Τεχνικές ελέγχου του νού που χρησιμοποιούνται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Μέρος πρώτο)

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι το πιο ισχυρό εργαλείο που χρησιμοποιείται από την άρχουσα τάξη για να χειραγωγήσει τις μάζες. Διαμορφώνει και παγιώνει γνώμες και στάσεις και ορίζει τι είναι φυσιολογικό και αποδεκτό. 

Αυτό το άρθρο εξετάζει τη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης μέσα από τις θεωρίες των μεγάλων στοχαστών τους, τη δομή της εξουσίας και τις τεχνικές που χρησιμοποιεί, προκειμένου να κατανοήσουμε τον πραγματικό τους ρόλο στην κοινωνία.


Τα περισσότερα από τα άρθρα σχετικά με αυτό το αφιέρωμα, συζητούν τον απόκρυφο συμβολισμό που βρίσκονται σε αντικείμενα του λαϊκού πολιτισμού (popular culture). Από τα άρθρα αυτά προκύπτουν πολλά εύλογα ερωτήματα σχετικά με τον σκοπό των εν λόγω συμβόλων και τα κίνητρα εκείνων που τα τοποθετούν εκεί, αλλά είναι αδύνατο για μένα να δώσουμε ικανοποιητικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά χωρίς να αναφέρουμε πολλές άλλες έννοιες και γεγονότα. Ως εκ τούτου, έχω αποφασίσει να γράψω αυτό το άρθρο για να προσφέρω το θεωρητικό και μεθοδολογικό υπόβαθρο των αναλύσεων που παρουσιάζονται σε αυτό το αφιέρωμα, καθώς και την εισαγωγή στους κύριους μελετητές του τομέα των μέσων μαζικής επικοινωνίας. Μερικοί άνθρωποι διαβάζουν τα άρθρα μου και νομίζουν ότι λέω "Η Lady Gaga θέλει θέλει να ελέγξει τα μυαλά μας». Αυτό δεν είναι το θέμα μας. Είναι απλά ένα μικρό μέρος ενός τεράστιου συστήματος που είναι η μάζα των μέσων ενημέρωσης.

• Προγραμματισμός Μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι μορφές των μέσων επικοινωνίας με στόχο την επιρροή σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Περιλαμβάνουν την τηλεόραση, τις ταινίες, το ραδιόφωνο, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα βιβλία, τα αρχεία, τα βίντεο παιχνίδια και το διαδίκτυο. Έχουν διεξαχθεί πολλές μελέτες στο παρελθόντα αιώνα για τη μέτρηση των επιπτώσεων των μέσων μαζικής ενημέρωσης σχετικά με τον πληθυσμό, προκειμένου να ανακαλύψουν τις καλύτερες τεχνικές για να το επηρεάσουν. Από τις μελέτες αυτές προέκυψε η επιστήμη των επικοινωνιών, η οποία χρησιμοποιείται στο μάρκετινγκ, τις δημόσιες σχέσεις και την πολιτική. Η μαζική επικοινωνία είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για να διασφαλιστεί η λειτουργικότητα μίας μεγάλης δημοκρατίας είναι επίσης ένα απαραίτητο εργαλείο για μια δικτατορία. Όλα εξαρτώνται από τη χρήση τους.

Στον πρόλογο του 1958 του “A Brave New World” (ένας γενναίος νέο κόσμος) , ο Aldous Huxley σκιαγραφεί μια μάλλον ζοφερή εικόνα της κοινωνίας. Ο συγγραφεύς πιστεύει ότι ο κόσμος ελέγχεται από μια «απρόσωπη δύναμη», μια άρχουσα ελίτ, η οποία χειρίζεται τον πληθυσμό, χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους.

«Απρόσωπες δυνάμεις στις οποίες δεν έχουμε σχεδόν κανένα έλεγχο, φαίνεται να μας πιέζουν όλους προς την κατεύθυνση του εφιάλτη ενός Brave New Worl, και αυτή η απρόσωπη ώθηση γίνεται συνειδητά και επιταχύνεται από εκπροσώπους των εμπορικών και πολιτικών οργανώσεων που έχουν αναπτύξει μια σειρά από νέες τεχνικές για το χειρισμό, προς το συμφέρον ορισμένων μειονοτήτων, τις σκέψεις και τα συναισθήματα των μαζών. "
– Aldous Huxley, Πρόλογος στο “Ένας γενναίος νέος κόσμος” (A Brave New World)

Οι δυσοίωνες προβλέψεις του δεν είναι μια απλή υπόθεση ή μια παρανοϊκή αυταπάτη. Είναι τεκμηριωμένο γεγονός, που υπάρχει στις περισσότερες σημαντικές μελέτες του κόσμου σχετικά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εδώ είναι μερικά από αυτά:

Οι Στοχαστές της Ελίτ
______________________________________

• Ουόλτερ Λίππμαν (Walter Lippmann)

Ο Ουόλτερ Λίππμαν, ένας Αμερικανός διανοούμενος, συγγραφέας και δύο φορές νικητής του βραβείου Πούλιτζερ που έφερε στο προσκήνιο ένα από τα πρώτα έργα που αφορούν τη χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Αμερική. Στην κοινή γνώμη (1922), ο Λίππμαν συγκρίνει τις μάζες με ένα "μεγάλο θηρίο" και μία "σαστισμένη αγέλη» που πρέπει να καθοδηγείται από μια κυριαρχούσα τάξη. Περιέγραψε την άρχουσα ελίτ ως «μια εξειδικευμένη κατηγορία ανθρώπων, των οποίων τα συμφέροντα φτάνουν πέρα από τοπικούς περιορισμούς." Αυτή η κατηγορία αποτελείται από εμπειρογνώμονες, ειδικούς και γραφειοκράτες. Σύμφωνα με τον Λίππμαν, οι εμπειρογνώμονες, οι οποίοι συχνά αναφέρονται ως «ελίτ», είναι ένα μηχάνημα γνώσης που παρακάμπτει το κύριο ελάττωμα της δημοκρατίας, το αδύνατο ιδανικό του «ικανού πολίτη." Το ποδοπάτημα και οι βρυχυθμοί της "σαστισμένης αγέλης» έχουν τη λειτουργία τους: να είναι «οι ενδιαφερόμενοι θεατές της δράσης», δηλαδή να μην συμμετέχουν. Η συμμετοχή είναι το καθήκον του «υπεύθυνου ανθρώπου», η οποία δεν είναι ο τακτικός πολίτης.

Τα Μέσα μαζικής ενημέρωσης και προπαγάνδας είναι, ως εκ τούτου τα εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιoύνται από την ελίτ για να κυβερνούν το λαό χωρίς φυσικό καταναγκασμό. Μια σημαντική έννοια που παρουσιάζεται από τον Λίππμαν είναι η «κατασκευή της συναίνεσης», η οποία είναι, εν ολίγοις, η χειραγώγηση της κοινής γνώμης για να αποδεχθεί την ατζέντα της ελίτ. Κατά τη γνώμη του Λίππμαν το ευρύ κοινό δεν έχει τα προσόντα για να την λογική για να αποφασίζει για σημαντικά ζητήματα. Συνεπώς, είναι σημαντικό για την ελίτ να αποφασίσει "για το καλό του» και στη συνέχεια προωθούν τις αποφάσεις στις μάζες.

"Το γεγονός ότι η κατασκευή της συναίνεσης είναι ικανή για μεγάλες βελτιώσεις κανείς νομίζω, δεν το αρνείται. Η διαδικασία με την οποία προκύπτει η κοινή γνώμη σίγουρα δεν είναι λιγότερο περίπλοκη από ό, τι έχει εμφανιστεί σε αυτές τις σελίδες, καθώς η ευκαιρία για χειραγώγηση είναι ανοιχτή σε όποιον καταλαβαίνει τη διαδικασία που είναι αρκετά απλή. . . . ως αποτέλεσμα της ψυχολογικής έρευνας, σε συνδυασμό με τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, η πρακτική της δημοκρατίας έχει στρίψει στην γωνία. Μια επανάσταση λαμβάνει χώρα, απείρως πιο σημαντική από οποιαδήποτε μετατόπιση της οικονομικής δύναμης. . . . Υπό την επίδραση της προπαγάνδας, όχι απαραίτητα με την απαίσια έννοια της λέξης και μόνο, οι παλιές σταθερές της σκέψης μας έχουν γίνει μεταβλητές. Δεν είναι πλέον δυνατόν, για παράδειγμα, να πιστεύουμε στο αρχικό δόγμα της δημοκρατίας πως η γνώση που απαιτείται για τη διαχείριση των ανθρώπινων υποθέσεων έρχεται αυθόρμητα από την καρδιά του ανθρώπου. Όταν δρούμε με τη θεωρία αυτή θα εκτεθούμε στην αυταπάτη και σε μορφές της πειθούς που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορούμε να στηριχθούμε στη διαίσθηση, στην συνείδηση, ή τα ατυχήματα της τυχαίας γνώμης, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο πέρα από δυνατότητές μας. "
-Walter Lippmann, Η κοινή γνώμη

Θα ήταν ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι ο Λίππμαν είναι ένας από τους ιδρυτές του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), τη δεξαμενή σκέψης με την μεγαλύτερη επιρροή στην εξωτερική πολιτική στον κόσμο. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να σας δώσει μια μικρή γεύση για την κατάσταση του μυαλού της ελίτ σχετικά με τη χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

«Η πολιτική και οικονομική εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι συγκεντρωμένη στα χέρια μίας «άρχουσας ελίτ» που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος των πολυεθνικών εταιρειών με έδρα τις ΗΠΑ, τα μεγάλα μέσα επικοινωνίας, τα πλέον σημαίνοντα ιδρύματα, τα μεγάλα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τις περισσότερες δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Ιδρυθέν το 1921, το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων είναι ο βασικός σύνδεσμος μεταξύ των μεγάλων επιχειρήσεων και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Έχει χαρακτηριστεί ως ένα «σχολείο για πολιτικούς» και «έρχεται κοντά στο να είναι ένα όργανο που ο C. Wright Mills έχει ονομάσει “Ισχυρή Ελίτ” - μια ομάδα ανδρών, παρόμοια σε εκδηλώσεις ενδιαφέροντος και τις προοπτικές διαμόρφωσης από άτρωτες θέσεις πίσω από την σκηνή. Η δημιουργία των Ηνωμένων Εθνών ήταν ένα έργο του Συμβουλίου, καθώς και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. "
– Steve Jacobson, Mind Control in the United States (Ο έλεγχος του νου στις Ηνωμένες Πολιτείες)

Ορισμένα σημερινά μέλη του CFR είναι ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ο Ντικ Τσένι, ο Μπαράκ Ομπάμα, η Χίλαρι Κλίντον, ο μέγας-εκκλησιαστικός πάστορας Rick Warren και οι διευθύνοντες σύμβουλοι των μεγάλων εταιρειών όπως το CBS, η Nike, η Coca-Cola και η Visa.

•  Ο Κάρλ Γιούνγκ (Carl Jung)

Ο Κάρλ Γιούνγκ είναι ο ιδρυτής της αναλυτικής ψυχολογίας (επίσης γνωστής ως ψυχολογία του Γιουνγκ), η οποία δίνει έμφαση στην κατανόηση της ψυχής εξερευνώντας τα όνειρα, την τέχνη, τη μυθολογία, τη θρησκεία, τα σύμβολα και τη φιλοσοφία. Η “ελβετός” θεραπευτής είναι η αιτία πολλών ψυχολογικών εννοιών που χρησιμοποιούνται σήμερα, όπως το Αρχέτυπο, το Σύμπλεγμα, η Persona, το εσωστρεφές / Εξωστρεφές και η συγχρονικότητα. Είχε επηρεαστεί πολύ από το απόκρυφο υπόβαθρο της οικογένειάς του. Ο Καρλ Γκούσταβ, ο παππούς του, ήταν ένας μεγάλος Τέκτων (ήταν Grand Master) και ο ίδιος ο Γιούνγκ ανακάλυψε ότι κάποιοι πρόγονοί του ήταν Ροδόσταυροι. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει το μεγάλο ενδιαφέρον του στην ανατολική και την δυτική φιλοσοφία, την αλχημεία, την αστρολογία και το συμβολισμό. Μία από τις πιο σημαντικές (και παρεξηγημένη) ιδέα του ήταν το συλλογικό ασυνείδητο.

«Η θέση μου, λοιπόν, είναι η εξής: Εκτός από την άμεση συνείδησή μας, η οποία έχει μια απόλυτα προσωπική φύση και που πιστεύουμε ότι είναι η μόνη εμπειρική ψυχή (ακόμα και αν προσθέτουμε το προσωπικό ασυνείδητο ως παράρτημα), υπάρχει ένα δεύτερο ψυχικό σύστημα συλλογικού, καθολικού, και απρόσωπου χαρακτήρα, που είναι ίδιο σε όλα τα άτομα. Αυτό το συλλογικό ασυνείδητο δεν αναπτύσσεται ξεχωριστά, αλλά είναι κληρονομικό. Αποτελείται από προ-υπάρχουσες μορφές, τα αρχέτυπα, τα οποία μπορεί να γίνουν συνειδητά δευτερευόντως μόνο και που δίνουν οριστική μορφή σε ορισμένο ψυχικό περιεχόμενο. "

– Carl Jung, η έννοια του συλλογικού ασυνειδήτου (The Concept of the Collective Unconscious)
Το συλλογικό ασυνείδητο διαπερνά μέσα από την ύπαρξη παρόμοιων συμβόλων και μυθολογικών μορφών σε διαφορετικούς πολιτισμούς. Αρχέτυπα σύμβολα φαίνεται να είναι ενσωματωμένα στο συλλογικό υποσυνείδητο μας, και όταν εκτιθέμεθα σε αυτά, αισθανόμαστε φυσική έλξη και γοητεία. Τα απόκρυφα σύμβολα, μπορούν να ασκήσουν μεγάλη επίδραση στους ανθρώπους, ακόμα και αν πολλά άτομα δεν είχαν ποτέ προσωπικά εισαχθεί στο εσωτερικό νόημα του συμβόλου. Στοχαστές των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, όπως ο Edward Bernays, βρήκε σε αυτήν την έννοια έναν πολύ καλό τρόπο για να χειραγωγήσει το προσωπικό και συλλογικό ασυνείδητο του κοινού.

1955 το Εξώφυλλο του περιοδικού Time παρουσιάζει τον Carl Jung.

Μοιάζει λίγο σαν Avatar, έτσι δεν είναι;

•  Ο Έντουαρντ Μπερνέ (Edward Bernays)

Ο Έντουαρντ Μπερνέ θεωρείται ο «πατέρας των δημοσίων σχέσεων» και οι έννοιες που χρησιμοποιεί “ανακαλύφθηκαν” από τον θείο του τον Σίγκμουντ Φρόιντ για να χειραγωγήσουν το κοινό, χρησιμοποιώντας το υποσυνείδητο. Ο ίδιος συμμερίζεται την άποψη του Walter Lippmann για τον γενικό πληθυσμό θεωρώντας τον παράλογο και υποκείμενο στο «ένστικτο της αγέλης». Κατά τη γνώμη του, οι μάζες πρέπει να χειραγωγηθούν από μια αόρατη κυβέρνηση για να διασφαλιστεί η επιβίωση της δημοκρατίας.

"Η συνειδητή και έξυπνη χειραγώγηση των οργανωμένων συνηθειών και απόψεων των μαζών είναι ένα σημαντικό στοιχείο στη δημοκρατική κοινωνία. Εκείνοι που χειρίζονται αυτόν τον αόρατο μηχανισμό της κοινωνίας αποτελούν την αόρατη κυβέρνηση που είναι η πραγματική κυρίαρχη δύναμη της χώρας μας.

Κυβερνώμεθα, τα μυαλά μας μορφοποιούνται, τα γούστα μας διαμορφώνονται, οι ιδέες μας υποβάλονται σε μεγάλο βαθμό από άνδρες για τους οποίους δεν έχουμε ακούσει ποτέ. Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο είναι οργανωμένη η δημοκρατική μας κοινωνία. Τεράστιοι αριθμοί ανθρώπινων όντων πρέπει να συνεργαστούν κατά αυτόν τον τρόπο εάν πρόκειται να ζήσουν μαζί ομαλά σε μία λειτουργούσα κοινωνία.
Οι αόρατες κυβερνήτες μας έχουν, σε πολλές περιπτώσεις, άγνοια για την ταυτότητα των συναδέλφων τους στο εσωτερικό του υπουργικού συμβουλίου. "
– Edward Bernays, Προπαγάνδα

Οι πρωτοπόρες εκστρατείες μάρκετινγκ του Μπερνέ άλλαξαν ριζικά τη λειτουργία την αμερικανική κοινωνία. Βασικά, δημιούργησε τον «καταναλωτισμό», δημιουργώντας μια κουλτούρα όπου οι Αμερικανοί αγόραζαν για ευχαρίστηση, αντί να αγοράζουν για την επιβίωση. Για το λόγο αυτό, θεωρήθηκε από το περιοδικό Life πως είναι στο Top 100 των πιο σημαντικών Αμερικανών του 20ου αιώνα.

• Χάρολντ Λάσγουελ (Lasswell)

Στα 1939-1940, το Πανεπιστήμιο του Σικάγο ήταν ο οικοδεσπότης μίας σειράς μυστικών σεμιναρίων για τις επικοινωνίες. Αυτές οι δεξαμενές σκέψης χρηματοδοτήθηκαν από το Ίδρυμα Ροκφέλερ και περιλάμβαναν τους πιο εξέχοντες ερευνητές στους τομείς των επικοινωνιών και των κοινωνιολογικών μελετών. Ένας από αυτούς τους επιστήμονες ήταν ο Χάρολντ Λάσγουελ, ο κορυφαίος Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας και θεωρητικός των επικοινωνιών, που ειδικεύεται στην ανάλυση της προπαγάνδας. Ήταν επίσης της γνώμης ότι μια δημοκρατία, μια κυβέρνηση που κυβερνάται από το λαό, δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς εξειδικευμένη ελίτ για την διαμόρφωση και χύτευση της κοινής γνώμης μέσω της προπαγάνδας.

Στην Εγκυκλοπαίδεια του των Κοινωνικών Επιστημών, ο Λάσγουελ εξήγησε ότι όταν οι ελίτ δεν έχουν την απαιτούμενη δύναμη για να εξαναγκάσουν την υπακοή, οι κοινωνικοί διαμορφωτές πρέπει να στραφούν σε "Μια εντελώς νέα τεχνική του ελέγχου, σε μεγάλο βαθμό μέσω της προπαγάνδας» Πρόσθεσε την συμβατική αιτιολόγηση: Πρέπει να αναγνωρίσουμε την " άγνοια και την βλακεία [των] ... οι μαζών και να μην υποκύψουμε στους δημοκρατικούς δογματισμούς πως οι πολίτες είναι οι καλύτεροι κριτές των δικών τους συμφερόντων».

Ο Λάσγουελ μελέτησε εκτενώς για το πεδίο της ανάλυσης περιεχομένου, προκειμένου να γίνει κατανοητή η αποτελεσματικότητα των διαφορετικών τύπων της προπαγάνδας. Στο δοκίμιό του “Περιεχόμενο της επικοινωνίας”, ο Λάσγουελ εξήγησε ότι, προκειμένου να κατανοήσουμε το νόημα του μηνύματος (δηλαδή μια ταινία, μια ομιλία, ένα βιβλίο, κ.λπ.), πρέπει κανείς να λάβει υπόψη τη συχνότητα με την οποία ορισμένα σύμβολα εμφανίζονται στο μήνυμα, η κατεύθυνση στην οποία τα σύμβολα προσπαθούν να πείσουν την γνώμη του κοινού, καθώς και η ένταση των χρησιμοποιούμενων συμβόλων.

Ο Λάσγουελ ήταν διάσημος για το μοντέλο του στην ανάλυση των μέσων ενημέρωσης βασισμένο στο: Ποιος (λέει), Τι λέει, Σε Ποιον (το λέει), Με ποιό Κανάλι το λέει (και με) Ποιο Αποτέλεσμα.
Με αυτό το μοντέλο, ο Λάσγουελ δείχνει ότι, προκειμένου να αναλύσει κανείς σωστά ένα προϊόν των μέσων ενημέρωσης, πρέπει να δούμε ποιος παρήγαγε το προϊόν (τα άτομα που διέταξαν τη δημιουργία του), σε ποιόν στόχευε (το κοινό-στόχος) και ποια ήταν τα επιθυμητά αποτελέσματα αυτού του προϊόντος (να ενημερώσει, να πείσει, να πωλείσει, κλπ) στο κοινό.

Χρησιμοποιώντας ένα βίντεο της Rihanna ως παράδειγμα, η ανάλυση θα ήταν ως εξής: ΠΟΙΟΣ το παρήγαγε: Η Vivendi Universal ΤΙ : Η ποπ καλλιτέχνης Rihanna. Προς ΠΟΙΟΝ: Καταναλωτές ηλικίας μεταξύ 9 και 25 ετών. Ποιό ΚΑΝΑΛΙ: music video. και ΠΟΙΑ ΕΊΝΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ: Η προώθηση του καλλιτέχνη, το τραγούδι της, η εικόνα της και το μήνυμά της.

Οι αναλύσεις των βίντεο και των ταινιών στο The Vigilant Citizen (άγρυπνο Πολίτη) δίνουν μεγάλη σημασία για το "ποιος είναι πίσω” από τα μηνύματα που κοινοποιούνται στο κοινό. Ο όρος "Illuminati" χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει αυτή τη μικρή ομάδα της ελίτ που συγκεκαλυμμένα κυβερνά τις μάζες. Αν και ο όρος ακούγεται αρκετά γελοιογραφικός και συνωμοτικός, περιγράφει εύστοχα τις συγγένειες της ελίτ με τις μυστικές κοινωνίες και την απόκρυφη γνώση. Ωστόσο, εγώ προσωπικά απεχθάνομαι τη χρήση του όρου «θεωρία συνωμοσίας» για να περιγράψω αυτό που συμβαίνει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Εάν όλα τα στοιχεία που αφορούν την ελιτίστικη φύση της βιομηχανίας είναι άμεσα διαθέσιμα στο κοινό, μπορεί να εξακολουθεί να θεωρείται μια «θεωρία συνωμοσίας»;

Υπάρχει μια ποικιλία προσεγγίσεων, ιδεών και απόψεων στη λαϊκή κουλτούρα. Η ενοποίηση των εταιρειών μέσων μαζικής ενημέρωσης , παρήγαγε την τυποποίηση της πολιτιστικής βιομηχανίας. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί όλοι οι πρόσφατοι μουσικοί ήχοι ακούγονται το ίδιο και όλες οι πρόσφατες ταινίες δείχνουν τα ίδια; Τα ακόλουθα αποτελούν μέρος της απάντησης:


• Η ιδιοκτησία των μέσων ενημέρωσης

Όπως απεικονίζεται στο παραπάνω γράφημα, ο αριθμός των επιχειρήσεων που κατέχουν την πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ πήγε από 50- σε 5 σε λιγότερο από 20 χρόνια. Εδώ βρίσκονται οι κορυφαίες εταιρείες που εξελίσσονται σε όλο τον κόσμο και τα περιουσιακά στοιχεία που κατέχουν.

"Μια λίστα με τις ιδιοκτησίες που ελέγχονται από την AOL Time Warner καταλαμβάνουν τον χώρο σε δέκα δακτυλογραφημένες σελίδες και περιλαμβάνουν 292 ξεχωριστές εταιρείες και τις θυγατρικές τους. Από αυτές, είκοσι δύο είναι κοινοπραξίες με άλλες μεγάλες εταιρίες που συμμετέχουν σε διάφορους βαθμούς με τις λειτουργίες των μέσων ενημέρωσης. Οι εταίροι αυτοί περιλαμβάνουν τις εταιρείες 3Com, eBay, Hewlett-Packard, Citigroup, Ticketmaster, American Express, Homestore, η Sony, Viva, Bertelsmann, Polygram, και την Amazon.com. Μερικές από τα πιο γνωστές πλήρεις ιδιοκτησίες της Time Warner περιλαμβάνουν τις: Book-of-the-Month Club, Little, Brown publishers; HBO, με τα επτά της κανάλια, το CNN με επτά εξειδικευμένα και ξενόγλωσσα καναλια, Road Runner, Warner Brothers Studios, Weight Watchers, Popular Science, και πενήντα δύο διαφορετικές δισκογραφικές εταιρείες. "
- Ben Bagdikan, The New Media Monopoly

Η AOL Time Warner κατέχει:
• 64 περιοδικά, συμπεριλαμβανομένων των Time, Life, People, MAD Magazine and DC Comics
• Warner Bros, New Line και Fine Line Features in cinema
• Περισσότερες από 40 τίτλους μουσικής, όπως: Warner Bros, Atlantic and Elektra
• Πολλά τηλεοπτικά δίκτυα όπως τα: Networks, HBO, Cinemax, TNT, Cartoon Network and CNN
• Madonna, Sean Paul, The White Stripes

Η Viacom κατέχει:

• CBS, MTV, MTV2, UPN, VH1, Showtime, Nickelodeon, Comedy Central, TNN, CMT and BET
• Paramount Pictures, Nickelodeon Movies, το MTV Films
• Blockbuster Videos
• 1800 οθόνες σε θέατρα μέσω των Famous Players

"Η Disney κατέχει μια ομάδα χόκεϊ που ονομάζεται The Mighty Ducks of Anaheim. Το Χόλιγουντ εξακολουθεί να είναι η συμβολική καρδιά του, με οκτώ στούντιο παραγωγής ταινιών και των διανομέων: Walt Disney Pictures, Touchstone Pictures, Miramax, Buena Vista Home Video, Buena Vista Home Entertainment, Buena Vista International, Hollywood Pictures, και Caravan Pictures.

Η Walt Disney Company ελέγχει οκτώ εκτυπωτικές εταιρείες βιβλίων κάτω από την Walt Disney Company Book και την ABC Publishing Group, δεκαεπτά περιοδικά, το τηλεοπτικό δίκτυο ABC, με δέκα ιδιόκτητους και λειτουργούντες δικούς της σταθμούς, συμπεριλαμβανομένων των πέντε κορυφαίων αγορών, τριάντα ραδιοφωνικούς σταθμούς, συμπεριλαμβανομένων όλων των μεγάλων αγορών, έντεκα καλωδιακά κανάλια, συμπεριλαμβανομένης της Disney, ESPN (από κοινού), A & E, και το History Channel, δεκατρεία διεθνή κανάλια εκπομπής που εκτείνονται από την Αυστραλία προς τη Βραζιλία, επτά μονάδες παραγωγής και αθλητικές μονάδες σε όλο τον κόσμο, και δεκαεπτά ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένως των: ABC group, ESPN.sportszone, NFL.com, NBAZ.com, και NASCAR.com. Πέντε ομάδες μουσικής που περιλαμβάνουν τις: Buena Vista, Lyric Street, and Walt Disney labels, και ζωντανές θεατρικές παραγωγές που ξεπήδησαν μέσα από τις ταινίες The Lion King, Η Πεντάμορφη και το Τέρας, και ο βασιλιάς Δαβίδ. "
- Αυτόθι

Η Walt Disney Company κατέχει:
– ABC, Disney Channel, ESPN, A&E, History Channel
– Walt Disney Pictures, Touchstone Pictures, Hollywood Pictures, Miramax Film Corp., Dimension and Buena Vista International

Vivendi Universal διαθέτει:
• 27% των αμερικανικών πωλήσεων μουσικής, φίρμες που περιλαμβάνουν τις:
– Interscope, Geffen, A&M, Island, Def Jam, MCA, Mercury, Motown and Universal
– Universal Studios, Studio Canal, Polygram Films, Canal +
– Numerous internet and cell phone companies
– Lady Gaga, The Black Eyed Peas, Lil Wayne, Rihanna, Mariah Carey, Jay-Z

Η Sony διαθέτει τα:
3. Columbia Pictures, Screen Gems, Sony Pictures Classics
4. 15% of US Music sales, labels include Columbia, Epic, Sony, Arista, Jive and RCA Records
Beyonce, Shakira, Michael Jackson, Alicia Keys, Christina Aguilera
Ένας αριθμός ηθοποιών στην πολιτιστική βιομηχανία σημαίνει ένα περιορισμένο ποσό των απόψεων και των ιδεών κάνουν τον δρόμο τους στο ευρύ κοινό. Σημαίνει, επίσης, ότι ένα και μόνο μήνυμα μπορεί εύκολα να καταλάβει όλες τις μορφές των μέσων μαζικής ενημέρωσης για να δημιουργήσει συναίνεση (δηλαδή «υπάρχουν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ»).

Διαβάστε το 2ο μέρος ΕΔΩ

Πηγή: vigilantcitizen.com

Από το ermionh.blogspot.gr

Πηγή: http://www.awakengr.com/2015/02/blog-post_900.html#ixzz3T4F4FVbc
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike