Η ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ
Την εξευτέλισαν επί δεκατίες, την έσυραν στα παζάρια της παγκόσμιας ανταλλαγής και τώρα την παραδίδουν στους νέους κατοίκους της. Αλληλέγγυοι διακινητές πουλάνε τη σάρκα της σε ορδές να τη γλεντήσουν αυτοί και οι απογόνοί τους, γνήσιοι ως νέοι Έλληνες. Αιώνες πριν και μετά το ηρωϊκό ’21 δεν ήσουν παρά μόνο μία πόρνη της Αγγλίας. Τώρα πουλήθηκες στην καλύτερη τιμή σε όλους τους τοκογλύφους, στα σαλόνια της αλλοδαπής.
Μία άλλη χώρα θα είσαι σε δύο χρόνια το 2021. Μία χώρα αγνώριστη. Μαντήλες θα ανεμίζουν στα αέρινα νησιά σου και οι νέοι κάτοικοί σου όλοι αλληλέγγυοι θα προσκυνούν στη νέα Μέκκα τους. Γιορτές και πανηγύρια, νταούλια θα βαράνε την τερατογένεσή σου. Πάντα μία σκλάβα ήσουν, γέρασες και ήρθε η ώρα να πεθάνεις.
Τόσο γλυκά υποδέχονται οι Ακρίτες τους κατακτητές, πιόνια των διακινητών τους, αγγελιοφόροι τους χαράσσουν το μέλλον της πεθαμένης Ελλάδας. Ήσουν νέα το ’21 γεμάτη νιάτα δίπλα στο Ποτάμι τώρα ψοφάς και δεν το ξέρεις. Γεμάτοι έπαρση οι ταγοί σου ψάχνουν μονάχα για το μερτικό τους γεμάτοι αλληλεγγύη σύριζα στην καταστροφή σου που δεν τους νοιάζει. Είναι δειλοί για κάτι παραπάνω από το να πεθάνουν γονατιστοί στην Αφεντικίνα τους παρακαλώντας για λίγη εξουσία ακόμα.
Πόσο ανόητη η Όλγα νομίζει πως μπορεί να βάλει στον αλγόριθμο της την Ελλάδα. Τη βλέπουν από τη Σελήνη και γελάνε οι Αρχαίοι πως μπορεί να νικηθεί το α από μία θνητή στη σκόνη βουτηγμένη, βαποράκι μίας βυθισμένης αυτοκρατορίας στον ωκεανό που κρατιέται από έναν ωχρό δράκο χωρίς φωτιά.
Έλα λοιπόν και μην αργείς, όλα τα πήρες μα την αθάνατη ελληνική ψυχή δεν θα την βρεις. Είναι πολύ ψηλά για να τη φτάσεις και είσαι τόσο ελάχιστη για να τη δεις, να τη νιώσεις δεν μπορείς εκεί στην έρημο του Σινά…
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί αδέρφια πήραν οι οχτροί κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά την τρίτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί μοιράσαν δώρα οι οχτροί κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί κρατούσαν δίκιο οι οχτροί κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια σαν κάθε μέρα
Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης & Μαρία Δημητριάδη ( Ντουέτο )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου