Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Ρόδακες, η αρχαία τέχνη της περικεντρικής συμμετρίας

Ρόδακας καλείται ένα διακοσμητικό σχέδιο που αναπτύσσεται μέσα σε έναν κύκλο γύρω από το κέντρο, το οποίο είναι ίδιο και ίσο από όλες τις πλευρές του. Έτσι, η τέχνη του ρόδακα βασίζεται στην αντίληψη της περικεντρικής συμμετρίας.

Το σχέδιο αυτό μπορεί να είναι τρίγωνο ή τρισκέλιον, τεράγωνο ή τετρασκέλιον, πεντάγωνο ή πεντασκέλιον, κ.τ.λ. Μπορεί να μοιάζει με αστέρι, ώστε ανάλογα με τις ακτίνες του το ονομάζουμε τρισάκτινο, τετράκτινο, πεντάκτινο, εξάκτινο κ.τ.λ.

Μπορεί να μοιάζει με λουλούδι, ώστε ανάλογα με τα πέταλά του ονομάζεται, τριπέταλο, τετραπέταλο, πενταπέταλο, οκταπέταλο, κ.ά. Για να έχουμε περικεντρική συμμετρία τα σκέλη του σχεδίου πρέπει να είναι από τρία και πάνω.
 
Συνήθως φτάνουν μέχρι τα οκτώ, ώστε να μην φαίνεται το σχήμα φορτωμένο. Ο ρόδακας στους αρχαίους πολιτισμούς ήταν ηλιακό σύμβολο.

ΑΝΤΑΚΑΚΛΑΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ


Όταν όμως τα σκέλη του εντός του κύκλου σχήματος είναι δύο, η συμμετρία που παράγεται δεν καλείται “περικεντρική”, αλλά “αντανακλαστική” ή “κατοπτρική” ή “διπολική’’, κατά τον τύπο της σελήνης.

Ένα παράδειγμα αντανακλαστικής συμμετρίας εντός του κύκλου είναι το ιαπωνικό σύμβολο «Γιν-γιαγκ», που συμβολίζει συνάμα τη σύζευξη των αντιθέτων δυνάμεων, προκειμένου να δημιουργηθεί ο κόσμος και την ισορροπία των αντιθέτων δυνάμεων προκειμένου να συν-τηρείται ο κόσμος.

Δεν αναφέρεται στο καλό-κακό, όπως κάποιοι νομίζουν, αλλά σε ουδέτερες αντίθετες δυνάμεις όπως, κίνηση-ακινησία, εγρήγορση-ανάπαυση, νύκτα-ημέρα, πυρ-ύδωρ, ζεστό-ψυχρό κ.τ.λ.

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ


Το “Λουλούδι της Ζωής” είναι ένας τύπος ρόδακα που αποτελείται από 19 κύκλους, με τις περιφέρειές τους να περνούν πάνω από τα κέντρα των γειτονικών αυτών.

Η διάταξή τους είναι η εξής:

Ο κεντρικός κύκλος συμβολίζει τον ήλιο και τον νου. Γύρω και διακεντρικά του κύκλου αναπτύσσεται ένα στεφάνι από 6 διατεμόμενους κύκλους που συμβολίζουν τις έξι ημέρες της δημιουργίας αλλά και την ψυχή που περιβάλλει τον νου. Γύρω και διακεντρικά του εξάκυκλου στεφανιού αναπτύσσεται ένας μεγαλύτερος κύκλος από 12 διατεμνόμενους κύκλους, οι οποίοι συμβολίζουν τους δώδεκα μήνες ή ζωδιακούς αστερισμούς, που συνθέτουν το ηλιακό έτος.

Το λουλούδι της ζωής έχει βρεθεί ανάγλυφο σε αρχαίους ναούς διαφόρων πολιτισμών. Όμως το αρχαιότερο, το οποίον αντέγραψαν οι μεταγενέστεροι, βρίσκεται χαραγμένο σε δύο κολώνες του ναού “Οσύριον” στην Άβυδο της Αιγύπτου. Ο ναός αυτός χρονολογείται περί του 2.500 π.Χ.. Πάνω στις κολώνες είναι χαραγμένα συνολικά 13 σχέδια του λουλουδιού της ζωής, τα οποία εφάπτονται μεταξύ τους. Γύρω ενός από αυτά είναι χαραγμένη η φράση “Θεός Νείλος”στα Ελληνικά, στοιχείο που έχει οδηγήσει στην υπόθεση πως το λουλούδι της ζωής αποτελεί μετα-γενέστερη ελληνική προσθήκη πάνω στους κίονες. Κοντά σε αυτό είναι χαραγμένο το αρχαϊκό δίγαμμα F.

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Μεμονωμένο το F συμβολίζει τον αριθμό 6. Άν και κάποιοι υποστηρίζουν πως το κείμενο με τα λουλούδια της ζωής αποτελούν προσθήκη υπό των Ελλήνων της ελληνιστικής περιόδου, το δίγαμμα F κατά την εποχή του Αλεξάνδρου δεν εχρησιμοποιείτο. Επομένως, ανάγουν την προσθήκη του λουλουδιού της ζωής στην αρχαϊκή εποχή, όταν ο Πυθαγόρας επισκέφθηκε την Αίγυπτο (535 π.Χ.). Ένα τέτοιο γεωμετρικό σχήμα θεωρούν πως ταιριάζει να έχει επινοηθεί από τον Πυθαγόρα. Αξιοσημείωτο όμως είναι πως οι χαράξεις φαίνονται να έχουν γίνει με υψηλή τεχνολογία.

Κατά τις ανασκαφές στο Οσίριον έχουν βρεθεί αρκετές πινακίδες με ελληνικά κείμενα, που χρονικά τοποθετούνται στην ελληνιστική εποχή. Όμως, σύμφωνα με τους γεωλόγους, τα στρώματα γης που εκάλυπταν το Οσίριον, χρονολογήθηκαν ηλικίας 18.000 ετών. Σε αυτήν την περίπτωση η χρονολόγηση του ναού μαζί και του αιγυπτιακού πολιτισμού μετατίθεται χιλιετηρίδες πρίν.

Εδώ διασταυρωνόμαστε με την πληροφορία που έδωσαν οι Αιγύπτιοι ιερείς στον Σόλωνα, περί ενός λαμπρού προκατακλυσμιαίου πολιτισμού που εδόθη από την Μεγάλη Θεά αρχικά στους Έλληνες και αργότερα στους Αιγυπτίους. Επί πλέον, περί της απελευθερώσεως των Αιγυπτίων υπό των Αθηναίων από τους επιδρομείς Άτλαντες. Σύμφωνα με την χρονολόγηση του Αιγύπτιου ιερέα, υπολογίζουμε πως ο εν λόγω Ελληνικός πολιτισμός ανεπτύχθη περ.11.500 χρόνια πριν από σήμερα, ενώ ο αιγυπτιακός 10.500 χρόνια πριν(Βλ. Πλάτωνος, Τίμαιος, 22b-25d). Υπάρχει εξάλλου μερίδα αρχαιολόγων που παρουσιάζει τεκμήρια πως όλα τα αιγυπτιακά μνημεία, όπως η σφίγγα ή οι πυραμίδες είναι προκατακλυσμιαία. Σε αυτήν την περίπτωση το λουλούδι της ζωής είναι ένα πανάρχαιο θρησκευτικό σύμβολο.



Το Λουλούδι της Ζωής. Ιταλία

Το γεγονός πως το λουλούδι της ζωής συντίθεται μόνον από κύκλους, αιτιολογείται από το κύκλικό σχήμα των ατόμων, των κυττάρων, των σπόρων, των πλανητών, των ηλιακών συστημάτων και την κοσμολογική τους αναφορά. Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν πως το σχήμα του λουλουδιού της ζωής αποτυπώνει την πρωταρχική διαδικασία διαμόρφωσης ενός εμβρύου, όταν το γονιμοποιημένο ωάριο διαιρείται.

Άν ανατρέξουμε στον Τίμαιο του Πλάτωνα, 32-35, διαβάζουμε πως το τελειότερο όλων των σχημάτων είναι ο κύκλος, γι’ αυτό ο Θεός έδωσε αυτό το σχήμα στον κόσμο. Έτσι, ο κόσμος είναι ομοιόμορφος, λείος, ομαλός και από παντού ισαπέχει με το κέντρον, ως συμμετρικός. Στο κέντρο αυτού έθεσε ψυχή, η οποία διαπλατύνεται προς την περιφέρεια πληρώντας το σώμα του πανταχού και υπερεξέξοντας αυτού. Ώστε, το λουλούδι της ζωής μακροκοσμικά συμβολίζει τον κυκλοτερή κόσμο, που αποτελείται από κυκλικούς γαλαξίες, κυκλικά ηλιακά συστήματα, κυκλικούς πλανήτες.

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Τα σώματα αυτά μεταξύ τους αλληλοσυνδέονται με μία ζωογόνο διαλεκτική. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η ηλιόσφαιρα, δηλαδή το μαγνητικό πεδίο που παράγει ο ήλιος εντός του ηλιακού μας συστήματος, αντανακλά ακτινοβολία από άλλες περιοχές του γαλαξία, διά της οποίας καθίσταται τη ζωή στη γη εφικτή. . Αυτή η ανταλλαγή ζωτικών ακτινοβολιών, καθιστά τα ηλιακά συστήματα αενάως αλληλοσυνδεόμενα και συνδιαλεγόμενα, ενώ παράλληλα διατηρούν τα ιδιαίτερα όριά τους. H πεποίθηση πως το λουλούδι της ζωής αποτελεί συμβολικό σχεδιάγραμμα του σύμπαντος υποστηρίζεται από την παρουσία του δίγαμμα F, που δηλώνει τις 6 ημέρες της δημιουργίας.

Ο ουράνιος χορός των πλανητών, συντίθεται από αρμονικές κινήσεις μεταξύ τους προς αλλήλλους και προς το όλον, διαγράφοντας σχήματα κυκλοτερή και εύσχημα, συμμετρικά προς το κέντρο. Το κάτωθι σχήμα αποτυπώνει τον ουράνιο χορό μεταξύ Γης και Αφροδίτης. Η σύνθεση των κινήσεών τους σχηματίζει έναν διανοιγόμενο πενταπέταλο λωτό, εμφαινόμενον ως παραλλαγή του λουλουδιού της ζωής. Το σχήμα αποτυπώθηκε κατόπιν 8 περιστροφών της Γης και 13 της Αφροδίτης.

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Επιστημονικες έρευνες έδειξαν πως η θέαση αλλά και η φιλοτέχνηση από έναν άνθρωπο του λουλουδιού της ζωής, βοηθά στην αναδόμηση των αδύναμων κυττάρων του σώματος. Επί πλέον, επιδρά ευεργετικά στο κεντρικό νευρικό σύστημα εξισορροπώντας τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Γενικά η θέα και η μελέτη της περικεντρικής συμμετρίας ισοζυγίζει την λειτουργία των δύο ημισφαιρίων. Άλωστε, και η ίριδα του ανθρώπινου οφθαλμού είναι διαμορφωμένη βάσει της περικεντρικής συμμετρίας. Η σχεδίαση του λουλουδιού της ζωής, δηλαδή ενός ρόδακα που συντίθεται από κύκλους, σύμφωνα με τους θεραπευτές μέσω της τέχνης, ενδυναμώνει το αίσθημα της ασφάλειας και της αυτοπεποίθησης στον άνθρωπο, καθώς ο κύκλος εκφράζει τον εσωτερικό χώρο του ανθρώπου.

Επίσης, οι θεραπευτές συστήνουν την σχεδίαση ενός ρόδακα σε όσους αδυνατούν να προσαρμοσθούν σε καινούργιες συνθήκες ζωής, ή βασανίζονται από εσωτερικές συγκρούσεις. Η φιλοτέχνηση ενός ρόδακα τους μεταδίδει μία αίσθηση ανάπαυσης και ελευθερίας.

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Ο ΟΚΤΑΠΕΤΑΛΟΣ ΛΩΤΟΣ


Σύμφωνα με την Aιγυπτιακή μυθολογία ο Aιγυπτιακός θεός Ρε ή Ρα εγεννήθη μέσα από έναν οκταπέταλο γαλάζιο λωτό. Αυτό το είδος λωτού φύεται στην Αίγυπτο ακόμα και σήμερα. Το όνομα Ρα στα αρχαία Αιγυπτιακά σημαίνει ήλιος. Το γαλάζιο χρώμα του λωτού συμβολίζει τα ουράνια ύδατα μέσα από τα οποία γεννήθηκε ο νοητός ήλιος. Ο οκταπέταλος γαλάζιος λωτός γενικά συμβολίζει τον ουρανό με τον ήλιο. Ο οκταπέταλος ρόδακας, παραλλαγή του οκταπέταλου λωτού, συναντάται σε πλήθος ναών και λατρευτικών αντικειμένων της προϊστορίας.(Βλ.http://phaistosgame.com/Phaistos04.htm). Ο αριθμός 8 συμβολίζει την ανάσταση στους αρχαίους πολιτισμούς.

Ο αρχαιότερος οκταπέταλος ρόδακας έχει βρεθεί ανάγλυφος σε ελεφάντινο δίσκο μέσα σε έναν παιδικό τάφο στο Sungir της Ρωσσίας και ανάγεται σε 28.000 χρόνια πρίν, δηλαδή στην παλαιολιθική εποχή. Το επιτάφιο επίγραμμα που τον συνοδεύει μαρτυρεί πως ο οκταπέταλος ρόδακας συμβόλιζε το αίτημα γιά την ανάσταση του νεκρού στον ουρανό. (Βλ. http://phaistosgame.com/Phaistos04.htm). Σε πολλούς αρχαίους Eλληνικούς τάφους έχει βρεθεί ανάγλυφος ο οκταπέταλος ρόδακας. Επίσης στην εικόνα του Χριστού Παντοκράτορος του Σινά εκατέρωθεν του άνω μέρους της κεφαλής του είναι ζωγραφισμένα δύο χρυσά οκτάκτινα αστέρια, που συμβολίζουν τον 8ο αιώνα της δευτέρας παρουσίας και της ανάστασης;των νεκρών.

Σε έναν νεολιθικό λαξευτό τάφο στο Lougherew της Ιρλανδίας (3.000 π.Χ.), παρατηρείται το εξής φαινόμενο: Kατά την διάρκεια της εαρινής ισημερίας, οι πρώτες ακτίνες του ανατέλλοντος ηλίου εισδύουν σε μία αίθουσα με σχήμα σταυροειδές και αντανακλώνται σε διάφορα σημεία του τοίχου του βάθους, όπου υπάρχουν ανάγλυφα σύμβολα. Οι ακτίνες κινούνται σταδιακά από αριστερά προς τα δεξιά. Μία ακτίνα, σε κάποιο σημείο της διαδρομής της φωτίζει έναν οκταπέταλο ρόδακα. O oκταπέταλος ρόδακας της εαρινής ισημερίας συμβολίζει την ανάσταση του ήλιου, καθώς τότε η ημέρα αρχίζει να αυξάνεται έναντι της νυκτός και το φως να νικάει το σκοτάδι. Συνδιαζόμενος ο ρόδακας με το σταυροειδές σχήμα της ταφικής αίθουσας στην οποία βρίσκεται, φαίνεται πως συμβολίζει το αίτημα της ανάστασης του τεθνεότος στον ουρανό. Τα οκτώ πέταλα όμως αποτελούν αναφορά στον 8ο αιώνα.

Ο Ρόδακας και τα Απίστευτα Μυστικά του

Ο οκταπέταλος ρόδακας ή λωτός, συνδέεται επίσης με τον πλανήτη Αφροδίτη. Στους ναούς της Αφροδίτης στην Ελλάδα αλλά και της Ishtar στην Μεσοποταμία, υπάρχει ανάγλυφος ο οκταπέταλος ρόδακας. Σύμφωνα με τον Σουμεριακό μύθο, η Ishtar κατέβηκε στον Άδη παραμένοντας εκεί για κάποιο διάστημα και μετά αναδύθηκε στην ζωή, ως ζωοδότρια. Αυτός ο μύθος σημειολογείται από τον πλανήτη Αφροδίτη, το άστρο που φαίνεται στην Εσπερία, κατά τη διάρκεια της οποίας εξαφανίζεται από τον ουρανό και επανεμφανίζεται κατά το χάραμα ως προάγγελος της Ανατολής. Όμως η Αφροδίτη για 8 ημέρες παραμένει αφανής το πρωί, διότι ανατέλλει υπό το λαμπρό φως του ήλιου, έως ότου μετά από 8 ημέρες η ανατολή της αρχίσει να πραγματοποιείται λίγο πριν από την εμφάνιση των πρώτων ηλιακών ακτίνων.

Άρθρο της Βασιλικής Δερουκάκη, καθηγήτριας Καλλιτεχνικών. Το άρθρο αποτελεί περιληπτικό απόσπασμα του άρθρου της ιδίας που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Τρίτο Μάτι” τεύχος 213, Σεπτέμβριος 2013.

Επεξεργασία, επιμέλεια αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

mythagogia

http://www.diadrastika.com/2016/11/rodakas-apistefta-mystika.html

       

Η Μυστηριώδης Σύνδεση Σείριου και Άστρου της Βεργίνας



Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟΝ ΑΠΛΑΝΕΣ ΑΣΤΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΥΝΟΣ (Ο ΚΥΩΝ ΤΟΥ ΩΡΙΩΝΟΣ, ΤΟΥ ΔΙΑΣΗΜΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΦΕΡΕ ΛΕΟΝΤΗ)

«ΣΕΙΡΙΟΣ, -Α, -ΟΝ» = Ο ΚΑΙΩΝ, Ο ΚΑΤΑ• ΚΑΙΩΝ, Ο ΘΕΡΜΟΣ, Ο ΦΕΡΩΝ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ. ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ ΥΨΗΛΛΗ ΘΕΡΜΟΤΗΤΑ.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΙ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΣΕΙΡΙΟΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΣΑΝΣΚΡΙΤΙΚΗ ΛΕΞΗ S UR-A-S, SUR-JA-S


«ΣΕΙΡΙΟΚΑΥΤΟΣ» = Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ Ή ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑΚΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ

«ΣΕΙΡΗΝΑ» = ΜΥΘΙΚΗ ΟΝΤΟΤΗΣ ΜΕ ΜΟΡΦΗΝ ΑΛΛΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-ΨΑΡΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΤΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ-ΠΟΥΛΙ, ΦΕΡΟΜΕΝΗ ΩΣ : «Η ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΣΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑΝ ΤΗΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΥΣΩΝΑΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΔΥΝΑΜΙΝ ΤΗΣ».
«ΣΕΙΡΙΟΣ» ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΣΥΧΝΑ ΚΑΙ Ο ΉΛΙΟΣ. ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΜΙΑ ΣΥΓΧΥΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΣΤΡΩΝ.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΥΜΠΙΠΤΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΩΑ ΕΠΙΤΟΛΗ» ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ, ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥ ΛΑΜΠΡΟΤΕΡΟΥ ΑΣΤΡΟΥ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΉΛΙΟΥ.

«Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός και η εώα επιτολή του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα κυνικά καύματα (τα DIES CANICULARIAE των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία καύματα οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου».— Μάνος Δανέζης & Στράτος Θεοδοσίου

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ, Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ, ΕΤΣΙ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ, ΑΡΧΙΖΕ 23 ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΣΕΙΡΙΟΣ:

ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΩΠΗΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΔΕΣΠΟΖΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ E ΔΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ, ΠΛΗΝ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ, ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΟΤΙ, ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΣΕ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΘΕΪΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΤΡΟΝ E ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ.

«ΑΝ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ «Β» ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΟΡΙΑΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ «Α» ΤΟ ΓΙΓΑΝΤΑ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ E. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΧΤΗΚΑΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΑΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΑΝΑΤΟΛΗ-ΔΥΣΗ-ΖΕΝΙΘ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ «Β», ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΑΤΗΣ ΤΡΟΧΙΑΣ ΤΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ «Α» ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙ 50 ΧΡΟΝΙΑ.»
ΑΣΤΡΟΝ ΒΕΡΓΙΝΑΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ:

ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΜΕ 8,16 ΚΑΙ 32 ΑΚΤΙΝΕΣ ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ, ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ.

ΟΙ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ, ΤΟ 1977, ΕΦΕΡΑΝ ΕΙΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΤΕΡΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΘΗΣΑΥΡΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΡΥΣΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΜΕ ΤΑ ΟΣΤΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΚΕΚΟΣΜΗΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ 16ΚΤΙΝΟ ΑΣΤΡΟΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΕΛΑΣΜΑΤΑ ΜΕ 8ΚΤΙΝΑ ΑΣΤΕΡΙΑ.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΧΛΥΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ, ΑΝΑΔΥΟΝΤΑΙ ΨΗΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΕΝΑΝ ΔΥΣΑΝΑΓΝΩΣΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ, ΕΝΑ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΈΣΠΕΡΟΣ, ΘΕΟΤΗΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑΝ ΤΩΝ ΚΑΒΕΙΡΩΝ, ΤΗΣ ΊΣΙΔΑΣ, ΤΟΥ ΜΙΘΡΑ..
ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΕΠΕΔΡΑΣΕ ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΑ ΕΙΣ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΛΛΩΝ ΛΑΩΝ ΟΠΩΣ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ, ΑΣΣΥΡΙΩΝ, ΣΟΥΜΕΡΙΩΝ, ΒΑΒΥΛΩΝΙΩΝ, ΕΤΡΟΥΣΚΩΝ, ΡΩΜΑΙΩΝ.

Ο ΣΕΙΡΙΟΣ ΣΥΝΔΕΘΗΚΕ ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ «ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ» ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΗΤΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΑΜΕΣΑ Η ΕΜΕΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΕΣ ΟΠΩΣ: ΤΡΙΠΛΗ ΕΚΑΤΗ, ΚΥΒΕΛΗ, ΑΡΤΕΜΙΔΑ, ΙΣΙΔΑ, ΙΣΤΑΡ, ΔΙΟΝΥΣΟ, ΠΑΝΑ, ΩΚΕΑΝΟ, ΚΑΒΕΙΡΟΥΣ, ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΥΣ (ΠΟΥ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΒΕΙΡΟΥΣ), ΉΦΑΙΣΤΟ, ΉΡΑ, ΗΡΑΚΛΗ. ΕΠΙΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑ ΜΕ ΔΙΠΛΗ ΟΨΗ (ΟΥΡΑΝΙΟ Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ), ΤΟΝ ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΆΜΜΩΝΑ-ΔΙΑ, ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ Κ.ΛΠ.

ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΣΤΡΟΝ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ, ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΕΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΝ ΡΟΛΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΡΧΟΜΕΝΗΝ ΕΠΟΧΗΝ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ.





ΠΗΓΕΣ:
el.wikipedia.org
pitharipandoras.blogspot.gr
enneaetifotos.blogspot.gr
metafysiko.gr

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ
ellaniapili

http://www.diadrastika.com/2016/11/mystiriodis-syndesi-sirius-atrou-verginas.html

Η Περιοχή «Ελλάς» του Άρη, ίσως, Διαθέτει Ζωή ! ! !



Η Ελλάς (Hellas) είναι μία τεράστια πεδιάδα και κυκλική-ελλειπτική λεκάνη από πρόσκρουση αστεροειδούς που βρίσκεται στο νότιο ημισφαίριο του. Αρη.

Μια νέα μελέτη υποδεικνύει ένα σημείο της πεδιάδας το οποίο διαθέτει πιθανώς συνθήκες φιλικές στη ζωή και έτσι αν ψάξουμε για ζωή στον Αρη το σημείο αυτό είναι πολύ ισχυρός υποψήφιος.

Τεράστια


Η Ελλάς είναι ο δεύτερος ή ο τρίτος μεγαλύτερος κρατήρας προσκρούσεως που είναι γνωστός σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα. Ο πυθμένας της λεκάνης βρίσκεται 7.152 μέτρα κάτω από το μέσο επίπεδο της αρειανής επιφανείας. Το μήκος της Ελλάς εκτείνεται σε μέγιστο μήκος περίπου 2.300 χιλιομέτρων.

Εξαιτίας των μεγάλων της διαστάσεων και του ανοικτόχρωμου της επιφανείας της σε σχέση με τη γύρω περιοχή, η Ελλάς ήταν ένα από τα πρώτα αρειανά χαρακτηριστικά που ανακαλύφθηκαν με τηλεσκόπιο από τη Γη.

Πριν από λίγα χρόνια εντοπίστηκε στην Ελλάς μια μυστηριώδης γεωλογική δομή σε σχήμα ομόκεντρων κύκλων. Η δομή αυτή περιβάλλεται από παγετώνα. Ερευνητές του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας υποστηρίζουν ότι ο γεωλογικός σχηματισμός είναι αποτέλεσμα υπόγειας ηφαιστειακής δραστηριότητας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές στο σημείο αυτό είναι πιθανό να υπάρχει ζέστη, νερό σε υγρή μορφή αλλά και χημικά συστατικά που ανήκουν σε αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν «δομικά υλικά» της ζωής. Με απλά λόγια έχει δημιουργηθεί εκεί ένα περιβάλλον ιδανικό για την παρουσία της ζωής.

tovima.gr
http://www.diadrastika.com/2016/11/periochi-ellas-ari-isos-diatheti-zoi.html

12 Νοεμβρίου του 333 π.Χ Ο Μέγας Αλέξανδρος Συντρίβει τους Πέρσες στην Μάχη της Ισσού

Ο Μέγας Αλέξανδρος Συντρίβει τους Πέρσες στην Μάχη της Ισσού


12 Νοεμβρίου του 333 π.Χ ο Μέγας Αλέξανδρος συντρίβει τους Πέρσες του Δαρείου Γ΄κατά τη μάχη στην Ισσό. Ως μάχη της Ισσού …

εννοούμε σημαντική μάχη που έδωσε ο Αλέξανδρος Γ’ Μακεδών (Μέγας Αλέξανδρος) το 333 π.Χ. στο στενό που διαμορφωνόταν εκείνη την εποχή μεταξύ του όρου Αμανού και του Ισσικού κόλπου, κοντά στις Κιλίκιες πύλες, κατά του Δαρείου Γ’ μεγάλου βασιλέα της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών (των Περσών).

Γνωρίζοντας ο Αλέξανδρος πως ο Δαρείος έχει συγκεντρώσει στην κοιλάδα των Σώχων μεγάλο στρατό έστειλε τον Παρμενίωνα με τους Θράκες, τους Θεσσαλούς και τους άλλους Έλληνες να καταλάβει τη στενή διάβαση που οδηγούσε από την Κιλικία στη Συρία, που διερχόταν μεταξύ του όρους Αμανού και της θάλασσας, δηλαδή του Ισσικού κόλπου και το φύλαγε μικρή δύναμη, η οποία τράπηκε αμέσως σε φυγή.


Ο Αλέξανδρος ασχολήθηκε πρώτα με την υποταγή των ορεινών φυλών της τραχείας Κιλικίας, επέστρεψε κατόπιν στην Ταρσό και προελαύνοντας με τους επίλεκτους πεζούς και τους ιππείς έφθασε διαδοχικά στους Σόλους και στη Μαλλό, πόλη που απάλλαξε από όλους τους φόρους και τίμησε με άλλους τρόπους, καθώς θεωρείτο αποικία των Αργείων με ιδρυτή τον Αμφίλοχο.
Τακτικές κινήσεις πριν τη μάχη

Στο μεταξύ πλησίαζε στην περιοχή το στράτευμα που είχε συγκροτήσει ο Δαρείος από όλες τις επικράτειες της αυτοκρατορίας. Ο Δαρείος είχε αποφασίσει αρχικά να αναθέσει την αρχηγία του εκστρατευτικού σώματος στον αξιότερο στρατηγό του. Μετά τον θάνατο του στρατηγού Χαρίδημου, ελλείψει άλλων ικανών στρατηγών, την αρχηγία ανέλαβε ο άπειρος περί τα πολεμικά Δαρείος, όπως τον περιγράφει η μακεδονική προπαγάνδα, παρότι οι τακτικές κινήσεις του έφεραν τον Αλέξανδρο προ απροόπτου πριν την τελική μάχη και τον ανάγκασαν σε ταχύτατη προέλαση της εμπροθοφυλακής του μάλλον παρά του συνόλου του στρατεύματος ως περιγράφεται. Ο περσικός στρατός κινήθηκε δυτικά και στρατοπέδευσε στην πεδιάδα των Σώχων, στη νότια Ασσυρία, αναμένοντας την άφιξη του Αλέξανδρου.



Καθώς περνούσαν οι ημέρες και ο Αλέξανδρος δεν είχε ακόμη εμφανιστεί, ο Δαρείος συνεκτιμώντας με τους επιτελείς του ότι ο Αλέξανδρος δίσταζε, αποφάσισε να κινηθεί από την άνετη πεδιάδα στα στενά περάσματα της Κιλικίας. Μάταια προσπάθησε ο Αμύντας να μεταπείσει τον μεγάλο βασιλέα. Ο Δαρείος, εμπιστευόμενος τη γνώμη των αξιωματούχων του, σύμφωνα με την οποία οι Πέρσες θα καταπατούσαν τους Έλληνες μόνο με το ιππικό τους, εγκατέλειψε την ευρύχωρη πεδιάδα των Σώχων και κατευθύνθηκε προς την Κιλικία για να συναντήσει τον Αλέξανδρο.

Την επομένη ο στρατός του Αλέξανδρου ξεκίνησε την πορεία του. Διαβαίνοντας τις Αμανίδες πύλες, η ελληνική στρατιά έφθασε στην Ισσό. Εκεί ο Αλέξανδρος άφησε τους ασθενείς και τους τραυματίες και συνέχισε νότια, στρατοπεδεύοντας κοντά στην πόλη Μυρίανδρο. Την ίδια ώρα ο περσικός στρατός μέσω των Αμανιδών πυλών κατόρθωσε να φθάσει στην Ισσό χωρίς να γίνει αντιληπτός. Οι Πέρσες εισήλθαν στην πόλη και εξολόθρευσαν όλους τους ασθενείς και τραυματίες Έλληνες που βρίσκονταν εκεί. Με αυτόν τον τρόπο διαμόρφωσαν και την ανάγκη διαφορετικής στρατηγικής αντιμετώπισής τους, καθώς αν γινόταν μάχη, οι Πέρσες θα ήταν αναγκασμένοι να πολεμήσουν στη στενή πεδιάδα της Ισσού, ανάμεσα στη θάλασσα και τα Αμανικά όρη.

Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Αλέξανδρος θεώρησε την πληροφορία λανθασμένη. Για να την εξακριβώσει, έστειλε μια τριακόντορο να πλεύσει βόρεια προς την Ισσό. Οι αξιωματικοί που επέβαιναν είδαν με τα μάτια τους τα πλήθη της περσικής στρατιάς στρατοπεδευμένα κοντά στη θάλασσα, βόρεια του ποταμού Πίναρου. Μετά από την εκτέλεση της αποστολής του το πλοίο επέστρεψε και οι άνδρες του ανέφεραν στον Αλέξανδρο ό,τι είχαν δει.

Βέβαιος πλέον για την ακριβή θέση στην οποία βρισκόταν ο εχθρός, ο Αλέξανδρος, συγκαλώντας τους στρατηγούς, τους ιλάρχους και τους ηγέτες των συμμάχων, τους ανήγγειλε την επερχόμενη μάχη, εξήγησε το λάθος του Δαρείου, που καθήλωσε τις δυνάμεις του από την ευρυχωρία της πεδιάδας των Σώχων στη στενή διάβαση, θύμισε ιδιαίτερα στους Έλληνες ότι πολεμούν για το κοινό συμφέρον της Ελλάδας ενώ οι μισθοφόροι ομογενείς τους με τον Δαρείο δόλια αγωνίζονταν, έφερε στη μνήμη όλων το κατόρθωμα των μυρίων με ηγέτη τον Ξενοφώντα, παρόλο που δε διέθετε ιππικό, ενώ τώρα ο στρατός τόσους διέθετε ιππείς Θεσσαλούς, και Βοιωτούς, και Πελοποννήσιους, και Μακεδόνες και Θράκες.

Πάνω από όλα παρουσίασε τη νίκη ως αναμφισβήτητη και όλοι επικρότησαν όσα είπε. Σφίγγοντάς του το χέρι, τον παρακάλεσαν να τους οδηγήσει αμέσως εναντίον των εχθρών. Εκείνος τους άφησε ελεύθερους, ζητώντας καλό φαγητό για τους στρατιώτες και προφυλακή ιππέων και στρατιωτών στις πύλες. Πριν αναχωρήσει από τη Μυρίανδρο οδήγησε τέρθιππο στη θάλασσα ως προσφορά στον Ποσειδώνα, πιθανώς για να αποτραπεί μια άκαιρη επέμβαση του φοινικικού στόλου.
Παράταξη των στρατευμάτων

Ο Αλέξανδρος φέρεται πως απείχε από τους Πέρσες πάνω από εκατό στάδια. Αναχωρώντας βράδυ, έφθασε κατά τα μεσάνυχτα στη διάβαση μεταξύ Αμανού και θάλασσας, στις ονομαζόμενες Κιλίκιες ή Σύριες πύλες, από τις οποίες είχε διαβεί προ δύο ημερών.



Γενόμενος και πάλι κύριος αυτής της αξιόλογης τοποθεσίας, ανάπαυσε εδώ τον στρατό του την υπόλοιπη νύχτα και κατά την αυγή προχώρησε βόρεια, εναντίον του Δαρείου. Στην αρχή η διάβαση ήταν τόσο στενή, ώστε ο στρατός υποχρεωνόταν να προχωρεί σε κέρας. Το ιππικό ακολουθούσε το πεζικό. Λίγο αργότερα, όμως, όταν η διάβαση έγινε ευρύτερη, ο Αλέξανδρος ανέπτυξε το μέτωπο του στρατού του, μεταφέροντας προς τα εμπρός τις διάφορες τάξεις των οπλιτών. Πλησιάζοντας στον ποταμό Πίναρο, παρέταξε τον στρατό για μάχη. Το δεξιό άκρο το κατέλαβαν οι υπασπιστές, και μετά από αυτούς από δεξιά προς τα αριστερά πέντε τάξεις της φάλαγγας υπό τους Κοίνο, Περδίκκα, Μελέαγρο, Πτολεμαίο και Αμύντα.

Ο Κρατερός ήταν επικεφαλής στις τρεις τελευταίες αριστερές τάξεις και ο Παρμενίων σε ολόκληρη την αριστερή πτέρυγα. To πλάτος της πεδιάδας μεταξύ του όρους δεξιά και της θάλασσας αριστερά δεν ξεπερνούσε τα 14 στάδια. Παρόλα αυτά ο Αλέξανδρος, φοβούμενος μην κυκλωθεί από την υπεράριθμη περσική στρατιά, έδωσε εντολή στον Παρμενίωνα να μην απομακρυνθεί από τη θάλασσα και τού έστειλε όλο το συμμαχικό ιππικό, καθώς και τους ελαφρά οπλισμένους Θράκες και Κρήτες πεζούς.

Με αυτόν τον τρόπο διευθέτησε το στράτευμά του ο Αλέξανδρος. Ο Δαρείος, από την πλευρά του, μαθαίνοντας ότι ο Αλέξανδρος ερχόταν εναντίον του, αποφάσισε να πολεμήσει εκεί που ήταν στρατοπεδευμένος, κοντά στον ποταμό Πίναρο, του οποίου οι όχθες ήταν σε ορισμένα σημεία απόκρημνες και είχαν γίνει με τα χαρακώματα ακόμα πιο δυσπρόσιτες• επιπλέον, για να παραταχθεί αφαλέστερα, ο μεγάλος βασιλέας έστειλε πριν από όλα πέρα από τον ποταμό 30.000 ιππείς και 20.000 ψιλούς, δηλαδή ελαφρά οπλισμένους. Κατόπιν γέμισε όλον τον χώρο μεταξύ του όρους και της θάλασσας κοντά στον Πίναρο με 90.000 οπλίτες, από τους οποίους οι 30.000 Έλληνες κατέλαβαν το κέντρο, και ανά 30.000 Ασιάτες οπλίτες, οι Κάρδακες, κατέλαβαν τις δύο πλευρές.

Στα υψώματα αριστερά στάθηκαν 20.000 άνδρες, για να χτυπήσουν την πίσω και τη δεξιά πλευρά του Αλέξανδρου. Ο υπόλοιπος αναρίθμητος όχλος παρέμεινε αχρησιμοποίητος, επειδή ήταν στενός ο τόπος και, το χειρότερο, δε διευθετήθηκε έτσι ώστε να συνδράμει όπου πιθανώς χρειαζόταν, αλλά εγκλωβίστηκε άτακτα στο πίσω μέρος των Ελλήνων μισθοφόρων και των Ασιατών οπλιτών. Πάντως, αφού παρατάχθηκε με αυτόν τον τρόπο ο στρατός, ανακλήθηκαν οι 30.000 ιππείς και οι 20.000 πεζοί που είχαν περάσει τον Πίναρο• και ένα μέρος μεν εκείνου του ιππικού στάλθηκε καταρχήν στην άκρα αριστερή πτέρυγα, αλλά επειδή η περιοχή ήταν ορεινή και δεν μπορούσε να κινηθεί, έλαβε εντολή να πάει στη δεξιά πτέρυγα, όπου ήδη βρισκόταν και το άριστο τμήμα του περσικού ιππικού. Ο ίδιος ο Δαρείος κατά το περσικό έθος κατέλαβε το κέντρο όλης της παράταξης, με πολλούς ευγενείς ιππείς γύρω του, πίσω από το πεζικό των Ελλήνων οπλιτών.
Η μάχη

Καθώς, όμως, συγκεντρώθηκε κοντά στον ποταμό αυτή η σημαντική περσική δύναμη, αξιόλογο τμήμα της οποίας συγκροτούσαν 30.000 Έλληνες οπλίτες, η μάχη προαναγγελόταν πεισματική, αν και παραδόξως τελείωσε εύκολα και γρήγορα. Αναπαύοντας για λίγο τα στρατεύματά του, ο Αλέξανδρος άρχισε να προχωρεί βάδην προς τα εμπρός, υποθέτοντας ότι οι εχθροί θα περνούσαν τον ποταμό, για να επιτεθούν πρώτοι. Βλέποντάς τους, όμως, να παραμένουν ακίνητοι πίσω από τον ρηχό ποταμό, εξακολούθησε να προχωρά. Φθάνοντας σε απόσταση βέλους παρέλαβε το ιππικό, τους υπασπιστές και τις τάξεις του στρατού στα δεξιά της φάλαγγας, επιτάχυνε τον βηματισμό, πέρασε τον ποταμό και χτύπησε αιφνιδιαστικά τους Κάρδακες της αριστερής πτέρυγας των Περσών.



Εκείνοι, αντιστεκόμενοι για λίγο μόνο, έστρεψαν σχεδόν αμέσως τα νώτα και το χειρότερο, όταν αντιλήφθηκε ο Δαρείος την τροπή που πήραν τα πράγματα, πίστεψε πως διέτρεχε και ο ίδιος τον έσχατο κίνδυνο και έτρεξε γεμάτος πανικό με το άρμα του πίσω από τους φυγάδες. Μόλις είχε αρχίσει η μάχη και το μεγαλύτερο τμήμα του στρατού ήταν ακέραιο• 60.000 οπλίτες, 100.000 ιππείς και δεκάδες χιλιάδες πεζοί, όταν οι αντίπαλοι συνολικά δεν ξεπερνούσαν τους 30.000 άνδρες, ενώ εκείνοι που καταδίωκαν τους Πέρσες ήταν λιγότεροι από τους μισούς. Όμως ο Δαρείος καταλήφθηκε από τέτοιο τρόμο, ώστε έφευγε ασταμάτητα• συναντώντας δε μερικά φαράγγια και ανώμαλα εδάφη, πήδηξε από το άρμα και συνέχισε τη φυγή έφιππος, πετώντας συγχρόνως την ασπίδα, το τόξο και την κάνδυ, δηλαδή τον βασιλικό μανδύα.

To αποτέλεσμα αυτής της οπισθοχώρησης ήταν προφανές. Στο μέσο και τη δεξιά πλευρά των Περσών όπου βρίσκονταν οι Έλληνες μισθοφόροι και οι άριστοι από τους ιππείς Πέρσες, αγωνίστηκαν μεν γενναία κατά των τάξεων της φάλαγγας υπό τον Κρατερό και τον Παρμενίωνα, και κατά των Θεσσαλών ιππέων, όσο υπέθεταν ότι ο Δαρείος ήταν παρών. Οι Έλληνες μάλιστα μισθοφόροι αντιλαμβανόμενοι κάποιες ρωγμές στη μακεδονική φάλαγγα αντιστάθηκαν τόσο πεισματικά, ώστε εδώ έπεσαν και ο ταξιάρχης Πτολεμαίος του Σελεύκου και 120 πεζέταιροι. Αλλά και στο άκρο αριστερό πλευρό οι Θεσσαλοί και οι Πελοποννήσιοι δέχθηκαν μεγάλη πίεση από τη μάζα του περσικού ιππικού.

Παρόλα αυτά οι ιππείς διατήρησαν τις θέσεις τους, αν και οι αντίπαλοι υπερτερούσαν αριθμητικά. Ωστόσο, η κατάρρευση της αριστερής πλευράς του περσικού στρατού επέτρεψε στον Αλέξανδρο να στρέψει τη σφήνα του ιππικού προς το κέντρο κατά των Περσών και ιδιαίτερα κατά του Δαρείου αναζητώντας να θέσει ένα τέλος σε οποιαδήποτε μελλοντική ανασυγκρότηση των περσικών δυνάμεων με εστία τον μεγάλο βασιλέα. Όμως, ο Δαρείος είχε ήδη τραπεί σε φυγή, εγκαταλείποντας πίσω του την οικογένεια, τους θησαυρούς και τους στρατιώτες του. Τη γενική φυγή του περσικού στρατού ακολούθησε άγρια καταδίωξη του από τους νικητές.
Συνέπειες

Η καταδίωξη δε συνεχίστηκε για πολύ και το σκοτάδι, που έπεφτε γοργά, ανάγκασε τον Αλέξανδρο να επιστρέψει στο στρατόπεδο. Η λεία από τούτη τη νίκη ήταν μεγάλη. Όλο το στρατόπεδο του Δαρείου, η μητέρα του, η σύζυγος, η αδελφή, ο γιος και οι δυο κόρες του έπεσαν στα χέρια των νικητών, όπως και το άρμα, η ασπίδα και το τόξο του, επιπλέον 3.000 αργυρά τάλαντα και πολλά άλλα πολύτιμα πράγματα, σκεύη και αιχμάλωτοι. Οι κυρίες της περσικής αυλής που είχαν κατά το έθος συνοδέψει τον Δαρείο υπέστησαν δεινή κακοποίηση από τους στρατιώτες του Αλέξανδρου, απογυμνωμένες από τα υπάρχοντά τους, αντίθετα από τους στενούς συγγενείς του μεγάλου βασιλέα που ανήκαν αποκλειστικά στον Αλέξανδρο.

Παραδίδεται ότι σκοτώθηκαν 110.000 Πέρσες, από τους οποίους οι ιππείς ήταν περισσότεροι από 10.000, καθώς και πολλοί αξιωματούχοι. Γενικά από όλο εκείνο το στράτευμα δε διατήρησαν την παράταξή τους παρά μόνο 4.000 άνδρες, εκείνοι που πέρασαν τον Ευφράτη με τον Δαρείο και 8.000 Έλληνες μισθοφόροι οι οποίοι, κατόρθωσαν να διασωθούν στην Αίγυπτο με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Για να πετύχει αυτή τη νίκη, ο ελληνικός στρατός είχε απώλειες περί τους 450 νεκρούς από τo πεζικό και τους ιππείς και περίπου 4.500 τραυματίες. Έτσι έγινε η μάχη στην Ισσό, για την ακρίβεια η μάχη στον Πίναρο ποταμό. Μία τακτική εντέλει νίκη του Αλέξανδρου και όχι στρατηγική, καθώς δεν επιτεύχθηκε η βασική του επιδίωξη να κυριαρχήσει δια μιας σε ολόκληρη την Ασία. Ο Δαρείος διέφυγε και προσπαθούσε ήδη να οργανώσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας. Συνεπώς, το έπαθλο της νίκης δεν ήταν η Βαβυλώνα και τα Σούσα επί του παρόντος, αλλά η παραλία της Μεσογείου και ιδιαίτερα η Φοινίκη.

Ο Αλέξανδρος παραδίδεται αξιοθαύμαστος και μετά το τέλος της μάχης, για τη φιλόξενη και χρηστή στάση του απέναντι στη μητέρα, τη σύζυγο και τα παιδιά του αντιπάλου. Όταν επέστρεψε από την καταδίωξη, βρήκε τη σκηνή του μεγάλου βασιλέα έτοιμη να τον υποδεχτεί. Πριν δειπνήσει, όμως, ακούγοντας θρήνους και κλάματα γυναικών και μαθαίνοντας πως η σύζυγος και η μητέρα του Δαρείου θρηνούσαν, γιατί τον θεωρούσαν νεκρό, έστειλε τον Λεοννάτο, έναν από τους εταίρους, για να τις βεβαιώσει πως ο Δαρείος ζει και να προσθέσει ότι επιθυμία του Αλέξανδρου ήταν να κρατήσουν όλη τη βασιλική τους ακολουθία, και να αποκαλούνται πάντα βασίλισσες. Τέτοια ήταν η σωφροσύνη που φέρεται ότι έδειξε, ώστε, όπως βεβαιώνεται από δική του προς τον Παρμενίωνα επιστολή, περικοπή της οποίας διέσωσε ο Πλούταρχος, δε θέλησε ούτε να δει τη γυναίκα του Δαρείου μήτε ευχαριστείτο να ακούει όσους μιλούσαν για την ομορφιά της. Τούτη η περιγραφή βέβαια έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την σκηνή που παραδίδουν άλλοι αρχαίοι συγγραφείς και δη ο Αρριανός για τη συνάντηση του Αλέξανδρου και του Ηφαιστίωνα με τη γυναίκα του Δαρείου.

Την επομένη της μάχης ο Αλέξανδρος, τραυματισμένος ο ίδιος στον μηρό, επισκέφθηκε τους τραυματίες. Στη συνέχεια έθαψε με τιμές τους νεκρούς με το σύνολο της στρατιάς παρατεταγμένο. Επιθεωρώντας τους άνδρες του τίμησε δημόσια με λόγους και δωρεές όσους διακρίθηκαν στη μάχη στη συνέχεια αντικατέστησε τον νεκρό ταξίαρχο Πτολεμαίο με τον Πολυσπέρχοντα, διορίζοντας σατράπη της Κιλικίας τον Βάλακρο, έναν από τους σωματοφύλακές του. Κατόπιν προχώρησε μέσω της κοίλης Συρίας προς τη φοινικική παραλία, στέλνοντας παράλληλα τον Παρμενίωνα κατά της Δαμασκού, την οποία εύκολα κυρίευσε ο στρατηγός, λαμβάνοντας από την πόλη και πολλούς θησαυρούς και πολλούς αιχμαλώτους.

lithosfotos
http://www.diadrastika.com/2016/11/megas-alexandros-syntrivi-perses-machi-issou.html
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters