Να ξεριζώσουμε την ήττα από μέσα μας

Το Σάββατο το απόγευμα μίλησα σε εκδήλωση του «Βιβλιόπολις» της Καλαμάτας στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης, προσκεκλημένος του Σωτήρη Θεοδωρόπουλου και της Δήμητρας Δημοπούλου.

Από τον Μανωλη Κοττάκη
Μαζί με τον καθηγητή Μελέτη Μελετόπουλο και τον αναλυτή Διεθνούς Δικαίου Θόδωρο Κατσούφρο. Εξεπλάγην και για τον αριθμό των πολιτών που προσήλθε να μας ακούσει και για τη διακομματική διαταξική προέλευση του ακροατηρίου. Σήμερα περιορίζομαι να σας μεταφέρω ένα απόσπασμα της εισήγησής μου, με την ελπίδα να τη βρείτε ενδιαφέρουσα.
Σε επόμενο σημείωμα, όμως, θα σταθώ αναλυτικά στην ταυτότητα των ακροατηρίου. Τα πολιτικά συμπεράσματα είναι εντυπωσιακά. Η Ακρα Αριστερά συνυπάρχει πλέον με την Ακρα Δεξιά και οι νεοδημοκράτες με τους συριζαίους. Για την ώρα όμως η εισήγηση:

«Ξεκίνησα, αγαπητοί φίλοι, τη σημερινή μου ομιλία με τη συναισθηματική περιγραφή για την ανάγκη απόδοσης τιμής στους ήρωες των Ιμίων, γιατί θεωρώ ότι για να νικήσουμε τον αντίπαλο που είναι εκεί έξω και επιβουλεύεται την κυριαρχία μας και την εδαφική μας ακεραιότητα πρέπει προηγουμένως να νικήσουμε τον αντίπαλο, τον εχθρό που έχουμε μέσα μας.

Και ως αντίπαλο ονομάζω την απάθεια, την αδιαφορία, την καθολική έλλειψη αντίστασης που παρατηρείται στη χώρα μας απέναντι στον υβριδικό ψυχολογικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει η Τουρκία στην πατρίδα μας τα τελευταία τρία χρόνια.

Φοβούμαι πως ο αντίπαλος είναι ήδη εγκατεστημένος στο έδαφός μας και δη στην πρωτεύουσα. Όχι στα νησιά. Στην πρωτεύουσα η ψοφοδεής ελίτ της οποίας συνιστά άψογον στάσιν. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω!

Από το γεγονός ότι στα ραδιόφωνα μεταδίδεται αυτές τις μέρες διαφήμιση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για την παράσταση του “Καφέ Αμάν Ινστανμπούλ”, χωρίς κανείς να σηκωθεί να διαμαρτυρηθεί και να φωνάξει “λάθος, κύριοι, Κωνσταντινούπολη!”;

Από το γεγονός ότι στη Δράμα το υπουργείο Πολιτισμού ανακαινίζει τεμένη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όπως το Σαντιρβάν Τζαμί, αλλά φέρνει γραφειοκρατικά προσκόμματα στην ανακαίνιση ιστορικών ναών; Από το γεγονός ότι την Κυριακή θα κυκλοφορήσει εφημερίδα με ένθετο τη βιογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ; Από το γεγονός ότι χρόνια τώρα τηλεοπτικοί δίαυλοι της πατρίδας μας έχουν μεταβληθεί σε εφαλτήρια για να κάνει soft power ο Τούρκος πρόεδρος; Αυτά, μάλιστα, είναι τα πλέον απλά. Τα υβριδικά. Υπάρχουν και πιο σύνθετα.

Στο Μεταναστευτικό ο Ερντογάν κάθε μέρα πραγματοποιεί ένα θερμό επεισόδιο εις βάρος μας. Η αθόρυβη εισβολή γίνεται σε όλη τη γραμμή του Ελληνισμού. Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο. Από τον Έβρο έως την Κύπρο.

Και αντί ενωμένοι να χαράξουμε πολιτική που θα ταρακουνήσει την Ευρώπη, αντί ενωμένοι να χαράξουμε πολιτική που θα αποκλείσει το ενδεχόμενο να γίνει η Ελλάς το 2030 χώρα ημιχριστιανική και ημιμουσουλμανική, εμείς εδώ, με ευθύνη της ψοφοδεούς ελίτ, διχαζόμαστε.

Κάνουμε διαγωνισμό ποιος θα πρωτοκατηγορήσει την Ελλάδα, τον εαυτό μας, για κακομεταχείριση των μεταναστών, για να περάσουμε τις εξετάσεις δουλείας στην Εσπερία.

Για να τρίβουν τα χέρια τους οι Γερμανοί, οι Αυστριακοί, οι Σκοπιανοί, οι Βούλγαροι, οι Ιταλοί και οι Ισπανοί με εμάς τους ανόητους Ελληνες που, όπως το 2010 αποκαλούσαν τους εαυτούς τους διεφθαρμένους, σήμερα τους λένε… ρατσιστές.

Την ίδια τακτική της αψόγου στάσεως ακολουθούν τινές εξ των πολιτικών ταγών μας. Το καλοκαίρι η συνήθης Κασσάνδρα του εκσυγχρονισμού αρθρογράφησε υπέρ της ανάγκης να δώσουμε κάτι στους Τούρκους για να αποφύγουμε τη σύγκρουση.

Ακολούθησε άλλη Κασσάνδρα, τέκνο του, που πρότεινε συνεκμετάλλευση. Δύο φορές, μάλιστα. Ακολούθησε άλλη, που διοχέτευσε στον Τύπο την άποψη ότι πρέπει να δώσουμε την ΑΟΖ της Καστελορίζου για να κερδίσουμε την ΑΟΖ της Ρόδου και της Λέρου.

Αλλά γι’ αυτό είμαστε όλοι εμείς εδώ και βεβαίως οι ποικιλώνυμες ηγεσίες μας; Για να ανοίγουμε χαρτιά που πρέπει να κρατάμε κρυφά, πριν καν καθίσουμε σε τραπέζι διαπραγματεύσεων;

Για να διευκολύνουμε τους συμμάχους να απέχουν τη στιγμή της κρίσεως από δίπλα μας, δηλώνοντας ότι θα μείνουμε μόνοι μας; Όχι, αγαπητοί φίλοι! Η Ελλάς δεν είναι τελειωμένη, όπως πολλοί πιστεύουν, επειδή υπάρχει ανισότης δυνάμεων. Δεν είναι τελειωμένη υπό μία προϋπόθεση όμως:

Να ξεριζώσουμε την ήττα από μέσα μας. Να μη συνθηκολογήσουμε – όπως σωστά προειδοποίησε ο Αντώνης Σαμαράς.

Να μην πάμε σε μια Χάγη ή σε μια διαιτησία που θα γνωμοδοτήσει για την κυριαρχία στα νησιά μας, όπως σωστά προειδοποίησε ο Προκόπης Παυλόπουλος.

Εάν αυτό συμβεί, αν ξεριζώσουμε την ήττα που προσπαθούν οι επιτήδειοι να φυτέψουν στα μυαλά μας, τότε όσοι υποτιμούν τη δύναμη του ελληνικού λαού θα ζήσουν την εμπειρία να δουν το Αιγαίο να γίνεται ο υγρός πολιτικός τάφος τους. Όλα όμως ξεκινούν από την ψυχή. Από την ανάγκη να μην εκπέμπουμε αδυναμία.

Βεβαίως, δεν ήρθα να σας πω εδώ ότι τα πράγματα είναι εύκολα. Ο Κώστας Καραμανλής από τον Οκτώβριο προειδοποίησε ότι μέσα στο 2020 θα κληθούμε να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις.

Μα και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πίσω από τις γραμμές στον διάλογο που είχε με τον πρόεδρο Τραμπ και αποκαλύψαμε στην «Εστία» έστειλε τα μηνύματά του.

Καταρχάς οδηγούμαστε σε έναν νέο κόσμο. Οι άριστες σχέσεις που έχει ο Τραμπ με τους Πούτιν και Ερντογάν με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα συμφέροντά μας στο μέλλον θα περνούν από αυτό το νέο 2+1 σχήμα που συγκροτείται απέναντι στην Κίνα. Η περιοχή μας ήδη διοικείται από δυόμισι χωροφύλακες: ΗΠΑ, Ρωσία συν την Τουρκία. Οι δύο τελευταίες είναι στη Συρία, στη Λιβύη και μελετούν γεωτρήσεις στη Μεσόγειο!

Στο μέλλον τα συμφέροντά μας θα κρίνονται περισσότερο στο «συμμαχικό» δίπολο Ουάσινγκτον – Μόσχα αντί του σκέτου Ουάσινγκτον σήμερα .

Όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να μελετήσει την ειδησεογραφία. Η Λιβύη παίχτηκε καταρχάς σε διάσκεψη στη Μόσχα. Το Βερολίνο ακολούθησε. Και το άσχημο για εμάς συνολικά ως πολιτικό σύστημα είναι ότι παίζουμε με τη λάθος Αμερική.

Σε περιφερειακό και ευρωπαϊκό επίπεδο ο Ερντογάν έχει καλύψει το κενό με την αποχώρηση της Ελλάδας από τα Βαλκάνια, τα Μνημόνια έκλεισαν όλες τις τράπεζές μας εκεί .

Όσο για την Ευρώπη, το 50% της οικονομίας της Γερμανίας στηρίζεται στις εξαγωγές της προς τη Ρωσία και την Τουρκία. Γεωπολιτικά το σκηνικό είναι δύσκολο για εμάς από ακόμη τρεις παράγοντες .

Από το γεγονός ότι η ευρισκόμενη σε τοξική προεκλογική εκστρατεία Αμερική θα παραμείνει αδιάφορη σε ένα επεισόδιο, αν δεν την ταρακουνήσουμε. Από το γεγονός ότι η νέα ηγεσία της Κομισιόν είναι αδύναμη. Από το γεγονός ότι η Ρωσία στέκεται στο πλευρό της Τουρκίας πρώτη φορά από το 1911. Όλα αυτά σε συνδυασμό προκαλούν στον Ερντογάν πειρασμούς.

Ακόμη και η καλύτερη στρατηγική όμως έχει κενά, αν υποτιμάς τον γείτονά σου. Με την προϋπόθεση βεβαίως ότι εσύ έχεις ηγεσία αποφασισμένη να παίξει όλα της τα χαρτιά.

Ερώτημα: Είναι έτοιμοι κάποιοι σε Ευρώπη – ΗΠΑ να υποστούν τις συνέπειες της αδιαφορίας τους σε περίπτωση που εμείς αλλάξουμε γήπεδο αντιπαράθεσης; Το 2015 η Μέρκελ μάς κράτησε στο ευρώ γιατί κατάλαβε ότι η Ελλάς της δραχμής θα έβαζε μπουρλότο στα Βαλκάνια.

Κατά μείζονα λόγο το ίδιο ισχύει και τώρα. Όποιος έχει στο μυαλό του μια ταπεινωμένη Ελλάδα ας γνωρίζει ότι ο πυλώνας σταθερότητας που διαφημίζει ο κύριος Πάιατ θα γκρεμιστεί και τις συνέπειές τους θα τις πληρώσουν όσοι μας θεωρούν δεδομένους.

Δεν είμαστε δεδομένοι. Αντικειμενικά δεν είμαστε. Και η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. είναι μια πρώτης τάξεως αφορμή για να στείλουμε σαφές μήνυμα.

Θέλετε να ξηλωθεί το πουλόβερ στα Βαλκάνια; Θέλετε να ανοίξουν ορέξεις; Θέλετε να φυσήξουν νέοι άνεμοι εθνικισμού και αλυτρωτισμού;

Όλα όσα καταθέτω στο τραπέζι προς προβληματισμό έχουν άξονα τη διπλωματία. Όχι τα όπλα. Δεν θέλω, κανείς Ελλην δεν θέλει, να ζήσουμε το 2020 νέο 1922. Αλλά για να μη φθάσουμε εκεί, απαιτείται φρόνημα, αγαπητοί.

Να ξέρουν κάποιοι ότι είμαστε διατεθειμένοι, αν χρειαστεί, να πάρουμε το ρίσκο. Αυτή τη φορά ο αέρας πρέπει να πάρει άλλους. Όχι εμάς!


ΠΗΓΗ
https://thesecretrealtruth.blogspot.com