Η ατιμώρητη Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί. Ο «ζωτικός χώρος» και το… μάθημα που δεν δόθηκε ποτέ στους γείτονες

Ένας από τους κυριότερους λόγους αμφισβήτησης του εναέριου χώρου του Αιγαίου, που προβάλλει η Τουρκία, είναι ότι τα σημερινά όρια του FIR Αθηνών, την κάνουν να ασφυκτιά (την ίδια αιτία προβάλλει και για τα χωρικά ύδατα).

Με αυτό το σκεπτικό έχει επινοήσει τη λεγόμενη θεωρία του «ζωτικού χώρου» (η Τουρκία μιμείται με άριστο τρόπο τη χιτλερική Γερμανία που πρώτη είχε αναπτύξει τη θεωρία του ζωτικού χώρου για να δικαιολογήσει τις επιθέσεις της κατά της ανατολικής Ευρώπης), δηλαδή την άμεση ανάγκη ύπαρξης κάποιου χώρου για τις πτήσεις, εκπαιδευτικές και άλλες, των τουρκικών μαχητικών πάνω από το Αιγαίο.
Παράλληλα υποστηρίζει ότι ο ελληνικός εθνικός εναέριος χώρος θα πρέπει να συμπίπτει με τα χωρικά ύδατα, που είναι έξι ναυτικά μίλια (η Ελλάδα έχει δικαίωμα να αυξήσει σε 12 ναυτικά μίλια, αλλά καμία κυβέρνηση δεν προχώρησε σε αυτό το δικαίωμα που προκύπτει από το Διεθνές Δίκαιο, συμβάλλοντας και επιτείνοντας με τον τρόπο αυτό την τουρκική θρασύτατη προκλητικότητα), άποψη στην οποία βρίσκει υποστήριξη και από την αμερικανική πλευρά.
Η θεωρία αυτή του «ζωτικού χώρου» την οποία υποστηρίζει η Τουρκία, σημαίνει ειδικά ό,τι αφορά την επιζητούμενη από την Τουρκία νέα οριοθέτηση των περιοχών FIR και ζωνών έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, ότι οι κατά την Τουρκία υφιστάμενες διαφορές με την Ελλάδα πρέπει να επιλυθούν εκτός πλαισίου ICAO, με βάση τις αρχές της «επιείκειας» και της «αμοιβαιότητας». Και αυτό, διότι οποιαδήποτε διευθέτηση με βάση το διεθνές δίκαιο και τους διεθνείς αεροναυτικούς κανονισμούς του ICAO, θα έχει σαν προϋπόθεση την αποδοχή εκ μέρους της Τουρκίας του διεθνούς νομικού καθεστώτος του Αιγαίου, το οποίο η Τουρκία ευθέως αμφισβητεί.
Αυτό σημαίνει ότι για την περίπτωση των προτεινόμενων από την Τουρκία λύσεως, το διεθνές νομικό καθεστώς του Αιγαίου (όρια FIR, ζωνών έρευνας και διάσωσης και όρια εθνικού εναέριου χώρου), παραμένει ανοιχτό προς διαπραγμάτευση.
Αν από την αρχή η Ελλάδα, που είχε τη δυνατότητα, είχε δώσει το πρέπον μάθημα στους Τούρκους, σίγουρα η εξέλιξη της κατάστασης θα ήταν τελείως διαφορετική.
Σήμερα, μετά από χρόνια συνεχούς ελληνικής υποχωρητικότητας, σε προδοτικό συχνά σημείο, έχουμε φτάσει στο παρά πέντε από μία γενικευμένη έκρηξη καθώς όλα κρέμονται από ένα «τυχαίο περιστατικό».
Το μοιραίο Ελληνικό σφάλμα είναι ότι ποτέ δεν εφαρμόσαμε τη σοφή παροιμία που λέει: «Τον Τούρκο όταν του δείχνεις τα οπίσω σου, σου δείχνει τα εμπρός του, ενώ όταν του δείχνεις τα εμπρός σου, σου δείχνει τα οπίσω του».
 

 

Το Χωνί

http://lithosfotos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_37.html