" Thanksgiving" (Ημέρα των Ευχαριστιών): να γιατί είναι η πιο βδελυρή γιορτή στον πλανήτη!
{ Απίστευτο και όμως "πολιτισμένα αληθινό": Καναδάς: Ο «δυτικός πολιτισμός» υποβάλλει σε υποχρεωτικές στειρώσεις γυναίκες ιθαγενείς! Και όχι μόνο στον Καναδά: "Στις ΗΠΑ τις δεκαετίες από το ’60 μέχρι το ’80, υπολογίζεται πως στειρώθηκαν χωρίς τη συγκατάθεσή τους 70.000 ιθαγενείς γυναίκες! Ενώ σε ολόκληρη τη χώρα, περίπου το 25% των ιθαγενών γυναικών σε αναπαραγωγική ηλικία είχαν στειρωθεί μέχρι το 1976".
Σχετικότατο, επίσης, με τα παρακάτω αποσπάσματα, που επιλέξαμε να παραθέσουμε από ένα άρθρο, είναι και αυτό: A Celebration of Genocide: The Untold Truth About Thanksgiving = Ο εορτασμός μιας γενοκτονίας: Η αλήθεια που δεν λέγεται για την Ημέρα Των Ευχαριστιών }
«Η φτώχεια δεν είναι κάτι γραμμένο στ’ άστρα. Η υπανάπτυξη δεν είναι καρπός ενός υποχθόνιου σχεδίου του Θεού. Υπάρχουν χρόνια επαναστατικά, εποχές απολύτρωσης. Οι άρχουσες τάξεις κρατούν τα ηνία εξαγγέλλοντας την κόλαση για όλους.» Eduardo Galeano
Thanksgiving: Γιορτάζοντας την γενοκτονία των Ινδιάνων.
Μέχρι και το 2017, ο «προοδευτικός» Καναδάς, στην επαρχία του Σασκατούν, υποχρέωνε τις Ιθαγενείς γυναίκες σε στείρωση. Η καταγγελία, που έγινε μόλις πέρυσι, αφού συγκέντρωσε στοιχεία η πρώτη στην χώρα δικηγορική εταιρία που έφτιαξαν Ινδιάνοι δικηγόροι, αναφέρει ότι «την ώρα που τις έπιαναν οι πόνοι έβρισκαν την ευκαιρία να τις πιέσουν, υποχρεώσουν να υπογράψουν δίνοντας τη συγκατάθεσή τους». Αν δεν υπέγραφαν, τότε κρατούνταν και δεν τους επιτρεπόταν να δουν τα νεογέννητα παιδιά τους, μέχρι να υπογράψουν ή και να πραγματοποιηθεί ο καυτηριασμός, ανέφερε η δικηγόρος Αλίσα Λόμπαρντ. Ανάμεσα σε όσα τους έλεγαν, είναι και πως η επέμβαση είναι αναστρέψιμη. Οι αρχές του Σασκατούν και του Καναδά ζήτησαν συγγνώμη, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν πολλά ακόμη θύματα της εγκληματικής αυτής τακτικής.
Την σχετική μήνυση, το Νοέμβριο του 2018, κατέθεσαν αρχικά εξήντα ιθαγενείς γυναίκες κι αφορά εκβιαστικές στειρώσεις που έγιναν τα τελευταία 25 χρόνια. Θα ήταν περισσότερες, αλλα «η επίμονη κατάθλιψη και τα άγχη» που ακολούθησαν την υποχρεωτική στείρωση έχουν πάρει και ζωές. Κάτι όχι ασυνήθιστο στις Ινδιάνικες κοινότητες, όπου οι αυτοκτονίες, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ είναι «κάτι αναμενόμενο και φυσιολογικό».
«Αόρατες, αδύναμες, τρομαγμένες» δήλωναν οι γυναίκες θύματα, στην Ινδιάνα καθηγήτρια Ιατρικής και σήμερα βουλευτή, Υβόν Μπογιέρ, που έφερε πρώτη το θέμα στο φως, το 2017. «Και δεν συνέβη μόνο στο Σασκατούν, συνέβη στην Ρετζίνα, στο Ουίνιπεγκ κι όπου υπάρχει μεγάλος πληθυσμός αυτοχθόνων γυναικών».
Είναι το πιο πρόσφατο κεφάλαιο σε μια Γενοκτονία-Ολοκαύτωμα που κρατά πάνω από 500 χρόνια. Μια γενοκτονία που, ήταν τόσο μαζική ώστε, λένε πως, έριξε την μέση θερμοκρασία της γης. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής, Βόρειας, Νότιας, Κεντρικής, σφαγιάζονται, κυνηγούνται, σκλαβώνονται, βασανίζονται μέχρι σήμερα, στο όνομα της κυριαρχίας των Αγγλοσαξόνων Προτεσταντών. Η εικόνα που κατέγραψε, μιλώντας για την Βολιβία, ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα, δεν έχει αλλάξει καθόλου, επί έξι αιώνες. Το χρώμα του δέρματος, η διαφορετική μεταφυσική – θρησκευτική προσέγγιση και πνευματικότητα, η ιδιοπροσωπεία των Ινδιάνικων φυλών μισούνται από τον Αγγλοσάξονα, που κάνει το χρώμα του δέρματός του σημαία. Οι ιθαγενείς ονομάζονται «απολίτιστοι» ώστε ο άπληστος, ληστρικός Αγγλοσάξονας να μπορεί να δολοφονεί, κλέψει κι αρπάξει με ησυχία της «πολιτισμένης» συνείδησής του. Οπως κάνει από το 1204 ως σήμερα.
Την άδεια της ληστρικής και φονικής πολιτικής ο Προτεστάντης Αγγλοσάξονας εισβολέας – αποικιοκράτης την έχει από τον ίδιο τον Ινδιανο, μας λέει στο Thanksgiving. Οι Ινδιάνοι όχι μόνο ταϊζουν και σώζουν τους πουριτανούς εισβολείς, που φτάνουν άθλιοι και πεινασμένοι, αλλά τους καλούν να μείνουν. Τους διδάσκουν να καλλιεργούν το καλαμπόκι, να ψαρεύουν με τον Ινδιάνικο τρόπο, να κυνηγούν μαζί τους, τους προσφέρουν την Γη τους και οι Πουριτανοί Προτεστάντες Αγγλοσάξονες την παίρνουν, αλλά με τον μόνο τρόπο που ξέρουν, με όρους ιδιοκτησίας. Εκεί, το έγκλημα αρχίζει. Εκεί η ανήθικη δικαιολογία που κρύβεται πίσω από το Thanksgiving βγάζει ρίζες. Οι Ινδιάνοι δεν ξαναεμφανίζονται, μετά από ‘κείνη την πρώτη γιορτή που οι Αγγλοσάξονες τρώνε το καλαμπόκι που έχουν καλλιεργήσει, τις γαλοπούλες που έχουν κυνηγήσει, τα ψάρια που έχουν μάθει και πιάνουν –οι Ινδιάνοι παρέδωσαν την γη τους …και τέλος του παραμυθιού.
Παράλληλα, ο Προτεσταντισμός βάζει βαθιά τις ρίζες του, ο Αγγλοσαξονισμός είναι οι γεννήτορες της Αμερικής, οι Αγγλοσάξονες Προτεστάντες (White Agglosaxon Protestants, WASP).
Οι «αγορές» είναι Αγγλοσαξονικό φρούτο.
Αυτοί διεθνοποίησαν κι επέβαλαν σε όλες τις ελίτ της γης τον υποκριτικό χριστιανικό πουριτανισμό και την θεοποίηση των χρημάτων και της εργασίας. Αυτοί επέβαλαν σε όλη την γη τον Προτεσταντισμό που λέει ότι αν είσαι λευκός, όμορφος, υγιής και πλούσιος, αυτό είναι απόδειξη ότι σε ευλογεί ο Θεός. Αυτοί επέβαλαν τον κοινωνικό δαρβινισμό, τον νόμο του ισχυρότερου, τα σαπρόφυτα, τον νόμο της ζούγκλας. Αυτοί επέβαλαν τον σαδομαζοχισμό της χωρίς συνοχής πολυπολιτισμικής κοινωνίας, που αποτελείται από εγωπαθείς μονάδες κι όχι από ανθρώπους, μιας σάπιας κοινωνίας που συγχαίρει τον εαυτό της για τα πλούτη της, ενώ κλείνει τα μάτια στα εξαθλιωμένα μέλη της που πάντα βρίσκονται γύρω στο 30%. Η αιτιολόγηση είναι απλή, βλέπε περί Αγγλοσαξόνων. Είναι τόση η αγριότητα κι ο βαρβαρισμός των Αγγλοσαξόνων WASP όπου στις χώρες που εισέβαλαν επιδόθηκαν στην πιο αποτελεσματική γενοκτονία από καταβολής γνωστού κόσμου, αμερικάνοι, καναδοί, αυστραλοί, ξεπάστρεψαν κάθε ίχνος από τους ντόπιους Ινδιάνους κι Αβορίγινες, ενώ οι Γαλλοκαναδοί μετά βίας γλίτωσαν την γενοκτονία.
Η Βικτωριανή πουριτανική ηθική του φαίνεσθαι με την σαδομαζοχιστική πρακτική του γίγνεσθαι πίσω από κλειστές πόρτες, το δολλάριο-εικόνισμα με τον Προτεστάντη Θεό να επιφορτίζεται τον ρόλο του θησαυροφύλακα και ο όρος "ιθαγενής" συνώνυμο του καθυστερημένου κι απολίτιστου και ο κάθε άξεστος κακούργος που έφτανε από τα «british islands» λογιζόταν εξ ορισμού ανώτερος πολιτισμικά και ας ήταν επαγγελματίας κρετίνος. Ας μην υποτιμάμε βέβαια και το «εκπολιτιστικό έργο» των λοιπών ευρωπαίων,
ισπανών, προτογάλλων, ολλανδών, βέλγων. Κορυφαία διαστροφή των Αγγλοσαξόνων η αντικατάσταση της ΛΟΓΙΚΗΣ ρήσης των Ελλήνων και των συνειδητών Ευρωπαίων «χρόνου φείδου» που καλεί στην χρήση κι αξιοποίηση των όποιων δυνατοτήτων του ανθρώπου, με το χυδαίο και βαρβαρικό Αγγλοσαξωνικό «time is money» (ο χρόνος είναι χρήμα) ως εάν μόνο για το χρήμα αξίζει ν’ απασχολεί τον χρόνο του ο άνθρωπος.
ισπανών, προτογάλλων, ολλανδών, βέλγων. Κορυφαία διαστροφή των Αγγλοσαξόνων η αντικατάσταση της ΛΟΓΙΚΗΣ ρήσης των Ελλήνων και των συνειδητών Ευρωπαίων «χρόνου φείδου» που καλεί στην χρήση κι αξιοποίηση των όποιων δυνατοτήτων του ανθρώπου, με το χυδαίο και βαρβαρικό Αγγλοσαξωνικό «time is money» (ο χρόνος είναι χρήμα) ως εάν μόνο για το χρήμα αξίζει ν’ απασχολεί τον χρόνο του ο άνθρωπος.
Τι είναι λοιπόν, οι Αυστραλοί και οι Καναδοί, παρά μόνον Αγγλοσάξονες Προτεστάντες που προσπαθούν να πείσουν τον εαυτό τους και να επιβάλλουν στους υπόλοιπους, ότι είναι αμερικάνοι; Τι είναι οι σύγχρονοι πουριτανοί αμερικάνοι, καναδοί, αυστραλοί παρά μόνον αντικοινωνικά εγκληματικά στοιχεία απ’ όλο τον κόσμο που ίδρυσαν μια χώρα, αφού εξολόθρευσαν τους κατοίκους της, βασισμένοι στις αρχές του «Μην μπαίνεις στο χωράφι μου και μην μου βάζεις φόρους γιατί θα σε πυροβολήσω».
Η επιλογή των Προτεσταντών Αγγλοσαξόνων ως «γεννητόρων» της Αμερικής είναι θρησκευτική κι όχι πολιτική ή ιστορική. Η σύγχρονη γιορτή της Bόρειας Αμερικής, το Thanksgiving, (Ημέρα των Ευχαριστιών), είναι η πιο βδελυρή, σιχαμερή κι αηδιαστική γιορτή στον πλανήτη. Θέτει τις ρίζες της στο 1619, στην Βιργινία των ΗΠΑ, όταν 38 Αγγλοσάξονες πουριτανοί εισβολείς γιόρτασαν τον πρώτο χρόνο από την άφιξή τους στην Αμερική, στην οποία γιορτή προσκάλεσαν και τους Ινδιάνους Ουαμπανόαγκ, γιατί χάρη στους Ιθαγενείς, τις προσφορές και την φιλοξενία τους κατάφεραν να επιβιώσουν.
Με την σύγχρονη της μορφή γιορτάζεται από τον αμερικάνικο εμφύλιο και μετά. Μέχρι τον αμερικάνικο εμφύλιο ήταν μια γιορτή δεμένη με πουριτανικές παραδόσεις. Το 1863 ο Αβραάμ Λίνκολν όρισε την Ημέρα των Ευχαριστιών ως εθνική αργία, στοχεύοντας στην δημιουργία ενός θεσμού που θα βοηθούσε στην ενότητα του νέου έθνους των Αγγλοσαξόνων. Αυτό επιθυμούν να θυμούνται, όχι την γενοκτονία των Ινδιάνων ούτε την σκλαβιά των Αφρικανών.
Η ιστορία των κατώτερων λαών, των απολίτιστων και των αγρίων και η γενοκτονία που ακολουθεί, το αληθινό Ολοκαύτωμα, δεν ενδιαφέρει κανέναν, μέχρι να αναλάβει ο Eduardo Galeano Ουρουγουανός δημοσιογράφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, εξόριστος και πολυτεχνίτης, γελοιογράφος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος, ιστορικός, γνωστός και αγαπητός στην χώρα μας και στον κόσμο ολόκληρο για τα κείμενά του που πασχίζουν να διατηρήσουν ζωντανή την μνήμη, να διασφαλίσουν την συνέχεια μέσα από τους αγώνες για την ελευθερία και την δικαιοσύνη.
Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα Μνήμες φωτιάς (1986) και Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής (1971), που έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Η εργασία του υπερβαίνει τις ορθόδοξες τεχνοτροπίες, συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, την δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία. Ο Γκαλεάνο αρνείτο ότι ήταν ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στην διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη κι αγαπητή».
Οι Ινδιάνοι δολοφονούνται, οι Ινδιάνοι δεν χωρούν, για να χτιστεί ο κόσμος του Νέου Αμερικανού, με «ελευθερία, δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες για ολους», του προτεστάντη πουριτανού που ζητάει τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους για να χτίσει την αυτοκρατορία του, αφού πρώτα καθαρίσει όσους δεν θέλει. Ετσι οι εναπομείναντες γηγενείς Ινδιάνοι, αυτοκτονούν, γίνονται αλκοολικοί, καταφεύγουν στα ναρκωτικά, έχουν μέσο όρο ζωής κάτω των 35 ετών, μέσα στις «αναπτυγμένες» ΗΠΑ, ως δούλοι και υποτελείς στην ίδια τους την γη, αποστερημένοι από γλώσσα, παράδοση, ταυτότητα.
Οι λίγοι, γηγενείς Ινδιάνοι, περιορισμένοι σε καταυλισμούς, στρατόπεδα συγκέντρωσης, με δώρο ένα καζίνο για τους «τυχερούς», με τα παιδιά τους, υποχρεωμένα να πηγαίνουν στο σχολειό της ζηλευτής Προτεσταντικής εξουσίας καλούνται να παίξουν, με ψεύτικα φτερά στο κεφάλι στην παιδική εορτή του Thanksgiving, τους Ινδιάνους που προσφέρουν τα πάντα στον Αγγλοσάξωνα Προτεστάντη. Η σχοζοφρενής ταπείνωση κι περιφρόνηση του ανθρώπου σε όλη του την σαπίλα.
....................
Μπορούν να φανταστούν, έστω για ένα λεπτό, πως ήταν να βλέπει κανείς όσα υπέφεραν οι γυναίκες, τα παιδιά, τα μωρά, οι ασθενείς και οι γέροντες, όταν τους υποχρέωναν να πάνε όλο και πιο δυτικά, χωρίς τροφή, μέσα στο άγριο κρύο; Αυτοί ήταν ο λαός μου κι αυτή ήταν η Γη μας. Ήταν καιρός που είμασταν ελεύθεροι και μπορούσαμε να κυνηγήσουμε το βούβαλο και να μαζέψουμε τροφή και ιερά φάρμακα. Μπορούσαμε να ψαρεύουμε και απολαμβάναμε το καθαρό νερό! Ο λαός μου ήταν γενναιόδωρος, μοιράστηκε όλα όσα είχε, μοιράστηκε και την γνώση της επιβίωσης στους άγριους χειμώνες ή τα καυτά, υγρά καλοκαίρια. Σεβόμασταν τα δώρα της φύσης και θυμόμασταν να την ευχαριστούμε καθημερινά. Είχαμε τελετές και ειδικούς χορούς, που ήταν μια γιορτή της ζωής.
Με τον ερχομό των ξένων στις ακτές μας, η ζωή που ξέραμε θα άλλαζε δραματικά, καθώς η ατομική ιδιοκτησία ήταν απολύτως ξένη στο λαό μου. Φράχτες; Ούτε που τους είχαμε ακούσει ποτέ τότε. Είμασταν ένας κοινωτικός λαός και φροντίζαμε ο ένας τον άλλο. Οι παππούδες μας δεν ζούσαν απομονωμένοι από μας! Ήταν οι κάτοχοι της σοφίας και οι ιστορικοί μας κι ένας σημαντικός δεσμός στις οικογένειές μας. Τα μωρά μας; Ήταν και είναι το μέλλον μας!
Δείτε αυτά τα υπέροχα παιδιά που διακινδυνεύουν και αγωνίζονται για να κρατήσουν το νερό μας και το περιβάλλον καθαρό και ασφαλές για τις γενιές που δεν έχουν έρθει ακόμη. Είναι πρόθυμα να αντιμετωπίσουν τις γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες, να επιμορφώσουν το κοινό για την καταστροφή που προκαλούν. Χαμογελώ με ελπίδα όταν τα σκέφτομαι. Είναι ατρόμητα και έτοιμα να πουν την αλήθεια, σε όποιον θέλει να την ακούει. Και ακόμη, θυμόμαστε τους αδελφούς και τις αδελφές μας στην Βολιβία, που έχουν εξεγερθεί, υποστηρίζοντας τον πρώτο ιθαγενή πρόεδρο, τον Έβο Μοράλες. Η αφοσίωσή του στον λαό, στην Γη, στον πλούτο και την προστασία της γης, ενάντια στην διαφθορά είναι αξιοσημείωτα. Αναγνωρίζουμε και ταυτιζόμαστε τόσο με αυτόν τον αγώνα.
Έτσι λοιπόν, σήμερα, ευχαριστώ όλους τους ανθρώπους που θέλουν να είναι ανοικτόμυαλοι, αυτούς που είναι πρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη να σχεδιάσουν για επτά γενιές μετά, αυτούς που θυμούνται τις θυσίες των προγόνων μας ώστε να συνεχίζουμε να μιλάμε την δική μας γλώσσα, να ευχαριστούμε με τον δικό μας τρόπο μέσα στο δικό μας δέρμα, και να αναγνωρίζουμε πάντα και να σεβόμαστε την ιθαγενή μας καταγωγή.
Εσείς, που είστε ευγνώμονες γιατί έχετε αρκετό φαγητό να ταϊσετε τις οικογένειές σας, δώστε παρακαλώ και στους λιγότερο τυχερούς. Αν είστε στα ζεστά και έχετε ένα άνετο καταφύγιο στο οποίο ζείτε, δώστε παρακαλώ και σε κείνους που κρυώνουν και είναι άστεγοι. Αν δείτε κάποιον δυστυχισμένο που να χρειάζεται έναν καλό λόγο ή και δύο, γίνετε αυτός που θα κάνει το βήμα και θα απλώσει το χέρι. Και, το σημαντικότερο, όταν βλέπετε την αδικία, όπου και αν την βλέπετε, να είστε γενναίοι, να μιλάτε και να την αντιμετωπίζετε.
Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που με θυμάστε και εμένα και την οικογένειά μου, στις προσευχές σας. Σας ευχαριστώ που συνεχίζεται να με στηρίζετε και να πιστεύετε σε μένα. Δεν υπάρχει λεπτό μέσα στην μέρα που περνά που να μην ελπίζω ότι αυτή η ίδια μέρα θα είναι και η μέρα που θα ελευθερωθώ. Ζω για την μέρα που θα μυρίσω πάλι τον καθαρό αέρα, που θα νοιώσω την αύρα στα μαλλιά μου, θα δω τα σύννεφα να τρέχουν να κρύψουν τον ήλιο και το φεγγάρι να χαράζει με το φως του το δρόμο για το Ιερό Ινιπι. Αυτή όντως θα είναι η μέρα που θα μπορώ να την ονομάσω ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving).
Ευχαριστώ όποιον ακούει τις λέξεις μου.
Το Πνεύμα μου είναι εκεί μαζί σας.
Ντόκσα [εις το επανιδείν]
Στο Πνεύμα του Τρελού Αλόγου. Leonard Peltier /2019 - Ο φυλακισμένος ήρωας των Ινδιάνων
Πολιτικός κρατούμενος μιάς συνεχιζόμενης γενοκτονίας κι αιχμάλωτος ενός αληθινού Ολοκαυτώματος, τα είπε όλα στο μήνυμα του, από την φυλακή. Ο Leonard Peltier είναι Ινδιάνος Σιού Τσιπέγουα με λίγο γαλλικό αίμα, γεννημένος το 1944, ηγετικό στέλεχος του αγώνα για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων ΑΙΜ (American Indian Movement), βρίσκεται στις φυλακές από το 1977, προφυλακισμένος από τις 18 Δεκεμβρίου του 1976, καταδικασμένος ψευδώς, για δύο φόνους ομοσπονδιακών πρακτόρων μετά από μια στημένη δίκη, στην οποία «παραβιάστηκαν σκοπίμως και δόλια, πάνω από 20 συνταγματικές διατάξεις».
Όλα τα παραπάνω αποτελούνε επιλεγμένα αποσπάσματα από το άρθρο "Στο Πνεύμα του Τρελού Αλόγου", τα οποία δανειστήκαμε από ΕΔΩ.
Επίσης, από εμάς:
ΠΗΓΗ
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου