«Ούτε πάνω από το πτώμα μου τομάρια»

Αυτή που βλέπετε είναι η κουμπάρα μου η Κατίνα.
Έτσι την έλεγαν οι γονείς μου γιατί βάφτισε τον αδελφό μου. Στην φωτογραφία δεν φαίνεται καλά η κλίση του σώματος γιατί είναι τραβηγμένη απο ψηλά αλλά και τρία χρόνια πριν.
Ζει σε ένα ερείπιο μόνη...

απέναντι από το σπίτι μου στο χωριό…. ένα δωμάτιο και μια κουζινούλα δίπλα με τσιμέντο στο πάτωμα.
Δίπλα έχει ένα μικρό σταύλο που έχει βάλει τον γάιδαρο της.
«Είναι γέρος, Σταμάτη, αλλά μου πονεί να τον αφήσω…τόσα χρόνια δούλευε μαζί μου…θα τον ταΐζω μέχρι να πεθάνει.»
Η Κατίνα μου φέρνει κάθε Κυριακή αντίδωρο από την εκκλησιά.
Ανάβει ανελλιπώς και το καντήλι στην μικρή εκκλησιά της Παναγίας.
Δεν της λέω ότι είμαι άθεος.. δεν θέλω να την στεναχωρήσω.
Μαρέσει όταν περνάω βράδυ από την Παναγιά να βλέπω το φωτάκι αναμμένο.
Μαρέσει το αντίδωρο την Κυριακή το πρωί.
Μαρέσει να χαϊδεύω την μουσούδα του γαιδάρου.
Μαρέσει που με κοιτάει με εκείνα τα τεράστια εκφραστικά γερασμένα και κουρασμένα μάτια γεμάτα ευγνωμοσύνη για το χάδι.
Η Κατίνα παίρνει 300 ευρώ σύνταξη και της ζητάνε πάνω από 300 αλλιώς θα της κόψουν το ρεύμα στο καλύβι και την λάμπα στο σταύλο του γαιδάρου .
Ούτε πάνω από το πτώμα μου τομάρια!

ΠΗΓΗ: kepparou

 

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/12/blog-post_7062.html