Η απίθανη ιστορία του Ghost Car, μιας Camaro που χρησιμοποιήθηκε κρυφά στον πόλεμο της Βοσνίας

Οι στρατοί σε όλο τον κόσμο προσπαθούν πάντοτε να χρησιμοποιούν τα πιο σύγχρονα μηχανήματα για να ολοκληρώσουν επιτυχώς τις αποστολές τους στις πιο δύσκολες συνθήκες κατά την διάρκεια των σκληρών μαχών.

Ο πόλεμος της Βοσνίας που ξεκίνησε το 1992 και διήρκεσε έως το 1995 δεν ήταν λιγότερο σκληρός από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, μια “μηχανή” εφοδιασμού ήταν διαφορετική από άλλες. Πρόκειται για ένα Chevrolet Camaro 2ης γενιάς, του 1979, γνωστό και ως “Ghost Car” ή “Ghost Camaro”.

Συνήθως, τα αυτοκίνητα εφοδιασμού είναι SUV που μπορούν να πιάσουν με τα βίας ταχύτητες άνω των 80 χλμ/ώρα. Έτσι, η Camaro που χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο της Βοσνίας, δεν ήταν μόνο ασυνήθιστη επιλογή, αλλά και πολύ έξυπνη.

H Ghost Camaro αποτελεί το πνευματικό παιδί του Helge Meyer, αξιωματικού των Ειδικών Δυνάμεων της Δανίας, ο οποίος βρισκόταν στην υπηρεσία της Βασικής Πολεμικής Αεροπορίας του Ρήνου όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Βοσνία. Ο ίδιος πήγε στη Βοσνία μέσω των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και έβαλε ως στόχο να παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια κατά τη διάρκεια του πολέμου και με την βοήθεια του αμερικανικού στρατού, ήταν σε θέση να εκπληρώσει αυτή την αποστολή, οδηγώντας σε επικίνδυνες συνθήκες, ώστε να προσφέρει ανακούφιση στους πολίτες της χώρας.

Το καταπληκτικό είναι ότι ο Meyer δεν έφερε ποτέ όπλο πάνω του κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, κερδίζοντας το ψευδώνυμό του “Rambo του Θεού”, αφού το μόνο του όπλο ήταν αυτό το stealth muscle car.

Ο Helge Meyer πλησίασε τον διοικητή του Στρατού των ΗΠΑ στη Βοσνία με ένα τολμηρό σχέδιο. Με τη βοήθεια των αμερικανικών στρατιωτικών μηχανικών, θα τροποποιούσε μια Chevrolet Camaro του 1979 που θα οδηγούσε στη ζώνη πολέμου για να παρέχει βοήθεια στους πολίτες εκεί. Ο Αμερικάνικος στρατός συμφώνησε να βοηθήσει σε αυτό το τολμηρό σχέδιο και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Ghost Car.

Ο Meyer απογύμνωσε όλο το αυτοκίνητο και τοποθέτησε πλάκες από χάλυβα πίσω από τα καθίσματα και σε ολόκληρη την κάτω πλευρά του αυτοκινήτου. Το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου αντικαταστάθηκε με ένα μεταλλικό πάνελ, ενώ στο μπροστά μέρος τοποθέτησε ένα pull bar που μπορούσε να προσαρμόσει μια ιδιαίτερη κατασκευή προκειμένου να μπορεί να ανοίγει τον δρόμο από τυχών εμπόδια.

Η αμερικάνικη αεροπορία του προσέφερε πάνελ από kevlar, τα οποία έντυσαν τις πόρτες και το καπό, με το αυτοκίνητο να βάφεται σε μια ειδική μαύρη ματ βαφή που απορροφούσε το υπέρυθρο φως. Επίσης τοποθετήθηκαν run-flat ελαστικά, σύστημα ανίχνευσης θερμότητας, σύστημα νυχτερινής όρασης και ένα σύστημα νίτρο, έτσι ώστε ο V8 5,7-λίτρων κινητήρας της Camaro, που είχε βελτιωθεί στα 220 άλογα, να μπορεί να αποδίδει έως και 440 άλογα στις περιπτώσεις που απαιτούνταν. Το αυτοκίνητο διέθετε επίσης ραδιοεξοπλισμό, πυροσβεστήρες και δύο εφεδρικά ελαστικά.

Παρά το γεγονός ότι όλα αυτά τα πράγματα ήταν πάνω στο Ghost Camaro, ο Meyer ήταν σε θέση να χωρέσει επιπλέον μέσα του 400 κιλά απαραίτητων ειδών διατροφής, ατομικής υγιεινής και άλλων προμηθειών. Όπως καταλαβαίνεις το αυτοκίνητο είχε μετατραπεί σε μια πανοπλία με τροχούς, αλλά εξακολουθούσε να είναι γρήγορο, αφού ήταν ικανό να πιάσει τα 200 χλμ/ώρα μέσα σε μόλις 13 δευτερόλεπτα.

Οι αποστολές του Meyer και του Ghost Camaro ήταν εκπληκτικές, πραγματοποιώντας παραδόσεις τροφίμων, προμηθειών και προϊόντων ατομικής υγιεινής κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά και της ημέρας. Όταν δεν είχε αποστολή το αυτοκίνητο κρυβόταν πολύ καλά για να μην το εντοπίσει η αστυνομία και ο στρατός. Κατά την διάρκεια των αποστολών του, ο Meyer έγινε μόλις λίγες φορές αντιληπτός από τα αντίπαλα στρατεύματα, χάρη στην ικανότητα του Chost Camaro να είναι αόρατο από τα ραντάρ, αλλά και από την μεγάλη γνώση των δρόμων της περιοχής που είχε ο Meyer.

Παρότι το αυτοκίνητο δέχτηκε μερικές σφαίρες, αυτές ποτέ δεν προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στο αυτοκίνητο, ενώ το κράνος από kevlar του έσωσε μια φορά τη ζωή, αφού μια σφαίρα σταμάτησε μερικά χιλιοστά μακριά από το κεφάλι του.

Αναρωτιέσαι ποια ήταν η κατάληξη του αυτοκινήτου; Λοιπόν, μετά το τέλος του πολέμου, ο Meyer επέστρεψε σπίτι του παίρνοντας μαζί του και το Chost Camaro. 25 χρόνια μετά, το αυτοκίνητο βρίσκεται μέχρι και σήμερα στο γκαράζ του. Το χρώμα του είναι πλέον πορτοκαλί, αλλά όλα τα άλλα παρέμειναν τα ίδια, ακόμη και ο αρχικός V8 κινητήρας. Ο Meyer, συνταξιούχος σήμερα, οδηγεί συχνά το αυτοκίνητο, το οποίο έχει διανύσει περισσότερα από 100.000 χιλιόμετρα.

Αν ξέρεις να διαβάσεις γερμανικά ή δανέζικα, ο Meyer έχει γράψει ένα βιβλίο, το Gottes Rambo, στο οποίο περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις αποστολές που έκανε στη Βοσνία.

Σε ένα απόσπασμά του περιγράφει τι έγινε όταν συνάντησε μια οικογένεια στην κατεστραμμένη πόλη Vares, το 1994:

Στη μέση των ερειπίων εξέτασα τη γύρω περιοχή με τον ανιχνευτή μου, ο οποίος εντόπισε θερμότητα ανθρώπινων σωμάτων στο ερείπιο απέναντί μου. Είδα το φως το κεριών στην επάνω πόρτα και όταν χτύπησα την πόρτα το κερί έσβησε. Όταν ξαναχτύπησα, είπα “είμαι ο Mr. Meyer από τον αμερικάνικο στρατό”. Ένας γέρος άνοιξε την πόρτα και με έβαλε μέσα. Μια νεαρή γυναίκα ήταν παρούσα στο δωμάτιο με το νεογέννητο μωρό της.

Όλοι τους ήταν βρώμικοι και σαφώς υποσιτισμένοι. Πήρα από το αυτοκίνητο σαπούνι, νερό, φαγητό και παιδικές τροφές. Η νεαρή μητέρα έπλυνε τον εαυτό της αλλά και το παιδί της και στη συνέχεια έδωσε φαγητό στο παιδί. Καθίσαμε γύρω από το κερί αμίλητοι για λίγο. Ο γέρος διάβαζε προσεκτικά στο Κοράνι του και εγώ διάβαζα την Βίβλο μου, που είναι ο συνεχής σύντροφός μου.

Στη συνέχεια πήγα στο αυτοκίνητο προκειμένου να κοιμηθώ μέσα στον υπνόσακό μου όταν κάποιος χτύπησε το παράθυρο. Ήταν η νεαρή γυναίκα που έβαλε το μωρό της στο στήθος μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου, αυτή τη συγκινητική στιγμή.

https://www.autoblog.gr