Ο Καντάφι ήταν ληγμένος…

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Ο Μουαμμάρ Καντάφι ήρθε στο προσκήνιο της ιστορίας του 20ου αιώνα όταν αυτός και άλλοι νεαροί Λίβυοι αξιωματικοί ανέτρεψαν τον βασιληά Ίντρις, ο οποίος είχε φέρει τις ξένες εταιρείες για να απομυζούν, με τις χαμηλότερες τιμές παγκοσμίως, τον πλούτο της χώρας, το πετρέλαιο. Αυτά συνέβαιναν το 1969. Όταν συναντήθηκα με τον Καντάφι, 40 χρόνια μετά, τον Οκτώβριο του 2009, ακόμα αποκαλούσε τον εαυτό του σοσιαλιστή και ορκισμένο εχθρό του καπιταλισμού και προωθούσε το Πράσινο Βιβλίο του ως παγκόσμιο οδηγό για την κοινωνική δικαιοσύνη. Αλλά ο Καντάφι είχε σαφώς έρθει σε συνδιαλλαγή με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις άρχουσες ελίτ της Ευρώπης. Οι Δυτικοί και Ασιάτες εκπρόσωποι των πολυεθνικών βρισκόντουσαν παντού στην Τρίπολη, την πρωτεύουσα της Λιβύης, η οποία έσφυζε από κατασκευαστικά προγράμματα που εκτελούσαν ξένοι για τις ξένες εταιρείες. Η Λιβύη και τα έξι εκατομμύρια κάτοικοί της είχαν γίνει ο απόλυτος «προορισμός» για τις πολυεθνικές και οι ένοπλες δυνάμεις του Καντάφι βρισκόντουσαν σε συνεχή συνεργασία με τις δυνάμεις επέμβασης της πολεμικής μηχανής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ο Καντάφι έλεγε στους επισκέπτες της τεράστιας, προσωπικής του σκηνής σε στρατόπεδο της πόλης, ότι παρέμενε αφοσιωμένος στην καταστροφή του «καπιταλισμού», αλλά η Ουάσιγκτων, το Λονδίνο και το Παρίσι δεν φαίνεται να τον έπαιρναν στα σοβαρά.

Από τις 11/9, ο Καντάφι φαινόταν να ανησυχεί περισσότερο για τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές, όπως στην γειτονική Αλγερία των οποίων η καταστολή κόστισε 200.000 ζωές, παρά για τις μηχανορραφίες Αμερικανών και Ευρωπαίων. Συντόνιζε στρατιωτικές κινήσεις με τους Αμερικανούς στην περιοχή Sahel της Βόρειας Αφρικής και συνεργάστηκε στενά με την CIA για να «ξετρυπώσει» στοιχεία που υποτίθεται ότι ανήκαν στην Αλ-Κάϊντα. Το 2008, η Κοντολίζα Ράϊς ήταν στην Τρίπολη. «Ανυπομονώ ν’ ακούσω την άποψη του ηγέτη για τον κόσμο», είπε η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ. Ο Καντάφι είχε ήδη διατυπώσει την αγάπη του για την γυναίκα που αποκαλούσε «Λίζα», την «αγαπημένη του Αφρο-Αμερικανίδα γυναίκα», η οποία, έλεγε, «δίνει εντολές στους Άραβες ηγέτες».
Το 2009, το έτος που επισκέφθηκα την Λιβύη με μια αποστολή όπου επικεφαλής ήταν η πρώην γερουσιαστής της Georgia, Cynthia McKinney, ο Καντάφι είχε μόλις υπογράψει μια «ιστορική» συμφωνία για στρατιωτική και διπλωματική συνεργασία με τις ΗΠΑ. Η αμερικανική Διοίκηση Αφρικής, η Africom, και η Λιβύη είχαν δεσμευθεί να συνεργασθούν σε ζητήματα διατήρησης της ειρήνης, θαλάσσιας ασφάλειας, αντιτρομοκρατίας και αφρικανικής ασφάλειας και σταθερότητας.
Όμως, είδαμε έναν Καντάφι στην τηλεόραση τις προάλλες, χωρίς να μοιάζει καθόλου με τον ατάραχο άνδρα που είχα συναντήσει στην μεγάλη σκηνή 16 μήνες πριν, μαινόμενο ότι δέχεται συντονισμένη επίθεση από Ηνωμένες Πολιτείες και φανατικούς ισλαμιστές. Οι ισχυρισμοί του αυτοί έμοιαζαν πολύ με την τελευταία δημόσια δήλωση του πρώην Αιγύπτιου προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ, πριν αποχωρήσει εσπευσμένα από την εξουσία. Ο Καντάφι μείωνε τους αντιπάλους του χαρακτηρίζοντάς τους ανίδεους και αχάριστους που δεν γνώριζαν τίποτα για την δόξα της χώρας τους ή απλώς ότι έπαιρναν παραισθησιογόνα. Ο γυιος του, Σεΐφ ελ-Ισλάμ Καντάφι, είχε απειλήσει νωρίτερα τον πληθυσμό της Λιβύης με εμφύλιο πόλεμο. Τόσο ο πατέρας όσο και ο γυιος φαινόντουσαν εκτός τόπου, εκτός ελέγχου και έτοιμοι για φευγιό. Πράγμα που σημαίνει ότι οι Λίβυοι κινδυνεύουν.
Αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία ενός λαού από τον ιμπεριαλισμό των Ηνωμένων Πολιτειών. Η χειρότερη συνέπεια της κρίσης της Λιβύης θα είναι να βρουν κάποιο τρόπο οι Ηνωμένες Πολιτείες για να επέμβουν, όποιος και να είναι αυτός. Η Ουάσιγκτων δεν μπορεί να κάνει τίποτα ωφέλιμο για τον λαό της Λιβύης, ο οποίος πρέπει μόνος του να λύσει τα προβλήματά του.

[Πηγή: Του ακτιβιστή Glen Ford, 23/02/2011, από τους ιδρυτές του Black Agenda Radio, www.BlackAgendaReport.com]

http://www.nexushellas.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=761&Itemid=44