ΣΤΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ…..
Μπορώ να καταλάβω τι σου συμβαίνει και αρνείσαι να κοιτάξεις την αλήθεια κατάματα…
Ξέρω, πως φοβάσαι να κατέβεις εκεί, στα βαθιά και σκοτεινά μπουντρούμια όπου έχεις κλείσει την ψυχή σου.
Τρέμεις, ακόμα και την ιδέα να αντιμετωπίσεις τους φόβους που φωλιάζουν εκεί μέσα. Και που σου τους φύτεψαν, χωρίς εσύ να το πάρεις χαμπάρι, μέσα από ύπουλα σχέδια.
Οι ανασφάλειες σου θεριεύουν και παρέα με τους φόβους σου, παραμονεύουν. Φύλακες του σκοταδιού, μην τυχόν και η ψυχή σου λαχταρίσει να βγει στο φως. Μην ζητήσει αέρα δροσερό ελευθερίας.
Και μεταμορφώνονται οι φόβοι, άλλοτε σαν τέρας της ΔΕΗ, που απειλεί να σου κόψει το ρεύμα.
Τέρας τρομερό, που δεν νοιάζεται αν δεν θα μπορείς να συντηρήσεις το φαγητό σου, να το μαγειρέψεις, να ζεσταθείς, να πλυθείς , να πλύνεις τα ρούχα σου…
Πιο πέρα, άλλο τέρας παραμονεύει, ύπουλο με μάτια που λάμπουν στο σκοτάδι γεμάτα μοχθηρία.
Πιο πέρα, άλλο τέρας παραμονεύει, ύπουλο με μάτια που λάμπουν στο σκοτάδι γεμάτα μοχθηρία.
Είναι το τέρας της ΕΥΔΑΠ που αδιαφορεί αν εσύ δεν θα έχεις νερό να πιεις, να πλυθείς, να μαγειρέψεις, να ποτίσεις τα φυτά σου...
Γεμάτο γλίτσα, σέρνεται κι αν τολμήσει το μυαλό σου να σκεφτεί πως το νερό είναι δώρο της Δημιουργίας. Σε τυλίγει με το γλοιώδες σώμα του και απειλεί να σου στερήσει το αγαθό που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό.
Γεμάτο γλίτσα, σέρνεται κι αν τολμήσει το μυαλό σου να σκεφτεί πως το νερό είναι δώρο της Δημιουργίας. Σε τυλίγει με το γλοιώδες σώμα του και απειλεί να σου στερήσει το αγαθό που δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό.
Μέσα στα σκοτεινά μπουντρούμια της ψυχής σου, ένα άλλο θηρίο παραμονεύει για να μην νιώσεις ούτε λεπτό ελεύθερος…
Είναι το θηρίο της ΑΑΔΕ που στέκεται πάντα άγρυπνο κι έτοιμο να χιμήξει με τα σουβλερά, βρωμερά του δόντια και να αρπάξει ό,τι έχεις και δεν έχεις δικό σου. Ετσι και η ψυχή σου αποφασίσει να αποδράσει προς το φως.
Συνεργάζεται και με το τέρας που λέγεται Τράπεζα κι εκείνο ερπετόμορφο και φρικτό.
Συνεργάζεται και με το τέρας που λέγεται Τράπεζα κι εκείνο ερπετόμορφο και φρικτό.
Μα περισσότερο απ’όλα τα γλοιώδη και σιχαμερά τέρατα, ξέρω πως φοβάσαι εκείνο το κατάμαυρο που τα χνώτα του μυρίζουν κόλαση και ξερνάει φωτιά...
Το τέρας του δόγματος, που έκανε την όμορφη ψυχή σου να τρέμει και να φοβάται την τιμωρία από κάποιον θεό που δήθεν την έπλασε …
Το τέρας του δόγματος, που έκανε την όμορφη ψυχή σου να τρέμει και να φοβάται την τιμωρία από κάποιον θεό που δήθεν την έπλασε …
Όλα αυτά τα απαίσια τέρατα έχουν δύναμη μόνο για να τρομάζουν την ψυχή σου και να μπλοκάρουν τη λογική σου…
όλοι οι φόβοι φυτεύτηκαν από τους άψυχους αποστάτες, που τρέφονται με την ενέργεια των φυλακισμένων και φοβισμένων ψυχών…
Δεν μπορούν όμως να αγγίξουν την ψυχή, γιατί αυτή είναι φτιαγμένη από υλικά άυλα, που καίνε τα αποστατικά θηρία…
Δεν μπορούν όμως να αγγίξουν την ψυχή, γιατί αυτή είναι φτιαγμένη από υλικά άυλα, που καίνε τα αποστατικά θηρία…
Ψυχές που γνωρίζουν την αλήθεια και με ανδρεία κοιτάνε τα τέρατα κατάματα. βλέπουν πόσο αδύναμα είναι και πόσο εύκολα μπορεί να τα νικήσει. αρκεί να μην τα θρέφει με τον φόβο της…
Φοβάσαι… φοβάσαι την κοινωνία ολόκληρη, που είναι γονατισμένη μπροστά στους φόβους της και τους συνήθισε τόσο πολύ που κάνει τα πάντα για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Πάρε θάρρος, συνέλληνα μου, αδελφέ μου και κατέβα εκεί… στα κατάβαθα της ψυχής σου, στα μπουντρούμια της και βοήθησε την να βγει στο φως...
Γιατί οι ψυχές δημιουργήθηκαν για να ζουν στο φως… ελεύθερες. Και οι φόβοι σου όλοι είναι φτιαχτά. Τεχνητά τέρατα που με γνώση και λογική μπορείς να τα εξαφανίσεις και να αποκτήσεις ξανά την ελευθερία σου...
Γιατί οι ψυχές δημιουργήθηκαν για να ζουν στο φως… ελεύθερες. Και οι φόβοι σου όλοι είναι φτιαχτά. Τεχνητά τέρατα που με γνώση και λογική μπορείς να τα εξαφανίσεις και να αποκτήσεις ξανά την ελευθερία σου...
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΑΝΙΚΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου