ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩN No3

Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους

Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους

Ιστορική εισαγωγή

Η τεχνολογία των σιωπηλών όπλων εξελίχθηκε από την Operations Research (O.R.), μία απόρρητη στρατηγική και τακτική μεθοδολογία που αναπτύχθηκε την Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αρχικός σκοπός της Operations Research ήταν η μελέτη των στρατηγικών και τακτικών προβλημά των επίγειας και εναέριας άμυνας, με αντικειμενικό σκοπό την αποτελεσματική χρήση περιορισμένων στρατιωτικών πόρων κατά ξένων εχθρών (π.χ. επιμελητεία, διοικητική μέριμνα).

Σύντομα ωστόσο, αξιωματούχοι με θέσεις ισχύος κατάλαβαν ότι οι ίδιες μέθοδοι μπορεί να ήταν χρήσιμες για τον πλήρη έλεγχο μιας κοινωνίας, αλλά υπό την προϋπόθεση να αναπτυχθούν καλύτερα εργαλεία.

Η κοινωνική μηχανική (η ανάλυση και ο αυτοματισμός μιας κοινωνίας) απαιτεί τη συσχέτιση μεγάλων ποσοτήτων σταθερά μεταβαλλόμενων οικονομικών πληροφοριών (δεδομένων), γι' αυτό χρειάζεται ένα σύστημα υψηλής ταχύτητας ψηφιακής επεξεργασίας δεδομένων:

Ορόσημα: Οι παλαιοί υπολογιστές ήταν πολύ αργοί, αλλά ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, που επινοήθηκε το 1946 από τους J. Presper Eckert και John W. Mauchly, ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις. Το επόμενο ορόσημο ήταν η ανάπτυξη του γραμμικού προγραμματισμού (μέθοδος Simplex) το 1947 από τον μαθηματικό George B. Dantzig. • Τέλος, στις αρχές του 1948, το τρανζίστορ, που κατασκευάστηκε από τους J. Bardeen, W.H. Brattain και W. Shokley, έφερε μεγάλες ελπίδες για εξάπλωση του πεδίου των υπολογιστών μειώνοντας τον αναγκαίο χώρο και την απαιτούμενη ισχύ.

Με αυτές τις τρεις ανακαλύψεις στα χέρια τους, οι ισχυροί της Δύσης υπέθεσαν ότι ήταν δυνατόν να ελέγξουν ολόκληρο τον κόσμο με το πάτημα ενός κουμπιού.

Αμέσως, η ναυαρχίδα της παγκοσμιοποίησης, το Ίδρυμα Ροκφέλερ μπήκε στο παιγνίδι δίνοντας μία τετραετή επιχορήγηση στο Κολέγιο Harvard, ιδρύοντας το Πρόγραμμα Οικονομικής Έρευνας Harvard (Harvard Economic Research Project) για τη μελέτη της δομής της αμερικανικής οικονομίας. Έναν χρόνο αργότερα, το 1949, συνέπραξε και η Αμερικανική Αεροπορία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν τότε ο αδιαμφισβήτητος διάδοχος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η οποία στις, αρχές του 20ού αιώνα έλεγχε το 1/4 του πλανήτη. Οι ΗΠΑ κληρονόμησαν από τη θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία όλες σχεδόν τις σημαντικές γεωστρατηγικές περιοχές που έλεγχε, αλλά δεν είχαν την απαιτούμενη αυτοκρατορική αντίληψη για να αναλάβουν τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Έτσι, ουσιαστικά οι ΗΠΑ έγιναν το έθνος-κράτος, πιλότος των Επικυρίαρχων για το μοντέλο της παγκόσμιας Αυτοκρατορίας. Ο έλεγχος του πλανήτη προϋπόθετε τον έλεγχο της Αμερικής από τα μέσα.

Πολιτική Εισαγωγή

Το 1952 έληξε η περίοδος της επιχορήγησης και έγινε μια υψηλού επιπέδου συνάντηση της Ελίτ ώστε να καθοριστεί η επόμενη φάση της έρευνας σχετικά με τα σχέδια της κοινωνικής χειραγώγησης. Το πρόγραμμα Harvard υπήρξε πολύ καρποφόρο και αυτό επιβεβαιώθηκε από τη δημοσίευση ορισμένων εκ των αποτελεσμάτων του το 1953, τα οποία μιλούσαν για τη δυνατότητα εφαρμογής της οικονομικής (κοινωνικής) μηχανικής.

Η νέα μηχανή Αθόρυβου Πολέμου που αναπτύχθηκε το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του '40, ήταν το νέο απόκτημα που μπήκε σε εφαρμογή το 1954. Με τη δημιουργία του μέιζερ (διάταξη ενίσχυσης η παράγωγης μικροκυμάτων με εξαναγκασμένη εκπομπή ακτινοβολίας) το 1954, η υπόσχεση για «ξεκλείδωμα» απεριόριστων πηγών ατομικής ενέργειας σύντηξης, από το βαρύ υδρογόνο στο θαλασσινό νερό και η επακόλουθη διαθεσιμότητα απεριόριστης ηλιακής ενέργειας ήταν μία δυνατότητα που φαινόταν ότι θα επιτευχθεί μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Ο συνδυασμός ήταν ακαταμάχητος.
Ο Αθόρυβος Πόλεμος κηρύχθηκε σιωπηλά από τη Διεθνή Ελίτ σε μία συνδιάσκεψη που έγινε το 1954.
Το σύστημα σιωπηλών όπλων ήταν έτοιμο σχεδόν 13 χρόνια μετά.
Τα Παγκόσμια Αφεντικά είχαν καταλάβει άτι ήταν απλώς θέμα χρόνου, μερικές δεκαετίες μόνο, πριν οι αφυπνισμένες μάζες να είναι σε θέση να τους ανατρέψουν και να καταλάβουν την εξουσία, γιατί τα ίδια τα στοιχεία της τεχνολογίας σιωπηλών όπλων, που εξυπηρετούσαν τα σχέδια τους, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν και για την ουτοπία των πολλών. Επομένως, για να αποκλεισθεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να εξασφαλισθεί η κυριαρχία τους, δόθηκε προτεραιότητα στον τομέα των επιστημών ενέργειας.

Ο ρόλος της Ενεργείας

Η ενέργεια είναι το κλειδί για κάθε δραστηριότητα στον πλανήτη μας. Οι φυσικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και του ελέγχου της φυσικής ενέργειας, και οι οικονομικό-κοινωνικές επιστήμες ασχολούνται με τη μελέτη των πηγών και τον έλεγχο της κοινωνικής ενέργειας. Και οι δύο είναι κυρίως λογιστικά συστήματα, δηλ. μαθηματικά. Συνεπώς, τα μαθηματικά είναι η πρωταρχική επιστήμη ενέργειας. Και ο «λογιστής» κατέχει ηγεμονική θέση όταν το κοινό αγνοεί τη μεθοδολογία των «λογιστικών». Η επιστήμη γίνεται το μέσο για έναν στόχο. Το μέσον είναι η γνώση και ο στόχος είναι ο έλεγχος.
Πέραν αυτών παραμένει ένα ζήτημα μόνο: «Ποιος επωφελείται;» («Qui bonoi?»). To 1954, αυτό ήταν το πρωταρχικό ζήτημα. Προς το συμφέρον της τάξης, της ασφάλειας και της ησυχίας του μελλοντικού κόσμου της υπερεθνικής ελίτ, αποφασίστηκε να ξεκινήσει παρασκηνιακά, και χωρίς να το γνωρίζουν κατ' ανάγκην οι εκλεγμένοι «αντιπρόσωποι» του λαού, ένας σιωπηλός πόλεμος κατά του αμερικανικού λαού με απώτατο στόχο τη μόνιμη μεταφορά της φυσικής και κοινωνικής ενέργειας (του πλούτου) των πολλών ανοργάνωτων και ανεύθυνων, στα χέρια των λίγων που «διαθέτουν αυτοπειθαρχία, αίσθημα ευθύνης και είναι άξιοι». [σ.σ.: δηλαδή των Ολιγαρχών].

Προκειμένου να εκπληρωθεί ο σκοπός αυτός, ήταν απαραίτητο να δημιουργήσουν, να κατοχυρώσουν και να εφαρμόσουν νέα όπλα τα οποία, όπως αποδείχτηκε, ήταν μία κατηγορία όπλων τόσο έξυπνων και σοφιστικέ ως προς τα χαρακτηριστικά της λειτουργίας και της παρουσίας τους, που τα αποκάλεσαν «αθόρυβα όπλα».

Για να επιτευχθεί μία απολύτως προβλέψιμη οικονομία, τα μέλη των χαμηλότερων τάξεων της κοινωνίας πρέπει να μπουν υπό απόλυτο έλεγχο, δηλαδή να «εξημερωθούν», να εκπαιδευθούν και να δεσμευθούν με βάρη και μακροχρόνια κοινωνικά καθήκοντα από πολύ νεαρή ηλικία, πριν έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν για την πραγματική φύση των υλικών αγαθών και να αμφισβητήσουν το σύστημα. Αρκετούς πονοκεφάλους είχαν προκαλέσει οι «γενιές της αμφισβήτησης»...

Για να εξασφαλισθεί μία τέτοια υπακοή, έπρεπε να διαλυθούν οι παραδοσιακές οικογένειες των μέσων και κατώτερων τάξεων μέσα από την εντατικοποίηση της απασχόλησης και των δύο γονέων και την καθιέρωση κρατικών κέντρων ολοήμερης απασχόλησης και εκπαίδευσης (δηλαδή προσαρμογής) των παραμελημένων παιδιών τους.

Η ποιότητα της εκπαίδευσης που δίνεται στις κατώτερες τάξεις πρέπει να είναι η χειρότερη του είδους, έτσι ώστε το τείχος της άγνοιας που θα τη διαχωρίζει από την ελίτ, να είναι και να παραμένει αδιαπέραστο για τα παιδιά της.
Με μία τέτοια υστέρηση εξ αρχής, ακόμα και τα ευφυή άτομα της κατώτερης τάξης θα έχουν ελάχιστες δυνατότητες να ξεφύγουν από τον ρόλο που τους επιφυλάσσεται. Αυτή η μορφή υποδούλωσης είναι βασική για τη διατήρηση σε έναν ικανοποιητικό βαθμό της κοινωνικής ειρήνης που επιθυμούν οι νεόπλουτες ελίτ και που, εν τέλει, έχουν καταφέρει να έχουν σήμερα στη Δύση σε ασύγκριτο βαθμό σε σχέση με το παρελθόν, χάρη στην κατευθυνόμενη πρωτοφανή παθητικοποίηση και συντηρητικοποίηση της νεολαίας.

Περιγραφή του Σιωπηλού Όπλου

Οι δημιουργοί του σιωπηλού όπλου περιμένουν απ' αυτό ό,τι θα περίμεναν κι από ένα συνηθισμένο όπλο, αλλά με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο λειτουργίας.
Το όπλο αυτό πυροδοτεί καταστάσεις αντί για σφαίρες. Ως μέσο προώθησης χρησιμοποιεί την επεξεργασία δεδομένων, αντί τη χημική αντίδραση (έκρηξη). Η πυροδότηση του προέρχεται από πληροφορίες, αντί για κόκκους πυρίτιδας. Το χειρίζεται ένας προγραμματιστής υπολογιστών και όχι ένας σκοπευτής. Τίθεται υπό τις διαταγές ενός μεγαλοτραπεζίτη και όχι ενός στρατηγού.
Δεν κάνει θόρυβο κατά την εκπυρσοκρότηση, δεν προκαλεί εμφανή σωματικά ή πνευματικά τραύματα και παρεμβαίνει καταφανώς στην καθημερινή κοινωνική ζωή. Αυτό το αντιλαμβάνεται μόνο ο εξασκημένος παρατηρητής που γνωρίζει τι να παρατηρήσει.
Το κοινό δεν μπορεί να αντιληφθεί πλήρως αυτό το όπλο και συνεπώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι δέχεται επίθεση και υποτάσσεται από κάποιο όπλο. Το κοινό μπορεί να αισθάνεται ενστικτωδώς ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά αυτό οφείλεται στην τεχνική φύση του σιωπηλού όπλου. Δεν μπορούν, όμως, να εκφράσουν το αίσθημα τους με λογικό τρόπο ή να αντιμετωπίσουν εγκεφαλικά το πρόβλημα. Συνεπώς, δεν ξέρουν από πού να ζητήσουν βοήθεια και πώς να συντονισθούν με άλλους για να αμυνθούν από αυτό.

Όταν εφαρμόζεται σταδιακά ένα σιωπηλό όπλο, το κοινό προσαρμόζεται (συνηθίζει) στην παρουσία του και μαθαίνει να ανέχεται τη διείσδυση του στη ζωή του, μέχρις ότου η πίεση (ψυχολογική μέσω της οικονομικής) γίνει πολύ μεγάλη και καταρρεύσει. Άρα, το σιωπηλό όπλο είναι ένας τύπος βιολογικού πολέμου. Πλήττει τη ζωτικότητα, τις επιλογές και την κινητικότητα των ατόμων μιας κοινωνίας με τη γνώση, την κατανόηση, τη διαχείριση και την επίθεση στις πηγές φυσικής και κοινωνικής ενέργειας των πολιτών, καθώς επίσης και στις φυσικές, διανοητικές και συναισθηματικές δυνάμεις και αδυναμίες τους!

Συνεχίζεται...

Διαβάστε επίσης 
ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩN No1 ,
ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩN No2 ,

 Η απάτη του οικονομικού δόγματος


http://www.ramnousia.com/2010/11/n-no3.html