Ο Μίκης άναψε την «Σπίθα»
- Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης
Δύο γέρικες εληές, που με το υπέροχο απόσταγμα του λαδιού τους, πότισαν το νου και τις αισθήσεις μας, όλα αυτά τα τελευταία 40 – 50 χρόνια, νοστιμεύοντας τη ζωή μας, τους έρωτές μας, τα όνειρά μας, τις μέρες, τις νύχτες και τα ξημερώματά μας.
Εκεί, λοιπόν, ο Μίκης, ξεσπάθωσε, σαν ορμητικός έφηβος.
Δεν μάσησε τα λόγια του.
Δεν έκρυψε τις σκέψεις του.
Δεν φύλαξε τα νώτα του.
Τα είπε όλα με το ονομα τους: Τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη. Κατονόμασε ως ΠΡΟΔΟΤΕΣ τα «κόμματα εξουσίας» και εθνικά ανεπαρκείς τους υπόλοιπους που συνθέτουν το καθεστώς πολιτικό σύστημα.
Περιέγραψε αναλυτικά, επί 2,5 ώρες, όλες τις πράξεις του καθεστώτος που συνιστούν εθνική προδοσία. Στο κεφάλαιο «μνημόνιο», ζήτησε την συνδρομή του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, του Γιάννη Κασσιμάτη, ο οποίος τεκμηρίωσε την επιστημονική άποψη περί της αντισυνταγματικότητας του νομοθετήματος που έφερε το «μνημόνιο» των δανειστών μας στη θέση του επικυρίαρχου της λαϊκής θέλησης.
Αυτά όλα τα μεταφέρω ως ρεπόρτερ, καθώς ήμουν παρών στη μυσταγωγία αυτή που γέννησε την «ΣΠΙΘΑ», όπως ονόμασε ο Μίκης Θεοδωράκης την «κίνηση ανεξαρτήτων πολιτών για Εθνική κυριαρχία, Δικαιοσύνη, Ελευθερία, Ισότητα, Πατριωτισμό», στην οποία κάλεσε κάθε Ελληνίδα και Έλληνα να στοιχηθεί, λέγοντας χαρακτηριστικά: « Η Ελλάδα ανήκει στην Ελλάδα».
Ο Μίκης άναψε τη σπίθα. Σ’ εμάς μένει να την κάνουμε φωτιά που θα λαμπαδιάσει την ψυχή και το νού των συμπατριωτών μας, για να φέξει πάλι ο Ελληνικός ουρανός που αυτή την ώρα είναι πλακωμένος από τα βαρυά σύνεφα της μεγάλης απώλειας (της εθνικής Ανεξαρτησίας μας) και της μεγάλης οδύνης της δοτής και διατεταγμένης λαϊκής φτώχειας.
Οι ώρες είναι δύσκολες γι’ αυτό είναι και μεγάλες. Είναι οι ώρες που οι οδύνες του τοκετού φανερώνουν το πλησίασμα της γέννας.
Μια καινούργια Ελλάδα πρέπει να γεννηθεί, διότι αυτό που σήμερα λέγεται Ελλάδα, δεν ανταποκρίνεται ούτε στην ιστορική συνέχειά της, ούτε στην ιδιοσυστασία τη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου