
Η Αθηνά μοιάζει να «θυμώνει» και αποφασίζει να επέμβει στο μυστικό. Η «επέμβαση» είναι τέτοια που «μεταμορφώνει» την Γοργόνα. Φαινομενικά, η Μέδουσα, παραμορφώνεται σε ένα άσχημο τέρας, αλλά ουσιαστικά η Αθηνά την κάνει ακόμα ισχυρότερη απ’ όσο ήταν πριν. Της έδωσε την δύναμη να «πετρώνει» όποιον την κοιτά, της έδωσε περισσότερη γνώση ή θετικές δυνάμεις (τα φίδια αντί για μαλλιά στο κεφάλι), προεξέχουσα γλώσσα (πολυγνωσία, κήρυγμα, φωνή κάποιας θεότητας), δόντια (ως επιθετικά ή/και αμυντικά όπλα), μεταλλικά (χάλκινα) χέρια και την κάλυψε με φολίδες σαν ερπετό, ίσως, επειδή έπρεπε να μοιάζει ως τέτοιο (ή σαν σύμβολο της αδάμαστης δύναμης).
Η Μέδουσα Γοργώ, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα νοήμων, πανέξυπνο και ηγετικό, όσο και έμβιο άρμα μάχης. Αυτή η μετατροπή, φαίνεται να ήταν απαραίτητη, προκειμένου να «κυοφορήσει» τους απογόνους της από τον Ποσειδώνα. Τον ρόλο της «μαίας» αποδεικνύεται πως κερδίζει επάξια ο ημίθεος (γιος του Δία και της Δανάης) Περσέας ο οποίος, αφού παίρνει τις απαραίτητες προφυλάξεις, «αποκεφαλίζει» την Μέδουσα οπότε και «γεννιούνται» δύο νέες πολεμικές μηχανές: ο πολεμιστής Χρυσάωρ και ο φτερωτός Πήγασος (με τον οποίο ο Βελλεροφόντης πολέμησε την Χίμαιρα).
Ο Περσέας παραδίδει το κεφάλι της Μέδουσας, το Γοργόνειο, στην Αθηνά, η οποία το τοποθετεί επάνω της, στο στήθος και στην ασπίδα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όλες οι «δυνάμεις» του Γοργόνειου ενσωματώνονται και μετουσιώνονται στην «καινούργια» Αθηνά.
Συμπέρασμα
Με απλούστερα λόγια, η πιθανότερη αποκρυπτογράφηση του μύθου, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Μέδουσα ήταν ένα έμβιο οπλικό σύστημα, ταυτόχρονα και ιπτάμενο όχημα (αφού είχε φτερά) το οποίο μπορούσε να αποσπάται σε τρία βασικά μέρη: το Γοργόνειο (κεφαλή, άρα και το κυριότερο σώμα), τον Πήγασο και τον Χρυσάωρα.
Τα δύο τελευταία αποχωρούν ή αναχωρούν προς άλλες κατευθύνσεις ή και «αποστολές».
Το Γοργόνειο, όμως, παραχωρείται στην Αθηνά, υπό την εποπτεία της οποίας «δημιουργήθηκε» με την συμβολή του Ποσειδώνα (την προκατακλυσμιαία θεότητα των «ανώτατων υδάτων», δηλαδή, του ουρανού).
Η ανάλυση των συμβολισμών προέρχονται από:
Το Λεξικό των Συμβόλων, Juan – Eduardo Cirlot
Λεξικό Συμβόλων, J. C. Cooper
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου