"Το μυστηριώδες άστρο ΣΕΙΡΙΟΣ και οι Μακεδόνες. Επιστρέφει να φωτίσει ξανά την Ελλάδα;"

 
Ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και το Μεγάλο Σκύλο. Αν ο
Σείριος συμβολίζει τη Μεγάλη Μητέρα και τη μήτρα ή την Κιβωτό, όπου
φυλάσσονται οι γόνοι, τότε σίγουρα ο Ωρίωνας είναι η στιγμή της
ανάδειξης και του ανδρώματος του ήρωα και η Αργώ «το ταξίδι», δηλαδή η
αποστολή, που ο ήρωας πρέπει να πραγματοποιή­σει για την εξάπλωση της
φυλής του και των χαρακτηριστικών της.
Αν κοιτάξουμε τον «ημίθεο»
Αλέξανδρο κάτω από αυτό το πρίσμα, τότε θα καταλάβουμε ότι γνώριζε πολύ
καλά το ρόλο που όφειλε να ενσαρκώσει, στο όνομα των αξιών εκείνων που
ήταν ο μόνος φορέ­ας και εγγυητής, λόγω της άμεσης σύνδεσης του με το
θείο. Σημειώστε ότι ο αστερισμός της Αργούς είναι δίπλα στον Ωρίωνα και
το Μεγάλο Σκύλο. Η ιερή σημασία του αριθμού 50 έχει αποδοθεί α­πό
πολλούς μελετητές στον αιγυπτιακό μυστικισμό και αν θυμηθεί κανείς πως η
 περίοδος της περιφοράς του Σείριου διαρκεί 50 έτη, τότε ίσως η έμφαση
που δίνεται σε αυτόν τον αριθμό να μην είναι κα­θόλου τυχαία.

Οι Μακεδόνες, Γιοι Θεών

Ο Ηρόδοτος (Κλειώ, κεφ. 56) κάνει λόγο για το «έθνος Μακεδνόν»,
υποστηρίζοντας ότι είναι Δωριείς και ονομάστηκαν έτσι από τη στιγμή που
κατοίκησαν στον ελληνικό χώρο, στην Πίνδο. Ως γνωστόν, οι Δωριείς
θεωρούσαν γενάρχη τους τον Ηρακλή, κάτι που πίστευε και ο ίδιος ο
Αλέξανδρος, ο οποίος συχνά απεικονίζεται ως ένας από τους Διόσκουρους
μαζί με κά­ποιον άλλο ήρωα, που φέρει τα χαρακτη­ριστικά του Ηρακλή ή
του Αχιλλέα (προ­γονό του από την πλευρά της μητέρας του). Σύμφωνα με το
 μύθο το όνομα «Μα­κεδονία» οφείλεται στο Μακεδόνα, νιο του Δία και της
Θυίας, κόρης του Δευκα­λίωνα. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, όμως, γράφει πως ο
 Μακεδόνας ήταν γιος του Όσιρι και αδερφός του 'Αννουβι, αφήνοντας έτσι
κάποιες υπόνοιες για τη θεϊκή καταγωγή του έθνους αυτού.


Στην περιοχή Ορεστίδα, κατά το 700 π.Χ. ξεκινά επίση­μα, η ιστορία των
Μακεδόνων. Μάλιστα στην περιοχή αυτή λέγεται ότι ξεκίνησε και η ιστορία
της μακεδόνικης δυναστείας, που ονομά­ζεται ως τότε «Αργαιάδες» ή
«Τημενίδες». Το πρώτο όνομα μας φέρ­νει στο νου τον «Αργαίο τον Α'» (652
 - 621 π.Χ.), το δεύτερο κατά σειρά βασιλιά της μακεδόνικης δυναστείας
(πρώτος ήταν ο Περδίκκας, απόγονος και αυτός του Ηρακλή). Το δεύτερο
ανήκει σε κάποι­ον Ηρακλείδη «Τήμενο», που κατέλαβε το Αργός. Αυτή η όχι
 και τό­σο τυχαία σύμπτωση των ονομάτων μαρτυρεί ίσως τη σχέση των
Μα­κεδόνων με το πελοποννησιακό Αργός. Αν λοιπόν συσχετίσουμε τα
παραπάνω με τους μύθους της Ιούς και του Δαναού και με την εκδοχή του
Διόδωρου για το Μακεδόνα κι αν λάβουμε υπόψη μας την ιστορία του
Αλεξάνδρου, μας είναι εύκολο να υποθέσουμε πως υπάρχει κάποια
μυστηριώδης επαφή της Μα­κεδονίας με τα δρώμενα της Αιγύπτου. (Σημειώστε
 ότι στη Θεσσαλονίκη και αλλού έχουν βρεθεί πολλά στοιχεία Αιγυπτιακής
λατρεί­ας, όπως Σεραπεία κ.ά. Διάφορες επιγραφές που βρέθηκαν στη Δή­λο
μαρτυρούν πως η αιγυπτιακή θρησκεία επικράτησε κυρίως στη Βό­ρεια
Ελλάδα. Κατά την ίδια εποχή υπάρχουν αιγυπτιακά ιερά στην Τιθορέα δίπλα
στους Δελφούς. Στη Δήλο, σε ιερά της Ίσιδας, βρέθη­καν αφιερώματα προς
τους αιγυπτίους θεούς, τα οποία είχαν προ­σφέρει Μακεδόνες. Στους
Φιλίππους η θεά Ίσιδα είχε πρωταγωνι­στικό ρόλο. Μάλιστα έχουν βρεθεί
καταγεγραμμένα και τα ονόματα των ιερέων της).


Σύμφωνα με κάποια άλλη εκδοχή όμως, οι Μακεδόνες δεν έχουν καμία σχέση με το Αργός της Πελοποννήσου, αλλά με το Αργός Ορεστικό της Δυτικής Μακεδονίας. 
Η παρουσία πρωτόγονων πληθυσμών στη Μακεδονία επιβεβαιώνεται και από τις
τελευταίες ανασκαφές. Στην πραγματικότητα, η ιστορία των Μακεδόνων μας
είναι άγνωστη. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν πως είναι φύλα αυτόχθονα,
ίσως και Πελασγικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και η ιστορία
της Θεσσαλονίκης. Μέχρι τον Κάσσανδρο (315 π.Χ.), ο χώρος όπου σή­μερα
υπάρχει η πόλη αυτή ονομαζόταν «θέρμες», εξού και η ονομασία «Θερμαϊκός
κόλπος». Στη Θεσσαλονίκη, λοιπόν, είχε γίνει δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό
 η λατρεία ενός δαίμονα με το όνομα «Θερμαίος». Το παράδοξο είναι πως
στην περιοχή ουδέποτε υπήρξαν θερ­μές πηγές. Πάντως ο δαίμονας αυτός
ταυτίστηκε αργότερα με το θρακικό Διόνυσο...

Η Μυστική Ιστορία της Γέννησης του Αλέξανδρου

Πολλές
 παραδόσεις, καθώς και μια σειρά χρησμών περιπλέκονται τόσο με τη
γέννηση, όσο και τη ζωή του Αλέξανδρου. Η μητέρα του Ολυμπιάδα λέγεται
ότι ήταν γόησσα φιδιών. Τη νύχτα πριν από το γά­μο της με το Φίλιππο, η
Ολυμπιάδα ονειρεύτηκε ότι μπήκε στο σώμα της ένας κεραυνός που την
γέμισε φωτιά. Ο Φίλιππος, από την άλλη, μετά το γάμο τους είδε κι αυτός
σε όνειρο πως σφράγισε το σώμα της γυναίκας του με μια σφραγίδα που είχε
 την εικόνα ενός λιονταριού.


Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι η
Ολυμπιάδα συνήθιζε να παίρνει στο κρεβάτι της φίδια και, μάλιστα, πως ο
Φίλιππος την είχε δει ένα βρά­δυ να πλαγιάζει με ένα φίδι, που ίσως να
ήταν κάποιος θεός μετα­μορφωμένος.


KaerstBerveHamiltonBelochHammond, κ.ά.) αναφέρει ως ημερομηνία γέννησης
του Αλέξανδρου την 6η η­μέρα του μήνα Αώου, που αντιστοιχεί με τις αρχές
 του Ιουλίου, δη­λαδή την περίοδο εκείνη που άρχιζαν οι πλημμύρες του
Νείλου και οι αρχαίοι ονόμαζαν «ημέρες του Σκύλου». Η σχέση του
Αλέξανδρου με τον Άμμωνα-Δία επιβεβαιώθηκε και α­πό τους ιερείς του
ομώνυμου μαντείου, όταν αυτός έφτασε στην ό­αση Σίβα. Εκεί τον
ανακήρυξαν «παιδί του Δία» και άφησαν έμμεσα να εννοηθεί πως δεν είναι
γιος του Φιλίππου. Το μαντείο αυτό είχε συμβουλευτεί και ο Ηρακλής, που
θεωρείται πρόγονος των Μακεδόνων. Η Ολυμπιάδα άλλωστε πίστευε πως ο γιος
 της ήταν προορι­σμένος να σώσει την Αίγυπτο από το βάρβαρο Πέρση
κατακτητή. Ο Αλέξανδρος υιοθέτησε ως βασικά σύμβολα του τα κέρατα και
τον κεραυνό του Άμμωνα-Δία και το στέμμα της Ίσιδος με τα τρία οκτάκτινα
 αστέρια, και μάλιστα προς τιμή της έχτισε ναό στην Αλεξάνδρεια, στην
πόλη που έφερε τ' όνομα του.

Το Αστέρι της Βεργίνας

Το
 1977 ο Μανόλης Ανδρόνικος έφερε στο φως τους βασιλικούς τάφους της
Βεργί­νας. Ανάμεσα στους άλλους θησαυρούς βρέθηκε και μια χρυσή λάρνακα
με τα οστά του Φιλίππου και η οποία έφερε ως διάκοσμο το 16κτινο αστέρι
και τρία ελάσματα με 8κτινα αστέρια. Έγινε λοι­πόν φανερό, πως τα
αστέρια αυτά απο­τελούσαν το έμβλημα της Μακεδόνικης δυναστείας. Έτσι
άρχισε και η όλη φιλο­λογία γύρω από τη σημασία και το νόη­μα του
συμβόλου.


Καταρχήν,
πρέπει να πούμε πως υπάρχουν πολλά είδη αστεριών με διάφορους αριθμούς
ακτινών, αλλά πιο συχνά συναντούμε αστέρια με 8,16 και 32 ακτίνες. Το
έμβλημα αυτό πρω­τοεμφανίστηκε το 2500 π.Χ., στη Βαβυλωνία και λίγο
αργότερα στη Χαλκηδώνα. Το 18" αι. στην Ασσυρία και τη Συρία κατά το
1700 -1300 π.Χ. στο Φοι­νικικό, Χιττικό και Μινωικό πολιτισμό. Περί τα
μέσα του 6ου π.Χ. αι. είναι πλέον γνωστό στον ελληνικό χώρο, ε­νώ λίγο
πριν τον 5° αι. αρχίζει να κυκλοφορεί και σε νο­μίσματα. Έναν αιώνα μετά
 διαδίδεται στην Ιταλία, ο Μέγας Αλέξανδρος φτάνοντας αργότερα με τους
Ρωμαίους στην Ιβηρική χερσόνησο.


Ανάλογα με
 τη σκοπιά του κάθε ερευνητή, το άστρο συμβόλιζε πότε τον Ήλιο και πότε
το Σείριο. Γεγονός πάντως είναι ότι όλες οι μορ­φές που κατά καιρούς το
συνόδευαν ήταν θεότητες άμεσα ή έμμε­σα συσχετισμένες με τη λατρεία του
Σείριου, όπως: η Ίσις, η Ιστάρ, ο Διόνυσος, ο Πάνας, ο Ωκεανός, οι
Κάβειροι, η Κυβέλη, οι Διόσκου­ροι (που για μερικούς ταυτίζονται με τους
 Κάβειρους), η Άρτεμις, η τριπλή Εκάτη, ο Ήφαιστος, η Ήρα, ο Ηρακλής και
 ο Σείριος, ο Εω­σφόρος και ο Έσπερος (θεότητες που σχετίζονται με τη
λατρεία των Καβείρων, της Ίσιδας και του Μίθρα), ο Δίας με διπλή όψη
(ουράνιος ή διονυσιακός), ο δικέφαλος Άμμων-Δίας, ο Μινώταυρος κ.λπ. Στο
 νομίσματα των νήσων του Αιγαίου συναντούμε το άστρο δίπλα στο Δία και
σ' έναν σκύλο που βγάζει ακτίνες. Στη Βαβυλωνία υπάρχουν πάρα πολλές
σφραγίδες και πολύτιμοι λί­θοι που έχουν σκαλισμένο επάνω τους ένα
8ακτινο αστέρι. Στις απει­κονίσεις αυτές, το αστέρι βρίσκεται κοντά σ'
έναν άνθρωπο-ψάρι. Πρόκειται για τον αμφίβιο θεό Οάννες. Στην Αίγυπτο
πάλι βλέπουμε συχνά τρία 8ακτινα αστέρια στα μαλλιά της Ίσιδας. Μάλιστα,
 το στέμμα έχει, στην κορυφή του , ένα μεγαλύτερο και στα πλάγια δύο
μικρότερα αστέρια, τα οποία ίσως συμβολίζουν τους συνοδούς του Σείριου.
Ο Σείριος
προσπαθούσε να εξαπλώσει την εξουσία του και ταυτόχρονα να ενώσει τους
Έλληνες (Aθηναίοι, Λάκωνες, Μακεδόνες) κά­τω από μία αρχή. Αυτή η
ανάδυση και η ομογενοποίηση όλων των στοιχείων της κάθε πόλης-κράτους
ξεχωριστά ήταν, κάτι που συνέβαινε μόνο στην Ελλάδα και δεν έγινε ποτέ
στην Αίγυπτο, αλλά ούτε και στο λατινικό κόσμο. Ο Σείριος και η λατρεία
της «Μεγάλης Μητέρας» στον Ελληνικό χώρο εμπλουτίστηκαν, παραλλάχτηκαν
και μορφοποιήθηκαν με βάση την ελληνική φιλοσοφία και πραγματικότητα.
Ένας ολόκληρος πολύπλοκος μυστικισμός υπάρχει γύρω από το Μακεδόνικο
Άστρο, που έχει πάρα πολλές προεκτάσεις, πάντα δορυφορικά γύρω από το
Σείριο, τον αστερισμό που εξακολουθεί να κρατά φυλαγμένα τα μυστικά του
στο νυχτερινό ουρανό...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

των ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ, ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΣΥΜΕΩΝΑΚΗ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ

 Η Γ. ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ είναι συγγραφέας, πτυχιούχος του Τμήματος Φιλοσοφίας του
 Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία.
Ο Ε. ΣΥΜΕΟΝΑΚΗΣ είναι ερευνητής-μεταφραστής
και η Χ. ΚΟΥΜΠΟΥΝΗ φιλόλογος.

erevna-enimerwsi.blogspot.com, (Ανιχνεύσεις τχ 22. Ιανουάριος-Φεβρουάριος '98)

Πηγή: 

afipnisi.org
https://ellaniapili.blogspot.com/2015/08/blog-post_59.html