Ο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ! - Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΝΟΝΥΜΩΝ

NOTE: English translation follows after the text in Greek.

Είναι γνωστό ότι οι άνθρωποι γενικά είναι όντα που αγαπούν τη συνήθεια και την ηρεμία που τους παρέχει η επαναληψιμότητα της καθημερινότητας. Έτσι είστε κι εσείς. Απολαμβάνετε την άνεση της συνήθειας, το αίσθημα ασφάλειας που σας παρέχεται από την εξοικείωσή σας με το καθημερινό σας περιβάλλον. Η επαναληψιμότητα σας παρέχει γαλήνη. Βεβαίως, κι εμείς απολαμβάνουμε αυτά τα πράγματα, όπως ο καθένας ή η καθεμιά από εσάς.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι η επαναληψιμότητα, η ρουτίνα μας οδηγεί στο να ξεχνάμε κάποιες ιδέες, κάποιες αρχές, κάποιες αξίες για τις οποίες κάποιοι – πιθανότατα και οικείοι μας άνθρωποι στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν – έχυσαν το αίμα τους. Ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα, ισονομία, ανθρώπινα δικαιώματα… Άραγε, πότε ήταν η τελευταία φορά που συζητήσατε γι’αυτές τις έννοιες; Πότε ήταν η τελευταία φορά που σας απασχόλησαν; Ή μάλλον, πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε, που πραγματικά μιλήσατε, για πράγματα έξω από το ανούσιο κουτσομπολιό, τη βιοπάλη, τους μαζικής παραγωγής “σταρ” ή τα ποιμνιοστάσια του ποδοσφαίρου; Πότε ήταν η τελευταία φορά που προβληματιστήκατε και μιλήσατε με δικές σας σκέψεις αντί να αναπαράγετε τη μασημένη “τροφή” που σας σερβίρεται από την τηλεόραση;

Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε.

Γι’αυτό ακριβώς δημιουργήθηκε αυτό το ιστολόγιο. Θα μπορούσαμε ίσως να είχαμε επιλέξει μια πιο σημαδιακή ημέρα για την ίδρυσή του, λ.χ. την ημερομηνία της κήρυξης της Ελληνικής Επανάστασης, ή κάποια επέτειο της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου ή την ημερομηνία της εκτέλεσης των προδοτών στο Μελιγαλά. Δεν είναι όμως απαραίτητη η σύμπτωση με την επέτειο κάποιου σημαντικού συμβάντος του παρελθόντος, αφ’ενός γιατί ζούμε στο παρόν και διαμορφώνουμε το μέλλον, ώστε στο μέλλον να γιορτάζουμε το παρόν που θα έχει γίνει παρελθόν, αφ’ετέρου επειδή δεν έχουμε κανένα λόγο να “δανειζόμαστε” τη δόξα των ηρώων του παρελθόντος.

Βεβαίως, υπάρχουν εκείνοι που δεν θέλουν να μιλήσουμε. Είναι αυτοί που σκαρφίζονται μπλογκονόμους, που ζητούν λογοκρισία, που ξιφουλκούν κατά του δικαιώματος στην ανωνυμία, που ισχυρίζονται ότι μόνον όποιος βγαίνει και μιλά επώνυμα έχει δικαίωμα να μιλά ή να θεωρείται αξιόπιστος. Είμαστε βέβαιοι πως ήδη κάποιοι – τους οποίους εμείς γνωρίζουμε καλά, έστω κι αν αυτοί δεν μας γνωρίζουν – σπάνε τα κεφάλια τους για να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν, συνοδεία ύβρεων, εκβιασμών και απειλών κατά ζωής την πραγματική ταυτότητα των συντακτών αυτής της διακήρυξης. Γιατί όμως; Είναι βέβαια γνωστό ότι η με κάθε μέσο καταστολή, η απειλή, ο εκβιασμός, ο προπηλακισμός, ο φόνος είναι αγαπημένα μέσα της Εξουσίας και των παρατρεχάμενών της. Είναι γνωστό ότι η Εξουσία προτιμά να εξοντώνει παρά να εκτίθεται σε ελεύθερο διάλογο και αμφισβήτηση.

Αυτό όμως που δε μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι ο Λόγος, παρά τη λογοκρισία, παρά την καταστολή, διατηρεί τη δύναμή του, γιατί ο Λόγος είναι το μέσον μετάδοσης εννοιών, γιατί με το Λόγο και τη Λογική μπορούν οι έχοντες ώτα ακούειν να διαπιστώσουν την Αλήθεια. Και η Αλήθεια είναι ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά σ’αυτήν τη χώρα.

Σ’αυτήν τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, κάτι για το οποίο όλοι σας φουσκώνετε από περηφάνια και καμαρώνετε για τη δόξα των αρχαίων και τόσο μακρινών σας προγόνων, για μια δόξα δηλαδή που ανήκει σε άλλους και σίγουρα όχι σ’εσάς, γιατί εσείς δεν κάνατε τίποτε για να την κερδίσετε, σ’αυτήν λοιπόν τη χώρα ακούγονται όλο και πιο συχνά φωνές υπέρ της κατάργησης της Δημοκρατίας από οπαδούς του ολοκληρωτισμού, από οπαδούς – κρυφούς και φανερούς – του ναζισμού (εθνικοσοσιαλισμού) και του φασισμού, χωρίς κανείς να τολμά να τους βάλει στη θέση τους. Χρειάζεται τάχα να τους ονομάσουμε; Τους ξέρετε. Πρωταγωνιστούν στις μεσημεριάτικες κουτσομπολίστικες εκπομπές. Οι γυναίκες τους προβάλλονται ως λαμπερές σταρ. Οι ίδιοι ωρύονται σε “πολιτικές” και “ενημερωτικές” εκπομπές και σε δελτία “ειδήσεων”, ψευδόμενοι ξεδιάντροπα, ασύστολα και συκοφαντώντας τους πάντες.

Σ’αυτήν τη χώρα που πρωτοθεσπίστηκαν ανθρώπινα δικαιώματα, βλέπουμε τους ιεροκήρυκες του φασισμού να συκοφαντούν όποιον τολμά να καταγγείλει την παραβίασή τους! Πόσες φορές ακούσατε να λένε πως οι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι τσιράκια του Σόρος;

Ζούμε σε ένα καθεστώς αιρετής δικτατορίας, το οποίο προάγει τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό, την ξενοφοβία, την τρομολαγνεία, την παράνοια και το μίσος για όποιον βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα από εμάς. Ζούμε σε ένα καθεστώς που δεν διστάζει να σκοτώσει ακόμη και ανήλικα παιδιά έτσι, στα καλά καθούμενα. Ζούμε σε ένα καθεστώς του οποίου οι κατασταλτικοί μηχανισμοί κατασκευάζουν ενόχους και μπαμπούλες. Ζούμε σε ένα καθεστώς βάρβαρο, άδικο, ανάλγητο, που στερεί από τους πολίτες του ακόμη και τα βασικότερα δικαιώματά τους, ακόμη και υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνουν αδρά με φόρους έμμεσους και άμεσους, προκειμένου το υστέρημα των πολιτών να το δώσει σε διεφθαρμένους πολιτικούς, βιομηχάνους, εμπόρους όπλων, ιερωμένους, τραπεζίτες κ.α.

Το καθεστώς που σήμερα ταλανίζει την Ελλάδα, τη χώρα που κάποτε γέννησε τη Δημοκρατία για την οποία περηφανεύεστε ενώ αδιαμαρτύρητα δέχεστε τις οιμωγές των εχθρών της ως αξιόλογες κι αξιοσέβαστες πολιτικές θέσεις, σας έχει στερήσει το δικαίωμα του λόγου, το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, το δικαίωμα να αντιμιλήσετε, το δικαίωμα να αντισταθείτε στην αδικία, το δικαίωμα να σκέφτεστε και να κινείστε όπως θέλετε: κατασταλτικοί μηχανισμοί παντού, αυστηρότατοι νόμοι που με την απειλή βαρύτατων, εξοντωτικών ποινών περιορίζουν το δικαίωμα σας να σκέφτεστε και να διατυπώνετε τη σκέψη σας, που σας εξαναγκάζουν να μην κρίνετε αποφάσεις δικαστών, συστήματα παρακολούθησης και ακούσιας καταγραφής εξαιρετικά ευαίσθητων προσωπικών σας δεδομένων, ενώ έχετε μάθει πια πως το να μιλάτε είναι πολύ επικίνδυνο, γιατί δεν ξέρετε τι θα μεταφέρει αυτός που θα σας ακούσει σε κάποιους που έχουν τη δύναμη να καθορίσουν τη μετέπειτα ζωή σας…

Σε τι άραγε διαφέρει αυτό το καθεστώς από τη Χούντα ή την Κατοχή; Ομολογουμένως, σε λίγα. Απλά δεν έχει ακόμα επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας και δεν έχουν επαναφέρει τη θανατική ποινή και την εξορία για τους αντιφρονούντες.

Παρ’όλα αυτά, περνάτε καλά. Ζείτε στην πιο ακριβή χώρα της “παλιάς” Ευρώπης, με τις χειρότερες αμοιβές και τους χειρότερους όρους εργασίας, δεν έχετε ουσιαστικά δικαιώματα, αλλά περνάτε καλά, γιατί έχετε μια αμυδρή ψευδαίσθηση “ασφάλειας”. Αυτήν την ψευδαίσθηση “ασφάλειας” σας κλονίζουν βέβαια κάθε τόσο οι γνωστοί ακριβοπληρωμένοι προπαγανδιστές των ΜΜΕ ωρυόμενοι για διάφορους μπαμπούλες (μετανάστες, αναρχικοί, φοιτητές, συνταξιούχοι, απεργοί κλπ), για να σας υπενθυμίσουν ότι, αν θέλετε να είστε “ασφαλείς”, πρέπει να είστε υπάκουοι, πειθήνιοι, σιωπηλοί,  υποταγμένοι και με τα κεφάλια σας πάντα σκυμμένα μπροστά στον Αφέντη, ενώ το στόμα σας είστε υποχρεωμένοι να το ανοίγετε μόνο για να δίνετε αναφορά στον Αφένη, για να καταδίδετε αντιφρονούντες και για να ευχαριστείτε τον Αφέντη που σας επιτρέπει να τον υπηρετείτε.

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος φταίει; Είναι προφανές ότι κάποιοι έχουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης από κάποιους άλλους. Θα λογοδοτήσουν – σίγουρα όχι ενώπιον δικαστηρίου – και θα τιμωρηθούν. Αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, αν ψάχνετε για να ρίξετε το φταίξιμο σε κάποιον, το μόνο που έχετε να κάνετε για να βρείτε τον φταίχτη, είναι να κοιτάξετε στον καθρέφτη. Μην απορείτε πώς και γιατί. Όλοι ξέρετε γιατί επιτρέψατε να γίνουν όλα αυτά. Το ξέρουμε κι εμείς. Η αιτία είναι ο φόβος. Κατευθυνθήκατε, επιτρέψατε να σας χειραγωγήσουν με τον φόβο: τον φόβο του πολέμου, της ασθένειας, της τρομοκρατίας, της εγκληματικότητας, της ανεργίας κ.ο.κ. Υπάρχουν μυριάδες προβλήματα που επικαλέστηκαν οι έχοντες την Εξουσία για να καταστείλουν τη λογική σας και να σας χειραγωγήσουν μέσω του φόβου.

Καλλιέργησαν μέσα σας το φόβο και σας έκαναν να φιμώσετε τη φωνή της Λογικής. Πανικοβληθήκατε και πανικοβάλλεστε από τα εξόχως καλοσχεδιασμένα γι’αυτήν την αποστολή ΜΜΕ. Και μέσα στον πανικό σας στραφήκατε στα κόμματα Εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και στα χυδαία ναζιστικά μορφώματα που ονομάζονται Λά.Ο.Σ. και Χρυσή Αυγή. Σας υπόσχονται ευνομία, τάξη, ειρήνη, γαλήνη, ευημερία, ασφάλεια, με μοναδικό αντάλλαγμα τη σιωπηρή σας υπάκουη συναίνεση. Συναίνεση σε σωρεία εγκλημάτων κατά της ελευθερίας σας, κατά των δικαιωμάτων σας, κατά της ίδιας της εθνικής κυριαρχίας και της υπόστασης της χώρας, την ίδια στιγμή μάλιστα που ορισμένοι από αυτούς τους κυρίους παρουσιάζουν τους εαυτούς των ως πρότυπα πατριωτισμού και οποιονδήποτε άλλον ως “ανθέλληνα”, “θολοκουλτουριάρη”, “τσιράκι του Σόρος” και “νεοταξίτη”.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΑΥΤΗ Η ΣΙΩΠΗ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ.

Ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ότι η δικαιοσύνη, η εντιμότητα, η ελευθερία είναι κάτι παραπάνω από λέξεις και λήμματα λεξικών – είναι ΙΔΑΝΙΚΑ.

Αν για εσάς όλα έχουν καλώς, αν για εσάς ο κόσμος γύρω σας είναι όμορφος, ηθικός κι αγγελικά πλασμένος, αν αδυνατείτε να δείτε τα εγκλήματα που διαπράττει η κυβέρνηση, προσπεράστε αυτό το ιστολόγιο – κι αν είστε ναζί, φασίστες ή/και νοσταλγοί της Χούντας, να ξέρετε ότι εδώ είστε απολύτως ανεπιθύμητοι. Αν όμως βλέπετε αυτά που βλέπουμε εμείς, αν εξοργίζεστε όπως εμείς, ελάτε μαζί μας.

Γιατί όμως επιλέγουμε την ανωνυμία;

Η ανωνυμία είναι κάτι πολύ συκοφαντημένο στις μέρες μας – Ανώνυμος ήταν κι ο συγγραφέας της “Ελληνικής Νομαρχίας”, όπως ανώνυμοι υπήρξαν και οι συνθέτες κλασικών μουσικών έργων όπως η “Romanza” ή οι δημιουργοί της δημοτικής μας μουσικής. Σήμερα όμως, η ανωνυμία έχει προβληθεί ως αιτία όλων των δεινών της κοινωνίας μας και κυρίως του διαδικτύου: έχει ταυτιστεί, ομολογουμένως με περισσή επιδεξιότητα, με τον εκβιασμό και τη δειλία, την έλλειψη του θάρρους της γνώμης. Μάλιστα, είναι αρκετοί οι προβεβλημένοι ιστολόγοι (μεταξύ αυτών – τυχαίο; Δε νομίζουμε – και αρκετοί επίδοξοι πολιτικοί) που προωθούν την άποψη ότι μόνον όσοι γράφουν με το πραγματικό τους όνομα είναι αξιόλογοι και σοβαροί, ανεξαρτήτως μάλιστα του τι γράφουν. Εμείς επιλέγουμε την ανωνυμία όμως. Κατ’αρχάς, γιατί η ανωνυμία παρέχει ασφάλεια στον καταγγέλλοντα, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που διεφθαρμένοι κύκλοι σε έναν οργανισμό προβαίνουν σε αντίποινα (συχνά χυδαίας μορφής) κατά οποιουδήποτε τολμήσει να θίξει κακώς κείμενα. Αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τον όρο whistleblower, ιδού το σχετικό λήμμα στη Wikipedia. Δεύτερον, γιατί το κείμενο και το περιεχόμενο, απαλλαγμένο από το γόητρο που του δίνει το όνομα-brandname του συντάκτη, κρίνεται τελικά μόνον για το περιεχόμενό του και για τις ιδέες που μεταφέρει. Τρίτον, γιατί το ποιοι είμαστε πραγματικά δεν έχει καμία σημασία – σημασία έχουν οι ιδέες, που είναι άφθαρτες, σε αντίθεση με τους ανθρώπους.

Ποιοι είμαστε;

Είμαστε οι πατεράδες σας. Είμαστε οι μανάδες σας. Είμαστε οι αδελφοί σας. Είμαστε οι αδελφές σας. Είμαστε οι γιοι σας. Είμαστε οι κόρες σας. Είμαστε ΕΣΕΙΣ.

.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΕΓΕΩΝ. ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ.

English translation

It is well-known and accepted that humans in general are beings that cherish habit and the tranquility afforded to them by the repetition of their everyday routine. So are you. You enjoy the comfort of habit, the feeling of safety and security provided to you by your familiarity with your environment. Repetition gives you peace. Of course, we enjoy these things, as much as each and everyone of you.

The problem is, though, that repetition and routine leads us to forget some ideas, some principles, some values for which some – perhaps even relatives and friends of yours in the not-so-distant past – have shed their blood. Freedom, democracy, equality, isonomy, human rights… When was the last time you had any meaningful conversation about these ideas? When was the last time you really thought about them? Or, more accurately, when was the last time you discussed, you really discussed, outside topics such as the pointless gossip, the day-to-day survival, the mass-produced “stars” or the sheep-pens of sports teams?  When was the last time you thought and talked using your own thoughts instead of the pre-chewed “food” force-fed to you by the television?

It is time we talked.

This, exactly, is the raison d’être of this blog. We could, of course, have chosen a more important, historically, date to get it started, e.g. the anniversary of the outbreak of the Greek War of Independence or the anniversary of the Athens Polytechnic Uprising or the execution of the nazi collaborationists in Meligalas. To tell the truth, founding such a blog need not coincide with the anniversary of an important event of the past, because we live in the present, shaping the future, in which we will celebrate the present that will by then have become past; and also, because we have no reason at all to “borrow” the glory of the heroes of the past.

Of course, there are those who do not want us to talk. It is these people that come up with legislation drafts for the regulation of internet and blog speech; the ones that call for censorship; the ones that draw their swords against people’s right to anonymity; the ones that claim that only those who speak using their real names have the right to talk or be considered credible. We are certain that some – and we know very well who they are, even if they do not know us – are presently scratching their heads trying to figure out, discover and reveal, amidst vulgar insults, blackmails and death threats, the true identities of the authors of this declaration. But why? Well, it is known that repression at any cost, threat, blackmail, brutalization, murder are favoured means of the Authority and its cronies. It is known that Authority prefers to exterminate rather than expose itself to free dialogue and questioning.

What cannot be questioned, though, is that Words, despite censorship, despite repression, retain their power, for Words are the means to transmit meanings, for it is that with Words and Logic can those who will listen figure out the Truth. And the Truth is that there is something terribly wrong with this country.

In this country that gave birth to Democracy, something that you take great pride in, basking in the glory of your ancient and most distant ancestors, that is, taking pride in the others’ glory and certainly not yours, as you have done nothing to earn it, in this exact country we hear, with alarming frequency, voices that call for the abolition of Democracy raised by the fandom of totalitarianism, by those who – openly or secretly – support nazism (national socialism) and fascism, without anyone daring to put them in their place. Do we really need to name them? You know them well. They star in every daytime TV gossip show. Their wives are promoted as glamorous stars. They yell and scream in “political” TV shows and as honoured guests in the news, lying shamelessly and slandering everyone.

In this country where human rights were recognized for the first time in human history, we now see the preachers of fascism slandering everyone who dares decry their violation! How many times have you heard that human rights workers in Greece are on George Soros’ payroll?

We live under a regime of elected dictatorship, which promotes intolerance, racism, xenophobia, terrormongering, paranoia and hate against anyone less fortunate than ourselves. We live under a regime that does not hesitate to even proceed to murder children, just because. We live under a regime whose repressive mechanisms create and fabricate bogeymen and scapegoats. We live under a barbaric, unfair, merciless regime that deprives of its citizens even their most basic rights, even services they have paid for through the nose with heavy taxes, direct and indirect, so that what little the citizens have will be given to corrupt politicians, industrialists, weapons suppliers, clergymen, bankers etc.

The regime that now torments Greece, the country that once gave birth to the Democracy for which you all gloat so much while, without the faintest trace of protest, you accept the howling of Democracy’s enemies as valid political positions worthy of consideration, has taken away from you the right to speak, the right to privacy, the right to object, to stand up against injustice, the right to think and act as you wish: repressive mechanisms everywhere, draconian laws that, with the threat of extreme penalties restrict your right to think and speak, that force you to not judge, criticize or judge the decisions of judges, surveillance systems and systems of involuntary storage of your most sensitive private information, while you have learnt that talking is very dangerous, for you do not know to whom your words will be snitched and how they will affect your future life.

How does this differ from the Junta or the Axis Occupation during World War II? Admittedly, not that much. Of course, the government has yet to impose a curfew or reinstate the death penalty and the exiles for dissenters and “undesirables”.

Nevertheless, you get along quite well. You live in the most expensive country of the “old” European Union, with the worst possible salaries and the worst work conditions, have no real rights to speak of, but you are “doing fine”, because you have an illusion of “security”. An illusion of “security” that is every now and then shaken by the well-known, lavishly-paid media propagandists with their screams about the bogeymen they have invented (immigrants, anarchists, students, pensioners, strikers etc), to remind you that, if you want to be “safe”, you must be obedient, docile, meek and subservient, with your heads always held low before the Master, while your mouths must open only when you are required to report to the Master, to snitch on dissenters and thank the Master for allowing you to live and serve him.

Have you ever wondered who is to blame? It is obvious, of course, that some are more responsible than others; they will be held accountable – of course, not before a court of law – and punished in accordance to their crimes. But, if we are to be absolutely honest, if you are looking for someone to blame, you need only look in a mirror. Do not wonder how and why. You all know why you allowed this to happen. So do we. The reason is fear. You were directed, you allowed yourselves to be manipulated through fear: fear of war, disease, terror, crime, unemployment, etc. There are myriads of problems that those in Power have invoked to suppress your common sense and manipulate you through fear.

They cultivated fear inside you and made you stifle your common sense and the voice of Reason. You panicked and keep panicking thanks to the exquisitely well-designed for this mission Mass Media. And in your panick, you turned to the two governmental parties (PASOK and ND) and the obscene nazi groups of La.O.S. and Chrysi Avyi. They promised you law, order, peace, prosperity, with only one thing in return: your silent, obedient consent. Consent to a series of crimes against your freedom, against your rights, against even that sovereignty and the self-governance of the country – and these last two forms of crimes are committed at the same time they present themselves as yardsticks of patriotism, and everyone else as an “anti-hellene”, a “new-world-order lackey” and a “Soros’ crony”.

THE TIME HAS COME TO END THIS SILENCE.

The time has come to remember that fairness, justice, freedom are more than words and dictionary entries – they are IDEALS.

If, to you, everything is going well with this country, if you see a world beautiful, moral, ethical, angelically-crafted, if you cannot see the crimes committed by the government, skip this blog – and if you are nazis, fascists and/or fans of the Junta, you are not welcome here at all. But if you see what we see, if you are as angry as we are, come with us.

Why do we choose to be Anonymous?

Anonymity is one of the most slandered qualities in our days – remember that the authors of many revolutionary texts before our War of Independence were anonymous. The composers of various classical works were anonymous, too; remember “Romanza”.  Even the creators of each country’s traditional music are anonymous. Today, though, anonymity has been presented as the source of all of our society’s troubles, especially as they occur on the internet: it has been identified, with impeccable craftmanship, with blackmail, cowardice and lack of courage to speak openly. Many prominent bloggers (and among them some that aspire to start political careers) promote the view that only those who sign their texts using their real names are noteworthy, credible and serious, regardless of what they write. We choose to be Anonymous. For starters, because anonymity provides some sort of safety to the whistleblower, to the person who wishes to point out flaws in the system, or even crimes. Those in charge are known to retaliate, often in an extremely inhuman manner, against anyone who questions their actions. Second, because a text, stripped of its author’s name/brandname ends up being judged and measured solely for the content and the ideas it conveys. Third, because who we are does not really matter – what matters is ideas, which are immortal, unlike people.

Who are we?

We are your fathers. We are your mothers. We are your brothers. We are your sisters. We are your sons. We are your daughters. We are YOU.

.

WE ARE LEGION. WE DO NOT FORGIVE. WE DO NOT FORGET.

.

Shortlink: http://wp.me/P1jReG-2