Αν παρατηρήσεις από κοντά, οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, πιο αχανές κι από την γη, γιατί οι σχέσεις είναι η ζωή. Η ζωή είναι σύγκρουση, ανταγωνισμός, πόλεμος, παιχνίδι… Θέλεις όμως, να κάνεις τις σχέσεις χοντροκομμένες, ωμές, εύκολες, μηχανιστικές. Ετσι χάνουν την ευωδιά τους, την ομορφιά τους. Ολα τούτα συμβαίνουν γιατί δεν αγαπάς και η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, γιατί μέσα σ’ αυτή πρέπει να εγκαταλείψει κανείς ολοκληρωτικά τον εαυτό του. (το εγώ του)
Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καινούριου, είναι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίνεται ρουτίνα, συνήθεια, μόνο που η αγάπη δεν είναι συνήθεια, δεν είναι κάτι βαρετό.