Όποιος πάει αντίθετα στους προστάτες, τον τελειώνουν

“Όλα δείχνουν ότι κυοφορούνται σοβαρές εξελίξεις στα εθνικά θέματα. Αλλά ουδείς γνωρίζει τι συζητείται. Ποιες ακριβώς δεσμεύσεις λαμβάνονται πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες για θέματα που αφορούν στον σκληρό πυρήνα της υπόστασης ενός κράτους δηλαδή την κυριαρχία, τα κυριαρχικά δικαιώματα ή ακόμα και την εδαφική του ακεραιότητα, βλέπε «γκρίζες ζώνες. Μετά λόγου γνώσεως, εκτιμώ ότι ο Ιούνιος θα είναι εξαιρετικά κρίσιμος μήνας. Η κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει άμεσα και πλήρως τα κόμματα και τον ελληνικό λαό για το «που το πάει» στο Αιγαίο και στο Καστελόριζο. «Μνημόνιο» στην εξωτερική πολιτική της χώρας δεν νοείται.”

Ευρωβουλευτής ΝΔ Γ. Κουμουτσάκος

Το ξήλωμα της εθνικής συνείδησης των ελλήνων, έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια! Δεν ήθελαν ενημερωμένους πολίτες γιατί δεν ήθελαν αφυπνισμένους πολίτες.
Και το έκαναν μέσα από την Παιδεία σταδιακά, κτυπώντας τη γλώσσα και την ιστορία. Κι αν δεν υπήρχαν εκείνες οι φωνές που αντιστάθηκαν, γιατί δεν άντεξαν το βαθμό της παραχάραξης της ιστορίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού, το πόνημα της νέας τάξης που συνέγραψε η Ρεπούση και η γνωστή παρέας της, σήμερα θα διδασκόταν στα σχολειά μας.
Αν δούμε τι απαντούν οι νέοι στο δρόμο, για τις ιστορικές επετείους, τότε θα καταλάβουμε το πώς μεθόδευσαν οι εντολοδόχοι, το ξεπούλημα του τόπου μας.
Είναι επόμενο λοιπόν οι μνημονιακοί και οι υπερασπιστές του σχεδίου Ανάν, να είναι τα ίδια και τα αυτά πρόσωπα και να κάθονται στην ίδια πλευρά. Είναι οι γνωστοί εφιάλτες της Πατρίδας μας! Ποτέ δεν μας έλειψαν, γιατί είχαν και έχουν ισχυρούς προστάτες, εκτός των συνόρων μας!
Η Ελλάδα συνεχίζει και παραμένει κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας. Είμαστε ένα οιονεί ιδιότυπο προτεκτοράτο. Από την αρχή η κύρια δύναμη προστασίας ήταν η Αγγλία, (η Ρωσία και η Γαλλία ρόλο κομπάρσου είχαν και γρήγορα παραμερίστηκαν). Στην Αγγλία απευθύνθηκε ο Μαυροκορδάτος και αυτή ήταν η κύρια δύναμη που κατηύθυνε τα πράγματα στην Ελλάδα από την απελευθέρωση μέχρι και το 1947. Ακόμη και σήμερα η Αγγλία συνεχίζει να έχει λόγο στις Ελληνικές υποθέσεις. Μετά το Καποδίστρια όλοι ήταν υπάλληλοι των Αγγλικών συμφερόντων. Όποιος τολμούσε να διαφοροποιηθεί έστω και κατ’ ελάχιστο, ή θεωρείτο ύποπτος ότι ελεγχόταν από άλλη δύναμη τον εκπαραθύρωναν, είτε παραμερίζοντάς τον, είτε με αποστολή στα αιωνίους μονάς. Καποδίστριας, Όθων, πρίγκιπας Γεώργιος, Κωνσταντίνος Α’, Κονδύλης, Μεταξάς… είναι κάποιοι που διαφοροποιήθηκαν και τους παραμέρισαν…
Ένα πολύ περίεργο γεγονός που δεν είναι πολύ γνωστό, αφορά την εκτέλεση των έξι. Έχει γραφτεί ότι ένας από τους τελευταίους που συνάντησαν πριν την εκτέλεσή τους, ήταν ο Άγγλος πρεσβευτής.
Μετά το 1947 η Αγγλική προστασία αντικαταστάθηκε από την Αμερικάνικη, με αίτημα – διακοίνωση προς την Αμερικάνικη κυβέρνηση της ίδιας της Μ. Βρετανίας. Και οι καουμπόηδες ανταποκρίθηκαν με μεγάλη προθυμία και χωρίς να κρατούν τα προσχήματα. Η πορεία τους είναι γνωστή και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και μετά από αυτό. Για να σταθεί μια κυβέρνηση έπρεπε να έχει την αμέριστη υποστήριξη της Αμερικάνικης πρεσβείας και της CIA.
Τα σχετικά με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου είναι γνωστά. Κανείς πλέον δεν αμφιβάλει για την ηθική αυτουργία των Αμερικάνων, καθώς και για την υποστήριξη που προσέφεραν για την οργάνωσή την επικράτηση και την παραμονή του στην εξουσία. Άλλωστε και η συγνώμη του Κλίντον είναι η απόδειξη. Πιστεύω ότι ελάχιστοι αμφιβάλουν πλέον ότι ο Παπαδόπουλος ανατράπηκε όταν απαγόρευσε στους Αμερικάνους τη χρήση του Ελληνικού εναέριου χώρου των αεροδρομίων και λιμανιών για την υποστήριξη της Αμερικάνικης βοήθειας προς τους Ισραηλινούς κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ (6-23/10/1973). Ο Παπαδόπουλος ανατράπηκε από μια μαριονέτα της CIA που ανέλαβε για λογαριασμό τους να λύσουν το γόρδιο δεσμό του Κυπριακού. Η υποχρέωση της πολιτικής ελίτ που επανήλθε αχαλίνωτη στην εξουσία, ήταν να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο. Όφειλαν να είναι πειθήνιοι και υπάκουοι στις επιταγές των ΗΠΑ.
Οι συνθήκες που η Κύπρος παραδόθηκε στον Αττίλα και αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα, παραμένουν επτασφράγιστο μυστικό. Ο φάκελος της Κύπρου παρά τη παρέλευση 36 ετών από την εισβολή, δεν λέει να ανοίξει, μολονότι οι πρωταγωνιστές έχουν πεθάνει. Ο λόγος που σφραγίστηκε είναι, ότι τα στοιχεία που περιλαμβάνονται μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη σε κρίσιμα ζητήματα της Ελλάδας.
Ο Μέγας σοσιαλιστής Α. Παπανδρέου ήρθε στην εξουσία με το σύνθημα έξω οι βάσεις του θανάτου. Οι βάσεις έμειναν, η Ελλάδα παρέμεινε στις Ευρωατλαντικές δομές και το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα τέθηκε για πρώτη φορά κάτω από τον πιο ασφυκτικό έλεγχο. Μετά το 1990 και την εξάλειψη του «Σοβιετικού κινδύνου», το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ φανέρωσε τον αληθινό εαυτό του. Είναι ένα κόμμα απόλυτα αφοσιωμένο στους Αμερικάνους, απόλυτα ελεγχόμενο από τους Αμερικάνους, και θερμός υποστηρικτής των Αμερικάνικων συμφερόντων. Όλες οι μεγάλες αποφάσεις που λήφθηκαν από την Ελλάδα για υποστήριξη των ανά τον κόσμο ενεργειών των Αμερικάνων, λήφθηκαν από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα χωρίς να ανοίξει μύτη. Πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ ευχαρίστησε τους Αμερικάνους επειδή βοήθησαν να χάσουμε κυριαρχία σε Ελληνικό έδαφος. Ακόμα και στην οικονομία, το ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκε στο πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο κόμμα και πάλι χωρίς να ανοίξει μύτη. Στα μεγάλα εθνικά ζητήματα οι λύσεις που φαίνεται να δρομολογούνται είναι αυτές που εξυπηρετούν τα Αμερικάνικά συμφέροντα και αυτές που διαχρονικά προωθούσαν οι Αμερικάνοι ( Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Μακεδονικό, αγωγοί). Τον ανελέητο πόλεμο του δολαρίου εναντίον του ευρώ, ο Παπανδρέου τον άρχισε.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε, ότι μόνο ο Καραμανλής μετά τη μεταπολίτευση επεδίωξε να ακολουθήσει διαφορετική πολιτική και το πλήρωσε. Η μη υποστήριξη στο Αμερικανικής έμπνευσης σχέδιο Ανάν, η προώθηση των αγωγών μεταφοράς των Ρώσικων υδρογονανθράκων και η κάθετη άρνηση του ενάντια στους Αμερικάνους να υποστηρίξει την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, του στοίχισαν την εξουσία.
Ένας άλλος που τη πλήρωσε (και δεν υπονοώ ότι τον φάγανε) είναι ο μακαριστός Χριστόδουλος. Ο αγώνας του ενάντια στη παγκοσμιοποίηση και η σταθερή στάση του στην υπεράσπιση των Εθνικών ζητημάτων κινητοποίησαν εναντίον του όλη τη δήθεν προοδευτική διανόηση και όχι μόνο, που ποτέ δεν μάθαμε από πιο καζάνι σιτίζετε.
Όποιος πάει αντίθετα στη προστασία, τον τελειώνουν.
Επειδή σιγά- σιγά αρχίζουμε να συνηθίζουμε το φόβο και ο φόβος παραλύει κάθε αντίδραση και η έλλειψη αντίδρασης θα φέρει νέα μέτρα, νομίζω ότι το αίτημα για απαλλαγή απ’ το Μνημόνιο της υποτέλειας πρέπει να αποτελέσει ένα εθνικό στοίχημα.
Και το στοίχημα αυτό πρέπει να επιδιώξουν να το κερδίσουν, όσοι ακόμα πιστεύουν στις δυνάμεις και τις δυνατότητες αυτής της χώρας. Γιατί ένα είναι βέβαιο: μετά το Μνημόνιο θα είμαστε σε χειρότερη θέση.

http://kostasxan.blogspot.com/2010/11/blog-post_7192.html