Απαγωγές από εξωγήινους - Δρ. David M. Jacobs - μέρος Α'

(απόδοση: aliengrip)  

Απόσπασμα από το βιβλίο The Alien Interviews του L.A.Marzulli:

Η εργασία του Δόκτωρα David Jacobs έχει χαιρετιστεί ως πρωτοποριακή στον τομέα της UFOλογίας. Είναι ένας από τους πρώτους ερευνητές που έχει διατυπώσει την θεωρία ότι οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι έχουν απαχθεί από εξωγήινους δεν ήταν τρελοί, αλλά, στην πραγματικότητα, είχαν βιώσει κάτι βαθιά μοναδικό και πραγματικό.

Βιογραφικές πληροφορίες για τον Δόκτωρα David M. Jacobs

Ο Δρ. David Jacobs

Ο Δόκτωρ David Michael Jacobs είναι Αναπληρωτής Καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Temple στην Φιλαδέλφεια που ειδικεύεται στην αμερικανική ιστορία και τον πολιτισμό του εικοστού αιώνα. Είναι πρώην Διευθυντής του Προγράμματος Αμερικανικών Σπουδών.

Ο Δόκτωρ Jacobs υπήρξε ερευνητής των UFO για πάνω από 40 χρόνια. Το 1973, ολοκλήρωσε την διδακτορική διατριβή του στον τομέα της Πνευματικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin- Madison με θέμα την αντιπαράθεση αναφορικά με τα Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενα Αντικείμενα στην Αμερική. Αυτό ήταν το δεύτερο μόλις Διδακτορικό πτυχίο που χορηγήθηκε με θέμα που σχετιζόταν με τα UFO.

Έχει γράψει και παραδώσει πολλά άρθρα, εργασίες, και παρουσιάσεις σχετικά με το θέμα των UFO και των απαγωγών από εξωγήινους. Έχει διατελέσει σύμβουλος για τις κυριότερες οργανώσεις για τα UFO. Από το 1977, προσφέρει το μοναδικό στις ΗΠΑ αναγνωρισμένο κανονικό πανεπιστημιακό μάθημα με θέμα τα UFO και τις απαγωγές: "Τα UFO στην Αμερικανική Κοινωνία."

Ο Δρ Jacobs παρέδωσε την πρώτη επιστημονική εργασία σε επιστημονική οργάνωση με θέμα το φαινόμενο των απαγωγών (Πανεπιστήμιο Cornell, 1989). Πήρε μέρος στην πρώτη σύνοδο για τα UFO στην Εταιρεία της Ιστορίας της Επιστήμης (Washington DC, 1992). Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, εξειδικεύεται στο φαινομένο των απαγωγών από τα UFO. Έχει διενεργήσει σχεδόν 1.000 υπνωτικές αναδρομές σε πάνω από 145 άτομα. Έχει δώσει διαλέξεις ευρέως για το θέμα τόσο διεθνώς όσο και σε κολέγια και πανεπιστήμια σε ολόκληρες τις ΗΠΑ.

Ο Budd Hopkins (πέθανε το 2011), ερευνητής του φαινομένου των απαγωγών από εξωγήινους

Ο Budd Hopkins αναφέρεται στο φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους στο ντοκυμαντέρ "Experiencers"

Ο Budd Hopkins στο ντοκυμαντέρ "Missing Time" από την σειρά "Unsolved Mysteries" του 1988

Το 1991, ο Δρ Jacobs και ο συνάδελφός του Budd Hopkins διεξήγαγαν μια δημοσκόπηση για το φαινόμενο των απαγωγών μέσω του οργανισμού δημοσκοπήσεων Roper στην οποία δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα. Αυτή ήταν η πρώτη επιστημονικά τυχαία δημοσκόπηση για να εξακριβωθεί το πιθανό πλήθος των απαχθέντων από εξωγήινους στις ΗΠΑ. Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας που είχε μεγάλη επιρροή δημοσιεύθηκαν στο φυλλάδιο του 1992, "Ασυνήθιστες Προσωπικές Εμπειρίες".

Μαζί με τους συναδέλφους του στις έρευνες για τις απαγωγές, έχει δώσει μια σειρά από σεμινάρια για μέλη του τομέα της ψυχικής υγείας πάνω στις μεθόδους της ύπνωσης, της έρευνας, και της θεραπείας που σχετίζονται με το φαινόμενο των απαγωγών. Τα τελευταία χρόνια, έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη των κατάλληλων διαδικασιών για την ύπνωση και την θεραπεία των απαχθέντων.

Το 1975, οι Εκδόσεις του Πανεπιστημίου της Indiana δημοσίευσαν μια αναθεωρημένη έκδοση της διατριβής του, ως "Η αντιπαράθεση σχετικά με τα UFO στην Αμερική". Ήταν το πρώτο βιβλίο που ήταν θετικά προσκείμενο προς το φαινόμενο των UFO που δημοσιεύθηκε από έναν ακαδημαϊκό εκδοτικό οίκο.

Ο δρ Jacobs ήταν βοηθός συντάκτης για το μπεστ-σέλλερ "Το φαινόμενο των UFO" ("The UFO Phenomenon") από το Time-Life, που δημοσιεύθηκε το 1989. Το βιβλίο αυτό ήταν ένα από τα περισσότερο διαβασμένα βιβλία που είχαν ποτέ δημοσιευθεί σχετικά με το φαινόμενο.

 

Ο εκδοτικός οίκος Simon & Schuster δημοσίευσε το δεύτερο βιβλίο του, "Μυστική ζωή: Μαρτυρίες από πρώτο χέρι για Απαγωγές από UFO" ("Secret Life: Firsthand Accounts of UFO Abductions"), το 1992.

Το βιβλίο ήταν η πιο πλήρης παράθεση της δομής και της σημασίας του φαινομένου των απαγωγών που είχε δημοσιευθεί μέχρι τότε. Με βάση πάνω από 300 μαρτυρίες γεγονότων απαγωγής, ο Δρ Jacobs ανέπτυξε την πρώτη επιστημονική τυπολογία των εμπειριών των απαγωγών και περιγρέγραψε μια τυπική εμπειρία απαγωγής χρησιμοποιώντας τις πληρέστερες και πιο πρόσφατες διαθέσιμες πληροφορίες. Αυτό ήταν το πρώτο αναλυτικό βιβλίο για τα UFO που δημοσιεύθηκε από τον εκδοτικό οίκο Simon & Schuster.

Ο εκδοτικός οίκος Simon & Schuster δημοσίευσε και το τρίτο βιβλίο του δρ Jacobs "Η Απειλή" ("The Threat"), το 1998. Με πάνω από 600 συνεντεύξεις, το βιβλίο εξέτασε τα σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τις απαγωγές και διευκρίνισε τα ζητήματα που έχουν αποτελέσει το αντικείμενο πολλών πιθανολογήσεων στα τελευταία πενήντα χρόνια. Η "Απειλή" παρουσίασε την πρώτη θεωρία βασισμένη σε στοιχεία η οποία παρείχε μια ολοκληρωμένη απάντηση για το μυστήριο των UFO και των απαγωγών.

"Τα UFO και οι Απαγωγές: Πρόκληση για τα Σύνορα της Γνώσης" ("UFOs and Abductions: Challenging the Borders of Knowledge") ήταν ο πρώτος επεξεργασμένος τόμος του Δρ.Jacobs. Εκδόθηκε από το University Press του Κάνσας το 2000, και περιλαμβάνει δέκα διακεκριμένους συγγραφείς που συνέβαλαν με πρωτότυπα άρθρα. Είναι μόλις το δεύτερο ακαδημαϊκό βιβλίο που έχει εκδοθεί ποτέ αντιμετωπίζει με μια κατά κύριο λόγο θετική άποψη το φαινόμενο.

Από το 1972 έχει συζητήσει για τα UFO και τις απαγωγές σε εκατοντάδες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Η ιστοσελίδα του Δρ Jacobs είναι www.ufoabduction.com και τα βιβλία του είναι διαθέσιμα μέσω της ιστοσελίδας του και από διαδικτυακά βιβλιοπωλεία.

Αυτόν τον καιρό εργάζεται πάνω σε ένα βιβλίο σχετικά με τη μεθοδολογία της ύπνωσης σε απαχθέντες, και ένα βιβλίο σχετικά με τις νέες εξελίξεις στο φαινόμενο των απαγωγών.

---

Ερώτηση: Πόσο καιρό έχετε μελετήσει το φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους;

Απάντηση (Dr. Jacobs): Λοιπόν, όπως και οι περισσότεροι άλλοι ερευνητές των UFO που ξεκίνησαν στη δεκαετία του 1960, ήμουν εστιασμένος στο φαινόμενο των θεάσεων. Νόμιζα ότι οι απαγωγές ήταν ενδιαφέρουσες, αλλά τα στοιχεία φαινόταν να υποδηλώνουν μια ψυχολογική εξήγηση. Εκτός αυτού, τα στοιχεία δεν πλησίαζαν στην ποιότητα εκείνων που σχετίζονταν με το φαινόμενο των UFO. Δεν υπήρχαν φωτογραφίες, βίντεο, ταινίες, ανιδιοτελής μάρτυρες που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την απαγωγή, και ούτω καθεξής. Ως εκ τούτου, αφότου γνώρισα τον Budd Hopkins το 1982 (στην πραγματικότητα είχαμε συστηθεί το προηγούμενο έτος) από τότε άρχισα να ενδιαφέρομαι για το θέμα.

Ερ: Πότε συνειδητοποιήσατε ότι κάτι πολύ παράξενο συνέβαινε;

Απ: Αποφάσισα ότι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να αποκτήσω κάποια προσωπική επίγνωση για το φαινόμενο των απαγωγών ήταν να μάθω την τεχνική της ύπνωσης.Το 1986, άρχισα να κάνω τις δικές μου συνεδρίες ύπνωσης στους απαχθέντες. Είχα ένα δύσκολο ξεκίνημα και όταν επιτέλους κατέληξα στην τεχνική μου, άρχισα να θέτω τους κατάλληλους ελέγχους στην διαδικασία της ύπνωσης και έμαθα πώς να αναγνωρίζω τις μυθοπλασίες, τις ψευδείς μνήμες, και τα άλλα μη επιθυμητά συνακόλουθα της ύπνωσης, άρχισα να αισθάνομαι την εύλογη βεβαιότητα ότι αποσπούσα μαρτυρίες που είχαν έναν ικανοποιητικό βαθμό ακρίβειας. Χρειάστηκε να κάνω συνεδρίες ύπνωσης για αρκετούς μήνες, για να αρχίσω να συνειδητοποιώ οτι πράγματι κάτι πολύ περίεργο συνέβαινε. Κατέληξα σε ένα είδος "σοκ περιδίνησης". Έλεγα μέσα μου, "Ω, Θεέ μου. Ω, Θεέ μου. Ω, Θεέ μου" κατ' επανάληψη για περίπου έξι μήνες. Τότε άρχισα να ξεπερνάω το σοκ και τελικά έγινε ρουτίνα για μένα, αν μπορεί να το φανταστεί κανείς αυτό.

Ερ: Το γεγονός ότι δεν φαίνεται να υπάρχει καμία συνεννόηση μεταξύ των απαχθέντων, και ότι τα φαινόμενα διατρέχουν όλα τα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα, πρέπει να ήταν εντυπωσιακό, όταν ανακαλύψατε αυτή την πτυχή του. Θα εμβαθύνετε λίγο;

Απ: Λοιπόν, ο Budd Hopkins είχε ήδη αρχίσει να ανακαλύπτει την ευρεία έκταση του φαινομένου. Αλλά κάποιος έρχεται πράγματι αντιμέτωπος με ένα φαινόμενο που διατρέχει όλες τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, γεωγραφικές, εκπαιδευτικές, θρησκευτικές, εθνικές, φυλετικές και πνευματικής κατηγοριοποιήσεις. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι από όλα τα στρώματα της ζωής λένε τα ίδια ακριβώς πράγματα, ακόμη κι αν τα περισσότερα δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχω εργαστεί με γιατρούς, ψυχολόγους, ψυχιάτρους, δικηγόρους, ιερωμένους, καθηγητές, δασκάλους, ανθρώπους που είχαν παρατήσει το γυμνάσιο, άνθρωπους που ποτέ δεν θα μπορούσε να παραμείνουν σε μια θέση εργασίας και όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες ενδιάμεσα. Έχω εργαστεί με ανθρώπους από άλλες χώρες και πολιτισμούς, με ανθρώπους με εξαιρετική ευφράδεια και ανθρώπους που δεν μπορούν να εκφραστούν. Όλοι λένε το ίδιο πράγμα, όλοι έχουν τις ίδιες εμπειρίες και εκείνα που ανακαλούν στην μνήμη τους δεν έχουν σε τίποτα να κάνουν με την ανατροφή τους ή την θέση τους στη ζωή ή με οτιδήποτε άλλο που είναι βασισμένο σε κοινωνικές παραμέτρους.

Ερ: Τι μπορείτε να μας πείτε για το λεγόμενο πρόγραμμα αναπαραγωγής που πιστεύετε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη;

Απ: Ο Hopkins ανακάλυψε τις αναπαραγωγικές πτυχές του φαινομένου και το ίδιο το πρόγραμμα αναπαραγωγής. Άκουσα γι' αυτό και έμαθα περισσότερα σχετικά μ' αυτό. Στους άνθρωπους που απάγονται επιδεικνύονται μωρά που μοιάζουν να είναι συνδυασμός των εξωγήινων και των ανθρώπων. Ο Hopkins τα αποκάλεσε "Υβρίδια." Μερικά φαίνονται αρκετά εξωγήινα, κάποια φαίνονται αρκετά ανθρώπινα και τα περισσότερα μοιάζουν σαν να είναι κάπου ενδιάμεσα. Δεν μπορούσα να καταλάβω το νόημα όλης αυτής της δραστηριότητας. Τελικά, καθώς ερεύνησα βαθύτερα αυτό το θέμα, συνειδητοποίησα ότι οι απαχθέντες είχαν δει όντα που έμοιαζαν ολοένα και πιο ανθρώπινα με αυξανόμενη συχνότητα. Θεώρησα οτι γινόταν μια γενετική βελτίωση του είδους που επέτρεπε στα υβρίδια να φαίνονται όλο και πιο ανθρώπινα καθώς περνούσε ο καιρός. Επίσης, κατέληξα στην ανησυχητική διαπίστωση ότι το φαινόμενο των απαγωγών δεν ήταν ένα πείραμα, ούτε μελέτη, ούτε έρευνα από την πλευρά των εξωγήινων. Είχα επενδύσει διανοητικά αρκετά πάνω σε αυτή την ιδέα, αλλά τα στοιχεία απλά δεν την υποστηριζαν. Αντ 'αυτού, διαπίστωσα ότι εκείνο που έβλεπα ήταν ένα συστηματικό πρόγραμμα. Ως τέτοιο, είχε μια αρχή, μια μέση, και ένα τέλος. Και ήταν επικεντρωμένο στον στόχο του.

 

Ερ: Φοβάστε αυτό το πρόγραμμα αναπαραγωγής, και αν ναι, γιατί;

Απ: Αν ήταν ένα απλό πρόγραμμα αναπαραγωγής δεν θα είχαμε τίποτα να φοβηθούμε αν δεν υπήρχαν και άλλες πτυχές του φαινομένου των απαγωγών που βρήκα στην έρευνά μου. Η κυριότερη ήταν οτι οι εξωγήινοι έδειχναν στους απαχθέντες εικόνες με ανθρώπους σε ομάδες και καλούνταν να διακρίνουν τα υβρίδια από τους άνθρωπους. Όταν δεν ήταν σε θέση να το πράξουν, άκουγαν μια φωνή να τους λέει οτι αυτό ήταν ένα θαυμάσιο πράγμα. Όλοι έμοιαζαν ίδιοι. Σύντομα, όλοι θα ήταν μαζί εδώ. Σύντομα όλα θα ήταν υπέροχα. Μια αλλαγή επρόκειτο να συμβεί και επρόκειτο να είναι απλά υπέροχη. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό σήμαινε ένα πρόγραμμα ενσωμάτωσης στην ανθρώπινη κοινωνία, πρέπει να ομολογήσω ότι άρχισα να φοβάμαι το φαινόμενο. Ποτέ δεν είχα βιώσει φόβο γι αυτό το θέμα έως ότου έγραψα το βιβλίο "Η Απειλή" το 1998, και στη συνέχεια συνειδητοποίησα ότι αυτό το φαινόμενο ήταν πολύ διαφορετικό απ' ότι φανταζόμουνα πάντα οτι θα ήταν, και αυτό δεν μου άρεσε. Το φοβήθηκα.

Ερ: Θα μπορούσε να υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση γι αυτό που αντιμετωπίζουν τα θύματα απαγωγής εκτός από την απαγωγή από εξωγήινους;

Απ: Αυτό είναι ένα φαινόμενο που είναι είτε ψυχολογικό είτε συμβαίνει πραγματικά. Υπάρχουν πολύ λίγα που θα μπορούσαμε να δεχτούμε ενδιάμεσα. Ξεκινώντας από την περίπτωση απαγωγής του Antonio Villas Boas στη Βραζιλία το 1957, www.conspiracyarchive.com/UFOs/boas-abduction.htm τα μέλη της ψυχοθεραπευτικής κοινότητας έχουν προσπαθήσει και έχουν αποτύχει να καταλήξουν σε ένα συνεκτικό ψυχολογικό μοντέλο για το τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτές τις φαντασιώσεις. Η πιο φειδωλή απάντηση, χωρίς να κάνει ακραίες διανοητικές ακροβασίες, είναι ότι αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν όντως σε πολλά άτομα, πάνω-κάτω όπως τα ανακαλούν στην μνήμη τους.

Ο Antonio Villas-Boas έπεσε θύμα απαγωγής από εξωγήινους στην Βραζιλία το 1957

Ερ: Έχω δει τους επικριτές των φαινομένων απαγωγής να ισχυρίζονται πως ότι βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι συνηθισμένα φαινόμενα που σχετίζονται με τον ύπνο. Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο έργο της Mary Russell. Διαφωνείτε και γιατί;

Όλοι όσοι προσπαθούν να "ξεσκεπάσουν" το φαινόμενο των απαγωγών διαπράττουν ένα ή περισσότερα από τα εξής τρία λάθη: Δεν γνωρίζουν τα αποδεικτικά στοιχεία, αλλοιώνουν τα αποδεικτικά στοιχεία, ή αγνοούν σκόπιμα τα αποδεικτικά στοιχεία. Το αποκαρδιωτικό γεγονός είναι οτι όλα αυτά τα χρόνια που έχω ερευνήσει αυτό το θέμα, δεν έχω βρει καμία εξαίρεση. Μέχρι σήμερα, οι "απομυθοποιητές" έχουν παρουσιάσει πάνω από τριάντα "εξηγήσεις" για τις απαγωγές. Οι περισσότερες από τις εξηγήσεις είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, αλλά οι "απομυθοποιητές" φαίνεται να έχουν ελάχιστη ή καμία γνώση του ιστορικού των απομυθοποιήσεων και έτσι προτείνουν ακούραστα τις φωτεινές ιδέες τους, οι οποίες συνήθως είναι μια ανακυκλωμένη έκδοση των ιδεών που έχουν ήδη προταθεί, συζητηθεί, και απορριφθεί από σοβαρούς ερευνητές των απαγωγών πριν από χρόνια. Η Mary Russell, η Susan Clancy, και άλλοι έχουν αρπάξει και αναπαράγουν την πιο πρόσφατη θεωρία του συρμού: την παράλυση κατά τον ύπνο. Αυτή, φυσικά, είναι μια παλιά και πολυσυζητημένη θεωρία - όπως εξάλλου οι περισσότερες από αυτές. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η πλειοψηφία (με ένα μικρό περιθώριο) από τα 1.100 περιστατικά που έχω ερευνήσει λαμβάνουν χώρα είτε κατά τη διάρκεια της ημέρας ή την νύχτα όταν το άτομο δεν έχει ακόμα κοιμηθεί. Μερικές απαγωγές συμβαίνουν κατά ομάδες και οι άνθρωποι είναι σε θέση να επαληθεύσουν ο ένας την απαγωγή του άλλου. Οι άνθρωποι βρέθηκαν να είναι σωματικά απόντες όταν απήχθησαν. Δεν έχουμε κανένα αποδεικτικό στοιχείο (η παλιά περίπτωση της Αυστραλέζας Maureen Puddy αποτελεί εξαίρεση) οτι τα άτομα βρέθηκαν ή τα είδαν ενώ είπαν ότι είχαν απαχθεί. Επιπρόσθετα, υπάρχουν και άλλα φυσικά αποδεικτικά στοιχεία που είναι σταθερά μέρος του φαινομένου των απαγωγών (ουλές, όταν φοράνε τα ρούχα κάποιου άλλου κατά την επιστροφή από την απαγωγή, κλπ.) που πρέπει να ληφθούν υπόψη από αυτές τις θεωρίες του ύπνου. Με άλλα λόγια, η θεωρία της παράλυσης κατά τον ύπνο ακολουθεί εύγλωττα τις διανοητικές διεργασίες των "απομυθοποιητών": έλλειψη γνώσης των δεδομένων, παραμόρφωση των δεδομένων, σκόπιμη αγνόηση των δεδομένων.

Περίεργες ουλές και σημάδια πάνω στα σώματα των θυμάτων απαγωγής από εξωγήινους

Ερ: Και να το ερώτημα των 64.000 δολαρίων. Από πού νομίζετε ότι προέρχονται;

Απ: Δεν νομίζω ότι έχω μια απάντηση 64.000 δολαρίων, αλλά έχω μια απάντηση που προκαλεί έκπληξη σε εκείνους τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι οι απαγωγές είναι ψυχολογικό φαινόμενο. Αν δημιουργούνταν από εσωτερικές διεργασίες, θα γνωρίζαμε την απάντηση στο ερώτημα αυτό, αλλά δεν την γνωρίζουμε. Εάν, ωστόσο, οι ιστορίες που έβγαιναν από τα μυαλά των ανθρώπων με βάση την ανατροφή τους και την προσωπική τους κατάσταση, καθώς και από τις λαϊκές δοξασίες απ' όπου θα αποκτούσαν τις ιδέες τους, σχεδόν σίγουρα θα γνωρίζαμε από πού είναι. Στις λαϊκές δοξασίες, οι περισσότεροι εξωγήινοι λένε το όνομά τους, όπου είναι και γιατί είναι εδώ. Ποτέ δεν έχουμε ανακαλύψει άμεσα αυτές τις πληροφορίες από τις απαρχές του φαινομένου. Εάν αυτό ήταν ψυχολογικό φαινόμενο, θα βρισκόταν παντού σε όλο τον ψυχολογικό χάρτη. Θα μας είχαν δοθεί χιλιάδες θέσεις απ' όπου θα προέρχονταν, πολλοί διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους ήρθαν εδώ, και ούτω καθεξής. Το γεγονός ότι αυτό δεν έχει συμβεί αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι αυτό δεν προέρχεται από λαϊκές δοξασίες και δεν έχει ψυχολογική προέλευση.

Ερ: Ο Jacques Vallee έχει δηλώσει ανοιχτά πως πιστεύει ότι αυτές οι οντότητες είναι υπερδιάστατα όντα και όχι εξωγήινοι. Οι σκέψεις σας;

Απ: Εμένα δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, για να είμαι ειλικρινής, από που είναι. Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζουμε και ίσως η θεωρία του Jacques να είναι σωστή. Πραγματικά δεν ξέρω και οι απαχθέντες δεν ξέρουν. Αυτό που είναι σημαντικό, ωστόσο, δεν είναι ούτε από πού είναι, ούτε πως έφτασαν εδώ. Το πιο σημαντικό είναι ο λόγος που βρίσκονται εδώ.

Ο Jacques Vallee

Ερ: Προς τι όλη αυτή η μυστικότητα εκ μέρους των Εξωγήινων; Τι έχουν να κρύψουν;

Απ: Η απλούστερη απάντηση είναι ότι δεν θέλουν να ξέρουμε τι κάνουν σε μας. Χωρίς μυστικότητα, ίσως και να μπορούσαμε να βρούμε έναν τρόπο για να σταματήσουμε τις μεμονωμένες απαγωγές. Χωρίς μυστικότητα, το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να επεκταθεί σε πολλές γενιές ανθρώπων και οριζοντίως σε ολόκληρη την κοινωνία. Χωρίς μυστικότητα, η χρήση των ανθρώπων ως ξενιστών των εμβρύων, που είναι τόσο διαδεδομένη στις μαρτυρίες απαγωγών και τόσο σημαντική για τους εξωγήινους, θα σταματούσε. Χωρίς την μυστικότητα, ολόκληρο το πρόγραμμα των απαγωγών θα ήταν πιθανότατα ανεφάρμοστο.

Ερ: Τι λέτε για τις ιστορίες των υβριδικών παιδιών; Αναφέρετε αυτή τη δυναμική στα βιβλία σας.

Απ: Το πιο σημαντικό πράγμα σχετικά με τα υβριδικά παιδιά είναι ότι παρέχουν εκπαίδευση για απαχθέντες στο πώς να παίζουν με ειδικά παιχνίδια που οι απαχθέντες μπορούν να χειριστούν με το μυαλό τους. Η δεύτερη πιο σημαντική πτυχή του θέματος αυτών των παιδιών είναι ότι μεγαλώνουν και γίνονται ενήλικες που τους ανατίθενται λειτουργίες και εργασίες σύμφωνα με τα μέσα και τους στόχους του προγράμματος των απαγωγών.

 

O Whitley Strieber και το εξώφυλλο του μπεστ-σέλλερ του "Communion"

Ερ: Στο βιβλίο του "Communion" ο Whitley Strieber περιγράφει τις οντότητες με τις οποίες φέρεται να αλληλεπιδρά με την φράση "... Όπως οι δαίμονες των παλαιών καιρών....". Γιατί απορρίπτετε την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο είδος κόσμου των πνευμάτων και ότι οι εν λόγω οντότητες ίσως να είναι διαβολικές;

Απ: Το απορρίπτω επειδή για πάνω από είκοσι χρόνια συνεχούς έρευνας του φαινομένου των απαγωγών δεν βρήκα απολύτως καμία απόδειξη γι' αυτό. Και οι απαχθέντες ιερωμένοι με τους οποίους έχω δουλέψει, δεν έχουν διαπιστώσει ότι αυτή η υπόθεση στέκει.

Ερ: Που νομίζετε οτι οδηγεί όλο αυτό; Ποιά είναι η τελευταία πράξη;

Απ: Πρόκειται για ένα πρόγραμμα ενσωμάτωσης υβριδίων που έχουν ανθρώπινη εμφάνιση. Η ενσωμάτωση αυτή στην ανθρώπινη κοινωνία θα σήμαινε ότι οι άνθρωποι όχι μόνο θα γίνουν πολίτες δεύτερης κατηγορίας αλλά θα καταντήσουν ένα γενετικό είδος δεύτερης κατηγορίας. Τα υβρίδια έχουν παρόμοιες δυνατότητες με τους εξωγήινους - μπορούν να ελέγξουν τους ανθρώπους νευρολογικά με μια ποικιλία διαφόρων τρόπων. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Το επόμενο βιβλίο μου θα περιγράφει λεπτομερώς πώς λαμβάνει χώρα αυτό το πρόγραμμα ενσωμάτωσης. Θα μιλάει για τη διαδικασία της ενσωμάτωσης και της γραφειοκρατίας που έχει συσταθεί για να σιγουρέψει οτι η ενσωμάτωση προχωράει ομαλά και με ασφάλεια με τη βοήθεια των απαχθέντων. Μπορώ να εγγυηθώ ότι κανείς δεν θα έχει διαβάσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Τώρα, εκείνο που μένει μόνο είναι να έβρισκα έναν εκδότη για να υπογράψω συμβόλαιο για να το συγγράψω!

Ερ: Έχει ποτέ κανείς σταματήσει μια απαγωγή;

Απ: Ο Michael Menkin (www.stopabductions.com) έχει ανακαλύψει ότι ο τρόπος για να σταματήσει μια απαγωγή είναι το να φοράει κάποιος ένα προστατευτικό κάλυμμα στο κεφάλι και ειδικά γυαλιά. Είχε εξαιρετικά αποτελέσματα με αυτόν τον τρόπο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί κανείς να φοράει τα καλύμματα κεφαλής όλη τη μέρα κάθε μέρα και όντως φαίνεται μάλλον περίεργο όταν φοριέται δημόσια. Το πιο σημαντικό, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που είναι θύματα απαγωγής δεν έχουν επίγνωση των εμπειριών τους, αν και ξέρουν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει. Έτσι, τα μεμονωμένα άτομα με την βοήθεια του Mike Menkin μπορεί να σταματήσουν τις απαγωγές μερικές φορές, όμως αυτό δεν είναι δυνατόν αυτή τη στιγμή για το μεγαλύτερο μέρος των απαχθέντων. Ίσως στο μέλλον θα γίνει πιο εφικτό. Δυστυχώς, η προσευχή, τα ξόρκια, οι διαπραγματεύσεις, και ούτω καθεξής, δεν σταματούν τις απαγωγές.

Ερ: Οι τελευταίες σκέψεις σας για να κλείσουμε;

Απ: Έχω μάθει ότι το φαινόμενο της απαγωγής είναι τεραστίων διαστάσεων, παγκόσμιας εμβέλειας, και συμβαίνει με μεγάλη συχνότητα. Οι εξωγήινοι έχουν επενδύσει μια τεράστια ποσότητα χρόνου και ενέργειας σε αυτό το πρόγραμμα. Είναι εξαιρετικά σημαντικό γι' αυτούς. Αυτή είναι μια η σκέψη που προβληματίζει βαθειά.

---

Ο Δρ John Mack δήλωνε οτι οι απαχθέντες
από τα UFO έχουν βιώσει κάτι πραγματικό

Μήπως οι απαχθέντες είναι απλά ψυχασθενείς και διηγούνται ιστορίες που υπάρχουν μόνο στο αρρωστημένο τους μυαλό; Ο εκλιπών καθηγητής της ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο του Harvard, Δρ John Mack, με τα 40 χρόνια εμπειρίας του στην κλινική ψυχιατρική είχε διαφορετική γνώμη: Αυτοί οι άνθρωποι διηγούνται κάτι που τους συνέβη πραγματικά, όπως το δηλώνει ο ίδιος στο ντοκυμαντέρ "Experiencers":

 

Ο καθηγητής ψυχιατρικής του Harvard, Δρ John E. Mack

O Δρ John Edward Mack, (4 Οκτωβρίου του 1929 - 27 Σεπτέμβρη 2004) ήταν Αμερικανός ψυχίατρος, συγγραφέας και καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Ήταν βραβευμένος με Πούλιτζερ βιογράφος, και μια κορυφαία αυθεντία στην επίδραση των εμπειριών απαγωγής από εξωγήινους στην πνευματικότητα ή τον μετασχηματισμό των ανθρώπων.

Γεννημένος στη Νέα Υόρκη, ο Mack έλαβε πτυχίο ιατρικής από την Ιατρική Σχολή του Harvard (μετ' επαίνων το 1955) μετά από προπτυχιακές σπουδές στο Oberlin (Phi Beta Kappa, 1951). Ήταν απόφοιτος της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και του Ινστιτούτου της Βοστώνης και πιστοποιήθηκε στην  παιδική ψυχανάλυση και την ψυχανάλυση των ενηλίκων.

Η εμπλοκή του στο φαινόμενο των απαγωγών από εξωγήινους

Στις αρχές του 1990, ο Δρ Mack ξεκίνησε την δεκαετή και πλέον μελέτη του πάνω σε 200 άνδρες και γυναίκες που ανέφεραν επαναλαμβανόμενες εμπειρίες επαφών με εξωγήινους. Τέτοιες επαφές είχαν αναφερθεί τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1950 (η μαρτυρία του Antonio Villas Boas), ενώ το θέμα έτυχε κάποιας περιορισμένης προσοχής από μεμονωμένα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας (ο Δρ. R. Leo Sprinkle ίσως να είναι ο πρώτος, το 1960). Ο Δρ Mack, ωστόσο, παραμένει ίσως ο πιο διαπρεπής ακαδημαϊκός που έχει μελετήσει το θέμα.

Αρχικά υποπτευόταν ότι τα άτομα αυτά έπασχαν από ψυχικές ασθένειες, αλλά όταν δεν βρέθηκαν νε ενυπάρχουν προφανείς παθολογίες στα άτομα που ερωτήθηκαν, το ενδιαφέρον του κεντρίστηκε. Μετά από παρότρυνση από τον παλιό του φίλο Thomas Kuhn, ο οποίος προέβλεψε ότι το θέμα μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο, αλλά προέτρεψε τον Mack να συλλέξει δεδομένα και να αγνοήσει την επικρατούσα υλιστική, δυαδική και διαζευκτική ανάλυση, ο Mack άρχισε την συντονισμένη μελέτη και τις συνεντεύξεις. Πολλοί από αυτούς που ερωτήθηκαν ανέφεραν ότι οι επαφές τους είχαν επηρεάσει τον τρόπο που έβλεπαν τον κόσμο, ενώ τους προκαλούσαν μια υψηλή συναίσθηση πνευματικότητας και περιβαλλοντικές ανησυχίες.

"Κανείς δεν μπόρεσε να καταλήξει σε μια εναλλακτική εξήγηση που να εξηγεί τι συμβαίνει", δήλωσε ο Δρ Mack σε μια συνέντευξή του το 1992 κατά την οποία συζήτησε τις απόψεις του για τις επαφές με εξωγήινους. "Αλλά εάν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πεισθούν ότι αυτό είναι κάτι το πραγματικό, δεν πειράζει. Το μόνο που θέλω είναι να πεισθούν οι άνθρωποι οτι κάτι συμβαίνει εδώ που δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί."

Το 1994, ο Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ διόρισε μια επιτροπή καθηγητών για να επανεξετάσουν εμπιστευτικά την ποιότητα της κλινικής φροντίδας και της κλινικής έρευνας που παρείχε ο Δρ. Mack σε ανθρώπους που του είχαν αποκαλύψει τις επαφές που είχαν με εξωγήινους (μερικές από τις περιπτώσεις αυτές γράφτηκαν στο βιβλίο του Mack "Απαγωγή"-"Abduction" το 1994).

Σε άρθρο του BBC που αναφέρεται στο θέμα, γράφτηκε: "Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία του Χάρβαρντ που ένας τακτικός καθηγητής υποβλήθηκε σε μια τέτοια έρευνα." Ο Mack χαρακτήρισε την έρευνα ως "καφκική": ποτέ δεν ήξερε αρκετά για την πορεία της εν εξελίξει έρευνας, και η φύση των καταγγελιών των επικριτών του μετατοπιζόταν συχνά, καθώς οι περισσότερες από τις κατηγορίες τους εναντίον του αποδείχτηκαν αβάσιμες, όταν εξετάστηκαν προσεκτικά. Επειδή η επιτροπή δεν ήταν μια πειθαρχική επιτροπή, δεν ακολουθόυσε κάποιους καθιερωμένους κανόνες διαδικασίας. Η παρουσίαση της υπεράσπισης ως εκ τούτου, ήταν δύσκολη και δαπανηρή για τον Mack.

Όταν πλέον έγινε η δημόσια αποκάλυψη της ύπαρξης της επιτροπής, υπήρχαν αυξανόμενα ερωτήματα από την ακαδημαϊκή κοινότητα (συμπεριλαμβανομένου του καθηγητή της Νομικής του Χάρβαρντ Alan Dershowitz) σχετικά με την εγκυρότητα της έρευνας του Χάρβαρντ για έναν τακτικό καθηγητή που δεν ήταν ύποπτος για ηθικές παραβιάσεις ή επαγγελματικό παράπτωμα. Ολοκληρώνοντας την δεκατετράμηνη έρευνα, το Χάρβαρντ στη συνέχεια, εξέδωσε δήλωση αναφέροντας ότι ο κοσμήτορας είχε "επιβεβαιώσει την ακαδημαϊκή ελευθερία του Δρα Mack να μελετάει ότι θέλει και να δημοσιοποιεί τις απόψεις του, χωρίς να συναντά εμπόδια," ενώ δήλωνε οτι "ο Δρ Mack παραμένει πλήρες μέλος της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ."

Τον Σεπτέμβριο του 2004, ο Δρ Mack ήταν ένας από τους αρκετούς ομιλητές που συζητούσαν για τον Βρετανό αξιωματικό T.E. Lawrence ("Λόρενς της Αραβίας") στο Συμπόσιο της Εταιρείας για τον T.E. Lawrence, στην Οξφόρδη. Στη συνέχεια, πήγε σε δείπνο με φίλους. Επιστρέφοντας στο σπίτι στο οποίο διέμενε κατά την παραμονή του στο Λονδίνο, περπατώντας με τα πόδια στην οδό Totteridge, χτυπήθηκε από αυτοκίνητο που οδηγούσε ένας μεθυσμένος οδηγός. Ο Δρ Mack επιχείρησε να διασχίσει μια διάβαση πεζών. Η αστυνομία του Λονδίνου απεφάνθη οτι ο Δρ Mack έπεσε νεκρός επιτόπου και πιστεύεται οτι έχασε την ζωή του άμεσα κατά την πρόσκρουση.

---

Η συνέχεια στο Β' μέρος

http://aliengrip.pblogs.gr/2011/07/apagwges-apo-exwghinoys-dr-david-m-jacobs-meros-a.html