Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΠΟΤΕ! (μάθετε την τώρα...)
Διαβάστε μέχρι το τέλος και δείτε τι ανθρώπους τιμάμε (ακόμα) σε αυτήν την χώρα των Ελλήνων !
***
Η Τράπεζα της Ανατολής (ΤτΑ) ιδρύθηκε το 1904 σε χρυσά Γαλλικά φράγκα.
Κατετέθησαν 50% των κεφαλαίων από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και 50 % των κεφαλαίων από την Κεντρική Τράπεζά της Γερμανίας. Η Γερμανία απεσύρθει μετά από περίπου ενάμιση έτος και παρέμεινε η ΤτΑ στην ιδιοκτησία των Χαζάρων 100%. Έπρεπε να γίνει αυτό επειδή ήταν δομημένη σε δραχμές...
Ο Ελληνισμός όμως δεν ήταν ο μεγάλος Ελληνισμός, ήταν η Ελλάδα της Μελούνας. Ήταν μόνο η Στερεά και η Πελοπόννησος. Η Κρήτη ήταν ακόμα σκλαβωμένη. Η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Θράκη ήταν σκλαβωμένες ... Τα νησιά του Αιγαίου το ίδιο...
Ο Ελληνισμός δραστηριοποιούνταν στην Κωνσταντινούπολη, στην Σμύρνη, στην Αλεξάνδρεια, στα Ιεροσόλυμα, στην Μυτιλήνη και στήν Θεσσαλονίκη, όλες Τουρκοκρατούμενες περιοχές. Αλλά το χρυσό Γαλλικό φράγκο ήταν τότε όπως και η χρυσή λύρα Αγγλίας. Ήταν τα κύρια νομίσματα των διεθνών συναλλαγών.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΧΑΖΑΡΩΝ
Ήταν λοιπόν υπό τον μανδύα του προβάτου, δηλαδή δεν γνώριζε κανένας ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν ιδιοκτησία των Χαζάρων.
Είχαν βάλει και εκείνο το ωραίο "της Ελλάδος".
Όλοι οι Έλληνες λοιπόν της διασποράς νόμιζαν ότι κατέθεταν τα λεφτά τους σε Ελληνική τράπεζα.
Όταν λοιπόν με τον συνήθη τρόπο οι Χαζάροι δημιούργησαν την καταστροφή της Μικράς Ασίας. Όταν ερχόταν η μεγάλη καταστροφή η Ελλάδα είχε 480 εργοστάσια ενώ η περιοχή της Σμύρνης μόνον είχε 6.500 εργοστάσια Ελληνικής ιδιοκτησίας! Σκεφτείτε τι γινόταν με το εμπόριο από την Ρουμανία, τον Δούναβη, τον Εύξεινο Πόντο, την Κωνσταντινούπολη, την Μυτιλήνη, την Σμύρνη, την Αλεξάνδρεια και τα Ιεροσόλυμα.
Παντού την πρωτοκαθεδρία είχαν οι Έλληνες και κατείχαν το 90% του χρυσού του εμπορίου της εποχής γιατί ήσαν πάντα ναυτικοί και μπορούσαν και διακινούσαν τα αγαθά.
Γι' αυτόν τον λόγο λοιπόν φτιάξανε αυτήν την τράπεζα σε χρυσά Γαλλικά φράγκα για να προσελκύσουν τις ''επενδύσεις'' των Ελλήνων...
ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - ΖΑΧΑΡΩΦ & Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Την καταστροφή της Σμύρνης την προκάλεσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον φίλο του τον Ζαχάρωφ, και οι δύο βέβαια καταγωγής Χαζάρικης. Αυτό ήταν η μεγαλυτέρα καταστροφή του Ελληνισμού! Το χάσιμο της γης της Ιωνίας. Η Ιωνία χάθηκε μετά από 3000 χρόνια παρουσία των Ελλήνων. Επτά από τους σοφούς της αρχαίας Ελλάδος δραστηριοποιήθηκαν στην Ιωνία και στα νησιά του Αιγαίου.... Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος , Πιττακός ο Μυτιληναίος. Όλη λοιπόν η διανόηση η Ελληνική χάθηκε. 3000 χρόνια παρουσίας χάθηκαν σε διάστημα 6 μηνών γιατί έτσι αποφάσισαν οι δύο Χαζάροι.
Ο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν δεύτερος ξάδερφος του Κεμάλ Ατατούρκ. Όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ προτάθηκε για το βραβείο νόμπελ το 1933, την πρόταση για το βραβείο την έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος !
Εάν δείτε το γράμμα που έγραψε στη επιτροπή νόμπελ για να δώσουν το βραβείο στον Κεμάλ Ατατούρκ, θα σας σηκωθεί η τρίχα! Θα νομίζετε ότι αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Ελλάδος ενώ είχε σφάξει ακριβώς πριν 8 χρόνια 2.000.000 Έλληνες στην Σμύρνη και τα παράλια της Μικράς Ασίας. Αυτή είναι η ιστορία που δεν σας είπανε ποτέ. Αυτή είναι η ιστορία που πρέπει να καθορίσει το μέλλον σας, αφού αρχίσετε να σκέφτεσθε.
Όταν λοιπόν οι Έλληνες αυτής της μεγάλης Ελλάδας είδαν ότι έρχεται η λαίλαπα των Τούρκων πήγανε και μετέφεραν τους τίτλους ιδιοκτησίας, των ακινήτων, των εργοστασίων τους. Όλα τα μετέφεραν στην Τράπεζα της Ανατολής. Γι' αυτούς ήταν βέβαια Ελληνική τράπεζα και ήταν ο μόνος τρόπος να διασωθεί η περιουσία τους, αφού τα κεντρικά προέρχοντω από την Κεντρική Τράπεζά της Ελλάδος. Κανένας δεν εγνώριζε ότι όλο αυτό ήταν το σχέδιο των Χαζάρων...
Η καταστροφή της Σμύρνης και η απώλεια της γης της Ιωνίας είχε έναν και μόνο σκοπό. Πως να κατασχεθεί ο χρυσός και η περιουσία των Ελλήνων της διασποράς.
ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ 25/9/2013
ΔΟΚΤΟΡ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΙ ΕND
ART FM RADIO ΚΥΠΡΟΥ
Απομαγνητοφώνηση & Επιμέλεια ΟΜΑΔΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ
http://www.nobelprize.org/nomination/archive/peace/nomination.php?action=show&showid=2046
Nomination letter by Eleftherios K. Venizelos for the conferral of the Nobel Peace Prize upon Mustafa Kemal Pasha (Ataturk)
(Translation from French into English by Stella Colston)
Athens, January 12, 1934
Mister President,
For almost seven centuries the whole of the Near East and a large part of Central Europe was a theatre for bloody wars. The main cause of this was the Ottoman Empire and the absolutist regime of the Sultans.
The subjugation of Christian peoples, the religious wars of the Cross against the Crescent which inevitably followed, and the successive resurgences of all the peoples who aspired to their liberation, created a situation which remained a permanent source of danger as long as the Ottoman Empire retained the imprint of the Sultans.
The foundation of the Turkish Republic in 1922, when the national movement of Moustafa Kemal Pasha triumphed over its adversaries, put a definitive end to that state of instability and intolerance.
Indeed, very rarely has such a radical change been achieved in so short a time in the life of a nation.
An empire in decline, living under a theocratic regime where the notions of law and religion intermingled, was turned into a modern nation state, full of vigor and life.
Through the impetus given by the great reformer Moustafa Kemal Pasha, the absolutist regime of the Sultans was abolished, and the state became truly secular. The whole nation embraced progress, rightly ambitious to be present at the forefront of civilized peoples.
But the consolidation of peace went hand in hand with all the internal reforms which gave the new, predominantly ethnic Turkish state the image it has nowadays. Indeed, Turkey did not hesitate to accept legally the loss of provinces inhabited by other nationalities and, satisfied with the ethnic and political borders defined by the treaties, she became a true pillar for peace in the Near East.
We, the Greeks, who had been driven for centuries of bloody battles into continuous confrontation with Turkey, were the first to feel the effects of the deep change which occurred in that country, the successor of the old Ottoman Empire.
Having discerned, very soon after the catastrophe in Asia Minor, the opportunity of an understanding with reborn Turkey - which came out of the war as a national state-we offered her our hand which she took with sincerity.
This rapprochement, which shows that even peoples divided by the most serious differences can come closer to each other when they become filled with the sincere desire for peace, was beneficial both for the two countries involved and for keeping the peace in the Near East.
The man to whom this invaluable contribution to the cause of peace is due is, of course, the President of the Turkish Republic, Moustafa Kemal Pasha.
Thus, I have the honour, as the leader of the Hellenic Government in 1930, when the signature of the Greek-Turkish pact marked a new era in the march of the Near East towards peace, to propose Moustafa Kemal Pasha as a candidate for the distinguished honour of the Nobel Peace Prize.
Yours sincerely,
E. K. Venizelos
(Translation from French into Greek by Penny Pouliou)
Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934
Κύριε Πρόεδρε,
Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων.
Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα 'ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.
Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ' αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας.
Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική.
Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή.
Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών.
Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν
άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια.
Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά.
Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη.
Με βαθύτατη εκτίμηση
Ε. Κ. Βενιζέλος
Ήταν λοιπόν υπό τον μανδύα του προβάτου, δηλαδή δεν γνώριζε κανένας ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν ιδιοκτησία των Χαζάρων.
Είχαν βάλει και εκείνο το ωραίο "της Ελλάδος".
Όλοι οι Έλληνες λοιπόν της διασποράς νόμιζαν ότι κατέθεταν τα λεφτά τους σε Ελληνική τράπεζα.
Όταν λοιπόν με τον συνήθη τρόπο οι Χαζάροι δημιούργησαν την καταστροφή της Μικράς Ασίας. Όταν ερχόταν η μεγάλη καταστροφή η Ελλάδα είχε 480 εργοστάσια ενώ η περιοχή της Σμύρνης μόνον είχε 6.500 εργοστάσια Ελληνικής ιδιοκτησίας! Σκεφτείτε τι γινόταν με το εμπόριο από την Ρουμανία, τον Δούναβη, τον Εύξεινο Πόντο, την Κωνσταντινούπολη, την Μυτιλήνη, την Σμύρνη, την Αλεξάνδρεια και τα Ιεροσόλυμα.
Παντού την πρωτοκαθεδρία είχαν οι Έλληνες και κατείχαν το 90% του χρυσού του εμπορίου της εποχής γιατί ήσαν πάντα ναυτικοί και μπορούσαν και διακινούσαν τα αγαθά.
Γι' αυτόν τον λόγο λοιπόν φτιάξανε αυτήν την τράπεζα σε χρυσά Γαλλικά φράγκα για να προσελκύσουν τις ''επενδύσεις'' των Ελλήνων...
ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - ΖΑΧΑΡΩΦ & Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Την καταστροφή της Σμύρνης την προκάλεσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος με τον φίλο του τον Ζαχάρωφ, και οι δύο βέβαια καταγωγής Χαζάρικης. Αυτό ήταν η μεγαλυτέρα καταστροφή του Ελληνισμού! Το χάσιμο της γης της Ιωνίας. Η Ιωνία χάθηκε μετά από 3000 χρόνια παρουσία των Ελλήνων. Επτά από τους σοφούς της αρχαίας Ελλάδος δραστηριοποιήθηκαν στην Ιωνία και στα νησιά του Αιγαίου.... Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος , Πιττακός ο Μυτιληναίος. Όλη λοιπόν η διανόηση η Ελληνική χάθηκε. 3000 χρόνια παρουσίας χάθηκαν σε διάστημα 6 μηνών γιατί έτσι αποφάσισαν οι δύο Χαζάροι.
Ο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΑΤΑΤΟΥΡΚ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΕΙΡΗΝΗΣ
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν δεύτερος ξάδερφος του Κεμάλ Ατατούρκ. Όταν ο Κεμάλ Ατατούρκ προτάθηκε για το βραβείο νόμπελ το 1933, την πρόταση για το βραβείο την έκανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος !
Εάν δείτε το γράμμα που έγραψε στη επιτροπή νόμπελ για να δώσουν το βραβείο στον Κεμάλ Ατατούρκ, θα σας σηκωθεί η τρίχα! Θα νομίζετε ότι αυτός είναι ο μεγαλύτερος ευεργέτης της Ελλάδος ενώ είχε σφάξει ακριβώς πριν 8 χρόνια 2.000.000 Έλληνες στην Σμύρνη και τα παράλια της Μικράς Ασίας. Αυτή είναι η ιστορία που δεν σας είπανε ποτέ. Αυτή είναι η ιστορία που πρέπει να καθορίσει το μέλλον σας, αφού αρχίσετε να σκέφτεσθε.
Όταν λοιπόν οι Έλληνες αυτής της μεγάλης Ελλάδας είδαν ότι έρχεται η λαίλαπα των Τούρκων πήγανε και μετέφεραν τους τίτλους ιδιοκτησίας, των ακινήτων, των εργοστασίων τους. Όλα τα μετέφεραν στην Τράπεζα της Ανατολής. Γι' αυτούς ήταν βέβαια Ελληνική τράπεζα και ήταν ο μόνος τρόπος να διασωθεί η περιουσία τους, αφού τα κεντρικά προέρχοντω από την Κεντρική Τράπεζά της Ελλάδος. Κανένας δεν εγνώριζε ότι όλο αυτό ήταν το σχέδιο των Χαζάρων...
Η καταστροφή της Σμύρνης και η απώλεια της γης της Ιωνίας είχε έναν και μόνο σκοπό. Πως να κατασχεθεί ο χρυσός και η περιουσία των Ελλήνων της διασποράς.
ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ 25/9/2013
ΔΟΚΤΟΡ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΙ ΕND
ART FM RADIO ΚΥΠΡΟΥ
Απομαγνητοφώνηση & Επιμέλεια ΟΜΑΔΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ
***
http://www.nobelprize.org/nomination/archive/peace/nomination.php?action=show&showid=2046
Nomination letter by Eleftherios K. Venizelos for the conferral of the Nobel Peace Prize upon Mustafa Kemal Pasha (Ataturk)
(Translation from French into English by Stella Colston)
Athens, January 12, 1934
Mister President,
For almost seven centuries the whole of the Near East and a large part of Central Europe was a theatre for bloody wars. The main cause of this was the Ottoman Empire and the absolutist regime of the Sultans.
The subjugation of Christian peoples, the religious wars of the Cross against the Crescent which inevitably followed, and the successive resurgences of all the peoples who aspired to their liberation, created a situation which remained a permanent source of danger as long as the Ottoman Empire retained the imprint of the Sultans.
The foundation of the Turkish Republic in 1922, when the national movement of Moustafa Kemal Pasha triumphed over its adversaries, put a definitive end to that state of instability and intolerance.
Indeed, very rarely has such a radical change been achieved in so short a time in the life of a nation.
An empire in decline, living under a theocratic regime where the notions of law and religion intermingled, was turned into a modern nation state, full of vigor and life.
Through the impetus given by the great reformer Moustafa Kemal Pasha, the absolutist regime of the Sultans was abolished, and the state became truly secular. The whole nation embraced progress, rightly ambitious to be present at the forefront of civilized peoples.
But the consolidation of peace went hand in hand with all the internal reforms which gave the new, predominantly ethnic Turkish state the image it has nowadays. Indeed, Turkey did not hesitate to accept legally the loss of provinces inhabited by other nationalities and, satisfied with the ethnic and political borders defined by the treaties, she became a true pillar for peace in the Near East.
We, the Greeks, who had been driven for centuries of bloody battles into continuous confrontation with Turkey, were the first to feel the effects of the deep change which occurred in that country, the successor of the old Ottoman Empire.
Having discerned, very soon after the catastrophe in Asia Minor, the opportunity of an understanding with reborn Turkey - which came out of the war as a national state-we offered her our hand which she took with sincerity.
This rapprochement, which shows that even peoples divided by the most serious differences can come closer to each other when they become filled with the sincere desire for peace, was beneficial both for the two countries involved and for keeping the peace in the Near East.
The man to whom this invaluable contribution to the cause of peace is due is, of course, the President of the Turkish Republic, Moustafa Kemal Pasha.
Thus, I have the honour, as the leader of the Hellenic Government in 1930, when the signature of the Greek-Turkish pact marked a new era in the march of the Near East towards peace, to propose Moustafa Kemal Pasha as a candidate for the distinguished honour of the Nobel Peace Prize.
Yours sincerely,
E. K. Venizelos
(Translation from French into Greek by Penny Pouliou)
Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934
Κύριε Πρόεδρε,
Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων.
Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα 'ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.
Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του, έθεσε οριστικά τέλος σ' αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας.
Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική.
Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή.
Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών.
Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν
άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια.
Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά.
Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη.
Με βαθύτατη εκτίμηση
Ε. Κ. Βενιζέλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου