Αυτό το άρθρο το θεωρώ από τα καλύτερά μου, γιατι εξηγείται για πρώτη φορά πώς έγινε η υπερχρέωση της Ελλάδας.
Θα ξεκινήσω απο μια παλαιά ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ), που βρήκα στο διαδίκτυο και αφορούσε τη μεταβολή τη διαδικασίας διακανονισμού τών ελληνικών ομολόγων από T+3 σε ένα ψευτοT+10 και μετά σε Τ+3 με υποχρεωτικό διακανονισμό την τελευταία ημέρα.
Αρχικά δεν φαίνεται πολύ σημαντικό αλλά είναι η αρχή του κακού, αφού κάθε μεταβολή της ελληνικής αγοράς επηρεάζει την αγορά τών ελληνικών ομολόγων και παραγώγων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Κατά τη μελέτη του άρθρου παρατηρείστε τις ημερομηνίες που συνέβησαν αυτές οι αλλαγές.
ΣΧΟΛΙΑ
1η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
19 Απριλίου 2010
Με αφορμή ορισμένα δημοσιεύματα σχετικά με το ανωτέρω θέμα, η Τράπεζα της Ελλάδος, με σκοπό την πλήρη και ακριβή πληροφόρηση του κοινού, ενημερώνει ότι:
Η αγοραπωλησία τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου στη δευτερογενή αγορά μπορεί να γίνει είτε στην ΗΔΑΤ, της οποίας διαχειριστής είναι η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ), είτε σε εναλλακτικές πλατφόρμες είτε εξωχρηματιστηριακά (over the counter). Την εποπτεία της ΗΔΑΤ έχει η 10μελής Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου των Βασικών Διαπραγματευτών Αγοράς, στην οποία εκπροσωπούνται οι βασικοί διαπραγματευτές (3 μέλη), οι μη βασικοί διαπραγματευτές (1), η Ελληνική Ένωση Τραπεζών (1), το Ελληνικό Δημόσιο (3) και η ΤτΕ (2).
Ο διακανονισμός των πράξεων επί τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά, πραγματοποιείται μέσω του Συστήματος Παρακολούθησης Συναλλαγών επί Τίτλων με Λογιστική Μορφή («Σύστημα»), διαχειριστής του οποίου είναι επίσης η ΤτΕ. Το «Σύστημα», το οποίο αξιολογείται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχει μόνο την ευθύνη για τον ορθό διακανονισμό, σε συνεχή χρόνο (real time), των συναλλαγών χωρίς τη δυνατότητα να παρεμβαίνει στους όρους τους.
Σημειωτέον ότι η πλειονότητα των συναλλαγών που καταρτίζονται και διακανονίζονται στο εξωτερικό (π.χ. στα αποθετήρια Euroclear, Clearstream κλπ) δεν εισάγεται και συνεπώς δεν εμφανίζεται στο «Σύστημα». Επίσης δεν διακανονίζονται και δεν εμφανίζονται στο «Σύστημα» οιασδήποτε μορφής παράγωγα επί ομολόγων, όπως π.χ. τα συμβόλαια ανταλλαγής πιστωτικής αθέτησης (CDS) επί ελληνικών τίτλων.
Για τις μη προθεσμιακές συναλλαγές (spot) που καταρτίζονται σε ορισμένη ημερομηνία (Τ) και εισάγονται στο «Σύστημα» o διακανονισμός γίνεται υποχρεωτικά το αργότερο 3 εργάσιμες ημέρες μετά την κατάρτιση της συναλλαγής (max Τ+3), όπως σαφώς ορίζει ο Κανονισμός. Για τις προθεσμιακές συναλλαγές που εισάγονται στο «Σύστημα» ο διακανονισμός γίνεται υποχρεωτικά κατά τη συμφωνημένη ημερομηνία λήξης. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις (συναλλαγές spot και προθεσμιακές) ο διακανονισμός είναι οριστικός και ανέκκλητος, όπως ορίζει ο Κανονισμός του Συστήματος, Κεφ. 12, άρθρο 12.1.1, ο οποίος ως προς αυτό δεν τροποποιήθηκε ποτέ. Όταν μια πράξη δεν μπορεί να διακανονιστεί, τότε το Σύστημα την χαρακτηρίζει “failed” και ο Κανονισμός προβλέπει κυρώσεις (Κεφάλαιο 13). Μετά το πέρας της υποχρεωτικής προθεσμίας διακανονισμού οι αντισυμβαλλόμενοι ενημερώνονται τόσο για τις διακανονισθείσες όσο και για τις μη διακανονισθείσες συναλλαγές και καμία συναλλαγή δεν παραμένει προς διακανονισμό.
Ως προς τη διαδικασία αυτοματοποιημένης επανεισαγωγής (recycling) των μη διακανονισθεισών (failed) συναλλαγών, σημειώνονται τα εξής: Από την έναρξη λειτουργίας του «Συστήματος» (1995) οι αντισυμβαλλόμενοι φορείς, εφόσον συμφωνούσαν μεταξύ τους, εισήγαγαν με εκ νέου αποστολή μηνυμάτων τους τις “failed” συναλλαγές για άμεσο διακανονισμό.
Από τον Οκτώβριο του 2009, μετά από διαβούλευση με τους εμπλεκόμενους φορείς, ο διαχειριστής του «Συστήματος», με έγγραφό του και σε εναρμόνιση με τη διεθνώς ευρύτατα καθιερωμένη πρακτική του recycling, έδωσε τη δυνατότητα της αυτοματοποιημένης επανεισαγωγής των “failed” εντολών στο «Σύστημα» για διακανονισμό την ίδια ημέρα, χωρίς να απαιτείται κάθε φορά η αποστολή νέων επιπρόσθετων μηνυμάτων. Εξυπακούεται ότι η διαδικασία αυτή ακυρώνεται, εφόσον ένας από τους δύο αντισυμβαλλόμενους εναντιωθεί στέλνοντας το αντίστοιχο μήνυμα. Η δυνατότητα αυτόματης επανεισαγωγής ισχύει για 10 ημέρες. Μετά το πέρας των 10 ημερών, εφόσον και οι δύο αντισυμβαλλόμενοι εξακολουθούν να επιθυμούν τη συναλλαγή αυτή, οφείλουν να αποστείλουν εκ νέου σχετικά μηνύματα, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν.
Δηλαδή, με την απόφαση του Οκτωβρίου 2009, δεν έγινε τίποτα άλλο παρά μόνο η αυτοματοποίηση της επανεισαγωγής των μη διακανονισθεισών συναλλαγών, η οποία προηγουμένως γινόταν με εκ νέου σύνταξη και αποστολή ειδικών κάθε φορά μηνυμάτων από τους αντισυμβαλλόμενους.
Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η υιοθέτηση της πρακτικής της αυτοματοποιημένης επανεισαγωγής (recycling) δεν συνιστά καμία αλλαγή του Κανονισμού που να επιμηκύνει το χρόνο διακανονισμού σε Τ+10, όπως λανθασμένα εικάζεται, διότι η διαδικασία αυτή, όπως ακριβώς συνέβαινε και στο παρελθόν, δεν μπορεί να υλοποιηθεί παρά μόνο με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο αντισυμβαλλομένων. Υπό την αδήριτη αυτή προϋπόθεση, εάν μια συναλλαγή δεν εκκαθαριστεί κατά την ημερομηνία που προβλεπόταν στην αρχική εντολή διακανονισμού, μεταφέρεται από το διαχειριστή στην επόμενη εργάσιμη ημέρα με ακριβώς τους ίδιους όρους που ίσχυαν για την αρχική εντολή (τιμή αγοράς, τιμή πώλησης, όγκο).
Η πρακτική του recycling αυξάνει την αποτελεσματικότητα του «Συστήματος», καθώς ελαχιστοποιεί τον απαιτούμενο αριθμό μηνυμάτων που αποστέλλονται στο «Σύστημα». Επίσης, επιταχύνει τον διακανονισμό των πράξεων καθώς, από τη στιγμή που δεν απαιτείται η αποστολή νέων μηνυμάτων, αυτός είναι πλέον εφικτός από την αρχή της εργάσιμης ημέρας.
Λόγω ακριβώς της αποτελεσματικότητάς της, η πρακτική της αυτοματοποιημένης επανεισαγωγής (recycling) για τις “failed” συναλλαγές έχει ευρύτατη εφαρμογή στα αποθετήρια κρατικών ομολόγων των χωρών της ζώνης του ευρώ. Μάλιστα στην υπό σχεδιασμό νέα Ευρωπαϊκή κοινή πλατφόρμα διακανονισμού τίτλων, γνωστή ως TARGET2-Securities, στην οποία θα συμμετέχουν όλα τα αποθετήρια της ευρωζώνης υπό τη διαχείριση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο χρονικός ορίζοντας του recycling προβλέπεται να είναι απεριόριστος.
Σημειωτέον, τέλος, ότι η εφαρμογή του recycling από τον Οκτώβριο του 2009 και μετά δεν επέδρασε αυξητικά στον αριθμό των μη διακανονισθεισών 3 (failed) συναλλαγών, το ποσοστό των οποίων παραμένει στα ίδια με τα προ της εφαρμογής της, ιδιαιτέρως χαμηλά επίπεδα.
Από τα ανωτέρω, είναι προφανές λοιπόν ότι η πρακτική του recycling δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με οιεσδήποτε επενδυτικές στρατηγικές (π.χ. short-selling κ.λπ.) διότι δεν διαφοροποιούνται τα χαρακτηριστικά της εντολής διακανονισμού που αφορούν τιμές και όγκους.
Την Τετάρτη 7 Απριλίου 2010, για πρώτη φορά στην αγορά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου παρουσιάστηκε μεγάλος αριθμός συναλλαγών οι οποίες είχαν καταρτιστεί στην ΗΔΑΤ και δεν διακανονίστηκαν όπως έπρεπε, δηλαδή οριστικά και ανέκκλητα κατά την Τ+3. Κατόπιν αυτού, η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου των Βασικών Διαπραγματευτών αποφάσισε να τίθενται εφεξής σε δημοπρασία οι πράξεις της ΗΔΑΤ που δημιουργούν χρεωστικό υπόλοιπο τίτλων στο τέλος της ημέρας διακανονισμού (Τ+3). Επομένως, είναι εντελώς ανυπόστατη η «πληροφορία» που είδε το φως της δημοσιότητας ότι η Τράπεζα της Ελλάδος, υπεραντιδρώντας σε δήθεν προηγούμενη εσφαλμένη απόφασή της, περιόρισε το χρόνο διακανονισμού σε μία ημέρα (Τ+1).
Πέραν αυτού, η ανωτέρω απόφαση της Επιτροπής παρέχει επιπρόσθετο επιχείρημα για το ότι δεν υπήρξε ποτέ επιμήκυνση του χρόνου διακανονισμού σε Τ+10.]
To T+3 πράγματι δεν έγινε Τ+10 με την ακριβή αντιστοιχία του όρου αλλά έγινε ένα pseudo (ψευδο) Τ+10. H ΤτΕ άλλαξε τον κανονισμό στο recycling δημιουργώντας μια συναλλαγή ισοδύναμη με το Τ+10. Τό ότι στο recycling απαιτείται η σύμφωνη γνώμη και τών δύο συμβαλλομένων δεν αλλάζει την ουσία της συναλλαγής, η οποία έμμεσα επηρεάζει και επηρεάζεται από τη κίνηση της αγοράς. Αρα αν στην περίοδο τών 10 ημερών – και ανάλογα με το συμβαλλόμενο - κάποιος χάνει από τη συναλλαγή μπορεί να την ακυρώσει.
Σε μια αγορά, όπως η αγορά τών ελληνικών ομολόγων με την αναμενόμενη μεγάλη κινητικότητα από την αναμενόμενη κρίση, που ήταν ήδη γνωστή στην ΤτΕ, δεν θα έπρεπε σε καμμία περίπτωση το “Τ+3” να γίνει “Τ+10”. Θα έπρεπε να γίνει “T+2” ή “T+1” για να περιορίσει την κινητικότητα της αγοράς και συνεπώς την αύξηση τών spreads. Η εισαγωγή κάποιων επιπλέον παραμέτρων σε μια χαοτική - πολυπαραμετρική αγορά, όπως η αγορά ομολόγων είναι επόμενο να αυξήσει τη κινητικότητα της αγοράς και τη περιοχή διακύμανσης τών spreads, κάτι που έγινε.
Υπήρχε όμως και συνέχεια αυτής της “τρανής” απόφασης της ΤτΕ βασισμένη στην ίδια ιδέα... Θα τη δείτε στη συνέχεια. Πρίν όμως από αυτό κάτι άλλο συνέβη στα CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.
Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΠΩΛΗΣΗ CDS ΤΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟΥ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟΥ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2009
Όλες οι φερόμενες ως Ελληνικές τράπεζες κατέχουν ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου αξίας περίπου 50 δισ. ευρώ. Οι Ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να προστατεύσουν τα ομόλογά τους αγοράζοντας ασφάλιστρα. Ισχυρίζονται ότι δεν το έκαναν. Προσωπικά δεν το πιστεύω. Κάτι τέτοιο θα έθιγε το διανοητικό και γνωστικό επίπεδο των προισταμένων τους, γιατί στα Χρηματοοικονομικά δεν έχει σημασία να κάνεις κάτι αλλά να το κάνεις όταν πρέπει.
Στην αγορά και στο φερόμενο ως Ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν πιστεύω ότι υπήρχε υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος που να μην ήξερε πόσο χάλια ήταν η Ελληνική οικονομία και πόσο ανάγκη υπήρχε από τον Ιανουάριο του 2009 για αγορά CDS. Καμμία Ελληνική τράπεζα δεν φέρεται επίσημα να έχει αγοράσει από τότε CDS. Ελπίζω, ότι αντιλαμβάνεστε τη σημασία αυτής της παρατήρησης, Είναι σημαντική και δέιχνει την ανάγκη να γνωρίζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης ΠΟΙΟΙ έχουν αυτή τη στιγμή Ελληνικά CDS.
Υπάρχει μία άποψη στην Ελλάδα, τη χώρα που η μπαρόλα ονομάζεται “άποψη”, πώς όταν μία κρατική τράπεζα αγοράζει ασφάλιστα κινδύνου απο χρεωκοπία (CDS) είναι σαν να αμφισβητεί την ίδια τη φερεγγυότητα του Ελληνικού κράτους, δείχνοντας ότι πιστεύει εμμέσως στη χρεοκοπία του. Αυτό δεν είναι σωστό. Το να κατέχει μια Τράπεζα CDS είναι φυσιολογικό. Εδώ αυτοκίνητο αγοράζεις στην Ιαπωνία, χώρα παραγωγής αυτοκινήτων και το ασφαλίζεις για φωτιά.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο τον Αύγουστο του 2009 αγόρασε CDS αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ, όταν το πενταετές spread των CDS ήταν στις 135 μονάδες βάσης. Ίσως και να άργησε να το κάνει.
Η νέα διοίκηση του Ταχυδρομικού Χρηματιστηρίου πούλησε τα CDS τον Δεκέμβρη του 2009 στις 235 μονάδες βάσης. Είναι η ίδια περίοδος, που ακούγεται ότι ο Πρωθυπουργός έριξε τηλεφωνήματα στιον Strauus-Kahn για να έρθει το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Η παγκόσμια αγορά των CDS το καλοκαίρι του 2009 κυμαινόταν στα 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Αγοράζοντας το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο CDS αξίας 950 εκατομμυρίων ευρώ (δηλαδή 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια) κατείχε μία θέση που αντιστοιχεί περίπου στο 12,5% της παγκόσμιας αγοράς, ποσοστό που θα μπορούσε να συμπαρασύρει και άλλους παίκτες. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο τα CDS ανέβηκαν κατά 110 μονάδες βάσης και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο κέρδισε με το αυτό το παιχνίδι περίπου 35 εκατομμύρια ευρώ.
Από τα στοιχεία της «Καθημερινής» φαίνεται ότι οι αγοραπωλησίες των CDS έγιναν και μέσω της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας Goldman Sachs.
ΣΧΟΛΙΑ
Πρέπει να γίνει άμεσος έλεγχος από την Ελληνική κυβέρνηση, ώστε να γίνουν γνωστοί ποιοί έχουν Ελληνικά CDS. Κάθε αργοπορία θα επιβαρύνει την οικονομία της χώρας. Υπάρχει ένα σημαντικό ερώτημα κατά πόσο τράπεζες, υπουργοί, δικαστικοί ή εκδότες κατέχουν CDS.
2η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΤτΕ
Την 7η Απριλίου του 2010, η ΤτΕ επέτρεψε τη δημιουργία μιας ψευτοτριτογενούς αγοράς κατα τό τέλος της συναλλαγής της τρίτης ημέρας, αντικαθιστώντας το pseudo Τ+10, με to παλαιό Τ+3 και αυξάνοντας ξανά με άλλο τρόπο την κινητικότητα της αγοράς και φυσικά τα spreads.
ΣΧΟΛΙΑ
Στο διάγραμμα παρατηρείστε την μεταβολή των επιτοκίων από τον Αύγουστο του 2009 μέχρι τον Μάιο του 2010 (κίτρινη τεθλασμένη γραμμή). Σε αυτή έχουν προστεθεί Bollinger Bands (πράσινη-γκρίζα-μώβ), ένας γνωστός χρηματιστηριακός δείκτης.
Η αγορά του Χρηματιστηρίου είναι βασικά ένα χαοτικό σύστημα αλλά επηρεάζεται σημαντικά από τις εκάστοτε μεταβολές και ανακοινώσεις. Αν αυτές είναι σημαντικές τότε υπάρχει μεγάλη μεταβολή στην αγορά του χρηματιστηρίου και αυτό συνήθως συμβαίνει άμεσα.
Oι Bollinger Bands έχουν ένα άλλο χαρακτηριστικό, όταν στενεύουν (η πράσινη καμπύλη πλησιάζει την μώβ καμπύλη) και αυτό μπορεί να κρατήσει αρκετό σχετικά χρόνο, δείχνουν μία αγορά αναποφάσιστη.
Στα σημεία P1, P2, P3, P4 είναι οι χρονικές στιγμές που βγήκαν σημαντικές ανακοινώσεις για τα ελληνικά ομόλογα. Τα σημεία (Τ+10), (Τ+3) είναι οι χρονικές στιγμές που άλλαξε ο διακανονισμός τών ομολόγων στην ΤτΕ. Η περιοχή Α (1 Οκτ-15 Δεκ) με τα σημεία (Τ+10) και την ανακοίνωση του ελλείματος (P1, P2) αύξησε τα spreads και τα επιτόκια τών ελληνικών ομλόγων μέχρι 6.5%. Ηταν η περίοδος που το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο πούλησε όσα CDS είχε.
Στην περιοχή Β (25 Μαρτ - 8 Απρ) συνέβη μιά μυστηριώδης ανακοίνωση σε παγκόσμιο επίπεδο για την οικονομία, που αποδόθηκε στον Πρωθυπουργό (P4) και η (Τ+3), που οδήγησαν τα επιτόκια στο 12.5%.
Οι “συμπτώσεις γεγονότων” στις περιοχές Α και Β είναι ύποπτες, τα δε “λάθη” σημαντικά. Ο συνδιασμός της κινητικότητας στην αγορά ελληνικών ομολόγων
- λόγω ανακοινώσεων και
- λόγω μεταβολής του διακανονισμού στις συναλλαγές από την ΤτΕ, έκαναν πολύ μεγαλύτερη την αύξηση τών επιτοκίων από ότι θα έπρεπε.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα όσα περιγράφονται ανωτέρω έγιναν τυχαία.
ΣΧΟΛΙΟ Αδαμάντινου
Το ανωτέρω άρθρο είναι απο τα πιό παλιά άρθρα του ιστολογίου forexmad-gr.blogspot.com. Γράφτηκε στις 7 Μάη του 2010. Είναι ένα πολύ σημαντικό άρθρο διότι δείχνει με μαθηματικό τρόπο πως συνέβη η υπερχρέωση της χώρας απο τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακριβώς όταν γινόταν. Συγχαρητήρια στον αρθρογράφο.
Ιδιαίτερα αυτή τη περίοδο το συγκεκριμένο άρθρο είναι πολύ σημαντικό αφενός γιατί οι Ελληνες ξεχνάνε εύκολα και αφετέρου γιατί αναμένονται άσχημες εξελίξεις στα θέματα της οικονομίας.
http://adamadinos.blogspot.com/2011/09/h_12.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου