Πραγματικότητα και Ψευδαισθητική Αντίληψη 
Υπάρχει
ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΥΣΙΑ (αν μπορούμε να το ονομάσουμε
«Ουσία», αφού είναι «Χωρίς Ιδιότητες», που μπορεί να αναγνωρίσει η
Αντίληψη), Χωρίς Χρόνο, που Περιλαμβάνει Δυνητικά όλες τις καταστάσεις
κι όλα όσα υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν.
Σε
Κατάσταση Ακινησίας της Ουσίας Βιώνεται η Ίδια η Ουσία, Αυτό που Είναι
Πραγματικά, το Ως Έχει… και τότε μιλάμε για Αυτοσυνειδησία.
Σε
Κατάσταση Δραστηριότητας, όταν Αναδύεται η Αντίληψη, η Αναλυτική
Διερεύνηση της Ουσίας, τότε (αυτή η Ίδια η Αντίληψη διακρίνει),
διακρίνουμε την Κατάσταση της Βίωσης της Ουσίας (που ονομάσαμε
Αυτοσυνειδησία), και την Κατάσταση της Δραστηριότητας, που δίνει μια
«Άλλη Όψη της Πραγματικότητας».
Χαρακτηρίζουμε
την Βίωση της Ουσίας, όταν Εκδηλώνεται, ή όταν Πραγματώνεται, σαν την
Πραγματικότητα, σαν την Αληθινή Κατάσταση και ονομάζουμε την
Δραστηριότητα της Αντίληψης Ψευδαισθητική Αντίληψη.
Τι
σημαίνει Ψευδαισθητική Αντίληψη; Όχι ότι δεν υπάρχει, αφού βιώνεται σαν
πραγματικότητα. Υπάρχει την Στιγμή που Εκδηλώνεται. Αυτός είναι ο μόνος
πραγματικός χαρακτήρας της: Ένα Στιγμιαίο Όραμα που κρατιέται στην
ύπαρξη (όσο κρατιέται) επειδή ρέει συνεχώς. Είναι όμως Ψευδαισθητική
επειδή δεν Αναφέρεται στην Ουσία, δεν δίνει «πληροφορία για την Ουσία,
αλλά είναι μόνο Δραστηριότητα (της Ουσίας), Δραστηριότητα, δηλαδή
Αντίληψη της Ουσίας, Αντίληψη των σχέσεων της Ουσίας και όλων όσων
αναδύονται από την Δραστηριότητα της Ουσίας, της μεταβολής, της
εξέλιξης, δηλαδή ένα Όραμα, ένα Φαινόμενο, μια Εικονική Πραγματικότητα.
Όλη
αυτή η Ψευδαισθητική Πραγματικότητα που Ξεδιπλώνεται (Οραματικά Πάντα)
σαν «Δημιουργία», Στηρίζεται στην Ουσία, είναι Δραστηριότητα της Ουσίας,
ένα αντιληπτικό Φαινόμενο, όσο «μακριά» κι αν εξελίσσεται. Όλη η
«Δημιουργία» Εξελίσσεται Μέσα στην Ουσία, σαν ένα Εσωτερικό Αντιληπτικό
Φαινόμενο. Δεν υπάρχει πραγματική δημιουργία, έξω από την Ουσία.
Η
Βίωση της Ουσίας είναι δυνατή μόνο σε Κατάσταση Πλήρους Αφύπνισης. Και
μόνο σε Κατάσταση Πλήρους Αφύπνισης γίνεται αντιληπτό ότι «Όλα Γίνονται
Μέσα στην Ουσία», ότι δεν υπάρχει «εξωτερική» δημιουργία.
Η
«Απορρόφηση» όμως στην Ψευδαισθητική Αντίληψη «δημιουργεί» ένα «τοπικό
χαρακτήρα» του Παρατηρητή, κι αυτό «δημιουργεί» την πολλαπλότητα των
«όντων». Στην πραγματικότητα τα «όντα» είναι η Ίδια η Ουσία που «βλέπει»
μέσα από «τοπικούς περιορισμούς»… Έτσι τα όντα που απορροφιούνται στην
Ψευδαισθητική Πραγματικότητα και την θεωρούν (σαν Ξεχωριστή από την Βάση
της Ουσίας) σαν απόλυτη πραγματικότητα, αντιλαμβάνονται, «σκέπτονται»,
ότι υπάρχει μια Εξωτερική Αιτία, μια Αληθινή Δημιουργία, μέσα στην οποία
βιώνουν την πραγματικότητα κι οικοδομούν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία.
Πρόκειται απλά για μια (λάθος) ερμηνεία, κι είναι λάθος γιατί
«παραβλέπονται» κάποια «στοιχεία».
Η
Ουσία Ονομάζεται, στις Παραδόσεις, Βράχμαν, Πουρουσά, Σίβα, Ταό, Χάος,
Θεός (στην δυτική θεολογία). Η Δραστηριότητα της Ουσίας ονομάζεται
(αντίστοιχα) Μάγια, Πρακρίτι, Σάκτι, Τε, Φάνης, Δημιουργικός Λόγος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου