Ιρλανδία η μεγαλύτερη πηγή ανθρώπινης κτηνοτροφίας για τους Άγγλους εμπόρους.

Daniel Wissert

Το ιρλανδικό δουλεμπόριο ξεκίνησε όταν 30,000 Ιρλανδοί κρατούμενοι πωλήθηκαν ως σκλάβοι του Νέου Κόσμου. Η Διακήρυξη του Βασιλιά Ιάκωβου Ιάκωβου Α ' απαιτούσε Ιρλανδούς πολιτικούς κρατούμενους να σταλούν στο εξωτερικό και να πωλούνται σε άγγλους έποικους στις Δυτικές Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1600, οι Ιρλανδοί ήταν οι βασικοί σκλάβοι που πωλήθηκαν στην Αντίγκουα και στο Μονσεράτ Εκείνη την εποχή, το 70 % του συνολικού πληθυσμού της Μονσεράτ ήταν Ιρλανδοί σκλάβοι.
Η Ιρλανδία έγινε γρήγορα η μεγαλύτερη πηγή ανθρώπινων ζωικών ζώων για τους Άγγλους εμπόρους. Η πλειοψηφία των πρώιμων σκλάβων του Νέου Κόσμου ήταν στην πραγματικότητα λευκοί.
Από το 1641 έως το 1652, πάνω από 500,000 Ιρλανδοί σκοτώθηκαν από τους Άγγλους και άλλοι 300,000 πωλήθηκαν ως σκλάβοι. Ο πληθυσμός της Ιρλανδίας μειώθηκε από περίπου 1,500,000 σε 600,000 σε μία δεκαετία. Οικογένειες διαλύθηκαν, καθώς οι Βρετανοί δεν επέτρεψαν στους Ιρλανδούς μπαμπάδες να πάρουν τις γυναίκες και τα παιδιά τους μαζί τους στον Ατλαντικό. Αυτό οδήγησε σε έναν ανήμπορο πληθυσμό αστέγων γυναικών και παιδιών. Η λύση της Βρετανίας ήταν να τους βγάλει σε πλειστηριασμό επίσης.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ' 1650, πάνω από 100,000 παιδιά Ιρλανδών ηλικίας μεταξύ 10 και 14 ετών πήραν από τους γονείς τους και πωλήθηκαν ως σκλάβοι στις Δυτικές Ινδίες, στη Βιρτζίνια και στη Νέα Αγγλία. Αυτή τη δεκαετία, 52,000 Ιρλανδοί (κυρίως γυναίκες και παιδιά) πωλήθηκαν σε Μπαρμπάντος και Βιρτζίνια. Άλλοι 30,000 Ιρλανδοί άνδρες και γυναίκες μεταφέρθηκαν επίσης και πωλήθηκαν στον υψηλότερο πλειοδότη. Το 1656, ο Cromwell διέταξε να μεταφερθούν 2000 παιδιά από Ιρλανδούς στην Τζαμάικα και να πωληθούν ως σκλάβοι σε Άγγλους οικιστές

Πολλοί άνθρωποι σήμερα θα αποφύγουν να αποκαλέσουν τους Ιρλανδούς σκλάβους αυτό που πραγματικά ήταν: σκλάβοι. Θα σκεφτούν όρους όπως ′′ Indentured Servants ′′ για να περιγράψουν τι συνέβη στους Ιρλανδούς. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις από τον 17 ο και 18 ο αιώνα, οι Ιρλανδοί σκλάβοι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ανθρώπινα ζώα.
Ως παράδειγμα, το αφρικανικό δουλεμπόριο μόλις ξεκινούσε την ίδια περίοδο. Καταγράφεται καλά ότι οι Αφρικανοί σκλάβοι, μη μολυσμένοι με τον λεκέ της μισητής καθολικής θεολογίας και ακριβότερης αγοράς, αντιμετωπίστηκαν συχνά πολύ καλύτερα από τους Ιρλανδούς ομολόγους τους.

Οι Αφρικανοί σκλάβοι ήταν πολύ ακριβοί στα τέλη της δεκαετίας του 1600 (50 Sterling). Οι Ιρλανδοί σκλάβοι ήρθαν φθηνά (όχι περισσότερο από 5 Sterling). Εάν ένας φυτεύτης μαστιγώθηκε ή επώνυμησε ή χτύπησε έναν Ιρλανδό σκλάβο μέχρι θανάτου, δεν ήταν ποτέ έγκλημα. Ένας θάνατος ήταν μια νομισματική αναποδιά, αλλά πολύ πιο φθηνή από το να σκοτώσεις έναν ακριβότερο Αφρικανό. 

Οι Άγγλοι κυρίαρχοι άρχισαν γρήγορα να αναπαράγουν τις Ιρλανδέζες τόσο για προσωπική τους ευχαρίστηση όσο και για μεγαλύτερο κέρδος. Τα παιδιά των σκλάβων ήταν οι ίδιοι σκλάβοι, γεγονός που αύξησε το μέγεθος του ελεύθερου εργατικού δυναμικού του μεταπτυχιακού. Ακόμα κι αν μια Ιρλανδή με κάποιο τρόπο αποκτούσε την ελευθερία της, τα παιδιά της θα παραμείνουν σκλάβοι του κύριου της. Έτσι, οι Ιρλανδέζες μαμάδες, ακόμη και με αυτή τη νέα χειραφέτηση, σπάνια θα εγκατέλειπαν τα παιδιά τους και θα έμεναν σε δουλεία.

Εν καιρώ, οι Άγγλοι σκέφτηκαν έναν καλύτερο τρόπο να χρησιμοποιήσουν αυτές τις γυναίκες (σε πολλές περιπτώσεις, κορίτσια ηλικίας από 12 ετών) για να αυξήσουν το μερίδιό τους στην αγορά: Οι έποικοι άρχισαν να εκτρέφουν Ιρλανδέζες γυναίκες και κορίτσια με Αφρικανούς άνδρες για να παράγουν σκλάβ ξεχωριστή επιδερμίδα. Αυτοί οι νέοι σκλάβοι ′′ mulatto ′′ έφεραν υψηλότερη τιμή από την Ιρλανδία και, επίσης, επέτρεψαν στους έποικους να εξοικονομήσουν χρήματα αντί να αγοράσουν νέους Αφρικανούς σκλάβους. 

Αυτή η πρακτική της διασταύρωσης των Ιρλανδών γυναικών με τους Αφρικανούς άνδρες συνεχίστηκε για αρκετές δεκαετίες και ήταν τόσο διαδεδομένη που, το 1681, ψηφίστηκε νομοθεσία ′′ Απαγορεύοντας την πρακτική του ζευγαρώματος Ιρλανδών σκλάβων σε άνδρες Αφρικανούς σκλάβους με σκοπό την παραγωγή σκλάβων προς πώληση." Εν ολίγοις διακόπηκε μόνο και μόνο επειδή επενέβη στα κέρδη μιας μεγάλης εταιρείας μεταφορών σκλάβων.

Η Αγγλία συνέχισε να στέλνει δεκάδες χιλιάδες Ιρλανδούς σκλάβους για περισσότερο από έναν αιώνα. Τα αρχεία αναφέρουν ότι, μετά την Ιρλανδική εξέγερση του 1798, χιλιάδες Ιρλανδοί σκλάβοι πωλήθηκαν τόσο στην Αμερική όσο και στην Αυστραλία. Υπήρχαν φρικτές καταχρήσεις τόσο των Αφρικανοσο και των Ιρλανδών αιχμαλώτων Ένα βρετανικό πλοίο πέταξε ακόμη και 1,302 σκλάβους στον Ατλαντικό Ωκεανό για να έχει το πλήρωμα αρκετό φαγητό για να φάει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Ιρλανδοί βίωσαν τη φρίκη της δουλείας τόσο (αν όχι περισσότερο τον 17 ο αιώνα) όσο και οι Αφρικανοί. Υπάρχει, επίσης, πολύ μικρή ερώτηση ότι αυτά τα καφέ, μαυρισμένα πρόσωπα που βλέπετε στα ταξίδια σας στις Δυτικές Ινδίες είναι πολύ πιθανόν συνδυασμός αφρικανικής και Ιρλανδικής καταγωγής. Το 1839, η Βρετανία αποφάσισε τελικά μόνη της να τερματίσει τη συμμετοχή της στην εθνική οδό του Σατανά προς την κόλαση και σταμάτησε να μεταφέρει σκλάβους. 

Ενώ η απόφασή τους δεν εμπόδισε τους πειρατές να κάνουν αυτό που επιθυμούσαν, ο νέος νόμος σιγά σιγά κατέληξε σε αυτό το κεφάλαιο της εφιαλτικής ιρλανδικής μιζέριας.

Αλλά, αν κάποιος, μαύρος ή άσπρος, πιστεύει ότι η δουλεία ήταν μόνο μια αφρικανική εμπειρία, τότε το έχουν κάνει εντελώς λάθος.
Η ιρλανδική δουλεία είναι ένα θέμα που αξίζει να θυμόμαστε, όχι να σβήνουμε από τις αναμνήσεις μας.

https://www.facebook.com/photo.php