Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ (ΖΟΡΜΠΑ) ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΑΙΜΥΑΛΩΝ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ .

Γεώργιος Κοσμόπουλος
ΤΗΝ 1η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1806 ΑΠΑΡΗΓΟΡΗΤΟΣ Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ.

Στις αρχές του 1800, ο επαναστατικός αναβρασμός που επικρατούσε στα Βαλκάνια για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, αποτελούσε έναν διαρκή πονοκέφαλο στους Τούρκους. Στον ελλαδικό χώρο οι Κλέφτες και Αρματολοί άρχισαν να προετοιμάζουν την Επανάσταση του 1821.

Το Νοέμβριο του 1805, ο πατριάρχης ο Καλλίνικος Ε' εξέδωσε αφορισμό κατά των κλεφτών της Πελοποννήσου και με εγκύκλιο του που διαβάστηκε στις εκκλησίες υποχρέωνε τους ιερείς και το ποίμνιο όχι μόνο να μην τροφοδοτούν τους κλέφτες, αλλά και να τους προδίδουν στην Τουρκική εξουσία.

Την 1ην Φεβρουαρίου 1806 έξι κλέφτες υπό τον Γιάννη (Ζορμπά) Κολοκοτρώνη, τον μικρό και αγαπημένο αδελφό του γέρου του Μοριά ζήτησαν προστασία και τροφοδοσία στην μονή Αιμυαλών Δημητσάνας. Όταν πλησίασαν εξαντλημένοι την μονή ο ηγούμενος που κλάδευε το αμπέλι τους υποδέχτηκε και τους έκρυψε στο ληνό προσεφέροντας τους φαγητό και κρασί.

Ο ηγούμενος όμως έφυγε και πήγε στη Δημητσάνα και "τους πρόδωσε ενθουσιωδώς" στους Τούρκους ότι: «στο ληνό της μονής κρύβονται οι Κολοκοτρωναίοι» Σε λίγο Τουρκικό απόσπασμα πήγε στην μονή και πολιόρκησε τους κλέφτες.

Οι Κολοκοτρωναίοι άρχισαν να βάλουν από τις πολεμίστρες κατά των Τούρκων οι οποίοι είχαν περικυκλώσει τον ληνό.

Οι Τούρκοι βλέποντας πως δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση τους ανάμειξαν θειάφι με κερί φτιάχνοντάς το μικρές μπάλες, που εκσφενδόνιζαν αναμμένες στο ληνό όπου μέσα υπήρχαν κληματόβεργες.

Έτσι αφού παραδόθηκε ο ληνός στο πυρ, αναγκάζονται οι πολιορκημένοι να πραγματοποιήσουν ηρωική έξοδο.

Πρώτος εξέρχεται ο Γιάννης Ζορμπάς βλαστημώντας τους Τούρκους και τον καλόγερο. Αψηφώντας τους πυροβολισμούς και την φωτιά εξέρχεται βάλλοντας κατά των Τούρκων και μαχόμενος ηρωικά πέφτει, εφόσον έπεφταν αρκετά βόλια στην πόρτα του ληνού.

Μετά από τον Ζορμπά πέφτουν ηρωικά και οι υπόλοιποι έξη σύντροφοι του. Για εκφοβισμό και συμμόρφωση των κλεφτών και των ραγιάδων οι Τούρκοι τους έκοψαν τα κεφάλια και αφού τα παλούκωσαν τα διαπόμπευαν μέσα στην Δημητσάνα.

Στη συνέχεια τα πήγαν στην Τρίπολη περνώντας από κάθε πόλη και χωριό. Όταν έφθασαν στην Τρίπολη έδωσε εντολή ο Πασάς να τα παλουκώσουνε στη μέση της πλατείας και δίπλα από τα δυο μεγάλα πλατάνια εκεί που κρέμαγαν τους ονομαστούς κλέφτες που έπιαναν αιχμάλωτους. Είναι η πλατεία που σήμερα έχει πάρει το όνομα του Στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη..

Μετά από αυτό το γεγονός ο Κολοκοτρώνης αποφάσισε να πυρπολήσει την μονή Αιμυαλών και να σκοτώσει τον προδότη ηγούμενο και τους καλογέρους, αλλά ύστερα από πιέσεις των συντρόφων του έφυγε από την Δημητσάνα και τον Μοριά για την Ζάκυνθο όσο το πιο γρηγορότερα μπορούσε διότι όπως έλεγε: «Δεν μας χωράει άλλο εδώ ο τόπος».

Όπως αναφέρει η λαϊκή παράδοση ο Κολοκοτρώνης, αγνάντευε με το κιάλι του από το απέναντι βουνό την Κλινίτσα και είδε τον χαμό των παλικαριών. Σήμερα στη θέση αυτή για ανάμνηση έχει στηθεί ένας μεγάλος σταυρός.

Η λαϊκή μούσα από αυτά τα γεγονότα διέσωσε το γνωστό δημοτικό τραγούδι: 

"Καλόγερος εκλάδευε στις Αιμυαλούς τ'αμπέλι
κι οι Κλέφτες τον αγνάντευαν από ψηλή ραχούλα
βλέπει από πέρα κι έρχονται το Γιώργο και το Γιάννη.
Γεια σου χαρά σου γούμενε. Καλώς τα παλικάρια.
Για κρύψε μας καλόγερε, κρύψε μας μπουραζιέρη,
ψωμί κρασί για φέρε μας τ' είμαστε πεινασμένα...
Τήρα καλά καλόγερε να μη μας μαρτυρήσεις ...

Ο Θοδωρής αγνάντευε ψηλά από την Κλινίτσα
και των συντρόφων μίλησε, της συντροφιάς του λέει.
Σηκώτε για να φύγουμε στη Ζάκυνθο να πάμε
τι μας εζώσαν τα σκυλιά, οι άπιστοι μουρτάτες.

Από την αποτυχημένη επανάσταση του 1770 τα ’’Ορλωφικά’’ έως και το 1821 εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας μας.

Αυτούς τους γνήσιους αγωνιστές οι συνεργάτες των Τούρκων τους αποκαλούσαν κατσαπλιάδες και τους κυνηγούσαν τα αποσπάσματα της εκκλησίας με διαταγή του πατριαρχείου.

Σήμερα δυστυχώς εάν κανείς ψάξει στο Ιντερνέτ να διαβάσει για την Ι.Μ. Αιμυαλών Δημητσάνας δεν μαθαίνει απολύτως τίποτε για την συνεργασία του ηγουμένου με τους Τούρκους.

Αυτό που διαβάζει ο αναγνώστης είναι μόνο …….η προσφορά και οι θυσίες της μονής και της εκκλησίας στα χρόνια της σκλαβιάς για την απελευθέρωση των Ελλήνων. 

Μάλιστα με την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού διαφημίζουν στους επισκέπτες τον «Ληνό των Κολοκοτρωναίων» σαν τουριστικό αξιοθέατο, αντί να ντρέπονται!!


Ενδυμίων Γεώργιος Κοσμόπουλος

ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΛΗΝΟΣ ΤΩΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ: Ο Ληνός είναι ένα παραδοσιακό αγροτικό κτίσμα που χρησίμευε και σαν βοηθητικός εργαστηριακός χώρος. Αποθήκευαν τα σταφύλια, τα πατούσαν ή έκαναν πρόχειρο βρασμό του μούστου. Εξυπηρετούσε και την εποχιακή κατοίκηση των μικροκαλλιεργητών τότε που στα χωράφια ή στα αμπέλια δούλευαν ήλιο με ήλιο




https://www.facebook.com