Να ζήσουν τα τρελόχαρτα! 
Κλέψανε, λέει, το πολυτελές τζιπ του Ζούγκλα στην Εκάλη, και ενώ ήταν ο ίδιος μέσα!
Κανονικό car jacking δηλαδή, σαν κι’ αυτά που ..
συμβαίνουν στο μακρινό Τέξας.
Αν είναι δυνατόν!
«Ζούγκλα γενήκαμε», που λέει και η γιαγιά μου…
Μα καλά, αυτός δεν είναι που τον συνοδεύουν αστυνομικοί, για το καλό
του, και που περηφανεύονταν ότι οπλοφορεί, και ότι δεν θα διστάσει να
χρησιμοποιήσει το 45άρι του, αν τυχόν του την πέσει κάποιος από όλα αυτά
τα λαμόγια που είκοσι και βάλε χρόνια κυνηγάει;
Πως την πάτησε έτσι;
Μόνος του;
Χωρίς προστασία;
Χωρίς να βγάλει καν το σιδερικό;
Μήπως έχασα επεισόδια;
Μήπως το ανάλγητο κράτος του απέσυρε την αστυνομική φρουρά;
Μήπως του ανέστειλε την άδεια οπλοφορίας;
Σε τι κόσμο ζούμε τέλος πάντων;
Σιγά σιγά θα του πάρουν πίσω και το δίπλωμα οδήγησης…
Και μιας και το θυμήθηκα, ας το πω, και ας το πάρει το ποτάμι.
Όταν ήμουν έφηβος, τότε που παίζανε πολύ τα αντάρτικα, και η όλη
ατμόσφαιρα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας μύριζε θυμάρι και … επανάσταση,
ήταν πολύ της μόδας οι «πολιτικά προβληματισμένοι» νέοι να επιδιώκουν το
περίφημο τρελόχαρτο στον στρατό, αρνούμενοι για «ιδεολογικούς» λόγους
να υπηρετήσουν το «φασιστικό» κράτος, για 23-32 μήνες, και μάλιστα μέσα
στα καλύτερα τους χρόνια.
«Τα κορόιδα μόνο υπηρετούν», ήταν το σύνθημα που κυκλοφορούσε στην
πλατεία Ναβαρίνου της Θεσσαλονίκης, και φαντάζομαι και στα Εξάρχεια,
αλλά και αλλού.
Το μόνο που κρατούσε εμάς τα κορόιδα, από το να μην το παίξουμε τρελοί,
με αποτέλεσμα να φάμε όντως 2 χρονάκια από τα καλύτερά μας χρόνια στις
σκοπιές, και στις Καλλιόπες, ήταν οι «συνέπειες» του τρελόχαρτου.
Όπως μας λέγανε κάποιοι που δήθεν γνώριζαν, αν κριθείς Ι 5 στον στρατό,
για ψυχολογικούς λόγους, δεν θα μπορείς να ψηφίζεις, να δουλεύεις στο
δημόσιο, να οδηγάς αυτοκίνητο, να αποκτήσεις όπλο (κυνηγετικό), και όλα
αυτά που συνιστούν μια φυσιολογική ζωή.
Και εμείς οι χάφτες (δηλαδή οι περισσότεροι) πεισθήκαμε, και άρα κάναμε το πατριωτικό μας καθήκον.
Μεγαλώνοντας δε, περιμέναμε να δούμε τους μάγκες, αυτούς που πήγαν στον
στρατό και φύγανε αυθημερόν, με το απολυτήριο (τρελόχαρτο) στη τσέπη, να
υφίστανται τις συνέπειες της αντιπατριωτικής τους στάσης.
Πάπαλα…
Ακόμη περιμένουμε.
Μια χαρά ήρθαν τα πράγματα για αυτούς.
Και ψηφίζουνε, και οδηγάνε, και άδειες οπλοφορίας παίρνουνε, μέχρι και υπουργοί γίνονται!
Μάλιστα, τι θυμήθηκα τώρα;
Όταν το 1991 ή 1992, ο Μητσοτάκης αποφάσισε να στείλει μια φρεγάτα στο
Ιράκ, στα πλαίσια της τότε «Καταιγίδας της Ερήμου», μαζεύτηκαν οι μάνες
των ναυτών στον ναύσταθμο και οδύρονταν για τα παιδάκια τους που θα πάνε
στον … πόλεμο!
Βγήκε τότε οργισμένος στα κανάλια ο μέγας Βουλγαράκης, το πουλέν του
Μητσοτάκη τότε, και τις κατακεραύνωσε, που κλαψουρίζουν για τα βλαστάρια
τους, ενώ οι Σπαρτιάτισσες… μπλα μπλα…!
Και εν πολλοίς είχε δίκιο.
Μέχρι που την επομένη, βγήκανε οι εφημερίδες και αποκάλυψαν πως ο ίδιος,
αν και βουλευτής, υπουργός, υψηλόβαθμό στέλεχος της ΝΔ κλπ κλπ ΔΕΝ είχε
ακόμη υπηρετήσει!!!!!!!!
Και τι έκανε ο αφιλότιμος;
Έσπευσε εν μέσω κωδωνοκρουσιών, και καμερών, και κατατάχτηκε στα ΛΟΚ! Κανονικός κομάντο δηλαδή.
Αλλά βέβαια έκανε θητεία μόλις 6 μηνών, διότι ήταν λέει προστάτης οικογένειας.
Μάλιστα, στο σύντομο διάστημα που υπηρέτησε, γεννήθηκαν και συνταγματικά
ζητήματα: ‘Όπως π.χ. ποιος χαιρετάει ποιον; Ο φαντάρος τον αξιωματικό, ή
ο αξιωματικός τον φαντάρο, όταν ο δεύτερος είναι συγχρόνως και
εθνοπατέρας (βουλευτής);
Αυτά τα σημαντικά μας απασχολούσαν τότε!
Εν ολίγοις, είτε υπηρετήσεις κανονικά, είτε το παίξεις τρελός, ένα και το αυτό.
Και δίπλωμα θα έχεις, και κυνηγετική άδεια, και όπλο θα δικαιούσαι να
κουβαλάς, και θα ψηφίζεις (αλλά και θα ψηφίζεσαι), και ίσως να γίνεις
και υπουργός (Θ. Μικρούτσικος αν θυμάμαι καλά).
Εξ άλλου, ποιοι από όσους θαυμάζουμε και έχουμε ως πρότυπα (ειδικά τα
κοριτσάκια και οι μεσήλικες κυράτσες σε κλιμακτήριο) πήγανε κανονικά
φαντάροι;
Θέλετε να σας τους αναφέρω έναν έναν;
Δεν θα έφταναν ούτε τρεις σελίδες κείμενο.
Ανοίξτε τις κοσμικές σελίδες, ή κανένα πρόγραμμα θεάτρου και σκυλάδικου,
και εκεί θα τους βρείτε όλους (χαμογελαστούς και ωραίους).
Φιλάκια…
http://taxalia.blogspot.com/2012/12/blog-post_4361.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου