17 νησιά του Αιγαίου καταλαμβάνονται από την Τουρκία και ανήκουν στην Ελλάδα

Η Τουρκία δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει την κυριαρχία οποιουδήποτε νησιού στο Αιγαίο.

Πρόσφατα, στην 25η επέτειο της κρίσης στα Ίμια, ο Τσεμ Γκουντενίζ, ένας Τούρκος ναύαρχος, δεν δέχτηκε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αρνήθηκε τις συνέπειες και την τιμή των λανθασμένων επιλογών που έκανε η χώρα του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κυριολεκτικά δήλωσε ότι: «Η Ίμια ήταν η αρχή. Υπάρχουν 153 νησιά και νησίδες των οποίων η κατάσταση δεν έχει διευκρινιστεί. Αναπόφευκτα αυτό το ζήτημα θα περάσει στην τελική του φάση. "

«Η Ελλάδα θα αναγκαστεί τελικά να παραδεχτεί ότι ανήκουν στην Τουρκία. Ελπίζω αυτή η παραχώρηση να γίνει μέσω νομικών διαύλων και διμερών συμφωνιών », πρόσθεσε.

Δυστυχώς, αυτή η άποψη συμμερίζεται πολλοί άλλοι αξιωματούχοι, στρατηγικοί αναλυτές και συνταξιούχοι αξιωματούχοι και πολιτικοί της γειτονικής μας χώρας.

Βλέπετε από τη μικρή ιστορία που έχουν, δεν θέλουν να δουν και να αφομοιώσουν ότι οι χαμένοι πάντα πληρώνουν, ενώ οι νικητές επωφελούνται.

Η Τουρκία θα έπρεπε να καταλάβει ότι η χώρα τους σχηματίστηκε το 1923 και περιελάμβανε αυτό που είχε απομείνει από την τότε κατακερματισμένη Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Δημιουργήθηκαν νέες χώρες και δημιουργήθηκαν νέα σύνορα με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης που υπέγραψε η Τουρκία, έχει κυριαρχία στο Αιγαίο έναντι της Ίμβρου, της Τένεδου, των λιμνοθάλασσων και των νησιών που απέχουν λιγότερο από 2,6 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Μικράς Ασίας.

Τα άλλα νησιά του Αιγαίου, σύμφωνα με το άρθρο 12, δόθηκαν στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το άρθρο 16, «η Τουρκία παραιτείται από όλα τα δικαιώματα και τους τίτλους» στα νησιά.

Όσον αφορά τα Δωδεκάνησα, η Τουρκία στο άρθρο 15 παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματα και τους τίτλους υπέρ της Ιταλίας.

Ας θυμηθούμε σε αυτό το σημείο ότι, τα Δωδεκάνησα κατά τη διάρκεια του Ιταλοτουρκικού Πολέμου (1911-12) καταλήφθηκαν από τους Ιταλούς και παρά το υπογεγραμμένο σύμφωνο ειρήνης, η Τουρκία αναγνώρισε την ιταλική κυριαρχία στη Λιβύη.

Η Ιταλία δεσμεύτηκε να δώσει τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία, αλλά αυτό δεν συνέβη και έτσι τα νησιά παρέμειναν υπό ιταλική κατοχή.

Δωδεκάνησα

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης το 1923, η Ιταλία προσάρτησε επίσημα τα Δωδεκάνησα στις 6/8/1923 και άρχισε η δεύτερη περίοδος της ιταλικής κυριαρχίας.

Ο πρώτος κυβερνήτης ήταν ο Ιταλός γερουσιαστής και πληρεξούσιος, Mario Lago.

Στις 4 Ιανουαρίου 1932, υπογράφηκε συμφωνία από τον Ιταλό Πρέσβη στην Τουρκία, Βαρόνο Πομπέο Αλούσι, και τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Δρ. Tevfik Rüştü Bey.

Διευθετεί μια διαμάχη μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας σχετικά με την κυριαρχία των νησιών στα ανοικτά των ακτών της Ανατολίας και του νησιού Kastellorizo, καθώς και το νησάκι της Kara Anta.

Καθορίζει επίσης τα χωρικά ύδατά τους.

Λίγο αργότερα, στις 28/12/1932, ακολουθώντας την προηγούμενη, υπογράφηκε άλλη συμφωνία μεταξύ τους, με την οποία μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων όρισε επακριβώς, με 37 σημεία, την τουρκο-ιταλική συνοριακή γραμμή.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αυτά τα νησιά και με τις τρέχουσες ρυθμίσεις, πέρασαν από την Ιταλία στην Ελλάδα στις 10/2/1947, όταν υπογράφηκε στο Παρίσι η συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και της Ιταλίας.

Με αυτήν τη συνθήκη, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα πλήρη κυριαρχία στα νησιά των Δωδεκανήσων και στα παρακείμενα νησάκια.

Η συνθήκη αυτή επικυρώθηκε από την Ελλάδα με το νομοθετικό διάταγμα 423 στις 22/10/1947.

Πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτή τη συνθήκη η Τουρκία δεν ήταν κόμμα, και πάλι λόγω της επιλογής της να είναι φιλική προς τη ναζιστική Γερμανία.

Δεν καταλαβαίνω λοιπόν τι δεν καταλαβαίνουν στην Τουρκία και γιατί δεν τιμούν την υπογραφή τους.

Δεδομένου ότι η Συνθήκη της Λωζάνης υπογράφηκε ομόφωνα εκείνη τη στιγμή, δεδομένου ότι δεν είχε ημερομηνία λήξης και κανείς δεν την υπέγραψε με επιφυλάξεις, γιατί ο Γκουντενίζ και οι συνωμότες, κατά την άποψή του, την αμφισβητούν;

Υδρογραφική Υπηρεσία

Γιατί δεν ξαναδιαβάζουν τα άρθρα 6, 12, 15 και 16 για να επιβεβαιώσουν ότι, τότε, παραιτήθηκαν από όλα τα δικαιώματά τους στα νησιά.

Επειδή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι με την εμμονή τους όχι μόνο παγώνουν οποιαδήποτε πρόοδο στην περιοχή, αλλά απειλούν επίσης την ειρήνη.

Η Υδρογραφική Υπηρεσία (ΥΕ) του Πολεμικού Ναυτικού, από τις αρχές του αιώνα μας, μπήκε στον ψηφιακό κόσμο, ενώ πριν από περίπου δέκα χρόνια, με την απόκτηση νέων συσκευών, προγραμμάτων και μεθόδων, δημιουργήθηκε μια νέα ψηφιακή βάση δεδομένων χαρτογραφίας.

Αυτό ήταν απαραίτητο για τη δημοσίευση ψηφιακών χαρτών.

Το 2018, με τα δεδομένα του Θαλάσσιου Γεωγραφικού Πληροφοριακού Συστήματος (MARG), η Υδρογραφική Υπηρεσία παρουσίασε τα δεδομένα που προέκυψαν από το θεματικό επίπεδο (Layer) της ακτογραμμής σε κλίμακα 1: 50.000, τα οποία εμφανίζονται στον σχετικό πίνακα.

Φυσικά, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι, αφενός, λόγω των γεωλογικών αλλαγών που συμβαίνουν συνεχώς (τεκτονικές επιδράσεις, ανερχόμενα νερά κ.λπ.) και, αφετέρου, λόγω της προόδου της ψηφιακής τεχνολογίας, το υπόβαθρο είναι συνεχώς αναθεωρείται.

Κατάσταση νησιού

Τώρα το φόντο έχει βελτιωθεί και έχουμε κλίμακα 1: 20.000. Επομένως, τα δεδομένα που αναφέρονται στον πίνακα ενδέχεται να διαφέρουν ελαφρώς στο μέλλον.

Όσον αφορά τα τουρκικά νησιά, η Τουρκία σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, έχει 17 νησιά που δεν θα έπρεπε να έχει, αφού απέχει περισσότερο από 2,6 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Μικράς Ασίας.

Επιπλέον, στο Αιγαίο, έχει μια παράκτια ζώνη (χωρική θάλασσα) 6 ναυτικών μιλίων, όταν πρέπει να έχει 2,6 ναυτικά μίλια που η Συνθήκη της Λωζάνης του επιτρέπει να ασκεί.

Με βάση την υπογεγραμμένη συνθήκη, οι νησίδες του

• Μοσχονήσια απέναντι από τη Λέσβο,
• Adiavatos,
• Γιαλόνησι,
• Daskaleio,
• Ήλιος ή Λέιος,
• Καλαμάκι ή Καλαμόπουλος,
• Κάλαμος,
• Όλια,
• Πύργος,
• και τα νησάκια του Lagouson-Mavrono,
• Μαυρέρο,
• Μαυρέο,
• Μαυρέρο,

και άλλα που δεν αναφέρονται στην ονομασία τους, δεν πρέπει να είναι Τουρκικά αλλά Ελληνικά.

Κατά τον ίδιο τρόπο, τα νησιά στη Θάλασσα του Μαρμαρά και το Propontis, τα οποία βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 μιλίων από την ακτή, δεν πρέπει να βρίσκονται υπό τουρκική κυριαρχία.

Τα νησιά αυτά είναι: Προκόνησος, Αφίσια, Καλολίμνος, Κουτάλι, Προβατονήσι.

Αυτό περιλαμβάνει τα νησιά των Πρίγκιπα που δεν αναφέρονται ονομαστικά σε καμία συνθήκη, όπως επισημαίνεται σωστά από τον καθηγητή Άγγελο Συρίγο.

Ένα κράτος που παραβιάζει μια διεθνή συνθήκη δεν μπορεί να επικαλεστεί «παραβίαση» μιας συνθήκης από οποιοδήποτε άλλο κράτος.

Ένα κράτος που σέβεται και τιμά την υπογραφή του μπορεί να εφαρμόσει μόνο τα άρθρα που το ενδιαφέρουν και δεν μπορεί να το καταργήσει ή να το τροποποιήσει, εκτός από τη συμφωνία όλων των μερών ή από τον πόλεμο.

Εξερευνητικός

Επομένως, για να σταματήσουμε τυχόν προβλήματα στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και να αντιμετωπίσουμε την πρόοδο και την ευημερία των λαών μας, η Τουρκία πρέπει να καθίσει σε ένα τραπέζι, όπως έκανε το 1932 με την Ιταλία και την Ελλάδα.

Πρόκειται για τον καθορισμό και τον καθορισμό κοινών συνόρων βάσει της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Τώρα, με την επανάληψη των ελληνοτουρκικών συνομιλιών, ήρθε η ώρα στην 62η συνάντηση να καθορίσουμε και να οριοθετήσουμε τα σύνορά μας, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσουν οι τριβές, ο κίνδυνος μιας πολεμικής σύγκρουσης και οι λαοί θα ικανοποιηθούν με ό, τι έχουν, εστιάζουν στην ευημερία.

Για να τιμήσετε την πρώτη υπογραφή ενός επίσημου εγγράφου από το πρώτο τουρκικό κράτος, Gürdeniz, αφήστε την ιδέα της Blue Homeland και περιορίστε τον εαυτό σας σε όσα νησιά έχετε χωρίς να ανοίξετε την τσάντα του Aeolus που δεν είναι χρήσιμο σε κανέναν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕ GOOGLE TRANSLATE

ΠΗΓΗ: https://greekcitytimes.com