Στην ΑΡ-ΜΑΚΕΔΩΝ ο ΕΣΧΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Όπως όλες οι προφητείες του κόσμου –ακριβώς επειδή δεν αναφέρονται στο πότε θα συμβούν παρά αναφέρουν κάποια «σημάδια» ή «τέρμενα» της εποχής– μπορούν να «κουμπώσουν» σε οποιαδήποτε ιστορική περίοδο με πολέμους, μάχες, λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, αρρώστιες κλπ. Έτσι, λοιπόν, δεν θα ασχοληθούμε με το «πότε», αλλά με το «που».

Σε όσους έχουν ασχοληθεί να διαβάσουν την Βίβλο, είναι γνωστό το μίσος των Ιουδαίων προς δύο μεγάλες κατευθύνσεις: της Βαβυλώνας και των Ελλήνων. Επειδή και οι δύο κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ. Η Μεσοποταμία (σημερινό Ιράκ), μάλιστα, μισείται λόγω της εβδομηντάχρονης εξορίας τους.....

Ειδικότερα για τους Έλληνες στα βιβλία των Μακκαβαίων (και όχι μόνο) συναντούμε το απροκάλυπτο μίσος για τους Έλληνες. Γιατί; Ας δούμε συνοπτικά τα γεγονότα.

Μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους, οι Πέρσες νίκησαν τους τελευταίους και κληρονόμησαν την αυτοκρατορία τους, παραχωρώντας στην ιερατική κάστα το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης και το καθεστώς της απόλυτης θεοκρατίας.

Το 332 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος πέρασε από την Παλαιστίνη, αναγνώρισε το ημιαυτόνομο θεοκρατικός καθεστώς και συνέχισε την εκστρατεία του. Μετά τον ξαφνικό θάνατό του, οι Πτολεμαίοι απέσπασαν την χώρα από τους Σελευκίδες και την εντάξανε στις κτήσεις τους. Γύρω στο 200 π.Χ. οι Σελευκίδες ανακαταλαμβάνουν την χώρα. Ο βασιλιάς Αντίοχος Γ΄ μετά από δύο σημαντικές νίκες έδιωξε τους Πτολεμαίους από την Παλαιστίνη και η χώρα προσαρτήθηκε στην αυτοκρατορία της Αντιόχειας. Το 188 π.Χ. ο Αντίοχος επιβάλει βαριά φορολογία σε όλους τους υπηκόους του προκειμένου να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που χρωστούσε στους Ρωμαίους. Το 187 π.Χ. τον διαδέχεται ο Σέλευκος ο Δ΄ κι αυτόν ο Αντίοχος Δ΄ το 175 π.Χ. Το 168 π.Χ. μπαίνει θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ, απαγόρευσε με διάταγμα την ιουδαϊκή θρησκεία και απείλησε με ποινή θανάτου όσους θα τολμούσαν στο εξής να τηρούν την αργία του Σαββάτου και να εφαρμόζουν στα παιδιά τους την περιτομή. Κατάργησε την λατρεία του Γιαχβέ και αφιέρωσε τον ναό του στον Ολύμπιο Δία (Μάριου Βερέττα, Η Βίβλος και οι Έλληνες, τόμος 1ος).

Ο ήπιος εξελληνισμός της πτολεμαϊκής περιόδου δυναμιτίστηκε και την θέση του πήρε ο ολέθριος μισελληνισμός.

Αναρίθμητες γενιές Ιουδαίων ανατράφηκαν με το μίσος εναντίων των Ελλήνων και το μίσος αυτό μεταλαμπαδεύτηκε ατόφιο στην μεταγενέστερη ιουδαϊκή θρησκοπολιτική αίρεση του χριστιανισμού, η οποία, όταν αιώνες αργότερα κατέλαβε την ρωμαϊκή εξουσία, προσπάθησε με κάθε μέσο να εξολοθρεύσει την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον πολιτισμό τους. Και συνεχίζει να το κάνει στις μέρες μας.

Αυτό το μίσος διοχετεύεται και περνά μέσα από την Αποκάλυψη σαν συγκεντρωτικός φακός για να στείλει την ολέθρια δέσμη του σε έναν συγκεκριμένο στόχο. Ο παγκόσμιος πόλεμος που, και καλά, σύμφωνα με τις διάφορες ερμηνείες, προβλέπει ο Ιωάννης, θα γίνει σε έναν συγκεκριμένο τόπο ή με αφορμή τον συγκεκριμένο τόπο: «και συνήγαγεν αυτούς εις τον τόπον τον καλούμενον Εβραϊστί Αρμαγεδών» (Αποκάλυψις ΙΣτ 16).

 Σαν λέξη, το «Αρμαγεδών», δεν έχει καμία έννοια στα εβραϊκά. Σαν μέρος είναι ανύπαρκτο και δεν αναφέρεται πουθενά αλλού μέσα στην Βίβλο. Μελετητές, ωστόσο, πιστεύουν ότι αποτελεί τον συνδυασμό των Εβραϊκών λέξεων Χαρ (λόφος ή βουνό) και Μεγγιδώ (μια πόλη στην Παλαιστίνη).

Κατά την ταπεινή μας άποψη, η λέξη Αρμαγεδών είναι σύνθετη από το αρ- και το επίθετο «Μακεδών».

(όπου αρ- εκ του «αρόω»= οργώνω, καλλιεργώ γη, Λατινικά ar-o. Συγγενείς λέξεις που σχετίζονται με την γη=αρ είναι το «άροτρο»= αλέτρι, «αροτήρ»=γεωργός κ.α.)

Συνεπώς το «Αρμαγεδών» με μία ελάχιστη παραφθορά του «κ» σε «γ» γίνεται «Αρ-Μακεδών» δηλαδή η «γη της Μακεδονίας».

Με βάση τα προηγούμενα, ο συλλογισμός είναι σωστότερος εκείνου που αφορά την Μεγγιδώ ως την πόλη όπου θα διεξαχθεί ο εξολοθρευτικός και έσχατος πόλεμος.

Το ζήτημα είναι το εξής: ο Ιωάννης προβλέπει, προσδοκεί ή προσχεδιάζει για τις επόμενες γενιές;

Πηγή

http://okloios.blogspot.com/2012/01/blog-post_8982.html