ΑΛΕΒΙΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΙ

Αλεβίτες: 15 έως 30% του τουρκικού πληθυσμού

Επιμέλεια: ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΣ
«Το πραγματικό νόημα του αμερικανικού πατριωτισμού» είναι ο τίτλος ανάλυσης του «Time» για το θέμα που πάρα πολύ συζητήθηκε, με αφορμή το αν ο Μπάρακ Ομπάμα φοράει τη σημαία στο πέτο.
 Οι συντηρητικοί θεωρούν τον πατριωτισμό φόρο τιμής στο παρελθόν.
Οι φιλελεύθεροι, κλειδί στο μέλλον. Αλλά και οι δύο κάνουν λάθος, λέει το περιοδικό.
 Με αγγλικό τίτλο «Sarkozy Off» το γαλλικό περιοδικό «Le Point» παρουσιάζει τις θέσεις που εκφράζει σε ιδιωτικό επίπεδο ο πρόεδρος της Γαλλίας για όλα σχεδόν τα θέματα.
Από τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν, την Κάρλα και τη Γερμανία, ώς την τηλεόραση, τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ, τη Γαλλική Κωμωδία και το «Point». Ο «Economist» παρουσιάζει με «Τι τρόπο να διοικηθεί ο κόσμος». Οι παγκόσμιοι θεσμοί είναι μια παλιομοδίτικη σύγχυση και η μεταρρύθμισή τους είναι προτεραιότητα για τη Δύση, λόγω της ανόδου της Ασίας, γράφει το περιοδικό.
Αλεβίτες διδάσκουν αλεβιτική μουσική και χορό
Ο δρόμος της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση την έφερε αντιμέτωπη με την ανεξιθρησκία και ταυτοχρόνως έφερε στην επιφάνεια μια ισχυρή μειονότητα μουσουλμάνων, τους αλεβίτες, που επί αιώνες ζούσαν κρυφά, όπως γράφει το αμερικανικό περιοδικό «Time». Σιγά σιγά, όμως, τώρα εκδηλώνονται, και στην εργατική συνοικία του Οκμεϊντανί, στην Πόλη, εμφανίζονται και οι πρώτοι λατρευτικοί χώροι των αλεβιτών.
 Με την πρώτη ματιά αντιλαμβάνεται κανείς τις μεγάλες διαφορές που έχουν οι αλεβίτες μουσουλμάνοι από τους αυστηρούς σουνίτες, που αποτελούν και την κυβερνώσα πλειοψηφία. Οι γυναίκες φορούν τις παραδοσιακές μουσουλμανικές μαντίλες μόνο στον λατρευτικό τους χώρο. Νεαροί και νεαρές φλερτάρουν ελεύθερα και όταν αρχίζει η λειτουργία τίποτα δεν θυμίζει το λατρευτικό των σουνιτών. Δεν υπάρχει ιμάμης που να καλεί τους πιστούς στο τζαμί.
 Διαβάζονται προσευχές και ψάλλονται ύμνοι από τους παρευρισκομένους. Στη λειτουργία παρίστανται άνδρες και γυναίκες.
Οι αλεβίτες είναι μουσουλμάνοι, αλλά το δόγμα τους είναι πολύ προοδευτικό, γράφει το «Time». Υποστηρίζουν τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, τις ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες και είναι ειρηνιστές. Δεν πιστεύουν στην Κόλαση ούτε στον Παράδεισο. Δεν κοιτάνε στη Μέκκα όταν προσεύχονται. Ο Θεός είναι στους ανθρώπους, όχι στα βουνά ούτε στις πέτρες, συνηθίζουν να λένε. Στην αντιπαράθεση του κοσμικού κράτους της Τουρκίας με το πολιτικό Ισλάμ, αντιπροτείνουν τρίτο δρόμο.
 Εναν βασισμένο στην πίστη ανθρωπισμό, αρκετά μεγάλο, ώστε να ενσωματώνει την ευλάβεια και τον νεωτερισμό. Αναλόγως με το ποιος μετράει τους αλεβίτες, το ποσοστό τους κυμαίνεται μεταξύ 15% και 30% του τουρκικού πληθυσμού. Οπότε προκαλεί σύγχυση το γεγονός ότι το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΚΔΑ) δεν τους αναγνωρίζει ως χωριστή πίστη.

Οι αλεβίτες είναι εξοργισμένοι και με αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η μεγαλύτερη ειρωνεία της κοσμικής Τουρκίας, την Υπηρεσία Θρησκευμάτων της χώρας, μια γραφειοκρατική δομή με προϋπολογισμό δισεκατομμυρίων δολαρίων και 88.500 υπαλλήλους, που διαχειρίζεται ιδρύματα, τεμένη, εκκλησίες και συναγωγές και που αρνείται να πιστοποιήσει τους λατρευτικούς χώρους των αλεβιτών. Ο επικεφαλής της Αλί Μπαρτάκογλου λέει ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αιρετική πράξη. Ο βουλευτής του ΚΔΑ Μουσταφά Οζμπαϊράκ λέει ότι τυχόν χρηματοδότηση των αλεβιτών θα ήταν σαν χρηματοδότηση σατανιστών.
Η αποστροφή των σουνιτικών αρχών της Τουρκίας προς τους αλεβίτες εξηγεί γιατί αυτοί τιμούν τον ιδρυτή του κοσμικού κράτους της χώρας Κεμάλ Ατατούρκ. Γιατί ο χωρισμός της θρησκείας από το κράτος που έκανε ο Κεμάλ έδωσε στους αλεβίτες ελευθερία από το καθεστώς διακρίσεων που δοκίμαζαν.
Αλλά αυτή ελευθερία διαβρώθηκε με το πέρασμα του χρόνου και των κυβερνήσεων.
 Επί χρόνια η απάντηση των αλεβιτών στις διώξεις ήταν η λατρεία σε μυστικούς τόπους και η προσπάθεια να φαίνονται σαν σουνίτες.
 Η πολιτική απελευθέρωση που συνόδευσε τις προσπάθειες της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ε.Ε. έδωσε σε πολλούς αλεβίτες την ευκαιρία να επιστρέψουν από την αφάνεια. Στο τέμενος του Καρατσαχμέτ Σουλτάν, στην ασιατική πλευρά του Βοσπόρου, εθελοντές διδάσκουν αλεβιτική μουσική και χορό, ενώ πολλοί δικηγόροι μάχονται για τα δικαιώματα των αλεβιτών στα δικαστήρια.
 Πέρυσι αλεβίτης πατέρας προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της κυβέρνησης και κέρδισε απόφαση που λέει ότι τα μαθήματα στα σχολεία που γίνονται με βάση σουνιτικά κριτήρια «δεν μπορεί να θεωρηθούν ότι εκπληρώνουν τα κριτήρια της αντικειμενικότητας και του πλουραλισμού».
 Η απόφαση επέκρινε την έλλειψη πληροφόρησης για τις πεποιθήσεις, τις τελετουργίες και τις μορφές προσευχής των αλεβιτών και ζήτησε να γίνουν όλα αυτά. Η κυβέρνηση ώς τώρα έχει αρνηθεί να αλλάξει την ύλη.
Οι αλεβίτες πιστεύουν ότι θα δικαιωθούν. «Εμείς, πριν από 750 χρόνια, λύσαμε το θέμα αν το Ισλάμ μπορούσε να είναι ανεκτικό. Τώρα είναι η ώρα της υπόλοιπης Τουρκίας να ενημερωθεί», λένε. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/07/2008

http://greeksurnames.blogspot.com/2011/01/blog-post_1058.html