Τρίτη 2 Μαΐου 2017

ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΑΣ Η ΑΟΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΗ ΒΑΡΥΤΙΚΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΥΛΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ


PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou Bleibergweg 114 D-40885 Ratingen Tel.+Fax: 0049 2102 32513 E-Mail: chaziteo@t-online.de

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Ολα τα ορατα και αορατα αντικειμενα στο συμπαν μας αποτελουν ενα απατηλο ονειρο.

Η νοητικη φυση δημιουργειται απο την μη νοητικη και βασιζεται σε νεα φαινομενα και νομους που ναι μεν περιεχει αλλα μπορουν να δραστηριοποιηθουν ‘η οχι.

Εαν αυτα που αντιλαμβανεται ο ανθρωπος ανταποκρινονται και στην πραγματικοτητα, ειναι ενα βαρυσημαντο προβλημα διοτι για πολλες φυσικες διεγερσεις απο τον εξωτερικο κοσμο, το ανθρωπινο σωμα δεν διαθετει καταλληλους δεκτες.

Οι διεγερσεις τις οποιες ο ανθρωπος αντιλαμβανεται και καταγραφει με τα ματια, τα αυτια, την μυτη, την γλωσσα και το δερμα του, μεταφραζονται πρωτα σε ηλεκτρικες νευρικες ωσεις και μετα προωθουνται στον εγκεφαλο του (1).

Το μηκος κυματος του φωτος που καταληγει και καταγραφεται σε κυματικες κορυφογραμμες στην διαρκεια μιας καθωρισμενης μοναδας χρονου απο το αμφιβληστροειδες των ανθρωπινων ματιων (Μενεξεδενιο, Μπλε, Πρασινο, Κιτρινο, Πορτοκαλι και Κοκκινο χρωμα) κειται μεταξυ 4.000 εως 7.000 Ängström και μετριεται περαν απο την μοναδα αυτη με μικρομετρα (1 μm = 10.000 Ängström), με εκατοστα (1 cm = 10.000 μm = 0,01 m) και με μετρα (1 m = 1.000.000 μm).

Τα αστρα εξαρτωμενα απο τα φασματα του ορατου τους φωτος, κατανεμονται στους φασματικους τυπους (Ο-Β-Α-F-G-K-M-R-N-S) κατα σειρα απο τα ποιο θερμα στα ποιο κρυα φασματα.

Στον φασματικο τυπο π.χ. (Ο) κυριαρχουν οι φασματικες γραμμες Οξυγονου και Αζωτου του Ηλιου μας (θερμοκρασια 30.000 βαθμων Κελβιν).

Ο Ηλιος μας ανηκει στους αστερες φασματικης κατηγοριας (G).

 Τα αστρα της τελευταιας φασματικης κατηγοριας δεινουν φασματα του φωτος που ανηκουν στις φασματικες γραμμες οξυγονου και ενωσεων ανθρακος.

Τα σπειροεδη νεφη που βρισκονται εκτος του γαλαξια μας δεινουν ενα συνεχες φασμα φωτος, το οποιο διακοπτεται απο μερικες σκοτεινες φασματικες γραμμες, κυριως απο ασβεστιο, δυο γραμμες του υδρογονου και μερικες γραμμες απο μεταλλικους ατμους.

Η φασματικη ερευνα φωτος των ουρανιων σωματων υπηρξε η βαση για την ερευνα της εξελιξης της υλης προτου εντοπισθει η πυρηνικη ενεργεια.

Οι πυκνες και μη διασκορπουμενες νεφωδεις μορφες στο συμπαν μας, ειναι γιγαντιαιες συγκεντρωσεις απο θερμα αερια.

Το φασμα των νεφωδων αυτων μορφων δειχνει, οτι αυτα αποτελουνται απο ελαφρα στοιχεια εντος των οποιων κυριαρχουν το Υδρογονο και το Ηλιο.

Προκειτα για μια κατασταση της υλης προτου δημιουργηθουν οι αστερες.

Απο τα διαφορα στοιχεια που εντοπιζονται στους αστερες,  δημιουργουνται και αυτες οι νεφωδεις μορφες  κατα την διαρκεια της συνεχους πυκνωσης της υλης.

Αναλογα με την εξελιξη της διαδικασιας πυκνωσης εμφανιζονται στοιχεια με μεγαλυτερη ατομικη μαζα.

Το μη ορατο φως δεν ειναι δυνατο να ερευνηθη με τα ανθρωπινα ματια.

Η ερευνα αυτου γινεται με χρησιμοποιηση διαφορων βοηθειτικων μεσων.

Εαν συνεπως τα σωματα απορροφουν το φως, αυτα θερμαινονται ‘η η ακτινοβουλια τους ειναι συνδεδεμενη με την μεταβολη της ενεργειας.

Η κατασταση αυτη οδηγει στο συμπερασμα οτι το φως ειναι μια μορφη ενεργειας.

Οι υπεριωδεις ακτινοβολιες (συχνοτητα 10 στην 17 εως 10 στην 15 Hz και μηκος κυματος 100 εως 3.000 Ängström) και υπερυθρες (συχνοτητα 10 στην 14 εως 10 στην 13 Hz και μηκος κυματος 0,72 εως 100 μικρομετρα) δεν απορροφουνται ιδιαιτερα αισθητα απο τα νεφη και μπορουν να φωτογραφηθουν σε καταλληλες φωτοπλακες.

Η ραδιοαστρονομικη ερευνα της ηλεκτρομαγνητικης  ακτινοβουλιας η οποια καταληγει στον πλανητη Γη απο διαφορες κατευθυνσεις γινεται με ραδιοτηλεσκοπια.

Η ακτινοβολια αυτη εχει μηκος κυματος απο μερικα χιλιομετρα εως μερικες δεκαδες μετρα και δεν απορροφαται απο τα σκοτεινα νεφη της κοσμικης υλης που καλυπτει πολλες περιοχες του συμπαντος μας.

Απο τις αναλυσεις της κοσμικης ακτινοβολιας μηκους κυματος των 21 εκατοστων λαμβανονται αξιολογες πληροφοριες για την πυκνοτητα, θερμοκρασια και ταχυτητα κινησης της υλης που εκπεμπει αυτο το μηκος κυματος (2).

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος ειναι ενας ηλεκτρονικος υπολογιστης ο οποιος εξελιχθηκε ετσι για να βοηθα την επιβιωση του ανθρωπου σε εναν μεσου μεγεθους κοσμο.

Ο εγκεφαλος αποτελειται απο δισεκατομμυρια κυτταρα νευρωνων, τα οποια συνδεδεμενα μεταξυ τους δημιουργουν ενα τεραστιο μεγεθος δικτυου καλωδιων τα οποια ειναι ηλεκτρικα φορτισμενα και μεταφερουν ηλεκτρικες και χημικες ωσεις και περιγραφονται ολοκληρωτικα με μοριακες, φυσικες και χημικες προ’υ’ποθεσεις (3).

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος κατασκευαζει απειρες φορες και με φαινομενα καθε ειδους, δημιουργηματα της φαντασιας του, διοτι αυτα βασιζονται σε λαθος πληροφοριες που λαμβανει απο τα περιορισμενης ικανοτητας καταγραφης των αισθητικων του οργανων και για τον λογο αυτο περιοριζεται η καταγραφη των φαινομενων για «αυτον τον Κοσμο» χωρις να εντοπιζη την ουσια του ολου συστηματος.

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος δεν ειναι σε θεση να κατανοη χαοτικες και κλασματομορφικες ενδιαμεσες καταστασεις της υλης και αυτες να τις επεξεργαζεται σε μια εγκεφαλικη αρχιτεκτονικη ως μια τελεια επεξεργαστικη μιχανολογικη εγκαταση πληροφοριων.

Ειναι μεν ο ανθρωπος σε θεση να κατανοη τον τρισδιαστατο χωρο αλλα θα μπορουσαν να υπαρχουν περισσοτερες απο τρεις διαστασεις τις οποιες δεν μπορει να κατανοηση.

Για των καθωρισμο των διαστασεων, ο ανθρωπινος εγκεφαλος κατασκευασε τους οριακους παραγοντες απειρως μεγαλο, απειρως μικρο και το Μηδεν, που σημαινει, οτι τα εφαρμοσμενα Μαθηματικα βασιζονται σε αναποδεκτα αξιωματα και για τον λογο αυτον τα αξιωματα αυτα και τα αποτελεσματα των υπολογισμων με αυτα μπορει να ειναι αλλογα.

Τα αξιωματα αυτα δεν καθωριζουν το πως λειτουργουν οι νομοι της οι νομοι της φυσεως αλλα προσπαθουν να περιγραψουν και να διατυπωσουν τους ισχυοντες φυσικους νομους.

Εαν ειναι μια μαθηματικη σχεση λανθασμενη, αυτη αντιφασκει τους νομους της φυσεως, δηλαδη του συμπαντος και παραχαρακτει την γενικη λογικη.

Ολες οι μεχρι τουδε γνωστες μαθηματικες εξισωσεις, που διατυπωνουν τις βασικες αρχες της λειτουργιας της φυσεως, δεν μπορουν να περιεχουν αγνωστες μεταβλητες που ειναι προ’ι’οντα της φαντασιας του εγκεφαλου.

Υπο την σκοπια της φυσης οι εξισωσεις αυτες ειναι ανυπαρκτες.

Επισης και η μαζα της υλης ειναι ενα προ’ι’ον της φαντασιας του ανθρωπινου εγκεφαλου.

Η διαμετρος του συμπαντος μας υπολογιζεται με 10 στην 19 ετη φωτος (1 ετος φωτος =  9.461.000.000.000 χιλιομετρα).

Αγνωστο γιατι το συμπαν μας εχει ιδιοτητες που του επιτρεπουν να υπαρχει για μεγαλο χρονικο διαστημα και περιεχει δισεκατομμυρια απο αστερες και γαλξιες αποτελουμενες απο ορατη υλη με τα εξης χαρακτηριστικα (4, 5): η υλη του αποτελειται απο ατομα τα οποια αποτελουνται απο κβαντοτεμαχιδια.

  • Τα κβαντοτεμαχιδια αυτα εχουν και κυματικες ιδιοτητες.


  • Ανταγωνιζοπνται εντος του συμπαντος τεσσερες φυσικες δυναμεις εχει μια σπειροειδη τυλιγμενη χωρικη υποδομη περιεχει πλανητες, αστερες, γαλαξιες και αλλα ουρανια σωματα και τα φυσικα συστηματα στο εσωτερικο του εξελισονται σε καταστασεις χαμηλης ενεργειας και υψηλης αταξιας.

Στο συμπαν μας ανταγωνιζονται αδιακοπα και χωρις νικητες τεσσερα αστρονομικα στρατευματα που διευθυνονται απο τις εξης ηγετικες δυναμεις (5):

Ηλεκτρομαγνητικη, ασθενης- και ισχυρα πυρηνικη, βαρυτητα, εντροπια και θερμοδυναμικη.

Η τελευταια αποτελειται απο δυο κυριες μοναδες.

Η πρωτη κυρια μοναδα της θερμοδυναμικης απαιτει να ειναι η ενεργεια εντος ενος κλειστου συμπαντος αμεταβλητη, δηλαδη σταθερη.

Δεν επιτρεπει να δημιουργειται η ενεργεια απο το τιποτε και να εξαφανειζεται στο τιποτε.

Η δευτερη κυρια μοναδα της θερμοδυναμικης απαιτει οι κυριωτερες φυσικες διαδικασιες της φυσης να μην ειναι αναστρεψημες, δηλαδη την ανυπαρξια της αναστρεψιμοτητας.

Η θερμοτητα π.χ. δεν μπορει να μεταφερθη απο ενα ψυχροτερο σε ενα θερμοτερο σωμα και η εντροπια εντος ενος κλειστου συμπαντος παντοτε αυξανεται, μπορει ομως να παραμενει σταθερη αλλα ποτε να μειωνεται.

Ο γαλαξιας μας ειναι στο συμπαν μας ενας απο περιπου 100 δισεκατομμυρια γαλαξιες και εχει διαμετρο μηκους 100.000 ετη φωτος, δηλαδη 9,46 x 10 στην 12 χιλιομετρα και κινειται εντος της τοπικης ομαδας γαλαξιων με ταχυτητα 630 χιλιομετρα ανα δευτερολεπτο προς την κατευθυνση της εικονας του αστερα Centaurus.

Η μαζα του γαλαξια μας υπολογιζεται με 1.000 δισεκατομμυρια μαζες του ηλιου μας, που αντιστοιχει στο δεκαπλασιο της ορατης μαζας του γαλαξια μας.

Ενδειξεις απο νεες εποχες, δηλαδη απο παρατηρησεις απο την Γη, συνηγορουν οτι οι γαλαξιες του συμπαντος μας απομακρυνονται και οχι μονο απο αυτην με ταχυτητες συνεχως αυξανομενες.

Η κατασταση αυτη αντιφασκει σε ολες τις προσδοκιες.

Κατα συνεπεια το συμπαν μας δεν ειναι μονο γεματο με «σκοτεινη υλη» ειναι γεματο και με «σκοτεινη ενεργεια» (ενεργεια του κενου χωρου).

Συνεπως ο κενος χωρος δεν ειναι καθ’ ολου κενος, διοτι σε αυτον υπαρχει υλη και αντιυλη, Ηλεκτρονια και Ποζιτρονια, τα οποια ξαφνικα εμφανιζονται και εξαφανιζονται και διαστελουν το συμπαν με αυξανομενη ταχυτητα (6).

Η σχεση του Hubble V = H0 .. α . q, οπου ειναι H0 η σταθερα του Hubble, α η αρχικη αποσταση της φωτιζουσας πηγης και q ο συντελεστης της επιβραδυνσης, ειναι μια θεωριτικη σχεση που δεν δινει το μεγεθος της διαστολης αλλα ουτε ειναι ο νομος βαση του οποιου λαμβανει χωρα η διαστολη.

Λογω της επιβραδυνσης της κινησης της υλης απο την βαρυτητα ο συντελεστης επιβραδυνσης q λαμβανει τιμες μεταξυ 0 και 0,5. Με q = 0 το συμπαν θεωρειται ανοιχτο με απειρως μεγαλη διαστολη.

Με q<0 h4="">

Με q = 0  το συμπαν ειναι σφαιρικα κλειστο και τετελεσμενο με μεγιστα ορια διαστολης και μετα την επιτευξη αυτων ακολουθει η ξαφνικη καταστροφικη συστολη.

Ενα συμπαν που συνεχως διαστελεται ποτε δεν θα αποκτησει την θερμοδυναμικη ισορροπια, διοτι η θερμοκρασια του ποτε δεν θα σταθεροποιηθει.

Ο κλασικος «Θερμοθανατος» του συμπαντος μας απομακρυνεται συνεχως.

Εαν το συμπαν ειναι κλειστο καποτε οι μηχανισμοι που παραγουν ενεργεια και εντροπια δεν θα λειτουργουν, που σημαινει οτι αυτοι θα οδηγησουν σε μεγαλη συστολη του συμπαντος και στον θανατο του.

Στην περιπτωση που το συμπαν ειναι επιπεδο, οπου η διαστολη επιβραδυνεται αιχμαλοτιζονται απο την βαρυτητα μεγαλες ποσοτητες μαζας υλης απο κοσμολογικες υποδομες,

Η βαρυτητα ελκει την υλη ακομη και απο πολυ απομακρυσμενες περιοχες με αποτελεσμα την δημιουργια γιγαντιαιων κοσμολογικων υποδομων και σκοτεινων οπων.

Στην φαση αυτη εξελισεται ο αγωνας μεταξυ της βαρυτητας και της θερμοδυναμικης.

Η βαρυτητα συγκεντρωνει συνεχως ολο και μεγαλυτερες υποδομες της για να δημιουργηση π.χ. μαυρες οπες και επιτυγχανει φαινομενικα μια νικη.

Καθε δυναμη βαρυτητας ομως στην φαση αυτη εξατμιζεται με τελικη νικη της θερμοδυναμικης και παραγει εντροπια.

Στην περιπτωση ενος ανοιχτου συμπαντος λαμβανει καποτε η ταχυτητα διαστολης του συμπαντος μια σταθερη τιμη και η βαρυτητα χανει την μαχη της.

Μετα απο ενα μεγεθος τελειωνει η δημιουργια κοσμολογικων υποδομων και ματαιωνει την περεταιρω δημιουργια μαυρων οπων.

Το γινομενο της ηλικιας του συμπαντος t0  με την σταθερα του Hbble H0 ειναι στα διαφορα κοσμολογικα μοντελα μια απλη συναρτηση των παραμετρων της πυκνοτητας της υλης ΩΒ, Ωm, ΩΛ οπου  ειναι ΩΒ η κανονικη βαρυτικη ορατη υλη, Ωm η σκοτεινη υλη και ΩΛ η σκοτεινη ενεργεια. Η0 . τ0 = f(ΩΒ . Ωm . ΩΛ) = 1. Η κοσμικη παρασκηνιακη ακτινοβολια (φως μακρεων κυματων) προσφερει μια μη λανθασμενη εικονα του συμπαντος μας σε ηλικια 300.000 χρονων.

Στην αρχη η ακτινοβολια στο συμπαν μας ηταν τεραστειων βαθμων ζεματιστη και με συνεχομενη εξελιξη και διαστολη αυτου επεφτε η θερμοκρασια της συνεχως και

βρισκεται σημερα στους 2,7 βαθμους Κελβιν πανω απο το απολυτο μηδενικο

σημειο ‘η 270 βαθμους Κελσιου κατω του σημειου πηξεως του νερου.

Το σημειο αυτο βρισκεται διαμετρικα σε αντιθεση με την θερμη θερμοκρασια των επιφανειων των αστερων η οποια κειται μεταξυ 4.000 και 40.000 βαθμους Κελβιν.

Στην ηλικια του των 300.000 ετων τα στοιχειωδη τεμαχιδια ηταν ηλεκτρικως φορτισμενα οπως σημερα τα ηλεκτρονια και ποσιτρονια και εμποδιζαν την κινηση του φωτος δημιουργωντας ανεξαρτητα ατομα τα οποια επετρεπαν την ανεμποδιστη εξαπλωση του φωτος.

Απο τοτε πλαναται το φως αυτο ανεποδιστα δια του συμπαντος μας γαι γενιζει ολο το συμπαν με μικροκυματα-φωτονια.

Απο τις μετρησεις στην κοσμικη παρασκηνιακη ακτινοβολια προκυπτει οτι το συμπαν μας ειναι επιπεδο και το αθροισμα των παραμετρων πυκνοτητας της υλης ισουται με την μοναδα 1.

\                                   Ωολικο = ΩΒ . Ωμ  . ΩΛ = 1

Επειδη ΩΒ  η πυκνοτητα της βαρυτικης ορατης υλης υπολογιζεται μονο 0.045, η πυκνοτητα της σκοτεινης υλης καλυπτει μονο 0,255, το μεγαλυτεο μερος καλυπτει η σκοτεινη ενεργεια ΩΛ  με 0,7.

Η εξελεκτικη πορεια ποτε δεν προετοιμασε τους ανθρωπους να προσανατολισθουν προς τον κοσμον των ατομων και κβαντοτεμαχιδιων .

Σε αντιθετη περιπτωση ο ανθρωπινος εγκεφαλος θα αντιλαμβανονταν ενα στερεο αντικειμενο στην πραγματικοτητα ως συγκεντρωση κενων χωρων.

Το οτι ετσι ειναι δεν εχει καμμια σχεση με το μεγεθος των ενδιαμεσων χωρων των στοιχειωδω τεμαχιδιων υλης αλλα με τα πεδια δυναμεων τα οποια ενωνουν τα απομακρυσμενα τεμαχιδια υλης σε στερεα αντικειμενα.

Τα φαινομενικα στερεα αντικειμενα ’η αστρονομικες δομες αποτελουνται σχεδον ολκληρωτικα απο κενους χωρους.

Η συνηθισμενη παραστατικη εικονα δειχνει τον πυρηνα ενος ατομο (διαμετρος του ατομου 0,00000008 εκατοστα) ως μια μυγα στο κεντρο ενος σταδιου ποδοσφαιρου.

Ο γειτονικος πυρηνας του ατομου της ιδιας υλης βρισκεται καπου εκτος του σταδιου.

Ετσι ολες οι φαινομενικα σταθερες δομες στην πραγματικοτητα αποτελουνται σχεδον στο συνολο τους απο κενους χωρους  που διακοπτονται με τα ελαχιστου μεγεθους κβαντοτεμαχιδια της υλης τα οποια βρισκονται σε τοσες μεγαλες αποστασεις μεταξυ τους που δεν μετριουνται.

Ο ατομικος πυρηνας, δηλαδη η κατανομη πρωτονιων και νεοτρονιων απο τα οποια  δημιουργουνται τα 103 στοιχειων της υλης του χημικου περιοδικου συστηματος σε συγκριση με ενα ηλεκτρονιο ειναι μεγαλος  αλλα πολυ μικρος σε σχεση με το μεγεθος της τροχιας περιστροφης (Orbital) ενος ηλεκτονιου (7). Ο ατομικος πυρηνας καθενως απο τα 103 στοιχεια της υλης του περιοδικου συστηματος ειναι ενας στροβιλος ενεργειας ο οποιος περιστρεφεται γυρω απο τον αξονα του με μια ταχυτητα περιπου 100.000 χιλιομετρων στο δευτερολεπτο.

Κατα τον Schrödiger (8)  ενα ατομο υλης ειναι ενα συστημα που αποτελειται απο ενα πυρηνα και υλικα κυματα (Ηλεκτρονια).

Ως «Orbitale» χαρακτηριζεται ο χωρος παραμονης των ηλεκτρονιων εντος των ατομων της υλης (7).

Οι φυσικες ιδιοτητες των διαφορων μορφων υλης εξαρτωνται απο τα ετσι ινομασθεντα ηλεκτρονια Valenz τα οποια βρισκονται στην περιφερεια των ατομων.

Η ορατη υλη σε καθε διασταλτο μεγεθος  παιρνει την θεση του στον χωρο χωρις ομως αυτος να αποτελει ιδιοτητα της ορατης υλης.

Οταν οι φυσικες επιστημες των καιρων μας εισηλθαν για πρωτη φορα στο εσωτερικο της υλης, εντοπισαν ατομικα αντικειμενα με τελειως παραδοξες συμπεριφορες, οι οποιες αναλογα των πειραματων εδειχναν διαμετρικα αντιφασκουσες συμπεριφορες.

Μετα απο αντιμαχομενες συζητησεις για την «γνησια φυση» της ατομικης πραγματικοτητας αναγκασθηκαν οι επιστημονες να αναγνωρισουν, οτι αυτη δεν μπορει να εξηγηθη τελειως με τους ισχυοντας ορισμους.

Μεχρι σημερα τιποτε δεν εχει αλλαξει στην κατασταση αυτη.  Ναι μεν επετυχαν οι επιστημονες να εξελιξουν μια μαθηματικη περιγραφη (9,  12), δηλαδη την Κβαντοθεωρια, με την βοηθεια της οποιας μπορουν να υπολογισθουν τα αποτελεσματα ενος πειραματος, παρ’ ολα αυτα το τι πραγματι συμβαινει στα ποιο βαθυτερα επιπεδα, στην καλυτερη περιπτωση περιγραφεται με τα δεδομενα της πιθανοτητας.

Στην κλασικη μηχανικη τα μεμονομενα κβαντοτεμαχιδια εντοπιζονται και αναγνωριζονται αναλογα με τις τροχιες τους.

Στην Κβαντομηχανικη ομως, εαν οι κυματικες λειτουργιες περισσοτερων κβαντοτεμαχιδιων και ολες οι ιδιοτητες ως μαζα, φορτωσης κ.α. συμπιπτουν και ειναι ομοιες, τοτε γινεται η αναγνωριση αυτων τελειως αδυνατη.

Το στανταρτ Μοντελο την υλης αποτελειται απο εξη Κβαρκς, εξη Λεπτονια, πεντε γνωστα Μποζονια και ενα νεοεντοπισθεν(;) εκτο, το Higgs-Μποζονιο, και απο τις τρεις των τεσσαρων δυναμεων της φυσεως.

Το Μοντελο αυτο τιποτε δεν διατυπωνει για την βαρυτητα και δεν δινει καμια εξηγηση για την εννοια της φαντασιας του ανθρωπινου εγκεφαλου, την μαζα της υλης.

Τα Κβαρκς αποτελουνται απο τα Γκλουονια.

Περαν απο up-Κβαρκ και down-Κβαρκ εντοπισαν οι επιστημονες και τεσσερα επιπλεον Κβαρκς (charm-Κβαρκ, stangr-Κβαρκ, bottom-Κβαρκ και top-Κβαρκ) ως και δυο ειδη κβαντοτεμαχιδιων που ομοιαζουν τα ηλεκτρονια μονο που ειναι ποιο βαρυα, δηλαδη τα ετσι ονομασθεντα Μιονια και Τουονια.

Τα Γκλουκονια ειναι τεμαχιδια της ισχυρας πυρηνικης δυναμης.

Τα Κβαρκς και τα Γλουονια μαζι σχηματιζουν τα Πρωτονια και Νεοτρονια του ατομικου πυρηνα της υλης.

Τα Λεπτονια αποτελουν την πηγη για τα ηλεκτρονια και νετρινια,

Τα Κβαρκς και Λεπτονια ονομαζονται μαζι ως Φερμιονια.

Τα Μποζονια παραγουν και μεταφερουν δυναμεις.

Στα Μποζονια ανηκουν τα Φωτονια και τα Γκλουονια.

Στο τελος οι επιστημονες εντοπισαν και τρια φανταστικα ειδη Κβαντοτεμαχιδιων και δη το Λεκτρον-Νετρινο, Μυον-Νετρινο και Ταουον-Νετρινο που ειναι σε θεση να διαπερνουν δισεκατομμυρια χιλιομετρα παχους στρωματα απο μολυβδο οπως οι ανθρωποι τον αερα.

Τα ως ανω ονομασθεντα κβαντοτεμαχιδια ανηκουν σε τρεις οικογενειες κβαντοτεμαχιδιων.

Καθε οικογενεια περιεχει δυο Κβαρκς, ενα Ηλεκτρονιο ‘η ενα συγγενες του ηλεκτρονιου, το νετρινο.

Τα κβαντοτεμαχιδια στις τρεις οικογενειες εχουν τις ιδιες ιδιοτητες με διαφορα της μαζας, η οποια απο οικογενεια σε οικογενεια γινεται μεγαλυτερη.

Οικογενεια 1             up           down           Ηλεκτρονιο                Ηλεκτρονιο

                                                                     Νετρινο

Μαζα                     3MeV        7MeV                0                                9,5MeV

Οικογενεια 2         charme       stange          Μυον/                            Μυον

                                                                     Νετρινο

Μαζα                    1,2GeV      120GeV             0                              106MeV

Οικογενεια 3           top            botton          Ταουνιο                        Ταουονιο

                                                                      Νετρινο

Μαζα                   174GeV       4,2GeV             0                                1,8GeV

Απο την ενεργειακη σκαλα του Planck εληφθησαν τα κατωθι στοιχεια:

                                                    Ενεργεια                           Μηκοs κυματος

                                                       GeV                                        cm

Planck                                       10 στην 19                        10 στην πλην 33

Ασθενης πυρηνικη δυναμη            250                              10 στην πλην 16

Πρωτονιο                                         1                                10 στην πλην 16

Ηλεκτρονιο                            10 στην πλην 3                    10 στην πλην 6

Το Ηλεκτρονιο δεν ειναι ουτε τεμαχιδιο ουτε κυμα.

Ειναι ενα αντικειμενο της  Φυσικης το οποιο παρουσιαζει τοσο ιδιοτητες κβαντοτεμαχιδιων οσο και ιδιοτητες κυματων, δηλαδη προκειται για εναν ενεργειακο στροβιλο που περιστρεφεται γυρω του με μεγαλη ταχυτητα, ετσι ωστε ουδεις να μπορει να πη που αυτο βρισκεται.

Ο ενεργειακος αυτος στροβιλος του ηλεκτρονιου σχηματιζει γυρω απο τον ατομικο πυρηνα της υλης κατι παρομοιο με ενα ηλεκτρικο φραγμα απο καλωδιο.

Μεταξυ της μαζας του Planck η οποια χαρακτηριζει την ισχυρα πυρηνικη δυναμη και της μαζας της ασθενους πυρηνικης δυναμης (αλληλοεπιδραση) βρισκονται 10 στην 19, δηλαδη η ενεργειακη σκαλα του Planck ειναι δεκα εκατομμυρια δισεκατομμυρια φορες μεγαλυτερη απ’ οτι η ασθενης ενεργειακη σκαλα.

Ενεργειακα κβαντοτεμαχιδια με ενεργεια μεγαλυτερη των 250 GeV εμφανιζονται χωρις να εχουν μαζα ενω ενεργειακα κβαντοτεμαχιδια με ενεργεια μικρωτερη απο 250 GeV συμπεριφερονται σαν να εχουν μαζα.

Εαν η υλη, δηλαδη τα Πρωτονια και τα Βαρυτονια, δεν ειχαν πραγματι μαζα, δεν θα υπηρχε τιποτε απο τις γνωστες δομες στο συμπαν, δηλαδη πλανητες, γαλαξιες, ομαδες γαλαξιων και αλλα ουρανια σωματα.

Για ποιο λογο ομως η βαρυτητα ειναι τοσο ασθενης, η οποια στους κβαντοφυσικους υπολογισμους δεν λαμβανεται καν υπ’ οψη, ουδεις μεχρι σημερα μπορει να δωση καποια εξηγηση.

Το προβλημα της ιεραρχιας στην ενεργειακη σκαλα του Planck ειναι ενα τοσο σοβαρο θεμα που οδηγησε τους επιστημονες στην διατυπωση θεωριων για την εξελιξη του συμπαντος.

Η αποφασιστικη στιγμη κατα την εξελιξη του συμπαντος ειναι εκεινη κατα την οποια μεταβαλονται ξαφνικα η ισορροπια και η ταξη στο συμπαν και δημιουργουνται νεα κοσμολογικα πεδια τα οποια διαφερουν βασικα απο τα παλαια.

Κατα τις υπαρχουσες θεωριες εξελιξης του συμπαντος, αυτο στις αρχες εξελιξης του περασε απο μια σειρα μεταβολων και οτι βρηκε μπροστα του προεκυψαν απο μια παλαιοτερη εποχη συμμετριας (10).

Συμμετριες συναντα κανεις στο συμπαν παντου.

Οι συμμετριες αυτες ονομαζονται μεταφορικες-συμμετριες ‘η μεταφορικες-παραλλαγες.

Οι περιστροφικες συμμετριες ‘η περιστροφικες παραλλαγες βασιζονται στην ιδεα οτι καθε κατευθυνση του χωρου συγκρινεται με τις αλλες.

Εαν νοησουμε ενα μολυβι να βρισκεται ορθιο με την μυτη του στο κεντρο ενος κυκλου,  οσο καιρο στεκεται αυτο ορθιο, δηλαδη εκατοστα του δευτερολεπτου, ειναι ολες οι κατευθυνσεις του χωρου συγκρισημες, δηλαδη επικρατει μια περιστροφικη συμμετρια.

Οταν το μολυβι πεσει σε μια οποιαδηποτε κατευθυνση, σπαζει η αρχικη περιστροφικη συμμετρια.

Για την Φυσικη η πτωσει του μολυβιου ειναι παντα η ιδια, αδιαφορο σε ποια κατευθυνση πεφτει το μολυβι.

Το μολυβι ομως το ιδιο σπαζει με την πτωση του την επικρατουσα κατασταση ισορροπιας.

Στον κενο χωρο του συμπαντος υπαρχουν πολλες συμμετριες (περιστροφικες ‘η μεταφορικες) που σημαινει οτι ολες οι κατευθυνσεις και θεσεις ειναι ιδιες εαν δεν υπαρχουν υποδομες.

Ο χωρος ομως εις το συμπαν δεν ειναι κενος και γεματος με γαλαξιες, αστερες, ηλιακα συστηματα και αλλα ουρανια σωματα που λαμβανουν κατα διαφορους τροπους τις θεσεις τους ωστε κατ’ ουσιαν να εξαφανιζεται καθε υπαρχουσα συμμετρια.

Οι δομες αυτες του συμπαντος μπορει καπου να βρισκονται ‘η να βρισκονται παντου.

Οι υπαρχουσες συμμετριες σπαζουν ακομη και εαν οι νομοι της φυσικης που περιγραφουν τον κοσμο μας συνεχιζουν να υπαρχουν.

Επισης και οι με την ασθενη αλληλοεπιδραση υπαρχουσες συμμετριες μπορουν να σπασουν ξαφνικα.

Αυτο αποτελει την μοναδικη δυνατοτητα για την εξηγηση κβαντοτεμαχιδιων με μαζα και τυαυτοχροναα για τον αποκλεισμο λανθασμενων προγνωσεων για υψηλης ενεργειας κβαντοτεμαχιδια που δεν θα αποκλειονταν για τις μελλοντικες θεωριες.

Συμμετριες και  υπερσυμμετριες βοηθουν για να εντοπισθη με ποιο τροπο εξελιχθηκε το συμπαν απο ενα ακαθωριστο σημειο σε πολλαπλες σημερινες υποδομες.

Ξαφνικα σπασμενες συμμετριες ειναι αυτες που διατηρουνται απο τους φυσικους νομους οχι ομως απο την συμπεριφορα των αντικειμενων στον πραγματικο κοσμο.

Ο πυρηνας του μηχανισμου- Higgs ειναι μια ειδικη περιπτωση σπασμενης συμμετριας.

Ειναι το ξαφνικο σπασιμο της ασθενους συμμετριας της πυρηνικης δυναμης, η οποια με τα ρυθμιστικα Μποζονια και αλλα κβαντοτεμαχια κανουν δυνατη την ληψη μαζας.

Η σχεση μεταξυ Φερμιονιων και Μποζονιων ονομαζεται υπερσυμμετρια.

Πως ομως γινεται δυνατο να ξεχωριζουν οι ανθρωποι με τις εφευρεσεις της φαντασιας του εγκεφαλου τους, μεταξυ του αληθινου και το μη αληθινου;

Γιατι ειναι η σκαλα ενεργειας του Blanck δεκα εκατομμυρια δισεκατομμυρια φορες μεγαλυτερη απο τις σκαλες τεμαχιδιων μαζων της φυσικης, που βρισκονται λιγο κατω απο μερικα εκατονταδες GeV;  Γιατι υπαρχουν π.χ. τεσσερες δυναμεις της φυσεως (ηλεκτρομαγνητικη, ασθενης και ισχυρα πυρηνικη και βαρυτητα) και οχι πεντε ‘η μονο τρεις ‘η ισως μονο μια;

Γιατι οι ως ανω φυσικες δυναμεις εχουν τοσο διαφορετικες ιδιοτητες;

Γιατι επιδρουν η ασθενης και η ισχυρα πυρηνικη δυναμη μονο σε μικροσκοπικο επιπεδο ενω η βαρυτητα και η ηλεκτρομαγνητικη δυναμη ειναι σε θεση να επιδρουν σε αποστασεις χωρις περιορισμους;

Γιατι ειναι η βαρυτητα τοσο αδυναμη, ωστε να παραλειπεται η επιδραση της στους υπολογισμους κλβαντοτεμαχιδιων της φυσικης;

Γιατι ειναι η δυναμη ελξης μεταξυ δυο ηλεκτρονιων περιπου 100 εκατομμυρια τρισεκατομμυρια τρισεκατομμυρια τρισεκατομυρια φορες ασθενεστερη απο την ηλεκτρομικη απωθηση μεταξυ δυο ηλεκτρονιων;

Τι ειναι και απο τι αποτελειται η σκοτεινη υλη και η σκοτεινη ενεργεια;

Ο προβληματισμος για την μεχρι τουδε ανικανοτητα του ανθρωπινου  εγκεφαλου να δωση ενα ορισμο και να κατανοηση την ουσια της σκοτεινης υλης και ενεργειας παρουσιαζεται εδω συνοπτικα.

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος στην προσπαθεια του απελευθερωσης απο τις επιβαρυνσεις που δεν κατανοουσε των χαοτικων καταστασεων και κλασματομορφων του συμπαντος, εφευρε τις φανταστικες εννοιες στα μαθηματικα και στις φυσικες επιστημες, απειρως μεγαλο, απειρως μικρο και το μηδεν.

Δεν ειναι ομως παντα οτι μαθηματικα διατυπωνεται και λογικο.

Η ανικανοτητα αυτη του ανθρωπινου εγκεφαλου ειναι προ’ι’ον της εξελεκτικης πορειας του ανθρωπου.

Αυτη ποτε δεν προετοιμασε τον ανθρωπο να κατευθυνεται στον κοσμο των ατομων και κβαντοτεμαχιδιων της υλης και οδηγησε στις λανθασμενες εκτιμησεις του εγκεφαλου του.

Για τον λογο αυτο η πνευματικη ικανοτητα του ανθρωπινου εγκεφαλου παρεμεινε περιορισμενη διοτι ο σκοπος αυτου ηταν να βοηθα την υπαρξη του ανθρωπινου σωματος εντος του κοσμου που ο ανθρωπος υπηρχε.

Η ανθρωπινη φαντασια δεν κατεχει ακομη και σημερα τον καταλληλο εξοπλισμο για να εισελθει πλησιον εις τον κοσμο των κβαντοτεμαχιδιων.

Ακομη και οι δεκτες του σωματος του για φυσικες διεγερσεις απο εξω ειναι περιορισμενης ποιοτητας.

Ο ανθρωπος απεκτησε μονο την περιορισμενη ικανοτητα να τοποθετειται στις διαστασεις των πιθανοτητων και την φαντασια του να διακρινη απο μακρια την πραγματικοτητα.

Στο τελος του φασματος των πιθανοτητων βρισκονται δυναμικα γεγονοτα που τα χαρακτηριζει ως δυνατα ‘η αδυνατα.

Η ικανοτητα του ανθρωπου να υπολογιζη τετοια γεγονοτα ειναι απελευθερωτικο δωρο των φυσικων επιστημων προς τον ανθρωπινο εγκεφαλο.

Οι επιστημες αυξανουν την στενη λωριδα της πνευματικης ορατοτητας του ανθρωπινου εγκεφαλου  και απελευθερωνουν τον ανθρωπο απο την φυλακη της μαυρης ουσιας, χαριζοντα του χαρα και ικανοποιηση.

Ο τομεας των μεργαλων αποστασεων και ταχυτητων με τον οποιο η ανθρωπινη φαντασια ικανοποιειται, ειναι μονο ενα μικρο μερος ενος γιγαντιαιου φασματος απο τις δυνατοτητες που υπαρχουν και μπορουν να εντοπισθουν μεταξυ κβαντομηχανικων ιδιαιτεροτητων στο κατω τελος εως τις κοσμολογικες δυνατοτητες του ανω τελους της πραγματικοτητας.

Ενα γεγονος ομως παραμενει αλωβητο, οτι τα χρησιμοποιουμενα μαθηματικα απο τις φυσικες επιστημες βασιζονται σε μη αποδεικνυομενα αξιωματα και γι’ αυτο αυτα ειναι αλογα.

Εαν δηλαδη η μαθηματικη σχεση ειναι λανθασμενη το αποτελεσμα αυτης αντιφασκει στους φυσικους νομους του συμπαντος και παραμορφωνει την γενικη λογικη.

Για την λυση προβληματων ως ορια, κατιουσες σειρες, λογισμος της απειροτητας, διαφορικος- και ολοκληρωτικος λογισμος, αριθμητικη, γεωμετρια κ.α. χρησιμοποιουνται στα μαθηματικα και στις φυσικες επιστημες προ’ι’οντα της ανθρωπινης φαντασιας.

Ο ανθρωπινος εγκεφαλος στην προσπαθερια του να απελευθερωθη απο καταστασεις εμποδιων εφευρε και τις εννοιες Θεος, Θανατος, Αρχη, Χρονος κ.α. που σημαινει, οτι ακομη οι ανθρωπινες πνευματικες ικανοτητες ειναι πολυ περιορισμενες.

Σχετικα με τις βοηθητικες εφευρεσεις του ανθρωπινου εγκεφαλου και για τον εντοπισμο τυχων λαθων γινεται αναγκαια η εξης συνοπτικη επαναληπτικη αριθμηση:

*  Για τον καθωρισμο των διαστασεων εφευρε ο ανθρωπινος εγκεφαλος τους οριακους παραγοντες απειρως μεγαλο, απειρως μικρο και το μηδεν.

Οι διαστασεις μπορουν ομως να κρυβονται, οταν αυτες ειναι πολυ μικρες και διπλωμενες ‘η οταν ο χωροχρονος καταναλισκεται και η βαρυτητα συγκεντρωνεται σε μια μικρη περιοχη ωστε να παραμενει αορατος και μια  απειρως μικρη διασταση.

Εδω εισερχεται και η εννοια της αιωνιοτητας των αρχαιων Ελληνων η οποια διασπα την κατανοητη δυναμη των σημερινων φυσικων επιστημων και γι’ αυτο καθιερωθηκε η εννοια του απειρως  μεγαλου.

Το Μηδεν εως τις αρχες του 2ου μ.Χ. αιωνα ηταν ανυπαρκτο.

Χωρις την εφευρεση του θα τιναζονταν στον αερα η θεωρια των Ιουδαιων και Χριστιανων οτι ο θεος τους Γιαχβε δημιουργησεν τον κοσμο απο το Μηδεν.

    Το Μηδεν ομως ειναι μια αρνητικη εννοια που αντιφασκει καθε θετικο μεγεθος.

Οι αρχαιοι Ελληνες χρησιμοποιουσαν αντι της λεξης Μηδεν το  Τιποτε ‘η την μη Ον.

*   Το Σημειο ειναι επισης ενα φανταστικο στοιχειο χωρις σχημα και διαστασεις που χρησιμοποιηται στην Γεωμετρια ως την τομη δυο ευθειων.

Προκειται  συνεπως για μια εννοια χωρις σημασια, ετσι ωστε στα μοντερνα μαθηματικα το Σημειο να υπαρχη στην αρχη ως μια υποθετικη αχαρακτηριστη εννοια.

Οι αρχαιοι Ελληνες χρησιμοποιουσαν αντι την εννοια Σημειο την εννοια της Στιγμης και θεωρουσαν το Σημειο ως μια μην υπαρχουσα θεωρητικη εννοια.

*   Η φυση της Μοναδας ειναι κατα τον Ηρακλειτο αιωνια μεταβλητη και  αυθαιρετος.

Ταυτοχρονα ομως ειναι για την αρχη των μαθηματικων  επιστημων μια βασικη μαθηματικη κυρια εννοια και λογω του χαρακτηρα  σκεψης κατεχει και μια ιδιαιτερη θεση στην Μεταφυσικη.

Προ’υ’ποθετει

     την ομογενεια και ετερογενεια των αντιληπτων αλλα επισης και την

     ομογενεια του χωρου.

Χωρις την ομογενεια του χωρου ειναι η απευθειας

     κατανοηση αυτου αδυνατος.

Χωρις την Μοναδα δεν μπορει ο ανθρωπος να

     σκεφθεται και να κατανοη.

*   Η υποκειμενη αντιληψη της υπαρξης του χρονου εντος των

  δημιουργηθεντων ειναι μια λανθασμενη αντιληψη της ταυτισης του χρονου

     με την κινηση των  δεικτων της χρονομετρισης που αποτελει μια απο τις

     απειρες εφευρεσεις του ανθρωπινου εγκεφαλου, που σημαινει μια λαθος

     αντιληψη της ανθρωπινης νοησης.

Με αλλα λογια προκειται για μια στο

     υποσυνειδητο του ανθρωπου σκια της μεταβολης η οποια παρατηρειται σε

     καθε τυχαιο φυσικο μεγεθος.

Η αναγνωριση του φαινομενου αυτου ως

     φυσικο μεγεθος παραγει στην κβαντομηχανικη μια σειρα απο Παραδοξα ως

     π.χ. την Γατα του Schrödiger, το προβλημα μετρισης της κβαντοφυσικης κ.α.

     Η ιδεα του φανταστικου χρονου δημιουργει μια μαθηματικη εννοια που

     χρησιμοποιειται απο την κβαντοθεωρια για να περιγραψη αυτη την

     δημιουργια του χρονου και του χωρου.

*   Καθε επιστημονικη υποθεση και θεωρια ειναι το προ’ι’ον της δημιουργικης

     φαντασια του ανθρωπινου εγκεφαλου.

Οι σημερινες κοσμολογικες θεωριες

    βασιζονται στην υποθεση οτι το συμπαν εξελιχθηκε απο μια μικροσκοπικη

    μπαλα του μεγεθους της σκαλας μηκους του Planck.

Οι επιστημονες

      κατανοουν την περεταιρω εξελιξη του συμπαντος οχι ομως την πρωταρχικη

     του κατασταση.

Το τι στην πρωτη φαση ελαβε χωρα και τι ακριβως στον

     «Οριζοντα» μιας μαυρης τρυπας λαμβανει χωρα και το τι ειναι η σκοτεινη

     υλη και ενεργεια, παραμενουν ακομη αγνωστα πραγματα.

Αυτο που

     εμφανιζετα ως ολο, δηλαδη το συμπαν, κρυβει μεσα του το χαος και δεν

     μπορει να μετρηθη.

Δεν αποκλειονται τα ορια του συμπαντος να ειναι χωρις

     ορια και τα αποτελεσματα υπολογισμου του να ειναι μια οπτικη πλανη.

*   Επισης και η μαζα της υλης ειναι μια φανταστικη εννοια του ανθρωπινου

  εγκεφαλου.

Η υλη ως τετοια ειναι καθε διαστατο μεγεθος που παιρνει την

     θεση του στο χωρο χωρις ομως αυτος να γινεται η ιδιοτητα του.

Το Higgs-

     Μποζονιο ειναι εφευρεση του ανθρωπινου εγκεφαλου, διοτι αυτο προσφερει

     μια δυνατοτητα να δινη μαζα στα τεμαχιδια της υλης.

Χωρις τον

     Μηχανισμο-Higgs (ιδιαιτερη περιπτωση της σπασμενης συμμετριας) θα ηταν

     ολα τα στοιχειωδη τεμαχιδια της υλης χωρις μαζα.

Ενας Ωκεανος-Higgs

     ειναι ενα αορατο δεδομενο, το οποιο γεμιζει αυτο που συνηθως ονομαζεται

     κενος χωρος και δεν ειναι τιποτε αλλο απο την Quintessenz, δηλαδη απο

     την ενσαρκωση του πεπτου στοιχειου των αρχαιων Ελληνων, τον «Αιθερα»

     που απερριψεν ο περιφημος Einstein για να θεμελειωση την θεωρια του της

     σχετικοτητας.

Μια ομιχλη ‘η ενας μυρος μπορει να μεταφερει μια δυναμη ‘η

     να περιγραψη το παρων και την κινηση των κβαντοτεμαχιδιων της υλης.

Το

     δυναμικο κενο ειναι οπως μια ησυχη λιμνη σε μια καλοκαιρινη νυχτα, της

     οποιας η επιφανεια απαλα κινειται ενω απο επανω της πετουν ζευγαρια απο

     Ηλεκτρονια και Ποζιτρονια που φωτιζουν οπως οι κωλοφωτιες, δηλαδη οι

     πυγολαμπιδες.

Προκειται για μια πολυασχολουμενη και φιλικη περιοχη απ’

     οτι το φοβερο κενο του Δημοκριτου και ο παγωμενος Αιθερας του

     Αριστοτελη.

Το λανθασμενο κενο σε συγκριση παρουσιαζει το

      κβαντοφυσικο τομεα των φανταστικων τεμαχιδιων της υλης, που

      δημιουργειται απο την ροη των τεμαχιδιων προς το κενο.

Τα πεδια των

      τεμαχιδιων αυτων εχουν καθε δυνατο μηκος κυματος και κινουνται προς

      ολες τις κατευθυνσεις.

Οτα τα κβαντοπεδια εξισωνονται δημιουργειται

      ενας κενος χωρος.

Οταν δεν εξισωνονται δημιουργειται ενα λανθασμενο

      κενο.

Κατα τον Wolfgang Pauli (11, 12) «μπορει καποιος να παρατηρη τον Κοσμο

με το p– Ματι του και με το q-Ματι του. Οταν ομως τον παρατηρησει και με τα δυο Ματιας του ταυτοχρονα, τρελενεται».

Η μοντερνα Φυσικη και τα τα μοντερνα Μαθηματικα οφειλουν κατα ενα μερος τουλαχιστον να γραφουν απο την αρχη χωρις να περιεχουν φανταστικες εφευρεσεις του ανθρωπινου εγκεφαλου (13).

Απο τι μπορει να αποτελειται ομως η σκοτεινη υλη και ενεργεια;

Για την φυση της σκοτεινης υλης, δηλαδη της μαζας που ελκει τα αστερια και τους γαλαξιες εκαναν οι αστρονομοι μεχρι σημερα πολλες υποθεσεις.

Η σκοτεινη υλη μπορει να αποτελειται απο πτωματα αστερων, δηλαδη απο Νανους αστερων οι οποιοι δεν εκπεμπουν αντιλαμβανομενο φως διοτι δεν εχουν πηγες ενεργειας.

Θα μπορουσε αυτη να αποτελειται απο ουρανια σωματα με μια μαζα μικρωτερη απο την μαζα των αστερων κατι κανει την συντηξη των ατομων του Υδρογονου με τα ατομα τυ Ηλιου αδυνατη, δηλαδη την αντιδραση στους αστερες που οδηγει στην παραγωγη ενεργειας.

Θα μπορουσε επισης να αποτελειται απο ηλεκτρομαγνητικη ακτινοβολια περαν του ορατου φασματος του φωτος διοτι κατα συμφωνια με την θεωρια της σχετικοτητας η ενεργεια ακτινοβολιας ειναι ισοδυναμη με την ενεργεια της μαζας της υλης.

Στο τελος θα μπορουσε αυτη να ειναι προ’ι’ον αλλων τεμαχιδιων της υλης απο αυτα που γνωριζουμε εως σημερα, δηλαδη απο αλλα πρωτονια, νεοτρονια και ηλεκτρονια.

Ολες ομως οι ως ανω αναφερθεισες δυνατοτητες δεν συγκεντρωνουν το μεγεθος της ποσοτητας της υλης για να κινησουν τους αστερες και τους γαλαξιες του συμπαντος μας.

Τα ατομα των χημικων στοιχειων του συμπαντος κανουν το 12 %, τα Νετρινος (ενα ειδος WIMPs = Weakly Interacting Partikels) 10 % και η ηλεκτρομαγνητικη ακτινοβολια 15 %, δηλδη συνολο περιπου 37 %, που δεν αρκει για τις αναγκαιες ποσοτητες της μαζας της υλης.

Το 63 % υπολοιπο αποτελειται απο την μαζα της ακομη αγνωστης σκοτεινης υλης.

Αυτη θα μπορουσε να αποτελειται απο στοιχειωδη τεμαχιδια που αντιδρουν με την βαρυτητα και την ασθενη πυρηνικη δυναμη, δεν αντιδρουν ομως με την ισχυρα πυρηνικη δυναμη.

Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

  1. Chageux J.-P. Die Chemie der Gedanken

                                                 Spektrum der Wissenschaft, Spezial, Gedächnis

                                                 ND 2/2003, S. 35-41

  1. Deutsch D. Die Physis der Welterkenntnis

                                                 Auf dem Weg zum universellen Verstehen

                                                 Basel 1991

  1. Laroche S. Vom flüchtigen Signal zur stabilen Erinnerung

                                                 Spektrum der Wissenschaft, Spezial, Gedächnis

                                                 ND 2/2003, S. 16-25

  1. Sagan C, Unser Kosmos

                                                 Droeuner Knaur Verlag, München, Zürich 1982

  1. Χατζηθεοδωρου Γ. Τα πεδια μαχης των στρατευματων του

                                                 Συμπαντος.

                                                 Δαυλος/Αθηνα, αρ. 307, Νοεμβριος 2007

                                                 σ. 21430-21438

  1. Hawking S. Das Universum in der Nussschale

                                                 Deutsche Taschenbuchverlag, Hamburg 2001

  1. Kaupp M. Einstein in der Chemie

                                                 Spektrum der Wissenschaftz, Dosier 1/2008,

  1. 34-40

  1. Schrödiger E. Was ist das Leben?

                                                 Die lebende Yelle mit den Augen eines Physikers

                                                 Berlin 1946

  1. Tegmark M, Wheeler A. 100 Jahre Quantentheorie

                                                 Spektrum der Wissenschaft, Dosier, Januar 2003,

  1. 6-14

  1. Randal L. Verborgene Universen

  2. Fisher Verlag 2006

  1. Pauli, W. An der Grenzen des Denkens

                                                  Erst Peter Fisher Verlag, Freiburg 2000

  1. Münster G. Quantentheorie

                                                  Walter derr Grayter Verlag

                                                  Berlin. New Zork 2006

  1. Χατζηθεοδωρου Γ. Γεφυρωνεται το «Σχισμα» της Φυσικης

                                                  Δαυλος/αθηνα, αρ. 293, Ιουλιθος-Αυγουστος

                                                  2006, σ. 20011-20015

Και στα Γερμανικά:

PD Dr.-Ing. Georg Chaziteodorou                                               Bleibergweg 114

                                                                                                   D-40885 Ratingen

                                                                                    Tel.+Fax: 0049 2102 32513

                                                                                 E-Mail: chaziteo@t-online.de

                                                                                                               24.04.2017

WAS KANN DIE UNSICHTBARE NICHT BARYONISCHE DUNKLE

MATERIE UND ENERGIE IM UNIVERSUM SEIN?

Dr. Georg Chaziteodorou

Alle sichtbare und unsichtbare in unserem Universum ist ein trügerischer Traum. Die begreifende Natur entsteht von der nicht begreifende und basiert auf neue Erscheinungen von Gesetze die in ihr zwar existieren aber nicht in Aktion sich befinden, aber treten können. Ob das was der Mensch wahrnimmt auch die Wirklichkeit entspricht, ist ein schwerwiegendes Problem, weil für viele physikalische Reize der Außenwelt, der menschliche Körper keine geeigneten Empfangsrezeptoren hat. Die Reize die er mit seinen Augen, Ohren, Nase, Zunge und Haut empfängt, werden zuerst in elektrische Nervenimpulse übersetzt und danach ins Gehirn weitergeleitet (1). Die Wellenlänge des Lichts, die in Wellenkämme in einer bestimmten Zeiteinheit auf die Netzhaut des menschlichen Auges auftreten und registriert werden (Violett, Blau, Grün, Gelb, Orange und Rot) liegen zwischen 4.000 bis 7.000 Ängström und werden in  Ängström, Mikrometern, Zentimetern und Metern gemessen (1 μm = 10.000 Ängström; 1 cm = 10.000 μm = 0,01 m; 1 m = 1.000.000 μm). Die Sterne von  ihren Spektren des sichtbaren Lichts abhängig, unterteilen sich in spektralen Typen (O-B-A-F-G-K.M-R-N-S) in der Reihenfolge von der wärmeren zu der kühleren. In dem spektralen Typ z.B. (O) herrschen die Linien unsere Sonne, Sauerstoff uns Stickstoff (Temperatur von 30.000 grad Kelvin). Unsere Sonne gehört zu den Sternen des Typs (G). Die Sterne der letzten spektralen Typen geben Spektren des Lichts die zu Sauerstoff- und Kohlenstoff-Verbindungen gehören. Die außerhalb unserer Galaxien befindlichen spiralförmigen Wolken geben eine kontinuierliches Spektrum, das von einigen dunkele Linien (meistens von Kalk, die zwei Linien des Wasserstoffs und einigen Linien von metallischen Dämpfen) unterbrochen wird. Alle Elemente die in der Sternen gibt, sind auch auf der Erde zu finden. Die spektrale Untersuchung der Himmelskörper war der Hauptgrund für die Untersuchung der Entwicklung der Materie bevor die Kernenergie entdeckt wurde. Die nicht lösbaren wolkenartigen Gebilde des Universums sind gigantische Ansammlungen von heißen Gasen. Deren Spektrum beweist dass diese von leichten Elementen bestehen, innerhalb welchen das Wasserstoff und das Helium herrschen. Es handelt um einen Zustand der vor der Bildung von Sterne steht. Die unterschiedlichen Elemente

die bei der Sternen gibt, entstehen während der kontinuierlichen Verdichtung der Materie dieser Wolkenartigen Gebilde. So wie der Verdichtungsprozess läuft erscheinen Elemente mit größeren Massen der Atome. Das nicht sichtbare Licht kann nicht objektiv mit den menschlichen Augen untersucht werden. Die Untersuchung erfolgt sachgemäß durch Benutzung anderen Hilfsmitteln. Wenn

also die Körper das Licht saugen, erwärmen sich oder die Strahlung des Lichts von dem  Körper ist mit Energieverbrauch gebunden. Dieser Zustand führte zu der Schlussfolgerung dass das Licht einer Art Energie ist. Die Ultraviolette (Frequenz 10 hoch 17 bis 10 hoch 15 Hz und Wellenlänge 100-3.000 Ängström) und Infraroten (Frequenz 10 hoch 14 bis 10 hoch 13 Hz und Wellenlänge 0,77-100 μm) Strahlen werden nicht von den Wolken merklich absorbiert und lassen sich auf geeigneten Fotoplatten fotografieren. Die Radioastronomie untersucht mit Radioteleskopen die elektromagnetische Strahlung die bis zu Erde aus verschiedenen Himmelsrichtungen ankommt. Diese Strahlung hat Wellenlängen von einige km bis einigen Dekaden m und wird nicht von den dunklen Wolken der kosmischen Materie, die viele Bereiche des Universums abdecken, absorbiert. Von der Untersuchungen der kosmische Strahlung der Wellenlänge von 21 cm erhält man wertvolle Informationen für die Dichte, der Temperatur und der Geschwindigkeit der Materie die diese

Strahlung abgibt (2).

Das menschliche Gehirn ist ein Bordcomputer, der sich so entwickelt hat, um das Überleben des Menschen in einer Mittelwelt zu erleichtern und besteht aus Milliarden von Nervenzellen, die miteinander zu einen ungeheuer großen Netz von Kabeln verbunden sind und dass in diesen Kabeln elektrische und chemische Stöße weitergeleitet werden die Intergral mit molekularen. physikalischen und chemischen Bedingungen beschrieben werden (3).

Das menschliche Gehirn baut unendliche male und mit Phänomene jeder Art

Phantasieschöpfungen auf, weil es auf falsche Informationen basiert die von der Wahrnehmungsorgane mit kleinen Reichweite registriert werden und deshalb beschränkt sich die Wahrnehmung «in dieser Welt» ohne jedoch die Substanz

erfassen zu können. Das menschliche Gehirn ist nicht in der Lage chaotische Zustände und Fractals (bruchgestaltige Morphologien d.h. zwischen Zuständen der Materie) zu verstehen und diese in einer komplexen Gehirnarchitektur als Informationsverarbeitende Maschinerie optimal zu verarbeiten. Man sieht zwar der Mensch drei Raumdimensionen, aber es könnten mehr geben, die man noch nicht entdeckt hat. Für die Festlegung der Dimensionen erfand zwar das menschliche Gehirn die Grenzparameter, unendlich Groß, unendlich Klein und die Null, dies aber bedeutet, dass die angewandte Mathematik auf unbeweisbaren Axioms basiert und ihre Ergebnissen oft unlogisch sind. Diese Axioms weder bestimmen, noch lassen die Gesetze der Natur entstehen, sondern versuchen die bereits verordneten Gesetzen der Natur zu erklären und auszudrücken. Wenn eine mathematische Beziehung falls ist, diese widerspricht die Gesetze der Natur bzw. des

Universums und verfälscht die allgemeine Logik. Alle bisherigen bekannten

mathematische Gleichungen, die die Basisprinzipien der Funktion der Natur ausdrücken, können nicht unbekannten oder Phantasie veränderlichen beinhalten. Solche Gleichungen aus der Sicht der Natur existieren nicht. Auch                                                                

die Masse der Materie ist ein Phantasiebegriff des menschlichen Gehirns.

Der Durchmesser unseres Universums errechnet sich mit 10 hoch 9 Lichtjahren

(1 Lichtjahr = 9.461.000.000.000 km). Unbekannt warum hat es Eigenschaften die es erlauben für lange Zeit zu existieren und Milliarden von Sternen und Galaxien von der gewöhnlichen sichtbaren Materie mit folgenden Charakteristiken  zu bilden (4, 5):

  • Seine Materie besteht aus Atome die aus Elementarteichen zusammensetzen

  • Die Elementarteilchen haben auch Welleneigenschaften

  • Bekämpfen sich in sein Inneres vier fundamentale Kräfte

  • Es hat eine spiralartige abwickelnde räumliche Struktur

  • Beinhaltet Planeten, Sterne, Galaxien und andere Himmelskörper und

  • Die physikalische Systeme in sein Inneres entwickeln sich in Zustände

niedriger Energie und größere Unordnung

Im unserem Universum kämpfen ununterbrochen und gegeneinander aber ohne

Sieger, vier astronomische Armeen die von folgende Führungseliten geleitet werden (5): elektromagnetische, schwache- und starke Kerneinheit,

Schwereinheit, Entropie und Thermodynamik. Die letztere besteht aus der zwei der drei Haupteinheiten. Die erste Haupteinheit der Thermodynamik  fordert, dass sich die Energie innerhalb eines geschlossenen Universums nicht ändert bzw. Konstant bleibt. Sie lässt nicht zu, dass Energie aus dem Nichts geschaffen wird oder einfach verschwindet. Die zweite Haupteinheit der Thermodynamik verlangt, dass die meisten Naturvorgänge im Universum irreversibel bleiben d.h. dass es kein Umkehrprozess gibt. Wärme z.B. kann nie von einem kühleren Körper auf einem Körper mit höherer Temperatur transportiert werden und die

Entropie innerhalb eines geschlossenen Universums nimmt meistens zu, kann

Konstant bleiben aber niemals abnehmen. Unsere Galaxie ist eine von etwa 100 Milliarden Galaxien im unseren Universum, hat einen Durchmesser von 100.000 Lichtjahren d.h. von 9,46 x 10 hoch 12 km und bewegt sich innerhalb unsere lokale Galaxiegruppe mit 630 km/sec in Richtung des Sterbildes Centaurus. Die

Masse unsere Galaxie ist das Billionenfache (1.000 Milliarden) der Sonnenmasse, was etwa das Zehnfache dessen ist, was man aus der sichtbaren galaktischen Materie schließt. Indizien aus jüngster Zeit liegen die Vermutung

nahe, dass die Galaxien in unseren Universum sich nicht nur, von der Erde aus gesehen, entfernen, sondern dass ihre Geschwindigkeit dabei sogar stetig zunimmt. Das widerspricht allen Erwartungen. Anscheinend ist das Universum nicht nur voll «dunkler Materie», sondern auch voll «dunkler Energie» (Vakuumenergie). Nach diesem Sachverhalt der Leere Raum ist gar nicht so leer, sondern es gibt Materie- und Antimaterie (Elektronen und Positronen), die ins Dasein treten und wieder verschwinden und dabei treiben sie das Universum mit stetig steigender Geschwindigkeit auseinander (6). Die Beziehung von

Hubble V = H0 . α . q, wobei H0 die Konstante von Hubble, α der anfängliche Abstand der leuchtende Quelle und q der Koeffizient der Verzögerung darstellt, ist eine hypothetische Beziehung die nicht die Größe der Ausdehnung des Universums gibt, aber auch nicht das Gesetzt, die diese Ausdehnung folgt. Wegen der Verzögerung der Gravitation in der Materie, der Koeffizient der Verzögerung q erhält Werte von 0 bis 0,5. Mit q = 0 wird das Universum als offen mit unendlicher Ausdehnung betrachte. Mit q <0 als="" anschlie="" ausdehnung="" ausdehnungsgrenzen="" betrachtet.="" chliches="" das="" der="" ein="" eines="" enden="" endlich="" erreichen="" expandiert="" geometrischer="" geschlossen="" gestalt="" gleichgewicht="" klassische="" konstant="" maximale="" mit="" ndig="" niemals="" q="0,5" risch="" sattels="" sein="" seine="" sph="" st="" strong="" tats="" temperatur="" thermodynamisches="" und="" unendlichen="" universum="" weil="" wird.="" wird="" zusammenfall="">Thermotod

» im Universum entfernt sich ständig. Wenn aber das Universum geschlossen ist, irgendwann die Mechanismen der Energie und Entropie produzieren, wurden nicht mehr funktionieren, was zu große Schrumpfung und zum Tod führen würde. Für den Fall, dass das Universum Eben ist, wo die Expansion verlangsamt wird, werden große und reiche Menge Masse an Materie kosmologischen Strukturen von der Gravitation gefangen genommen. Die Gravitation zieht die Materie auch von den entfernten Gebieten an mit dem Ergebnis der Bildung gigantischer kosmologischen Strukturen und schwarzer Löcher. In dieser Phase entwickelt sich der Kampf zwischen den Schwerkraft und der Thermodynamik. Die

Schwerkraft sammelt ständig um größere Strukturen der Gravitation d.h. schwarze Löcher zu bilden und erringt scheinbar einen Sieg. Jeder Schwerkraft aber in diese Phase verdampft mit endgültigem Sieg der Thermodynamik und der Erzeugung der Entropie. Für den Fall eines offenen Universums erhält die Expansionsgeschwindigkeit irgendwann einen konstanten Wert und die Schwerkraft verliert den Kampf. Die Bildung kosmologische Strukturen von einer bestimmten Größe geht zu Ende und verhindert die weiter Bildung von

schwarzen Löchern. Das Produkt von Weltalter t0 und Hubble-Konstante H0 ist in den kosmologischen Modelle eine einfache Funktion der Materie- und Energie-Dichteparameter  ΩΒ, Ωm, ΩΛ, wobei ΩΒ die normale baryonische Materie, Ωm die Dunkle Materie und ΩΛ die Dunkle Energie bezeichnet: H0 . t0  = f(ΩΒ . Ωm . ΩΛ). Die kosmische Hintergrundstrahlung (langwelliges Licht)

vermittelt ein unverfälschtes Bild des Universums im Alter von etwa 300.000

Jahren. Anfangs war diese Strahlung ungeheuer heiß, doch mit zunehmender Entwicklung und Ausdehnung des Universums hat diese sich stetig abgeschwächt und abgekühlt und liegt zu Zeit ihre Temperatur gerade noch 2,7 Grad Kelvin über dem absoluten Nullpunkt oder 270 Grad Celsius unterhalb von Gefrierpunkt des Wassers. Dieser Punkt befindet sich diametrisch entgegengesetzt mit der heißen Temperatur der Oberfläche von Sternen, die zwischen 4.000 und 40.000 Grad Kelvin liegt.  In dem Alter unseres Universums von 300.000 Jahren fügten sich elektrisch geladene Teilchen wie Elektronen und Protonen, welche die Bewegung des Lichts störten, zu elektrische neutralen Atomen zusammen, die im Großen und Ganzen eine ungehinderte Ausbreitung des Lichts zulassen. Seither fliegt dieses uralte Licht ungehindert durch das Universum und erfüllt heute das gesamte All mit Mikrowellen – Photonen. Aus der Vermessung der kosmischen Hintergrundstrahlung geht hervor, dass das Universum flach ist und die Summe aller Dichtenparameter, Ωτοτ exakt gleich eins sein muss:

                                   Ωtot  = ΩΒ . Ωm . ΩΛ  = 1

Da ΩΒ,  die Dichte der baryonischen Materie, nur 0,045 ausmacht und Ωm, die Dunkle Materie, nur 0,255 beträgt, entfällt der Löwenanteil auf die Dunkle

Energie ΩΛ mit rund 0,7.

Die Evolution hat die Menschen nie darauf vorbereitet in der Welt der Atome und der Quantenteilchen zu orientieren. Wäre das der Fall, dann würde das menschliche Gehirn einem festen Gegenstand wahrscheinlich tatsächlich als Ansammlung leerer Räumen wahrnehmen. Dass das so ist, hat nichts mit den Größen und Zwischenräumen der materiellen Teilchen zu tun, sondern mit der

Kraftfeldern, die sich mit diesen weit voneinander entfernten Teilchen einer festen Materie verbindet. Die scheinbare feste Gegenstände bzw. Strukturen

aber bestehen fast vollständig aus leerem Raum. Die übliche Illustration zeigt der Kern eines Atoms (Durchmesser des Atoms 0,00000008 cm) wie eine Fliege in der Mitte eines Sportstadiums. Das Nachbaratom der gleichen Materie befindet sich bereits außerhalb des Stadiums. Demnach sind alle festen

Strukturen in Wirklichkeit nahezu ausschließlich leere Räume, unterbrochen nur von winzigen Teilchen der Materie, die so weit voneinander entfernt sind, dass sie eigentlich gar nicht zählen. Der Atomkern d.h. die Anordnung aus Protonen und Neutronen aus die die 103 Elemente der Materie des chemischen periodischen Systems entstehen, ist im Vergleich zu einem Elektron groß, aber winzig klein im Verhältnis zum Umlaufbahn (Orbital) des Elektrons (7). Der Atomkern jedes der 103 Elemente der Materie ist ein Energiewirbel, der sich mit einer Geschwindigkeit von etwa 100.000 km/sec um seine eigene Achse dreht.

Nach Schrödiger (8) das Atom ist, als ein System bestehend aus einem Kern und materiellen Wellen (Elektronen) zu betrachten. Als «Orbitale» bezeichnet man den Aufenthaltsraum der Elektronen innerhalb der Atome der Materie (7). Die natürlichen Eigenschaften der unterschiedlichen Materieformen sind von den so genannten Valenzelektronen die sich in der Peripherie der Atome befinden,

abhängig. Die sichtbare Materie ist jede dimensionale Größe die ihren Platz im Raum nimmt ohne jedoch dass der Raum ihre Eigenschaft bildet. Als die Naturwissenschaftler unserer Zeit erstmals ins Innere der Materie vordrangen, zeigten die atomaren Objekte höchst paradoxe Verhaltensweise, die sich je nach Experiment,  diametral zu widersprechen schienen. Nach langen, hitzigen Debatten über die «wahre Natur» der atomaren Realität mussten die Wissenschaftler schließlich einsehen, dass diese mit den bis dahin üblichen Begriffen einfach nicht vollständig zu erfassen ist. Daran hat sich bis heute nicht viel geändert. Der Wissenschaftler ist es zwar gelungen, eine mathematische Beschreibung zu entwickeln (Quantentheorie (9, 12)), mit deren Hilfe sich das Ergebnis von Experimenten genau berechnen lässt, doch was auf seiner tiefer liegenden Ebene genau vor sich geht, lässt sich allenfalls mit Wahrscheinlichkeitsangaben beschreiben. In der klassischen Mechanik sind die einzelnen Quantenteilchen anhand ihrer Bahn identifizierbar und unterscheinbar. In der Quantenmechanik, wenn die Wellenfunktionen mehrerer Quantenteilchen überlappen und alle Eigenschaften wie Masse, Ladung u.a. gleich sind, können

die Quantenteilchen nicht mehr identifiziert werden. Das Standartmodell der Materie besteht aus sechs Quarks, sechs Leptonen, fünf bekannten Bosonen und einem postulierten sechsten, dem Higgs-Boson, sowie drei der vier Naturkräfte.

Dieses Modell sagt nichts über die Schwerkraft aus und bietet keine Erklärung

für den Phantasiebegriff Masse der Materie. Die Quarks setzen zusammen aus Gluonen. Neben up-Quarks und down-Quarks identifizierten die Wissenschaftler vier weitere Quarksarten (charm-Quark, stange-Quark, bottom-

Quark und top-Quark).sowie zwei Teilchenarten, die Elektronen sehr ähnlich sind, nur schwerer, die so genannten Myonen und Tauonen. Gluonen sind

Teilchen der starken Kernkraft. Quarks und Gluonen bilden gemeinsam die Protonen und Neutronen des Atomkerns der Materie. Die Leptonen sind die

Quelle der Elektronen und Neutrinos. Quarks und Leptonen bezeichnet man

zusammenfassend als Fermionen. Die Bosonen erzeugen und transportieren Kräfte. Zu den Bosonen gehören die Photonen und Gluonen. Schließlich stießen die Physiker auf noch drei arten geisterhafter Teilchen (Lektron-Neutrinos, Myon-Neutrinos und Tauon-Neutrinos) die Billionen km dicke Bleischicht

mühelos wie die Menschen die Luft durchqueren. Die oben erwähnten Quantenteilchen gehören in drei so genannte Familien. Jede Familie beinhaltet zwei Quarks, ein Elektron oder ein Verwandter des Elektrons, das Neutrino. Diese Arten der Quantenteilchen haben in den drei Familien die gleichen Eigenschaften, mit Ausnahme der Masse die von Familie zu Familie größer wird.

Familie 1           up              down               Elektron                  Elektron

                                                                    Neutrino

Masse           3MeV           7MeV                   0                           0,5MeV

Familie 2       charm          stange               Myon-                      Myon

                                                                    Neotrino

Masse           1,2GeV        120MeV                0                          106MeV

Familie 3        top               botton               Tauon                      Tauon

                                                                    Neutrino

Masse          174GeV          4,2GeV               0                            1,8GeV

Aus der Planck-Energieskala ist folgende Zusammenstellung entnommen worden:

                                               Energie                             Länge

                                                 GeV                                  cm

0

Planck                                 10 hoch 19                  10 hoch minus 33

Schwache Kerbkraft                 250                        10 hoch minus 16

Proton                                         1                          10 hoch minus 16

Elektron                          10 hoch minus 3              10 hoch minus 6

Ein Elektron ist weder ein Teilchen noch eine Welle. Es ist ein physikalisches

Objekt, welches sowohl Wellen- als auch Teilcheneigenschaften zeigt d.h. ein kleiner Energiewirbel und kreist mit hoher Geschwindigkeit herum, so dass man in keinem noch so kurzem Augenblick genau sagen kann, wo es sich befindet. Dieser Elektronenwirbel bildet um den Atomkern so etwas wie einen elektrischen Zaun aus Draht.

Zwischen der Planck-Masse, die die stärke der Schwerkraft charakterisiert und

der Masse der schwachen Kernkraft (Wechselwirkung) liegen 10 hoch 19 d.h.

die Planck-Energieskala ist zehn Millionen Milliarden Mal größer als die

schwache Energieskala. Energieteilchen mit einer Energie von mehr als 250

GeV wirken als seien ohne Masse, während Elementarteilchen mit einer Energie unter 250 GeV sich verhalten als hätten sie Masse. Wäre Materie wie z.B. Photonen und Gravionen wirklich ohne Masse, würde sie keine festen Objekte bilden und die Strukturen im Universum, wie man sie kennt, hätten sich niemals

entwickelt. Warum aber die Schwerkraft so schwach ist, dass man sie bei teilchenphysikalischen Berechnungen unberücksichtigt bleibt, kann bis heute

keiner beantworten. Das Hierarchieproblem bei der Energieskala von Planck ist eine ernst zunehmende Zwischenmühle die zu Entwicklung neueren Theorien über die Entwicklung des Universums führte. Die entscheidenden Augenblicke in der Entwicklung des Universums sind jene, in denen sich Gleichgewicht und Ordnung sich plötzlich verändern und kosmische Schauplätze schaffen, die sich von den vorangehenden Zeitaltern grundsätzlich unterscheiden. Nach den existierenden Theorien, das Universum in den früheren Augenblicken seiner Existenz hatte eine Reihe solcher Übergänge durchlaufen, und alles, was man über den Weg läuft, stammt letztlich aus einer früheren, symmetrischeren Epoche (10). Symmetrie begegnet man immer und überall. Diese Symmetrie

heißt Translationssymmetrie oder Translationsvarianz. Die Rotationssymmetrie

oder Rotationsvarianz beruht auf der Idee, dass jede Richtung des Raumes mit

jeder anderen gleichgestellt ist. Denkt man einen Bleistift der im Mittelpunkt eines Kreises auf seiner Spitze steht. Für den Sekundenbruchteil, währenddessen er genau Senkrecht auf seine Spitze stehen bleibt, sind alle Richtungen  äquivalent d.h. es gibt eine Rotationssymmetrie. Sobald aber der Bleistift in

irgendeine Richtung kippt, ist die ursprüngliche Rotationssymmetrie gebrochen. Die Physik des umfallenden Bleistifts ist immer dieselbe, egal in welche Richtung der Bleistift kippt. Der Bleistift aber selbst bricht den Zustand der Symmetrie. Im leeren Raum des Universums gäbe es viele Symmetrien (Rotations- oder Translationsvarianz) die besagten, das alle Richtungen und Positionen gleich sind, wenn keine Strukturen existierten. Der Raum im Universum aber ist nicht leer, sondern mit Galaxien, Sterne, Sonnensysteme und andere Himmelskörper durchsetzt, die bestimmte Positionen einnehmen und in bestimmter Weise eingerichtet sind, sodass die zugrunde liegende Symmetrie nicht länger gewahrt ist. Diese Strukturen können irgendwo sein, aber sie

können nicht überall sein. Die zugrunde liegenden Symmetrien müssen gebrochen werden, auch wenn sie in den die Welt beschreibenden  physikalischen Gesetzen erhalten bleiben. Auch die mit der schwachen Wechselwirkung zusammenhängende Symmetrie ist spontan gebrochen. Dies

stellt die einzige Möglichkeit dar, massive Teilchen zu erklären und zugleich falsche Vorhersagen für hochenergetische Teilchen zu vermeiden, die bei allen anderen infrage kommenden Theorien nicht zu vermeiden wären. Symmetrien, gebrochene Symmetrien und Supersymmetrien helfen um herauszufinden, wie sich das Universum von einem undifferenzierbaren Punkt zu den komplexen Strukturen entwickelt hat, die man heute sieht. Spontan gebrochene Symmetrien

sind solche, die von physikalischen Gesetzen gewahrt werden, nicht aber davon, wie die Dinge in der wirklichen Welt arrangiert sind. Der Kern des Higgs -Mechanismus macht einem Sonderfall gebrochene Symmetrie. Er ist der spontane Bruch der schwachen Kernkraftsymmetrie, die es den Eichbosonen

und andere Elementarteilchen ermöglicht, Masse anzunehmen. Die Beziehung zwischen Fermionen und Bosonen nennt man Supersymmetrie.

 Wie ist es aber möglich, dass der Mensch mit solche Erfindungen des menschlichen Gehirns zwischen wahres und unwahres unterscheiden kann? Warum ist die Planck-Energieskala zehn Millionen Milliarden Mal größer als die für die die Teilchenphysik-Skalen relevanten Massen, die alle bei weniger als ein paar hundert GeV liegen? Warum  gibt es z.B. vier

Naturkräfte (elektromagnetische Kraft, schwache- und starke Kernkraft und Schwerkraft) und nicht fünf oder nur drei oder vielleicht nur eine? Warum haben diese Naturkräfte so unterschiedliche Eigenschaften?

Warum wirken die starke und schwache Kernkraft nur auf mikroskopische Ebene wobei die Schwerkraft und die elektromagnetische Kraft in der Lage sind ihre Wirkung ohne Eingrenzungen zu entfalten? Warum ist die Schwerkraft so schwach, dass man sie bei teilchenphysikalischen Messungen nicht berücksichtigt wird? Warum ist die Anziehungskraft zwei Elektronen rund 100 Millionen Billionen Billionen Billionen Mal schwächer als die elektrische Abstoßung zwischen den beiden Elektronen? Was ist und aus was  besteht die Dunkle Materie und die Dunkle Energie?

Die Problematik über die bisherige Unfähigkeit des menschlichen Gehirns die

dunkle Materie und die dunkle Energie zu definieren bzw. begreifen, wird hier zusammenfassend folgendes dargestellt. Das menschliche  Gehirn in seinem Versuch der Befreiung von belästigende chaotische Zustände und bruchgestaltigen Morphologien bzw. fragmentartige Zustände des Universums, die es nicht verstehen kann, erfand Phantasiebegriffe die in der Mathematik und in der Naturwissenschaften benutzt werden. Nicht aber alles was mathematisch erfassbar ist, ist auch logisch. Diese Unfähigkeit ist sicherlich an die

evolutionäre Entwicklung des Menschen selbst als ganzes  Wesen, in der Welt der Atomen und Quantenteilchen der Materie zu orientieren und vielleicht auch an manche falsche Erfindungen seines Gehirns, zurückzuführen. Der geistige Sehschlitz des Menschen musste durch die Evolution schmal und nicht breit sein, weil für das Überleben sein Vorfahren nicht notwendig war breit zu sein. Sein Gehirn entwickelte sich in mittleren Größen von Vorfahren die nicht in der Lage waren die Zusammensetzung der Materie zu verstehen. Die menschliche Phantasie verfügt bisher nicht über das Rüstzeug, um in die Nähe der Quanten vorzudringen. Auch für viele physikalische Reize der Außenwelt besitzt der menschliche Körper keine geeigneten Rezeptoren. Der Mensch aber ist in der Lage ein Maßstab der Unwahrscheinlichkeiten zu legen, in der sein Intuition und Phantasie durch den schmalen Schlitz der Augen gehen. In einem Ende dieses Spektrums der Unwahrscheinlichkeit stehen dynamische Ereignisse die als mögliche oder nicht mögliche charakterisiert werden. Die Fähigkeit des

Menschen solche Wahrscheinlichkeiten zu berechnen ist ein Beispiel dafür, welchen befreienden Geschenken die Naturwissenschaft an das menschliche Gehirn machte. Diese vergrößert den schmalen Schlitz des Fensters und sie öffnet ihm so weit, dass das Gefängnis aus schwarzem Stoff fast völlig von dem Menschen abfällt und dessen Sinn eine luftige, heitere Freiheit verschafft. Der Bereich von größen Entfernungen und Geschwindigkeiten, mit denen die menschliche Phantasie gut zurechtkommt, ist nur ein winziger Ausschnitt eines gewaltigen Spektrums der Möglichkeiten, von den quantenmechanische Seltsamkeiten am unteren Ende bis zur Kosmologie am oberen Ende zu finden

sind. Eine Tatsache aber bleibt dass die angewandte Mathematik die die Naturwissenschaft benutzt, auf nicht beweisbare Axioms basiert und diese sind oft unlogisch. Wenn also eine mathematische Beziehung falls ist, diese widerspricht die Gesetze der Natur bzw. des Universums und verfälscht die allgemeine Logik. Für die Lösung von Problemen wie Grenzen, abnehmenden

Reihen, Logismus der Unendlichkeit Differential- und Intergral Logismus, Arithmetik, Geometrie usw. benutzt man in der Mathematik und

Naturwissenschaften Phantasieprodukte des menschlichen Gehirns. Das menschliche Gehirn, im Versuch der Befreiung von störenden Zustände hat auch noch die Begriffen, Gott, Tod, Beginn, Zeit usw. erfunden, was auch bedeutet,

dass die menschlichen Fähigkeiten noch beschränkt sind. Bezüglich der Notbehelfende Erfindungen des menschlichen Gehirns ist folgende

Zusammenstellung notwendig, um Fehler zu entdecken:

*  Für die Festlegung der Dimensionen erfand das menschliche Gehirn die

    Grenzparameter, unendlich Groß, unendlich Klein und die Null. Dimensionen

    aber könnten versteckt sein, weil sie entweder klein und aufgerollt sind oder

    weil die Raumzeit verzerrt und die Gravitation sie in einer kleinen Region

    konzentriert ist, dass selbst eine unendliche Dimension unsichtbar bleibt.

    Dazu kommt dass der Begriff der Ewigkeit der alten Hellenen übersteigt die

    Vorstellungskraft der heutigen Naturwissenschaft und deswegen hat sie sich.

    den Begriff des unendlich Großen geschaffen. Die Null war bis im 2ten

    Jahrhundert n. Chr. nicht Existenz. Ohne die Erfindung der Null wäre die

    Jüdische und christliche Theorie über die Beschaffung der Welt aus dem Null

    von deren Gott Jahwes, entwurzelt. Die Null aber ist ein negativer Begriff der

    jede positive Größe verneint. Die alten Hellenen benutzten statt dem Wort

    Null, das gar nicht oder das nicht Wesen.

*  Der Punkt ist auch ein Phantasieelement ohne Form und Dimensionen

    und wird in der Geometrie als der Schnittpunkt zweie geraden Linien

    betrachtet. Es handelt sich aber um Begriffe ohne Bedeutung, so dass in der

    moderne Mathematik der Punkt als ein anfangs hypothetisch nicht

    bestimmbare Begriff verstanden wird. Die alten Hellenen benutzten statt dem

    Begriff Punkt dem Begriff des Momenten und betrachteten den Punkt als ein

    nicht existierendem hypothetischem Begriff.

*  Die Natur der Einheit ist nach Heraklit ewig veränderlich und willkürlich.

    Gleichzeitig aber ist sie für den Beginn der mathematischen Wissenschaft

    ein fundamentale mathematische Hauptbegriffsgröße und wegen ihrer

    Denkcharakter besitzt diese eine Sonderstellung in der Metaphysik. Von diese

    hängen viele metaphysischen Kategorien wie das ganzes, die Verbindung, das

    Teil usw. ab. Sie setzt die Homogenität und Heterogenität der

    Wahrnehmbaren, aber auch die Homogenität des Raumes voraus. Ohne die

    Homogenität des Raumes ist die direkte gedankliche Erfassung dieser nicht

    möglich. Ohne die Einheit kann der Mensch nicht denken und überlegen.

*  Die subjektive Wahrnehmung der Existenz der Zeit innerhalb der befestigten

    aber ganz falschen Eindruck der Übereinstimmung der Zeit mit der Bewegung

    der Zeiger der Zeitmesser, ist nur eine der unendlichen Erfindungen des

    menschlichen Gehirns d.h. eine falsche Wahrnehmung des menschlichen

    Verstandes. Mit anderen Worten sie ist im Bewusstsein des Menschen die

    Abbildung der Veränderung, die in jeder zufällige physikalische Größe

    beobachtet wird. Die Akzeptanz dieser als physikalische Größe erzeugte

    bei der Quantenmechanik eine reihe von Paradoxa wie z.B. die Katze von

    Schrödiger, das Messproblem in der Quantenphysik u.a. Die Idee der

    phantastische Zeit stellt einen mathematischen Begriff dar, der von der

    Quantentheorie benutzt wird um die Entstehung der Zeit und des Raumes

    beschreiben zu können.

*  Jede wissenschaftliche Hypothese und Theorie ist ein Produkt der

    schöpferische Phantasie des menschlichen Gehirns. Die gegenwärtigen

    kosmologische Theorien gehen von der Vermutung aus, dass das

    Universum als ein winziger Ball von der Größe der Planck-Längenskala

    seinen Anfang nahm. Sie verstehen viele Aspekte der Späteren Entwicklung

    des Universums, aber nicht seinen allerersten Anfang. Was an der Singularität

    geschah und was genau am «Horizont» eines schwarzen Loches geschieht

    und was schwarze Materie und schwarze Energie ist, bleibt noch unbekannt.

    Das was als ganzes erscheint d.h. das Universum, versteckt in sich das Chaos

    und kann nicht messbar sein. Es ist nicht auszuschließen dass die Grenzen des

    Universums ohne Grenzen sind und das Ergebnis einer optischen Täuschung

    ist.

*  Auch die Masse der Materie ist ein Phantasiebegriff des menschlichen

    Gehirns. Die Materie als solche ist jede dimensionale Größe die ihren Platz

    im Raum nimmt ohne aber dass der Raum ihre Eigenschaft bildet. Das

    Higg-Boson wurde von menschlichen Gehirn erfunden, weil es ein

    Möglichkeit bietet, die Teilchen der Materie mit Masse auszustatten. Das

    Higg – Boson also konnte tatsächlich existieren oder auch nicht. Ohne den

    Higgs – Mechanismus (Sonderfall gebrochener Symmetrie) wären alle

    Elementarteilchen der Materie ohne Masse. Ein Higgs – Ozean ist eine

    unsichtbare Gegebenheit, die füllt, was man gewöhnlich als leeren Raum

    vorstellt und ist nichts anderes zusammen mit der Quintessenz als eine

    Inkarnation des fünften Elements der alten Hellenen, das lange von

    Einstein geschmähten Begriff «Äther». Ein Nebel oder eine Essenz kann

    ein Kraft übermitteln oder die Gegenwart und die Bewegung der

    Quantenteilchen der Materie beschreiben. Das dynamische Vakuum ist wie

    ein stiller See in einer Sommernacht, dessen Oberfläche sich sanft kräuselt,

    während überall Paare von Elektronen und Positronen leuchten wie

    Glühwürmchen auf. Es ist ein beschäftigter und freundlicher Ort als die

    erschreckende Leere von Demokrit oder der eisige Äther von Aristoteles.

    Das falsche Vakuum dagegen stellt quantenphysikalisch den Bereich

    virtueller Teilchen der Materie, die sich durch Quantenfluss aus einem

     Vakuum bilden. Die fluktuierenden Quantenfelder haben alle möglichen

     Wellenlängen und bewegen sich in alle Richtungen. Wenn sich die

     Quantenfelder aufheben, hat man einen leeren Raum. Wenn sie sich nicht

     aufheben, hat man ein falsches Vakuum.

Nach Wolfgang Pauli (11, 12) «Man kann die Welt mit dem p-Auge  und man kann sie mit dem q-Auge sehen, aber wenn man beide Augen zugleich aufmachen will, dann wird man irre». Die moderne Physik und Mathematik muss teilweise neu und ohne Phantasieparameter bzw. -axioms des menschlichen Gehirns geschrieben werden (13). Aus was kann die dunkle Materie bzw. die dunkele Energie bestehen? Über die Natur der dunkle Materie d.h. der Masse die die Sterne und die Galaxien anzieht, haben die Astronomen bisher eine Vielzahl von Hypothesen angestellt. Die dunkle Materie konnte auf Sternenleiche d.h. aus weißen Zwergen welche nicht bemerkbar ausstrahlen weil keine Energiequellen besitzen, zurückgeführt werden. Sie könnte auf himmlische Körper mit einer Masse kleiner als die Masse der Sterne zurückgeführt werden so dass eine Fusion von Wasserstoff zu Helium unmöglich ist, eine Reaktion für die Energieproduktion der Sterne. Sie könnte auch auf eine elektromagnetische Strahlung außerhalb des sichtbaren Spektrums                       des Lichts zurückgeführt werden weil in Übereinstimmung mit der Relativitätstheorie die Strahlungsenergie  Äquivalent der Masse ist. Schließlich

Könnte sie auf die Existenz anderen Teilchen der Materie als die Protonen, Neutronen und Elektronen zurückgeführt werden, die Atome eine Materie bilden die noch unbekannt ist. Alles aber erwähnte ist nicht in der Lage die notwendige Größe der Materiemengen zu liefern die notwendig ist die Sterne und die Galaxien des Universums anzuziehen. Von der Atomen, die chemische

Elementen des Universums machen 12 %, die Netrinos (ein Art von WIMPs = Weakly Interacting Massive Partikels) 10 % und die elektromagnetische Strahlung 15 % d.h. insgesamt ca. 37 % der gesamte Masse des Universums. Der Rest von 63 % besteht aus der Masse der noch unbekannte dunkle Materie. Diese könnte aus Elementarteilchen bestehen die zwar auf die Schwerkraft reagieren jedoch nicht auf die starke Kernkraft zu Bildung von Atomen und sehr wahrscheinlich reagieren auch auf die schwache Kernkraft.

Dr. Georg Chaziteodorou

Literaturverzeichnis

  1. Chageux J.-P. Die Chemie der Gedanken

                                             Spektrum der Wissenschaft, Spezial, Gedächnis

                                             ND 2/2003, S. 35-41

  1. Deutsch D. Die Physis der Welterkenntnis

                                             Auf dem Weg zum universellen Verstehen

                                             Basel 1991

  1. Laroche S. Vom flüchtigen Signal zur stabilen Erinnerung

                                              Spektrum der Wissenschaft, Spezial, Gedächnis

                                              ND 2/2003, S. 16-25

  1. Sagan C. Unser Kosmos

                                             Droeuner Knaur Verlag, München, Zürich 1982

  1. Chaziteodorou G Die Kampffelder der Armeen des Universums

                                              Davlos/Athen, Nr. 307, November 2007,

  1. 21430-21438.

  1. Hawking S. Das Universum in der Nußschale

                                             Deutsche Taschenbuchverlag, Hamburg 2001

  1. Kaupp M. Einstein in der Chemie

                                            Spektrum der Wissenschaft, Dosier 1/2008, S. 34-40

  1. Schrödiger E.            Was ist das Leben?

                                            Die lebende Yelle mit den Augen eines Physikers

                                            Berlin 1946

  1. Tegmark M. 100 Jahre Quantentheorie

     Wheeler A.                      Spektrum der Wissenschaft, Dosier

                                              Januar 2003, S. 6-14

  1. Randal L. Verborgene Universen

  2. Fisher Verlag 2006

  1. Pauli W. An den Grenzen des Denkens

                                            Erst Peter Fisher Verlag, Freiburg 2000

  1. Münster G. Quantentheorie

                                             Walter der Grayter Berlag

                                             Berlin . New York 2006

  1. Chaziteodorou G. Der Teilungsabgrund der Physik wird überbrückt

                                             Davlos/Athen, Nr. 293, Juli-August 2006,

  1. 20011-20015

  2. http://arxaiaithomi.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters