ΝΕΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Μιλώντας στην Νάουσα

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΚΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ

Από την δεκαετία του 80’ η ανάπτυξη της χώρας έπρεπε να στηριχθεί στην Ελληνική Ευτοπία. Πρότεινα από τότε ένα σχέδιο για αυτά. Δεν είχα όμως συνομιλητές. Έτσι το 2009 είχαμε τις κωμικές εικόνες στα λιμάνια με....
πρωταγωνιστές τους Βουλευτές, Υπουργούς σήμερα, «λαϊκούς αγωνιστές» του ΚΚΚΑΣΟΡ και τελευταία τον εμφύλιο της Νταλίκας. Εκφράσεις της κωμικότητας και της ανευθυνότητας των Κυβερνώντων.

Η αξιοποίηση της Ευτοπίας δεν σημαίνει απουσία βιομηχανικής πολιτικής και πέρασμα στην οικονομία καζίνο όπως έγινε από τα Golden Boys του ΚΚΚΑΣΟΡ πρωταρχικά. Αντίθετα αυξάνει την δυναμική της. Μιλώ στο βιβλίο μου «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη» για αυτά...

Στην Νάουσα αντί να ασχοληθείτε με την αναζωογόνηση της βιομηχανικής σας παράδοσης – γράφω στο βιβλίο – παρατηρώ ότι την Μουσειοποιείται.

Η γνώμη μου είναι ότι η χώρα όφειλε από καιρό να μπει σε μια ιστορικού τύπου τροχιά νέας βιομηχανοποίησης στηριγμένης στην Ποιότητα και το Ελληνικό συμβολικό κεφάλαιο. Αυτό χρειάζεται να γίνει τώρα.

Μια ένοχη, υπόλογη από το παρελθόν πολιτική ομάδα με τα χαρακτηριστικά της ανεπάρκειας, της κακιστοκρατίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό. Για αυτό πρέπει να αποσυρθεί.
Μπορούν όμως οι Ενώσεις των Επιχειρηματιών, των Εργαζομένων να επικεντρωθούν στο νέο Made In Greece με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Πρώτο βήμα σε αυτήν την μεταβατική περίοδο του ΠολιτικοΘεσμικού μπλοκαρίσματος της χώρας θα ήταν, ο ορισμός ενός νέου Εξωκοινοβουλευτικού Υπουργού Πολιτισμού που θα αναφέρεται στο Κοινοβούλιο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η Ελλάδα στερείται Υπουργού Πολιτισμού. Οι κατέχοντες σήμερα τους θεσμούς όχι μόνο δεν είναι οικείοι ή αγνοούν τις προϋποθέσεις της νέας βιομηχανικής πολιτικής αλλά είναι και εχθρικοί.

Γιατί επί μια τριακονταετία. συκοφάντησαν την ιδέα της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Δολοφονούσαν δηλαδή το Ελληνικό Συμβολικό Κεφάλαιο που αξιοποιούν άλλα Εθνικά οικονομικά συστήματα στην Ευρώπη, στις Η.Π.Α., στην Κίνα και την Ιαπωνία σήμερα. Ήταν λέει κοσμοπολίτες και όχι Εθνικιστές. Κομπλεξικοί Επαρχιώτες δηλαδή όπως τους ονόμασα από το 70’ νομίζω.