Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος συνάντησε τους Κέλτες!


”Αν διαβάσετε σε βάθος τον βίο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα διαπιστώσετε ότι εμφανίζεται κάποιος δρυΐδης, δηλαδή κάποιος κέλτης σοφός σε σημαντικές στιγμές. Εμφανίζεται και τη στιγμή του θανάτου του. Γι’ αυτό, νομίζω, μας είναι άγνωστος ο τόπος ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου”.

Της Στελίνας Μαργαριτίδου

Τα λόγια του σέρβου συγγραφέα, μεταφραστή και εκδότη Βλάντισλαβ Μπάγιατς, νικητή του βραβείου Balkanika 2008, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου του “Ο Μέγας Αλέξανδρος στη γη των Κελτών” στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης είναι το έναυσμα για να ανακαλύψει κανείς τα ίχνη των Κελτών στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Μακεδονία. Σύμφωνα με την έρευνα του συγγραφέα, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν κινήθηκε προς Βορρά, διότι “ενώ ήταν λαμπρός ηγέτης, φοβόταν τους Κέλτες που είχαν ίδια σχέδια με αυτόν: να κινηθούν προς την Περσία. Ως σώφρων πολιτικός, πήγε στην περιοχή όπου σήμερα βρίσκεται το Βελιγράδι και συμμάχησε με τους Κέλτες, προτείνοντάς τους να πάψουν να είναι νομάδες και να εγκατασταθούν εκεί νόμιμα”.
Φαίνεται ότι ο Μέγας Αλέξανδρος σεβόταν τους Κέλτες. Γιατί ο Αρριανός αλλά και ο Στράβωνας περιγράφουν αναλυτικά τη σκηνή με τον Μέγα Αλέξανδρο να δέχεται κέλτικη πρεσβεία στις όχθες του Δούναβη. Στην ερώτησή του τι φοβούνται περισσότερο οι Κέλτες, ακούει την απάντηση: “Μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι”. Και όπως σημειώνει στο βιβλίο του “Το τελευταίο Θαύμα” ο συγγραφέας Θεόφιλος Ελευθεριάδης, “εκείνο που δεν είναι γνωστό είναι ότι τα παραπάνω λόγια ήταν μέρος ενός όρκου των Κελτών: ‘Θα μείνουμε πιστοί, εκτός εάν ο ουρανός πέσει και μας πλακώσει ή η Γη ανοίξει και μας καταπιεί ή η θάλασσα σηκωθεί και μας σκεπάσει’”.
Ιστορικοί κάνουν την υπόθεση ότι ο Μέγας Αλέξανδρος είχε έρθει σε συμφωνία με την κελτική πρεσβεία, ώστε οι Κέλτες να χτυπάνε τους επικίνδυνους για τη Μακεδονία Ιλλυριούς όσο αυτός θα ήταν απασχολημένος στην Ανατολή και ότι οι αρχαίοι συγγραφείς παρερμήνευσαν το νόημα των παραπάνω λόγων, μιας και δεν γνώριζαν τον γαλατικό τρόπο σκέψης και έκφρασης.

Κέλτες και Πυθέας
Την πρώτη φορά που αρχαίοι Έλληνες μίλησαν για τους “Κελτούς” ήταν τον 6ο αι.π.Χ. Από αυτή τη συνάντηση αναδεικνύεται η προσωπικότητα του Πυθέα, του πρώτου θαλασσοπόρου της ιστορίας, όπως αναφέρει στο βιβλίο του “Το συναρπαστικό ταξίδι του Πυθέα του Έλληνα”, με υπότιτλο “Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη Βρετανία”, ο άγγλος ιστορικός Μπάρι Κάνλιφ.
Ο συγγραφέας χαρτογραφεί το μυθικό ταξίδι του Πυθέα. Ξεκίνησε τον 4ο αιώνα από τη Μασσαλία για τον ευρωπαϊκό Βορρά. Τράβηξε προς τον Βορρά, για να βρει τόπους βαρβαρικούς, όπου οι άνθρωποι “δεν μιλούσαν ελληνικά αλλά συνεννοούνταν με θορύβους που έμοιαζαν με κραυγές ζώων”. Όπως αποδεικνύει η πιο πρόσφατη μελέτη ιστορικών και γεωγράφων, όπως ο Στράβωνας και ο Πολύβιος, υπήρξε πραγματικά ο πρώτος άνθρωπος τουτότε γνωστού κόσμου που έφθασε στη Βρετανία, στις χώρες των Κελτών και των Γαλατών, τρεις αιώνες πριν από τις λεγεώνες του ρωμαίου αυτοκράτορα Ιουλίου Καίσαρα. Τη σχέση πιστοποιεί μια χάλκινη πλάκα στο παλιό λιμάνι της Μασσαλίας, η οποία έχει χαραγμένες τις λέξεις: “Εδώ γύρω στο 600 π.Χ. έλληνες ναυτικοί αποβιβάστηκαν προερχόμενοι από τη Φώκαια, ελληνική πόλη της Μικράς Ασίας. Ίδρυσαν τη Μασσαλία από την οποία μεταλαμπαδεύτηκε στη Δύση ο πολιτισμός”.

Η εισβολή των Γαλατών
Με τον Πύρρο στην Ιταλία και τον Πτολεμαίο Κεραυνό στον μακεδονικό θρόνο, η Ελλάδα βρέθηκε στο στόχαστρο των Κελτών, οι οποίοι ήταν στη βόρεια βαλκανική, στα εδάφη της σημερινής Κροατίας. Οι Γαλάτες (οι Κέλτες της Γαλατίας) χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες και βάδιζαν εναντίον του ελληνικού χώρου. Ο Κερέθριος είχε αναλάβει την επίθεση εναντίον των Θρακών, ο Βρέννιος και ο Ακκινοχώριος εναντίον της Παιονίας και ο Βέλγιος επιτέθηκε στους Μακεδόνες και τους Ιλλυριούς για να αντιμετωπίσει τον Πτολεμαίο Κεραυνό. Ο Κεραυνός λέγεται ότι αρνήθηκε τη συνθηκολόγηση που του πρόσφεραν οι Κέλτες του Βελγίου λέγοντάς: “Η Μακεδονία θα ήταν χαμένη αν ο λαός που υπέταξε ολόκληρη την Ανατολή χρειαζόταν υποστήριξη από τους Δαρδάνους για να προστατεύσει τον τόπο του”. Απαιτούσαν ιδιαίτερη βαριά φορολογία στους Μακεδόνες, για να αφήσουν τον Πτολεμαίο να κυβερνά. Ο Πτολεμαίος απάντησε: “Η πρόταση αυτή δείχνει απλώς τον φόβο που έχουν για τα μακεδονικά όπλα. Ειρήνη θα κάνουμε μόνο εάν πετάξετε στη γη τα όπλα σας και μου παραδώσετε τους αρχηγούς σας ως ομήρους”.
Ο Κεραυνός έκανε το λάθος να μη βοηθήσει τις θρακικές φυλές, ελπίζοντας πως οι βάρβαροι εισβολείς θα τις αποδυνάμωναν, προς δικό του όφελος. Τελικά, οι Θρακιώτες αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στις μάχες στο πλευρό των Γαλατών. Την άνοιξη του 279 π.Χ. ο αρχηγός τους Βέλγιος εισέβαλε στη Μακεδονία.
Ο Κεραυνός συγκέντρωσε τις δυνάμεις του και προέλασε βόρεια όπου έγινε μία από τις σφοδρότερες μάχες. Κάποια στιγμή τραυματίστηκε, ο ελέφαντάς του αφήνιασε και τον πέταξε κάτω. Οι Γαλάτες τον συνέλαβαν, τον αποκεφάλισαν και κάρφωσαν το κεφάλι του σε ένα παλούκι περιφέροντάς το στο πεδίο της μάχης. Ήταν η χαριστική βολή για τους Μακεδόνες, με αποτέλεσμα να σπάσουν οι γραμμές τους και οι στρατιώτες να υποχωρήσουν άτακτα.

Τα χειρότερα εγκλήματα
Το πέρασμα των Γαλατών από την Ελλάδα καταγράφηκε ως ένα από τα αιματηρότερα γεγονότα της αρχαιότητας. Η πολυάριθμη στρατιά μετά την εισβολή στη Μακεδονία προχώρησε στη Θεσσαλία λεηλατώντας και καταστρέφοντας. Προσπαθώντας να ανακόψουν την πορεία του ορμητικού αυτού ανθρώπινου χειμάρρου, οι ελεύθερες πόλεις της Κεντρικής Ελλάδας (Αιτωλία, Βοιωτία, Λοκρίδα, Φωκίδα, Μέγαρα και Αθήνα) αναθέτουν την αρχηγία του ελληνικού στρατού στον Αθηναίο στρατηγό Κάλλιπο τον Μοιροκλέους. Οι Γαλάτες, έχοντας στόχο το Μαντείο των Δελφών και τους θησαυρούς του, επιτέθηκαν στους 30.000 Έλληνες που πήραν θέση στις Θερμοπύλες. Παρά την αριθμητική τους υπεροχή, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο αρχηγός τους όμως διέταξε την εισβολή 40.000 στρατιωτών στην αφύλακτη Αιτωλία, με αποτέλεσμα να γίνουν τα χειρότερα εγκλήματα που έχουν καταγραφεί στην αρχαιότητα. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, “έσφαξαν γέροντες και νήπια από τα οποία έπιναν το αίμα τους και έτρωγαν τις σάρκες τους. Ξευτέλισαν γυναίκες βιάζοντάς τες μέχρι θανάτου. Επιστρέφοντας και πάλι στις Θερμοπύλες, έφτασαν στα Κοκκάλια και βρέθηκαν αντιμέτωποι με 8.000 εξαγριωμένους Αιτωλείς που ζητούσαν εκδίκηση για όσα έγιναν. Λέγεται μάλιστα ότι ανάμεσα στους πολεμιστές ήταν και γυναίκες. Η μάχη συνεχίστηκε για τρεις μέρες. Και ο τόπος γέμισε σύμφωνα κόκαλα. Από τότε ονομάστηκε Κοκκάλια”. Οι Αιτωλοί, για να θυμούνται το σθένος με το οποίο πολέμησαν οι γυναίκες, ανήγειραν μνημείο γυναικείας μορφής, η οποία κάθεται πάνω σε γαλατικές ασπίδες.

http://www.makthes.gr/news/permanent/55066/ / History-of-macedonia.com/

Έλληνες και Κέλτες

Ο Έλληνας Πυθέας ήταν ο πρώτος θαλασσοπόρος της Iστορίας, λέει σε νέο βιβλίο Bρετανός ιστορικός. Ξεκίνησε τον 4ο αιώνα π.X. από τη Mασσαλία για τον ευρωπαϊκό βορρά. Kαι δεν βρήκε βαρβάρους, αλλά κασσίτερο, ήλεκτρο και χρυσό. Στο παλιό λιμάνι της Μασσαλίας, μία χάλκινη πλάκα γράφει: «Εδώ γύρω στο 600 π.X. Έλληνες ναυτικοί αποβιβάστηκαν προερχόμενοι από τη Φώκαια, ελληνική πόλη της Μικράς Ασίας. Ίδρυσαν τη Μασσαλία από την οποία μεταλαμπαδεύτηκε στη Δύση ο πολιτισμός».

Υπάρχει ένα πρόσωπο που υπονοείται πίσω από τις λέξεις αυτές. Λέγεται Πυθέας και το άγαλμά του βρίσκεται σε μία εσοχή της πρόσοψης του Χρηματιστηρίου Αξιών της πόλης, μαζί με εκείνο του Ευθυμένη.H παρουσία τους εκεί έχει έναν ειδικό συμβολισμό. Οι δύο Έλληνες θαλασσοπόροι από τη Μασσαλία βοήθησαν το άνοιγμα του εμπορίου σε μια πόλη που κάποτε ήλεγχε μεγάλο μέρος της μεσογειακής οικονομίας. Και ο μεν Ευθυμένης ταξίδεψε προς Νότον. Έφθασε στη Σενεγάλη, πιθανόν και στην Γκάνα. Ο Πυθέας όμως τράβηξε προς Βορράν, να βρει τους τόπους που ήταν σκεπασμένοι με τον πέπλο του μύθου, τόπους βαρβαρικούς όπου οι άνθρωποι «δεν μιλούσαν ελληνικά αλλά συνεννοούνταν με θορύβους που έμοιαζαν με κραυγές ζώων».

Ο Άγγλος ιστορικός Μπάρι Κάνλιφ ανέλαβε να χαρτογραφήσει ξανά το μυθικό εκείνο ταξίδι.
 Καθηγητής στην έδρα Ευρωπαϊκής Αρχαιολογίας της Οξφόρδης από το 1972, συγγραφέας δεκάδων βιβλίων, μονογραφιών, άρθρων, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον κελτικό πολιτισμό, κυκλοφόρησε πρόσφατα (Εκδόσεις Penguin) το βιβλίο «Το συναρπαστικό ταξίδι του Πυθέα του Έλληνα», με υπότιτλο «Ο άνθρωπος που ανακάλυψε τη Βρετανία». Βέβαια το ταξίδι του δεν είναι άγνωστο. Ο Πυθέας είχε γράψει, γύρω στο 320 π.X., «Περί Ωκεανού», βιβλίο το οποίο δεν σώζεται, αναφέρεται όμως σε αρκετές πηγές μέσω των οποίων σώζονται και αυτούσια αποσπάσματα. Αρκετοί μεταγενέστεροι του Πυθέα γεωγράφοι και ιστορικοί, όπως ο.. Στράβωνας και ο Πολύβιος, αμφισβήτησαν τα γραπτά του Πυθέα και τα μεταχειρίστηκαν ως μυθεύματα - «Πυθέου πλάσματα» τα αποκαλούσαν. Άλλοι όμως τα υποστήριξαν - παράδειγμα ο Ίππαρχος, ο Ερατοσθένης, ο Κοσμάς ο Ινδικοπλεύστης. Και σήμερα θεωρείται πια βέβαιο ότι το ταξίδι έγινε, και ο Πυθέας θα πρέπει να πάρει τη θέση του δίπλα στον Κάπτεν Κουκ και τον Κολόμβο.

Ο Πυθέας υπήρξε πράγματι, σύμφωνα και με νεώτερα ευρήματα, ο πρώτος άνθρωπος τού τότε γνωστού κόσμου που έφθασε στη Βρετανία, στις χώρες των Κελτών και των Γαλατών, τρεις αιώνες νωρίτερα από τις λεγεώνες του Ιούλιου Καίσαρα. Και ο Κάνλιφ ανασυνέθεσε το ταξίδι χρησιμοποιώντας όλες τις γραπτές πηγές αλλά και τα ευρήματα της αρχαιολογίας, για να πει τι ακριβώς συνάντησε στον δρόμο του. Ταυτόχρονα ανασυνθέτει το ιστορικό πλαίσιο μιας περιόδου από το 600 έως το 100 π.X., τους ανταγωνισμούς ανάμεσα σε Ετρούσκους, Έλληνες, Καρθαγένιους και Ρωμαίους και αναδεικνύει την αξία του εμπορίου, ως κινήτρου του ταξιδιού αυτού, όπως συνέβη και με τους θαλασσοπόρους του 15ου αιώνα. Αναδεικνύει τη σημασία του κασσίτερου, του ήλεκτρου και του χρυσού, στην οικονομία της εποχής.

Ο κόσμος του Πυθέα ήταν ο μεσογειακός κόσμος που είχε όριο τις Άλπεις και τις Ηράκλειες Στήλες στο Γιβραλτάρ, ήταν όμως και ένας κόσμος που είχε ανάγκη την υπέρβαση των ορίων του. «Ήταν ένας κόσμος αλλαγών, ανάπτυξης οριζόντων, επαφών σε μεγάλες αποστάσεις, ανταλλαγής αγαθών και επέκτασης των γνώσεων», λέει. «H Μεσόγειος ήταν μέρος ενός γρήγορα αυξανόμενου παγκόσμιου συστήματος που περιελάμβανε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική, χαρακτηριζόταν δε από διογκούμενη αλληλεξάρτηση».

 Ο Πυθέας πέρασε τις Ηράκλειες Στήλες, ανέβηκε τις ισπανικές ακτές, τις γαλλικές, είδε από ποιες ακριβώς περιοχές του άγνωστου Βορρά, της Μάγχης και της Βαλτικής, έφθανε έως τον Νότο ο κασσίτερος και το κεχριμπάρι. Και έφθασε μέχρι και την περίφημη Θούλη (πιθανολογείται ότι είναι η Ισλανδία), όπου δεν υπήρχε ακριβώς «ούτε γη ούτε θάλασσα ούτε αέρας», παρά μόνον ένα είδος «θαλασσίου πνεύμονος». Άντε μετά να τον πιστέψει ο Στράβωνας. Αλλά ο Πυθέας μιλούσε για τους πάγους.

Ο Μπάρι Κάνλιφ, ήδη με τον τίτλο και τον υπότιτλο, παίζει με το θανατηφόρο όπλο της λεπτής ειρωνείας. Είναι σαν να μας προτείνει μια σειρά ανακαλύψεων: Οι Έλληνες (ο «Pytheas the Greek») ανακάλυψε τους Κέλτες κάνοντας τον περίπλου της Ιβηρικής. Οι απόγονοι των λαών αυτών ανακάλυψαν την Αμερική. Και όλοι ετούτοι μαζί, ανακάλυψαν αργότερα έναν απόγονο του Πυθέα, ναυτικό κι αυτόν, τον «Zorba the Greek». Τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας, μας λέει εντέλει. Όλα εξαρτώνται από το ποιος είναι κέντρο του κόσμου και ποιος φολκλόρ.

Γιατί ο ανομολόγητος στόχος του διακεκριμένου οξφορδιανού, στο απόγειο της καριέρας του, τόσο σε αυτό το βιβλίο του όσο και στο αμέσως προηγούμενό του, το «Facing the Ocean», είναι ένας: να αποδείξει τη θεωρία που σε διαλέξεις του έχει διατυπώσει περί «καθιερωμένης ψευδο-ιστορίας», σύμφωνα με την οποία οι Κέλτες πήραν τα φώτα του πολιτισμού από τη Μεσόγειο. Να πει, με άλλα λόγια, ότι παρά τα όσα συκοφαντικά λέγονται, το χαρακτηριστικό των λαών αυτών δεν ήταν η κατανάλωση... βελανιδιών. Φυσικά, για να εδραιώσει τις θέσεις του, πρέπει υποχρεωτικά να συνταξιδέψει με τον Πυθέα. Διότι το δικό του θεωρητικό ταξίδι έχει αναπόφευκτη αφετηρία τις μεσογειακές γραπτές πηγές, μια και οι Κέλτες τότε δεν είχαν ακόμη γραπτή γλώσσα.

Δικαιούται, ωστόσο, να υποστηρίξει ότι αυτό ήταν ένα από τα ελάχιστα σημεία υστέρησης των Κελτών, καθώς οι πληθυσμοί της Γαλατίας, της Γαλικίας, της Κορνουάλης ή της Βρετάνης, οι «κοινωνίες του Ατλαντικού», όπως τις αποκαλεί, είχαν καινοτομήσει με άλλους τρόπους: «Ήταν πιο μπροστά στη ναυσιπλοΐα, στη ναυπηγική και στις γνώσεις για τις εποχές και την αστρονομία».  Σαν ελληνική «μόδα» Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μίλησαν για τους «Κελτούς», από τον 6ο αιώνα π.X. Στους επόμενους αιώνες, οι δύο πολιτισμοί, ο ελληνικός και ο γαλατικός, έμελλε να συναντηθούν.

Ο Πίτερ Μπέρεσφορντ Έλις, διακεκριμένος μελετητής του κελτικού πολιτισμού, στην πρώτη σχετική μελέτη που δημοσιεύεται -μόλις κυκλοφόρησε- στα ελληνικά («Έλληνες και Κέλτες», Εκδ. Θεμέλιο, Σελ. 292, τιμή: 19,70 ευρώ ), περιγράφει πώς το διαρκές κελτικό μεταναστευτικό ρεύμα οδηγήθηκε μέχρι τη Νοτιοανατολική Ευρώπη αλλά και την Ουκρανία!

Και καταγράφει την πορεία των Κελτών της Ανατολής μέχρι τη σταδιακή τους αφομοίωση και εξαφάνιση. Είναι, φαίνεται, λίγο μόδα εσχάτως ο κελτικός πολιτισμός. Αν κάποιος προτιμάει μία λιγότερο μακρινή εποχή, υπάρχει ο 11ος αιώνας, ο Πάπας Ουρβανός και οι Σταυροφορίες Κελτών βασιλέων στην «Ιερή λόγχη» (Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Σελ. 636, Τιμή: 21,90 ευρώ) του μελετητή Στέφεν Λόχεντ.

http://visaltis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_17.html

ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΩΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΧΑΝ ΔΙΑΜΕΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ



Η καλή και η ατάσθαλη Ιστορία.
Η Ιστορία είναι μία ερμηνεία του υλικού και άυλου πολιτισμού κάθε εποχής.
Η καλή Ιστορία.
Η άλλη, ή γραπτή, είναι πάντοτε το όργανο των ηγεμόνων και των νικητών. Ας διαβάσουμε λοιπόν την Ιστορία όχι μόνο από τους σημερινούς ιστορικούς, αλλά κυρίως από τις αποδείξεις, τα υλικά μίας εποχής 3600 χρόνια πριν.


Είναι γνωστά τα ευρήματα στο Bernstorfer Berg της Βαυαρίας, και η συσχέτιση τους με τον ελληνικό πολιτισμό (εφημ. Καθημερινή, περιοδικό ΙΧΩΡ, Dr. Karl-Heinz Riedler), τα οποία αφήνουν πλέον ανοικτά ερωτήματα στην επιστημονική κοινότητα για ελληνικές ενδείξεις στην Γερμανία ακόμα πριν από το 1200 π.Χ.

Θρίλερ: Αρχαιολογία
Η ελβετική αστυνομία στις 23 Φεβρουαρίου 2002 μετά από συναρπαστική περιπέτεια που θα άξιζε να κινηματογραφηθεί, κατάσχει μέσα σε ένα ξενοδοχείο στη Βασιλεία (Basel, Ελβετία) κλοπιμαία από την εποχή του χαλκού. Ήταν αυτά που είχαν ευρεθεί από κυνηγούς θησαυρών τον Ιούλιο του 1999 στην Νέμπρα κοντά στην Λειψία (πρώην Ανατολική Γερμανία). Βέβαια, οι κυνηγοί θησαυρών δεν είχαν ιδέα τι τεράστιο αρχαιολογικό θησαυρό ανακάλυψαν.

Το αντικείμενο 32 εκατοστών το οποίο βρήκε ο ανιχνευτής μετάλλων το νόμιζαν (λόγω της ακαθαρσίας η οποία το κάλυπτε) ...για καπάκι! Αργότερα η αρχαιολογία ανακάλυψε ότι επρόκειτο για μια από τις αρχαιότερες απεικονίσεις του νυχτερινού έναστρου ουρανού: Ο δίσκος της Νέμπρα μαζί με δύο σπαθιά και εργαλεία!

Η συγκλονιστική ανακάλυψη
 O Hans Christian Wunderlich του νομαρχιακού υπουργείου αρχαιολογίας, αποσπώντας ένα μικροσκοπικό κομματάκι από τα σπαθιά, καταφέρνει να χρονογραφήσει με απόλυτη ακρίβεια ένα συνταρακτικό γεγονός. Η κατασκευή εντάσσεται στο 1600 π.Χ. ! Την ίδια εξακρίβωση έκανε επίσης ο Dr. Ernst Pernicka, καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας του πανεπιστημίου της πόλεως Tübingen, ο οποίος είναι επίσης προϊστάμενος του νεοσυσταθέντος Ινστιτούτου αρχαιομετρίας. Με την μέθοδο »210« την οποία ο ίδιος ανακάλυψε, αποδεικνύεται το αυθεντικό των ευρημάτων σε ποσοστό 99,9%. Βέβαια δεν είναι μόνο η χρονολογία το συνταρακτικό γεγονός, αλλά οι γεωγραφικοπολιτισμικές συγκυρίες. Μέχρι πρότινος οι γνώσεις που είχαμε για την αρχαία Γερμανία και την επιρροή ελληνικού πολιτισμού ήταν ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Τώρα αλλάζει ριζικά το σκηνικό.

Ο δίσκος της Νέμπρα αδιάψευστη απόδειξη ελληνικής παρουσίας
Ο καθηγητής αστρονομίας του πανεπιστήμιου της πόλεως Μπόχουμ Wolfhard Schlosser, απέδειξε ότι επρόκειτο για ημερολόγιο, και μάλιστα βασισμένο στις Πλειάδες, έτσι ώστε οι χωρικοί να ξέρουν πότε να σπείρουν και πότε να θερίσουν. Ας μην ξεχνάμε ότι παρόμοιες συμβουλές για τους χωρικούς βασισμένες στις Πλειάδες έδινε και ο Ησίοδος πριν 2700 χρόνια. Και η ερώτηση: πώς ήξεραν οι Γερμανοί τον αστερισμό των Πλειάδων; Και γιατί τις ονόμασαν επίσης Πλειάδες(Plejaden); Οι Πλειάδες ήταν γνωστές στους Έλληνες από την μυθική ακόμα εποχή, οι κόρες του Άτλαντος.

Ελληνική κατασκευή;  
Ο διάσημος αστρονόμος, ο οποίος έχει σπουδάσει επίσης φυσική και ιστορία, του πλανητάριου του Αμβούργου, ο Rahlf Hansen λέει ότι είναι γνωστό ότι η τεχνογνωσία με την οποία είναι λαξευμένος ο χρυσός στον δίσκο, προήλθε με σιγουριά από την Ελλάδα. Κατά δική του εκδοχή υπήρχε εξαγωγή τεχνογνωσίας από την Ελλάδα και την Τροία προς την Γερμανία.

Ο ιερός τομέας GOSECK
Ωχριούν οι πέτρες του Stonehenge στην Αγγλία μπροστά στην ηλικία της κατασκευής του Goseck. Είναι βλέπετε κατά 1800 χρόνια νεώτερες! Μόνο σε 25 χιλιόμετρα από το Γκόσεκ, βρέθηκε και ο δίσκος της Νέμπρα. Αλλά ας δούμε τι είναι αυτό το Γκόσεκ. Είναι ένα ξύλινο στρογγυλό οχύρωμα με τρεις πύλες και με τέφρωμα το οποίο χρονολογείται στο 5000 – 4800 π.Χ. Δύο από τις τρεις πύλες ήταν έτσι κατασκευασμένες ώστε να υποδεικνύουν με τις ηλιακές ακτίνες το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Ο καθηγητής Dr. François Bertemes, διευθυντής του ινστιτούτου προϊστορικής αρχαιολογίας στο Halle- Wittenberg, ισχυρίζεται ότι ήδη το 7000 π.Χ. μετακινήθηκαν πληθυσμοί από την Ανατολία προς την Ελλάδα και κουβάλησαν ζώα και σιτηρά μαζί τους, συμπέρασμα που βγάζει κατόπιν αναλύσεων DNA. Είμαστε σίγουροι, λέει, ότι ήταν Ινδοευρωπαίοι/ Ινδογερμανοί (εδώ είναι καλό να γνωρίζουμε ότι ο όρος Ινδοευρωπαίος δεν υπονοεί την προτεραιότητα της Ινδίας, αλλά ότι οι Ευρωπαίοι-πιθανώς Πελασγοί-, κατοίκησαν την Ινδία).
Σχόλιο ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ : Εξάλλου, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και σε άλλες αναρτήσεις μας, "ινδοευρωπαϊκή" φυλή ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ!

Βέβαια, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι αστρονομικές γνώσεις προήλθαν από τους Χαλδαίους, Βαβυλώνιους ή ακόμα και Αιγυπτίους. Όχι για να τους υποτιμήσουμε. Είχαν όντως μεγάλο πολιτισμό, αλλά σε κύριο βαθμό η Αστρονομία τους ήταν βασισμένη όχι στον ήλιο, αλλά στην σελήνη! Η εκδοχή ότι οι αστρονομικές γνώσεις των αρχαίων Γερμανών έχουν την καταγωγή τους στην Μεσοποταμία είναι μάλλον ατυχής. Η πιθανότητα έντονης παρουσίας Ελλήνων στην Γερμανία καθώς οι Έλληνες πάντα βάση είχαν τον ήλιο, είναι μεγάλη.

Επίσης η εκδοχή να είχαν και κοινούς Θεούς φαίνεται τεκμηριωμένη. Και πιθανότατα και τον Θεό Παν. Βρέθηκαν στο Γκόσεκ υπολείμματα αυλού. Και ξέρετε πώς ονομάζουν οι Γερμανοί τον αυλό; Παν-φλέτε (Panflöte). Μετάφραση: η φλογέρα (αυλός) του Παν(ός). Αρθρογραφία:Περιοδικά Ιχώρ, ΡΜ History, Abenteuer Archäologie

Πηγή
Το είδαμε εδώ

Σχόλιο Πελασγού : Δεν είμαστε..."σωβινιστές" κλπ, απλά βλέπουμε την πραγματικότητα...Και αυτή είναι ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/2012/09/blog-post_1225.html
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters