Χτίζοντας σπίτια στην έρημο-Έλληνας αρχιτέκτονας στο Ισραήλ, με ειδίκευση στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική

Της Νατάσας Καραθάνου

Μπορεί ένα παλιό λαϊκό τραγούδι να λέει ότι "είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια" γιατί "ο βοριάς θα στα κάνει συντρίμμια, κομμάτια", όμως ένας αρχιτέκτονας, με ελληνική καταγωγή, διαπρέπει στο Ισραήλ, χτίζοντας βιοκλιματικά κτίρια μέσα στην έρημο!
Ο Σάκης Μεΐρ έχει εκπονήσει εκατοντάδες μελέτες βασισμένες στη βιοκλιματική αρχιτεκτονική, που αφορούν από μονοκατοικίες μέχρι εκπαιδευτικά κτίρια, ενώ...
συμμετείχε και στη σύνταξη ενός οδηγού για φιλικό, προς το περιβάλλον, σχεδιασμό κτιρίων, που εκδόθηκε στην Ινδία και μεταφράστηκε και στην Κίνα.

"Η αρχιτεκτονική της ερήμου αντιμετωπίζει την έρημο σαν ένα πολύ γενικό φαινόμενο, με κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, λαμβάνοντας υπόψη και επιμέρους στοιχεία, όπως τα δομικά υλικά, την κατάλληλη χρήση χλωρίδας και την εξοικονόμηση συμβατικών μορφών ενέργειας" αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Μεΐρ με αφορμή τη συμμετοχή του στην εβδομάδα οικολογικής δόμησης "ECOWEEK", που θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στην πόλη, από τις 28 Μαρτίου μέχρι τις 3 Απριλίου.

"Η βιοκλιματική αρχιτεκτονική αντιμετωπίζεται πλέον όχι σαν μόδα αλλά σαν κάτι αναγκαίο και υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον", λέει ο κ.Μεΐρ, επισημαίνοντας ότι ο πρώτος οικισμός στο Ισραήλ, με 80 βιοκλιματικές κατοικίες είχε ολοκληρωθεί το 1990 , στην μέση της ερήμου Negev. Εκεί βρίσκεται, άλλωστε, και η κατοικία του ίδιου του κ.Μεΐρ, όπου μένει μαζί με τη σύζυγό του και τα τρία τους παιδιά.

"Το 65% του εδάφους του Ισραήλ είναι έρημος, άρα τα σπίτια που χτίζονται εκεί θα πρέπει να ανταπεξέρχονται σε μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας, αφού, μέσα στην ίδια μέρα, η διαφορά μπορεί να φτάσει τους 20 βαθμούς Κελσίου. Να έχει, δηλαδή, το καλοκαίρι 35 βαθμούς Κελσίου, το μεσημέρι και το βράδυ, ο υδράργυρος να κατεβεί στους 15, ενώ το χειμώνα οι θερμοκρασίες είναι κάτω του μηδενός", εξηγεί ο κ.Μεΐρ.

Αυτό που παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην κατασκευή των βιοκλιματικών κατοικιών, είναι η εξωτερική και η εσωτερική τους θερμομόνωση, όπως και η πολύ καλή μόνωση στην τελευταία πλάκα του κτιρίου.

"Βαρύνουσα σημασία παίζουν επίσης και τα εξωτερικά στόρια στα παράθυρα, κάτι που η μοντέρνα αρχιτεκτονική φαίνεται να έχει ξεχάσει με τις κατασκευές κτιρίων με πολύ μεγάλα παράθυρα που μοιάζουν σαν…. ενυδρεία", προσθέτει.

Αναφερόμενος πάντως στον παραδοσιακό τρόπο κατασκευής κατοικιών, δηλώνει ότι έχει πολλά να διδάξει, αλλά όχι στην βιοκλιματική αρχιτεκτονική.

"Για παράδειγμα, οι νομάδες που πρέπει να διαλύουν και να ξαναφτιάχνουν την κατοικία τους, χρησιμοποιούν για τις σκηνές τους μαλλί από κατσίκια ή τρίχες από καμήλες. Όταν βρέχει, το μαλλί φουσκώνει, αλλά δεν τους προστατεύει από το κρύο ούτε και από τη ζέστη".


http://ksipnistere.blogspot.com/2011/03/blog-post_7521.html