Βάσω Αποστολοπούλου: ο επιμένων νικά.. τον καρκίνο

Αν και ίσως δεν μας αξίζει, η Βάσω Αποστολοπούλου κρατούσε με περηφάνια αλλά και δάκρυα, πριν από λίγες ημέρες τη δάδα με την Ολυμπιακή φλόγα. Ντυμένη στα χρώματα της ελληνικής σημαίας, έδειξε σε όλους εκείνους τους «Έλληνες» που την αμφισβήτησαν πριν από λίγα χρόνια, ότι χωρίς μικρότητες -που έτσι κι αλλιώς δεν της ταιριάζουν- ξέρει να τιμά τη χώρα των γονιών της. Την τιμά όμως κι έτσι κι αλλιώς καθημερινά, όταν σκύβει πάνω από τις σημειώσεις της ατέλειωτες ώρες και αναμειγνύει τις θαυματουργές της ουσίες για να γλιτώσει όσους υποφέρουν από τον πόνο και τον θάνατο. «Οι ομογενείς στην Αυστραλία με βοήθησαν πάρα πολύ σε αυτή την προσπάθεια. Το εμβόλιο κατά του καρκίνου είναι και ελληνικό» επισημαίνει η ίδια παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισε στη χώρα μας.
Γεννήθηκε πριν από 42 χρόνια στην Αμαλιάδα. Το 1966 η οικογένειά της μεταφέρθηκε στην Αυστραλία. «Μεγάλωσα με τα ελληνικά ήθη κι έθιμα αλλά μαθήτευσα σε σχολείο της Αυστραλίας. Έχω Έλληνες γονείς οπότε δεν μπορώ να πω ότι είμαι Αυστραλιανή αλλά αφού έχω μεγαλώσει στην Αυστραλία δεν μπορώ να πω ότι είμαι Ελληνίδα. Πραγματικά δεν ξέρω τι  είμαι» είχε πει παλιότερα σε συνέντευξη γελώντας. Γλυκιά, διακριτική, σεμνή δεν αφήνει σε καμία περίπτωση την έπαρση να την παρασύρει: «ήθελα απλώς να συμβάλω κι εγώ στην έρευνα κατά του καρκίνου» λέει την ώρα που το περιοδικό «Time» την χαρακτηρίζει ως μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες στο εξωτερικό. Έχει προηγηθεί το βραβείο Tall Poppy Award από την κυβέρνηση της Αυστραλίας που χορηγείται κάθε χρόνο στον κορυφαίο επιστήμονα της Αυστραλίας ενώ η εφημερίδα Herald-Sun έχει χαρακτηρίσει το εμβόλιό της επαναστατικό. Συνολικά από το 1996 έχει λάβει 80 διαφορετικά βραβεία από πολλές χώρες του κόσμου για το επιστημονικό της έργο!

Η Ελλάδα που πληγώνει
Στην χώρα μας  ακούσαμε για πρώτη φορά το όνομα Βάσω Αποστολοπούλου το 1997. Η νεαρή ερευνήτρια επισκέφθηκε τη χώρα της γεμάτη ελπίδα, ελπίδα  που ήθελε να μοιραστεί μαζί μας. Στην αρχή αντιμετώπισε τις αμφιβολίες. «Είναι δυνατόν μια νεαρή κοπέλα να ανακαλύψει κάτι που παντού στον κόσμο, για αιώνες, αναζητούν άλλοι επιστήμονες, σπουδαιότεροι από αυτήν; Μήπως μας πουλάει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες, όπως θα έλεγαν και οι γιαγιάδες μας;»Υπήρξαν και κάποιοι που την αγκάλιασαν, λίγοι κι εκλεκτοί. Για τους υπόλοιπους η αμφιβολία διαδέχτηκε την απόρριψη: « Τη διακοπή της κλινικής μελέτης που περιλαμβάνει τη χορήγηση εμβολίου MFP συνιστά  ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων. Πρόκειται για το εμβόλιο κατά του καρκίνου του μαστού που παρασκεύασε η ελληνίδα ομογενής από την Αυστραλία Βάσω Αποστολοπούλου» έγραφαν οι εφημερίδες το 2000. Αιτία της διακοπής ήταν ο μικρός αριθμός ασθενών που συμμετείχαν και ότι 3 από τις 33 ασθενείς που συμμετείχαν υποτροπίασαν. Για μία ακόμη φορά  χάσαμε την ευκαιρία να έχουμε την πρωτιά της παραγωγής του εμβολίου στην χώρα μας. Σήμερα το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί κανονικά κι έχει πάρα πολύ καλά αποτελέσματα.

Το εμβόλιο της ελπίδας
Λίγοι ακόμα και σήμερα γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτό το εμβόλιο. Σε τι μπορεί να μας βοηθήσει. Μήπως αν χορηγηθεί σε έναν καρκινοπαθή μπορεί να τον γιατρέψει; «Όχι!» απαντά η ερευνήτρια. «Δεν πρόκειται για φάρμακο θεραπείας του καρκίνου αλλά για εμβόλιο, δηλαδή για μέθοδο πρόληψης.» Όπως ήταν λογικό οι πρώτες δοκιμές έγιναν σε ανθρώπους που έπασχαν από τη νόσο ώστε να ερευνηθεί η αντίδραση του οργανισμού. Στη συνέχεια το εμβόλιο χορηγήθηκε σε γυναίκες που είχαν υποστεί μαστεκτομή ή απλή αφαίρεση του όγκου ώστε να αποφευχθεί η επανεμφάνιση του. «Όλοι έχουμε κάποιον φίλο ή συγγενή που υποφέρει από την επάρατο νόσο. Αυτό με έκανε να θέλω να βοηθήσω κι εγώ να λυθεί το πρόβλημα» λέει η Βάσω Αποστολοπούλου. Οι προσπάθειές της συνεχίζονται. Σήμερα προσπαθεί να πάει ένα βήμα πάρα πέρα. Θέλει να χτυπήσει την επάρατο νόσο και να την εξαφανίσει. Δοκιμάζει ένα φάρμακο σε πειραματόζωα που ελπίζει ότι θα σκοτώνει το αδενοκαρκίνωμα εντελώς, ακόμα κι αν βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Ελπίζει ότι σε ένα-δύο χρόνια θα μπορέσει να δοκιμάσει το φάρμακο και στον άνθρωπο.

Περήφανη ως Ελληνίδα
Η Βάσω Αποστολοπούλου παρακολούθησε αγγλόφωνο σχολείο αλλά κάθε Σάββατο παρακολουθούσε μαθήματα ελληνικής γλώσσας. Όμως επειδή δεν τη χρησιμοποιεί συχνά, τη βρίσκει δύσκολη γλώσσα και συχνά δεν μπορεί να εκφραστεί σωστά. Έχει έναν μικρότερο αδερφό και πολλούς φίλους που παραπονιούνται επειδή δεν την βλέπουν συχνά. Είναι εύκολο να την βρει κανείς όμως στα εργαστήρια του Austin Research Institute ακόμα και πολύ αργά το βράδυ. Προς το παρόν έχει βάλει στην άκρη την προσωπική της ζωή μια και όπως λέει «η  δουλειά μου είναι πολύ σημαντική αυτή τη στιγμή». Στις 15 Ιουνίου η Ελληνοαυστραλέζα ερευνήτρια μετέφερε μερικά μέτρα το ιερό φως στην πόλη που μένει, στην Μελβούρνη: «Σήμερα έχω την ξεχωριστή τιμή να κρατήσω στα χέρια μου τη φλόγα. Μια εμπειρία που θα διηγούμαι στα παιδιά μου , στα εγγόνια μου και στα δισέγγονά μου».
Τάνια Μαρκουτσά
http://taniamarkoutsa.wordpress.com/2013/06/07/%CE%B2%CE%AC%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CF%84/