Για να ξέρουμε τι μας γίνεται. Ιδού ο δρόμος που επέλεξε το ΠΑΣΟΚ…

Έχει πλέον αποδειχθεί πλήρως ότι η ηγετική ελίτ του ΠΑΣΟΚ γνώριζε από τότε που ήταν στην αντιπολίτευση την πλήρη οικονομική κατάσταση της χώρας. Γνώριζε πολύ καλά λοιπόν ότι έπρεπε να ληφθούν το ταχύτερο επώδυνα οικονομικά μέτρα. Επομένως οι λύσεις που είχε να επιλέξει ήταν τρεις:

Α) Να μην αναλάβει την κυβέρνηση προκειμένου να μην φθαρεί και να αφήσει τη Νέα Δημοκρατία να πάρει τα σκληρά μέτρα. Αν π.χ έλεγε ότι θα στήριζε τελικά τον κ. Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα αφαιρούσε από τη Νέα Δημοκρατία το λόγο να προκηρύξει εκλογές και επομένως θα την εξανάγκαζε να πάρει εκείνη τα σκληρά μέτρα ή να παραιτηθεί ως ανίκανη. Η Νέα Δημοκρατία είχε ήδη αρχίσει την κατιούσα, οπότε και με τη βοήθεια των συνδικαλιστικών του οργάνων, θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να την διαλύσει. Απόδειξη αυτής της δυνατότητας επιλογής είναι η ίδια η ομολογία του κ. Παπανδρέου τον Ιανουάριο του 2009, προς τον τότε υπουργό των Οικονομικών της Γερμανίας Πιεερ Σταινμπουρκ, ότι δεν είναι βέβαιος πλέον αν θέλει να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.

Όμως η λύση αυτή είχε τον εξής απλό κίνδυνο. Αν η Νέα Δημοκρατία έπαιρνε σκληρά μέτρα, χωρίς να πάει στο ΔΝΤ, τότε το ΠΑΣΟΚ ή θα την υποστήριζε καθιστάμενο συνυπεύθυνο ή θα την έριχνε οπότε θα έπρεπε να συνεχίσει το ίδιο μετά τα σκληρά μέτρα, πράγμα που δεν ήθελε, γιατί θα….. παρουσιαζόταν ως ανακόλουθο. Αν μάλιστα δεν προσπαθούσε να πάρει μόνο του τα σκληρά μέτρα, αλλά, ακόμα χειρότερα, προσέφευγε στο ΔΝΤ, τότε θα αποτελούσε μόνο μια μικρή παρένθεση οδηγούμενο όχι απλά στην ήττα του, αλλά στην πλήρη εξαφάνισή του.
Αυτή τη λύση την απέρριψε.

Εδώ όμως έκανε το μεγάλο λάθος ο κ. Καραμανλής και οι κακοί σύμβουλοί του και γι’ αυτό σήμερα κατακρίνεται κυρίως εκ των έσω. Έπρεπε να δείξει πολιτική γενναιότητα. Έπρεπε να λάβει μέτρα συγκράτησης του δημοσιονομικού ελλείμματος και ας άφηνε το ΠΑΣΟΚ να τον ρίξει με τη βοήθεια των συνδικαλιστικών του οργάνων. Τότε το ΠΑΣΟΚ ήταν υποχρεωμένο να ακολουθήσει την πρώτη λύση. Οπότε η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η επάνοδος της Νέας Δημοκρατίας για πολλά χρόνια στην εξουσία θα ήταν βέβαιες συνέπειες.

Κάποια στιγμή λοιπόν ο κ. Καραμανλής θα πρέπει να μιλήσει και να εξηγήσει στον ελληνικό λαό και κυρίως στους Νεοδημοκράτες, γιατί δεν επέλεξε αυτή τη λύση, την οποία αν θυμάστε υποστήριζε τότε ο Αντώνης Σαμαράς..

Β) Η δεύτερη επιλογή που είχε το ΠΑΣΟΚ ήταν να ρίξει την κυβέρνηση Καραμανλή και στη συνέχεια να αναλάβει το ίδιο την υποχρέωση να λάβει σκληρά οικονομικά μέτρα χωρίς να προσφύγει στο ΔΝΤ. Αυτή η λύση απορρίφθηκε γιατί θα περνούσαμε αυτόματα από μια περίοδο οικονομικής ευημερίας (έστω επίπλαστης) που υπήρχε επί Νέας Δημοκρατίας σε μία επώδυνη περίοδο για την οποία θα στιγματιζόταν αποκλειστικά το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα την ταχύτατη φθορά του και την απομάκρυνση από την εξουσία για πάρα πολλά χρόνια

Άρα έμενε η τρίτη επιλογή.

Γ) Η τρίτη επιλογή έπρεπε να συνδυάσει δύο πράγματα: Και τη λήψη σκληρών μέτρων, αλλά και κυρίως την μακρόχρονη παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί, αφενός αν διαβαλλόταν και διασυρόταν η Νέα Δημοκρατία ως μοναδική υπεύθυνη για την οικονομική κρίση και αφετέρου αν δεν ελάμβανε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ τα σκληρά μέτρα, αλλά κάποιος τρίτος, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα αναλάμβανε για πάρα πολλά χρόνια το ρόλο μιας διαμεσολαβούσας εξουσίας τύπου κοτζαμπάση. Δηλαδή μιας εξουσίας μεσάζοντα μεταξύ της ξένης επικυριαρχίας και του ελληνικού λαού, με αποστολή φοροεισπράκτορα. Να συγκεντρώνει δηλαδή τον λαϊκό πλούτο και να τον παραδίδει στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους σε ένα συνεχές και ατελείωτο αλισβερίσι εξόφλησης όλο και πιο πολύ διογκούμενων δανείων. Έτσι η Νέα Δημοκρατία θα παρουσιαζόταν και ως υπεύθυνη για τη κρίση, αλλά και ως υπεύθυνη για την παραχώρηση της Εθνικής μας κυριαρχίας.


Το ΠΑΣΟΚ δυστυχώς, παρακινούμενο από το πάθος για εξουσία, προτίμησε την τρίτη επιλογή. Πλήρης απόδειξη αυτού είναι:

1) Η ομολογία του υφυπουργού των οικονομικών κ. Σαχινίδη ότι από τις 5-10-2009 πρώτη επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν το ΔΝΤ.
2) Η κεντρική γραμμή προπαγάνδας από όλο το μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ και των καθεστωτικών ΜΜΕ, ώστε να εμφανίσουν τη Νέα Δημοκρατία ως την μοναδική υπεύθυνη της οικονομικής κρίσης και ως την μοναδική υπεύθυνη της υποδούλωσης της χώρας στην ξένη επικυριαρχία.
3) Η σύσταση πολλαπλών εξεταστικών επιτροπών ώστε να σπιλωθεί και να διασυρθεί η Νέα Δημοκρατία.
4) Η εξαίρεση από τις εξεταστικές επιτροπές ότι έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ.
5) Το εκβιαστικό και εκφοβιστικό δίλημμα «ΔΝΤ ή πτώχευση», αποκρύπτοντας πλήρως ότι υπήρχε η πιο πάνω δεύτερη επιλογή, δηλαδή να λάβει η κυβέρνηση μόνη της όποια μέτρα απαιτούνταν (όπως κάνει τώρα και η Βρετανία και οι άλλες χώρες) χωρίς να προσφύγει στο ΔΝΤ.
6) Ο συνεχής διασυρμός της χώρας ως χώρας διαφθαρμένης «από την κορυφή έως τη βάση», κάτι που αφύπνισε τους διεθνείς δανειστές και τους έκανε συγκρατημένους και προκατειλημμένους, ανεβάζοντας τα spreads.
7) Ο εκφοβισμός των διεθνών δανειστών ότι οικονομία της χώρας μοιάζει με «Τιτανικό» που θα βουλιάξει.
Η επιζήτηση με το ζόρι από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης της ξένης επικυριαρχίας του ΔΝΤ και της ΕΕ, παρά τις σφοδρές αντιρρήσεις της Γερμανίας, με τον εκβιασμό περί «πιστολιού στο τραπέζι» κ.λ.π.

Τελικά το ΠΑΣΟΚ πέτυχε αυτό που ήθελε. Δηλαδή την τρίτη επιλογή. Η «διεφθαρμένη» χώρα με τον «διεφθαρμένο» λαό της, που  η οικονομία της μοιάζει με «Τιτανικό» και στην οποία οι διεθνείς δανειστές κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους, τέθηκε υπό ξένη κατοχή και διεθνή επικυριαρχία, το δε ΠΑΣΟΚ ανέλαβε το «δύσκολο» έργο του μόνιμου μεσάζοντα μεταξύ των ξένων αποικιοκρατών και των Ελλήνων Ιθαγενών, προκειμένου να εκτελεί με «λύπη» και «σοσιαλιστική στεναχώρια» το έργο του φοροεισπράκτορα για να ικανοποιούνται τα επικυρίαρχα συμφέροντα των ντόπιων και διεθνών τοκογλύφων και ενίοτε το ρόλο του προστάτη και αντιεξουσιαστή που μάχεται εναντίον της Τρόϊκας για το «καλό» μας.

Ταυτόχρονα ο κ. Παπανδρέου μετατρέπει το ΠΑΣΟΚ στα μέτρα της αποστολής που έχει αναλάβει. Δηλαδή το μετατρέπει σε ένα διεθνιστικό όργανο της Νέας Τάξης, με την ιδεολογία του τέταρτου δρόμου και της υπερίσχυσης των διεθνών συμφερόντων έναντι των εθνικών. Με την αλλοίωση του έθνους και της θρησκείας με πολυάριθμους εξαθλιωμένους αλλοδαπούς, οι οποίοι ονομάζονται πολίτες του κόσμου και με την ταυτόχρονη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους Τούρκους στα κελεύσματα των αφεντικών της Νέας Τάξης, δηλαδή των Αμερικανών. Απόδειξη του τελευταίου είναι και οι συνεχείς συζητήσεις (φανερές και μυστικές) με τους Τούρκους, με κεντρικό θέμα το Αιγαίο. Ίσως τα ίδια να δούμε με τα Σκόπια και την Κύπρο.

Αυτή του όμως την επιλογή, το ΠΑΣΟΚ θα την πληρώσει πολύ άσχημα από τον ελληνικό λαό και μάλιστα πολύ σύντομα.

ΥΓ1. Ο κ. Καραμανλής, μετά το πιο πάνω λάθος του, επέλεξε προφανώς (και πολύ ορθά κατά τη γνώμη μας αυτή τη φορά) να μην μιλήσει άμεσα, τώρα που η προπαγάνδα οργιάζει, αλλά αφήνει πρώτα το ΠΑΣΟΚ να εκτεθεί πλήρως και όταν θα μιλήσει απλά θα είναι η χαριστική βολή του. Γι’ αυτό και όλο το σύστημα πιέζει να μιλήσει ο κ. Καραμανλής τώρα, για να τον εξουδετερώσει και να τον κάνει μέρος του προβλήματος.
ΥΓ2. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η πιο πάνω επιλογή της ηγετικής ελίτ του ΠΑΣΟΚ, έγινε από πολιτική αφέλεια, από το πάθος της για εξουσία και από το μίσος της προς τη Νέα Δημοκρατία, γιατί αν υποθέσουμε ότι έγινε από άλλο λόγο, τότε υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα.

Πηγή: http://hassapis-peter.blogspot.com/2010/10/blog-post_8157.html