Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Μυθολογία – Η κρυπτογραφημένη προ-ιστορία των Ελλήνων

μυθολογια

Πόσο αληθινοί είναι οι Aρχαίοι Eλληνικοί Mύθοι; Οι περιγραφές του Ομήρου στην «Ηλιάδα» και την «Οδύσσεια» και του Ησίοδου… στη «Θεογονία» και στα «Έργα και Ημέραι», είναι απλά και μόνο αποκυήματα της ζωηρής φαντασίας τους; Ο Ηλίας Μαριολάκος, καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, καταθέτει την ενδιαφέρουσα επιστημονική του άποψη…

«Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ελληνικοί μύθοι είναι φανταστικές ιστορίες. Κατά τη γνώμη μου, η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, τουλάχιστον σχετικά με το θέμα των γεωγραφικών και φυσικών-ωκεανογραφικών χαρακτηριστικών του Ατλαντικού Ωκεανού και γενικότερα των ωκεανών, όπως αυτά περιγράφονται κυρίως από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τα Ορφικά και τον Πλούταρχο», υποστηρίζει στην έρευνά του, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών.

Η μελέτη καταλήγει σε πολλά συναρπαστικά συμπεράσματα, όπως ότι οι αρχαίοι Έλληνες που έζησαν την -3η και -2η χιλιετία γνώριζαν τους Υπερβόρειους, τη Βαλτική Θάλασσα, την Ιρλανδία, τη Βρετανία, την Ισλανδία και την απόστασή της από τη Βρετανία. Επίσης, ότι δυτικά της Ισλανδίας υπήρχαν τρία νησιά, στα οποία ο ήλιος δύει για μόνο μία ώρα την ημέρα και ότι πέρα από αυτά τα νησιά και προς τα δυτικά υπάρχει μια μεγάλη ήπειρος, η οποία περιβάλλει τον Ωκεανό.

«Είναι δυνατόν για κάποιον (ή για περισσότερους ) να περιγράψουν όλα αυτά τα μέρη, εάν δεν είχαν επισκεφτεί ή διασχίσει τον Ωκεανό;», αναρωτιέται ο καθηγητής στο τέλος της εργασίας του, παραθέτοντας, μαζί με το σκεπτικό του, αποσπάσματα αρχαίων έργων αλλά και αναλύσεις, που τον οδηγούν στα παραπάνω.

Μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, αρχαιολόγοι και ιστορικοί πίστευαν πως από κάθε γραπτό αρχαίων συγγραφέων, όπως του Ησίοδου, του Πλάτωνα, του Στράβωνα, του Διόδωρου του Σικελιώτη και κυρίως του Ομήρου, που συνδέονταν με τη Μυθολογία, έλειπε κάθε «σπέρμα» αλήθειας. Μετά τις ανασκαφές του Σλήμαν, όμως, αποδείχθηκε ότι όλα όσα έγραψε ο Όμηρος για την Τροία ήταν αληθινά, ότι οι Μυκήνες υπήρχαν και ήταν αντίπαλες των Τρώων και πολλά ακόμα.

Ο κ. Μαριολάκος μελέτησε αποσπάσματα από έργα αρχαίων συγγραφέων, μεταφρασμένα και αξιολογημένα από διακεκριμένους επιστήμονες, πριν καταλήξει στα συμπεράσματα που αναφέρει.

Όπως ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος έγραψαν πως ο Ωκεανός είναι ένα «ποτάμι» που ρέει συνεχώς, ότι αυτό το ποτάμι περιβάλλει τη Γη και ότι η ροή του είναι τυρβώδης (στροβιλώδης), όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο βάθος του, γεγονός που παραπέμπει στα ωκεάνια ρεύματα, τα οποία, όπως είναι γνωστό σήμερα, εκτείνονται σε βάθος περίπου 800 – 1200 μ.

«Δυστυχώς, όμως, όλη αυτή η γνώση σταδιακά ξεχάστηκε από όλους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Οδύσσεια θεωρείται απλώς ένα ψυχαγωγικό ποίημα και ο νόστος του Οδυσσέα μια φανταστική ιστορία, χωρίς ίχνη ιστορικής πραγματικότητας», υποστηρίζει. Τα σύνορα ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα είναι ασαφή.

Γι’ αυτό, σύμφωνα με τον καθηγητή, «ορισμένοι από τους μυθικούς ήρωες είναι ιστορικά πρόσωπα, ενώ κάποιοι άλλοι δεν είναι. Όμως, σχεδόν όλοι και όλα εκπροσωπούν κάτι που περιγράφει κάποια δραστηριότητα του προϊστορικού ανθρώπου σε σχέση με το γεωπεριβάλλον του ή με το φυσικογεωλογικό γίγνεσθαι του χώρου του».

«Πιστεύω ότι είναι λάθος να θεωρούμε την Ελληνική μυθολογία ως ένα όμορφο παραμύθι. Η Ελληνική Μυθολογία είναι στην πραγματικότητα η πιο αρχαία ιστορία των λαών που έζησαν στη γη η οποία, πολύ αργότερα, ονομάστηκε Ελλάς. Αυτή η γη είναι το Αιγαίο και ο Περι-Αιγαιακός χώρος. Η Ελληνική Μυθολογία επομένως αποτελεί την κρυπτογραφημένη προ-ιστορία των πρώτων Ελλήνων και κυρίως τις αγωνίες του και τον αγώνα του για επιβίωση αρχικά και την ανάπτυξή του στη συνέχεια», καταλήγει.

 
 
ΜΕΣΩmaster-lista
ΠΗΓΗanekshghta

http://www.diadrastika.com/2016/03/mythologia-kryptografimeni-pro-istoria-ellinon.html

ΥΒΡΙΣ: Αν οι Ελληνες παρέμεναν Ελληνες


ΥΒΡΙΣ: Αν οι Ελληνες παρέμεναν Ελληνες

Αν οι Ελληνες παρέμεναν Ελληνες και δεν γίνονταν Ραγιάδες

Στην αρχαιότητα οι Έλληνες Φιλόσοφοι, αποφάσισαν να κατανοήσουν το κοσμικό θαύμα, με την νόηση. Από αυτούς θεωρούμε ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η φιλοσοφία των Ελλήνων φιλοσόφων, πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο από μία χιλιετία αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος, αντλώντας από την πλούσια φύση του, παρουσίασε πλήθος συστημάτων, επιτευγμάτων και λύσεων σε πλείστα όσα ζητήματα και προβλήματα αντίστοιχα.

Οι αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, έφεραν την χαραυγή στην φιλοσοφία, που σήμερα γνωρίζουμε, διότι παρόλο που και άλλοι λαοί είχαν ωφέλιμες γνώσεις – αντιλήψεις, αυτές παρέμειναν διάσπαρτες και προσκολλημένες στην τέχνη που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της καθημερινής ζωής. Οι έμποροι ήξεραν να λογαριάζουν και οι χτίστες και οι ξυλουργοί να χαράζουν τετράγωνα και κύκλους. Όμως δεν κατάφεραν να «διαχωρίσουν» τους αριθμούς – σχήματα από τα αντικείμενα και να τα μελετήσουν ξεχωριστά. Η κοσμοθεωρία τους δούλευε μέσα από την φαντασία και τον πόθο παραμένοντας ως το τέλος μυθική – θρησκευτική και μέσα από την ποίησή τους φανταστική και συμβολική.

Στην Ελλάδα πρώτη φορά γνωρίζουμε ό,τι «ξαστέρωσε» ο νους κάποιων ανθρώπων, των φιλοσόφων.
Περί τον 6ο ή 7ο π.κ.ε. αιώνα στις πόλεις της Ιωνίας, με την πλούσια και τολμηρή αστική τάξη, κάποιοι άνθρωποι απεγκλωβίζονται από τις μυθικές κοσμοθεωρίες και αναζητούν για πρώτη φορά να εξηγήσουν τα φαινόμενα λογικά και βάσει των φυσικών αιτίων. Θέλει ο Ελληνας Φιλόσοφος να εξηγήσει το “είναι” και το “γίγνεσθαι”. Να βρει μια “αρχή” την πρώτη ουσία, που με την αλλαγή της έκανε να γεννηθούν όσα βλέπουμε στον κόσμιο.

Την αρχή έκαναν οι Ιωνικές πόλεις της Μ. Ασίας, αρχής γενομένης από τη Μίλητο, τη μητρόπολη με τις πολυάριθμες αποικίες και με την πλατιά επικοινωνία στην οποία έζησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης και ακολουθεί η Έφεσος με τον Ηράκλειτο και πολλές άλλες. Φυσικά υπήρχαν και φιλόσοφοι πριν από τον Θαλή, αλλά εμείς σήμερα δεν τους γνωρίζουμε, εδώ δεν γνωρίζουμε τον Ηράκλειτο καλά – καλά. Γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο των ελληνικών αποικιών, στις Θρακικές πόλεις, στα Άβδηρα με τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο και στην Μεγάλη Ελλάδα με πολλές φιλοσοφικές Σχολές (Πυθαγόρειοι, Ελεάτες, Εμπεδοκλής).

Μέσα στη ζύμωση αυτή, στην Ιωνία γεννιέται η έννοια και η λέξη φιλοσοφία για να φανερώσει την ορμή του Ίωνα ανθρώπου να ψάξει για να μάθει, να υψωθεί ως προσωπικότητα και να συμπλεύσει με την φύση. Στον Όμηρο και στον Ησίοδο βρίσκουμε τον σοφό και την σοφία, στοιχεία που καθορίζουν την ικανότητα στο επάγγελμα. Ο καλός τεχνίτης και ο ικανός ναυτικός είναι σοφοί. Το ίδιο και αυτός που καταλαβαίνει τους νόμους και ξέρει να κυβερνά, δηλαδή ο σοφός και σοφιστής (οι επτά σοφοί).

Την λέξη φιλοσοφία την συναντούμε πρώτη φορά σε απόσπασμα του Ηράκλειτου. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι πρέπει να γνωρίζουν πολλά οι φιλόσοφοι / “χρή γάρ εύ μάλα πολλών ίστορας φιλόσοφους άνδρας είναι”. Στον Ηρόδοτο και στο Θουκυδίδη σημαίνει την αγάπη για σοφία που χαρακτηρίζει τον Έλληνα, με συμπληρωματική έννοια να ζητάει κανείς την γνώση για την γνώση χωρίς κάποια πρακτική ωφέλεια.

Στον Ηρόδοτο ο Κροίσος λέει στον Σόλωνα “ως φιλοσοφέων γήν πολλήν θεωρίης είνεκεν επελήλυθας”: Ξένε, άκουσα πως από αγάπη για την επιστήμη (φιλοσοφέων) έκανες πολλά ταξίδια για να παρατηρήσεις και να μελετήσεις (θεωρίης είνεκεν). Έτσι ορίζεται και η πρώτη γενική έννοια της φιλοσοφίας – θεωρία, θεωρητική ανάγκη. Σε τεχνικό όρο για μια ορισμένη πνευματική ασχολία υψώθηκε αργότερα στη σωκρατική σχολή.

Η καινούργια αντίληψη του κόσμου και της ζωής, η αμυθολόγητη κοσμοερμηνεία, γεννήθηκε από τις νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Οι Ίωνες φιλόσοφοι από την κοινωνική τους θέση είναι δημοκρατικοί και νοιώθουν ως αποστολή τους να καταρρίψουν τις καταχνιές των μύθων και προσπαθούν να εξηγήσουν το κοσμικό πρόβλημα, να βρουν την αρχή και την ουσία του κόσμου με την λογική και μέσα από την νατουραλιστική αντίληψη τους να φωτίσουν το λαό και να τον κάνουν να πάρει ο ίδιος στα χέρια την τύχη του.

Είναι κοινωνικοί παράγοντες που πήραν μέρος στην πολιτική ζωή του καιρού τους και το έργο τους το νιώθουν σαν λειτούργημα για την πολιτεία. Ο αρχαίος Έλληνας αγαπούσε τη ζωή, ζούσε στην φύση και διαμέσου της ανάδειξης του δήμου και της αισιόδοξης αντίληψης, στρέφεται προς στα εγκόσμια αγαθά όπως η ευδαιμονία που βρίσκεται στη γαλήνη και την ευχάριστη διάθεση, την “ευθυμία”. Χαρακτηριστικά όπως η ουσιαστική δημοκρατία, ο ορθολογισμός και η αγάπη για την ουσιώδη επίγεια ζωή αποτελούν βασικά στοιχεία του γνήσιου Ελληνικού Πνεύματος που ανέδειξε τη φιλοσοφία, καθώς και αρετές όπως η ανδρεία, η γενναιότητα, η αυτοθυσία, η ευθυκρισία, η τόλμη, η δημιουργία και υπεράνω όλων η ΣΟΦΙΑ.

Η φιλοσοφία μας υπενθυμίζει ότι μπορούμε να οδηγηθούμε, μέσω της σκέψης, στην βαθύτερη κατανόηση των σημερινών προβλημάτων μας. Αλλά το 95% των ανθρώπων προτιμούν να πεθάνουν παρά να σκεφτούν, το 3% των ανθρώπων σκέφτεται λανθασμένα και μόνο το 2% των ανθρώπων σκέφτεται σωστά. Γι αυτό η φιλοσοφική σκέψη που είναι από την φύση της αφηρημένη κι αμφίσημη είναι μόνο για τους ανθρώπους που σκέφτονται σωστά, όχι για όλους. Πράγματι αυτό το 2% των ανθρώπων παράγει απίστευτα αποτελέσματα στην ζωή του, απλώς και μόνο ακολουθώντας φιλοσοφικές αρχές και σκεπτόμενο σωστά.

Η επιστήμη της φιλοσοφίας δίνει ξεκάθαρες λύσεις και παρέχει κατευθύνσεις για να τις αναζητήσουμε, με την διεύρυνση της πραγματικότητας και αντίληψης του σύγχρονου κόσμου, μέσα από την παρατήρηση και την δίακριση. Έτσι μπορούμε να αντιπαραταχθούμε στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, αναδεικνύοντας το πρόσωπο ως άτομο και παράλληλα ως μονάδα του συνόλου, βασική αρχή της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας

Εάν οι Έλληνες δεν είχαν προσβληθεί από τη χριστιανική νόσο
Αν ανατρέξουμε στην αρχαία Ελλάδα, βλέπουμε ότι Ο Θαλής το 500 π.κ.ε. είχε ανακαλύψει τον στατικό ηλεκτρισμό. Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος το 400 π.κ.ε διατυπώνουν την ατομική θεωρία, που είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια υλιστικής εξήγησης του κόσμου, χωρίς παρέμβαση καμμιάς υπερφυσικής δύναμης.

Ο Αρίσταρχος το 300 π.κ.ε. διατύπωνε πρώτος την ηλιοκεντρική θεωρία, ο Ερατοσθένης το 250 π.κ.ε. αποδεικνύει την σφαιρικότητα της Γης και υπολογίζει τη περίμετρο της, με αρκετή ακρίβεια, σε 252.000 στάδια. 700 δε πλέον χρόνια αργότερα, αλλά ακόμη και σήμερα, η Εκκλησία μας λέει ότι η Γη επιπλέει των υδάτων, όπως σαφώς ψέλνεται την Μεγάλη Πέμπτη «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας». Χαίρε σκότος και χριστιανική πανούκλα …

Ο Πυθαγόρας έβαζε τις βάσεις των Μαθηματικών, ο Ευκλείδης της Γεωμετρίας, ο Αρχιμήδης με ένα πλήθος μηχανικών επινοήσεων και ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς κατασκεύασε την πρώτη ατμομηχανή (ατμοστρόβιλος), το 150 π.κ.ε. Μια κατασκευή όπου είχαν εφαρμοσθεί δύο τρομερές εφευρέσεις. Η δύναμη του ατμού, που ακόμη και σήμερα κινεί πλοία και ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, και η δύναμη των αερίων, που σήμερα είναι η τελευταία λέξη για την κίνηση των πυραύλων, των αεροπλάνων, και των διαστημοπλοίων.

Ο Ιπποκράτης, το 400 πκ.ε. αποφαίνεται αυτό που η σύγχρονη Ιατρική έχει αποδείξει, ότι ο δαιμονισμός είναι ασθένεια και συγκεκριμένα πάθηση του εγκεφάλου, ενώ ο Ιουδαίος Ιησούς (καίτοι γιος θεού, όπως έλεγε με περισσή εγωπάθεια), δεν το γνώριζε και διέταζε τα δαιμόνια να εξέλθουν από τους ασθενείς … που δεν ήταν ασθενείς, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ήταν αβανταδόροι, μέλη της 70μελούς ομάδας που προηγείτο του Ναζωραίου (όρα «Κατά Λουκάν», κεφ. Ι’ παρ. 1).

Ο πολύπλοκος μηχανισμός των Αντικυθήρων που ανασύρθηκε από τη θάλασσα τον περασμένο αιώνα, κατασκευασμένος το 150-100 π.κ.ε. πιθανόν από τον μαθηματικό, αστρονόμο, και γεωγράφο Ίππαρχο τον Ρόδιο, ή από μαθητή του Αρχιμήδη, αποτελεί το πρώιμο στάδιο των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών και μαρτυρεί το υψηλό επίπεδο επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας των αρχαίων Ελλήνων.

Μια γνώση που δεν θα αργούσε να δώσει τους καρπούς της που δεν ήταν άλλοι από την βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση, προσφέροντας τα πολύτιμα αγαθά της στην ανθρωπότητα. Δυστυχώς όμως για την ανθρωπότητα, η επανάσταση που βήμα-βήμα ετοιμάζονταν να πραγματοποιήσουν οι Έλληνες, δεν πραγματοποιήθηκε, διότι με την υποταγή τους στους Ρωμαίους, αλλά κυρίως στην Χρσιτιανική Πανούκλα, πάνω από 28 εκατομμύρια *θανατώθηκαν, μαζί και οι σοφοί τους κι όσοι διέφυγαν τον θάνατο, ετέθησαν υπό διωγμό.

Οι επιστημονικές και τεχνολογικές τους γνώσεις οδηγήθηκαν σε διαπόμπευση, κατασυκοφάντηση και τελικώς στον ενταφιασμό τους, από τους (άγιους) «πατέρες» της Εκκλησίας, για πάνω από 15 αιώνες, με τα γνωστά «πίστευε και μη ερεύνα» και «απαρνήσου τα υλικά αγαθά και σώσε την ψυχή σου» όλες δηλαδή τις αρλούμπες κι ανοησίες της χριστιανικής πανούκλας. Για 1000 και πλέον χρόνια *ρωμαιοβυζαντινοχριστιανικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο, εκεί που κατά τους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους, ένα πλήθος φιλοσόφων, φυσικών, αστρονόμων υπηρετούσαν τη γνώση και την ελεύθερη σκέψη, δεν κατέστη δυνατόν να αναδειχθεί ένας σημαντικός φιλόσοφος, ένας φυσικός, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ. Ο μόνος σημαντικός φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων πήρε ξεκάθαρες αποστάσεις από την Χριστιανική Παμούκλα.

Ο Πλάτωνας διατύπωσε τις φιλοσοφικές του θέσεις περί το 350 π.κ.ε. και το 1450 μ.κ.ε. ιδρύεται στην Ιταλία πανεπιστημιακή έδρα πλατωνικών σπουδών. Ο Πλάτωνας καλείται από το μακρινό παρελθόν, να ανάψει το σβησμένο φως της ελεύθερης σκέψης και γίνεται ταυτόχρονα ο στυλοβάτης της Αναγέννησης. Οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι εξανίστανται, πως μετά από 1800 χρόνια ζητάνε τα φώτα του σοφού μας προγόνου. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι στα τόσα χρόνια που πέρασαν δεν παράχθηκε καμιά φιλοσοφική σκέψη παρά μόνο «Κύριε ελέησον» του ανθρώπινου πρόβατου ενός αιμοσταγούς βάρβαρου Ιουδαϊκού Θεού.

Είναι τόσος ο ξεπεσμός των Ραγιάδων, που στον Ιερό Χώρο της Ελληνικής Φιλοσοφικής Σκέψης, του Ανώτερου Στοχασμού και της Φιλοσοφικής Επιστήμης, επέτρεψαν να φτιαχτεί ιουδαϊκός ναός της χριστιανικής πανούκλας !!!! όπως φαίνεται στην φωτογραφία. Δυστυχώς η ανθρωπότητα αντί να ανελιχθεί πατώντας πάνω στα χνάρια των Μεγάλων Ελλήνων Φιλοσόφων, αυτή ΑΝΤΙ-εξελίχθηκε, έρποντας πάνω στα χνάρια του Ναζωραίου Ιησού. Κρίμα γι’ αυτήν και τα παιδιά της, για δε τους Ραγιάδες να γνωρίζουν ότι, μετά την ΥΒΡΙΝ ακολουθεί η ΝΕΜΕΣΙΣ.
@ Ηω Αναγνώστου

*Σκυθόπολη και Σταυροφορίες: Θρησκευτικό Πλιάτσικο


http://terrapapers.com/?p=34252

Σκυθόπολη και Σταυροφορίες: Θρησκευτικό Πλιάτσικο

Σκυθόπολη και Σταυροφορίες: Θρησκευτικό Πλιάτσικο 
«Ο άνθρωπος αντι-εξελισσεται σε μαιμού (νοητικά) ΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΥΛΑ !»
«ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Το είπε ο Πάπας Λέων Ι΄Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από 11-3-1513 έως 1-12-1521
«ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ ! η μεγαλύτερη και πρωτη γενοκτονια των Ελλήνων, απο τους Χριστιανους. 26.000.000 Ελληνες, ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ και ήρθαν αλλογενείς, δειτε τα τοπονύμια μέχρι σήμερα, και το ΕΙΣ ΕΔΑΦΟΣ ΦΕΡΕΙΝ !» Ιων Μάγγος
«Τα τρία κακά της μοίρας μας Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός, Μουσουλμανισμός, δεν τα βλέπω να καταστρέφονται σύντομα, ειδικά τώρα που η άκρα επιθετικότητα του τελευταίου, επηρεάζει μοιραία και την επιθετικότητα των άλλων δύο.» Δημήτριος Χοροσκελης
***
Θρησκείες, παιχνίδια θανάτου και πλιάτσικο: Όπως είναι γνωστό η πλέον διαδεδομένη θρησκεία στον κόσμο είναι ο Μουσουλμανισμός (Ισλάμ) που είναι και η πολυπληθέστερη. Ακολουθεί ο Ιουδαϊσμός και ο Χριστιανισμός. Οι θρησκείες αυτές σαν αφετηρία τους έχουν την αραβική έρημο, μέσα στην οποία οι ιδρυτές αυτών των θρησκειών περιφερόντουσαν με τις καμήλες τους, τη φυλή τους και τις κατσίκες τους.
Ένας Ρωμαίος πολίτης ο Σαούλ, διώκτης μιας σέχτας Ιουδαίων οπαδών κάποιου που τον έλεγαν Ιησού και αγωνιζόντουσαν κατά των κατακτητών ρωμαίων για την ελευθερία τους, βρήκε μια καλή ευκαιρία να αλλάξει στρατόπεδο κατόπιν Ρωμαϊκής εντολής. Από διώκτης γίνεται υπέρμαχος και προστάτης του κινήματος, θα το ονομάσει θρησκεία και θα αναλάβει τη διάδοσή της σε όλη την παραμεσόγειο Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από όπου οι Ρωμαίοι αντλούσαν το στρατιωτικό τους δυναμικό.
Οι οπαδοί του Παύλου πλέον, θα του δώσουν τον τίτλο του Αποστόλου των Εθνών. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως πολυεθνικό και πολυθρησκευτικό μόρφωμα αντιμετώπιζε προβλήματα συνοχής και φυγοκέντρων πολιτικών τάσεων και προκειμένου να αποφύγει την διάσπαση σιγοντάρισε και δημιούργησε τη νέα θρησκεία που πλασάριζε ο Παύλος. Στόχος ήταν όλοι οι υπήκοοι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να ομογενοποιηθούν, να καταργηθεί κάθε διαφορά μεταξύ τους για να αποφευχθεί το αλληλοφάγωμα, να γίνουν όλοι οι λαοί ένα συνονθύλευμα, χωρίς φυλετικές και θρησκευτικές διαφορές για να έχουν οι Αυτοκράτορες το κεφάλι τους ήσυχο από επαναστάσεις. Ως γνωστόν ακολουθήσανε αμέτρητες σφαγές προκειμένου να υποταχθούν όλοι στην θέληση των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Σκοπός των σφαγών ήταν να επιτευχθεί μια ενότητα θεολογικού και πολιτικού δόγματος.
Μία αυτοκρατορία, ένας αυτοκράτωρ, ένας Θεός, μία θρησκεία.

Έτσι μέσα στις δυο κύριες θρησκείες της ερήμου, προσετέθη και μια τρίτη ο Χριστιανισμός, που αρχικά προήλθε κυρίως από τη διαμάχη μεταξύ των συντηρητικών Ιουδαίων Φαρισαίων Ραβίνων και των εκσυγχρονιστών Μακκαβαίων. Οι Φαρισαίοι για να ξεφορτωθούν το κίνημα των Μακκαβαίων κατέδωσαν τον Ιησού στους Ρωμαίους, πως είναι επαναστάτης και εχθρός του Αυτοκράτορα, αυτοί τον σταύρωσαν και τέσσερις αιώνες μετά άρχισαν να γράφουν οι απολογητές του χριστιανισμού για πράματα και θάματα που τάχα είχε κάνει όσο ζούσε ο Ιησούς.
Ετσι απλά και με τόνους αίμα, μια θρησκεία επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, φανατίζει και τελικά κάνει το ανθρώπινο ζώο έρμαιο στα χέρια των θρησκευτικών καθοδηγητών – τσοπάνηδων του. Οι θρησκείες δεν γίνανε για να φέρουν, όπως ψευδεπίγραφα υποστηρίζουν, την αγάπη και την ειρήνη μεταξύ των λαών, αλλά αντιθέτως να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους σπέρνοντας το μίσος του ενός οπαδού εναντίον του άλλου και όποιος έχει διαβάσει λίγη ιστορία θα παραδεχτεί πως δεν έχω άδικο.
Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη και πολυπληθέστερη θρησκεία της ερήμου το Μουσουλμανισμό ή Ισλάμ ή Μωαμεθανισμό και να δούμε τι πρεσβεύει. Ο Μωάμεθ πήρε από τους Άραβες το όνομα Αλλάχ του Θεού τους, το ‘χωσε στη θρησκεία του που την ονόμασε Ισλάμ και υποστήριξε πως ένας είναι ο Θεός ο Αλλάχ και αυτός ο Μωάμεθ ο μοναδικός και μεγαλύτερος προφήτης του. Πρώτα πρώτα Ισλάμ σημαίνει υποταγή. Υποταγή σε ποιόν; στο Θεό Αλλάχ και πως οι προσταγές του μεταφέρονται μόνο μέσω των Μουφτήδων. Άρα ο υπάκουος πιστός αποδέχεται και εφαρμόζει ότι του πει ο Μουφτής αδιαμαρτύρητα, γιατί είναι Θεού θέλημα και το θέλημά του το μεταφέρει ο εκάστοτε Μουφτής ή Αγιατολαχ. Εντάξει; ξηγηθήκαμε και πιστεύω να καταλάβατε.
Αυτούς τους απόλυτα πιστούς τους τραβάνε από τη μύτη ο κάθε Μουφτής, ο κάθε Ιμάμης, ο κάθε Μουεζίνης, ο κάθε Αγιατολάχ και όλο αυτό τον κόσμο τον κουμαντάρουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους οι μεγαλοκαρχαρίες σήμερα του πετρελαίου, που αναβλύζει άφθονο στις αραβικές περιοχές που διαφεντεύει ο Αλλάχ. Για να είναι μάλιστα ευκολότερα διαχειρήσιμοι όλοι αυτοί οι αστοιχείωτοι κι αμόρφωτοι πιστοί, τους έχουν χωρίσει σε διάφορες φυλετικές και θρησκευτικές σέχτες. Τους Σουνίτες που είναι οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι, Σούνα η τήρηση των παραδόσεων και είναι οι πολυπληθέστεροι, τους Σιίτες που τους χαρακτηρίζουν αιρετικούς και είναι αυτοί που αυτομαστιγόνονται δημοσίως με αλυσίδες μέχρις αιματοχυσίας.
Όλους αυτούς τους φανατικούς μουσουλμάνους, τους βάζουν οι πετρελαιάδες μαζί με τους σεΐχηδες να τρώγονται μεταξύ τους και αυτοί μοιράζονται και απολαμβάνουν τα τεράστια κέρδη από τον πλούτο αυτών των περιοχών. Είδες κάνα σεϊχη να νοιάζεται για τους μουσουλμάνους τησ Γάζας, της Αιγύπτου ή αλλού; Μπα νοιάζονται μόνο για την χλιδή τους. Λεπτομέρειες στα εγκλήματα που γίνονται στις μέρες μας πάνω στο θέμα αυτό δεν το θεωρώ αναγκαίο να αναφερθώ. Τα ακέφαλα κορμιά τα βλέπετε κάθε μέρα στα δελτία ειδήσεων και ακόμα πολύ σκληρότερες εικόνες υπάρχουν στο διαδίκτυο.
Το τζιχάντ στην Αραβική γλώσσα σημαίνει «αγώνας, πάλη» που είναι το θρησκευτικό καθήκον που επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον πόλεμο για τη διάδοση του Ισλάμ. Η λέξη με την πάροδο του χρόνου κατέληξε να σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης και συχνά μεταφράζεται ως «ιερός πόλεμος». Οι θρησκευτικοί ηγέτες μάλιστα όταν τα συμφέροντα το απαιτούν, δε διστάζουν να φορτώσουν κάποιον πιστό με κάμποσα κιλά εκρηκτικά και τον στέλνουν να πάει να ανατιναχτεί στο σημείο που θα του πουν, Χαμάς π.χ. Του υπόσχονται πως θα γίνει μάρτυρας του Αλλάχ, θα πάει κοντά του να τρώει βουνά πιλάφι με μέλι παρέα με τα ουρί του παραδείσου και η οικογένειά του θα είναι υπερήφανη που έχει στο σόι της ένα μάρτυρα του Αλλάχ.
Η άλλη θρησκεία του Γιαχβέ ο Ιουδαϊσμός, που ξεφύτρωσε κι αυτή μέσα στην έρημο, διδάσκει μέσα από το ιερό βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Διαβάστε αυτά τα μικρά αποσπάσματα από την Π.Δ. για να αντιληφτείτε τι κληρονομιά κουβαλάνε και αυτοί οι αγελαίοι οπαδοί και την νοοτροπία που τους διέπει. Τα θεωρούν όλα δικά τους και αν τολμήσει κανείς να αρνηθεί θα του κάνουν το σπίτι και τη χώρα του «γης Μαδιάμ» χωρίς κανένα δισταγμό.
* Και επολέμησαν εναντίων του Μαδιάμ, καθώς προσέταξε Κύριος εις τον Μωησήν, και εθανάτωσαν παν αρσενικόν και ηχμαλώτευσαν οι υιοί του Ισραήλ τας γυναίκας του Μαδιάμ, και τα παιδία αυτών και πάντα τα κτήνη αυτών, και πάντα τα ποίμνια αυτών και πάντα τα υπάρχοντα αυτών ελεηλάτησαν.
*και είπεν ο Ελεάζαρ, πλήν το χρυσίον και το αργύριον, τον χαλκό, τον σίδηρον τον κασσίτερον και τον μόλυβδον και θέλει είσθαι καθαρόν πρέπει να καθαρισθεί δια του ύδατος του καθαρμού (αριθμοί κεφ. λα΄7-24)
* ζήτησον παρ” εμού, και θέλω σου δώσει τα έθνη κληρονομίαν σου και ιδιοκτησίαν τα πέρατα της γης. Θέλεις ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά ως σκεύος κεραμέως θέλεις συντρίψει αυτούς. (ψαλμός β8-9)
* διότι το έθνος και η βασιλεία που δεν ήθελον σε δουλεύσει, θέλουσιν αφανισθεί ναι τα έθνη εκείνα θέλουσιν ολοκλήρως ερημωθεί. (Ησαΐας (κεφ. ξ12)
* Και επάταξαν οι Ιουδαίοι πάντας τους εχθρούς αυτών με πάταγμα ρομφαίας και σφαγήν και όλεθρον και έκαμον τους μισούντας αυτούς όπως ήθελον. (Εσθήρ κεφ.θ5)
Πήρα μόνο πέντε μικρά αποσπάσματα από ολόκληρη την ΠΔ, που τα θεωρώ αρκετά για να δείξουν και να αποδείξουν την ακόρεστη δίψα των Εβραίων για κατακτήσεις καταστρέφοντας τα πάντα από την απληστία τους στον πλούτο. Όπως διαπιστώνεται όλα αυτά τους τα διδάσκει η θρησκεία τους και τα παιδιά τουςμ μετά την περιτομή, διδάσκονται όλα αυτά, αλλά και πολλά περισσότερα τα οποία δεν αντέγραψα για να μη γίνει το κείμενο κουραστικό. Στο διεθνές γίγνεσθαι άλλωστε θα βλέπετε με τα μάτια σας, την χωρίς οίκτο συμπεριφορά τους σε όποιον αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους. Η θρησκεία είναι εκείνη που τους κατευθύνει και τους δίνει το ελεύθερο να κάνουν τον κόσμο ολόκληρο «γης Μαδιάμ» για να αποκτήσουν όσο περισσότερο πλούτο μπορούν και να τον περάσουν μέσα από τις τράπεζές τους από ύδωρ καθαρμού. Αυτό είναι στην κυριολεξία το ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Ο Χριστιανισμός, είναι μια αίρεση του Ιουδαϊσμού, με τη διαφορά στο ότι ο Ιουδαϊσμός βασίζεται στην Π.Δ, ενώ ο Χριστιανισμός περισσότερο στην Κ.Δ. χωρίς να απορρίπτει την ΠΔ. Οι πρώτοι Χριστιανοί αποκαλούσαν την χριστιανική Εκκλησία «Καθολική» πριν γίνει ο διαχωρισμός σε Καθολική και Ορθόδοξη. Στα δύο χιλιάδες χρόνια περίπου από τότε, δημιουργηθήκαν δογματικές διαφορές που ονομάστηκαν από τους «Καθολικούς» αιρέσεις και τους οπαδούς τους «τέρατα με όψη ανθρώπινη, τους οποίους όχι μόνο δεν πρέπει να δέχεστε στο σπίτι σας αλλά ούτε και να τους γνωρίζετε»
Όλες οι αποχρώσεις του χριστιανισμού υπόσχονται αόριστα την ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ, σωτηρία της ψυχής. Η Καθολική εκκλησία με την Ιερά Εξέταση έκανε άπειρα εγκλήματα, δήθεν για την σωτηρία της ψυχής, στα ανήλιαγα και υγρά υπόγεια των εκκλησιών. Εκατοντάδες οι τρόποι βασανισμού του σώματος, αυτού που ήθελαν δήθεν να σώσουν δια της βίας, αλλά ο σκοπός των Παπών και των Δόγηδων ήταν να αρπάξουν την περιουσία ή την γυναίκα του θύματος που την είχαν λιγουρευτεί. Ο Ντε Σαντ περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια αυτά τα οργιώδη βασανιστήρια. Στα υπόγεια βασανίζανε ανηλεώς τα θύματά τους που ουρλιάζανε απ’ τον πόνο και στις θεοσκότεινες αίθουσες των εκκλησιών που φωτιζόντουσαν από τα πολύχρωμα βιτρό ψέλνανε με κατάνυξη το «αβε Μαρία». Την άλλη μέρα ο Τίβερης ή ο Τάμεσης ή σε κανένα απόμερο κανάλι της Βενετίας ξεβραζόταν το πτώμα του άτυχου να παγαίνει κολυμπώντας στον Παράδεισο. Ο Χιτλερ, ο Στάλιν και τα στρατόπεδα τους, ωχριούν μπροστά στην Ιερά Εξέταση των Καθολικών.
Η θρησκεία εμπόδισε με κάθε τρόπο, την εξέλιξη της επιστήμης και του ανθρώπου και δεν ανεχόταν διαφορετική άποψη από τις δογματικές της θέσεις. Μέχρι σήμερα αυτό συμβαίνει, λιγότερα εμφανώς πλέον και περισσότερο στα παρασκήνια, αλλά συμβαίνει.

Ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (21 Σεπτεμβρίου 1452 – 23 Μαΐου 1498) ήταν πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας. Ήταν Δομινικανός μοναχός, με τεράστια επιρροή στα πλήθη της Φλωρεντίας. Ήταν ηγέτης της πόλης από το 1494 μέχρι την εκτέλεσή του το 1498. Όσο κράτησε η ηγεσία του, κήρυσσε την εγκράτεια και ήταν πολέμιος της αγάπης των Φλωρεντινών για τις τέχνες. Ήταν εναντίον της διαφθοράς και του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ΄(Βοργία). Πρωτοστάτησε στο κάψιμο βιβλίων και αντικειμένων τέχνης.
Γεννήθηκε στη Φερράρα, όπου και σπούδασε. Πήγε ως μοναχός στη Φλωρεντία το 1482 όπου έμεινε μέχρι το 1487. Επέστρεψε στη Μπολόνια για συνέχιση των σπουδών του. Γύρισε στη Φλωρεντία το 1490, κάνοντας φλογερά κηρύγματα μέσα από τα οποία έγινε γνωστός. Σταδιακά επιτέθηκε σε όλους τους εκπρόσωπους της εξουσίας, στον Πάπα και στους Μεδίκους. Μετά το 1494 πήρε την εξουσία από τους Μεδίκους.
Το 1497 αυτός και οι οπαδοί του έκαψαν καθρέφτες, καλλυντικά, μουσικά όργανα, γυναικεία καπέλα, βιβλία αρχαίων συγγραφέων, πίνακες και γλυπτά που τα θεώρησαν ακατάλληλα στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας, στην αποκαλούμενη «Φωτιά της ματαιοδοξίας». Σταδιακά οι Φλωρεντινοί και από την Παπική προπαγάνδα, κουράστηκαν από την ασκητική ζωή. Στις 12 Μαΐου 1497 ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ τον αναθεμάτισε και το 1498 ζήτησε την σύλληψη και θανάτωσή του. Ένα εξαγριωμένο πλήθος, το ίδιο που τον λάτρευε, τον συνέλαβε στις 8 Απριλίου. Εκτελέστηκε στις 23 Μαΐου 1498. Στο τέλος του 20ού αιώνα, Δομινικανοί μοναχοί ζήτησαν από τον Πάπα να τον ανακηρύξει Άγιο, θεωρώντας άδικο τον αναθεματισμό του. Πολύ απλά σφάξε με Πάπα μου ν αγιάσω. Απλά πράγματα και συνοπτικές διαδικασίες. Για να δεις περισσότερα για την έκταση και το αίσχος του χριστιανισμού, παρακολούθησε την σειρά «Βοργίες»
Ο Τζορντάνο Μπρούνο, στα ιταλικά Giordano Bruno (1548 – 1600), ήταν Ιταλός φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Νόλα της Καμπανίας. Το 1563 εισήλθε στο Τάγμα των Δομινικανών. Το 1576 κατηγορήθηκε ως αιρετικός και αναγκάσθηκε να διαφύγει για να σωθεί. Κατέφυγε σε πολλές πόλεις, όπως Φραγκφούρτη, Μαρβούργο, Λονδίνο, Οξφόρδη, Παρίσι, Λυών, Γενεύη, Γένουα καταλήγοντας στη Βενετία. Εκεί κατά τον Μάιο του 1592 κατόπιν προδοσίας από τον προσποιούμενο τον μαθητή του, Τζοβάνι Μοτσενίγκο, συνελήφθη και παραδόθηκε στην Ιερά Εξέταση.
Επειδή οι φιλοσοφικές του αντιλήψεις επί του απείρου του σύμπαντος και περί υπάρξεως και άλλων κόσμων θεωρήθηκαν αιρετικές κακοδοξίες, μεταφέρθηκε το 1593 στη Ρώμη όπου έμεινε εγκάθειρκτος για επτά χρόνια. Καθώς όμως δεν θέλησε να αποκηρύξει τις φιλοσοφικές του ιδέες, καταδικάστηκε σε θάνατο δια της πυράς από την Ιερά Εξέταση της Ρώμης τον οποίο και υπέστη στις 17 Φεβρουαρίου του 1600.
terrapapers.com- mparis hattin
terrapapers.com- kingdom-of-heaven iera exetasi


Τέσσερις αιώνες πίσω στην εποχή που αρχίζουν οι σταυροφορίες
Στο βυζάντιο και στην περιοχή των λεγόμενων αγίων τόπων, είχε μαζευτεί πάρα πολύ χρήμα κι έτσι οι άπληστοι Χριστιανοί της Ευρώπης, που διέπονται κι αυτοί από τις εντολές της Π.Δ. το βάλανε στο μάτι. Η ιδέα για εκστρατεία με σκοπό το πλιάτσικο ήταν του πάπα Ινοκέντιου Γ’ με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των Αγίων Τόπων από τους άπιστους. Έτσι μαζευτήκανε όλα τα ρεμάλια της Ευρώπης, βάλανε κι ένα τεράστιο σταυρό στις πανοπλίες τους, ονομαστήκανε σταυροφόροι, πήρανε τις ευλογίες του πάπα και άρχισαν να μαζεύονται στη Βενετία κι από ‘κει να ξεκινήσουν για το θεάρεστο έργο τους με αρχηγό τον Ιταλό κόμη Βονιφάτιο το Μομφερατικό.
Έλα όμως που για να πάνε στους Αγίους Τόπους χρειαζόντουσαν πλοία κι αυτά τα διέθεταν μόνο οι Βενετσιάνοι που ζητάγανε ναύλα! Λεφτά δεν υπήρχανε και έτσι ο γηραιός δόγης Ερρίκος Δάνδολος που ήτανε και θεόστραβος, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να χρησιμοποιήσει τους Σταυροφόρους για τους δικούς του σκοπούς. Στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, όπου έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής τους, ο δόγης πρότεινε στο Μομφερατικό και στους παρατρεχάμενούς του μια και δεν διέθεταν λεφτά, να χρηματοδοτήσει αυτός την εκστρατεία και να του τα ξεπληρώσουν από το πλιάτσικο που θα κάνουν κατά την διάρκειά της σταυροφορίας και επιπροσθέτως να του δώσουν τα μισά από τα εδάφη που θα κατακτήσουν.
Το ρεμπέτ ασκέρ των σταυροφόρων συμφωνεί και ξεκινάει με πρώτο σταθμό το πλούσιο λιμάνι της Ζάρα στη Δαλματία που πλούτιζε με το εμπόριο ξυλείας και που ο Δάνδολο χρώσταγε τα μαλλιά της κεφαλής του από την ξυλεία που έπαιρνε για να φτιάξει το στόλο του. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο, κατακλέψανε τα πάντα, ο Δάνδολο γλύτωσε από τους πιστωτές του, πήρε και ένα μέρος για τα μεταφορικά και οι σταυροφόροι φορτωμένοι με τη λεία τους, βάλανε πλώρη για την Κωνσταντινούπολη.
Ο στόλος των Ενετών Σταυροφόρων έφθασε προ των τειχών της Κωνσταντινούπολης στις 23 Ιουνίου 1203. Οι νεοφερμένοι έμειναν κατάπληκτοι από όσα έβλεπαν τα μάτια τους: «Δεν μπορούσαν να φαντασθούν ότι υπήρχε στον κόσμο τόσο οχυρή πόλη. Είδαν τα υψηλά τείχη, τους ισχυρούς πύργους, τα θαυμαστά παλάτια, τις μεγάλες εκκλησίες που ήταν τόσες πολλές ώστε κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν τις έβλεπε με τα μάτια του. Το μήκος της, το πλάτος της, έδειχναν πως ήταν βασιλεύουσα». Με τα λόγια αυτά περιγράφει τις πρώτες του εντυπώσεις ο ιστορικός και εκ των ηγετών της Σταυροφορίας Γοδεφρείδος Βιλλεαρδουίνος. Στις 17 Ιουλίου οι Σταυροφόροι αποβιβάσθηκαν στη στεριά και επιτέθηκαν από τη νοτιοανατολική πλευρά της Πόλης. Έβαλαν μία μεγάλη φωτιά, που προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στην Πόλη και πέσανε με τα μούτρα στο πλιάτσικο και δεν άφησαν ούτε κολυμπιθρόξυλο.
Τα χρόνια εκείνα τα παλιά χρησιμοποιούσαν πάντα τη θρησκεία ως πρόσχημα για τα ανομήματά τους και σήμερα χρησιμοποιούν τα διδάγματα των θρησκειών τους για να αιματοκυλήσουν και κατακλέψουν τον πλούτο του κόσμου. Η θρησκεία πάντα ήταν κατασταλτικός παράγοντας στην απελευθέρωση του πνεύματος και της γνώσης και έκανε τα δικά της παιχνίδια με τους ισχυρούς της Γης με κοινό συμφέρον να έχουν υποταγμένο και πειθήνιο το ανθρώπινο ζώο. Άλλωστε από την ώρα που θα γεννηθείς σε πείθουν πως είσαι δούλος του θεού, λες και ο πατέρας θέλει δούλους τα παιδιά του. Δούλους θέλουνε οι παντός είδους εξουσίες που απειλούν είτε με φυλάκιση τους ανυπότακτους, είτε με την κόλαση τους αφελείς.
Οι Προτεστάντες Λούθηρος με τον Ιωάννη Καλβίνο κήρυξαν ότι η ανθρωπότητα είναι αμαρτωλή και διεφθαρμένη και το χάσμα μεταξύ ανθρώπου και θεού είναι πολύ μεγάλο για να υπερνικηθεί από ανθρώπινα έργα. Μόνο ο θεός μπορεί να σώσει τον άνθρωπο, ενώ ούτε και ο πιο χαρισματικός δεν αξίζει μία θέση μεταξύ των εκλεκτών. Διαπιστώνουμε πως έχει επηρεάσει η Προτεσταντική θρησκεία όλους τους βόρειους λαούς που έχουν πειστεί πως πρέπει να δουλεύουν ακατάπαυστα για να καλύψουν το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ θεού και ανθρώπων. Όποιος δεν προσπαθεί, πρέπει να τιμωρηθεί δεόντως. Η Μέρκελ αυτά διδάχτηκε από τον πάστορα πατέρα της και εφαρμόζει με σκληρότητα στον ευρωπαϊκό Νότο, γιατί έχει πιστέψει πως ο Νότος είναι τεμπέλης και διεφθαρμένος.
terrapapers.com- parthenon

Η αιματοβαμμένη Σκυθόπολη και το Τέλος των Ελλήνων
Το μεγαλύτερο σφαγείο ανθρώπων και το πλέον ελεεινό αιματοκύλισμα έγινε στην Σκυθόπολη εναντίων των Ελλήνων Εθνικών: Η Σκυθόπολις ή Μπετσηάν ή Beit She’an στο Ισραήλ, είναι μια πόλη άγνωστη στους περισσότερους από εμάς. Στη Βίβλο μνημονεύεται ως Βεθσηάν ή Βεθσάν και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και 28 χιλιόμετρα νότια της λίμνης Τιβεριάδας. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Έλληνες την αποκαλούσαν «Σκυθόπολη» λόγω της κατάληψής της από τους Σκύθες το 631 π.κ.ε. Ωστόσο, σύμφωνα με τον έγκριτο Ρωμαίο στρατιωτικό και ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, φαίνεται ότι εκεί λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο θανάτου της Ιστορίας, ιδρυθέν περίπου το 341 μ.κ.ε. από τον Κωνστάντιο τον Β’, δευτερότοκο γιο του «Μεγάλου» Κωνσταντίνου – και θύματα δεν ήσαν αυτήν τη φορά Εβραίοι, αλλά Ελληνες Εθνικοί που αρνήθηκαν να ασπασθούν τον χριστιανισμό.
Ας δούμε τι γράφει ο Ροΐδης:
Ουχ ήττον επιβαρυντική είναι και η μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου, ην πιστώς μεταφράζομεν: «Ήρκει να κατηγορηθή τις υπό κακοβούλου κατασκόπου, ότι έφερ περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρόμαντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας, εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται, ων οι μεν απέθνησκον καθ’ οδόν, οι δε εν τοις δεσμωτηρίοις· οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, απόκεντρον εν Παλαιστίνη Πόλιν, όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον. Ο πρώτος βασανισθείς ην ο Σιμπλίκιος, μετά τούτον Παρνάσιος, είτα ο Ανδρόνικος.
Εμπνευστής και οργανωτής του σφαγείου αυτού των ΕΛΛΗΝΩΝ, ήταν σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού, ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος. Στο 11ο κεφάλαιο του 17ου τόμου του έργου του, ο Αμμιανός αναφέρει: «ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα και είχε αναρριχηθεί στη θέση του επισκόπου εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους».
Είναι σημαντικό εδώ να τονίσουμε και να αναφέρουμε ότι οι Εθνικοί (κυρίως ελληνόθρησκοι) ήταν ακόμη πλειοψηφία μεταξύ των υπηκόων της αυτοκρατορίας και κατείχαν, λόγω καταγωγής, μορφώσεως και προϋπηρεσίας, όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις στις ρωμαϊκές επαρχίες. Μην ξεχνάμε ότι εκείνο τον καιρό οι μετέπειτα «άγιοι» της εκκλησίας επεδίδοντο σε έναν αδυσώπητο αγώνα εξόντωσης των «ειδωλολατρών» ώστε να επικρατήσει το δικό τους δόγμα. Ο Γεώργιος λοιπόν, φαίνεται ότι έθεσε ως στόχο την εξόντωση των Εθνικών, αφού η παρουσία τους αποτελούσε εμπόδιο στο στόχο της απόλυτης επικράτησης του Χριστιανισμού. Προσφέρθηκε στον αυτοκράτορα να γίνει «υπερασπιστής του» ζητώντας τη συνδρομή του για να καταπνίξει κάθε συνωμοσία που μπορεί να οργανωνόταν κατά του προσώπου του αυτοκράτορα.
Ο Αμμιανός απορεί (ο.π., 19:12) πως «ο στενόμυαλος Κωνστάντιος, ενώ κώφευε σ’ άλλα σοβαρά ζητήματα και ήταν πάντοτε καχύποπτος, στην προκειμένη περίπτωση πείσθηκε πλήρως από το Γεώργιο». Νομίζω ότι κακώς απορούσε ο Αμμιανός, γιατί και ο ίδιος ο αυτοκράτορας επιθυμούσε την εξόντωση των Εθνικών, που με τη μόρφωσή τους σκέπτονταν ανεξάρτητα από τη βούλησή του και δεν υποτάσσονταν τυφλά. Έτσι, ο Κωνστάντιος δέχθηκε και έστειλε στη Σκυθόπολη τον αρχιγραμματέα του τον Παύλο, αποκαλούμενο και «Τάρτατο» θεωρούμενο ως επαγγελματία εξολοθρευτή και διαβόητο για τη σκληρότητά του. Από κοινού ο Γεώργιος και ο Παύλος οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης.
Αναφέρει ο Αμμιανός: «το θέατρο των βασανιστηρίων και του θανάτου, η Σκυθόπολη, μια πόλη της Παλαιστίνης, έμοιαζε για δυο λόγους καταλληλότερη από κάθε άλλη: ήταν η πιο απομονωμένη και κυρίως βρισκόταν ανάμεσα στην Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια, από τις οποίες προερχόταν ο μεγαλύτερος αριθμός των κατηγορουμένων» (ο.π.). Η κύρια κατηγορία ήταν βέβαια αυτή της «εσχάτης προδοσίας» και σταδιακά άρχισε να απαγγέλλεται εναντίον όλων των Εθνικών αδιακρίτως. Χαρακτηρίζονταν υπονομευτές του αυτοκράτορα, συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στη Σκυθόπολη, μόνο και μόνο επειδή διατηρούσαν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις: «έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλαχτό κατά του πυρετού ή άλλης αρρώστιας ή να κάθεται κοντά σε τάφο για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί» (ο.π., 19:12, παρ. 14).
Το κολαστήριο άρχισε γρήγορα να δέχεται «πελάτες» όχι μόνο απ’ την Ανατολή, αλλά και από όλη την αυτοκρατορία. Γράφει ο Αμμιανός: «Απ’όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολη. Μερικοί υπό το βάρος των αλυσίδων και τις κακουχίες της φυλακής πέθαιναν πριν καν δικαστούν» (ο.π., 19:12, παρ. 7). Ελάχιστοι γλίτωσαν – είτε γιατί «είδαν το φως» (όπως οι «αντιφρονούντες» στη Μακρόνησο) είτε γιατί κατάφεραν να αποδείξουν την αθωότητά τους. Αυτοί οδηγούνταν στην εξορία και οι περιουσίες τους κατάσχονταν, για να τροφοδοτήσουν τα χριστιανικά κοινόβια. Τέτοιας «επιείκιας» έτυχαν και γλίτωσαν το θάνατο (όχι όμως και τα βασανιστήρια) επιφανείς άνδρες όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος κ.α.
Ο Παύλος είχε, σύμφωνα με τον Αμμιανό, τόση εξουσία στα χέρια του, ώστε «με μια κίνηση του κεφαλιού του, με ένα του μόνο νεύμα εξαρτιόταν η ζωή όλων όσων περπατούσαν στη γη» (ο.π., 19:12, παρ. 13). Αληθινός πρόδρομος των διοικητών των χιτλερικών στρατοπέδων συγκέντρωσης ο Παύλος. Η διάρκεια ζωής του σφαγείου της Σκυθοπόλεως παραμένει άγνωστη, όπως είναι αναμενόμενο. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Ιουλιανός ο Μέγας, αν το βρήκε εν ενεργεία, το έκλεισε το 361 μ.κ.ε. Ωστόσο η ζημιά είχε ήδη γίνει.
Έτσι, για περίπου 20 χρόνια λειτουργούσε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, με θύματα πρωτίστως Έλληνες Εθνικούς (αλλά και άλλους πολυθεϊστές). Η 20ετής λειτουργία αυτού του σφαγείου αποκαλύπτει περίτρανα, πώς επιβλήθηκε ο Χριστιανισμός στον ελληνικό κόσμο, και γιατί ακολούθησε ο Μεσαίωνας και ο Ισλαμισμός. Αποκαλύπτει επίσης και το γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θέσπισαν την «επί ελληνισμώ» θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Αποκαλύπτει και την έλλειψη αντίδρασης όταν, σαράντα χρόνια αργότερα, ο Αλάριχος αποδεκάτισε τις ελληνικές πόλεις, συνοδευόμενος από ορδές μοναχών. Στα γεγονότα εκείνα εξοντώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Όσοι απέμειναν, μπήκαν στο «ποίμνιο» για να σώσουν τις ζωές τους, δεχόμενοι άκοντες-εκόντες την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας.
Αυτά που οι ομόθρησκοι σας χριστιανοί, της μικρής ψεύτικης αγάπης και του Μεγάλου αληθινού μίσους έκαναν στην Σκυθόπολη δεν τα βλέπετε; «η θα γίνεις χριστιανός η θα πεθάνεις» έλεγαν τότε στους Έλληνες προγόνους μας, αυτοί που νομίζετε αδερφούς σας, κι αντί να ανοίξετε τα μάτια σας και να διαβάσετε ιστορία, έχετε πέσει με τα μούτρα μέσα στο πορνογράφημα της δήθεν «αγίας» γραφής σας! Με όλα αυτά, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε οριστικά την ταφόπλακα στα μυθεύματα της «ελληνικότητας του Βυζαντίου» και του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού».
Το 390 ο Θεοδόσιος δίνει εντολή και μέσα στον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης σφαγιάζονται 15.000 άοπλοι Έλληνες πολίτες. Αλλά δεν έφταναν αυτά το 396 ο αυτοκράτορας Αρκάδιος έστρεψε τον Αλάριχο στρατηγό των Γότθων- και αφού τον εφοδίασε με πολυάριθμους μοναχούς- κατά των κέντρων πολιτισμού του Ελλαδικού χώρου. Ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος γράφει χαρακτηριστικά : «οι δε (Γότθοι) καθοδηγούμενοι υπό πολυαρίθμων μοναχών κατεπλημμύρησαν πάντα τα μεταξύ Θερμοπυλών και Αττικής, Λοκρίδα, Φωκίδα, Βοιωτίαν, λεηλατούντες και καταστρέφοντες χώρας και πόλεις, και τους μεν άνδρες ηβηδών αποσφάτοντες, (ομαδικά αποκεφαλίζοντας) παίδας δε και γυναίκας αγεληδών συνεπαγόμενοι. Η συμφορά υπήρξε τοσαύτη ωστε ο πεντηκονταετίαν βραδύτερον ακμάσας (ιστορικός) Ζώσιμος βεβαιεί, ότι μέχρι των χρόνων αυτού εφαίνοντο έτι τα στίγματα αυτής.» Άγνωστος ο αριθμός των σφαγιασθέντων, στα 2 χρόνια που κράτησε η επιδρομή. Εικάζεται ότι ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.
Τα δολοφονικά αυτοκρατορικά διατάγματα (κώδικες) κατά των Ελλήνων εξακολουθούν να εκδίδονται συνεχώς, ακόμη και επί Ιουστινιανού το 530. Στη στάση του Νίκα το 532 θανατώνονται στον ιππόδρομο της Πόλης 30.000 άοπλοι πολίτες. Οι Κρητικοί, πιστοί ακόμη στη θρησκεία των προγόνων τους, και διαβλέποντας τις άγριες διαθέσεις των ορθόδοξων Βυζαντινών, ζητούν τη βοήθεια των Αράβων, αλλά βοήθεια που φθάνει είναι ασήμαντη. Με πρωταγωνίστρια την ιέρεια της Αρτέμιδος Κλεαγέτη αναλαμβάνουν μόνοι τους την υπεράσπιση της πατρίδος τους. Το 961 οι Βυζαντινοί με το πρόσχημα να ελευθερώσουν την Κρήτη από τους Άραβες, πνίγουν στο αίμα τους Κρητικούς, απολογισμός 270 000 νεκροί. Με πρωτοστατούντες Δεσποτάδες, παπάδες και καλογέρους, οι διωγμοί, και τα εγκλήματα, κατά των μη χριστιανών, τέλος δεν έχουν, συνεχίστηκαν μέχρι το 990 περίπου, με τελευταίους υποκύψαντες τους Κρητικούς και τους Μανιάτες.
Το Βυζάντιο, ο νεκροθάφτης του Ελληνικού πολιτισμού και ο δολοφόνος του Ελληνικού πληθυσμού, ήταν το κράτος όπου κυριαρχούσαν τα δύο σύνδρομα η θεοκρατία και η αναξιοκρατία, και που κατάντησε τους λίγους εναπομείναντες Έλληνες, αγράμματους, κουρελήδες και πεινασμένους, έρμεους στη κτηνωδία του κάθε επιδρομέα. Η Δημοκρατία καρατομήθηκε, και λέξεις Έλλην και Ελλάς διαπομπεύτηκαν και για αιώνες έσβησαν από το λεξιλόγιο των Ελλήνων.
Ο Ελλαδικός χώρος εκεί που κάποτε έσφυζε από ζωή, και χαρούμενες γιορτές ερήμωσε, τεράστιες περιοχές έμειναν ακατοίκητες, και όπου συναντούσες οικισμούς εκεί βασίλευε η θλίψη και ο μαρασμός. Οι ολυμπιακοί αγώνες, τα Νέμεα, τα Ίσθμια, τα Πύθια, τα Παναθήναια σταμάτησαν. Οι ποιητικοί και οι θεατρικοί αγώνες δεν ξανάγιναν. Τα στάδια και τα θέατρα έρημα, έμειναν βουβοί μάρτυρες, του λαμπρού παρελθόντος, και με τις κουκουβάγιες που τα κατοίκισαν να θρηνούν ολονυχτίς, την πνευματική και πολιτισμική κατάντια των Ελλήνων.
Το Ελληνικό έθνος ψυχορραγούσε όχι μόνο πολιτισμικά αλλά και πληθυσμιακά. Κατά την υποδούλωση των Ελλήνων στους Ρωμαίους το 146 π.κ.ε. λογικό είναι ο πληθυσμός τους θα αριθμούσε πολλά εκατομμύρια. Αν λάβουμε υπ” όψιν τις περιγραφές του Παυσανία, που θέλοντας να δείξει πόσο πυκνοκατοικημένος ήταν ο Ελλαδικός χώρος, γράφει ότι τα κατσίκια μπορούσαν να πηδούν από τα κεραμίδια τις μιας οικίας στα κεραμίδια της άλλης. Ακόμη και τους, οικειοθελώς, εξελληνισμένους, από τους διαδόχους του Μακεδόνα Αλεξάνδρου, λαούς της Μικράς Ασίας.
Προτού από την επιβολή του χριστιανισμού, ως αποκλειστικής θρησκείας, οι Ελληνόφωνες της αυτοκρατορίας υπερέβαιναν τα 40.000.000. Σήμερα το Ελληνικό έθνος, μαζί με τους Έλληνες της διασποράς είναι περίπου 15 εκατομμύρια. Αν συγκρίνουμε τον πληθυσμό των Τούρκων που σήμερα φθάνει τα 70 εκατομμύρια, και οι Οθωμανοί Τούρκοι που ήλθαν στη Μικρά Ασία το 1200 δεν υπερέβαιναν τις 50.000 οικογένειες, σύμφωνα με την Τούρκικη ιστορία, τότε ο Ελληνικός πληθυσμός, αν δεν σφαγιαζόταν από τις χριστιανικές ορδές και το φανατικό τους πλιάτσικο, σήμερα έπρεπε να ήταν πολύ περισσότερος από 100 εκατομμύρια.
Πραγματικά λοιπόν είναι αληθές:
«ΠΛΟΥΤΙΣΑΜΕ ΟΛΟΙ με τον ΜΥΘΟ του Ιησού» Πάπας Λέων Ι΄
Προτεστάντες, Καθολικοί, Ορθόδοξοι, Ιεχωβάδες, Χιλιαστές, Ευαγγελιστές και λοιποί παρατρεχάμενοι, είναι μια από τα ίδια και όλοι τους υπεύθυνοι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ισλαμιστές, τζιχαντζιστές και τα παραμάγαζά τους, όλοι τραβάνε από τη μύτη τους αφελείς πιστούς-πρόβατα, με την υποσχετική της σωτηρίας της ψυχής ΜΕΤΑ τον θάνατο τους. Όλες οι θρησκείες, εξακολουθούν να υπάρχουν λόγω κοινωνικής μίμησης είναι δηλ. τα ανθρώπινα πρόβατα – μιμίδια που τους δίνουν υπόσταση και δύναμη. Όση βλακεία κι αφέλεια, τόσα πρόβατα !!!!
@Θεόφιλος Αιγινήτης – Μ. Καλόπουλος
@Ιων Μάγγος /προσθήκες και διασκευή


http://terrapapers.com/?p=35334

Σχολεία: H Κατασκευή Υπηκόων

Σχολεία: H Κατασκευή Υπηκόων 
Όταν οι πρώτοι άνθρωποι πλούτισαν αρκετά, ώστε μια συμμορία για την καταπίεση και την εκμετάλλευση των άλλων, γεννήθηκε αυτό που ονομάζουμε σήμερα κράτος. Το κράτος είναι η μετεξέλιξη μιας συμμορίας από μπράβους. Οι νόμοι είναι η μετεξέλιξη ενός καταλόγου με τις επιθυμίες των πλούσιων δουλοκτητών. Το κράτος διευκολύνεται στη διακυβέρνηση αυτού του νέου είδους υπηκόων χάρη σε δύο εξελίξεις: η πρώτη είναι ότι ο μηχανισμός της ποδηγέτησης γίνεται όλο και πιο πολύπλοκος και αδιαφανής για τους ποδηγετούμενους· η δεύτερη είναι η εξέλιξη των δημόσιων πηγών πληροφοριών στις τελευταίες δεκαετίες. Μ’ αυτόν τον πανταχού παρόντα μηχανισμό [Πανοπτικόν] των πληροφοριών και την επιρροή των σχολείων στους απροστάτευτους εγκεφάλους των ανήλικων μελών του πληθυσμού, μπορεί κανείς να εξαπατήσει ακόμα και έξυπνους ανθρώπους, σε βαθμό που να πανηγυρίζουν για την ίδια τη θανατική καταδίκη τους.
Στο σχολείο κατασκευάζονται Υπήκοοι
Η διαδικασία της κατασκευής Υπηκόων λέγεται εκπαίδευση.
Η οικογένεια, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση, το θέατρο, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες, τα βιβλία και τα πλακάτ, είναι σχολεία με την ευρύτερη έννοια. Όλα τα κέντρα που μεταδίδουν πληροφορίες είναι σχολεία. Για την κατασκευή πραγμάτων χρησιμοποιούνται εργαλεία. Το εργαλείο με το οποίο κατασκευάζονται άνθρωποι είναι η πληροφορία. Όταν οι άνθρωποι [ζώα] δεν υπακούουν σε φυσικές ανάγκες, στη συνήθεια ή στη βία, οι πράξεις τους εξαρτώνται από τα όσα ξέρουν. Ακόμα και οι συνήθειες δημιουργούνται ως έναν βαθμό από πληροφορίες. Αφού οι πράξεις ενός ανθρώπου καθορίζουν την πορεία της ζωής του, οι πληροφορίες που παίρνει αυτός ο άνθρωπος καθορίζουν πώς θα ζήσει. Τα σχολεία δεν φτιάχνουν μόνον ανθρώπους, τα σχολεία φτιάχνουν και βιογραφίες.
Τη φύση της πληροφορίας μπορεί να την καταλάβει κανείς μόνον αν εξετάσει την επίδρασή της στη ζωή των ανθρώπων. Αν θέλει κανείς να καταλάβει καλύτερα τη φύση των εργαλείων, πρέπει να ξέρει για ποιον σκοπό προορίζονται. Ο σκοπός διαμορφώνει το εργαλείο. Δεν υπάρχει εργαλείο χωρίς σκοπό. Δεν υπάρχει πληροφορία χωρίς σκοπό. Οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ανθρώπων, είναι ανάλογες με το είδος ανθρώπου που θέλει να κατασκευάσει κανείς. Αν θέλει κανείς να φτιάξει έναν άνθρωπο κατάλληλο για να επισκευάζει χαλασμένα αυτοκίνητα, δεν θα το κατορθώσει αυτό χρησιμοποιώντας πληροφορίες με τις οποίες δημιουργείται ένας κτηνίατρος. [ή ένας κτηνάνθρωπος]
Αν θέλει κανείς να φτιάξει έναν άνθρωπο που να περνάει εθελοντικά όλη του τη ζωή στον στρατό, πρέπει να τον επεξεργασθεί με πληροφορίες διαφορετικές από εκείνες που κάνουν κάποιον να λατρεύει αγελάδες. Οι πληροφορίες που δεχόμαστε, συναρθρώνονται στο κεφάλι μας και σχηματίζουν κρίσεις και πεποιθήσεις. Οι κρίσεις και οι πεποιθήσεις είναι μέρη του μηχανισμού που κατευθύνει τις πράξεις μας.
Ένα από τα σημαντικότερα γρανάζια σ’ αυτόν τον μηχανισμό είναι η πεποίθηση ότι, εκτός από λίγες εξαιρέσεις, είμαστε κύριοι των πράξεών μας. [Ελεύθερη Βούληση] Η συμφωνία μας με τις πράξεις μας και τα αποτελέσματά τους μπορεί να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη. Όσο πιο πολύ πιστεύουμε ότι η θέλησή μας είναι το θεμέλιο των πράξεών μας, τόσο μεγαλύτερη είναι η συμφωνία μας. Όσο πιο πολύ πιστεύουμε ότι οι πράξεις μας υποκινούνται από μια ξένη θέληση, τόσο μικρότερη είναι η συμφωνία μας.
Η φράση ότι κάποιος «ξέρει τι κάνει», σημαίνει πως αυτός ο κάποιος καταλαβαίνει τους λόγους των πράξεών του και προβλέπει τα αποτελέσματά τους. Αν εξετάσουμε τις πράξεις μας από αυτή τι σκοπιά, θα διαπιστώσουμε ότι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις ξέρουμε τι κάνουμε. Τις περισσότερες πράξεις μας τις εκτελούμε χωρίς να καταλαβαίνουμε τους λόγους ή τα αποτελέσματά τους, συχνά μάλιστα χωρίς να καταλαβαίνουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Όσα παραδείγματα και αν επιστρατεύσουμε για ν’ αποδείξουμε το αντίθετο, θα διαπιστώσουμε ότι πολύ λίγα παραδείγματα ταιριάζουν για ν’ αποδείξουν ότι ξέρουμε τι κάνουμε. Δεν παίζει κανέναν ρόλο από ποιον τομέα της ζωής μας παίρνουμε τα παραδείγματα αυτά, ή αν κατέχουν σημαντική ή ασήμαντη θέση στη ζωή μας.
Αυτό θα το δούμε καθαρά, αν πάρουμε μια συχνή και καθημερινή αλληλουχία πράξεων, όπως η οδήγηση ενός αυτοκινήτου. Ελάχιστοι οδηγοί ξέρουν ποιες διεργασίες προκαλούν στον κινητήρα του αυτοκινήτου τους με τα χέρια και τα πόδια τους. Ελάχιστοι οδηγοί ξέρουν τι είναι ένας κινητήρας. Ξέρουν μόνο το τελικό αποτέλεσμα μιας μακριάς αλυσίδας από αποτελέσματα: Το αυτοκίνητο τρέχει πιο γρήγορα, ή πιο αργά, ή σταματάει. Ελάχιστοι ξέρουν τι γίνεται στο εσωτερικό της μηχανής, σε ποιες πιέσεις είναι εκτεθειμένα τα διάφορα ντεπόζιτα, τα έμβολα, οι κύλινδροι ή οι μπιέλες. Αυτό το παράδειγμα μας κάνει να εξετάσουμε το ζήτημα της μεγαλύτερης ή μικρότερης χρησιμότητας των πληροφοριών. Άραγε δεν είναι αρκετό να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσουμε ή να επιταχύνουμε το αυτοκίνητό μας; Άραγε δεν είναι περιττό να μάθουμε λεπτομέρειες για τη διαδικασία της καύσης που γίνεται στον κινητήρα;
Μπορεί να είναι σωστό ότι κάποιος που ξέρει ποιες ακριβώς μηχανικές και χημικές διεργασίες προκαλεί η πίεση του ποδιού στο πεντάλ, πλεονεκτεί κάπως απέναντι στους οδηγούς που δεν ξέρουν τίποτα για τις διαδικασίες που μεσολαβούν ανάμεσα στην κίνηση του ποδιού τους και την επιτάχυνση, αλλά είναι αμφίβολο αν θα ωφεληθεί ο συνολικός πληθυσμός όταν όλοι οι οδηγοί αυτοκινήτων αποκτήσουν τις θεωρητικές γνώσεις που έχουν οι μηχανικοί αυτοκινήτων.
Μπορούμε να φανταστούμε ένα αυτοκίνητο να «μένει» καταμεσής στη Σαχάρα και τους επιβάτες του να πεθαίνουν από τη δίψα, επειδή κανένας τους δεν ήξερε ότι ο ιμάντας του ανεμιστήρα μπορεί ν’ αντικατασταθεί με μια νάιλον κάλτσα. Ωστόσο, πολύ λίγοι θα βρεθούν να υποστηρίξουν την υποχρεωτική επέκταση του μαθήματος οδήγησης. Ο αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν στην έρημο κάθε δέκα χρόνια, επειδή τους λείπουν μερικές τεχνικές πληροφορίες, είναι ελάχιστος.
Το παράδειγμα με το αυτοκίνητο δείχνει ότι υπάρχουν καταστάσεις, στις οποίες ο άνθρωπος μπορεί να παραιτηθεί από την κατανόηση των πράξεών του χωρίς να πάθει ζημιά. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι το εξής: Οι φυσικοχημικές πληροφορίες που σχετίζονται με τη μηχανή εσωτερικής καύσης δεν θ’ άλλαζαν τη ζωή των αυτοκινητιστών, οι αυτοκινητιστές δεν θα έπαυαν να οδηγούν αυτοκίνητο, δεν θα οδηγούσαν ούτε πιο αργά ούτε πιο γρήγορα ούτε πιο σίγουρα.
Είπαμε ότι η συμφωνία μας με τις πράξεις μας μπορεί να είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη, ανάλογα με το αν πιστεύουμε ότι ενεργούμε αυτόβουλα ή αν πιστεύουμε ότι εξυπηρετούμε ξένες προθέσεις. Η ακριβέστερη γνώση των όρων υπό τους οποίους κινείται το αυτοκίνητό μας, δεν θ” άλλαζε σε τίποτα τη συμφωνία μας με την πράξη μας να οδηγούμε αυτοκίνητο. Δεν είναι και τόσο σημαντικό το ότι δεν ξέρουμε τι κάνουμε την ώρα που οδηγούμε. Αρκεί να εκτελούμε τις σωστές κινήσεις. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν είμαστε εντελώς κύριοι των πράξεών μας, το να συμπιέζει ένα έμβολο μια ορισμένη ποσότητα μίγματος βενζίνης-αέρα στο ένα έκτο του όγκου της, δεν ήταν δική μας θέληση αλλά θέληση του κατασκευαστή. Ωστόσο είμαστε σύμφωνοι με τις πράξεις μας. Σ’ αυτή την περίπτωση εξακολουθούμε να συμφωνούμε, ακόμα και όταν ανακαλύπτουμε ότι κάποιος άλλος κατευθύνει τις πράξεις μας.
Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι παραπάνω πληροφορίες έχουν μικρότερη σημασία απ’ ότι άλλες πληροφορίες. Οφείλεται στο ότι ελέγχουμε άμεσα τους παραγωγούς, τουλάχιστον σ” ό,τι αφορά την εξωτερική κίνηση του αυτοκινήτου μας. Οι παραγωγοί δεν έχουν καμιά πιθανότητα να πουλήσουν αυτοκίνητα που δεν κινούνται. Υπάρχουν διαδικασίες στις οποίες οι παραγωγοί αυτοκινήτων δεν υπόκεινται σ’ αυτόν τον άμεσο έλεγχο από εμάς, όπως, λόγου χάρη, στην περίπτωση της φθοράς του υλικού και των εξαρτημάτων της μηχανής. Εδώ διαπιστώνουμε ότι η συμφωνία μας με τις πράξεις μας (δηλαδή την αγορά του αυτοκινήτου και την οδήγηση) συρρικνώνεται από τη στιγμή που διαθέτουμε ακριβέστερες πληροφορίες.
Θα προτιμούσαμε να οδηγούμε ένα άλλο αυτοκίνητο, αλλά η αγανάκτησή μας εναντίον ενός ορισμένου συγκροτήματος αυτοκινήτων δεν έχει συνέπειες, γιατί δεν μπορούμε ν” αποκτήσουμε τις απαραίτητες πληροφορίες για την παραγωγή των άλλων συγκροτημάτων. Ποιος, άραγε, θα συμφωνούσε να μικραίνουν συστηματικά οι εταιρείες τη διάρκεια ζωής του υλικού και των εξαρτημάτων, με τη βοήθεια εργαστηριακών πειραμάτων, όπως μαθεύτηκε ότι κάνουν ορισμένες αμερικανικές εταιρείες;
Όσο συχνότερα κάνουμε πράξεις χωρίς να ξέρουμε τους λόγους, τις προϋποθέσεις και τα αποτελέσματά τους, τόσο συχνότερα γινόμαστε οι ίδιοι λόγος, προϋπόθεση και αποτέλεσμα των πράξεων άλλων. Όσο περισσότερο πιστεύουμε ότι είμαστε κύριοι πράξεων, των οποίων οι πραγματικοί κύριοι είναι άλλοι, τόσο περισσότερο θα είναι άλλοι οι κύριοί μας.
Η εξυπνάδα δεν προστατεύει από τη βλακεία
Μερικοί θα πουν: Αν έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα, δεν θα πραγματοποιήσω ποτέ τις προθέσεις άλλων. Μόνον οι βλάκες ζουν για τους άλλους. Το πόσα ξέρουμε για τις συνθήκες υπό τις οποίες ενεργούμε, δεν το αποφασίζουμε οι ίδιοι. Τα όσα ξέρουμε γι’ αυτές τις συνθήκες εξαρτώνται από τις πληροφορίες που δεχόμαστε. Η επιρροή μας στο ζήτημα «ποιες πληροφορίες δεχόμαστε» είναι περιορισμένη. Δεν μπορούμε να βρούμε πληροφορίες που δεν ξέρουμε ότι μας λείπουν. Ορισμένες πληροφορίες είναι ιδιοκτησία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν το γεγονός ότι ζουν ως το μεγαλύτερο αγαθό τους. Ωστόσο είναι πρόθυμοι να διακινδυνέψουν αυτό το αγαθό υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς γι” αυτές τις προϋποθέσεις είναι ότι πρέπει να είναι ελπίδες για την απόκτηση άλλων αγαθών. Είναι αρκετό να είναι ελπίδες, δεν χρειάζεται να είναι εγγυήσεις. Τα αγαθά προς τα οποία στρέφεται η ελπίδα, πρέπει να έχουν ένα ορισμένο μέγεθος. Ποια αγαθά είναι σε θέση να υπερνικήσουν την αγάπη του ανθρώπου για τη ζωή; Αν σκεφθούμε την ακατανίκητη δύναμη του φόβου μπροστά στον θάνατο, θα ήταν λογικό να υποθέσουμε ότι για τους περισσότερους ανθρώπους, κανένα αγαθό δεν είναι αρκετά μεγάλο ώστε να το ανταλλάξουν με τη ζωή. Είναι προτιμότερο να ζει κανείς άσχημα παρά να πεθαίνει.
Υπάρχει η ιστορία του ανθρώπου που είχε χάσει τη δουλειά του και δεν ήξερε πώς να ζήσει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Πήγε, λοιπόν, σ’ ένα τσίρκο και πρότεινε στον διευθυντή να πηδήξει, αντί μιας ορισμένης αμοιβής, από το ψηλότερο σημείο της σκηνής στην πίστα, χωρίς δίχτυ. Ο διευθυντής δέχτηκε. Δεν φανταζόταν ότι ο άνθρωπος εκείνος θα σκοτωνόταν. Ο άνθρωπος πέθανε, και τα λεφτά που κέρδισε έτσι, έθρεψαν τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Η αυτοθυσία αυτού του είδους είναι κάτι το σπάνιο. Αν έκανε κανείς μια σφυγμομέτρηση και πρότεινε σ’ όλους τους υγιείς άνδρες από είκοσι ως σαράντα χρόνων να εξαγοράσει τη ζωή τους με μισό εκατομμύριο μάρκα το κεφάλι, το πιθανότερο είναι ότι δε θα μαζεύονταν μ’ αυτό τον τρόπο ούτε όσοι άνδρες χρειάζονται για να συγκροτήσουν ένα λόχο της «Μπούντεσβερ». Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι: Οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το ζήτημα του θανάτου τους με σύνεση και περίσκεψη. Είναι αλήθεια όμως ότι πολλοί άνθρωποι απαρνούνται τη ζωή τους χωρίς να έχουν κανένα αντάλλαγμα.
Ένας πονηρός τρόπος να κρύβει κανείς την αλήθεια είναι να μιλάει πολύ κι ακατανόητα.
Όποιος είναι πολύ δειλός ή πολύ αδέξιος για να πει ψέματα, εκφράζεται με ασάφεια. [την γνωστή Δημιουργική Ασάφεια] Συχνά καταφέρνει έτσι τον σκοπό του, γιατί πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ότι η υποβολή ερωτήσεων αποτελεί παραβίαση κάποιου κανόνα ευπρέπειας. Δεν υπάρχουν μόνον άτομα που εκφράζονται με ασάφεια για να μας αποκρύψουν την αλήθεια, ακόμα και οι θεσμοί εκφράζονται σ’ ορισμένες περιπτώσεις συγκεχυμένα, και μάλιστα επί ολόκληρες δεκαετίες. Αν κάτι το ασαφές επαναλαμβάνεται αρκετά συχνά, οι περισσότεροι άνθρωποι το συνηθίζουν, σαν να ήταν κάτι το σαφές. Όσο ασαφέστερα γράφει ή μιλάει κανείς, τόσο περισσότερο καιρό μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στα λόγια του.
Μια ενδιαφέρουσα ασάφεια είναι, λόγου χάρη, η εξής φράση από το πρώτο άρθρο του (πρώην) δυτικογερμανικού συντάγματος: «Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι απαραβίαστη». Είναι αδύνατο να εξακριβώσουμε η ήθελαν να πουν οι εμπνευστές αυτής της φράσης, εκτός αν τους ρωτήσουμε προσωπικά. Είτε ξέρει κανείς είτε όχι τι είναι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου, η φράση σημαίνει: «Δεν μπορεί κανείς να παραβιάσει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, αυτό δεν γίνεται».
Και όμως γίνεται. Τίποτα δεν είναι πιο εύκολο απ’ το να παραβιάσει κανείς την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Οι εμπνευστές αυτού του ισχυρισμού εννοούσαν πιθανότατα: «Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου δεν επιτρέπεται να παραβιάζεται». Αν αυτό ήθελαν να το κάνουν νόμο, θα ήταν αναγκασμένοι να εξηγήσουν τι είναι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Θα έπρεπε ν’ αναφέρουν συγκεκριμένα με ποιες πράξεις θίγεται, θα έπρεπε να ορίσουν ποινές για την παραβίασή της.
Τα θέματα που διδάσκονται στα σχολεία μας, γίνονται τόσο ακριβέστερα και σαφέστερα όσο περισσότερο απομακρύνονται από τον άνθρωπο. Όσο μεγαλύτερη ωφέλεια έχουν για μας ορισμένα θέματα, τόσο πιο συγκεχυμένα γίνονται. Οι παιδαγωγοί μας και τα επίσημα κέντρα μετάδοσης πληροφοριών εκφράζονται με ξεχωριστή ασάφεια όταν μιλάνε για τις έννοιες που αποκαλούν κοινωνική οργάνωση και κράτος, με δυο λόγια: Τις δυνάμεις που κυβερνούν ολόκληρη την εσωτερική και εξωτερική ζωή μας.
Αυτά που μας μαθαίνουν τα σχολεία για τη φύση του κράτους είναι για μας άχρηστα, πληκτικά (επειδή είναι άχρηστα) και βάρος για την εκδίπλωση της σκέψης μας -βάρος που δύσκολα το ξεφορτωνόμαστε. Η πλήξη προέρχεται από το γεγονός ότι καλούμαστε ν’ ασχοληθούμε με ξένα συμφέροντα, χωρίς ν’ αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ξένα συμφέροντα.
Το μάθημα δεν μας οδηγεί στη βαθύτερη κατανόησή τους, γιατί είναι αδύνατο να το κάνει αυτό χωρίς να διαπιστώσουμε ότι είναι ξένα συμφέροντα -αν ο δάσκαλος μάς μάθαινε τα δικά μας συμφέροντα, θα ερχόταν σε όλο και πιο έντονη αντίφαση με τα όσα είχε υποστηρίξει πιο πριν, που το μάθημα ήταν ανιαρό και συγκεχυμένο. Είναι ασήμαντο αν η Βουλή έχει πεντακόσιους είκοσι ή πεντακόσιους οκτώ βουλευτές και πόσες έδρες έχει το κάθε κόμμα.
Οι λεπτομέρειες αυτές δεν μας βοηθούν να εμβαθύνουμε στα πράγματα, αντίθετα, μάλλον μας εμποδίζουν να εμβαθύνουμε. Για μας θα ήταν πιο ενδιαφέρον να μάθουμε ποια κίνητρα επηρεάζουν τις αποφάσεις των βουλευτών και, πρώτα απ’ όλα, αν οι βουλευτές αποφασίζουν καθόλου. Διάφοροι βουλευτές έχουν ήδη παραπονεθεί ότι χρησιμοποιούνται απλώς για να σηκώνουν το χέρι τους σε ψηφοφορίες που το αποτέλεσμά τους το έχουν προκαθορίσει άλλοι.
Δεν φταίνε οι δάσκαλοι μας για την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία μας.
Οι περισσότεροι από αυτούς ξέρουν κι οι ίδιοι ελάχιστα πράγματα για τη φύση του κράτους. Η ακατανοησία αναπαράγεται από όλους τους θεσμούς και μεταδίδεται από πάνω προς τα κάτω. Η ολοκληρωτική άγνοια που έχουν πολλοί παιδαγωγοί στον τομέα του κράτους και του δικαίου είναι μια ένδειξη ότι το όφελος που κρύβεται για μας σ’ αυτά τα θέματα πρέπει να είναι πολύ μεγάλο. Η θέση που ενδιαφέρει πιο πολύ από κάθε άλλη τους εμπνευστές του μαθήματός μας, είναι ότι το κράτος στέκει πάνω από τα κόμματα, πάνω από φτωχούς και πλούσιους. Η απόδειξη ότι θεωρούν πολύ σημαντική αυτή τη θέση, είναι το γεγονός ότι όλοι μας την έχουμε σφηνώσει για τα καλά στο μυαλό μας. Καθένας μας ξέρει την πρόταση: «Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο». Ένα από τα σημαντικότερα όργανα της κρατικής μηχανής είναι το αξίωμα του δικαστή.
Οι δάσκαλοί μας επιφορτίζονται να υποστηρίζουν ότι οι δικαστές είναι αδέκαστοι. Η κλασική περιγραφή της λειτουργίας του δικαστή κατά τη δικαστική διαδικασία είναι η εξής: Στη δεξιά (δηλαδή τη σωστή) πλευρά βρίσκεται ο εισαγγελέας, ο άνθρωπος που φροντίζει να υπολογίζονται το συμφέροντα του κράτους στην άλλη πλευρά ο κατηγορούμενος με τον συνήγορό του. Στη μέση κάθεται ο δικαστής, πάνω από τους διαδίκους. Δεν εξαρτάται από κανέναν, λένε οι δάσκαλοί μας και κρίνει σύμφωνα με τον Νόμο.
Το κακό είναι ότι πραγματικά κρίνει σύμφωνα με τον Νόμο. Οι νόμοι φτιάχνονται από ανθρώπους. Κανείς δεν φτιάχνει έναν νόμο που να στρέφεται εναντίον του. Αν κάποιος δεν είναι πλουσιότερος από τους άλλους, δεν του περνάει από το μυαλό η σκέψη να πει «Ου κλέψεις». Ο πλούσιος δημιουργεί πρώτα, με την ιδιοκτησία του, τον κλέφτη και μετά φτιάχνει έναν νόμο εναντίον των κλεφτών. Μόνον όποιος έχει κλέψει τους άλλους φοβάται την κλεψιά. Όποιος έχει την εξουσία να καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού, φτιάχνει κανόνες που να του επιτρέπουν να κερδίζει. Δεν πρέπει να περιμένουμε από αυτόν να φτιάξει κανόνες που να τον κάνουν να χάνει.
Για να έχουν οι νόμοι κάποιο νόημα, πρέπει να είναι εφαρμόσιμοι. Για να γίνουν οι επιθυμίες μιας μικρής ομάδας ανθρώπων νόμος, η ομάδα αυτή πρέπει να μπορεί ν’ αναγκάσει την πλειοψηφία να συμμορφωθεί με τις επιθυμίες της. Ένας νόμος είναι νόμος μόνον όταν έχει για εγγύησή του τη βία. Η βία μιας μικρής ομάδας πάνω στην πλειοψηφία είναι εφικτή μόνο αν γίνουν μεγάλες υλικές δαπάνες.
Τα πλούτη είναι προϋπόθεση της καταπίεσης.
Χωρίς πλούτη δεν μπορεί κανείς ν’ αγοράσει ανθρώπους που να είναι πρόθυμοι ν’ ασκήσουν βία και να διακινδυνέψουν τη ζωή τους, χωρίς πλούτη δεν μπορεί κανείς να παράγει όπλα. Τα πλούτη μπορούν να προέλθουν από ληστεία, πόλεμο, εργασία δούλων [δουλειά] ή εργασία. Στην αρχαιότητα υπήρχαν εργοστάσια, στα οποία παρήγαν αποκλειστικά οι δούλοι. Για αιώνες η εργασία ήταν και είναι εξομοιωμένη με τη δουλεία.
Η εξουσία είναι το σύνολο των αποτελεσμάτων της εργασίας.
Όταν είναι εξασφαλισμένη, γίνεται η ίδια πηγή πλούτου. Η πολιτική γεννιέται εκεί που υπάρχουν πλούτη για να κατανεμηθούν. Όλη η πολιτική είναι κατανομή πραγμάτων. Οι πλούσιοι διατηρούν για λογαριασμό τους άτομα ειδικευμένα στην κατανομή και την προστασία. Το σύνολο αυτών των ειδημόνων λέγεται κυβέρνηση και δημόσια διοίκηση. Με την πάροδο του χρόνου, οι ειδήμονες αυτοί αποκτούν μεγαλύτερη αυτονομία. Η συνάφεια ανάμεσα στους πλούσιους και τους ειδήμονες της κατανομής αδυνατίζει.
Οι υποτακτικοί είναι κατάλληλοι για να καταπιέζουν.
Οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν ως αστυνομικούς μόνο δούλους. Όποιος ασκεί την καταπίεση ως επάγγελμα, δεν μπορεί παρά να είναι ο ίδιος ένας υποδειγματικός καταπιεσμένος. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία που στον στρατό και στην αστυνομία η τυφλή υπακοή και η παράλογη εκπαίδευση παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο. Όποιος έχει συνηθίσει να κάνει ερωτήσεις, είναι κακός, καταπιεσμένος και επομένως δεν κάνει για επιστάτης. Πώς μπορεί κάποιος που στοχάζεται γύρω από τη νομιμότητα των κατεστημένων κανόνων, να χτυπάει, να μαχαιρώνει ή να πυροβολεί εργάτες, όπως απαιτούν οι νόμοι έκτακτης ανάγκης σ’ ορισμένες περιπτώσεις; Η σημερινή εκπαίδευση που γίνεται στην αστυνομία και στον στρατό είναι μια επανάληψη της διαδικασίας μετατροπής των δούλων, σε φύλακες που προδίδουν τους συντρόφους τους.
Στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μερικοί από τους πιο έμπιστους επόπτες ήταν κρατούμενοι. Ο εκδημοκρατισμός του στρατού δεν ελαττώνει τη δύναμη κρούσης του προς τα έξω σε περίπτωση αμυντικού πολέμου, αλλά την ελαττώνει σε περίπτωση επιθετικού πολέμου, ο εκδημοκρατισμός ελαττώνει, πάνω απ’ όλα, τη δύναμη κρούσης προς τα μέσα. Δεν υπάρχει ούτε μια γνωστή ανθρώπινη κοινωνία του παρελθόντος, στην οποία το κράτος να μην ήταν ένας μηχανισμός καταπίεσης της πλειοψηφίας από μια μειοψηφία. Έτσι ήταν στη δουλοκτητική κοινωνία της Αθήνας και της Ρώμης, έτσι ήταν σ’ όλες τις φεουδαλικές κοινωνίες.
Όταν οι δουλοπάροικοι χωρικοί επαναστάτησαν, ο ιδεολόγος των τότε αφεντάδων, Μαρτίνος Λούθηρος, έγραψε: «Όποιος μπορεί, πρέπει να τους συντρίψει, να τους στραγγαλίσει και να τους μαχαιρώσει, κρυφά και φανερά, όπως σκοτώνει κανείς ένα λυσσασμένο σκυλί!». Κι αυτό ακριβώς έκαναν οι ευσεβείς πρίγκιπες με τη βοήθεια του νόμου και της τάξης, των δικαστών, των δημίων, της αστυνομίας και των στρατιωτών. Ακόμα και σήμερα οι Εκκλησίες λένε ότι κάθε εξουσία πηγάζει από τον Θεό. Σωστότερο θα ήταν να πούμε ότι κάθε Θεός πηγάζει από την εξουσία.
Οι παιδαγωγοί μας δεν αμφισβητούν ότι στο παρελθόν το κράτος ήταν όργανο μιας μειοψηφίας για την καταπίεση της πλειοψηφίας. Αν τους στριμώξει κανείς, θ’ αναγκαστούν ν’ απορρίψουν και την αθηναϊκή δημοκρατία. Θα παραδεχτούν, μάλιστα, ότι οι κοινωνίες των ευρωπαϊκών εθνών πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν εκμεταλλευτικές κοινωνίες, ότι οι αγγλικοί νόμοι του περασμένου αιώνα επέτρεπαν τη δολοφονία παιδιών, αφήνοντάς τα να εργάζονται στα ορυχεία, το κράτος δεν άλλαξε αυτούς τους νόμους, παρά μόνον όταν μερικοί πιο διορατικοί επιχειρηματίες κατάλαβαν ότι η τόσο γρήγορη φθορά των εργατικών δυνάμεων είναι αντιοικονομική.
Σύμφωνα με τα όσα μας μαθαίνουν σήμερα το σχολείο, η τηλεόραση και οι εφημερίδες, ζούμε σ’ ένα δημοκρατικό κράτος. Σε ποια ακριβώς στιγμή της Ιστορίας η εξουσία πέρασε στα χέρια της πλειοψηφίας; Σ’ όλες τις εποχές οι πλούσιοι και ισχυροί έλεγαν στους άκληρους και εκμεταλλευόμενους ότι το κράτος τους ήταν δίκαιο κράτος. Σ’ ολόκληρη την ιστορία του κράτους, οι καταπιεσμένοι μπορούσαν να μιλάνε ελεύθερα για τους καταπιεστές της περασμέvης κοινωνίας, ενώ η κριτική κατά της σημερινής κοινωνίας τιμωρούνταν πάντα, συχνά μάλιστα με θάνατο. Η κριτική κατά της κοινωνίας είναι, αναγκαία, κριτική κατά των κυρίαρχων. Οι κυρίαρχοι δεν θα ήταν κυρίαρχοι αν δεν κυριαρχούσαν και στα μυαλά.
Την Πέμπτη, 3 Δεκεμβρίου 1970, στις 18.40 μ.μ., το Δεύτερο Πρόγραμμα της γερμανικής τηλεόρασης μετέδωσε μια εκπομπή με τίτλο «Εστεμμένες κεφαλές: Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ της Μεγάλης Βρετανίας — Μια ζωή κοντά στην παράδοση». Ενώ η οθόνη έδειχνε τους στρατιώτες της ανακτορικής φρουράς να κάνουν τα δουλικά καραγκιοζιλίκια τους μπροστά στη βασίλισσα, ο εκφωνητής έλεγε: «Η βασίλισσα Ελισάβετ είναι μια από τις πλουσιότερες γυναίκες του κόσμου, αν όχι η πλουσιότερη … Έχει έναν στάβλο με πενήντα άλογα ιπποδρόμου. Όμορφα ζώα, όλα στο ίδιο μέγεθος και στο ίδιο χρώμα. Κάθε χρόνο ξοδεύει πενήντα πέντε εκατομμύρια μάρκα για την εκγύμναση των αλόγων». Αναφερόμενος στους ανθρώπους που δεν έχουν δικό τους στάβλο, ο εκφωνητής μίλησε χωρίς ειρωνεία για «κοινούς θνητούς».
Επακολούθησε μια σύντομη περιγραφή του Χάιντ Παρκ. Να τι ακούσαμε: «Στο Χάιντ Παρκ ο καθένας μπορεί να κάνει και να πει ό,τι θέλει, αρκεί να μη θίγει το βασιλικό οίκο». Και στο τέλος της παρέλασης: «Η βασίλισσα χαιρετά κάθε μονάδα χωριστά -επιβλητικό θέαμα. Δεν μπορεί να μη θαυμάσει κανείς τη σιδερένια πειθαρχία της». Ο συντάκτης αυτού του κειμένου θαυμάζει τη «σιδερένια πειθαρχία» της βασίλισσας, λες κι αυτή ήταν που έπρεπε να υποστεί τις άσκοπες και γελοίες κινήσεις των στρατιωτών της φρουράς. Ή λες και ήταν μια εργάτρια που έφευγε εκείνη τη στιγμή από τη θέση της πλάι στην κυλιόμενη κορδέλα του εργοστασίου της φίρμας Γκούντιχ. Είναι ο ίδιος θαυμασμός που θάμπωνε το βλέμμα μερικών γονιών μας, όταν διαπίστωναν ότι ο Χίτλερ δεν κάπνιζε, ούτε έπινε.
1 terrapapers.com_kataskevi ipikoon Schoolgirls_Brown

Δεν είναι τέχνη να παραιτείται κανείς από απολαύσεις, όταν ολόκληρη η ζωή του είναι μια απόλαυση.
Ο συντάκτης του κειμένου της εκπομπής δεν ενοχλείται που η βασίλισσα είναι η πλουσιότερη γυναίκα του κόσμου. Δεν τον πειράζει που κάθε χρόνο ξοδεύει για μία και μοναδική από τις πολλές διασκεδάσεις της, όσα διαθέτουν στο ίδιο διάστημα 6.000 αυλικές οικογένειες για να ζήσουν. Δεν αναρωτήθηκε ποτέ γιατί η βασίλισσα δεν ξοδεύει πενήντα πέντε εκατομμύρια μάρκα το χρόνο για την εκπαίδευση ανθρώπων, αντί αλόγων. Γι’ αυτόν, το αυτονόητο είναι αδιανόητο. Είναι ευτυχισμένος για τα πλούτη της, κι ας μην έχει κανένα όφελος από αυτά. Ο εγκέφαλός του είναι ο εγκέφαλος ενός υποτακτικού.
Δεν ωφελεί να μαλώσει κανείς το συντάκτη ενός τέτοιου κειμένου. Περιγράφει παρανοϊκές καταστάσεις, αλλά αδυνατεί ν’ αντιληφθεί το παρανοϊκό. Του λείπει η βαθύτερη κατανόηση του κοινωνικού μηχανισμού. Ο ίδιος λέει ότι στο Χάιντ Παρκ, παρά τη διατυμπανιζόμενη ελευθερία έκφρασης, δεν επιτρέπεται να θίξει κανείς τον βασιλικό οίκο, αλλά δεν βλέπει τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτή την απαγόρευση και τα βασιλικά πλούτη.
Δεν καταλαβαίνει ότι αυτός ο περιορισμός της ελευθερίας της γνώμης, έχει σκοπό ν’ αποτρέψει κάθε συζήτηση για τα πλούτη του βασιλικού οίκου. Η συζήτηση θα έκανε τους πολίτες να ψάξουν να βρουν μια δικαιολογία γι’ αυτά τα πλούτη. Επειδή όμως η βασίλισσα ξέρει πως δεν μπορεί να βρεθεί καμιά δικαιολογία για το πλούτη της, γιατί δεν υπάρχει καμιά, γι’ αυτό δεν επιτρέπεται να μιλάει κανείς για την προέλευση και το νόημα του βασιλικού πλούτου.
Με τις συζητήσεις οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι κι άλλοι σκέφτονται όπως οι ίδιοι.
Αυτό ενισχύει την αυτοπεποίθησή τους. Η εμπειρία της αλληλεγγύης οδηγεί σε πράξεις. Οι πράξεις προκαλούν συζητήσεις. Επειδή ο καθένας πιστεύει ότι είναι εξοργιστικό να τρώνε οι σκύλοι της βασίλισσας σε ασημένια πιάτο, γι’ αυτό κανένας, αν είναι δυνατόν, δεν πρέπει να μάθει δημόσια ότι όλοι το πιστεύουν αυτό. Δεν έχει νόημα να το βάλει κανείς με τον δημοσιογράφο, γιατί δεν έφτιαξε ο ίδιος τον εγκέφαλό του. Δεν γνωρίζει τα συμφέροντά του, ίσως να πιστεύει ότι βρίσκεται πιο κοντά στη βασίλισσα παρά στους στρατιώτες. Αυτή η εκπομπή, καθώς και άλλες εκπομπές που μεταδίδονται κάθε μέρα, αποδείχνουν ότι στο μάθημα που γίνεται στα σχολεία μας διατηρήθηκαν αναλλοίωτα πολλά και βασικά στοιχεία από τον καιρό που πήγαινε σχολείο ο Άντολφ Άιχμαν.
Τέτοιες εκπομπές τις βλέπουν και τις ακούνε εκατομμύρια άνθρωποι, εκπομπές αυτού του είδους βγαίνουν στον αέρα τις ώρες της μεγαλύτερης ακροαματικότητας. Χάρη στο κύρος της τηλεόρασης, οι άνθρωποι αυτοί συνηθίζουν να βλέπουν τα εγκλήματα κατά της κοινωνίας σαν ζωγραφικούς πίνακες. Εκείνο που τους ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα είναι πώς κρατάει τους ώμους της η βασίλισσα, την ώρα που είναι καβάλα στο άλογο. Πόσα πληρώνει η βασίλισσα στους στρατιώτες της φρουράς της; Πόσες ώρες αναγκάζονται να κάνουν καραγκιοζιλίκια και να στέκονται προσοχή; Πώς ζουν; Τι φρουρούν και γιατί; Τι ποσό παίρνουν οι ιπποκόμοι από τα πενήντα πέντε εκατομμύρια; Σε ποια σχολεία πηγαίνουν τα παιδιά των ιπποκόμων; Γιατί δεν τα ρωτάει αυτά ο δημοσιογράφος;
Ένα σχολείο που μας μαθαίνει να ψάχνουμε να βρούμε το συμφέρον μας πρέπει να μας δείχνει πώς ν’ αντιμετωπίζουμε τις τηλεοπτικές εκπομπές. Αν οι δάσκαλοί μας δεν έχουν ακόμα την πείρα και τις γνώσεις που χρειάζονται για ένα τέτοιο μάθημα, τότε ας καλέσουν στο μάθημα πρόσωπα που έχουν αυτή την πείρα και τις γνώσεις. Πρέπει να ζητήσουμε από το σχολείο να εισαγάγει αυτό το μάθημα, όσο ακόμα πηγαίνουμε στο σχολείο.
Όταν βγούμε από το σχολείο, ένα μέρος από τον εγκέφαλό μας θα είναι ήδη χαλασμένο. Όσο αργότερα θα μάθουμε πώς γεννήθηκε μια γνώμη στο κεφάλι μας, τόσο αργότερα θα διώξουμε από το κεφάλι μας τις γνώμες που μας κάνουν να πραγματοποιούμε τις προθέσεις των επιχειρηματιών. Πρέπει ν’ αλλάξουμε το πρόγραμμα διδασκαλίας έτσι ώστε στα σχολεία να μην κατασκευάζονται πια υποτακτικοί. Όποιος γυρεύει απάντηση στο ερώτημα «Γιατί ένα αντικείμενο διδάσκεται κι ένα άλλο δεν διδάσκεται;», πρέπει να βρει απάντηση στο ερώτημα:
Ποιος ορίζει τι θα διδαχθεί;
Η ύλη που διδασκόμαστε εξαρτάται από αυτόν που τη διάλεξε. Ο Αζτέκος που σφάχτηκε από Ισπανούς χριστιανούς, πολύ θα ήθελε να καθορίζει το πρόγραμμα διδασκαλίας των ισπανικών σχολείων. Την απάντηση στο ερώτημα «Ποιος καθορίζει τι μαθαίνουμε;» μπορούμε να τη βρούμε συμπερασματικά. Δεν είναι ανάγκη να ρωτήσουμε τους παιδαγωγούς. Οι παιδαγωγοί μας κατασκευάσθηκαν με τον ίδιο τρόπο και με τις ίδιες πληροφορίες με τις οποίες κατασκευαζόμαστε κι εμείς. Οι γνώσεις της ανθρωπότητας διπλασιάζονται στην εποχή μας κάθε δέκα χρόνια, έτσι τουλάχιστο λένε μερικοί επιστήμονες.
Όταν καταρτίζει κανείς ένα πρόγραμμα διδασκαλίας, οι δυνατότητες επιλογής είναι άπειρες. Όποιος διαμορφώνει ένα πρόγραμμα διδασκαλίας πρέπει να διαλέξει. Η επιλογή του περιορίζεται από τον αριθμό των ωρών που διατίθενται για το μάθημα και από τα συμφέροντά του ή από αυτό που νομίζει ότι είναι συμφέροντά του. Υπάρχει καμιά μορφή εκπαίδευσης που να μην καθορίζεται από συμφέροντα; Όταν κάποιος επιδιώκει ένα συμφέρον, θέλει κάτι συγκεκριμένο. Δεν υπάρχει εκπαίδευση που να μη θέλει κάτι συγκεκριμένο.
Εκπαιδευόμαστε να κάνουμε ορισμένα πράγματα και να μην κάνουμε ορισμένα άλλα. Για το σκοπό αυτόν μαθαίνουμε ορισμένες πληροφορίες και δεν μαθαίνουμε ορισμένες άλλες. Από τα πράγματα που καλούμαστε να κάνουμε ή ν’ αποφεύγουμε μπορούμε να διαπιστώσουμε ποιος προγραμμάτισε την εκπαίδευσή μας. Δεν χρειάζεται παρά να εξετάσουμε ποιον ωφελούν περισσότερο οι πράξεις και οι παραλείψεις μας.
Όταν ένας γάιδαρος γυρίζει ένα νερόμυλο και ποτίζει ένα κομμάτι γης, όταν με τη δουλειά του και τη δουλειά του γαϊδουριάρη παράγονται μεγαλύτερες αξίες, κανένας δεν θα κάνει τη σκέψη ότι ο γάιδαρος έχει δικαίωμα πάνω σ’ αυτές τις αξίες. Μόνον όσοι ζουν στα σύννεφα και οι θεότρελες Αμερικανίδες, που αγοράζουν γούνινα παλτά για τα σκυλιά τους, θα ήθελαν να στρώσουν πουπουλένια στρώματα, αντί για άχυρα, για να ξαπλώσει αυτός ο γάιδαρος.
Ακόμα και ο φανατικότερος ηθικολόγος, το θεωρεί σωστό να κρατάει ο γαϊδουριάρης για τον εαυτό του τις αξίες που παράγει ο γάιδαρος. Ακόμα και ο Ιησούς κάθησε πάνω στον γάιδαρο αντί να τον κουβαλήσει. Θα βρεθούν πολλοί άνθρωποι που θα πουν ότι ο γάιδαρος πρέπει να έχει ένα μεγαλύτερο παράθυρο στο στάβλο του, μια δυο λιχουδιές και καλύτερη μεταχείριση. Αλλά κανένας άνθρωπος δεν θα κάνει τη σκέψη ότι ο γάιδαρος πρέπει ν’ αποζημιωθεί για τις αξίες που παρήγαγε με τη δουλεία του.
Επί χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν αντιληφθεί ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο.
Την πραγματικότητα αυτή τους την έκρυβε η οφθαλμαπάτη, οι ευσεβείς τους πόθοι και οι πληροφορίες της Εκκλησίας. Σ’ ό,τι αφορά τους ευσεβείς πόθους, ακόμα και οι πόθοι μπορούν ν’ αλλάξουν χάρη στις πληροφορίες. Τα λουστραρισμένα σιδερικά, με τα οποία οι εργαζόμενοι μετακινούνται και πλένουν τα ρούχα τους, τους κρύβουν το γεγονός ότι η κοινωνία μας είναι κοινωνία των γαϊδουριάρηδων. Οι παραγωγοί δεν καθορίζουν τι παράγουν, πόσο παράγουν και τι θα συμβεί με τα προϊόντα τους. Από αυτή την άποψη βρίσκονται απέναντι στους επιχειρηματίες, στην ίδια θέση που βρίσκεται ο γάιδαρος απέναντι στο γαϊδουριάρη.
Όταν σβήνει το φως της σκέψης, γεννιέται μια συνήθεια. Αν ορίζουμε οι ίδιοι το πώς ζούμε, τότε γιατί άραγε να είμαστε ικανοποιημένοι με την παιδεία μας, που μας κάνει να υποφέρουμε από αίσθημα κατωτερότητας ακόμα και σε μια συζήτηση μ’ ένα μέτριο φοιτητή; Γιατί να υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων που έχουν χειρότερη μόρφωση από άλλες κατηγορίες; Γιατί να υπάρχει ένα είδος ανθρώπων που να αισθάνεται δέος μπροστά στο άλλο είδος, επειδή αυτό το τελευταίο ξέρει περισσότερα; Αν ορίζουμε οι ίδιοι το πώς ζούμε, θα πάρουμε τα λεφτά που ξοδεύει μέχρι τώρα το κράτος για την καταστροφή τροφίμων και για να κάνει φορολογικούς μπουναμάδες στους πλούσιους -τα λεφτά αυτά είναι αρκετά για να φτιάξουμε περισσότερα και καλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα για όλους μας.
Γιατί, τέλος, να δουλεύουμε οχτώ ώρες κάθε μέρα, μ’ ένα μικρό μεσημεριανό διάλειμμα, ώσπου η κούραση να μας αποχαυνώσει -όταν από αυτές τις οχτώ ώρες οι τέσσερις είναι περιττή εργασία; Και γιατί να κάνουν πάντα οι ίδιοι τις χαμαλοδουλειές, γιατί να μην αδειάζουν κι οι καθηγητές σκουπιδοντενεκέδες, αφού έτσι κι αλλιώς πεθαίνουν πρόωρα επειδή τους λείπει η κίνηση; Ένας επιχειρηματίας είπε σ’ έναν εργάτη: «Εγώ θέλω το καλό σου». Κι ο εργάτης απάντησε: «Αυτό ακριβώς δεν θέλω να σου δώσω».
Δύσκολα μπορούμε να πούμε σε ποιον βαθμό το μάθημα, ιδιαίτερα αυτό που γίνεται στο δημοτικό σχολείο, ισοδυναμεί με βιομηχανική παραγωγή παραφροσύνης. Οι γονείς μας, τρομοκρατημένοι από τα σχολεία των καταπιεστών τους, φέρονται σήμερα σαν τους δασκάλους που ανέχτηκαν όταν ήταν μαθητές. Αν θέλουμε να εμποδίσουμε -τουλάχιστον ν’ αρχίσουμε να εμποδίζουμε- την εξουσία να μας κάνει να ζήσουμε κι εμείς μ’ αυτό το μουχλιασμένο, διεστραμμένο και ηλίθιο τρόπο, πρέπει ν’ αρχίσουμε από εκεί όπου διαμορφώνεται η σκέψη μας, εκεί όπου οι πλούσιοι διοχετεύουν πληροφορίες: Από το σχολείο. Αν δεν αντισταθούμε στο πνεύμα των σχολείων, των εφημερίδων, του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, τότε οι σκέψεις μας θα εξακολουθήσουν να είναι εχθροί μας.
Απόσπασμα από το πολύτιμο βιβλίο «Η κατασκευή υπηκόων – Πως κατασκευάζεται μια γνώμη σ’ ένα κεφάλι» του Αυστριακού συγγραφέα Ερνστ Αλεξάντερ Ράουτερ. Εκδόσεις «Αιγόκερως»
Βρες το και διάβασε το πριν χαθεί, θα σε συναρπάσει και σκέψου γιατί άραγε είσαι ΥΠΗΚΟΟΣ κι όχι Πολίτης.
terrapapers.com_sxolia kataskeyi provaton

Απειλούν να της πάρουν το παιδί γιατί αρνείται να το γράψει στο σχολείο!
Με ακραία κατασταλτικά μέτρα βάλθηκε η πολιτεία να «συνετίσει» τη μητέρα ενός 8χρονου κοριτσιού που αρνείται να το γράψει στο σχολείο! Κινδυνεύει με βίαιη αφαίρεση επιμέλειας και προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου! Η 8χρονη κόρη της ΧΣ. είναι ένα παιδί που δεν έχει πάει ποτέ σχολείο. Η μητέρα της την εκπαιδεύει στο σπίτι και το επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων της κρίνεται αρκετά υψηλό για την ηλικία της. Η ΧΣ. είναι εκπαιδευτικός και μητέρα δύο ακόμη παιδιών που σπουδάζουν στο Πανεπιστήμιο.
Πλέον, το παιδί κινδυνεύει να χωριστεί από τη μητέρα του με αστυνομική παρέμβαση, κατόπιν Εισαγελικής Διάταξης που ανακοινώθηκε χθες στη μητέρα και τη δικηγόρο της ότι θα εκδοθεί αμέσως! Για το παιδάκι, μάλιστα, έχει ανοίξει μέχρι και «φάκελος»(!!!) στην ελληνική αστυνομία μετά από καταγγελία «τρίτου» που ανέφερε πως: «Το παιδί δεν πηγαίνει σχολείο». Στην υπόθεση υπάρχουν πολλά «μελανά» σημεία, όπως καταγγέλλει η μητέρα με επείγουσα αίτησή της προς τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών (Δευτέρα 12/10/2015). Της αίτησης είχε προηγηθεί προφορική ενημέρωση από τη γραμματέα της Εισαγγελέας Ανηλίκων προς τη δικηγόρο της ΧΣ. Ηλέκτρα Κούτρα.
Η δικηγόρος ενημερώθηκε την Παρασκευή (09/10/2015) από τη γραμματέα της Εισαγγελέως Ανηλίκων πως: «Αν μέχρι τη Δευτέρα δε μας φέρει η πελάτισσά σας βεβαίωση εγγραφής του παιδιού της στο δημοτικό, θα αφαιρέσουμε την επιμέλεια». Ρωτά η δικηγόρος: «Έτσι, χωρίς Δίκη;» Για να πάρει την απάντηση: «Θα στείλουμε την αστυνομία να της το αφαιρέσει. Τη Δευτέρα»! Ρωτά η δικηγόρος: «Θα μας το γράψετε, τουλάχιστον αυτό; Δεν έχουμε ούτε ένα έγγραφο από το φάκελο που σχηματίσατε». Η απάντηση ήταν: «Όχι»! Και το τηλέφωνο έκλεισε.
Όπως λέει η μητέρα του 8χρονου παιδιού, όσο και η δικηγόρος της Ηλέκτρα Κούτρα, από καμία φάση της διαδικασίας δεν τους δόθηκε κάποιο έγγραφο! «Με υποκριτικό έμβλημα «το συμφέρον» ενός παιδιού 8 ετών που, εκπαιδευόμενο εκτός σχολικού πλαισίου, γράφει, διαβάζει, υπολογίζει, σε ξεναγεί άνετα στο μουσείο μιλώντας με αγάπη για τη μυθολογία που γνωρίζει εντυπωσιακά καλά και που έχει σειρά δραστηριοτήτων που το κοινωνικοποιούν φυσιολογικά, η Εισαγγελία αποφασίζει –χωρίς να θεωρήσει αναγκαίο να κοινοποιήσει έστω και ένα έγγραφο στα θιγόμενα μέρη- να χωρίσει βίαια μάνα και παιδί, όχι εισάγοντας την υπόθεση σε δικαστήριο, αλλά με αστυνομική επιχείρηση!
Ένα χαρούμενο και ψυχικά υγιές παιδί, σχεδιάζεται να υποβληθεί σε μία αστυνομική επιχείρηση βίαιου αποχωρισμού από τη μητέρα της, κάτι που είναι απολύτως βέβαιο πως θα την τραυματίσει ανεπανόρθωτα και θα τη στιγματίσει διά βίου «για το καλό της» όπως το εννοεί η «Πολιτεία», αναφέρει μεταξύ άλλων η δικηγόρος Ηλέκτρα Κούτρα η οποία διαμαρτύρεται: «… έχοντας διαπιστώσει εκ του σύνεγγυς την αδράνεια της εισαγγελίας ανηλίκων ως προς την εν τοις πράγμασι εποπτεία των ασυνόδευτων ανηλίκων των οποίων διά νόμου είναι υπεύθυνη, όσο βρίσκονται στη χώρα, παιδιά τα οποία ζουν στα πάρκα και βιάζονται κάθε τρεις και λίγο «υπό την επιμέλεια της Εισαγγελίας» παιδιά που εξαφανίζονται, ενδεχομένως πωλούμενα για όργανα, παιδιά που όχι μόνον δεν πάνε σχολείο, αλλά αφήνονται να περιφέρονται μόνα και νηστικά στους δρόμους, εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης, πραγματικά σοκάρομαι από την «αισθητική» της Εισαγγελίας στη συγκεκριμένη υπόθεση»!
Όπως δηλώνει η Ηλέκτρα Κούτρα: «Η απόφαση να αφαιρεθεί η επιμέλεια επειδή το παιδί εκπαιδεύεται εκτός σχολείου, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις της μητέρας του, ελλείψει κατάλληλης δομής εντός της ελληνικής έννομης τάξης, προτού η μητέρα λάβει έστω κι ένα έγγραφο από τον οικείο φάκελο που σχηματίσθηκε εναντίον της, προτού η υπόθεση κριθεί από δικαστήριο όπου η μητέρα θα αναπτύξει τα επιχειρήματά της, προτού διερευνηθούν ηπιότερες για την προσωπική τους κατάσταση εναλλακτικές λύσεις και να αποχωριστεί η μητέρα το παιδί της και το παιδί τη μάνα του με αστυνομική επιχείρηση, αποτελεί καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου και σοβαρή παραμόρφωση της έννοιας του «συμφέροντος του παιδιού». Το παιδί είναι βέβαιο ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα τραυματιστεί δια βίου. Όχι από τη μητέρα του, αλλά από τον ακραιφνή τρόπο με τον οποίο η Πολιτεία επιβάλλει αυτό που αντιλαμβάνεται ως «το συμφέρον του».
Από το 128 σελίδων υπόμνημα που έχει ήδη καταθέσει η μητέρα στην Εισαγγελία, υπερασπιζόμενη το δικαίωμα του παιδιού της για εκπαίδευση εκτός σχολικού πλαισίου και αφού μνημονεύει πληθώρα διατάξεων διεθνών συμβάσεων με υπερνομοθετική ισχύ (μπροστά στις οποίες οι εθνικές διατάξεις, αναγκαστικά υποχωρούν), υποστηρίζοντας ότι η πράξη της αποτελεί ενάσκηση νομίμου δικαιώματος και συνεπώς δεν είναι άδικη, ούτε μπορεί να επισύρει ηθική και κοινωνική μομφή, εκφραζόμενη με την άσκηση ποινικής δίωξης από την πολιτεία, αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Η ίδια πολιτεία που αμφιβάλλει για την «υγιή κοινωνικοποίηση και ορθή μόρφωση» του παιδιού μου, η ίδια το αποκλείει με διακρίσεις οικονομικές, εκπαιδευτικές αντιλήψεις μιας άλλης εποχής, πολιτικές σκοπιμότητες, συνειδησιακό εγκλεισμό, ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο στην εκπαίδευση. Στο όνομα του συλλογικά «φυσιολογικού» και του υποτιθέμενου «σωστού» που αποδεδειγμένα δεν έχει προσφέρει την πολυπόθητη ευτυχία και ευημερία που αρκετά κυνικά διακηρύσσει, δεν αποδέχομαι να υποβάλω το παιδί μου στην υποχρεωτική συμμόρφωση της συνείδησής του σε πλαίσια πιο περιορισμένα των πραγματικών του δυνατοτήτων και την καταστροφική δέσμευση της δημιουργικότητάς του, που μέχρι στιγμής εξελίσσεται αδέσμευτα και παράγει ήδη σημαντικούς καρπούς. Η άρνησή μου να προσφέρω στην κόρη μου πολύ λιγότερα από αυτά που μπορώ να της προσφέρω, και να υποταχθώ σε συνθήκες που εν τοις πράγμασι παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και των δυο μας, είναι ένα ultimum refugium, μια συνειδητή πράξη πολιτικής ανυπακοής».
Αμ τι νόμισες, θα σου επιτρέψουν να δημιουργήσεις παιδί με μυαλό και λογική σκέψη κι όχι δουλικό υπήκοο; Τι θα γίνει αν αυτό το παράδειγμα το ακολουθήσουν -Κθούλου φυλάξει- κι άλλες μητέρες; Γνωρίζω πολλές μητέρες που δεν πάνε τα παιδιά τους στα ΠΑΝΟΠΤΙΚΑ κολαστήρια που κατ’ ευφημισμό αποκαλούνται «σχολεία» μάλιστα κάποιες απ’ αυτές πήγαν σε άλλες χώρες που επιτρέπεται η κατ’ οίκον εκπαίδευση. Τα παιδιά τους δε, είναι αυτό που αποκαλούμε «διαμάντια» ούτε να τα περιγράψω δεν μπορώ, εύχομαι να ‘χεις την τύχη να γνωρίσεις ένα τέτοιο παιδί. Αυτά τα άριστα ανθρώπινα πλάσματα, αποτελούν την ελπίδα του ανθρώπου, μέσα στην πλάνη αυτού του πλανή-τη φυλακή που εγλωβιστήκαμε!
@ Irini Krino /miastala 2009


http://terrapapers.com/?p=32345

Λαθρομετανάστευση: Η συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ


Λαθρομετανάστευση: Η συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ
Ο επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων Βρυξελλών-Άγκυρας, Εγκεμέν Μπαγίς, ξεκαθάρισε:«Αρνούμεθα να γίνουμε ο μεγαλύτερος καταυλισμός προσφύγων του κόσμου. Θέλουν για γείτονα, ένα πλήρες κράτος-μέλος της ΕΕ ή μία χώρα με δυσκολίες που είναι σε θέση να τις μεταδώσει στην ευρύτερη περιοχή;» Για το ίδιο θέμα αναφέρει ότι η Άγκυρα δεν θα εφαρμόσει το πρωτόκολλο της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, όσο δεν υπογράφουν αντίστοιχες συμφωνίες οι χώρες καταγωγής των μεταναστών.
«Η αλήθεια είναι πως δεν σταματήσαμε να σας στέλνουμε τους παράνομους μετανάστες που συλλαμβάνουμε στην Ολλανδία, οι οποίοι ήρθαν εδώ από την Ελλάδα. Για την πολυπληθή αυτή ομάδα προσφύγων, όμως, υπήρξε ειδική συμφωνία με τον κ. Παυλόπουλο. Αυτή έγινε κατά την διάρκεια της επίσκεψης της Υφυπουργού Δικαιοσύνης της Ολλανδίας Νεμπαχάτ Αλπμαϊράκ στην χώρα σας, στα τέλη Μαΐου» δηλώνει στην «Κ.Ε.» ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ολλανδίας Σάντερ Βαν Ειλ. Η συμφωνία αφορά την μεταφορά, που ήδη πραγματοποιείται με ολλανδικά τσάρτερς και αφορά 1.100 λαθρομετανάστες, οι οποίοι εισήλθαν στην Ευρώπη μέσο της Ελλάδος.
Η εφαρμογή της «Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ» της ΕΕ, προβλέπει την επιστροφή των παρανόμων μεταναστών, στην χώρα εισόδου τους, που δυστυχώς σε συντριπτικό ποσοστό είναι η Ελλάδα! Επίσης, ουδεμία εκτενής αναφορά ενημέρωσης του Ελληνικού Λαού, έχει γίνει σε ότι αφορά την σοβαρή αυτή «Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ» και αφορά την λαθρομετανάστευση. Ολοι μας γίναμε μάρτυρες πλήθους διαξιφισμών μεταξύ των πολιτικών ταγών σχετικά με το επίμαχο θέμα. Ακούσαμε πλήθος προτάσεις και ιδέες, επίλυσης και αντιμετώπισης του σοβαρού αυτού «Εθνικού μας Προβλήματος». Προτάσεις που κατέδειξαν την πλήρη και παντελή άγνοια πολλών πολιτικών μας, σχετικά με το νομικό και θεσμικό Κοινοτικό πλαίσιο της ΕΕ που αφορά την λαθρομετανάστευση.
Ολοι μας ακούσαμε απόψεις του τύπου «να τους εκδώσουμε έγγραφα και να πάνε στην Ευρώπη», «να τους στείλουμε και στις άλλες χώρες», «να υπάρξει ποσόστωση μεταξύ των χωρών της ΕΕ» και άλλα τραγελαφικά, την ίδια ώρα που Ολλανδικά αεροσκάφη αποβίβαζαν, 40 λαθρομετανάστες ημερησίως στην Χώρα μας, γεγονός που το οποίο παντελώς αγνοούσαν άπαντες, πλην του αρμοδίου Υπουργού Εσωτερικών! Ουδεμία αναφορά έγινε στην «Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ» η οποία αποτελεί και την βάση – δεδομένο, για οποιαδήποτε περαιτέρω, ενασχόληση με το θέμα και την σύνταξη και τεκμηρίωση αξιόπιστων προτάσεων για το θέμα.
Τα παραπάνω γεγονότα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, άγνοιας, αγνωσίας, έλλειψης διάθεσης και πρόθεσης ουσιαστικής ενασχόλησης με το τόσο σοβαρό αυτό θέμα, καταδεικνύουν με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο, πως το πολιτικό σύστημα της Χώρας και τα μέλη που το απαρτίζουν, σχεδόν στο σύνολό τους, είναι ανίκανα να διαχειριστούν το μεγάλο αυτό «Εθνικό Θέμα» ή μας κοροϊδεύουν ασύστολα και μας εμπαίζουν.
terrapapers.com_1_migrants-dying-get-europe
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΕΕ Πρόσφατα εξετάστηκε στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το θέμα της λαθρομετανάστευσης, και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, κατέληξαν στα κάτωθι συμπεράσματα. “Tα πρόσφατα γεγονότα καταδεικνύουν ότι επείγει να καταβληθούν προσπάθειες για την αποτελεσματική πρόληψη και την καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης στα νότια θαλάσσια σύνορα της ΕΕ, έτσι ώστε να αποτραπούν οι μελλοντικές ανθρώπινες τραγωδίες” επισημαίνεται στο κείμενο των τελικών συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της Συνόδου, απαιτείται ενισχυμένη ευρωπαϊκή αντίδραση με οδηγό την αποφασιστικότητα, την αλληλεγγύη και την κατανομή ευθυνών, σύμφωνα με τις επιταγές του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο και της Παγκόσμιας Προσέγγισης της Μετανάστευσης.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει ακόμη ότι θα πρέπει να επιταχυνθεί η υλοποίησή τους ιδίως όσον αφορά τη συνεργασία με τις χώρες καταγωγής και διέλευσης και σημειώνει πως θα πρέπει να συνεχιστούν όλες οι δραστηριότητες στην περιοχή της Δυτικής Μεσογείου και στα ανατολικά και νοτιοανατολικά σύνορα. Επίσης το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο απευθύνει έκκληση για συντονισμό των εθελοντικών μέτρων εσωτερικής ανακατανομής των δικαιούχων της διεθνούς προστασίας που βρίσκονται στα κράτη – μέλη τα οποία υφίστανται συγκεκριμένες και δυσανάλογες πιέσεις.
Σημειώνει παράλληλα την πρόθεση της Επιτροπής να αναλάβει πρωτοβουλίες στον τομέα αυτό έναντι της Μάλτας και ζητά επειγόντως από το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να επιτύχουν συμφωνία για την ταχεία θέσπιση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας υποστήριξης για το άσυλο. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει επίσης ότι απαιτούνται ενισχυμένοι συνοριακοί έλεγχοι, τους οποίους θα συντονίζει η FRONTEX, σαφείς κανόνες για τη συγκρότηση κοινών περιπόλων και την αποβίβαση των διασωθέντων, καιαυξημένη χρήση κοινών πτήσεων επιστροφής. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζητά να αναληφθούν ουσιαστικές δράσεις για την αποτελεσματική καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και των δικτύων εμπορίας ανθρώπων.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει ότι απαιτείται μεγαλύτερη ενίσχυση της έμπρακτης συνεργασίας με τις βασικές χώρες καταγωγής και διέλευσης και καλεί την Επιτροπή να μελετήσει μέτρα για συγκεκριμένη συνεργασία με τις τρίτες χώρες σύμφωνα με παλαιότερες εντολές που είχε εγκρίνει το Συμβούλιο. Η αποτελεσματικότητα των συμφωνιών επανεισδοχής της ΕΕ πρέπει να αυξηθεί, ως μέρος της συνολικής εξωτερικής πολιτικής της, αναφέρει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο επισημαίνει ότι η περάτωση των διαπραγματεύσεων για τις συμφωνίες επανεισδοχής της ΕΕ με τις βασικές χώρες καταγωγής και διέλευσης, όπως η Τουρκία και η Λιβύη, αποτελεί προτεραιότητα. Μέχρι τότε θα πρέπει να εξακολουθούν να εφαρμόζονται δεόντως οι υφιστάμενες διμερείς συμφωνίες, αναφέρει το κείμενο των τελικών συμπερασμάτων. Δηλαδή η «Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ» η οποία προβλέπει την παραμονή των λαθρομεταναστών στην Χώρα εισόδου τους και την μεταφορά όσων εισήλθαν από αυτήν σε άλλες χώρες στην Ελλάδα.
ΠΙΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
Την εφαρμογή των απαραίτητων μέτρων για τις συνθήκες υποδοχής μεταναστών στη χώρα μας ζητεί εκ νέου η Κομισιόν, προτρέποντάς την να ενσωματώσει στο εθνικό της δίκαιο ορισμένες διατάξεις του κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ», σχετικά με τους αιτούντες άσυλο σε χώρες μέλη της ΕΕ. Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Φρίζο Ρόσκαμ Άμπινγκ κληθείς να σχολιάσει καταγγελίες ορισμένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων για καθυστέρηση χορήγησης ασύλου σε πολίτες τρίτων χωρών στην Ελλάδα, καθώς και για τις συνθήκες υποδοχής των προσφύγων στη χώρα μας, υπενθύμισε ότι για το θέμα αυτό εκκρεμεί διαδικασία επί παραβάσει σε βάρος της Ελλάδας στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία σχετίζεται με τον κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ.
Ο εκπρόσωπος της Επιτροπής αναγνώρισε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, καθώς επίσης η Κύπρος, η Μάλτα, η Ιταλία κι η Ισπανία στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, ως χώρες των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. Τόνισε ωστόσο ότι η ΕΕ στηρίζει την Ελλάδα στο θέμα υποδοχής και εξέτασης των αιτούντων άσυλο και σημείωσε ότι για το σκοπό αυτό το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων έχει χορηγήσει την τελευταία επταετία στην Ελλάδα, οικονομική βοήθεια ύψους 5,5 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ μέσα στο 2008 χορηγήθηκε βοήθεια ύψους 1,5 εκατομμυρίων. Τέλος, ο Φ. Ρόσκαμ Άμπινγκ ανέφερε ότι πολλοί παράνομοι μετανάστες εισέρχονται στην Ελλάδα από την Τουρκία, τονίζοντας ότι «είναι ένα σοβαρό πρόβλημα το οποίο θα πρέπει να λυθεί».
Ο εκπρόσωπος Τύπου δήλωσε ότι η Επιτροπή έχει συνεχείς συνομιλίες για το θέμα αυτό με τις τουρκικές αρχές, χωρίς κανένα, προς το παρόν, αποτέλεσμα. (Δηλώσεις του εκπροσώπου της Επιτροπής της ΕΕ στις 28.4.08). Αντελήφθηκε κανείς πως τα αρμόδια όργανα της ΕΕ, μας δικάζουν γιατί δεν κρατάμε τους λαθρομετανάστες στην Χώρα μας, και μάλιστα μας υποχρεώνουν να τους δώσουμε και άσυλο, έναντι πινακίων φακής; Γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός, που με βάση το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι «κυρίαρχος» πως θα κληθεί να πληρώσει πρόστιμα και θα υποχρεωθεί να ζήσει αυτός και οι επερχόμενες γενεές, πιθανότατα με εκατομμύρια λαθρομετανάστες από Ασιατικές Χώρες; Ρωτήθηκε ο « Ελληνικός Κυρίαρχος Λαός» για το λίαν αυτό σοβαρό ενδεχόμενο;
Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
Η ουσία του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης στην Ελλάδα είναι η «Συνθήκη του Δουβλίνου II». Ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ καθιστά την Ελλάδα μία χώρα που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει μοναχική και αδύναμη ένα τεράστιο κύμα παράνομης μετανάστευσης, χωρίς να υπάρχουν μηχανισμοί πραγματικής ευρωπαϊκής κοινοτικής αλληλεγγύης. Διότι υπάρχει ένα διεθνές πρόβλημα. Υπάρχουν χώρες υψηλού κινδύνου, που ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση χαρακτηρίζουν ως χώρες υψηλού κινδύνου. Υπάρχουν χώρες, όπως η Σομαλία, υπάρχουν περιοχές, όπως η Υεμένη, το Μπαγκλαντές κλπ, στις οποίες ζουν άνθρωποι υπό άθλιες συνθήκες, με καθημερινή απειλή της ζωής τους κι αυτοί αναζητούν μία καλύτερη τύχη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρέπει να υπάρξει απάντηση ανθρωπιστική, ευαίσθητη απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις και μάλιστα με ικανό βάθος χρόνου και μακροοικονομικό σχεδιασμό βραχείας εφαρμογής σχεδίασης από την ΕΕ, τον ΟΑΣΕ, τα ΗΕ και τα λοιπά όργανα.
Δεν υπάρχει, επίσης, καμία αμφιβολία ότι οι βόρειες χώρες, οι χώρες που δεν έχουν θαλάσσια σύνορα στη Μεσόγειο, δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα που υφίσταται η Ελλάδα, πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα σε σχέση με τον πληθυσμό της, πολύ περισσότερο από ό,τι η Ισπανία, η Γαλλία, η Ιταλία, πολύ περισσότερο από ό,τι και η Κύπρος και η Μάλτα. Είναι, επίσης, προφανές ότι οι άνθρωποι αυτοί, στην απόγνωσή τους ως θύματα δουλεμπορικών καταστάσεων, έρχονται στην Ελλάδα, θέλοντας τελικά να βρουν τη μοίρα τους σε μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, σε μία χώρα η οποία θα τους προσφέρει την πιθανότητα μιας καλύτερης οικονομικής εξέλιξης.
Έτσι εμείς βρισκόμαστε μεταξύ «Σφύρας και Άκμονος». Δεν μπορούμε να λύσουμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν λύνεται το πρόβλημα αυτό με μέτρα τύπου Frontex, με μέτρα δηλαδή καταστολής, διότι πρέπει να ληφθούν προηγουμένως πολύ σοβαρές πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες ξεκινούν από την κατάργηση της βασικής αυτής φιλοσοφίας του Κανονισμού Δουβλίνο II, ώστε η Ελλάδα να μην είναι χώρα αναγκαστικής αποθήκευσης ενός μεγάλου αριθμού μη νομίμων μεταναστών που θέλουν να πάνε αλλού τελικά, και, επίσης, γιατί πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση πολιτικά να τοποθετηθεί σε σχέση με μη νομίμους μετανάστες, προερχόμενους από χώρες οι οποίες στην πραγματικότητα είναι παντελώς ανοργάνωτες και έτσι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα συνεργασίας με τις μη υφιστάμενες, ούτως ή άλλως, πρεσβείες και διπλωματικές αντιπροσωπίες των χωρών αυτών στην Ελλάδα ή εν πάση περιπτώσει σε άλλη κοινοτική χώρα, όπου να υπάρχει πραγματική διπλωματική εκπροσώπηση των χωρών αυτών. Πώς να σε βοηθήσει η Σομαλία ή το Σουδάν; Πως θα συνεννοηθούμε μαζί τους, και θα συνεργαστούμε, όταν δεν υπάρχουν διπλωματικές αντιπροσωπίες στην Ελλάδα και σε πολλές περιπτώσεις, ούτε Ελληνικές στις χώρες αυτές;
Αυτή είναι η ουσία του προβλήματος. Θα πρέπει η Βουλή να ενημερωθεί υπεύθυνα από την Κυβέρνηση για το ποιά είναι τα πραγματικά αριθμητικά δεδομένα. Ο αριθμός των συλλαμβανομένων στα θαλάσσια ή χερσαία σύνορα δεν είναι ο αριθμός αυτών που παραμένουν και σήμερα στη χώρα. Δηλαδή, ο αριθμός των μη νομίμων μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα δεν είναι το άθροισμα των παρανόμως εισελθόντων και συλληφθέντων τα τελευταία χρόνια, γιατί υπάρχει περαιτέρω βεβαίως μη νόμιμη μετακίνηση. Και ο αριθμός αυτών που έχουν υποβάλει αίτηση για χορήγηση καθεστώτος πρόσφυγα ή ανθρωπιστικού καθεστώτος και επικουρικής προστασίας είναι πολύ μικρό ποσοστό του συνολικού αριθμού των μη νομίμων μεταναστών. Άρα, πρέπει να απογραφεί η κατάσταση αυτή, για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε και για να μπορέσουμε να επιχειρηματολογήσουμε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στο αρμόδιο Συμβούλιο Υπουργών και όπου αλλού πρέπει γύρω από τα θέματα αυτά.
Θα πρέπει επίσης να συνυπολογιστεί, σύμφωνα με τις υφιστάμενες κανονιστικές διατάξεις της ΕΕ, και ο αριθμός των λαθρομεταναστών, που θα μας στείλουν πίσω οι χώρες της ΕΕ με βάση την «Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ». Διαθέτει η Ελλάδα, τους αξιόπιστους και ικανούς μηχανισμούς για να επιτελέσει το σοβαρό αυτό πρωταρχικό έργο; Η ασφαλής και πλήρης καταγραφή, είναι υψίστης σημασίας ενέργεια και η οποία θα καθορίσει τις περαιτέρω ενέργειες.
Εάν δεν διαμορφωθούν αυτές οι ελάχιστες «συνθήκες αξιοπιστίας», και οι κατάλληλοι μηχανισμοί, για να χαράξουμε μία πολιτική υπεύθυνη, Εθνική, ευρωπαϊκή, πολιτισμένη, αποτελεσματική, το κράτος θα είναι ανήμπορο και ο Ελληνικός Λαός, δεν θα λάβει τις απαντήσεις, για ένα τόσο σοβαρό θέμα που θα καθορίσει το μέλλον των απογόνων του και την υπόσταση της Πατρίδος του. Θα κυριαρχήσει η αναρχία, η κοινωνική αστάθεια και θα επέλθει πιθανότατα, σοβαρή αποσταθεροποίηση του Κράτους, καθώς θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες «αυτόματες συνθήκες» «κοινωνικών εκρήξεων», μεταξύ νομίμων μεταναστών και λαθρομεταναστών, όπως ήδη έχει γίνει, ημεδαπών διαμαρτυρομένων που θα αναζητήσουν «λύσεις εξ ιδίων μέσων», θρησκευτικές συγκρούσεις, «όσμωση» μεταξύ περιθωριακών ανατρεπτικών ομάδων και λαθρομεταναστών, θρησκευτικά διαμαρτυρομένων μεταναστών και λαθρομεταναστών και θα ανακύψουν ένα τεράστιο πλήθος «εκρηκτικών προβλημάτων» τα οποία με ουδένα τρόπο θα μπορέσει να αντιμετωπίσει η αποσυντεθημένη ήδη κρατική μηχανή. Ως συνήθως θα ληφθούν μέτρα «καταστολής» χωρίς κύριο πολιτικό στόχο, με σπασμωδικό τρόπο, τα οποία θα εντείνουν σοβαρά το πρόβλημα, προκαλώντας συμπερασματικά «ΧΑΟΣ».
Εν προκειμένω αναφέρω, πέραν των όσων άλλων, ουδεμία μέριμνα έχει ληφθεί ή έχει σχεδιαστεί σε προγραμματικό επίπεδο, για το ουσιαστικότερο και αυτονόητο μέτρο, της επικοινωνίας και συνεννόησης με τις τεράστιες μάζες των παρανόμων μεταναστών. Πόσα στελέχη του Κρατικού μηχανισμού, γνωρίζουν Αραβικά, Αφγανικές διαλέκτους, διαλέκτους της Αφρικανικής Ηπείρου, τις Θρησκευτικές ιδιαιτερότητές τους; Πως θα γίνει η καταγραφή των όποιων αιτημάτων τους και η σύνταξη των δηλωτικών τους εγγράφων και πως θα γίνει επαλήθευση της αξιοπιστίας τους; Πως θα συνταχθούν π.χ. ερωτηματολόγια στις γλώσσες τους ή θα τους δηλωθούν προφορικά, για τις ενέργειες καταγραφής τους και άλλα σοβαρά θέματα που τους απασχολούν; Η επιβεβλημένη ιατρική τους περίθαλψη και υγειονομική φροντίδα και επιμέλεια, πως θα γίνει όταν δεν υπάρχει καν η δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους;
Εχουμε περιστατικά που λαθρομετανάστες «κατέληξαν» γιατί δεν μπορούσαν να πουν τι πρόβλημα υγείας έχουν. Εχουμε περιστατικά που είναι αδύνατη η επικοινωνία με τα όργανα του Κράτους, στα θρησκευτικά θέματα και δίδονται συσσίτια με «θρησκευτικά απαγορευμένες τροφές», όπως χοιρινό κρέας κλπ τα οποία δεν γίνονται αποδεκτά και εκλαμβάνονται ως ενέργειες, θρησκευτικής καταπίεσης και απαξίωσης. Πλήθος άλλες λεπτομέρειες δημιουργούν μια εν δυνάμει, συγκρουσιακή κατάσταση με απρόβλεπτες διαστάσεις. Υπάρχει υποδομή; Υπάρχει μέριμνα; Υπάρχει έστω κάποιος μελλοντικός προγραμματικός σχεδιασμός; Δυστυχώς δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Υπάρχει πολιτική βούληση για μια ουσιαστική ενασχόληση με το θέμα ή έστω και ασυνείδητα, η συντεταγμένη Πολιτεία και το Κράτος, οδηγούν την Χώρα σε μια έκρυθμη κατάσταση η οποία θα υπονομεύσει την Ελλάδα σε σημαντικό βαθμό.
Επίσης, θα πρέπει να αποσαφηνίσουμε στη Βουλή δυο βασικά πράγματα, ότι ναι μεν το άρθρο 5 παράγραφος 4 του Συντάγματος θεσπίζει την απαγόρευση λήψης ατομικών διοικητικών μέτρων υπέρ των Ελλήνων, αλλά η διάταξη αυτή ερμηνεύεται, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το άρθρο 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που ισχύει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και ισχύει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως τέτοια αντιμετωπίζει από κοινού τα ποινικά και τα διοικητικά μέτρα, τα στερητικά της προσωπικής ελευθερίας και προβλέπει πράγματι για τις περιπτώσεις απέλασης τη δυνατότητα να επιβάλλεται για εύλογο χρόνο μια τέτοια κράτηση, μόνο που αυτή πρέπει να υπόκειται στις εγγυήσεις που έχει θεσπίσει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εδώ και χρόνια, νομολογώντας επί τη βάσει του άρθρου 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Η ‘ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ ΙΙ’
Με τον Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Δουβλίνο ΙΙ» (343/2003) επεβλήθη η πρώτη χώρα εισόδου του αιτούντος άσυλο να αναλαμβάνει την υποχρέωση να φέρει εις πέρας το αίτημα ασύλου του. Ο αρχικός σκοπός του Κανονισμού ήταν η «κατανομή ευθύνης» διεκπεραίωσης της διαδικασίας ασύλου μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών της Σύμβασης του Δουβλίνου. Το «Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και τους Εξόριστους» (ECRE) δημοσιοποίησε έγγραφό του με τίτλο: “Sharing Responsibility for Refugee Protection in Europe: Dublin Reconsidered” το οποίο και αναδημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ)
Σύμφωνα με το κείμενο αυτό ο Κανονισμός «Δουβλίνο ΙΙ» έχει αποδειχθεί ότι οδήγησε σε μία άνιση κατανομή των αιτούντων άσυλο με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει ανισομερώς στις χώρες πρώτης εισόδου αλλοδαπών, όπως είναι και η Ελλάδα. Παράλληλα, η μη ομοιόμορφη στρατηγική αναγνώρισης ασύλου, το διαφορετικό επίπεδο ως προς την ποιότητα παρεχομένων υπηρεσιών υποδοχής και οι δεσμοί των αιτούντων άσυλο με τη χώρα τελικού προορισμού, εξακολουθούν να προτρέπουν τους πρόσφυγες στην μετακίνησή από τους ίδιους στην χώρα τελικού προορισμού, παρά τον κίνδυνο υποχρεωτικής μεταφοράς τους στην αρχική χώρα εισόδου. Αποτρεπτικό ρόλο παίζει επίσης το γεγονός ότι όσοι αναγκαστικά επιστρέφουν στην αρχική χώρα εισόδου δεν λαμβάνουν πάντα τις κατάλληλες, προβλεπόμενες από το Νόμο υπηρεσίες υποδοχής και περαίωσης της διαδικασίας ασύλου τους.
Για αντίστοιχες πολιτικές με τις παραπάνω είναι αντιμέτωπη η Ελλάδα, με αποκορύφωμα το παράδειγμα της *Νορβηγίας η οποία ανέστειλε τις επιστροφές λόγω «Κανονισμού Δουβλίνου ΙΙ» στη χώρα μας. Αυτό γίνεται γιατί θεωρείται ότι οι συνθήκες υποδοχής και η όλη διαδικασία του ασύλου απέχουν κατά πολύ από τα ελάχιστα των διεθνών υποχρεώσεων της Ελλάδας και ότι ο κίνδυνος, που διατρέχουν τα άτομα αυτά να επαναπροωθηθούν από την Ελλάδα στη χώρα όπου διώκονται, είναι υπαρκτός. Το θέμα αυτό έλαβε πολύ μεγάλες διαστάσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Γερμανίας, Δανίας, Σουηδίας, Νορβηγίας, Μεγάλης Βρετανίας, ενώ χώρες όπως η Γερμανία, Ολλανδία και Γαλλία βρίσκονται πολύ κοντά στη λύση που έλαβε η Νορβηγία. Η τελευταία σοβαρή εξέλιξη αφορά τις επιστολές του Γενικού Γραμματέα του ECRE κ. Bjarte Vandvik (3.4.2008) προς τον Αρμόδιο Επίτροπο της Ε.Ε. κ. Jacques Barrot και προς τον Υπουργό Εσωτερικών της Σλοβενίας., κ. Dragutin Mate, καθώς και προς τους μόνιμου αντιπροσώπους των χωρών μελών της Ε.Ε. για άμεση αναστολή των επιστροφών αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα από τις άλλες χώρες μέλη. Οι εξελίξεις αυτές φέρουν τη χώρα μας προ των ευθυνών της.
Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, το οποίο εκπροσωπεί το ECRE στην Ελλάδα, θεωρεί ότι η χώρα μας, με την πλημμελή εφαρμογή της νομοθεσίας σχετικά με το Δουβλίνο ΙΙ, δεν επιτυγχάνει με τον τρόπο αυτό τη σωστή κατανομή ευθύνης μεταξύ των χωρών μελών της Σύμβασης αυτής. Η λύση για τη χώρα στο ζήτημα αυτό δεν μπορεί παρά να είναι άλλη από την εφαρμογή του νόμου ώστε να παρέχεται ασφάλεια για τους αιτούντες άσυλο. Παράλληλα το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες ζητά από τις αρμόδιες δημόσιες αρχές να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την επανεξέταση του «Κανονισμού του Δουβλίνου ΙΙ», ώστε να βρεθούν βιώσιμες λύσεις τόσο για τις χώρες υποδοχής όσο και για τους ίδιους τους πρόσφυγες.
Η 121 σελίδων έκθεση με τίτλο «Εγκλωβισμένοι σε μια Περιστρεφόμενη Πόρτα: Ιρακινοί και Άλλοι Αιτούντες Άσυλο και Μετανάστες στην Ελληνο-τουρκική Είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση» αναφέρει διαστρεβλωμένα, πώς «μέλη του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος απωθούν τους μετανάστες εκτός των ελληνικών χωρικών υδάτων, ανοίγοντας τρύπες στις φουσκωτές βάρκες στις οποίες επιβαίνουν ή αχρηστεύοντας με άλλο τρόπο τα σκάφη τους». Ενώ ως γνωστόν, τις βάρκες τρυπούν οι Τούρκοι δουλέμποροι, για να μετατραπεί η παράνομη είσοδος σε επιχείρηση SAR. Επίσης «οι Ελληνικές αρχές παρεμποδίζουν την πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου σε όσους καταφέρνουν να φθάσουν στην Ελλάδα και απορρίπτουν σχεδόν όλα τα αιτήματα για άσυλο». «Η Ελλάδα αρνείται προστασία σε ευάλωτα άτομα και τα κακομεταχειρίζεται κατά τη διάρκεια της κράτησής τους» δήλωσε ό Bill Frelick, διευθυντής προσφυγικής πολιτικής στην Human Rights Watch και συντάκτης της έκθεσης. «Έως ότου η Ελλάδα διορθώσει την κατάσταση, τα κράτη της ΕΕ δεν πρέπει να επιστρέφουν αιτούντες άσυλο στη χώρα αυτή»
Η έκθεση αναφέρει επίσης την κακομεταχείριση των μεταναστών από τις Τουρκικές μεθοριακές αρχές και την κράτησή τους κάτω από απάνθρωπες και ταπεινωτικές συνθήκες. Οι μετανάστες που επιστρέφονται από την Ελλάδα δεν έχουν καμία ουσιαστική δυνατότητα να ζητήσουν άσυλο στην Τουρκία και συχνά κρατούνται χωρίς χρονικό όριο. Η Τουρκία συνεχίζει να επιστρέφει στο Ιράκ Ιρακινούς χωρίς να τους προσφέρει ουσιαστικές δυνατότητες να ζητήσουν προστασία, αναφέρει η έκθεση. Το Ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου στηρίζεται σε μια εσφαλμένη βασική υπόθεση – ότι όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν τις ίδιες προδιαγραφές και διαδικασίες για τον καθορισμό του καθεστώτος του πρόσφυγα – και διέπεται από έναν κανονισμό γνωστό ως Δουβλίνο-2 που, κατά κανόνα,ορίζει ότι το κράτος που είναι υπεύθυνο για την εξέταση ενός αιτήματος ασύλου είναι το κράτος της πρώτης εισόδου.
Ως εκ τούτου, οι ελληνικές αρχές προσπαθούν να παρεμποδίζουν την είσοδο στην ΕΕ αιτούντων άσυλο δια μέσου της Ελλάδος, και στην περίπτωση που οι τελευταίοι κατορθώνουν να εισέλθουν στην Ελλάδα, οι αρχές προσπαθούν να παρεμποδίζουν την πρόσβασή τους στις διαδικασίες ασύλου. Ωστόσο, ακόμα και αυτοί που κατορθώνουν να υποβάλουν αιτήματα ασύλου, σχεδόν πάντα απορρίπτονται. Το 2007, από τα 25,111 αιτήματα ασύλου, η Ελλάδα αναγνώρισε την προσφυγική ιδιότητα σε οκτώ άτομα μετά την πρώτη συνέντευξη, δηλαδή ποσοστό αναγνώρισης 0.04% ενώ το ποσοστό αναγνώρισης κατά το στάδιο της προσφυγής ήταν δύο τοις εκατό, αναφέρεται στην επικριτική και παραποιημένη έκθεση για την Χώρα μας. «Το σύστημα του Δουβλίνου παγιδεύει τους αιτούντες άσυλο μέσα σε μια περιστρεφόμενη πόρτα» δηλώνει ο Frelick. «Δεν μπορούν να προχωρήσουν προς άλλη χώρα διότι ο Κανονισμός Δουβλίνο-2, απαιτεί, κατά κανόνα, οι αιτούντες άσυλο να υποβάλλουν το αίτημά τους για προστασία στην πρώτη χώρα της ΕΕ στην οποία εισέρχονται. Επιπλέον, δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους λόγω του φόβου του πολέμου και των διώξεων. Στην Ελλάδα δεν τους χορηγείται σχεδόν ποτέ άσυλο»
Ένας Ιρακινός Κούρδος από το Κιρκούκ, μια από τις δεκάδες συνεντεύξεις που πραγματοποίησε η Human Rights Watch για την έρευνα αυτή, έκανε πέντε προσπάθειες να περάσει από την Τουρκία στην Ελλάδα και ξυλοκοπήθηκε και απελάθηκε με άτυπες διαδικασίες από την Ελλάδα. Επίσης ξυλοκοπήθηκε και κρατήθηκε από τις τουρκικές αρχές. Όταν τελικά οι ελληνικές αρχές τον κατέγραψαν, χρησιμοποίησαν την απειλή της κράτησης για να τον αποτρέψουν από το να ζητήσει άσυλο. «Μου είπαν ότι αν ζητούσα άσυλο και ροζ κάρτα, θα έπρεπε να μείνω στη φυλακή περισσότερο, πάνω από 25 μέρες. Αν όμως δεν ήθελα άσυλο και ροζ κάρτα θα έβγαινα μετά από 25 μέρες. Έτσι είπα ότι δεν ήθελα ροζ κάρτα και, μετά από 25 μέρες, με άφησαν ελεύθερο. Μου έδωσαν ένα άσπρο χαρτί λέγοντάς μου ότι έπρεπε να φύγω από τη χώρα μέσα σε 30 μέρες. Ήθελα να πάω σε κάποια άλλη χώρα να ζητήσω άσυλο, αλλά ένας φίλος μου είπε ότι επειδή μου πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα, θα με ξαναέστελναν στην Αθήνα. Είμαι χωρίς χαρτιά εδώ και ένα μήνα. Τώρα είμαι σε αδιέξοδο. Δεν μπορώ να φύγω. Δεν μπορώ να μείνω. Κάθε μέρα σκέφτομαι ότι έκανα λάθος που έφυγα από τη πατρίδα μου. Θέλω να ξαναγυρίζω αλλά πώς να το κάνω; Αν γυρίσω πίσω, θα με σκοτώσουν. Αλλά εδώ σε έχουν σαν το σκυλί. Δεν έχω τίποτα. Κανένα δικαίωμα. Κανένα φίλο»
Ένας 34χρονος Ιρακινός, Τουρκομάνος από το Κιρκούκ που δήλωσε ότι προσπάθησε δέκα φορές να μπει στην Ελλάδα πριν τελικά το καταφέρει αποτελεί ένα άλλο τυπικό παράδειγμα. «Μια φορά πέρασα στην Ελλάδα από το ποτάμι και έφτασα στην Κομοτηνή. Μας φυλάκισαν για πέντε μέρες και μετά μας πήγαν στο ποτάμι και μας έδιωξαν απέναντι. Ήμασταν 60 άτομα. Με έβαλαν σε μια μικρή ποταμόβαρκα με μηχανή, δέκα άτομα τη φορά. Το έκαναν αυτό μέσα στη νύχτα. Έβρεχε πολύ και οι Έλληνες αστυνομικοί άρχισαν να μας χτυπούνε για να μας κάνουν να πάμε πιο γρήγορα. Είδα έναν άνθρωπο που δεν ήθελε να μπει στη βάρκα, τον έδειραν και τον πέταξαν στο ποτάμι. Μας χτυπούσαν με κλομπ για να μας κάνουν να μπούμε στη βάρκα»
Η έκθεση περιλαμβάνει συστάσεις προς την Ελληνική κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μεταξύ των οποίων τις ακόλουθες: Όπως έχει ζητήσει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, τα λοιπά κράτη της ΕΕ πρέπει να αναστείλουν τις μεταγωγές αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα βάσει του κανονισμού Δουβλίνο-2 και να εξετάζουν, αυτά τα ίδια, τις αιτήσεις αυτές. Η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προβεί σε δημόσια δέσμευση ότι οι μετανάστες που συλλαμβάνονται στο ελληνικό έδαφος ή στα σύνορα – χερσαία ή θαλάσσια – θα αντιμετωπίζονται με ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, θα τους προσφέρεται η ευκαιρία, εφόσον το επιθυμούν, να ζητήσουν άσυλο και δεν θα κινδυνεύουν με εξαναγκαστική επιστροφή στην Τουρκία.
Η Ελλάδα πρέπει να διακόψει αμέσως την συνήθη και συστηματική πρακτική της αστυνομίας που συνίσταται στο να συγκεντρώνει μετανάστες στους αστυνομικούς σταθμούς της περιοχής του Έβρου, να τους μεταφέρει στα σύνορα και να τους κρυφοπερνά στην άλλη πλευρά των συνόρων με μικρές βάρκες. «Μια πιο δίκαιη πολιτική ασύλου της ΕΕ και μια καλύτερη διαχείριση του συστήματος θα μείωνε το βάρος που υφίσταται η Ελλάδα και θα οδηγούσε σε καλύτερη προστασία των Ιρακινών προσφύγων» δηλώνει ο Frelick. «Οι ανεπάρκειες αυτές της ΕΕ, ωστόσο, δεν απαλλάσσουν την Ελλάδα από τη δική της ευθύνη να μεταχειρίζεται με ανθρωπιά όλα τα ανθρώπινα πλάσματα και την υποχρέωσή της να μην επιστρέφει πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε χώρα όπου κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις ή να αντιμετωπίσουν πραγματικό κίνδυνο απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης ή και χειρότερα ακόμα»
Σύμφωνα με την πολυσέλιδη έκθεση της Human Rights Watch, και η οποία ελήφθη πολύ σοβαρά υπόψη από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ και πολλών Ευρωπαϊκών χωρών, και τα προβλεπόμενα ανελαστικά μέτρα της «Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ», βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τραγελαφικό φαινόμενο και λίαν δυσεπίλυτο πρόβλημα. Είμαστε «εγκλωβισμένοι» στην πολιτική της ΕΕ με την «Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ», παράλληλα διαστρεβλωμένα καταγγελόμεθα, ως μια Χώρα της ΕΕ που παραβαίνει τις Κανονιστικές Διατάξεις της ΕΕ και συμπεριφέρεται με βαρβαρότητα έναντι των «αναξιοπαθούντων προσφύγων»
Η «Συνθήκη του Δουβλίνου ΙΙ» ενισχυμένη και από τέτοιου είδους «έγκυρες» και κατάπτυστες εκθέσεις, έχει πασιφανέστατο σκοπό, να μας «εγκλωβίσει» και να μας υποχρεώσει, όχι μόνο να δεχθούμε τα Ασιατικά πλήθη στο έδαφός μας, αλλά αυτά να παραμείνουν εσαεί στην Ελλάδα, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον της Πατρίδος μας.
Όταν διάφορες ΜΚΟ και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καταφέρθηκαν ανοικτά κατά του συστήματος ασύλου της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης και της έλλειψης προστασίας και μέριμνας για τα ασυνόδευτα παιδιά, αρκετές χώρες ανέστειλαν την επαναπροώθηση αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα βάσει του Κανονισμού Δουβλίνο-ΙΙ. Το Φεβρουάριο του 2008, η Νορβηγία ανακοίνωσε την διακοπή των επαναπροωθήσεωναιτούντων άσυλο στην Ελλάδα βάσει του Κανονισμού αυτού. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ωστόσο, υπαναχώρησε και ανακοίνωσε ότι οι επιστροφές στην Ελλάδα θα αποφασίζονται μετά από ατομική αξιολόγηση. Τον Απρίλιο του 2008 και η Φινλανδία εξήγγειλε μια παρόμοια κίνηση. Η Γερμανία και η Σουηδία έχουν περιορίσει την αναστολή των επαναπροωθήσεων μόνο για ασυνόδευτους ανήλικους.
Η Human Rights Watch συγκέντρωσε πολλές μαρτυρίες που φέρουν τις Ιταλικές αρχές να επιστρέφουν συνοπτικά και άτυπα αιτούντες άσυλο και μετανάστες από τα λιμάνια της Ανκώνας και της Βενετίας στην Ελλάδα. «Κάθε μέρα, δέκα άτομα γυρίζουν πίσω από την Ιταλία» μας είπαν στην Πάτρα. Η Ιταλία όχι μόνο επιστρέφει αιτούντες άσυλο και μετανάστες στην Ελλάδα εκτός των διατάξεων του Κανονισμού Δουβλίνο-ΙΙ. Επιπλέον επιστρέφει και ασυνόδευτους ανήλικους, σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα ακόμα και δωδεκάχρονα παιδιά, χωρίς να τους δίνει την ευκαιρία να υποβάλουν αίτημα ασύλου.
Ο δωδεκάχρονος Ναντέρ Κ είπε: «Ταξίδεψα για την Ιταλία μέσα σε ένα φορτηγό με άλλους 15, για την Ανκόνα. Μας βρήκαν όταν φτάσαμε στο λιμάνι, στην Ιταλία, η αστυνομία στην Ιταλία δεν μας μίλησε. Μας βρήκαν όταν έκαναν έλεγχο στο πλοίο. Μας ξανάβαλαν στο πλοίο χωρίς να μας ρωτήσουν τίποτε. Δεν υπήρχε δικηγόρος εκεί, απλώς μας ξανάβαλαν στο πλοίο. Ήμουν ο πιο μικρός σε ηλικία. Ήταν εκεί πολλοί αστυνομικοί. Όταν μπήκαμε στο πλοίο, μας έβαλαν πρώτα σε ένα μεγάλο δωμάτιο και μετά, δέκα από εμάς, σε μια τουαλέτα. Η τουαλέτα ήταν πολύ μικρή. Καθόμασταν όλοι και δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Το πλήρωμα μας έδωσε μακαρόνια να φάμε και νερό. Ήμουν μέσα στην τουαλέτα 24 ώρες. Όλοι οι ενήλικες ήταν ξένοι. Δεν ήξερα κανένα τους» Με παρόμοιο τρόπο επέστρεψε στην Ελλάδα και ο δεκαεξάχρονος Τζαφάρ Φ. «με κλείδωσαν κάτω σε μια τουαλέτα. Δεν είχα τίποτα να φάω ή να πιω. Είχε πολύ θόρυβο»
Η Human Rights Watch διαπίστωσε ότι οι ιταλικές αρχές επέτρεπαν σε κάποια ασυνόδευτα παιδιά να παραμείνουν στην Ιταλία. Ο δεκατετράχρονος Βαλή Π. βρέθηκε μέσα σε ένα φέρυ-μπώτ στη Βενετία τον Ιούλιο του 2008 αλλά του δόθηκε άδεια να μείνει. Ο δεκαπεντάχρονος Γκουλάμ Σ. ταξίδεψε κρυμμένος σε ένα φορτηγό για την Βενετία, στις 11 Ιουνίου 2008. Οι ιταλικές αρχές ανακάλυψαν 12 συνολικά άτομα, μεταξύ των οποίων και τον ίδιο, και τους έστειλαν όλους πίσω, εκτός από ένα μικρότερο παιδί που όπως είπε ήταν 12 χρονών. Ο Γκουλάμ Σ. ήθελε να ζητήσει άσυλο στην Ιταλία αλλά δεν του δόθηκε καμιά δυνατότητα να υποβάλει αίτημα. Η σωματική διάπλαση των Γκουλάμ Σ. Τζαφάρ Φ. και Ναντέρ Κ. δείχνει ξεκάθαρα ότι ήταν ανήλικοι όταν έφθασαν στην Ιταλία. Οι ιταλικές αρχές, ωστόσο, δεν εξέτασαν τις ιδιαιτέρες ανάγκες τους ως ασυνόδευτων ανηλίκων και τους αντιμετώπισαν απλώς ως παράνομους μετανάστες χωρίς νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα.
Η ευρωπαϊκή νομοθεσία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να επιβάλλουν κυρώσεις στους μεταφορείς που μεταφέρουν παράνομους μετανάστες. Ένας υπάλληλος μιας ακτοπλοϊκής εταιρείας στη Πάτρα είπε στη Human Rights Watch ότι δεν επιβάλλονται κυρώσεις εφόσον η εταιρεία συμφωνεί να μεταφέρει αμέσως πίσω τους συλληφθέντες. Είπε δε ότι πάντα δέχονται να μεταφέρουν πίσω τα άτομα αυτά, ακόμα και αν είναι πλήρεις. Οι εκπρόσωποι της εταιρείας, ωστόσο, δεν ήθελαν να πουν αν χρησιμοποιούν ιδιωτικούς αστυνομικούς για τον έλεγχο των φορτηγών πριν την αναχώρησή τους από την Ελλάδα.
Πολλές ΜΚΟ και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχουν παρουσιάσει στοιχεία για παραβάσεις των διεθνών κανόνων στην εφαρμογή της διάταξης αυτής για τους ασυνόδευτους ανήλικους σε πολλές χώρες. Ανήλικοι επαναπροωθήθηκαν στη χώρα από όπου πρώτα μπήκαν στην Ένωση και όχι στη χώρα όπου υπέβαλαν για πρώτη φορά αίτημα ασύλου. Σε άλλες περιπτώσεις, δεν υπήρξε αξιολόγηση του μείζονος συμφέροντος του παιδιού πριν ην επαναπροώθηση, δεν λήφθηκαν υπόψη τα προηγούμενα βιώματά τους,ενώ άλλοτε δεν υπήρχε νομική εκπροσώπηση του ανηλίκου όταν λαμβάνονταν οι σχετικές αποφάσεις.
Η Human Rights Watch δεν κατόρθωσε να λάβει στοιχεία για τον αριθμό των ασυνόδευτων ανηλίκων που μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα από άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε. Τα στοιχεία αυτά δεν συγκεντρώνονται συστηματικά ούτε από την αποστέλλουσα ούτε από την αποδεχόμενη χώρα αλλά και ούτε απαιτούνται από το σχετικό κοινοτικό Κανονισμό.
Ο Κανονισμός Δουβλίνο-ΙΙ του 2003 θεσπίστηκε για να καθορίσει το κράτος μέλος της Ε.Ε. που είναι υπεύθυνο για την εξέταση του αιτήματος ασύλου ενός αιτούντος. Ο στόχος του ήταν να ορίσει ποιο κράτος θα είχε την ευθύνη να εξετάσει ένα αίτημα ασύλου και να αποφύγει την υποβολή αιτημάτων ασύλου από τον ίδιο αιτούντα σε περισσότερα από ένα κράτη. Υπάρχουν αρκετά κριτήρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αποφασισθεί ποια χώρα θα αναλάβει την εξέταση ενός αιτήματος. Στην πράξη, ωστόσο, το κριτήριο εκείνο που χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον είναι το κριτήριο της χώρας στην οποία πρώτα εισήλθε ο αλλοδαπός.
Βάσει του κριτηρίου αυτού, ένας αιτών άσυλο μπορεί με τον τρόπο αυτό να μεταφερθεί από ένα κράτος μέλος σε άλλο για την εξέταση του αιτήματός του. Κάθε κράτος μέλος μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να μην προχωρήσει στη μεταγωγή του αιτούντος στο άλλο κράτος αλλά να εξετάσει, το ίδιο, το αίτημα ασύλου, ακόμα και όταν ισχύουν οι λόγοι για τη μεταγωγή. Για να διαπιστώνεται η πορεία των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών, οι αλλοδαποί άνω των 14 ετών δακτυλοσκοπούνται και τα δακτυλικά τους αποτυπώματα εισάγονται σε μια πανευρωπαϊκή βάση δεδομένων.
Ο Κανονισμός έχει ελαφρώς διαφορετικές ρυθμίσεις για τους ασυνόδευτους ανήλικους, οι οποίοι δεν μετάγονται στο κράτος μέλος όπου πρώτα εισήλθαν αλλά στο κράτος μέλος όπου πρώτα υπέβαλαν αίτημα για άσυλο. Ο Κανονισμός, ωστόσο, δεν προβλέπει ότι οι ασυνόδευτοι ανήλικοι μπορούν να υποβάλλουν αίτημα άσυλου στη χώρα που προτιμούν. Επίσης προβλέπει ότι ναι μεν οι ανήλικοι αυτοί μπορούν να συνενωθούν με μέλη της οικογένειάς τους αν τούτο είναι προς το μείζον συμφέρον τους, όμως ο ορισμός του τι είναι μέλος οικογένειας είναι πολύ περισταλτικός και αφορά μόνο γονείς, επίτροπο ή σύζυγο.
terrapapers.com 1migrants-dying-get-europe (1)
Οι κανόνες που διέπουν τον Επαναπατρισμό των Ασυνόδευτων Ανηλίκων
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού ζητά από τα Συμβαλλόμενα Κράτη να βρίσκουν μια μόνιμη λύση για τα παιδιά λαμβάνοντας πρωτίστως υπόψη το συμφέρον τους και να αντιμετωπίζουν τις ανάγκες προστασίας τους το συντομότερο δυνατόν μετά την άφιξή τους. Επίσης, τα Συμβαλλόμενα Κράτη είναι υποχρεωμένα να εξασφαλίζουν στα παιδιά πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου ή επικουρικής προστασίας και να προστατεύουν και να βοηθούν τα παιδιά που είναι πρόσφυγες ή ζητούν άσυλο. Ο επαναπατρισμός ενός ασυνόδευτου ανηλίκου λαμβάνει χώρα μόνο αφού υπάρξει πλήρης αξιολόγηση της κατάστασης του παιδιού, συμπεριλαμβανομένου και του κατά πόσον κάτι τέτοιο θα ήταν προς όφελος του μείζονος συμφέροντός του.
Τα κράτη δεν πρέπει να επιστρέφουν έναν ανήλικο σύμφωνα με την αρχή της μη επαναπροώθησης, με άλλα λόγια, αν η επιστροφή δημιουργεί πραγματικό κίνδυνο να υποστεί το άτομο βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή αν η επιστροφή βάζει σε κίνδυνο τη ζωή ή την ελευθερία του ατόμου λόγω δίωξης, που συμπεριλαμβάνει και τις ειδικές μορφές δίωξης παιδιών. Σε ότι, αφορά ειδικότερα τα παιδιά, η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού θεωρεί ότι η επιστροφή ή η απέλαση ενός ανηλίκου δεν αποτελεί εναλλακτική λύση εφόσον υπάρχει «εύλογος κίνδυνος» ότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανηλίκου. Στην αξιολόγηση αυτών των κινδύνων περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η κατάσταση της προσωπικής και γενικής ασφάλειας που θα συναντήσει το παιδί όταν επιστρέψει, οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, η ύπαρξη επαρκούς μέριμνας καθώς και η διάρκεια απουσίας από την χώρα προέλευσης.
Υπάρχουν ειδικές δικονομικές εγγυήσεις για τους ανήλικους κατά τη διάρκεια των διαδικασιών επαναπατρισμού. Αν η επιστροφή θέτει κίνδυνο επαναπροώθησης, όπως το εξηγήσαμε παραπάνω, πρέπει τους χορηγείται η δυνατότητα πρόσβασης σε πραγματική προσφυγή και το δικαίωμα να προβάλλουν νομικές αντιρρήσεις κατά της απόφασης επαναπατρισμού. Η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Παιδιού ζητά επίσης από τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την εκπροσώπηση των ανηλίκων είτε μέσω του επιτρόπου τους είτε μέσω δικηγόρου στις διαδικασίες αυτές. Επιπλέον, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες ζητά από τα κράτη να προβαίνουν σε εξέταση του μείζονος συμφέροντος του παιδιού πριν λάβουν οποιαδήποτε απόφαση για μόνιμη λύση και να τεκμηριώνουν την απόφαση αυτή. Η συνήθης πρακτική της Ελλάδας να εκδίδει διαταγές απέλασης χωρίς την εξασφάλιση εκπροσώπησης ή νομικής συνδρομής του ανηλίκου και χωρίς να παρέχεται η δυνατότητα προσφυγής κατά των αποφάσεων αυτών, αποστερεί, στην πράξη, το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής. Επιπλέον, η πρακτική της διαταγής και εφαρμογής απέλασης εις βάρος ανηλίκων χωρίς πρότερη αξιολόγηση των λόγων φυγής τους ή του ενδεχομένου να υποστούν απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση μετά την επιστροφή τους αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των διεθνών κανόνων.
Στην υπόθεση Mubilanzila Mayeka και Kaniki Mitunga κατά Βελγίου που αφορούσε στην απέλαση μιας ασυνόδευτης ανήλικης στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ) το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έκρινε ότι τα Συμβαλλόμενα Κράτη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου οφείλουν να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα και προφυλάξεις ως προς τον κίνδυνο βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης, όταν απελαύνουν έναν αλλοδαπό. Το Δικαστήριο δήλωσε ότι οι Βελγικές αρχές «δεν προσπάθησαν να διασφαλίσουν ότι [η ανήλικη] θα τύγχανε της δέουσας μέριμνας ούτε εξέτασε την πραγματική κατάσταση που θα αντιμετώπιζε όταν επέστρεφε στη χώρα προέλευσής της». Στην υπόθεση Nsona κατά των Κάτω Χωρών που αφορούσε επίσης στην εξαναγκαστική απομάκρυνση ασυνόδευτου ανηλίκου, το Δικαστήριο ανέλυσε ως εξής την ευθύνη των Συμβαλλόμενων Κρατών βάσει του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ: «Η ευθύνη βάσει του άρθρου 3 σε τέτοιες περιπτώσεις έγκειται στην πράξη της έκθεσης ενός ατόμου στον κίνδυνο της κακομεταχείρισης. Η ύπαρξη του κινδύνου αυτού πρέπει να εξετάζεται πρωτίστως βάσει των γεγονότων που ήταν γνωστά ή όφειλαν να είναι γνωστά στα Συμβαλλόμενα Κράτη κατά τη στιγμή της απομάκρυνσης»
Επιστροφές και Επαναπροωθήσεις στην Ελλάδα
Δεδομένων των συστηματικών ελλείψεων στην προστασία των ασυνόδευτων παιδιών στην Ελλάδα, τα κράτη μέλη της ΕΕ οφείλουν να αναστείλουν τις επαναπροωθήσεις ασυνόδευτων ανηλίκων στην Ελλάδα βάσει του Κανονισμού Δουβλίνου-ΙΙ αλλά και την άτυπη επιστροφή παιδιών στα λιμάνια εισόδου. Αντιθέτως, τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να παραπέμπουν τα ασυνόδευτα παιδιά στις δικές τους εθνικές δομές παιδικής προστασίας και όταν ένα παιδί ζητά άσυλο, να αναλαμβάνουν αυτά την ευθύνη εξέτασης του αιτήματός του με τρόπο δίκαιο, ταχύ και φιλικό προς τα παιδιά.
Η διεθνής νομοθεσία προβλέπει ότι, σε κάθε απόφαση για το παιδί, λαμβάνεται υπόψη πρωτίστως το μείζον συμφέρον του παιδιού και ότι τα παιδιά που έχουν στερηθεί των οικογενειών τους δικαιούνται ειδικής προστασίας και μέριμνας από το κράτος. Όπως αποδεικνύει η παρούσα έκθεση, η Ελλάδα δεν παρέχει επαρκείς θέσεις φιλοξενίας για ασυνόδευτα παιδιά, ενώ δεν υπάρχουν ούτε ελάχιστες προδιαγραφές για τη λειτουργία των υφιστάμενων δομών. Τα ασυνόδευτα παιδιά που βρίσκονται εκτός δομών φιλοξενίας βρίσκονται σε εξαιρετικά ευάλωτη κατάσταση. Εργάζονται σε θέσεις όπου κινδυνεύουν και όπου γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης, ενώ διατρέχουν τον κίνδυνο να πέσουν θύματα εμπορίας ανθρώπων. Τα ασυνόδευτα παιδιά στην Ελλάδα μπορούν να τεθούν υπό κράτηση, ακόμα και σε συνθήκες που δεν τηρούν τις ελάχιστες προδιαγραφές και ισοδυναμούν, σε κάποιες περιπτώσεις με απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση. Κινδυνεύουν να υποστούν κακομεταχείριση στα χέρια των κρατικών υπαλλήλων κατά την κράτησή τους αλλά και πράξεις βίας από τους συγκρατούμενούς τους.
Κοινοβουλευτικές ερωτήσεις
25 Σεπτεμβρίου 2008 – E-3422/2008
Απάντηση του κ. Barrot εξ ονόματος της Επιτροπής
1. Στις 19 Νοεμβρίου 2007, η Ελλάδα ανακοίνωσε στην Επιτροπή τη μεταφορά των μέτρων που αφορούν την οδηγία 2003/9/ΕΚ του Συμβουλίου της 27ης Ιανουαρίου 2008 σχετικά με τις ελάχιστες απαιτήσεις για την υποδοχή των αιτούντων άσυλο στα κράτη μέλη(1). Στις 6 Μαΐου 2008, η Επιτροπή έκλεισε την υπόθεση παράβασης κατά της Ελλάδας σχετικά με αυτό το θέμα. Η Επιτροπή βρίσκεται στη διαδικασία εξέτασης του κατά πόσο η Ελλάδα μετέφερε ορθά την οδηγία. Εάν είναι αναγκαίο, η Επιτροπή θα προβεί σε περαιτέρω διαδικαστικά μέτρα σύμφωνα με τις εξουσίες που της παραχωρούνται από το άρθρο 226 της Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, για να διασφαλίσει ότι το κράτος μέλος συμμορφώνεται με τις υποχρεώσεις του σε σχέση με το κοινοτικό κεκτημένο όσον αφορά το άσυλο.
2. Στις 31 Ιανουαρίου 2008, η Επιτροπή κίνησε διαδικασία κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μη συμμόρφωση με τον κανονισμό Δουβλίνο II(2) και η υπόθεση εκκρεμεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Οι πληροφορίες για τις υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον του Δικαστηρίου ενημερώνονται τακτικά στο δικτυακό τόπο:http://curia.europa.eu/.
3. Η Επιτροπή γνωρίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, λόγω, ιδίως της αύξησης του αριθμού των αιτούντων άσυλο καθώς και του μικτού χαρακτήρα των ροών των αιτούντων άσυλο και είναι πεπεισμένη ότι πρέπει να εξευρεθεί μία λύση σε επίπεδο της Ένωσης μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης. Η Επιτροπή ενέκρινε στις 17 Ιουνίου 2008 το σχέδιο πολιτικής για το άσυλο(3), στο οποίο τόνισε την ανάγκη να συνεχίσει η Ένωση να εντατικοποιεί τις προσπάθειές της για να βοηθήσει περισσότερο τα κράτη μέλη που έχουν περιορισμένες ικανότητες υποδοχής και απορρόφησης και τα οποία αντιμετωπίζουν ιδιαίτερη μεταναστευτική πίεση εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης. Η Επιτροπή θεωρεί ότι η δημιουργία μηχανισμών πραγματικής αλληλεγγύης αποτελεί θεμελιώδη στοιχείο από την άποψη της δημιουργίας συνεκτικού, περιεκτικού και ολοκληρωμένου κοινού ευρωπαϊκού συστήματος για το άσυλο.
Η Επιτροπή ανέλαβε την υποχρέωση να συνεχίσει να υποστηρίζει την Ελλάδα στις προσπάθειές της και υπογραμμίζει ότι έχει ήδη χορηγήσει στην Ελλάδα σημαντική χρηματοδοτική στήριξη. Μεταξύ του 2000 και του 2007, χορηγήθηκαν στην Ελλάδα 5 εκατ. ευρώ στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου για τους Πρόσφυγες και 1,5 εκατ. διατίθενται για το 2008. Η Ελλάδα μπορεί επίσης να επωφεληθεί από τη χρηματοδοτική στήριξη για δράσεις άμεσης επέμβασης η οποία διατίθεται στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ταμείου III για τους Πρόσφυγες και του Ταμείου Συνόρων που ξεκινά το 2008, το οποίο θα βοηθά τα κράτη μέλη να διαχειρίζονται την πίεση που δέχονται τα συστήματα ασύλου τους καθώς και την πίεση στα σύνορά τους.
[(1) ΕΕ L 31 της 6.2.2003. (2) Κανονισμός (EΚ) αριθ. 343/2003 του Συμβουλίου της 18ης Φεβρουαρίου 2003 για τη θέσπιση κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας, ΕΕ L 50 της 25.2.2003. (3) COM (2008) 360 τελικό].
ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΣΤΗΝ «ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ ΙΙ»
Η Ολλανδία που κινείται δραστήρια για το θέμα, όσο και άλλα εύπορα κράτη της Ευρώπης διαφωνούν κάθετα με την ενδοευρωπαϊκή επανεγκατάσταση, που θα έδινε τη δυνατότητα σε αλλοδαπούς που βρίσκονται στην Ελλάδα να μετοικήσουν σε άλλα κράτη. «Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό για την Ευρώπη» δηλώνει η υφυπουργός Δικαιοσύνης της Ολλανδίας κ. Νεμπαχάτ Αλμπαγιαράκ, που επισκέφθηκε τη χώρα μας.«Διότι το μήνυμα που θα δινόταν στον έξω κόσμο θα ήταν ότι αν καταφέρουν να φθάσουν στην Ελλάδα, μπορούν να προχωρήσουν στην υπόλοιπη Ευρώπη».
Δεν είναι όμως εξίσου καταστροφικό για την Ελλάδα να υφίσταται όλες αυτές τις ροές; «Όχι» δηλώνει η υφυπουργός «εάν καταφέρουμε να οικοδομήσουμε στην Ελλάδα αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου και εάν επιστρέφουμε πίσω όσους δεν είναι πρόσφυγες».Ένας μεγάλος φόβος στην Ελλάδα, σημειώνει η κ. Αλμπαγιαράκ, «είναι πως αν υπάρξει μια κανονική διαδικασία πολιτικού ασύλου, οι ελληνικές αρχές θα αναγκασθούν να αναγνωρίσουν ως πρόσφυγες μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Νομίζω ότι εάν υπάρξουν κανονικές διαδικασίες, ελάχιστοι θα πάρουν τελικά άσυλο».
Και τι θα γίνει με τις «επιστροφές» (επαναπροωθήσεις); Οι περισσότεροι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα προέρχονται από χώρες όπως το Αφγανιστάν και η Σομαλία. «Γιατί να μην επιστρέφονται άνθρωποι στο Αφγανιστάν; Είναι αλήθεια ότι το Αφγανιστάν και η Σομαλία είναι επικίνδυνες χώρες. Ξέρω ότι έχει πόλεμο, αλλά μπορούν να επιστραφούν. Εξίσου πολλοί προέρχονται από το Ιράν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές. Εάν η Ευρώπη συνάψει συμφωνίες επανεισδοχής με το Πακιστάν ή το Ιράν, θα βοηθηθεί πολύ η Ελλάδα». Η κ. Αλμπαγιαράκ επιμένει ότι οι επιστροφές θα γίνονται όταν υπάρχει βεβαιότητα ότι δεν απειλείται η ζωή του αλλοδαπού. Σημειώνει ότι η αναχαίτιση της εισόδου στην Ε.Ε. είναι εξίσου σημαντική με τη μη παραμονή παρανόμων εντός της Ελλάδας. «Οι παράνομοι της Ελλάδας μπορεί να καταφέρουν να προχωρήσουν σε άλλα κράτη της δυτικής Ευρώπης κι αυτό πρέπει να αποφευχθεί». Και επειδή οι διαδικασίες ασύλου είναι μέχρι σήμερα χρονοβόρες, η Ολλανδία και η Ε.Ε. σκοπεύουν «να βοηθήσουν την Ελλάδα στην υιοθέτηση σύντομων διαδικασιών στην εξέταση αιτημάτων με νομικές εγγυήσεις» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
Ψηφίζουμε, υποτίθεται, με κριτήριο τις ευρωπαϊκές πολιτικές που επιθυμούμε, όμως σχεδόν ουδείς αναφέρεται στην ΕΕ. Ούτε συνδέει εγχώριες προκλήσεις με ευρωπαϊκές δράσεις, ντιρεκτίβες, ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου και αποφάσεις της Επιτροπής. Βρισκόμαστε μπροστά στην έκρηξη ενός ζητήματος που κατ’εξοχήν περνάει από τις Βρυξέλλες και λέγεται αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Το θέμα έπρεπε να βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής συζήτησης καιρό τώρα. Ειδικά μετά τα γεγονότα στο παλιό Εφετείο, η απουσία του από τον εκάστοτε κομματικό λόγο είναι αδικαιολόγητη. Ύστερα δε από τα επεισόδια στην πλατεία Βικτωρίας, η δημόσια σιωπή, για το πώς η ΕΕ οφείλει να περιφρουρήσει τα σύνορά της και να διαχειριστεί τις διαρκείς και αυξανόμενες εισροές πληθυσμών από την Ασία και την Αφρική, γίνεται εξοργιστική.
Το μέγεθος του θέματος μαρτυρά υπολογισμός της Καθημερινής: Αν οι μουσουλμάνοι «μουσαφίριδες» συνεχίσουν να εισβάλλουν στην Ελλάδα με τον τωρινό ρυθμό, σε λιγότερο από μία δεκαετία θα έχουν φτάσει τα πέντε εκατομύρια. Εντούτοις, χώρες όπως η Δανία και η Ολλανδία λαμβάνουν πολλαπλάσιες από την Ελλάδα επιδοτήσεις για να διαχειριστούν τη λαθρομενάστευση. Παράλληλα, η συμφωνία Δουβλίνο 2 επιβάλλει στην Ελλάδα να δέχεται από άλλα κράτη-μέλη κάθε ανεπιθύμητο λαθρομετανάστη που μπήκε στην ΕΕ από τη χώρα μας. Ταυτόχρονα, κανείς στην Ευρώπη δεν ασχολείται με την Τουρκία, που παραβιάζει τη σχετική συνθήκη επανεισδοχής και αρνείται να δεχτεί πίσω έστω ένα μέρος όσων λαθρομεταναστών μας έχει στείλει.
Η Ελλάδα δεν διεκδικεί δάφνες για την έως τώρα ευρωπαϊκή της διαδρομή, κυρίως διότι έχει σπαταλήσει ανυπολόγιστους χρηματικούς πόρους. Όμως σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρόκληση ιστορικών και Εθνικών διαστάσεων και η ΕΕ είναι υποχρεωμένη να δραστηριοποιηθεί. Ο τόπος που επί χιλιετίες έχει υπάρξει «προκεχωρημένο φυλάκιο» του ευρωπαϊκού πολιτισμικού χώρου (και που μόλις πριν έναν αιώνα άρχισε να συγκροτείται ως εθνικά αμιγές κράτος) κινδυνεύει σε μια δεκαετία να χάσει το χαρακτήρα μέσω μιας άνευ προηγουμένου πληθυσμιακής αλλοίωσης. Πρόκειται για διαπίστωση που αφορά στο ίδιο το μέλλον της Ευρώπης.
Συμπερασματικά, ένας «μελλοντικός νεοελληνικός πολιτισμός» φυσικό είναι να οδεύει προς την κατάλυσή του.
@Ομηρος Φωτιάδης /terrapapers.com – 16/06/2012
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1.-Μετανάστευση – Άσυλο-Κανονιστικές πράξεις- Προπαρασκευαστικές πράξεις – Άλλες πράξεις
http:// eur -lex.europa .eu/el/ dossier/dossier_05. htm
2.-Κανονισμός «Δουβλίνο II»
http:// europa .eu/ legislation _summaries/justice _freedom _security/free _movement_of _persons _ asylum _ immigration /l 33153_ el.htm
3.-Θέσεις της ΄Υπατης Αρμοστίας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για την εφαρμογή του κανονισμού του Δουβλίνου στην Ελλάδα.
http:// hosting01. vivodinet .gr /unhcr/protect/ files/ EUROPEAN%20 UNION/DUBLIN /SUMMARYGREECEDUBLIN .pdf
4.-΄Εκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με το πολιτικό άσυλο.
http:// www .europarl .europa .eu/ meetdocs/2004_2009/ documents/pr/579/579496/579496 el.pdf
5.-Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την αξιολόγηση του κανονισμού του Δουβλίνου.
http://hosting01.vivodinet.gr/unhcr/protect/files/EUROPEAN%20UNION/DUBLIN/euroresolution.pdf
6. Έκθεση αξιολόγησης του συστήματος του Δουβλίνου {SEC(2007)742}/* COM/2007/0299 τελικό
http:// eur -lex.europa .eu/LexUriServ /LexUriServ .do?uri = CELEX:52007 DC 0299: EL :NOT
7.-΄Εκθεση της οργάνωσης HUMAN RIGHTS
WATCHhttp:// www .hrw.org / sites / default/ files/ related_material /greeceturkey 1108 grsumandrecs _2.pdf
the jungle in Calais. REUTERS/Pascal Rossignol
terrapapers.com_the jungle, in Calais. REUTERSPascal Rossignol
Σε πρόσφατη ομιλία του στο περίφημο τζαμί Al-Aqsa στην Ιερουσαλήμ, εκεί που πρόσφατα ξέσπασαν ταραχές που θυμίζουν μια νέα «ιντιφάντα», ο Σεΐχης και τοπικός θρησκευτικός ηγέτης Muhammad Ayed τόνισε πως οι ευρωπαϊκές χώρες δεν κινούνται από ανθρωπιστικά κίνητρα όταν μεταχειρίζονται με σωστό τρόπο τους πρόσφυγες, αλλά από τις δικές τους ανάγκες για φτηνό εργατικό δυναμικό. «Θα κατακτήσουμε τις χώρες τους» διακήρυξε στις 11 Σεπτεμβρίου 2015 και τα λόγια τους πέρασαν στο ίντερνετ. «Οι άπιστοι μας θέλουν να βασανιζόμαστε», τόνισε. «Μας θέλουν τα ταπεινωμένους. Αλλά (όπως αναφέρει και το Κοράνι) αυτή η σκοτεινή νύχτα δεν θα κρατήσει πολύ. Σύντομα, με την βοήθεια του Αλλάχ, θα τους ποδοπατήσουμε κάτω από τα γυμνά μας πόδια.. Η Ευρώπη έχει γεράσει και εκφυλισθεί, και χρειάζεται ανθρώπινες ενισχύσεις. Δεν υπάρχει όμως καμία ανθρώπινη δύναμη ισχυρότερη από εμάς τους Μουσουλμάνους. (Οι Γερμανοί) θα μας ήθελαν νεκρούς, αλλά έχουν χάσει την δυνατότητά τους να πολλαπλασιάζονται. Έτσι ψάχνουν για δυνατότητες πολλαπλασιασμού αλλού. Θα τους βοηθήσουμε να πολλαπλασιασθούν! Θα γεννήσουμε παιδιά μαζί τους, γιατί θα κατακτήσουμε τις χώρες τους -είτε το θέλετε είτε όχι, άμοιροι Γερμανοί, Αμερικανοί, Γάλλοι, Ιταλοί και όλοι οι άλλοι σαν και σας. Πάρτε στις χώρες σας τους πρόσφυγες! Σύντομα θα τους καλέσουμε στο όνομα του επερχόμενου Χαλιφάτου. Θα σας δηλώσουμε: Αυτά είναι τα αγόρια μας. Στείλτε τα σε μας. Άλλως, θα σας στείλουμε τους στρατούς μας». Οι στόχοι και οι επιδιώξεις της ισλαμικής φυγής δεν είναι τόσο πλέον δύσκολο να διακριθούν.
Νέοι μετανάστες διαμαρτύρονται καθώς προσπαθούν να περάσουν από την Ελλάδα στην FYROM στο συνοριακό πέρασμα της Ιδωμένης, στις 26 Νοεμβρίου 2015 και βρίσκουν τα σύνορα των Σκοπίων κλειστά. REUTERS/Yannis Behrakis
terrapapers.com 1migrants-dying-get-europe (2)
Χιλιάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους έχουν ήδη διολισθήσει προς την Δύση μέσα από τις μη εντοπισμένες γραμμές των μεταναστών και πολλών αυτοαποκαλούμενων «προσφύγων». Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, Thomas De Maiziere, επικαλέσθηκε δηλώσεις του Χαλιφάτου που ισχυρίζεται ότι τουλάχιστον 4.000 οργανωμένοι μαχητές του βρίσκονται ήδη στην Γερμανία έχοντας εκμεταλλευθεί την είσοδο πολλών χιλιάδων προσφύγων. Σχετικά, από τον Φεβρουάριο του 2015 το Χαλιφάτο είχε προειδοποιήσει για τις προθέσεις του να πλημμυρίσει την Ευρώπη με τουλάχιστον 500.000 μαχητές! Ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί αν η πρόθεση είναι να προκαλέσουν αιματηρό χάος σε πολλές Γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Το ζήτημα του σχετικού κινδύνου δεν έχει να κάνει με τον ρατσισμό, αφού η εθνικότητα και το χρώμα των εισβολέων δεν παίζει κανένα ρόλο. Έχει όμως μεγάλη σημασία η σύγκρουση αξιών. Οι κοινωνίες μας είναι χτισμένες πάνω στην αποδοχή του διαφορετικού, στην ανεκτικότητα και τον αλληλοσεβασμό. Αυτές είναι αρχές που αντιπαρατίθενται με τον ακραίο ισλαμισμό. Οι αξίες των δύο πολιτισμών δεν είναι συμβατές. Φανατισμός, μίσος, αντιπαλότητα, εξαίρεση του «άλλου», κυριαρχούν στον δικό τους πολιτισμό. Στην αναπόφευκτη σε βάθος χρόνου ρήξη, ποιος θα κυριαρχήσει;
terrapapers.com 1migrants-dying-get-europe (4)
Η Ελλάδα μετατρέπεται σε κόλαση
Το κλείσιμο του «βαλκανικού διαδρόμου» για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αναμένεται να ανακοινώσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη Σύνοδο Κορυφής, σύμφωνα με δημοσίευμα της αυστριακής Der Standard. Kι αυτό σαν μια ύστατη προσπάθεια να διασωθεί η Μέρκελ από το πολιτικό στραπάτσο. Η αυστριακή εφημερίδα αναφέρει ότι έχει δει προσχέδιο του ανακοινωθέντος στο οποίο αναφέρεται ότι η «Οδός των Δυτικών Βαλκανίων», όπως έχει γίνει πλέον γνωστή η διαδρομή που ακολουθούν οι πρόσφυγες για να φτάσουν στην Γερμανία και σε άλλες χώρες της Βόρειας Ευρώπης, θα κλείσει άμεσα κι ότι θα δοθεί η απαραίτητη ευρωπαϊκή στήριξη στην Ελλάδα για τον αριθμό των μεταναστών που θα εγκλωβιστούν στη χώρα.
«Στην Ελλάδα θα δοθεί η μέγιστη βοήθεια σε αυτή τη δύσκολη στιγμή», με γρήγορη κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων πόρων από τα ευρωπαϊκά κράτη μέλη, αναφέρει χαρακτηριστικά το έγγραφο. Παράλληλα, το προσχέδιο του ανακοινωθέντος αναφέρει, σύμφωνα με την Der Standard, μια συμφωνία επαναπροώθησης με την Τουρκία, για τους μετανάστες που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για λήψη ασύλου. Επιπλέον, θα ζητηθεί από την Τουρκία η άμεση και εποικοδομητική συμμετοχή της στον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. στο Αιγαίο. Η συμφωνία αυτή, που θα έχει τη μορφή συμφωνητικού μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, θα τεθεί σε ισχύ από την 1η Ιουνίου. Μέχρι τότε ο συντονισμός θα γίνεται σε διμερές επίπεδο μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας.
Τέλος, το προσχέδιο αναφέρει ότι θα ενισχυθεί η παρουσία της Frontex στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα σύνορα με την ΠΓΔΜ και την Αλβανία. Μεταξύ των αρμοδιοτήτων της θα είναι ο έλεγχος της εύρυθμης λειτουργίας των hotspots, όπου οι πρόσφυγες θα καταγράφονται και στη συνέχεια θα προετοιμάζονται για την μετεγκατάσταση στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, για τις οποίες αναφέρει ότι μέχρι την 1η Απριλίου θα πρέπει να κάνουν περισσότερα απ’ όσα έχουν δεσμευτεί αυτή τη στιγμή. Συμμετοχή στη διαδικασία θα έχει και η Europol, η οποία θα αναλάβει την εξάρθρωση του λαθρεμπορίου. Η πρόοδος του σχεδίου θα εξεταστεί ξανά στην επόμενη Σύνοδο του Μαρτίου. Το ρεπορτάζ (και η ύπαρξη του εγγράφου) που μόλις διαβάσατε περιγράφει την απόλυτη κόλαση για την χώρα μας και δραματικές εξελίξεις που οδηγούν σε εθνικό ακρωτηριασμό. 6/3/2016


http://terrapapers.com/?p=37386&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+Terrapapers+%28TERRAPAPERS%29
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters