρ και αμβροσία να τραφούν. Ακόμη και τα άλογα των Θεών με αμβροσία, ως ποώδους τροφής, τρέφονταν, αυτό δηλώνει ότι και αυτά συμμετείχαν στην αθανασία.

«τ’ άλογ’ αυτού σταμάτησεν η Ήρα η λευκοχέρα˙
τα ξόδεψε και ολόγυρα ,με καταχνιά τα ζώνει,
και αμβρόσιο φύλλο εβλάστησε να βόσκουν ο Σιμόεις».(27 - 28)
(Ιλ. Ε, 775-777).

Πολλοί συνέδεσαν το πολυσήμαντο της λέξεως αμβροσία με την ποικίλη χρήση του μελιού. Πράγματι δε, φαίνεται ότι το μέλι κρύβεται υπό την έννοια της αμβροσίας
(Ύμνος στον Ερμή 562: «θεών ηδεία εδωδή». – Απόλ. Ροδ. 4, 1131).

Για τον Δία, ως παιδί, υπάρχουν ως εκ τούτου δύο παραδόσεις˙ κατά την μεν έθρεψαν αυτόν οι Πελείες με αμβροσία και νέκταρ, κατά την άλλη δε μέλισσες μέσω του μελιού. Κατά τον γερμανό μυθολόγο Roscher, η αμβροσία ήταν μυθική παράσταση του μελιού, το οποίο έπεφτε από τον ουρανό πάνω στα φυτά ως δροσιά (αερόμελι, δροσόμελι) και συνεπώς θεωρούνταν ως τροφή ουρανία ή θεία. Τρωγόταν είτε ως φυσικό μέλι είτε μεταποιημένο σε ποτό (υδρόμελι, μελίκρατο). Σε αυτό συμφωνούν οι εκφράσεις της αμβροσίας και του νέκταρος προς τα του μελιού. Χρησιμοποιήθηκαν με μεταφορική σημασία πάνω στην ηδύτητα και χάρη του λόγου ή των ποιημάτων (Ιλ. Α, 249. - Ησίοδ. Θεογ. 83. – Πίνδ. Νέμ. 3, 74 κλπ).

Ο Ίβυκος μάλιστα χαρακτηρίζει την αμβροσία ως έχουσα εννεαπλάσια γλυκύτητα από το μέλι. Σχετικώς διαβάζουμε στον Αθήναιο. (ΙΙ, 39 b):
«Ίβυκος δε φησι, την αμβροσίαν του μέλιτος κατ’ επίτασιν εναπλασίαν έχειν γλυκύτητα, το μέλι λέγων ένατον είναι μέρος της αμβροσίας κατά την ηδονήν».

Τέλος, αμβροσία καλούνταν στις θρησκευτικές τελετές ο κυκεών από νερό, λάδι και διάφορους καρπούς, όπως μνημονεύεται από τον Αθήναιο (ΧΙ, 473):
«Η δ’ αμβροσία ύδωρ ακραιφνές, έλαιον, παγκαρπία».

 

 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2015/03/blog-post_5049.html

ΜΑΝΤΕΨΤΕ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ… ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΡΑΓΔΑΙΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Η ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ…

Κατά μέσο όρο σχεδόν χίλιοι Ευρωπαίοι προσβάλλονται καθημερινά από τη φυματίωση, κυρίως στην ανατολική Ευρώπη, υπογραμμίζει μια κοινή έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και ΕλέγχουΑσθενειών (ECDC) που δημοσιεύθηκε σήμερα.

«Η πολυανθεκτική φυματίωση εξακολουθεί να σπέρνει την καταστροφή στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα αυτή να είναι η περιοχή που έχει πληγεί περισσότερο σε παγκόσμιο επίπεδο», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η διευθύντρια για την Ευρώπη του ΠΟΥ Σουζάνα Γιάκαμπ.Μόνο το 50% των ασθενών με φυματίωση διαγιγνώσκονται και μόνο οι μισοί εξ αυτών θεραπεύονται.
Η φυματίωση είναι μια μολυσματική ασθένεια των πνευμόνων που συνήθως εμφανίζεται σε φτωχές περιοχές και μεταδίδεται μέσω του βήχα και των σταγονιδίων του ασθενούς. Η θεραπεία της είναι δύσκολη, καθώς απαιτούνται μήνες χορήγησης αντιβιοτικών, ενώ τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια γοργή εξάπλωση στελεχών του ιού που είναι ανθεκτικά στα φάρμακα.
Το 2013 η φυματίωση σε όλες της τις μορφές προκάλεσε τον θάνατο 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων παγκοσμίως, ενώ ο ΠΟΥ προειδοποίησε πέρυσι ότι τα κρούσματα της πολυανθεκτικής φυματίωσης έχουν φτάσει «σε επίπεδα κρίσης».
Στην Ευρώπη το 2013 καταγράφηκαν 360.000 κρούσματα φυματίωσης, δηλαδή μείωση 5,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, όμως το 85% από αυτά καταγράφηκε σε 18 χώρες «υψηλής προτεραιότητας» που βρίσκονται στην ανατολική Ευρώπη, αποκαλύπτει η έκθεση.
Συνολικά 38.000 άνθρωποι πέθαναν από φυματίωση στην Ευρώπη, κυρίως σε αυτές τις χώρες στις οποίες περιλαμβάνονται η Ρωσία, οι χώρες της Βαλτικής, αλλά και η Ρουμανία και η Τουρκία.
«Η φυματίωση συνδέεται άρρηκτα με τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες μιας χώρας, τη διατροφή, το επίπεδο ζωής, το σύστημα υγείας», εξήγησε η Μαριέκε φαν ντερ Βερφ, μια εκπρόσωπος του ECDC.
«Στην Ευρώπη υπάρχουν περισσότερα κρούσματα φυματίωσης όταν οι μισθοί είναι χαμηλότεροι και/ ή όταν είναι μεγαλύτερες οι ανισότητες μεταξύ των μισθών», πρόσθεσε.
Η φυματίωση παραμένει η δεύτερη πιο θανατηφόρα μολυσματική ασθένεια παγκοσμίως μετά το AIDS. Το 2013 καταγράφηκαν 9 εκατομμύρια νέα κρούσματα φυματίωσης και 1,5 εκατομμύριο θάνατοι, έναντι 1,6 εκατομμύριο θανάτους που συνδέονταν με το AIDS το 2012.
Στις 24 Μαρτίου είναι η παγκόσμια ημέρα καταπολέμησης της φυματίωσης.
ΠΗΓΗ

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/03/

1816: Η χρονιά χωρίς καλοκαίρι που έφερε πείνα στον πλανήτη

Ήταν το 1816 όταν ένα σπάνιο φαινόμενο συνέβη και επηρέασε το κλίμα, το περιβάλλον και τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αιτία αυτού του φαινομένου
υπήρξε η έκρηξη ενός ηφαιστείου στο όρος Tambora της Ινδονησίας, στο νησί Σουμπάβα (5-15 Απριλίου του 1815).

Επρόκειτο για τη μεγαλύτερη έκρηξη σε παγκόσμιο επίπεδο (δείκτης ηφαιστειακής εκρηκτικότητας 7) μετά από αυτήν της Χατέπε, 1630 χρόνια πριν. Τεράστια ποσά ηφαιστειακής σκόνης εκτινάχθηκαν στην ανώτερη ατμόσφαιρα.

Η έκρηξη εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της μέσης του ελάχιστου του Dalton (μια περίοδος με ασυνήθιστα χαμηλή ηλιακή δραστηριότητα). Από το 1812 έως το 1814 είχαν σημειωθεί ήδη άλλες τέσσερις ισχυρές εκρήξεις (κλίμακας 4). Μεγάλα σύννεφα ατμοσφαιρικής σκόνης είχαν δημιουργηθεί ήδη, και η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά, αφού όλο και πιο δύσκολα οι ακτίνες του ήλιου διαπερνούσαν την ατμόσφαιρα.

Έτσι, αρχικά επισπεύτηκε η έλευση του χειμώνα και στη συνέχεια η [ad#ad-1]θερμοκρασία σημείωσε κατακόρυφη πτώση, με αποτέλεσμα να έχουμε την εμφάνιση του ψυχρότερου έτους του 19ου αιώνα, και ενός από τα πιο κρύα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η έκρηξη ήταν τέσσερις φορές πιο ισχυρή από εκείνη του Κρακατόα και 52.000 φορές ισχυρότερη από την ατομική βόμβα της Χιροσίμα!

Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1816, μια επίμονη «ξηρά ομίχλη» έκανε την εμφάνιση της στις βορειοανατολικές Η.Π.Α. Το φως του ήλιου κοκκίνισε και οι ηλιακές κηλίδες ήταν ορατές στο γυμνό μάτι. Η ομίχλη δεν διασκορπίστηκε ούτε με τον αέρα και τις βροχές. Οι επιστήμονες έκαναν λόγο για στρατοσφαιρικό πέπλο αερολύματος θειικού άλατος. Σκόνη, θειάφι και σύννεφα στάχτης εισχώρησαν στην ατμόσφαιρα «τρελαίνοντας» τον καιρό και διαταράσσοντας τις κλιματικές ισορροπίες για τρία συνεχόμενα έτη.

Σε Αμερική και Καναδά σημειώθηκε παγετός τον Μάιο και χιονοπτώσεις τον Ιούνιο. Έτσι, προκλήθηκαν υποσιτισμός, λιμός, επιδημίες και αύξησε της θνησιμότητας. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο πάγωσαν λίμνες και ποτάμια σε πολλές περιοχές. Οι ελάχιστες σοδειές που σώθηκαν πωλούνταν πλέον πολύ πιο ακριβά. Η καταστροφή των χωραφιών στη Νέα Αγγλία συνετέλεσε στην πρώτη μαζική μετανάστευση των αγροτών. Η γεωργία στην Αμερική θα άλλαζε μια για πάντα. Οι τιμές των σιταριών, του κρέατος, των λαχανικών, του βουτύρου, του γάλακτος και του αλευριού πολλαπλασιάστηκαν.

Η Ευρώπη αντιμετώπισε συνολικά περισσότερα προβλήματα από τις Η.Π.Α. Οι βροχοπτώσεις και οι χιονοπτώσεις ήταν συχνότατες και εντονότατες. Το πολικό ψύχος δεν επέτρεπε καμία καλλιέργεια, κάτι που οδήγησε σε εξεγέρσεις για τα τρόφιμα. Μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετώπισαν η Γαλλία και η Ελβετία. Στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία οι αποθήκες σιτηρών λεηλατήθηκαν. Η ξηρασία και η πείνα στην Ελβετία ανάγκασαν την κυβέρνηση να κηρύξει εθνικό συναγερμό.

Στη Βρετανία και ειδικά στην Ουαλία και την Ιρλανδία, πολλοί εγκατέλειπαν τον τόπο τους και ως πρόσφυγες ικέτευαν για ένα κομμάτι ψωμί. Η κρίση ήταν μεγάλη και στη Γερμανία, όπου οι τιμές εκτινάχθηκαν στα ύψη. Ταραχές, εμπρησμοί και λεηλασίες ήταν το σκηνικό σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Επρόκειτο για τη χειρότερη περίοδο πείνας του 19ου αιώνα.

Ο παγετός του Αυγούστου του 1816 προκάλεσε ανώμαλες βροχοπτώσεις και πλημμύρες των σημαντικότερων ποταμών της Ευρώπης. Στην Ιρλανδία η επιδημία τύφου από το 1816 έως το 1819 στοίχισε τη ζωή σε 100.000 άτομα. Πάνω από 200.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από την επιδημία σε όλο την Ευρώπη. Η ηφαιστειακή τέφρα έφερε καφέ χιόνι στην Ουγγαρία και κόκκινο χιόνι στην Ιταλία!

Στην Άπω Ανατολή οι καταστροφές των καλλιεργειών και οι μαζικοί θάνατοι ζώων, είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 92.000 ανθρώπων, κυρίως από την πείνα. Αυτό οφειλόταν στο δριμύ ψύχος και τις καταστροφικές πλημμύρες. Θερινές χιονοπτώσεις είχαμε και στην Κίνα, με την επαρχία Γιουνάν να πλήττεται περισσότερο. Χιονοπτώσεις αναφέρθηκαν και στην Ταϊβάν με το τροπικό κλίμα.

Στην Ινδία, οι μουσώνες δεν έκαναν την εμφάνιση τους. Αυτό δημιούργησε μια μαζική επιδημία χολέρας, με τους κατοίκους να πίνουν βρόμικο νερό και να τρώνε ό,τι έβρισκαν στα έλη. Η επιδημία έφτασε από τον ποταμό Γάγκη στη Βεγγάλη μέχρι τη Μόσχα.

Τον χειμώνα του 1817 η θερμοκρασία έφτασε τους -32 °C στη Νέα Υόρκη. Στην ανατολική Ελβετία τα δροσερά καλοκαίρια του 1816 και του 1817 δημιούργησαν τεράστιο φράγμα πάγου που κατέρρευσε με καταστροφικές συνέπειες τον Ιούνιο του 1818.

Η παγκόσμια απήχηση του φαινομένου αυτού έδωσε το έναυσμα σε καλλιτέχνες, συγγραφείς και επιστήμονες να ασχοληθούν περαιτέρω και να δημιουργήσουν. Έτσι, ο χημικός Ζουστ φον Λιέμπιγκ, μελέτησε τη θρέψη των φυτών και εισήγαγε τα ανόργανα λιπάσματα. Η συγγραφέας Μαίρη Σέλεϊ έγραψε το μυθιστόρημα «Φραγκεστάιν», ο Τζον Γουίλιαμ Πολιντόρι το «Βαμπίρ» και ο Λόρδος Βύρωνας εμπνεύστηκε το ποίημα «Darkness».

Εκείνη την περίοδο είχαμε εντυπωσιακά και ασυνήθιστα ηλιοβασιλέματα λόγω της τέφρας, κάτι που αποτυπώθηκε και στα έργα ζωγραφικής του Τζόσεφ Τέρνερ, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το «Chichester canal» του 1828. Η ορχήστρα ροκ βιολοντσέλων «Ρασπούτινα» στο άλμπουμ του 2007 «Oh Perilous World», συμπεριέλαβε το τραγούδι «1816, the Year Without a Summer», θέλοντας να αναφερθεί σε αυτό το γεγονός.

 

 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2015/03/1816.html

Ανοιχτή επιστολή προς τον Σόϊμπλε. Από τον Πασχάλη Τσολάκη

Αποφεύγω την προσφώνηση «κύριε», γιατί στη χώρα μου η λέξη αυτή σημαίνει ΕΝΤΙΜΟΣ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ. Εσύ δεν είσαι ούτε αξιοπρεπής, ούτε έντιμος. Αυτές τις λέξεις τις χρεοκόπησες με το σκάνδαλο που σου στοίχισε ακόμα και την καγκελαρία στην πατρίδα σου. Παρά ταύτα παραμένεις ισχυρός, έχοντας μαζί σου πολιτικούς που…γονατίζουν στον δυνατό, σαν εκείνους που έστελναν ακόμα και το στέμμα τους, ως ένδειξη υποταγής στον Φύρερ. Αυτή η προσωπική σου ισχύ, σε συνεπαίρνει και ενίοτε διατάζεις και απειλείς, ενίοτε ηθικολογείς, συμβουλεύεις και απαιτείς τήρηση των συμφωνιών που φρόντισες να επιβάλεις με το πιστόλι στον κρόταφο ή με ανθρώπους τέτοιας συμπεριφοράς, που στην χώρα μου τους αποκαλούν δωσίλογους....

 Σε μια ερώτηση ενός Έλληνα δημοσιογράφου, απάντησες με μια φράση του Γκαίτε. Θα σου θυμίσω κι εγώ μια άλλη φράση του Γκαίτε «Από όλους τους λαούς της γης, οι Έλληνες ονειρεύτηκαν το όνειρο της ζωής ομορφότερα». Μπορεί να αναφερόταν στους Αρχαίους Έλληνες, αλλά να, δες, χιλιάδες χρόνια μετά μιλούμε την ίδια γλώσσα Ο Γκαίτε υμνούσε την Ελλάδα, υμνώντας έτσι τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα. Το μόνο κοινό που έχεις με εκείνον είναι το «Βόλφγκανγκ».

Ο Γκαίτε στη τραγωδία του «Η Ιφιγένεια εν Ταύροις» εξυμνεί την ανθρωπιά, η οποία θριαμβεύει κατά της παράνοιας και της βαρβαρότητας.

Εσύ όμως επιβάλεις την παράνοια, μέσα από την λιτότητα, η οποία επιβάλλεται επί των ανθρώπων και σκοτεινιάζει την ζωή τους.

Και πάλι ένας Γερμανός, ο Νίτσε έγραψε «Όσο σκοτεινός και να είναι ο κόσμος, αρκεί ένα κομμάτι ελληνικής σκέψης για να φωτιστεί»

Λες ότι δεν μπορείς να καταλάβεις τους Έλληνες. Την απάντηση, σου την δίνει ένας πατριώτης μου ποιητής. «Αν κάποτε συναντήσω τους αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά γιατί δεν γνωρίζουν γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με τη μουσική»

Εσύ μιλάς άλλη γλώσσα. Εσύ απέναντι σε κάθε Λεωνίδα ψάχνεις έναν Εφιάλτη. Ψάχνεις για σκοτεινούς διαύλους και θολά ποτάμια. Θέλεις οι άνθρωποι να σέρνονται στο χώμα και να προσκυνούν υποχθόνιους θεούς.

Όμως οι Έλληνες, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, όρθιοι προσεύχονταν στους θεούς τους και γονάτιζαν μονάχα μπροστά στους νεκρούς τους.

Το έθνος των ελλήνων αγωνίζονταν πάντα για την τιμή του ανθρώπου και την τιμή του κόσμου.

Αγωνίζεται και σήμερα κραυγάζοντας σε όλη την ανθρωπότητα τα λόγια του ποιητή

«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα. Ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο».

Υ.Γ. 1

Την πολιτική που εφαρμόζεις να πως την ονόμασε ο Αριστοτέλης. Ίσως κάτι να έχεις ακούσει για αυτόν: «…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος……σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά … χρησιμοποιεί η τυραννίδα …. την κατάργηση των συσσιτίων, των εταιριών, της παιδείας και όλων των σχετικών…»

Γι’ αυτό η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης θεωρείται από σένα και τους ομοίους σου, μονομερής και εχθρική ενέργεια!

Τις κυβερνήσεις μπορεί να τις «εκτελείς» ή να τις ανατρέπεις. Το πνεύμα όμως των ελλήνων φιλοσόφων και ποιητών θα στοιχειώνει και θα ακυρώνει κάθε πολιτική βαρβαρότητας που επιθυμείς εσύ και οι όμοιοί σου. Αυτό το πνεύμα δεν εκτελείται.

Υ.Γ. 2

Αυτό το ποίημα το έγραψε ένας πατριώτης μου ακαδημαϊκός.

Πάνω στο χώμα το δικό σου λέμε το όνομά μας – Πάνω στο χώμα το δικό σου σχεδιάζουμε τους κήπους και τις πολιτείες μας – Πάνω στο χώμα σου είμαστε –έχουμε πατρίδα.

Έχω κρατήσει μέσα μου την τουφεκιά σου- Γυρίζει μέσα μου ο φαρμακερός ήχος του πολυβόλου- Θυμάμαι την καρδιά σου που άνοιξε κι έρχονται στο μυαλό μου κάτι εκατόφυλλα τριαντάφυλλα – που μοιάζουνε σαν ομιλία του απείρου προς τον άνθρωπο – Έτσι μας μίλησε η καρδιά σου. Κι είδαμε πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος – κι έγινε μεγαλύτερος για να χωράει η αγάπη.

Το πρώτο σου παιχνίδι, Εσύ – Το πρώτο σου αλογάκι, Εσύ – Έπαιξες τη φωτιά – Έπαιξες το Χριστό – Έπαιξες τον Άη Γιώργη και τον Διγενή – Έπαιξες τους δείχτες του ρολογιού που κατεβαίνουν από τα μεσάνυχτα – Έπαιξες τη φωνή της ελπίδας εκεί που δεν υπήρχε φωνή. -Η πλατεία ήταν έρημη – Η πατρίδα είχε φύγει.

Ήταν καιρός! Δε βάσταξε η καρδιά σου περισσότερο! – Να ακούς κάτω από τη στέγη σου τα ανθρώπινα μπουμπουνητά της Ευρώπης!

Άναψες κάτω από το σακάκι σου το πρώτο κλεφτοφάναρο. – Καρδιά των καρδιών! – Σκέφτηκες τον ήλιο και προχώρησες…

Ανέβηκες στο πεζοδρόμιο και έπαιξες τον άνθρωπο!

Αυτοί είναι οι έλληνες τίμιε υπουργέ των οικονομικών της Γερμανίας, ακόμη και μέσα στην σκοτεινιά δείχνουν το δρόμο.

Ο ποιητής στη χώρα μου, είναι το πνεύμα της γης που σηκώνεται όταν γίνεται σκότος και λάμπει όπως ένα κομμάτι αστραπής σε μεγάλο ύψος τη νύχτα…

 

http://skeftomasteellhnika.blogspot.gr/2015/03/blog-post_651.html

Εντολή “κλείστε το Κυπριακό”: Όλα να τελειώσουν το 2015 – ΟΗΕ: Επίσπευση διαδικασίας και λογαριασμός σε τρεις μήνες

Του Κώστα Βενιζέλου - Η επιτάχυνση της διαδικασίας με στόχο να καταγραφεί επαρκής πρόοδος εντός τριών μηνών, είναι η βασική επιδίωξη των Ηνωμένων Εθνών, τα οποία θεωρούν πως ο «ουσιώδης χρόνος» είναι μέχρι το τέλος του χρόνου. Κι αυτό γιατί η Κύπρος το 2016 θα εισέλθει σε προεκλογική περίοδο και αυτό όπως εκτιμούν θα επηρεάζει το κλίμα των διαπραγματεύσεων. Παράλληλα εκτιμούν πως στο τρίμηνο θα διαπιστωθεί εάν οι συζητήσεις προχωρούν προς την κατεύθυνση συμφωνίας ή θα παραμένει το αδιέξοδο. Η επιτάχυνση της διαδικασίας παραπέμπει σε μια συνταγή για συνομιλίες εξπρές και παρόλο που αυτό διαψεύδεται από πλευράς του Διεθνούς Οργανισμού, φαίνεται να είναι στην ατζέντα του καθώς θα εξυπηρετούσε τους σχεδιασμούς που έχει διαμορφωθεί. Με την επανέναρξη της διαδικασίας το Μάιο, την οποία θεωρούν δεδομένη τα Ηνωμένα Έθνη, η ομάδα Άιντα θα προσπαθήσει μέσα από τις συζητήσεις να φέρει κοντά τις εκατέρωθεν θέσεις, να πετύχει δηλαδή περισσότερες συγκλίσεις στις βασικές πτυχές. Σε διαφορετική περίπτωση, θα επιχειρήσει να υποβάλει γεφυρωτικές προτάσεις. Παρά το γεγονός ότι αρκετές από τις γεφυρωτικές προτάσεις, τις οποίες ο ειδικός σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στο Κυπριακό, Έσπεν Μπαρθ Άιντα βαπτίζει «ουδέτερες», είναι έτοιμες, οι Οηέδες αποφεύγουν να το αναφέρουν. Κι αυτό επειδή θα προκληθούν αντιδράσεις καθώς θα θεωρηθεί πως «όλα είναι έτοιμα» είτε υπάρξουν διαπραγματεύσεις είτε όχι. Σημειώνεται συναφώς πως η Κυβέρνηση διά του Εκπροσώπου της έχει διαμηνύσει προς τον κ. Άιντα πως οι όποιες προτάσεις υποβληθούν από πλευράς του ΟΗΕ θα είναι μη δεσμευτικές.
Είναι σαφές πως οι σχεδιασμοί των Ηνωμένων Εθνών στηρίζονται στις διαβεβαιώσεις που έχουν από το τουρκικό ΥΠΕΞ ότι η NAVTEX δεν θα ανανεωθεί στις 6 Απριλίου και το ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» θα αποχωρήσει από την περιοχή. Τούτο θα κριθεί στις 6 Απριλίου, ημερομηνία λήξεις της οδηγίας, που εξέδωσε η Άγκυρα για έρευνες εντός της κυπριακής ΑΟΖ.
Όπως ανέφερε στο «Φ» ενημερωμένη πηγή, είναι πλέον πρόδηλο πως η τακτική του Διεθνούς Οργανισμού στηρίζεται σε δυο άξονες, που ενώ θεωρούνται διαδικαστικού χαρακτήρα, ωστόσο αφορούν την ουσία: Γρήγορους ρυθμούς στις συνομιλίες και κατάθεση προτάσεων από τα Ηνωμένα Έθνη για γεφύρωση των διαφορών.
Είναι σαφές πως το μεγάλο στοίχημα είναι να συζητηθεί και το θέμα των υδρογονανθράκων, «όταν θα σημειωθεί πρόοδος». Ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα ανέφερε, σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Χαβαντίς» πως «εάν καταγράψουμε μια σημαντική πρόοδο, εάν αισθανθούμε ότι βρισκόμαστε κοντά σε λύση, αυτό θα επηρεάσει και τις αντιλήψεις.  Θα προσεγγιστεί και το θέμα των εργασιών για το φυσικό αέριο με μια διαφορετική αντίληψη». Αυτό σημαίνει πως θα υπάρξει μια κοινή προσέγγιση ως προς την προώθηση των ενεργειακών σχεδιασμών. Τούτο, όμως, με βάση τις τουρκικές επιδιώξεις θεωρείται δύσκολο, εκτός κι εάν υπάρξει προσαρμογή στις τουρκικές προσεγγίσεις. Η τουρκική θέση επί τούτο είναι γνωστή και έχει διαβιβασθεί προς τη Λευκωσία μέσω τρίτων και αναφέρθηκε και στις συνομιλίες. Αποτελείται από τρία σενάρια-επιλογές από τα οποία η Τουρκία κερδίζει. Είτε θα υπάρξει συνδιαχείριση, είτε να συνεχισθούν χωριστές έρευνες ( που σημαίνει «Μπαρμπαρός» αλλά και πλατφόρμα) ή θα παγώσουν όλα μέχρι την επίτευξη συμφωνίας.
Ο Έσπεν Μπαρθ Άιντα παρουσιάζεται αισιόδοξος ως προς την επανέναρξη των συνομιλιών, δεν μπορεί όμως να δώσει διαβεβαιώσεις για την πορεία τους και τις προοπτικές τους. Ο Νορβηγός αξιωματούχος του ΟΗΕ προς το παρόν αναμένει στο ακουστικό «τα καλά νέα από την Τουρκία»!
Στη Λευκωσία, 31 Μαρτίου για επαφές ο Βρετανός ΥΠΕΞ
Ο ΒΡΕΤΑΝΟΣ υπουργός Εξωτερικών, Φίλιπ Χάμοντ θα επισκεφθεί τη Λευκωσία στις 31 Μαρτίου. Σύμφωνα ασφαλείς πληροφορίες, την επίσκεψη έχει ζητήσει ο επικεφαλής του Φόρεϊν Όφις και όπως τόνιζαν ενημερωμένες πηγές, η βρετανική πλευρά προτάσσει ευρωπαϊκά θέματα, που θέλει να προωθήσει ο Πρωθυπουργός Κάμερον στην Ένωση ενόψει εκλογών στη χώρα του.
Έρχεται, βασικά, ο Φίλιπ Χάμοντ για να ζητήσει τη συνδρομή της Λευκωσίας εντός της Ε.Ε. για τα ζητήματα αυτά. Δεν μπορεί, όμως, να αφαιρεθεί από το μεγάλο κάδρο και το γεγονός ότι ο Βρετανός αξιωματούχος έρχεται παραμονές ανακοίνωσης για επανέναρξη των συνομιλιών. Είναι, όμως, προφανές πως η κυπριακή κυβέρνηση θα θέσει στον Βρετανό αξιωματούχο το Κυπριακό και θέματα διμερούς ενδιαφέροντος. Ενόψει και εξελίξεων στο Κυπριακό και της επανέναρξης, ως φαίνεται, των διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση θα επιδιώξει να ξεκαθαρίσει κάποια ζητήματα καθώς το Λονδίνο διαχρονικά θέλει να έχει ρόλο στις διεργασίες. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι πρόσφατα βρίσκονταν στο Λονδίνο και είχαν επαφές υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης.
Είναι το πρώτο ταξίδι του Βρετανού ΥΠΕΞ στο νησί με αυτή του την ιδιότητα. Είχε έλθει στην Κύπρο ως υπουργός Άμυνας. Βασικά είχε επισκεφθεί τις Βάσεις και με την ευκαιρία είχε μεταβεί και στο Τρόοδος, όπου συνάντησε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στην εξοχική κατοικία. Ο κ. Χάμοντ χαρακτηρίζεται από μερίδα του βρετανικού Τύπου ως «ελαφρώς ευρωσκεπτικιστής». Περαιτέρω θεωρείται και ως υπέρμαχος της λιτότητας και των περικοπών στις δαπάνες προϋπολογισμού. Έχει εκφράσει την άποψη ότι θα ήταν καλύτερο η Βρετανία να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εάν τελικώς ο κ. Κάμερον δεν κατορθώσει να επιτύχει καλύτερους όρους.
Σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη 
Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ Εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης μεταβαίνει την ερχόμενη Τρίτη σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη για σειρά επαφών με επίκεντρο το Κυπριακό ενόψει και των διαφαινόμενων εξελίξεων.
Στην Ουάσινγκτον θα συναντηθεί με τον William Tuttle, του Εθνικού Συμβούλιου Ασφάλειας στο Λευκό Οίκο, αρμόδιο για Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία . Επίσης με την βοηθό Υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδια για την Ευρώπη, Amanda Sloat . Ακόμη θα δει τον σύμβουλο του αντιπροέδρου Μπάιντεν, Mike Carpenter.
Στην αμερικανική πρωτεύουσα θα παρακαθήσει σε συζήτηση με δεξαμενές σκέψεις και αναλυτές. Από την Ουάσινγκτον θα μεταβεί στη Νέα Υόρκη για να συναντηθεί με την αξιωματούχο του ΟΗΕ, Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, τον Εκτελεστικό Διευθυντή του Αμερικανό-εβραϊκής επιτροπής, Ντέιβιντ Χάρις. Ακόμη θα συναντηθεί με τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ρωσίας στην έδρα του ΟΗΕ καθώς και με ομογενειακές οργανώσεις, τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής και δημοσιογράφους.

mignatiou

http://greeknation.blogspot.gr/2015/03/2015.html

Captagon: ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕUROMAIDAN ΠΟΥ ΠΡΩΤΟ ΠΑΡΗΓΑΓΕ ΤΟ ΝΑΤΟ

Captagon:TO NΑΡΚΩΤΙΚΟ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟ ΠΑΡΗΓΑΓΕ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΟ ΚΑÏΡΟ/ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕUROMAIDAN
H χημεία των πραξικοπημάτων,των τζιχαντιστών και της αραβικής άνοιξης……Η «αραβική άνοιξη» και το πραξικόπημα του Κιέβου ολοκληρώθηκαν χάρη στις αμεφεταμίνες αυτά τα «χάπια της φρίκης».

Πίσω από τους αποκεφαλιστές της EIIL και τους ουκρανούς ‘’παρτιζάνους » βρίσκονται αυτά τα «χάπια της φρίκης», η δυνατή αμφεταμίνη Captagon που καταργεί το συναίσθημα της συμπάθειας και αυξάνει την φυσική αντίσταση.

Η ιταλική εφημερίδα Il Giornale δημοσιεύει ένα άρθρο του GianniMichalessina που αναφέρει ότι το πρώτο Captagon χρησιμοποιήθηκε στο Κάιρο.Το «μείγμα του τρόμου» διαδόθηκε αστραπιαία με την αραβική άνοιξη ως το ελιξίριο της αντοχής και της ενδυνάμωσης της επανάστασης και διαδόθηκε στα πλήθη που ήταν έτοιμα να θυσιαστούν από την Τυνησία ως την Αίγυπτο και από την Λιβύη ως την Συρία.  

Η θανάσιμη αμφεταμίνη έγινε ένας εφιάλτης για την Μέση Ανατολή: σε κατάσταση έκστασης τα άτομα αποκεφαλίζουν και σκοτώνουν με  χαμόγελο και άδειο κεφάλι.Οι κούρδοι καταγγέλουν ότι βρήκαν αυτά τα χάπια στις τσέπες εκατοντάδων μαχητών τζιχαντιστών που σκοτώθηκαν στο Kobanî.
 Οι αναλύσεις αμερικανών ειδικών στα βίντεο που εμφανίζουν τον βρετανό Djihadi John να εκτελεί άτομα καταδεικνύουν ότι ο δήμιος είναι υπό την επήρεια αμφεταμίνης.
Οι πρώτες αναφορές για τη χρήση αυτής της ουσίας προέρχονται από τους διαδηλωτές που έπεσαν στα χέρια της αστυνομίας το 2011. Πολλοί από αυτούς αναγνώρισαν ότι δέχθηκαν από τους διοργανωτές αυτά τα καταπληκτικά χάπια που δίνουν κουράγιο και δύναμη.Οι παραδόσεις των χαπιών γίνονταν τοτε στους αδελφούς Μουσουλμάνους από Dubaï και Qatar.
Οι πρώτες χημικές αναλύσεις έγιναν από τους ιταλούς καραμπινιέρους.Όταν αυτοί πήγαν στη Λιβύη το  2013 για να αποπειραθούν να μετασχηματίσουν τις ομάδες των μαχητών σε κανονικό στρατό και στη βάση των αναλύσεων αίματος συνειδητοποίησαν ότι το 30% των υποψηφίων ήταν εξαρτημένοι από ναρκωτικά.

Αυτή η αμφεταμίνη παράγεται αρχικά από το ΝΑΤΟ το 2011 σε βουλγάρικα εργαστήρια.Έκτοτε το Captagon παράγεται σε όλην την Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Συρία.Την αρχή του Απρίλη του 2014 ο συριακός στρατός κατάσχεσε ένα όχημα που ήταν γεμάτο με ταμπλέτες Captagon και ισοδύναμα σ΄έναν τόνο Captagon (phenidate hydrochloride),η αμφεταμίνη που προκαλεί ευφορία και μειώνει τον πόνο.Αναμειγμένη με άλλες ουσίες όπως το χασίς αντιπροσωπεύει ‘’την βασική διατροφή’’ των τζιχαντιστών που χάνουν την αίσθηση του πόνου τους και των άλλων και διαπράτουν φρικτά εγκλήματα με ευφορία.
Τον Φλεβάρη του 2014 σε άρθρο που τιτλοφορείται «ψυχότροπες προετοιμάσιες ως όργανο χειραγώγησης της συνείδησης του πλήθους γενικά και αυτού της Maïdan ειδικότερα» παρουσιάζεται η χρήση των ψυχότροπων ουσιών στους πολέμους.
Αυτές οι ουσίες είναι ναρκωτικά που όχι μόνο αυξάνουν την εμπιστοσύνη του ατόμου στον εαυτό του αλλά παράλληλα μειώνουν τις ανάγκες για ξεκούραση και ύπνο. Σε πιο υψηλές δόσεις προκαλούν ένα τεράστιο ψυχικό ξιτάρισμα υπερένταση που δύναται να διαρκέσει ως και 3 ημέρες.Από την παρατεταμένη του χρήση επέρχονται ψυχώσεις που συχνά συνοδεύονται από ντελίρια και παραισθήσεις που ακολουθούνται από ένα επίπεδο εκραίας επιθετικότητας σαν αυτό που παρατηρήθηκε στην Ουκρανία.
Οι  «μαχητές της Maïdan » δέχονταν από το εξωτερικό όχι μόνο χρήματα αλλά και ναρκωτικά που πωλούνταν ελεύθερα και σε καλή τιμή στηνeuromaïdan.
Το 2014 ο δήμαρχος του Κιέβου V . Bondarenko αναγνώρισε ότι μέσα στο κατεχόμενο δημαρχείο κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων  euromaïdan υπήρχε έν εργαστήριο παραγωγής ναρκωτικών. Έτσι οι ουσίες αυτές διανεμήθηκαν μαζικά στους δολοφόνους στην Οδησσό του στυγερού μαζικού εγκλήματος της 2ης Μάη.

Το απαραίτητο υλικό για την παραγωγή του Captagon διοχετεύτηκε σε βιομηχανική ποσότητα εκτός των άλλων κατά την 11η Μάη όταν στο αεροδρόμιο του Κιέβου  έφθασε μια πτήση η οποία μετέφερε τόνους ολόκληρους χημείας και συσκευασίες με χάπια αμφεταμίνες.Σε αυτήν την πτήση συνοδός ήταν ένα συνεργάτης της CIA o Richard Michael και 70 άτομα μιας ιδιωτικής πολωνικής εταιρίας. Με διαταγή των μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας τα άτομα αυτά το κομβόι και το χημικό περιεχόμενό του δεν ελέγχθηκαν στο αεροδρόμιο και εγκατέλειψαν τα κτίρια του αερομεταφορέα με οχήματα με φιμέ τζάμια. Έπειτα υπήρξαν κι άλλες παραδόσεις ώσπου η παραγωγή να είναι δυνατή και στην ίδια την Ουκρανία.
 

(Ilgiornale,communitarian.ru,reseauinternational.net)
dimpenews.com

http://lithosfotos.blogspot.gr/2015/03/captagon-uromaidan.html

Ερωτώντας την Ιφιγένεια

Στο ανανεωτικό κλίμα που φάνηκε να γεννιέται  από την 26 Ιανουαρίου, κυρίως, στη χώρα μας μετά την αλλαγή που διεκδικεί το όνομα και την ουσία των δυνάμεων της Ζωής προς εκείνες της κοινωνικής και ψυχικής εντροπίας, δεσπόζουσα θέση –κλειδί του ψυχοδιανοητικού μας κόσμου είχε ο προεκλογικός δημόσιος  λόγος. Το άνοιγμα οφειλόταν πριν από όλα, στο ότι επιτέλους «έκλεισαν (δυστυχώς και κατ΄ανάγκην ίσως, μόνον προσωρινά, όπως έως σήμερα ήδη έχει αποδειχθεί), τα λογιστικά βιβλία» που μας καθήλωναν, στοχαστικά και ψυχικά σε «κενό απορίας-αφασίας». Η γλώσσα επανήλθε ως φωνή του Αληθινού/Πραγματικού στο όλο αφήγημα της οικονομίστικης/μονεταριστικής καταιγίδας αξιώνοντας την αγωνιστική ελπίδα ενάντια στον φόβο, κυρίως.

Η ίδια ποιότητα ύφανε και τον μετεκλογικό λόγο της Νέας Κυβέρνησης, με στιγμή-καταλύτη την αναφορά του Πρωθυπουργού (δυο φορές) στηνcausafinalisτης θυσίας της Ιφιγένειας, όπως και στην Ύβρι και στην Νέμεση.

Ο «ταμίας των ανέμων», ο Αίολος, γιόρτασε μαζί μας διαλύοντας με ανέμους σαρωτικούς την όντως σαθρών δομών  «ενότητα»  ολισθηρών χρηματοπιστωτικών παιγνιοτόπων των πάσης φύσεως ιδιοτελών κινήτρων πιστωτών μας. Η Ύβρις που αυτοί διέπραξαν συσπειρώθηκε και ήδη, η κυανώπις (μαυρομάτα) Νέμεσις κεντρίστηκε να σπεύσει.

Ο μύθος, είναι η παγχρονική «μεγάλη δύναμη» του ανθρώπινου ριζικού λέει ο Κ. Αξελός, («Μεταμορφώσεις»). Ό, τι περιέχει αλληλεπιδρά μόνον θετικά και εντός του, και προς κάθε ερώτημα των ανθρώπων, πολλαπλασιάζοντας και το δικό του αληθινό και την συνειδησιακή πληρότητά μας.

Η Ιφιγένεια, όμως, δεν περιγράφει μόνο μια θυσία, ως έντεχνη πράξη παροχής –απολαβής, αλλά το σημειολογικό πεδίο του μύθου της διαπτύσσεται σε ένα πληθωρικό πολύπτυχο. Και θα ήταν ίσως εξίσου προς την πρωθυπουργική επισήμανση σημαντική η στάση και σε κάποιες άλλες περιοχές του μύθου όπως είναι το άγος της δόλιας απάτης που επιχειρήθηκε κατά του λαού μας.

Με δόλο και απάτη παρασύρθηκε η Ιφιγένεια στην Αυλίδα. Την υπόσχεση δηλαδή του γάμου της με τον (ανίδεο) Αχιλλέα, που γνωρίζεται ως ανυπέρβλητος σε ομορφιά και ανδρεία και ευγένεια. Ο ποθεινότατος των πιθανών συντρόφων μιας γυναίκας. Αλλά αντί του γάμου αυτού, η Ιφιγένεια κλήθηκε, με τα όπλα της πειθούς μάλιστα, να παντρευτεί τον Χάρο.

Δεν είναι δύσκολο να αντιστοιχήσουμε, στην απάτη αυτή, τόσο το υπόβαθρο όσο και την όλη μεθόδευση που εγκατέστησαν το «Χρέος» ως κύριο κατηγόρημα της χώρας μας.  Αντί του Αχιλλέα αποκαλύφθηκαν απεχθή πρόσωπα του φόβου ισχνά συγκαλυμμένα ενίοτε  με νεφελώδεις εξαγγελίες  επερχόμενης ευτυχίας.

Μήπως η Ε.Ε., που η «ενότητά» της  αποδείχτηκε, όπως και ήταν, μια οικονομικο-νομισματική σύνδεση, δεν πρωταγωνίστησε μαζί με τους ντόπιους συνεργάτες  και συνεχίζει να πρωταγωνιστεί σε μια αλυσίδα δολοπλοκιών, εκμαυλιστικών αρχικά, εκφοβιστικών/εκβιαστικών στη συνέχεια, με σκοπό την παγίδευση των λαών «της»; Παγίδευση που για την Ελλάδα εξειδικεύτηκε ως κοινωνική αποσάθρωση, ψυχική καταβύθιση, μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο- και όχι απλώς οικονομικό.

Το χρηματοπιστωτικό φάντασμα, πλασματικό τέκνο της Οικονομίας, ούτε ενώνει, ούτε επικαθορίζει οντότητες. Γι’ αυτό επιστρατεύτηκε ένας «Αχιλλέας» - η Ε.Ε.- κομίζοντας δόλια δώρα (otempora ! omores !) όπως το δάνειο χρήμα- ακριβοπληρωμένο εξ αρχής-, η ευωχία των «πολλών» για την αγορά εισαγομένων προϊόντων και λήθης του Πραγματικού. Ως δώρο παρουσιάστηκε και η «προστασία» των ισχυρών που αποδείχτηκε και  πώληση ελαττωματικών- ελλιπών οπλικών συστημάτων που εγχώριοι παραλήπτες αποδέχτηκαν με υποτραπέζιες διαδικασίες! Ακόμη, η κάλλυνση της χώρας με εκπάγλου θεαματικότητας γιορτές και έργα ποικίλου  «εκσυγχρονισμού» ανατέθηκε και πάλι με τις γνωστές «διαδικασίες» σε «γνωστούς» ομίλους- εγχώριους ή περίπου, διότι τα πράγματα συγκαθορίζει και η διαπλοκή……

Αλλά τα χρέη σωρρεύονταν, ώσπου οι γενναιόδωροι «εταίροι» ανακοίνωσαν , δια στόματος των «αγορών» την παύση της χορηγίας και την απαίτηση της οφειλής, αφού πρώτα φρόντισαν να μετατρέψουν το ιδιωτικό χρέος σε διακρατικό, στη βάση του αγγλικού-  σαϋλωκικού δικαίου! Το ποινολόγιο για τη χώρα μας έφθασε στην υποθήκευση του παρόντος και μέλλοντος πλούτου της, των πηγών παραγωγής του, και στην άρση του όλου δικαιϊκού σώματός της. Τα γνωστά, που αναδεικνύουν το «χρέος», την «κρίση» κ.τ.ό, ένα Οδυσσεϊκόcolpogrossoμε στόχο- και μακροσκοπικά- την ικανοποίηση των ιμπεριαλιστικών εμμονών του κακέκτυπου «Αγαμέμνονα» δηλ. της Γερμανίας και των οπαδών της.

Ο υπεσχημένος «Αχιλλέας» απουσίαζε από αυτή την  «υπερπαραγωγή». Ο Χάρος και μόνον περίμενε τις νύμφες της Ε.Ε.- κυριολεκτικά δε την Ελλάδα. Η Ύβρις πρόσβαλε τον ανθρώπινο Νόμο σε πλάτη και ύψη που φθάνουν να διατρήσουν και τον Κοσμικό Νόμο. Και η Νέμεση; Αυτή μπορούμε να την αναζητήσουμε στην Ιφιγένεια, αλλά στην  Ταυρίδα, αυτή τη φορά.

Η τρυφερή ηρωίδα της Αυλίδας, στη χώρα των Ταύρων που την μετέφερε η Άρτεμη, μεταλλάσσεται

 

σε ψυχρή, αιματοβαμμένη θύτη ανύποπτων θυμάτων. Η αναλογία είναι φανερή, επειδή, όταν ο Λόγος και η Δικαιοσύνη καθυβρίζονται, τότε οι δολίως προοριζόμενοι για σφάγια άνθρωποι και  λαοί, είναι κανόνας ότι εξεγείρονται κατά εκείνου που αλαζονικά αποκαλύπτεται ως θανάσιμη απάτη. Και τότε η κάθε «Ελλάδα», που φαίνεται ότι μπορεί και να προσομοιάζει στην Ιφιγένεια, συχνά, πολύ συχνά, μεταβάλλεται σε νεμεσητική αγριότητα. «Οργή, όρεξις μετά λύπης τιμωρίας φαινομένης δια φαινομένην ολιγωρίαν των εις εαυτόν» και «η Νέμεσις είναι μεσότης (=αρετή) ανάμεσα στην χαιρεκακία και τον φθόνο. Η Νέμεσις εξοργίζεται όταν κάποιοι ευτυχούν αδικούντες, ενώ άλλοι αδικούνται δυστυχούντες» (Αριστοτέλης).

Οι Ευρωπαίοι εταίροι, πιθανόν και επειδή η κουλτούρα τους δεν διαθέτει άλλα στοιχεία συναλληλίας σε ένα πολυεθνικό κοινό πλάτος, υποβαθμίζοντας την «ενότητά» τους σε δεσμά χρήματος, έρριξαν – ακόμη μια φορά- την Λογική και την Αισθητική /Ηθική, δίχως  να προεξοφληθεί βέβαια και το πώς και πόσο αυτοί οι αναγκαίοι και ικανοί για την ποιητική  επιβίωση του ανθρώπινου είδους θα προσλαμβάνονταν και θα ερμηνεύονταν. Αλλά η ίδια και μνημικά και θυμικά και ιστορικά μπορεί να οδηγήσει την Νέμεση από τον δρόμο της συνάντησης με τον  Ορέστη τον δρόμο της εξημέρωσης και τις Εγκυκλοπαίδειες του Διαφωτισμού και τις φιλάνθρωπες διακηρύξεις τους, αν αυτά αρκούν για έναν ακέραιο Πολιτισμό, στα οικεία της Δύσης σκοτάδια. Λυπηρό…..

 Όμως, η Ελλάδα οργάνωσε, και άρμοσε και διέθεσε στην ανθρωπότητα το κατά φύσιν δίκαιο.  Τουλάχιστον, μπορεί να προσπαθήσει, έχοντας απέναντί της τους θύτες και υβριστές των λαών!

 

 

Μαρία Ιωάν. Σίδερη

 

 

Πηγή...

Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php

ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΡΥΦΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΑ ΜΜΕ

 

Επειδή οι πρώην και οι νύν "σωτήρες" μας έπρηξαν τα ... συκώτια με την λαθρολαγνεία τους ας πούμε δυό σταράτα λόγια για να ανατρέψουμε αυτή την άθλια προπαγάνδα που δηλητηριάζει τα μυαλά των ανθρώπων .
Οι λαθρομετανάστες προέρχονται απο δύο πηγές :

1) Απο χώρες που καταστράφηκαν απο δικά τους λάθη .
Δηλαδή ρε φίλε , εσείς στο Καφριστάν κάνατε απο 10 παιδιά ο καθένας , ψηφίζατε απατεώνες πολιτικούς , κάνατε την χώρα μπάχαλο και τώρα ΕΡΧΕΣΤΕ ΕΔΩ για να σωθείτε ; Τί φταίμε εμείς για τις βλακείες σας ; Έχουμε καμμία συμφωνία αλληλοβοήθειας ;
Τότε και εγώ να κάνω 10 παιδιά και να τα μοιράζω ( με το "έτσι θέλω" ) στους γείτονες για να τα αναθρέψουν !

2) Απο χώρες που καταστράφηκαν απο άλλους .
Σε βομβάρδισαν οι ΗΠΑ ; ΕΚΕΙ ΝΑ ΠΑΣ για να σε ταϊσουν !
Και τί σόϊ ρητορεία είναι αυτή που εμφανίσθηκε τώρα τελευταία : "ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΦΥΓΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΝΑΜΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ !" . Τί λέ ρε φίλε ; Τότε και ο Λεωνίδας να έφευγε και να πήγαινε πρόσφυγας στους Κέλτες . Να μην πολεμούσε . Και ο Στάλιν να πήγαινε πρόσφυγας στην Μογγολία . Να άφηνε τον Χίτλερ να κατακτήσει όλη την Ρωσσία ( θα σας άρεσε αυτό ; ) . Και ο Κατσιμήτρος να άφηνε την Ήπειρο και να πήγαινε πρόσφυγας στην Τουρκία . Να μην πολεμούσε τον Μουσσολίνι .
Αν έχεις πόλεμο θα ΚΑΤΣΕΙΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ! Δεν γουστάρεις τους τζιχαντιστές κύριε απο την Συρία ; Μπές στον στρατό του Άσσαντ και πολέμα τους . Εσύ φεύγεις και περιμένεις ΑΛΛΑ ΚΟΡΟΪΔΑ να πάνε να πολεμήσουν ; Και όταν τελειώσει ο πόλεμος θα γυρίσεις ( εσύ ο ξύπνιος ) και θα πείς "Ηρθα να πάρω το σπιτάκι μου και θέλω ίσα δικαιώματα με αυτούς που πολέμησαν τον εχθρό !" .

Μας λένε οι λαθρολάγνοι : "Παίρνουμε λεφτά απο την Ε.Ε. για κάθε μετανάστη που έχουμε" . ΨΕΜΑ ! Ίσως παίρνουμε 6.000 Ευρώ για κάθε έναν στα στρατόπεδα εγκλεισμού . Μας συμφέρει να ξοδέψουμε 500 και να τον στείλουμε αεροπορικώς στο Καφριστάν και να τσεπώσουμε τα υπόλοιπα 5.500 ! Τώρα τα ξοδεύουμε όλα για να τρώει και να παχαίνει και σε μας δεν μένει τίποτα !
Αν πράγματι υπήρχε κέρδος απο αυτή την υπόθεση , θα έκανε η ΤΟΥΡΚΙΑ στρατόπεδα εγκλεισμού και θα τους μάζευε όλους εκεί !

Μας λένε οι λαθρολάγνοι : "Οφείλουμε να βοηθάμε τους δυστυχείς" . Σωστά ! Ανοίξτε έναν λογαριασμό στις τράπεζες και ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ να καταθέτει τον οβολό του . Στείλτε αυτό το χρήμα στους "δυστυχείς" . Έτσι θα κρατήσουν τα 6.000 που θα έδιναν στον τούρκο δουλέμπορο , θα τσεπώσουν και τα δικά μας λεφτουδάκια και θα ζήσουν ζωή χαρισάμενη !

Λένε οι λαθρολάγνοι : "Αυτοί που έρχονται εδώ θα γίνουν κήρυκες του Ελληνικού Πολιτισμού στην χώρα τους !"
Απαντάμε : Αν θέλεις "κήρυκες" , φέρε τα παιδιά των πολιτικών και φιλοξένησέ τα για 2 καλοκαίρια . Τον νηστικό και ξυπόλητο ( που δεν θα επιστρέψει πίσω ) θα κάνεις κήρυκα ;

Μας λένε οι λαθρολάγνοι : "Δεν έρχονται εδώ για να παρανομήσουν. Για να ζήσουν έρχονται !" . Απαντάμε : Έχει η χώρα δουλειά να τους προσφέρει ; Έχει συσσίτια για όλους ; Αφού δεν έχει τον ΩΘΕΙΣ ΜΕ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ στην παρανομία !

Λένε οι λαθρολάγνοι : "Έρχονται με καλές προθέσεις" . Λάθος . Ξέρουν οτι έρχονται σε μια χώρα που υποφέρει . Ξέρουν οτι θα κλέψουν θέση εργασίας απο Έλληνα . ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΟΜΩΣ . Τον εαυτούλη τους θέλουν να βολέψουν . Και ας πατήσουν επι πτωμάτων !

Λένε οι λαθρολάγνοι : "Υπάρχουν και μικρά παιδιά . Να τα αφήσουμε να πνιγούνε στο Αιγαίο ;" . Απαντάμε : Αυτό το αθώο παιδί που έρχεται σήμερα μπορεί να μεταφέρει ένα νόσημα που θα προσβάλλει το ΔΙΚΟ ΣΟΥ παιδί ! Μπορεί αύριο να στερήσει μια θέση εργασίας απο το ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ! Λοιπόν , αποφάσισε τί θα κάνεις !

---------------------
περισσότερα επιχειρήματα στην http://lofos.info/pythas/tholok.html

http://amphiktyon.blogspot.gr/2015/03/blog-post_580.html 

ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΟΙ-ΔΙΑΣΗΜΕΣ ΑΡΠΑΓΕΣ: ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ (ΒΙΝΤΕΟ)

Τις αρπαγές αρχαιοτήτων των αρχαιοκαπήλων που ακολούθησαν το παράδειγμα του Έλγιν, παρουσιάζει στη ΝΕΡΙΤ, ο Χρίστος Βασιλόπουλος στη «Μηχανή του Χρόνου». Το δεύτερο μέρος του μεγάλου αφιερώματος στις ελληνικές αρχαιότητες που βρίσκονται στο εξωτερικό, η εκπομπή παρουσιάζει την δράση της ομάδας του Βρετανού Κόκερελ, που μετά την αρπαγή των γλυπτών από το ναό της Αφαίας στην Αίγινα, συνέχισε τη δράση της στην Ηλεία και τον Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα.

 Ο Ναός, αποκαλείται και Παρθενώνας της Πελοποννήσου και είχε την ίδια τύχη με τον Παρθενώνα των Αθηνών. Λεηλατήθηκε από Ευρωπαίους με αποτέλεσμα 23 πλάκες από τη ζωφόρο να βρίσκονται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο. Η εκπομπή παρουσιάζει ακόμα το χρονικό της αρπαγής δύο αγαλμάτων αποτελούν εδώ και περισσότερο από δύο αιώνες, πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες στο μουσείο του Λούβρου. Την Αφροδίτη της Μήλου και τη Νίκη της Σαμοθράκης.

 Το άγαλμα της Αφροδίτης βρέθηκε από έναν ντόπιο αγρότη, αλλά μετά από διαπραγματεύσεις και διαμάχες στο λιμάνι του νησιού κατέληξε στα χέρια των Γάλλων. Οι Οθωμανοί για μια ακόμη φορά έδωσαν με ευκολία άδεια να αρπάξουν κομμάτια της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Εκτός από τη στήριξη των Οθωμανών, οι αρχαιοκάπηλοι είχαν και τη στήριξη των χωρών τους, που επιδίδονταν επίσημα σε κυνήγι ελληνικών αρχαιοτήτων. Με την ίδια άνεση, εξασφάλισε την άδεια και ο Γάλλος Κάρολος Σαμπουαζό, για να ανασκάψει και αρχαιότητες από τη Σαμοθράκη.

 Ένας Έλληνας εργάτης βρήκε το άγαλμα της Νίκης και με συνοπτικές διαδικασίες, το γλυπτό κατέληξε και αυτό στο μουσείο του Λούβρου, όπου σήμερα εκτίθεται σε περίοπτη θέση. Η εκπομπή κάνει μια μικρή στάση στη Δήλο, το Ιερό νησί του Απόλλωνα, το οποίο δέχτηκε κατά καιρούς λεηλασίες. Σε αυτό βοήθησε τα γεγονός ότι το νησί δεν κατοικείτο. Έτσι το κολοσσιαίο άγαλμα των Ναξίων, που ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα, το άρπαξαν Ενετοί και στη συνέχεια καταστράφηκε.

 Τελευταίος σταθμός η Θεσσαλονίκη, που δεν έμεινε αλώβητη από τη μανία των αρχαιοκαπήλων.
 Ο Γάλλος παλιογράφος Εμμανουέλ Μιλέρ, έφτασε στην πόλη έχοντας εντολή να αρπάξει ένα ολόκληρο κτίσμα που βρισκόταν στην εβραϊκή αγορά και το οποίο κοσμούσαν 4 μαρμάρινες ανάγλυφες κολόνες. Λόγω της έλλειψης υποδομής, αλλά και της αντίδρασης των κατοίκων, ο Μιλέρ άρπαξε τελικά μόνο τις κολόνες, που βρίσκονται και αυτές στο μουσείο του Λούβρου. Η εκπομπή παρουσιάζει το χρονικό της αρπαγής, αλλά και γιατί τα συγκεκριμένα γλυπτά ονομάζονται Μαγεμένες και ποια σχέση έχουν με τον Μέγα Αλέξανδρο.

 Στην εκπομπή μιλούν οι υπεύθυνοι αρχαιολόγοι των μνημείων: Ελένη Μπάνου έφορος Αθηνών, Γεωργία Χατζή- έφορος Ηλείας, Κώστας Παπαδόπουλος- μηχανικός Ναού Επικούρειου Απόλλωνα, Κατερίνα Ταυρή- ξεναγός, Μαίρη Αδαμοπούλου- δημοσιογράφος, Αγγελική Κοσμοπούλου – αρχαιολόγος, Αυγή Καλογιάννη- ξεναγός, Θάνος Σίδερης- αρχαιολόγος και άλλοι επιστήμονες.

krasodad.blogspot.gr

Να πάνε να γ……θούνε οι «θεσμοί»

Πανεπιστήμιο Έρασμος στην Ολλανδία, συνέδριο, ένας Έλληνας σύνεδρος μεταπτυχιακός φοιτητής στη Φιλοσοφία της Οικονομίας στρέφεται προς έναν Αμερικανό καθηγητή:

«Δε νομίζετε ότι χρέος της Επιστήμης είναι να βρίσκει λύσεις που ανακουφίζουν τις κοινωνίες από τον εφιάλτη της φτώχειας;»

Ο Αμερικανός χαμογέλασε κι απάντησε στον φοιτητή: «Αγαπητέ μου, το ίδιο ερώτημα έβαλα σε ένα άλλο διεθνές συνέδριο. Ξέρετε τι έγινε τότε; Αφού με σάρκασαν, ένας από τους συνέδρους μου απάντησε: Μα αγαπητέ μου, τον Καπιταλισμό δεν τον ενδιαφέρει να δώσει λύση στην κρίση, αλλά να τη διαχειριστεί…»!

(Ο διάλογος μου μεταφέρθηκε λέξη προς λέξη από το φοιτητή, που τυχαίνει να είναι ο γιος μου).

Πάμε τώρα παρακάτω. Τι είναι και τι εκπροσωπούν αυτοί οι περίφημοι θεσμοί;

Τον εφιάλτη κάθε λαού, που αφού πρώτα τον υποχρέωσαν σε υπερδανεισμό, πέσανε στη συνέχεια πάνω του σαν ακρίδες να του φάνε τις σάρκες. Το ζήσαμε πολύ καλά με τα σαρκοβόρα της σχολής Φρίντμαν στην περίπτωση του τυφώνα Κατρίνα. Εκεί πού ξεπατώθηκε κάθε υλικοτεχνική υποδομή στη Νέα Ορλεάνη κι οι γιάπηδες του σύγχρονου Καπιταλισμού πέσανε πάνω στην πόλη για να την κατασπαράξουν. Τότε δοκιμάστηκε για μια ακόμα φορά το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ο σύγχρονος πολιτισμός. Πλακώσανε οι εργολάβοι και οι κερδοσκόποι.

 Αδιάφοροι για τις συνέπειες στην τοπική κοινωνία, άτεγκτοι και αιμοδιψείς μπροστά στο κέρδος, άρχισαν πάνω στα ερείπια να χτίζουν μια πολιτική εξόντωσης των ανθρώπων. Καταργήθηκαν ακόμα και τα δημόσια σχολεία κι έγιναν όλα ιδιωτικά. 

Η Νέα Ορλεάνη ακόμα σέρνεται βαριά πληγωμένη.

Ο ένας από τους «θεσμούς» που παρέδωσε μαθήματα, δυστυχώς με επιτυχία και στην Ευρώπη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, χρόνια τώρα έχει μετατραπεί σε ένα ψυχρό κερδοσκοπικό μηχανισμό, που το μόνο…όραμά του είναι η αφαίμαξη κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής μιας χώρας.

 Έχει καταδικάσει χώρες της Κεντρικής Αμερικής, αλλά και της Αφρικής να ζούνε στο όριο της εξόντωσης. Ακόμα και το ελάχιστο αλλά απαραίτητο για μια στοιχειώδη επιβίωση, το νερό, το έχει παραχωρήσει σε ιδιώτες. Αυτοί, οι άθλιοι κερδοσκόποι, φτάσανε στο σημείο να μην επιτρέπουν, σε ανθρώπους πού πένονται, ούτε την πρόσβαση στα…ποτάμια τους! Αυτά τα τομάρια υποθηκεύουν χώρες κι ανθρώπινες ζωές.

Αυτοί οι περίφημοι «θεσμοί» πλακώσανε και σ΄ αυτή τη χώρα, ως τοποτηρητές των ισχυρών συμφερόντων που εκπροσωπούν, των τραπεζών και των απανταχού ολιγαρχών. Με τους τελευταίους μάλιστα βρίσκουν τον τρόπο να τα πηγαίνουν μια χαρά. Είναι αυτοί που ελέγχουν ακόμα και την πληροφόρηση, την οποία κατευθύνουν, προκαλώντας πανικό στις τοπικές κοινωνίες, έτσι ώστε να είναι υπάκουες στους «θεσμούς». 

Γιατί, αν είμαστε απροσάρμοστοι, ανυπάκουοι και δεν εφαρμόζουμε τα προγράμματα εξόντωσης μας, που έχουν σχεδιάσει οι «θεσμοί», τότε αλίμονο μας και μαύρο φίδι πού μας έφαγε. 

Αμολάνε τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια τους να μας απειλούν, πότε ότι θα μείνουμε χωρίς σύνταξη, πότε ότι δεν θάχουμε φάρμακα, πότε ότι θα γυρίσουμε στη δραχμή. Με λίγα λόγια είναι σα να μας λένε: «Θα πεθάνετε που θα πεθάνετε ρε μαλάκες, διαλέξτε το πιο σύντομο θάνατο…». Έρχονται μετά, αφού μας φτάσουν στο μη παρέκει και μας ζητάνε «μεταρρυθμίσεις». 

Όπου, μέσα στις μεταρρυθμίσεις είναι να μας τινάξουν στον αέρα τα ταμεία, να οδηγήσουν χιλιάδες στην ανεργία, να αναγκάσουν αυτόν τον έρμο λαό να πουλήσει μπιρ παρά ένα κεραμίδι, που με μύριες θυσίες κατάφερε να αποκτήσει, να βγάλει στο σφυρί η χώρα κάθε περιουσιακό της στοιχείο που έχει κάποια αξία. Αν είναι δυνατόν, να μας κλέψουν κι αυτό το σπάνιο φως, που λούζει την πατρίδα μας, μεταφυσικά και ουσιαστικά.

Αραχτοί σε κάποια σουίτα του Χίλτον, μ΄ έναν υπολογιστή, με τις σαμπάνιες και τις σάουνες, σκηνοθετούν την εξόντωσή μας, προφασιζόμενοι ότι ενεργούν για το συμφέρον μας και τη σύντομη επιστροφή μας στις αγορές…

Εμείς όμως, διαφορετικά νομίζαμε την Ευρώπη. Την είχαμε φανταστεί σα μια Ευρώπη αλληλεγγύης και προόδου των λαών της, μια Ευρώπη που θα ελάμβανε πρόνοια υπέρ των αδυνάτων και θα ενίσχυε την ανάπτυξη και την ευημερία των λαών. Όχι μια Ευρώπη νταβατζήδων της εποχής της Τρούμπας του 1950!

Γι΄ αυτό λοιπόν, σ΄ αυτούς τους «θεσμούς», που στόχο τους έχουν να μας παραδώσουν δεμένους χειροπόδαρα στους εργολάβους και τις Τράπεζες, σ΄ αυτούς που οδήγησαν στην απόλυτη απόγνωση συνανθρώπους μας και τους ώθησαν στην αυτοκτονία, αυτούς πού καταδικάζουν τα προσοντούχα νιάτα μας στην κατάθλιψη της ανεργίας, ανενδοίαστα ας τους πούμε να πάνε να γ…..θούνε!

 ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 

http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2015/03/blog-post_654.html

7 ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ!

( εικόνα: http://lefobserver.blogspot.gr/2009/11/blog-post_5227.html )

Αλέξανδρος Μακεδόνας
7 ΦΟΡΕΣ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ!

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑΣ, ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΘΕΙ ΤΑ ΠΙΟ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, (ΜΗ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ, ΜΗ ΕΛΕΓΧΟΣ, ΑΣΥΛΙΑ, ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΡΟ ΑΛΛΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ), ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΛΥΠΗΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ, ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ, ΕΣΤΩ ΩΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΩΝ… ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΗΝ ΤΑΡΑΞΑΝ ΣΕ ΧΡΕΩΚΟΠΙΕΣ!!! ΑΝ ΔΕΝ ΕΒΑΖΕ Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ΤΑ 600 ΔΙΣ ΔΟΛΛΑΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ, ΘΑ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΙ, ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ, ΤΩΝ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΔΙΚΩΝ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, ΓΙΑ 8η ΦΟΡΑ!!!

Ε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ Η ΣΥΝΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΠΡΕΠΕΙ, ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ, ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ Ο ΧΑΖΑΡΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ:

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ!



( εικόνα: http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2011/12/10121893.html )

http://alfeiospotamos.gr/?p=8627

http://kyklwpas.blogspot.gr/2014/08/7_12.html

Έκαναν οικοδομικά υλικά περίοπτο ναό των Μάγιας

Οι εργολάβοι οδικού δίκτυου της εταιρείας 'D-Mar', που συνδέονται με τον πολιτικό εν ενεργεία Ντένις Γκριτζάλ... κατέστρεψαν ολοσχερώς ναό που χρονολογείται η ανέγερσή
του πριν από δύο χιλιάδες τριακόσια έτη στο βόρειο Μπελίζ, για να γίνει με τα οικοδομικά υλικά του... μια επιχωμάτωση στην περιοχή της οδικής αρτηρίας, κατήγγειλε η ίδια η κυβέρνηση αναγγέλλοντας τη διενέργεια ενδελεχούς έρευνας με σκοπό τον καταλογισμό των ευθυνών.

Πάνω σε λοφίσκο υψωνόταν ο πυραμιδικός αυτός ναός των Μάγιας, που είχε ύψος περίπου 30 μέτρων. Εντασσόταν στο χώρο λατρείας του 'Νοχ Μουλ', δηλαδή του ' 'Υψηλού Λόφου' (αυτός απέχει στα βόρειοδυτικά 80 χλμ. από την πρωτεύουσα Πόλη του Μπελίζ --σε μικρή απόσταση από τα σύνορα με το Μεξικό).

Στο Μπελίζ, υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία των αρχαιολογικών μνημείων με μέριμνα κρατική. Πάντως, τα σχετικώς προβλεπόμενα πρόστιμα --ως 10 χιλιάδες δολάρια--κρίνονται αμελητέα συγκριτικά με την τεράστια ζημιά από την καταστροφή ενός μνημείου πολιτιστικής κληρονομιάς όπως αυτό, στο οποίο στο μακρυνό παρελθόν συνέρρεαν κάθε έτος ως και 40 χιλιάδες Μάγιας, σύμφωνα με μαρτυρίες ιστορικών.

 

http://ksipnistere.blogspot.gr/2015/03/blog-post_8585.html

Στα ίχνη της Τρόικας - ολόκληρο το video (υπότιτλοι)

 Γερμανικό ντοκιμαντέρ για το πως θυσίασαν την Ελλάδα

Το ντοκυμαντέρ των Harald Schumann και Árpád Bondy που εξέπεμψε στις 9/3/15 το 1ο κανάλι της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης ARD και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Μια πιο εκτεταμένη βερσιόν του είχε προβληθεί από το γαλλογερμανικό κανάλι ARTE στις 24/2/15(https://www.youtube.com/watch?v=xYUqp... στα γερμανικά και https://www.youtube.com/watch?v=nYGOW... στα γαλλικά)

Ο γλυπτός διάκοσμος του Παρθενώνα - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΖΩΦΟΡΟΣ - ΜΕΡΟΣ 2ο

Μέρος Α΄

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΖΩΦΟΡΟΣ

Όπως ήδη είπαμε, τα δύο ρεύματα της πομπής, που παριστάνεται στις υπόλοιπες τρεις πλευρές, συναντιούνται και καταλήγουν στην ανατολική πλευρά. Έτσι, από τις δύο άκρες της ανατολικής ζωφόρου έρχονται, προς το κέντρο, δύο ομάδες κοριτσιών, που μεταφέρουν το πέπλο που θα παραδώσουν στο ναό. Αποτελείται από 8 ή 9 λίθους (σύμφωνα με τους ερευνητές οι λίθοι VII και VIII αποτελούσαν έναν ενιαίο λίθο). Ο πρώτος και ο τελευταίος λίθος έχουν μικρό μήκος, γιατί αποτελούν τις στενές πλευρές των λίθων της βόρειας και της νότιας ζωφόρου. Εικονίζονται συνολικά 63 μορφές: 12 θεοί, 10 ήρωες, 9 τελετάρχες και 32 κόρες. Δεν εικονίζεται κανένα ζώο γιατί η σκηνή εξαιτίας της παρουσίας των θεών είναι ιερή και δεν αρμόζει στο χώρο που παρίστανται οι θεοί να υπάρχουν και ζώα.

Οι κοπέλες κρατούν φιάλες (ρηχά αγγεία) και οινοχόες (κανάτες για το κρασί), ενώ μια από τις κοπέλες κρατά το θυμιατήρι, που χρειάζεται για τις θυσίες.

Επίσης απεικονίζονται κάποιες κοπέλες, που δεν κρατούν στα χέρια τους τίποτα. Πρόκειται για τις εργαστίνες, τις νέες που ύφαναν το ιερό πέπλο. Αμέσως μετά τις ομάδες των κοριτσιών, δεξιά κι αριστερά υπάρχουν δύο ομάδες ανδρών, για τους οποίους λέγεται είτε ότι είναι οι 10 ήρωες που έδωσαν το όνομα τους στις 10 φυλές της Αθήνας, είτε ότι πρόκειται για τους διοργανωτές της γιορτής.

Οι 12 θεοί και θεές είναι χωρισμένοι σε δύο ομάδες και καθισμένοι άνετα σε καθίσματα. Στην αριστερή ομάδα έχουμε: τον Ερμή που είναι ο αγγελιαφόρος των θεών, τον Διόνυσο που στρέφει το κεφάλι του για να παρατηρήσει την πομπή που πλησιάζει, τη Δήμητρα που ακουμπά το κεφάλι στο χέρι της έτσι που να εκφράζει τη θλίψη της για την απαγωγή της κόρης της, Περσεφόνης, από τον Άδη, τον Άρη που στηρίζει με τα χέρια του το ένα του πόδι, ενώ το άλλο ακουμπά στο κάθισμα, την Ίριδα, τη θηλυκή αγγελιαφόρο των θεών, που φτιάχνει τα μαλλιά της, την Ήρα, την προστάτιδα του γάμου, τον Δία που κάθεται στον πολυτελή θρόνο του, σε αντίθεση με τους άλλους θεούς που κάθονται σε απλά καθίσματα. Στη δεξιά ομάδα βλέπουμε την τιμώμενη θεά Αθηνά, τον Ήφαιστο που στρέφει το κεφάλι του προς την Αθηνά, τον Ποσειδώνα που ακουμπά τον ώμο του Απόλλωνα, ίσως για να τον ειδοποιήσει ότι η πομπή πλησιάζει, την Άρτεμη, τη θεά του κυνηγιού και την Αφροδίτη με το γιο της, τον Έρωτα. Βλέπουμε ότι οι θεοί απεικονίζονται πολύ μεγαλύτεροι από τους κοινούς θνητούς, για να εμπνέουν το δέος και το σεβασμό των πιστών.

Τέλος, στο κέντρο της παράστασης (5), βλέπουμε την κορύφωση της πομπής, με την παράδοση του ιερού πέπλου από ένα παιδί σ’ έναν άνδρα, μάλλον ιερέα. Το πέπλο αυτό ήταν μεγάλο όσο ένα ιστίο πλοίου! Η γυναίκα που βρίσκεται πίσω απ’ τον ιερέα είναι ιέρεια του ναού της Αθηνάς, στην οποία δύο κοπέλες φέρνουν δύο καθίσματα, ειδικά για τις θυσίες.

ΛΙΘΟΣ Α Ι

Εικονίζεται ένας επόπτης που στηρίζεται στο αριστερό του πόδι, ενώ έχει το δεξί στα πλάγια. Το κεφάλι του ήταν στραμμένο στ’ αριστερά κοιτάζοντας τα ζώα που έρχονται με τους οδηγούς τους. Με το ανασηκωμένο χέρι του ίσως να έκανε κάποιο νεύμα. Με το αριστερό του χέρι κρατά το ιμάτιο που καλύπτει το κάτω μέρος του σώματός του (Βρετανικό Μουσείο).

ΛΙΘΟΣ Α ΙΙ

Οι λίθοι II και III απεικονίζουν πομπή που την αποτελούν 16 κοπέλες και 2 άνδρες. Οι κόρες εδώ κρατούν φιάλες για σπονδή (Μουσείο της Ακρόπολης).

ΛΙΘΟΣ Α ΙΙΙ

Οι πρώτες πέντε κόρες κρατούν οινοχόες. Οι επόμενες πέντε κρατούν μια βάση που κρέμεται από ιμάντες. Δεν είναι απολύτως γνωστό τι βάσεις είναι αυτές. Οι δυο τελευταίες δεν κρατούν τίποτε στα χέρια τους. Πιθανόν να είναι οι εργαστίνες που ύφαναν τον πέπλο, τον οποίο τον έχουν παραδώσει. Οι δυο ανδρικές μορφές ίσως να είναι επώνυμοι ήρωες. Ο πρώτος κρατούσε μεταλλικό ραβδί, ένθετο και ο δεύτερος στηριζόταν σε βακτηρία, ενώ έχει σταυρωμένα τα πόδια του (Βρετανικό Μουσείο).

ΛΙΘΟΣ Α ΙV

Εικονίζονται 4 όρθιες ανδρικές μορφές που στηρίζονται σε ραβδιά και μάλλον δε συμμετέχουν στην πομπή. Σύμφωνα με την επικρατέστερες απόψεις είναι ή επώνυμοι ήρωες ή αξιωματούχοι που δέχονται την πομπή. Οι επόμενες μορφές που κάθονται σε δίφρους είναι θεοί του Ολύμπου. Πρώτος κάθεται ο Ερμής και ακολουθούν ο Διόνυσος, η Δήμητρα με τη δάδα και ο Άρης (Βρετανικό Μουσείο).

ΛΙΘΟΣ Α V

Συνεχίζοντας την απεικόνιση των θεών διακρίνουμε μια νεανική μορφή που πιθανόν να είναι η αγγελιαφόρος των θεών, η Ίρις και ακολουθούν η Ήρα και ο Δίας. Ο Δίας κάθεται άνετα στο θρόνο του ακουμπώντας το αριστερό του χέρι στην πλάτη του θρόνου (στο ερεισίνωτο). Το ιμάτιο που φοράει καλύπτει το κάτω μέρος του σώματός του. Η κλίση του πάνω μέρος του σώματος με τη θέση του αριστερού χεριού φανερώνουν μια διάθεση για στροφή προς τα αριστερά, που δεν έχει ολοκληρωθεί, γιατί παρακολουθεί την Ήρα. Η Ήρα ανασηκώνει το ιμάτιο από το κεφάλι της, μια κίνηση που είναι γνωστή ως «αποκάλυψη» και τη συναντούμε σε σκηνές συζύγου και νύφης.

Οι μορφές (31 και 32) απεικονίζουν νεαρές κόρες με χιτώνα και ιμάτιο που μεταφέρουν κάτι στο κεφάλι τους. Κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι μεταφέρουν δίφρους, συνεπώς πρόκειται για τις διφροφόρους, τις κόρες των μετοίκων που συνόδευαν τις κανηφόρους. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι είναι αρρηφόροι, κορίτσια δηλαδή 7-11 χρονών που συμμετείχαν στην τελετή της αρχής της ύφανσης του πέπλου. Η γυναίκα που ακολουθεί θεωρείται πως είναι ιέρεια της Αθηνάς και ετοιμάζεται να πάρει αυτό που κουβαλάει η μορφή 32. Ο άνδρας που ακολουθεί ταυτίστηκε με τον άρχοντα βασιλέα. Φοράει κοντομάνικο χιτώνα και με τη βοήθεια ενός αγοριού διπλώνει ή ξεδιπλώνει τον πέπλο της Αθηνάς.

Ακολουθεί η απεικόνιση της δεύτερης ομάδας των θεών. Πρώτη κάθεται σε δίφρο η Αθηνά φορώντας πέπλο και έχοντας απλωμένο μπροστά το αριστερό πόδι και λυγισμένο προς τα πίσω το δεξί. Στα γόνατά της μάλλον κρατάει την αιγίδα. Στο δεξί της χέρι πρέπει να κρατούσε το δόρυ της. Η τελευταία μορφή του λίθου V πρέπει να είναι ο θεός Ήφαιστος. Είναι γενειοφόρος και κάθεται έχοντας στραφεί προς την Αθηνά έτοιμος να της μιλήσει. Κάτω από τη δεξιά του μασχάλη φαίνεται η βακτηρία του. (Βρετανικό Μουσείο – Μουσείο της Ακρόπολης).

ΛΙΘΟΣ Α V: ΚΕΦΑΛΙ ΙΡΙΔΑΣ

Θραύσμα μίας από τις ωραιότερες μορφές της ζωφόρου του Παρθενώνα, γεμάτης δροσιά και νεανική χάρη. Το θραύσμα προέρχεται από την επάνω αριστερή γωνία του τμήματος του λίθου V της ανατολικής ζωφόρου, που σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Η αγγελιοφόρος των θεών, Ίρις (ή Ήβη) είναι φτερωτή. Και στέκεται δίπλα στην Ήρα και το Δία, που περιμένουν καθιστοί την άφιξη της Παναθηναϊκής πομπής. Το σώμα της εικονίζεται από μπροστά, αλλά το κεφάλι της στρέφεται προς τα αριστερά του θεατή. Με το αριστερό της χέρι τακτοποιεί τα μαλλιά της, που λύθηκαν από το πέταγμα. Φορεί πέπλο, ζωσμένο στη μέση, πάνω από μακρύ απόπτυγμα, και ίσως κρατούσε ζωγραφιστή ταινία με το δεξί της χέρι.

ΛΙΘΟΣ Α VI: ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΘΕΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Από τις ωραιότερες συνθέσεις της ζωφόρου του Παρθενώνα, η λίθινη πλάκα VI ανήκει στην ανατολική πλευρά, που επέστεφε τον πρόναο. Εικονίζονται οι θεοί του Ολύμπου που κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλον σε δίφρους και περιμένουν όλοι μαζί την άφιξη της μεγαλόπρεπης πομπής των Παναθηναίων.

Από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται: Πρώτος φαίνεται ο Ποσειδώνας, που έχει υψωμένο το αριστερό του χέρι με το οποίο κρατούσε πιθανότατα τρίαινα. Δίπλα στον Ποσειδώνα, κάθεται ο Απόλλων, που γυρίζει προς τα πίσω για να συνομιλήσει μαζί του. Από τις ειδικές οπές στα μαλλιά και στον βραχίονα φαίνεται ότι φορούσε δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι και κρατούσε κλαδί δάφνης στο αριστερό του χέρι. Η θεά στα δεξιά του Απόλλωνα ταυτίζεται με την Άρτεμη. Τα μαλλιά της είναι μαζεμένα σε σάκο και με το δεξί της χέρι συγκρατεί τον χιτώνα που γλιστρά αποκαλύπτοντας τον ώμο της. Δίπλα της κάθεται η Αφροδίτη, με καλύπτρα στο κεφάλι. Η στενή σχέση των δύο θεών υπογραμμίζεται από την χειρονομία της Άρτεμης που πιάνει τον δεξιό βραχίονα της Αφροδίτης με το αριστερό της χέρι. Από την τελευταία θεά σώζονται μόνο μερικά θραύσματα. Η υπόλοιπη μορφή της, όπως και ο Έρωτας που στέκεται πλάι της, είναι ανασύνθεση από θραύσματα σύμφωνα με το παλαιότερο γύψινο εκμαγείο του τελευταίου πρωτοτύπου από τον Fauvel, με τις μορφές της Αφροδίτης και του Έρωτα που κρατεί σκιάδιο ακουμπώντας στα γόνατα της μητέρας του. Το θραύσμα με τα πόδια της Αρτέμιδος είναι εκμαγείο του πρωτοτύπου, που βρίσκεται στο Παλέρμο. Η λάξευση της σύνθεσης έχει αποδοθεί στον Αλκαμένη, μαθητή και στενό συνεργάτη του Φειδία.

ΛΙΘΟΣ Α VIα

Ακολουθεί μια ομάδα τεσσάρων ανδρών που έχουν στραμμένη την πλάτη τους στους θεούς και συζητούν μεταξύ τους. Στηρίζονται στη βακτηρία τους. Πιθανόν είναι τέσσερις ήρωες που ήταν μυθικοί βασιλείς της Αθήνας: ο Κέκροπας, ο Ερεχθέας, ο Πανδίονας και ο Αιγέας. Οι δύο τελευταίες μορφές είναι τελετάρχες που υποδέχονται την πομπή. Ο αριστερός είναι στραμμένος προς το κέντρο της ζωφόρου υποδεχόμενος το νότιο τμήμα της πομπής και με ανυψωμένο το δεξί του χέρι κάνει σήμα. Στηρίζεται στο δεξί του πόδι, ανασηκώνοντας το αριστερό. Με το αριστερό χέρι κρατά το ιμάτιο του που αφήνει ακάλυπτο το πάνω μέρος του σώματος, Ο δεύτερος είναι στραμμένος προς την αντίθετη μεριά και υποδέχεται το βόρειο τμήμα της πομπής. Το ιμάτιο αφήνει ακάλυπτο το δεξιό ώμο. Οι μορφές αποδίδονται στο γλύπτη Δημήτριο από την Αλωπεκή (Βρετανικό Μουσείο).

ΛΙΘΟΣ Α VΙΙ

Ο έβδομος λίθος ξεκινά με έναν τελετάρχη που κρατάει αντικείμενα για τη θυσία, που τα έφεραν οι δύο κόρες μπροστά του. Ακολουθεί νέος τελετάρχης που μάλλον κρατούσε κάτι στο δεξί χέρι του, ενώ με το δείκτη του αριστερού του χεριού ίσως να έδινε κάποιο παράγγελμα στις επόμενες δύο κόρες, που ίσως είναι εργαστίνες, αφού δεν κρατούν τίποτε στα χέρια τους. Η επόμενη κόρη κρατάει ομφαλωτή φιάλη, ενώ η τελευταία κόρη στρέφεται ελαφρά προς την κόρη που ακολουθεί (Παρίσι, Μουσείο του Λούβρου).

ΛΙΘΟΣ Α VΙΙΙ

Η πομπή συνεχίζεται με την κόρη που κρατάει θυμιατήρι, δύο κόρες που κρατούν οινοχόες και τις υπόλοιπες που κρατούν ομφαλωτές φιάλες (Βρετανικό Μουσείο).

Οι κόρες 62, 63 είναι γνωστές μόνο από τα σχέδια του Carrey και από ελάχιστα σπαράγματα της κόρης 63 που βρίσκονται στο Μουσείο της Ακρόπολης.

ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΤΩΝ ΑΕΤΩΜΑΤΩΝ

Μετά τα τρίγλυφα και τις μετόπες έχουμε το γείσο, το αέτωμα με τα εναέτια γλυπτά (αυτά που βρίσκονται μέσα στο αέτωμα), που αποτελούνται από περίοπτες μορφές, μεγαλύτερες από το φυσικό μέγεθος στις κεντρικές σκηνές, που μειώνονται βαθμιαία προς τα άκρα υπακούοντας στο τριγωνικό σχήμα του αετώματος. Θεωρείται ότι ο Φειδίας δημιούργησε προπλάσματα (μοντέλα) των έργων σε μικρή κλίμακα. Η λάξευση των γλυπτών από τον Αλκαμένη και τον Αγοράκριτο και η τοποθέτησή τους στο κτήριο έγινε μεταξύ 438 και 432 π.Χ. Οι μορφές συνδυάζουν υψηλή ποιότητα σχεδίου και μεγάλη τεχνική επιδεξιότητα στην κατεργασία. Οι αετωματικές συνθέσεις των τριγωνικών χώρων στις στενές πλευρές της στέγης παριστάνουν σημαντικά για την Αθήνα μυθικά γεγονότα. Τα θέματα των συνθέσεων, η Γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του πατέρα της Δία στο ανατολικό και η Έρις Αθηνάς και Ποσειδώνα για την προστασία της Αθήνας στο δυτικόαέτωμα, είναι γνωστά και από το έργο του Παυσανία, περιηγητή του 2ου αιώνα μ.Χ. Το μεγαλύτερο μέρος των γλυπτών των αετωμάτων αποσπάστηκε και μεταφέρθηκε στο Λονδίνο από τον λόρδο Elgin στα χρόνια 1801-1803, κατά τη διάρκεια της τουρκικής κυριαρχίας, και σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Τα υπόλοιπα γλυπτά είτε παρέμειναν στη θέση τους ή κατέπεσαν κι αποκαλύφθηκαν στις ανασκαφές που έγιναν μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, από το 1833 και εξής, στην Ακρόπολη. Ακόμη, μεμονωμένες μορφές ή συμπλέγματα, σήμερα απαρτίζονται από τμήματά τους που είναι διεσπαρμένα σε διαφορετικά Μουσεία (Βρετανικό Μουσείο, Λούβρο και Μουσείο Ακρόπολης), όπως για παράδειγμα, οι κορμοί της Αθηνάς και του Ποσειδώνα από το Δυτικό αέτωμα. Άλλες μορφές μάς είναι γνωστές μόνο από τα σχέδια του J. Carrey.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΕΤΩΜΑ

Τα γλυπτά που ανήκουν στο κέντρο αυτού του αετώματος καταστράφηκαν όταν ο Παρθενώνας είχε μετατραπεί σε χριστιανική εκκλησία με το κτίσιμο αψιδωτού σηκού στο ανατολικό άκρο. Γνωρίζουμε από περιγραφές ότι στο ανατολικό αέτωμα ο Φειδίας αναπαριστούσε τη γέννηση της Αθηνάς, που αναπήδησε σε πλήρη ανάπτυξη και με πλήρη οπλισμό από το κεφάλι του Δία.

Το κεντρικό μέρος πρέπει να συμπεριλάμβανε τις μορφές αυτών των θεών, και πιθανώς και της Ήρας, η μορφή της οποίας έχει ταυτιστεί με την όρθια «Πεπλοφόρο Wegner».

Τα γλυπτά, δεξιά και αριστερά, που σώθηκαν ανήκουν σε άλλους θεούς που παρακολουθούν το συμβάν, όρθιοι, καθιστοί ή ξαπλωμένοι, υπακούοντας στον τριγωνικό χώρο του αετώματος.

Τα άκρα του αετώματος κλείνουν με τα τέθριππα του Ηλίου που ανατέλλει και της Σελήνης που δύει και ορίζουν το χρονικό διάστημα της ημέρας της γέννησης της θεάς.

Η αναπαράσταση που εκτίθεται στο Μουσείο είναι μόνο μία από τις πολλές που έχουν κατά καιρούς προταθεί από τους ερευνητές. Η διάταξη των σωζόμενων μορφών στο αέτωμα από αριστερά προς τα δεξιά είναι η εξής: Ο ήλιος με το τέθριππο, Διόνυσος, Περσεφόνη, Δήμητρα, Άρτεμις, Ήρα, Ήφαιστος, Εστία, Διώνη, Αφροδίτη, Σελήνη, άλογο Σελήνης.

ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Στο αριστερό άκρο του αετώματος εικονίζεται ο ήλιος με το άρμα του που αναδύεται από τη θάλασσα. Τα τεντωμένα χέρια του κρατούν τα χαλινάρια των τεσσάρων αλόγων του άρματος. Τα κύματα της θάλασσας διακρίνονται μέχρι το ύψος του λαιμού των αλόγων (Βρετανικό Μουσείο).

Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ

Δίπλα στο άρμα του ήλιου βρίσκεται ένας γυμνός νέος που είναι ξαπλωμένος πάνω στο δέρμα ενός θηρίου. Πρόκειται για το θεό Διόνυσο. Στο κομμένο χέρι του κρατούσε ένα κάνθαρο, αγγείο για κρασί. Κάποιοι μελετητές πιστεύουν πως πρόκειται για τον Ηρακλή και το δέρμα είναι η περίφημη λεοντή. Είναι το μόνο από εναέτια γλυπτά που διατήρησε το κεφάλι του. Εντύπωση προκαλεί η φυσική του διάσταση και οι αναλογίες των μελών του. Εκείνο που ξεχωρίζει είναι ο τρόπος που εξέχει το πόδι του από το όριο του αετώματος (Βρετανικό Μουσείο).

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ-ΔΗΜΗΤΡΑ

Λαξευμένες σε ενιαίο κομμάτι μαρμάρου κάθονται η Περσεφόνη και η Δήμητρα. Φορούν πέπλο και ιμάτιο πλούσια σε πτυχές. Η Δήμητρα (δεξιά) είναι στραμμένη προς το μέσο του αετώματος και σηκώνει ζωηρά το αριστερό χέρι, τονίζοντας έτσι το σημαντικό γεγονός (τη γέννηση της Αθηνάς) που διαδραματίζεται στο κέντρο του αετώματος. Έτσι όπως είναι τοποθετημένη λοξά, ένα αρκετά μεγάλο μέρος του σώματός της εξέχει από το αέτωμα. Η Περσεφόνη (αριστερά) κάθεται άνετα και κοιτά μπροστά. Το αριστερό της χέρι ακουμπά πάνω στο ώμο της Δήμητρας η οποία γέρνει ελαφρά πάνω της. Είναι θαυμαστή η χάρη με την οποία οι πτυχές των ρούχων δένουν με το σώμα αφήνοντας να διαγραφεί το σώμα. Πρόσεξε ιδιαίτερα το γόνατο της Δήμητρας (Βρετανικό Μουσείο).

ΑΡΤΕΜΗ

Κινείται στραμμένη προς τα αριστερά, ενώ γυρίζει το κεφάλι της προς το μέσο του αετώματος, για να δει τη γέννηση της Αθηνάς. Φοράει πέπλο που φτάνει ως τα πόδια της και ιμάτιο που ανεμίζει προς τα πίσω, τονίζοντας την ένταση της κίνησης. Το πόδι της προβάλλει ολόκληρο μέσα από το άνοιγμα του ρούχου, γι’ αυτό και λέγεται «φαινομηρίς» (Βρετανικό Μουσείο).

ΗΡΑ

Το υπερφυσικού μεγέθους άγαλμα της Ήρας βρέθηκε σε δύο κομμάτια και σε κακή κατάσταση. Δε βρισκόταν στο αέτωμα όταν ήρθε ο Carrey. Φοράει μακρύ πέπλο που είναι δεμένος αρκετά ψηλά. Το κεφάλι με τρεις σειρές οπών αποδίδεται στο ίδιο άγαλμα. Παρά τη φθορά του διακρίνεται για την εξαιρετική ποιότητά του (Μουσείο της Ακρόπολης).

ΗΦΑΙΣΤΟΣ

Από τον Ήφαιστο σώθηκε μόνο ένα μέρος του κορμού. Είναι στραμμένος προς τα δεξιά. Μόλις χτύπησε με το τσεκούρι το κεφάλι του Δία απ’ όπου ξεπετάχτηκε η Αθηνά (Μουσείο της Ακρόπολης).

ΕΣΤΙΑ

Η Εστία κάθεται και κοιτά μπροστά της, φορώντας λεπτό χιτώνα και βαρύτερο ιμάτιο. Η στάση της θυμίζει εκείνη της Περσεφόνης που βρίσκεται περίπου στο ανάλογο σημείο της αριστερής πλευράς του αετώματος. Οι πυκνές λεπτές και κάθετες πτυχές του χιτώνα διακόπτονται από τις οριζόντιες και πιο αραιές του χιτώνα για να συνεχίσουν ξανά κοντά στα πόδια. Επιμελώς ατημέλητα ο χιτώνας ξεφεύγει κοντά στο δεξιό ώμο αφήνοντας ένα μεγάλο άνοιγμα μπροστά στο λαιμό.

ΔΙΩΝΗ-ΑΦΡΟΔΙΤΗ

Πλησιάζοντας κοντά στη δεξιά άκρη του αετώματος σοφά τοποθετήθηκε η Διώνη με την κόρη της, την Αφροδίτη, ξαπλωμένη στην αγκαλιά της. Η Αφροδίτη παριστάνεται φορώντας λεπτό χιτώνα και ιμάτιο που σκεπάζει και το βράχο κι έχοντας ακουμπήσει νωχελικά στη μητέρα της τη Διώνη. Οι πλούσιες πτυχώσεις διαδέχονται τα σημείο που το ιμάτιο εφάπτεται στο σώμα αφήνοντας να διαγραφεί το κορμί της θεάς. Οι ώμοι προκλητικά (;) ακάλυπτοι. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι είναι η θεά του Έρωτα.

ΣΕΛΗΝΗ

Αν στο αριστερό άκρο του αετώματος συναντάμε τον ήλιο με το άρμα του που αναδύεται από τη θάλασσα, στο δεξιό άκρο συναντάμε τη σελήνη με το άρμα της που βυθίζεται στη θάλασσα. Ο κορμός της Σελήνης είχε πέσει από το αέτωμα και βρέθηκε στη διάρκεια των ανασκαφών. Έχει μια ελαφριά κλίση προς τα εμπρός και ο πέπλος είναι ζωσμένος σταυρωτά στο στήθος και στη μέση. Στον κόμπο της ζώνης διακρίνονται τρύπες, που σημαίνει ότι είχε πρόσθετα στολίδια (Μουσείο της Ακρόπολης).

Το άλογο της εικόνας είναι το τέταρτο από τα άλογα του άρματος και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Προβάλλοντας λοξά το κεφάλι προεξείχε από το αέτωμα. Αντίγραφό του βρίσκεται σήμερα τοποθετημένο στο αέτωμα του ναού.

ΔΥΤΙΚΟ ΑΕΤΩΜΑ

Το κεντρικό τμήμα του δυτικού αετώματος καταλάμβανε η μεγάλη φιλονικία του Ποσειδώνα και της Αθηνάς, για την προστασία της Αθήνας, από την οποία νικήτρια βγήκε η Αθηνά. Τους συνοδεύουν άρματα με δύο άλογα το καθένα, με ηνιόχους τη Νίκη για την Αθηνά και την Αμφιτρίτη για τον Ποσειδώνα. Πίσω από αυτά τρέχουν οι αγγελιοφόροι θεοί, Ερμής και Ίρις. Τις γωνίες καταλαμβάνουν ξαπλωμένες ή γονατιστές μορφές, και των δύο φύλων, να παρακολουθούν με ένταση την έκβαση της μονομαχίας, υποστηρίζοντας τον ένα ή την άλλη από τους υποψήφιους. Ανήκουν μάλλον σε παλιούς βασιλιάδες και ήρωες της Αττικής και τις οικογένειές τους. Ανάμεσά τους, στα αριστερά, έχει αναγνωριστεί ο ποταμός Ιλισός. Όπως και στην περίπτωση του Ανατολικού Αετώματος, η αναπαράσταση δείχνει πώς θα μπορούσε να είναι η σύνθεση του αετώματος, όταν τελείωσε το έργο γύρω στο 433 π.Χ. και είναι μόνο μία από αυτές που έχουν προταθεί κατά καιρούς από τους ειδικούς.

Το δυτικό αέτωμα σωζόταν σχεδόν ακέραιο μέχρι το 1674, χρονολογία που το σχεδίασε ο J. Carrey. Μετά την έκρηξη της οβίδας του Μοροζίνι και μέχρι την αρπαγή των γλυπτών από τον Έλγιν αρκετά αγάλματα κομματιάστηκαν. Ο Έλγιν αφαίρεσε τα περισσότερα αγάλματα και άφησε το σύμπλεγμα του Κέκροπα με την Πάνδροσο και την Καλλιρρόη. Ο Ιλισός, δύο κομμάτια από δύο γυναικείες μορφές και κάποια θραύσματα από τα πρόσωπα των αλόγων είχαν ήδη πέσει και βρέθηκαν αργότερα κατά τη διάρκεια των ανασκαφών.

Η διάταξη των σωζόμενων μορφών από τα αριστερά προς τα δεξιά είναι η εξής: Κηφισός, Κέκρωψ – Πάνδροσος, Ερμής, Αθηνά, Ποσειδών, Αθηνά, Ίρις, Αμφιτρίτη, Ωρείθυια, δύο γυναικείες μορφές, Ιλισός, Καλλιρόη.

Ο ΚΗΦΙΣΟΣ

Την αριστερή άκρη του αετώματος καταλαμβάνει ο Κηφισός, προσωποποίηση του αντίστοιχου ποταμού. Παριστάνεται γυμνός με το ιμάτιο του να γλιστρά από τον αριστερό ώμο. Το ιμάτιο φαίνεται καλύτερα στην πίσω όψη του αγάλματος. Στηριζόμενος στο αριστερό χέρι και στρέφοντας το κεφάλι του και το σώμα του προς το κέντρο του αετώματος, αποκτά το σώμα του μια ιδιαίτερη στάση. Μια στάση που την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο ο γλύπτης παίζοντας με τους μύες του σώματος. Η στάση του σώματος, το σφρίγος του, η πλαστικότητα παραπέμπουν σε ποτάμι, σε νερό που κυλάει (Βρετανικό Μουσείο).

ΚΕΚΡΟΠΑΣ-ΠΑΝΔΡΟΣΟΣ

Το επόμενο σωζόμενο άγαλμα μετά τον Κηφισό είναι το σύμπλεγμα του πρώτου μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κέκροπα και της κόρης του Πανδρόσου. Ο Κέκροπας κάθεται στη γη και στηρίζεται στο αριστερό χέρι του, ενώ η γονατιστή του κόρη τον αγκαλιάζει. Παρά τη φανερή διάβρωση από την ατμοσφαιρική ρύπανση οι λεπτομέρειες της ανατομίας ή της πτυχολογίας φανερώνουν την έξοχη ποιότητά τους. Είναι σμιλεμένα στο ίδιο κομμάτι μάρμαρου. Στο σύμπλεγμα ανήκε και ένα φίδι, το οποίο ελισσόταν μπροστά στα πόδια του Κέκροπα (Μουσείο της Ακρόπολης).

ΕΡΜΗΣ

Καθώς κατευθυνόμαστε προς το κέντρο του αετώματος, πριν την Αθηνά συναντάμε τον αγγελιαφόρο των θεών, τον Ερμή. Δυστυχώς το άγαλμα είναι πολύ φθαρμένο. Το ρούχο του θεού είναι ορατό μόνο από πίσω. Κάποιες μικρές τρύπες που διακρίνονται ίσως στήριζαν κάποιο όπλο. Κινείται προς τους πρωταγωνιστές της σκηνής, την Αθηνά και τον Ποσειδώνα, ίσως για να αναγγείλει την απόφαση των θεών.

ΑΘΗΝΑ

Δυστυχώς από τις κεντρικές μορφές του αετώματος σώθηκαν μόνο ο κορμός του Ποσειδώνα, σε δύο κομμάτια (από τα οποία το μπρος βρίσκεται στο Μουσείο της Ακρόπολης και το πίσω στο Βρετανικό Μουσείο) και από την Αθηνά ο κορμός της (Βρετανικό Μουσείο), ένα μέρος του λαιμού και το πίσω μέρος του κεφαλιού. Το άγαλμα της Αθηνάς είχε ύψος περίπου 3,30 μ. Η αιγίδα ήταν περασμένη λοξά στο στήθος και είχε τρύπες στις οποίες ήταν στερεωμένα χάλκινα φίδια και το γοργόνειο στη μέση.

ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ

Είναι φανερή η ένταση της στιγμής στο κορμί του Ποσειδώνα. Παριστάνεται να υψώνει το δεξί του χέρι προς τα πάνω με το οποίο θα κρατούσε την τρίαινα με την οποία κτύπησε το βράχο και ανάβλυσε αλμυρό νερό. Η δύναμη της κίνησης τον κάνει να λυγίζει το αριστερό του πόδι. Η προσπάθεια αυτή φανερώνεται με τη σειρά της στους μύες της κοιλιάς χαρίζοντας στο σώμα εντυπωσιακή ομορφιά. Το πίσω τμήμα του κορμού είναι γύψινο εκμαγείο από το πρωτότυπο στο Λονδίνο.

ΙΡΙΣ

Όπως ο Ερμής πλησίαζε την Αθηνά και τον Ποσειδώνα από τα αριστερά, έτσι πλησιάζει από τα δεξιά και η αγγελιαφόρος των θεών η Ίριδα. Η έντονη κίνηση αποτυπώνεται στον λεπτό, κοντό και χωρίς μανίκια χιτώνα, που ανεμίζει προς τα πίσω δημιουργώντας πλήθος πτυχώσεων στην κάτω δεξιά πλευρά, ενώ γίνεται ένα με το σώμα στο δεξιό μηρό και την κοιλιά. Την έντονη αυτή κίνηση ισορροπεί το γαλήνιο πρόσωπο. Στην πλάτη υπήρχαν ανοιχτά φτερά, που όμως έχουν χαθεί. Το κεφάλι βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου και ο κορμός στο Βρετανικό Μουσείο.

ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ

Η Αμφιτρίτη, οδηγώντας το άρμα του συζύγου της του Ποσειδώνα, κατευθύνεται προς το κέντρο του αετώματος. Φοράει χιτώνα χωρίς μανίκια, που είναι ψηλά ζωσμένος, συνήθεια όλων των ηνίοχων. Οι τρύπες που διακρίνονται γύρω στο λαιμό της στήριζαν διάφορα κοσμήματα (Βρετανικό Μουσείο).

ΩΡΕΙΘΥΙΑ

Πλησιάζοντας προς το δεξιό άκρο του αετώματος, συναντάμε, μετά την Αμφιτρίτη, την Ωρείθυια. Είναι κόρη του βασιλιά της Αθήνας Ερεχθέα που την έκλεψε ο Βορέας την ώρα που έπαιζε με τις ακόλουθές της στις όχθες του Ιλισού. Έτσι δικαιολογούνται και οι έντονες πτυχές του ρούχου της (Βρετανικό Μουσείο).

ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

Ένα μικρό κομμάτι έχει σωθεί από μια γυναικεία μορφή που καθόταν σε βράχο στραμμένη προς το κέντρο του αετώματος έχοντας στην αγκαλιά της ένα μικρό αγόρι. Δίπλα της κάθεται επίσης σε βράχο μια άλλη γυναικεία μορφή. Το τμήμα που σώζεται είναι από την πίσω πλευρά του. Και τα δύο βρέθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών (Μουσείο της Ακρόπολης).

ΙΛΙΣΣΟΣ-ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ

Αν στο αριστερό άκρο του αετώματος είναι τοποθετημένος ο Κηφισός, προσωποποίηση του ποταμού, στη δεξιά άκρη του αετώματος συναντάμε δύο μορφές που έχουν επίσης σχέση με το υγρό στοιχείο. Είναι ο Ιλισός, προσωποποίηση του ποταμού και η Καλλιρρόη, προσωποποίηση της πηγής.

Ο Ιλισός, είναι γονατιστός, σχεδόν γυμνός, με ιμάτιο που φαίνεται μόνο από τη πίσω πλευρά. Ίσως είχε ανυψωμένο το δεξί του χέρι. Η Καλλιρρόη ξαπλωμένη καλύπτει τη δεξιά γωνία του αετώματος. Δυστυχώς έχει καταστραφεί ολόκληρο το πάνω μέρος του σώματος.

Πηγές

Αρχαιολογία της Πόλης των Αθηνών

Ελληνική Βικιπαίδεια

Ελληνικός Πολιτισμός

Μουσείο Ακρόπολης

Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης

Υπουργείο Πολιτισμού

Windmills Travel & Tourism

http://history-pages.blogspot.gr/2012/05/blog-post_9799.html

ΠΗΓΗ =  https://theancientwebgreece.wordpress.com/2015/03/21/%CE%BF-%CE%B3%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%B5%CE%BD%CF%8E%CE%BD%CE%B1-%CE%B2-%CE%BC/

pirforosellin

http://www.diadrastika.com/2015/03/2_22.html