Ο πόλεμος της τρίτης γενιάς

 
Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Πώς ορίζεται ο πόλεμος; Σύμφωνα με τον Clausewitz ως μία πράξη βίας, προκειμένου να εξαναγκάσουμε τον αντίπαλο να εκτελέσει τη βούληση μας - να κάνει αυτά ακριβώς που του λέμε. Κατά τον ίδιο, χωρίς εχθρότητα δεν είναι δυνατός ο πόλεμος, ενώ η εχθρότητα πρέπει να έχει τόση ένταση, ώστε να μη διστάζει μπροστά στη χρήση της άκρας βίας - όπου η βία φτάνει στην ακραία της επίταση με τη θανάτωση του άλλου. 

Στα πλαίσια αυτά, ο καταναγκασμός της Ελλάδας από την Τρόικα να τηρεί τις εντολές της, είναι μία πράξη βίας - οπότε ισοδύναμη με την κήρυξη του πολέμου εναντίον της.

Προφανώς του οικονομικού πολέμου στη σημερινή εποχή, ο οποίος έχει αντικαταστήσει 

(α) τον οργανωμένο στρατιωτικό του πρόσφατου παρελθόντος, καθώς επίσης 

(β) τις ενστικτώδεις φυλετικές συγκρούσεις που υπήρχαν τα παλαιότερα χρόνια.

Με δεδομένο τώρα πως χωρίς εχθρότητα δεν είναι δυνατός ο πόλεμος, η Τρόικα είναι ασφαλώς εχθρική απέναντι στην Ελλάδα - αφού διαφορετικά δεν θα μπορούσε να ασκήσει βία. Εκτός αυτού, δεν διστάζει μπροστά στη χρήση της άκρας βίας - κρίνοντας από το ότι αδιαφορεί για τις αυτοκτονίες, για τους θανάτους από το άγχος ή από την απουσία ιατρικής πρόληψης, για την εξαθλίωση των μαζών κοκ.

Όπως γνωρίζουμε τώρα, το τέλος της εποχής της βαρβαρότητας και η αρχή του σύγχρονου πολιτισμού, σήμαναν το τέλος της τυφλής επιθετικότητας που καθοδηγούταν από τα ένστικτα. Στη θέση του εχθρικού συναισθήματος μπήκε η εχθρική πρόθεση - με την έννοια πως η νόηση κατάφερε να ελέγξει τα ανθρώπινα ένστικτα που ζητούσαν την άμεση αποφόρτιση τους στη βία. Μπόρεσε λοιπόν να τα διοχετεύσει σύμφωνα με τους σκοπούς της - ενεργοποιώντας δραστικότερα μέτρα για την άσκηση της βίας, από τις ακατέργαστες εκδηλώσεις του ενστίκτου.

Εν προκειμένω, περνώντας σήμερα στην τρίτη γενιά των πολέμων, σε αυτήν δηλαδή που η εχθρική πρόθεση δεν εκδηλώνεται πλέον με στρατιωτικά μέσα, αλλά με οικονομικά, είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει - σχετικά με τον πόλεμο και με τη χρήση της βίας, με στόχο τον εξαναγκασμό του αντιπάλου να εκτελέσει τη βούληση μας. Με απλά λόγια δεν καταλαβαίνουμε ότι, διεξάγονται αντίστοιχοι πόλεμοι με αυτούς του παρελθόντος - όπου η Ελλάδα έχει ηττηθεί, αποτελώντας πλέον μία κατεχόμενη χώρα.

Σε αντίθεση τώρα με τη στρατιωτική ήττα και με την κατοχή που την ακολουθεί, όπου δημιουργούνται ομάδες αντίστασης στο εσωτερικό ενός κράτους με στόχο την ανάκτηση της ελευθερίας του, η οικονομικά ηττημένη χώρα συμφωνεί με την κατοχή της - ενώ όλα όσα υπογράφουν οι πολιτικοί της είναι δεσμευτικά και εντός των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Εκτός αυτού ο δανειστής προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους - ενώ τυπικά δεν λεηλατεί, αλλά είτε κατάσχει ότι είναι χρεωμένο για να εξοφληθεί, είτε εξαγοράζει τα περιουσιακά στοιχεία του ηττημένου, στις εξευτελιστικές τιμές που έχει ως αποτέλεσμα ένας χαμένος πόλεμος, μετατρέποντας τον σε αποικία του.

πηγή εικόνας

Geopolitics 
https://amphiktyon.blogspot.gr/2017/11/blog-post_380.html