ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑΝ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΡΟ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Η ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, 1453-1821

Ένα βιβλίο που παρουσιάζει τον Αλέξανδρο, όπως εβλέπαν οι Έλληνες λόγιοι της Τουρκοκρατίας. Στην εποχή που ακόμα δεν υπήρχε η σκοπιά προπαγάνδα δεκάδες Έλληνες λόγιοι αναφερόταν στα έργα τους στο Μεγαλλεξανδρό, ως ο πιο γοητευτικός πρόγονος, το πρότυπο για κάθε βασιλιά, τον τροπαδόχο νικητή κατά της Ανατολής κ.α.

Η σημασία της κυκλοφορίας και της διάδοσης του βιβλίου στο εξωτερικό είναι περισσότερο από προφανής, ιδίως μετά την Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία έγινε λόγος για την καθυστέρηση της έκδοσής του.

Ήταν να βγει από άλλον εκδοτικό οίκο, ο οποίος αποχώρησε από την έκδοση μετά την Συμφωνία! Δόξα τω Θεώ, όμως, η έκδοση πραγματοποιήθηκε.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου (Μεταφρασμένο):

Οι Έλληνες μελετητές της μεταβυζαντινής περιόδου ερμήνευσαν τον Αλέξανδρο με διάφορους τρόπους. Ο Μακεδόνας βασιλιάς αποτελούσε μια πολύτιμη πηγή υπερηφάνειας, γνώσης, θάρρους, κολακείας, γενναιότητας, ματαιοδοξίας και σοφίας.

Έτσι, κατέληξε να είναι ένα σύμβολο κατάλληλο για οποιαδήποτε χρήση και σημείο αναφοράς για τον υποδουλωμένο Ελληνισμό της εποχής.

Για δύο αιώνες μετά την Πτώση της Κωνσταντινούπολης ο Αλέξανδρος χρησιμοποιήθηκε πολύ συχνά από τους Έλληνες συγγραφείς ως την κατ 'εξοχήν δόξα του Ελληνισμού. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατέφυγαν στον θρύλο του για να ενισχύσουν την ελληνική συνείδηση, η οποία είχε υποστεί καταστροφικό σοκ λόγω της πτώσης και της οθωμανικής κατοχής.

Η ιστορία των ισχυρότερων Ελλήνων ενήργησε ως θεραπεία για την πραγματικότητα ενός ανίσχυρου Ελληνισμού.

Αν και η διαδικασία του Χριστιανισμού του Αλεξάνδρου είχε ολοκληρωθεί τους προηγούμενους αιώνες, οι Έλληνες μελετητές, ειδικά εκείνοι που ήταν κληρικοί, χρησιμοποίησαν για να αναφερθούν στην ματαιοδοξία του για να δείξουν ότι η ανθρώπινη ζωή είναι μικρή και ανεξάρτητα από το πόσο επιτυχής είναι κάποιος, τελικά πεθαίνουν, πράγμα που συνέβη και με τον Αλέξανδρο.

Ακόμα κι αν ο Αλέξανδρος χριστιανίστηκε, σε καμία περίπτωση δεν ερμηνεύθηκε ως άγιος. Ήταν χαρισματικός αλλά ανήθικος. σε εκείνους τους επιστήμονες που γράφουν για ένα πιο ξεκάθαρο ακροατήριο παρέμεινε ένας παγανιστής, ο οποίος εργάστηκε για το σχέδιο του Θεού ασυνείδητα.

Αλλά αυτό που ήταν πραγματικά καινοτόμο στη χρήση του Αλεξάνδρου στην Πρωτοχρονιστική Εποχή ήταν η υιοθέτησή του ως κεντρικό πρόσωπο στη δημιουργία της ακαδημαϊκής προσέγγισης στην ιστορία.

Και δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικό, καθώς τα έργα που αναφέρονται στον Αλέξανδρο καθ 'όλη την περίοδο 1453-1821 είχαν ως στόχο τη συνείδηση ​​των Ελλήνων και σε κάποιο βαθμό το έδιωξαν.

Η αρετή του, η διοίκηση, ο ηρωισμός, η τακτική, ακόμα και η ευσέβεια έγιναν αποδεκτές ως αξίες από τον Πρώιμο Σύγχρονο και τον Νεώτερο Ελληνισμό.

Με αυτή την έννοια, η πρώιμη σύγχρονη εικόνα του Αλεξάνδρου αποτελούσε ένα αρχέτυπο της νεοελληνικής, ένα παράδειγμα που όλοι έπρεπε να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν, επειδή ενσωματώνουν τις καλύτερες ποιότητες της νεοελληνικής κοινότητας.

Περισσότερες πληροφορίες: 239 σελίδες. Εκδότης: London Academic Publishing (18 Νοεμβρίου 2019); Γλώσσα: Αγγλικά; ISBN-10: 199961383Χ. ISBN-13: 978-1999613839; Διαστάσεις: 5,5 x 0,5 x 8,5 ίντσες. Βάρος: 13,1 ουγκιά

oimos-athina
https://thesecretrealtruth.blogspot.com