Υπάρχει εθνική κυριαρχία χωρίς οικονομική αυτοτέλεια;

Αναρωτιέμαι, πως ο Ελληνικός λαός έχει πέσει σε τέτοιον λήθαργον ;

Παρ’ όλο που η είσοδος της Ελλάδος στην Ευρωζώνη μπορεί «θεωρητικά» να υποστηριχθεί σαν κίνηση για οικονομική ανάπτυξη, ωστόσο, η πολιτικο-κοινωνική υποδομή της δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας οικονομικής προσαρμογής. Η εν λόγω οικονομική προσαρμογή, σε πλαίσιο περιφερειακής σύγκλισης, βέλτιστα καταλήγει σε συγχώνευση οικονομιών. Σε μία τέτοια συγχώνευση η οικονομία της Ελλάδος ως δευτερεύουσα οικονομία, δευτερεύουσα άλλων οικονομιών της Ευρωζώνης, έχει απορροφηθεί – δηλαδή η παραγωγική της οντότητα έχει απωλέσει την αυτονομία της – από άλλες πρωτεύουσες οικονομίες, δηλαδή εκείνες της βορείου Ευρωζώνης.

Όμως, η αδυναμία ή άρνηση της Ελλάδος να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της περιφερειακής σύγκλισης παραμένοντας στην Ευρωζώνη αποτελεί όχι μόνο απειλή κατά της εθνικής της κυριαρχίας αλλά και κίνδυνο διαμελισμού της χώρας, καθώς η παραγωγική της δυνατότητα περνά σε ξένα χέρια.
Περιφερειακές συγκλίσεις αποτελούν τον πρόδρομο παγκόσμιας σύγκλισης και ως εκ τούτου συνιστούν όργανο της παγκοσμιοποίησης.

Τι είναι, λοιπόν, παγκοσμιοποίηση; Ποίο είναι το ψυχογράφημά της;

Η Παγκοσμιοποίηση είναι «δικτατορική δημοκρατία» με ισχυρή ολιγαρχική παρουσία. Είναι ένα νέο μοντέλο παγκόσμιας διακυβέρνησης η οποία προωθείται με το επιχείρημα του πλουραλισμού και του μοντέλου της νέας περιφερειοποίησης, η οποία προωθεί τοπικό εκδημοκρατισμό δια της αποκεντρώσεως. Ωστόσο, ο τοπικός εκδημοκρατισμός καταδυναστεύεται από ολιγαρχικό συγκεντρωτισμό ο οποίος δια του μοντέλου της νέας περιφερειοποίησης και του τοπικού εκδημοκρατισμού αποσκοπεί στην κοινωνικοποίηση εθνικών κοινωνιών και στην δημιουργία ομοιογενούς υπερεθνικής κουλτούρας. Η υπερεθνική κουλτούρα προάγεται και εξυπηρετεί τους στόχους της παγκοσμιοποίησης που συλλήβδην και μοιραία αποσκοπούν σε μερική ή καθολική απώλεια εθνικής κυριαρχίας χωρών που είναι οικονομικά αδύναμες και των οποίων η κοινωνική κουλτούρα είναι εξασθενισμένη.

Έτσι, λοιπόν, η οικονομική αδυναμία της Ελλάδος αποτελεί την αρχή κατάλυσης της εθνικής της κυριαρχίας η οποία και θα επισπευσθεί λόγω της συμμετοχής της στην περιφερειακή σύγκλιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ελλάδα βρίσκεται, να χρησιμοποιήσω την Ομηρική έκφραση, μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Δηλαδή, η Ελλάδα, όχι μόνον πρέπει να ανασυγκροτήσει την οικονομία της αλλά και πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να επιτύχει την σχετική περιφρούρηση της κυριαρχίας της.
Η Εθνική κυριαρχία βασίζεται στην οικονομική αυτοτέλεια η οποία απορρέει από την οικονομική αυτονομία. Η Ελληνική οικονομία έχει χάσει την αυτονομία της καθότι εξαρτάται από εξωγενή οικονομικά κέντρα, είτε δημοσιονομικά είτε χρηματοπιστωτικά. Και, βέβαια, εννοώ την Ευρωζώνη η οποία και ελέγχει πλήρως την πορεία της Ελληνικής οικονομίας. Επίσης, είναι καταφανής η καταστροφή την οποίαν έχει υποστεί η Ελληνική οικονομία επειδή δημοσιονομικά η χώρα κυβερνάται από εξωγενή κέντρα τα οποία αγνοούν συνειδητά ή ασυνείδητα τις ιδιαιτερότητες του κοινωνικού χαρακτήρα της Ελλάδος.

Επιπροσθέτως, θέλω να είμαι απόλυτα σαφής ως προς την καταστρεπτική οικονομική πολιτική των εταίρων της Ευρωζώνης η οποία και έχει υποβαθμίσει την οικονομία της Ελλάδος. Η εν λόγω οικονομική πολιτική η οποία είχε ως αποτέλεσμα την περιστολή της κατανάλωσης, η οποία επηρεάζει την οικονομία κατά 70% και πλέον, έχει οδηγήσει την Ελληνική οικονομία σε βαθειά ύφεση με διαρθρωτικού είδους επιπτώσεις επί του κατά κεφαλήν εισοδήματος το οποίον έχει συρρικνωθεί από $34.000 το 2008 στα $21.000 το 2014, μία απώλεια της τάξεως του 38%.
Είναι, όμως, εύλογο να συμπεράνουμε ότι η ως άνω οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης, την οποίαν οι εταίροι επέβαλον επί της Ελλάδος, είχε ως στρατηγικό στόχο όχι μόνο την αλλαγή της «οικονομικής» συμπεριφοράς των Ελλήνων αλλά και την «κοινωνική» συμπεριφορά των. Και, ενώ μπορεί να είναι συμβουλεύσιμη η αλλαγή «οικονομικής συμπεριφοράς» η αλλαγή «κοινωνικής συμπεριφοράς» είναι λιγότερον αποδεκτή καθότι αφορά σε ιστορικές και παραδοσιακές αξίες.

Η βέλτιστη τοποθέτηση, άρα, της Ελληνικής οικονομικής πολιτικής δεν είναι «απόλυτη» αλλά περισσότερον ή λιγότερον «σχετική». Δηλαδή, θα είναι περισσότερον βέλτιστη αν η Ελλάδα εξέλθη της Ευρωζώνης και ολιγότερον βέλτιστη αν η Ελλάδα παραμείνει στην Ευρωζώνη.

Δρ. Κωνσταντίνος Γ. Πολυχρονίου
Professor of International Business University of Cincinnati
Cincinnati, Ohio – USA

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2015/12/2590025.html#ixzz3vdZmg7W7