Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Ουαί τοις ηττημένοις

Έργον ουδέν όνειδος-----

Από την στιγμή που ο άνθρωπος  υποχρεώθηκε να μείνει σε έναν τόπο μόνιμα και να καλλιεργεί την γη για να ζήσει, οδηγήθηκε στην σκέψη ότι για να πλουτίσει περισσότερο αρκούσε  να μεταβάλει τους συνανθρώπους του σε δούλους, για να του καλλιεργούν την γη και να περιποιούνται τα κοπάδια του. -- Στη κοινωνική αυτή μετατροπή, που ιστορικά είναι γνωστή ως εποχή δουλείας, πολύ συνέβαλε ο πόλεμος.  Ο πόλεμος μετέτρεψε τον ηττημένο άνθρωπο σε δούλο (ουαί τοις ηττημένοις) και το δίκαιο του ισχυροτέρου το έκανε  αποδεκτό στην συνείδηση των ανθρώπων. --- Έκτοτε εμφανίζεται το κοινωνικό φαινόμενο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, και ανθεί μέχρι σήμερα με ποικίλες μορφέ
Αυτός που διέθετε μεγάλες εκτάσεις γης και πολλά ζώα, είχε στην δούλεψή του έναν μεγάλο αριθμό δούλων, ανάλογα με την περιουσία του και τις ανάγκες του οίκου του.  Αν όμως το βιος του  δεν ήταν πολύ μεγάλο, ο γεωργός έπρεπε να εργάζεται  ο ίδιος στην γη του με την βοήθεια των μελών της οικογένειάς του ή ευκαιριακούς εργάτες γης, τους θήτες. Έτσι, εκτός από δούλους η κάθε κοινωνία διέθετε και εργαζόμενους. Αυτοί ήσαν κυρίως γεωργοί και  ποιμένες,  άνθρωποι ελεύθεροι αλλά και υποχρεωμένοι να μεριμνούν προσωπικά για την επιβίωση τη δική τους και της οικογένειάς τους.
 Όσο οι κοινωνίες εξελίσσονταν, πολλαπλασιάζονταν και οι απασχολήσεις εργατών και δούλων. Έτσι  οδηγήθηκαν οι οικονομίες των λαών στο φαινόμενο του καταμερισμού της εργασίας.  Αυτό σημαίνει ότι παράλληλα με τον ποιμένα και τον γεωργό  δημιουργήθηκαν και άλλα επαγγέλματα, κατάλληλα να καλύψουν ανάγκες της εποχής.
Ποια ήταν αυτά τα επαγγέλματα;
Ο Αριστοφάνης στις Όρνιθες, στ. 493 – 497 μας δίνει μια ιδέα. “…τα χαράματα, μόλις λαλήσει ο πετεινός, όλοι αμέσως ξυπνούν στις δουλειές τους να πάνε, ο χαλκιάς, ο αλευράς, ο ταμπάκης, κι όσοι φτιάνουν ασπίδες ή λύρες. Μαζί, κανατάς, παπουτσής και λουτράρης”. Εκτός από αυτά τα επιτηδεύματα υπήρχαν ακόμη: ιερείς, διδάσκαλοι (παιδαγωγοί, γραμματιστές, κιθαριστές), έμποροι, καραβοκύρηδες, ναυτικοί, ερέτες (κωπηλάτες), ψαράδες, πωλητές, έμποροι, λατόμοι, μεταλλωρύχοι, σιδηρουργοί, αγγειοπλάστες, ηθοποιοί, τραγουδιστές, διασκεδαστές, ιατροί. Στα  επαγγέλματα  πρέπει να προσθέσουμε ακόμη το επάγγελμα του δουλεμπόρου, καθώς και του πειρατή, γνωστά ήδη από την ομηρική αρχαιότητα.
Με το πέρασμα των αιώνων και ανάλογα με τις ανάγκες των κοινωνιών αναπτύχθηκαν και άλλα επαγγέλματα, όπως: γανωματής, καλαθοποιός, καρεκλάς, μυλωνάς, ντενεκετζής, πεταλωτής, σαγματοποιός, ζωέμπορος, υφαντής, υφάντρια.  Ακόμη,  κάποιοι από αυτούς είχαν βιοτεχνίες οικογενειακού επιπέδου, δηλαδή οικοτεχνίες στις οποίες απασχολούνταν τα μέλη της ίδιας διευρυμένης οικογένειας. Όσοι όμως είχαν μεγαλύτερες οικονομικές μονάδες διέθεταν και δούλους στις επιχειρήσεις τους για περισσότερη παραγωγή.
 Και εργάζονταν και ελεύθεροι και δούλοι.
 Αλλά, άλλο το δίκαιο το εργατικό για τους ελεύθερους και άλλο των δούλων.
Οι εργαζόμενοι δεν ήσαν δούλοι. Ήσαν ελεύθεροι και ως τέτοιοι μπορούσαν να διαθέσουν τον εαυτό τους όπως ήθελαν. Κατ’ αρχήν ήταν δική τους η απόφαση αν θα εργαστούν ή όχι, πόσες ώρες θα εργαστούν, ποιες δεξιότητες θα αποκτήσουν, πότε θα παραιτηθούν από μια ενασχόληση και να κάνουν κάτι άλλο, ποιο επάγγελμα θα ακολουθήσουν, πόση προσπάθεια θα αφιερώσουν στην εργασία. Καθεμία από αυτές τις αποφάσεις των ελεύθερων εργαζομένων ορίζεται από την επιθυμία επιλογής της καλύτερης διαθέσιμης απασχόλησης από μια ποικιλία επιλογών, για να επιτύχουν το καλύτερο γι αυτούς. Είναι στους κανόνες της επιβίωσης οι εργαζόμενοι πάντοτε να δρουν με τρόπο, ώστε να μεγιστοποιούν την ευημερία τους. Ο κάθε ελεύθερος εργαζόμενος, μέχρι τον 18ο αιώνα, επέλεγε κατά κανόνα να απασχοληθεί με κάποιο αντικείμενο, που και προσοδοφόρο οικονομικά να του είναι, αλλά και να ικανοποιεί  την δημιουργική πτυχή του χαρακτήρα του. Έτσι, ο υποδηματοποιός για παράδειγμα, που έφτιαχνε υποδήματα, ανελάμβανε το έργο από το σχεδιασμό του και το ετοίμαζε ως την  χρήση. Σε κάθε στάδιο της ετοιμασίας του παπουτσιού, έβλεπε τον εαυτό του και όταν το ολοκλήρωνε, το έργο του λειτουργούσε ως καθρέπτης της προσωπικότητάς του. Έφερε την υπογραφή του, έστω και αν αυτή δεν φαινόταν πουθενά. Ήταν συνυφασμένη με το δημιούργημά του. Ως τον 18ο αιώνα ο εργαζόμενος μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να είναι και δημιουργός του αντικειμένου της ενασχόλησής του.
Ο  18ος  αιώνας όμως  είναι καθοριστικός για την ανθρωπότητα. Σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή, μια επαναστατική αλλαγή στο άπαν σύμπαν. Πρόκειται για την βιομηχανική επανάσταση, που έκανε τους ανθρώπους άνω κάτω και είναι η τρίτη κατά σειράν στην ιστορία της ανθρωπότητας.  Από τον 18ο αιώνα και μετά η μηχανή αντικατέστησε σταδιακά το ανθρώπινο χέρι. Έτσι ο αφέντης πλέον έπαψε να είναι ο άνθρωπος. Κυριάρχησε στις εργασιακές σχέσεις η μηχανή. Σε αυτόν το κύριο πρέπει στο εξής να δουλεύει, όχι να εργάζεται, να δουλεύει ο εργαζόμενος.
Συμπέρασμα: Έργον ουδέν όνειδος, η μηχανή το όνειδος.
 
 
http://chryssablog.wordpress.com/
http://greeksurnames.blogspot.gr/2013/12/blog-post_16.html

Ο Όρκος του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Στο άρθρο αυτό στόχος μου είναι να θυμίσω όχι τις ανδραγαθίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ούτε τα πολεμικά και πολιτιστικά του κατορθώματα. ---Αυτά είναι καταγραμμένα και καταξιωμένα από την ιστορία.-- Σκοπός μου είναι να θυμίσω τις προθέσεις και τα οράματα του μεγάλου στρατηλάτη, αν οι βιογράφοι του ορθά διέσωσαν τα λόγια του ή έστω το πνεύμα των λόγων που εκφώνησε στην Ώπη της Ασίας, ένα χρόνο προτού πεθάνει.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, Έλληνας βασιλεύς της Μακεδονίας, ήταν γιος του Φιλίππου Β΄και της Ηπειρώτισσας Ολυμπιάδας. Από το γένος του πατέρα του η καταγωγή του  έφτανε στον Ηρακλή και από τη γενιά της μητέρας του οι ρίζες του έφταναν στον Αχιλλέα. Είχε σπουδαίους δασκάλους, με σπουδαιότερον από όλους τον Αριστοτέλη. Από την ηλικία των 16 ετών ο Φίλιππος του εμπιστευόταν την διαχείριση του κράτους, όταν ο ίδιος βρισκόταν σε εκστρατείες. Ήταν 18 ετών ο Αλέξανδρος, όταν δολοφονήθηκε ο Φίλιππος και 20 ετών, όταν ανέλαβε ως βασιλεύς πλέον της Μακεδονίας  Αλέξανδρος Γ,  να εκστρατεύσει εναντίον της Περσίας, διότι την εποχή εκείνη οι Πέρσες όριζαν όλη την Ασία σχεδόν. Δεν θα σταθούμε στις  νίκες του που οδήγησαν στην κατάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας, ούτε στις πορείες του που τον οδήγησαν ως τα βάθη της Βακτριανής. Ούτε θα θυμίσουμε το πόσο συνέβαλε στην αφύπνιση του πνεύματος λαών που ζούσαν στο σκοτάδι, με συνέπεια να λατρευτεί ως θεός. Αυτά είναι εύκολο να τα βρει κάθε ενδιαφερόμενος  και να τα μελετήσει. Και σίγουρα θα βεβαιώσει πως το έργο του Αλεξάνδρου από όποια σκοπιά και αν το δει κανείς, πολιτιστική, πολιτική, οικονομική, κοινωνική  είναι έργο εξαιρετικό και θετικό, διότι, απέβλεπε στην αφομοίωση μεταξύ διαφορετικών και μακρινών λαών, στην συνάντηση  αντίθετων πολιτισμών και αντιλήψεων. Μα πάνω από όλα, ο Μακεδόνας βασιλεύς και κοσμοκράτωρ οραματίστηκε και πέτυχε τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας, της τέχνης και της επιστήμης της Ελλάδας, γεγονός που απετέλεσε την απαρχή μιας καινούργιας εποχής, κατά την οποία οι αξίες του Ελληνισμού έγιναν κληρονομιά όλου του κόσμου, ανεξάρτητα από φυλετικά και πολιτικά κριτήρια.
Θα καταγράψω τον όρκο, όπως ήδη ανέφερα, τον οποίο εκφώνησε το 324 π. Χ. στην Ώπη της Ασίας ενώπιον 9.00 αξιωματικών και προυχόντων κάθε φυλής Ελλήνων, Περσών, Μήδων. Αξίζει να διαβαστεί και να προσεχθεί στις αξίες του. Τον όρκο διασώζουν: Ο Ερατοσθένης, επιφανής σοφός και λόγιος της Αλεξανδρείας (275-195) και τρίτος διευθυντής της περίφημης βιβλιοθήκης της πόλης, ο Ψευδοκαλλισθένης (Βιβλ. Γ΄ γ), ο Πολύβιος (Βίος Παράλληλος, κεφ. Μ. Αλέξανδρος), και άλλοι.
“Σας εύχομαι, τώρα που τελειώνουν οι πόλεμοι, να ευτυχήσετε με την ειρήνη.
Όλοι οι θνητοί απ’εδώ και πέρα να ζήσουν σαν ένας λαός,
μονοιασμένοι για την κοινή προκοπή.
Να θεωρείτε την οικουμένη πατρίδα σας, με κοινούς νόμους,
όπου θα κυβερνούν οι άριστοι, ανεξαρτήτως φυλής.
Δεν χωρίζω τους ανθρώπους, όπως κάνουν οι στενόμυαλοι, σε Έλληνες και Βαρβάρους.
Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών, ούτε η ράτσα που γεννήθηκαν.
Τους καταμερίζω με ένα μόνο κριτήριο, την αρετή.
Για μένα, κάθε καλός ξένος, είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας,
είναι χειρότερος από βάρβαρο.
Αν ποτέ σας παρουσιαστούν διαφορές, δεν θα καταφύγετε στα όπλα,
παρά θα τις λύσετε ειρηνικά. Στην ανάγκη θα σταθώ εγώ διαιτητής σας.
Τον Θεό, δεν πρέπει να τον νομίζετε ως αυταρχικό κυβερνήτη,
αλλά ως κοινό ΠΑΤΕΡΑ όλων, ώστε η διαγωγή σας
να μοιάζει με τη ζωή που κάνουν τ’αδέλφια στην οικογένεια.
Από μέρους μου, θεωρώ όλους ΙΣΟΥΣ, λευκούς και μελαμψούς.
Και θα ήθελα να μην είστε μόνον υπήκοοι της κοινοπολιτείας μου,
αλλά μέτοχοι, όλοι συνεταίροι.
Όσο περνάει από το χέρι μου, θα προσπαθήσω να συντελεσθούν αυτά που υπόσχομαι”.
Κατά την άποψή μου, ο Μέγας Αλέξανδρος έβαλε από τότε τις βάσεις της παγκοσμιοποίησης. Αλλά τα θεμέλια της δικής του παγκόσμιας αδελφότητας στηρίζονται: στην αρετή, στην ειρήνη, στην ισότητα, στην αξιοκρατία, στη συναδέλφωση των λαών, σε ένα Θεό Πατέρα όλων αδιακρίτως, στην άμεση Δημοκρατία, η οποία διέπεται από την ενεργοποίηση και την καθολική συμμετοχή των πολιτών, σε νόμους κοινούς, οι οποίοι θα προστατεύουν όλους εξίσου  τους πολίτες. Τέλος, την ευνομούμενη αυτήν παγκόσμια κοινότητα θα την διοικούν οι άξιοι, ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος.
Το όραμά του για την παγκόσμια συναδέλφωση των λαών ο Μέγας Αλέξανδρος την εγγυήθηκε προσωπικά. Αλλά, “άλλαι αι βουλαί των ανθρώπων, άλλα ο θεός κελεύει”.
Οι σκεπτόμενοι, ας συγκρίνουμε την σύγχρονη παγκοσμιοποίηση με αυτήν του Αλεξάνδρου και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.


http://chryssablog.wordpress.com/
http://greeksurnames.blogspot.gr/2013/12/blog-post_17.html

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

H «ασπίδα του Αχιλλέα» είναι η ασπίδα που χρησιμοποίησε ο Αχιλλέας για να πολεμήσει τον Έκτορα. Ο Ομηρος αφιερώνει στην ασπίδα του Αχιλλέα τουλάχιστον 134 στίχους στην Ιλιάδα, το απόσπασμα της οποίας είχαν ονομάσει οι αρχαίοι «οπλοποιία». Στο έπος, ο Αχιλλέας έχει χάσει την πανοπλία του, μετά το δανεισμό της στον σύντροφό του, τον Πάτροκλο. Ο Πάτροκλος έχει σκοτωθεί στη μάχη από τον Έκτορα ο οποίος πήρε τα όπλα του ως λάφυρα. Η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις ζητάει από το θεό Ήφαιστο να σφυρηλατήσει μια καινούργια πανοπλία για τον γιο της.
O Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και της Νηρηίδας Θέτιδας, ήταν ο πιο ικανός και άξιος πολεμιστής από τους Αχαιούς ήρωες. Η προσπάθεια της μητέρας του να τον κρατήσει μακριά από τον πόλεμο, στέλνοντάς τον στη Σκύρο, αποδείχτηκε άκαρπη. Αν και δεν είχε δεσμευτεί με όρκο, ο Αχιλλέας αποφασίζει να ακολουθήσει τους Αχαιούς στον πόλεμο, έχοντας επίγνωση των ικανοτήτων του, του ιδιαίτερου ρόλου που θα παίξει ο ίδιος στη διεξαγωγή του πολέμου, καθώς και του γεγονότος ότι, εξαιτίας της απόφασης αυτής, θα βρει κατά πάσα πιθανότητα πρόωρο θάνατο.
Για την κατασκευή της ασπίδας του Αχιλλέα επιστράτευσαν και ο Ήφαιστος και ο Όμηρος όλη τους την τέχνη. Η ασπίδα του Αχιλλέα είναι ένας ύμνος στην τεχνολογία, μια ποιητική παρουσίαση του πλέον περίφημου σε τέχνη έργου της ομηρικής εποχής.
H περιγραφή του έργου:
Και φτιάχνει πρώτα μια τρανή και στιβαρή ασπίδα παντού στολίζοντάς τη. Και βάζει γύρω της λαμπρό τρίφυλλο μεταλλικό στεφάνι, όπου δένει το λουρί το ασημένιο. Πέντε μετάλλου στρώματα έχει η ασπίδα. Σκαλίζει πάνω της πολλά στολίδια, με τη σοφή των δυο χεριών του τέχνη. Στη μια μέρα φτιάχνει τη γη, τον ουρανό στην άλλη, αλλού τη θάλασσα και τον ακούραστο ήλιο και τη σελήνη ολόγεμη. Σ’ άλλη μεριά τα ζώδια όλα φτιάχνει, τα άστρα που στεφανώνουν τον ουρανό. Τις Πλειάδες και τις Υάδες και το δυνατό Ωρίωνα παραφυλάει και μόνο αυτή μες στα νερά του Ωκεανού δε λούζεται.
Φτιάχνει και δυο όμορφες πόλεις θνητών ανθρώπων. Στη μια γάμοι γίνονται, συμπόσια μεγάλα, νύφες προβάλλουν από τα σπίτια τους και οι λαμπαδηφόροι από την πόλη περνούν κι αντιλαλούν τραγούδια, γαμήλια, πολλά. Νέοι χορευτές στριφογυρνούν κι ανάμεσα τους κιθάρες και αυλοί παίζουν. Οι γυναίκες μπροστά στην πόρτα στέκονται και θαυμάζουν. Κόσμος συρρέει στην αγορά, όπου καβγάς θεριεύει. Δυο άντρες εκεί μαλώνουνε για την εξαγορά ενός άντρα σκοτωμένου. Ο ένας λέει πως τα έχει όλα ξεπληρώσει και βεβαιώνει το λαό ενώ ο άλλος ισχυρίζεται πως τίποτα δεν πήρε. Και οι δυο τέλος θέλουν στο δικαστή να πάνε, απόφαση να βγάλει. Οι άνθρωποι γύρω και τους δυο τους επιδοκιμάζουν και τους υποστηρίζουν. Οι κήρυκες τον κόσμο συγκρατούσαν και οι γέροντες κάθονται πάνω σε λαξεμένους λίθους, μέσα στον κύκλο τον ιερό, στα χέρια τους κρατώντας τα ραβδιά των μεγαλόφωνων κηρύκων.



http://greeksurnames.blogspot.gr/2013/12/blog-post_21.html

Η Μαγεία της Ελληνικής Γλώσσας

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρείς φάσεις στην ιστορία της Μηνωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη απο το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ. [13]. Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πεί ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.
Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία.». Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πεί «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύση την Νέαν, ή απατάται ή απατά.». Ενώ ο Γιώργος Σεφέρης γράφει «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα.». [10]
Παρόλο που πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους. Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρόλα αυτά λέμε άναυδος και απήυδησα. Επίσης σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει». Τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε εδώ είναι πραγματικά αμέτρητα.
Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική... Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο. Παρόλα αυτά η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και «σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου. Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα. [8]
Ένα μικρό πείραμα
Ο γνωστός τραγουδιστής Διονύσης Σαββόπουλος έχει διαπιστώσει ότι η προφορά των μακρών και των βραχέων φωνηέντων είναι εγγενής και αυθύπαρκτη στην Ελληνική γλώσσα, παρά την κακοποίηση που έχει υποστεί αυτή με την κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων. Όπως περιγράφει και ο ίδιος:
«Έδωσα σε έναν ανύποπτο νέο που παρευρίσκετο στο στούντιο να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ώς επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Μαγνητοφωνήσαμε τις φράσεις 1. Είναι ακριβός αυτός ο αναπτήρας και 2. Ναί, ακριβώς αυτό ήθελα να πώ. Ελάχιστη διαφορά στο αυτί, ο ηχολήπτης μόνο επέμενε ότι το δεύτερο ήταν κάπως πιο φαρδύ. Τότε συνδέσαμε τον παλμογράφο. Το διάγραμμα του επιρρήματος που γράφεται με ωμέγα είναι πολύ πλουσιότερο. Καταπληκτικό! Ο παλμογράφος μου φάνηκε σαν μια σκαπάνη που κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί 2.300 χρόνια πριν. Τίποτε δεν χάθηκε. Όλα υπάρχουν.» [7]
Άλλωστε η ίδια η γλώσσα είναι ξεκάθαρη. Το «όμικρον» είναι «ο» αλλά μικρό, ενώ το «ωμέγα» είναι και αυτό μεν «ο», είναι μέγα όμως, σαν δύο όμικρον μαζί, και ακόμα και το σύμβολό του είναι πραγματικά σαν δύο όμικρον κολλημένα. Μέγα και σε διάρκεια λοιπόν. Για αυτό όταν θέλουμε να γράψουμε το επιφώνημα θαυμασμού «πω πω» χρησιμοποιούμε ενστικτωδώς το ωμέγα και όχι το όμικρον. Γραμμένο με όμικρον φαίνεται γελοίο.
Πολλοί ίσως να μην καταλαβαίνουν την τεράστια σημασία του πειράματος αυτού. Είναι εκτός όλων των άλλων και μια τρανταχτή απόδειξη για την συνέχεια της Ελληνικής φυλής, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να παραμείνει στην γλώσσα μόνο περνώντας την γλώσσα από τον γονέα στο παιδί, σε αντίθετη περίπτωση θα είχε χαθεί.
Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», «λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ; Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανεκάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια...». [7] Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»...
Φυσικά δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πρίν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, απο την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιάς μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαϊς, Δαναϊς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις...) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους. [6]
 
http://greeksurnames.blogspot.gr/2013/12/7.html

Συρία: Συμφωνία με Ρωσία για εξορύξεις στη Μεσόγειο…

Μεγάλο… ανακάτεμα προβλέπεται στη βορειοανατολική Μεσόγειο, αφού η Μόσχα, υπογράφοντας άλλη μια συμφωνία – κλειδί, πλασάρεται εντυπωσιακά εν όψει της έναρξης των διαπραγματεύσεων στο Μοντρέ της Ελβετίας για την εξεύρεση πολιτικής λύσης που θα τερματίσει τον συριακό εμφύλιο, με στόχους όμως πολύ ευρύτερους…
Ταυτόχρονα, η Ρωσία αποκτά ακόμα μονιμότερη πρόσβαση σε μια περιοχή όπου έχει αρχίσει ήδη η αξιοποίηση των πλούσιων κοιτασμάτων, με αποτέλεσμα να έχει καθιερώσει και νομιμοποιήσει την παρουσία της, αναδεικνυόμενη σε καθοριστικό παράγοντα, ενώ παράλληλα εγγράφει υποθήκες για το είδος της λύσης που είναι διατεθειμένη η Μόσχα να αποδεχθεί στη Συρία.
Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η συμφωνία συνομολογήθηκε μεταξύ της Συρίας και της ρωσικής ενεργειακής εταιρίας Soyuzneftegaz. Η συμφωνία δίνει στη Ρωσία δικαίωμα διενέργειας ερευνών για την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε μια θαλάσσια περιοχή μεγαλύτερη των 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Μεσόγειο, στις συριακές ακτές.
Υπενθυμίζεται, ότι αυτές οι περιοχές κατοικούνται ως επί το πλείστον από Αλαουίτες, από την κοινότητα των οποίων προέρχεται και ο ηγέτης της Συρίας, Μπασάρ Αλ Άσαντ. Κατά συνέπεια, εάν δεν καταστεί εφικτό να εξευρεθεί λύση που θα διατηρήσει τα σύνορα της Συρίας όπως είναι σήμερα γνωστά, αλαουιτικό κράτος, με ρωσική υποστήριξη, θα ελέγχει την έξοδο στη θάλασσα και το όποιο σουνιτικό θα είναι περίκλειστο κράτος.
Φυσικά, η Ρωσία θα τεθεί αντιμέτωπη με την Τουρκία, αφού επικαλούμενη τα κατεχόμενα της Κύπρου, θα επιχειρήσει να κατοχυρώσει την παρουσία της και τα δικαιώματά της, ενώ η Μόσχα θα οφείλει να διαπραγματευτεί με τη νόμιμη κυβέρνηση της νήσου. Δεν είναι τυχαίες οι συχνές επισκέψεις πολεμικών πλοίων του ρωσικού στόλου στην περιοχή…
Δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε και στο ότι σε μια τέτοια περίπτωση οι Κούρδοι θα αποκτήσουν το δικό τους εθνικό κράτος, με πιθανότατο αποτέλεσμα την εκ νέου χάραξη των συνόρων της περιοχής, με το Ιράκ και την Τουρκία να κινδυνεύουν άμεσα με απώλειες…
http://www.katohika.gr/2013/12/syria-symfonia-me-rosia-gia-exoryxeis-sti-mesogeio.html

Ποια είναι στ΄αλήθεια η εταιρεία Monsanto – Είναι τα σχέδιά της τόσο επίβουλα όσο λένε;

Η επωνυμία της έχει καταλήξει συνώνυμη της παγκόσμιας συνωμοσίας κατά της ανθρωπότητας, η ενσάρκωση του απόλυτου «Κακού» επί γης!
Το 2011, ο περίφημος εταιρικός κολοσσός Monsanto εξελέγη από τους αναγνώστες του Natural News ως η πιο «ύποπτη» και επίβουλη εταιρεία στον κόσμο.
Πού οφείλεται όμως η τόσο κακή φήμη της;
Ο ειδησεογραφικός τόπος Truthloader αποκαλύπτει στο ρεπορτάζ που ακολουθεί την ιστορία της, από τα πρώτα θανατηφόρα προϊόντα της – όπως τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια και ο Πορτοκαλί Παράγοντας – μέχρι τις σύγχρονες μεθόδους αγροτικής καλλιέργειας, τους γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους, τα εντομοκτόνα και τους ψεκασμούς.
Προς πληροφόρηση των αναγνωστών τα μεν πολυχλωρωμένα διφαινύλια – γνωστά και ως PCB – είναι μία ομάδα από 209 συνθετικά παρασκευασμένων χλωριωμένους αρωματικούς υδρογονάνθρακες. Τα PCBs μπορεί να έχουν βραχείες ή χρόνιες επιδράσεις στον άνθρωπο: η έκθεση, λόγου χάρη σε ατμούς από πολυχλωριωμένα διφαινύλια προκαλεί ερεθισμούς στα μάτια, τη μύτη, και το λαιμό, ενώ υψηλές συγκεντρώσεις των ατμών αυτών επιδρούν και στο ήπαρ. Μακροπρόθεσμα προκαλούν καρκίνο, μείωση του IQ και δυσλειτουργία διαφόρων οργάνων του σώματος.
Ο δε Πορτοκαλί Παράγοντας (Agent Orange) είναι η κωδική ονομασία για ένα από τα φυτοκτόνα και αποφυλλωτικά που χρησιμοποιήθηκαν απο τον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ. Το πρόγραμμα είχε το όνομα Επιχείρηση Ranch Hand και διήρκεσε από το 1961 μέχρι το 1971. Εκτιμάται από το Βιετνάμ πως η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες.
Παρακολουθήστε το βίντεο:




ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΣΚΗΝΟΥΣΑΝ

ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝΔεν συνηθιζουν οι Ελληνες να προσκυνουν.---Δεν υπαρχει στα ηθη των Ελληνων το προσκυνημα.---
Ο Αισχυλος επιμενει και τονιζει ιδιαιτερως το απροσκυνητον του Προμηθεως-Ελληνισμου. Με την διαχυτη εν γενει ατμοσφαιρα της τραγωδιας, κληροδοτει ως «ιεραν παρακατηθην» εις τους «επιγιγνομενους» αυτο που ποτε δεν πρεπει να λησμονησουμε ειναι το «μη καμπτειν γονυ».
Σαφεις καταδικαστικες αναφορες γυρω απο την καθαρως βαρβαρικη συνηθεια του προσκυνηματος και της γονυκλισιας, υπαρχουν διασπαρτες μεσα στα κειμενα οχι μονο της αρχαιας αλλα και της νεωτερας Γραμματειας μας, καθως και τις στηλες των διαφορων Λεξικων τηε Ελληνικης Γλωσσας.
Ο Ησυχιος λ.χ την λεξη «κυπτος» την επεξηγει ως ‘ταπεινουμενος’ ενω το κυπτο σημαινει καταβιβαζω την κεφαλην εξ αισχυνης. Με αυτο ακριβως το νοημα χρησιμοποιει το ρημα κυπτο και ο Αριστοφανης στους ιππης.
Ο ιδιος δε, ως «Ελλην, δηλωνει κατηγορηματικα «ουποτε.. υπο ζυγον δυσλοφον αυχενα θησω ουδ ει μοι Τμωλος επεστι καρη.»( Δεν θα θεσω υπο δυσλοφον ζυγον τον αυχενα, ακομα και αν το ορος Τμωλος πεση επι της κεφαλης μου).
Το προσκυνημα αφορα μονο τους βαρβαρους «προσκυνειν ωσπερ εν τοις βαρβαροις».Πραγματι τα ανατολικα κειμενα, τα γνωστα ως επιστολαι της Ελ. Αμαρνα παραμενουν αψευδεις μαρτυρες αυτης της ακατανοητης για τους Ελληνες.
Στην Περσια δε, η πατρικη εξουσια αντιμετωπιζει και τους υιους ως δουλους. Η Παγκοσμιος Ιστορια της Ακαδημιας Επιστημων ΕΣΣΔ σχολιαζει διεξοδικως τις απιστευτες αυτες εκφρασεις και συνηθειες. «Οι βασιλισκοι της Συριας συνηθιζαν οταν απευθηνοντο στον Φαραω, να εκδημωνουν με δουλικες εκφρασεις την εξαρτηση τους απο αυτον στα ποδια του κυριου μου επτα και αλλες επτα φορες πεφτω να προσκυνησω και με την κοιλια μου και με την ραχη...ο εξαρτημενος αρχιζε με την προσφωνηση στον βασιλεα στον κυριο μου, στον ηλιο που πεφτω», εφθανε μαλιστα στο σημειο να αυτοονομαζεται και «σκυλος» του κυριος.
Ετσι οι Περσαι και γενικως οι ανατολικοι λαοι καταγκελονται ως «τας ψυχας ταπεινας και περιδεεις εχοντες, θνητων ανδρα προσκυνουντες». Εξου και η ανατολικοι τεμεναδες.
Και επι σουλτανικης ακομη Τουρκιας εγινετο εις τα ανακτορα της Κωσταντινουπολεως η επισημη τελετη του προσκυνηματος, κατα την οποιαν οι πολιτικοι και στρατιωτικοι αξιωματουχοι, αλλα και οι δυτικοι πρεσβευται, υπεβαλλαν να συγχαρητηρια τους στον σουλτανο προσκυοντας κροσωτη ταινια στα ποδια του θρονου. Μονον η «υποδουλοι» Ελληνες ησαν απροσκυνητοι. Γραφει ο σουλτανος Σελιμ β’ μπρος τον υιον του, το 1577 «Παιδι μου ο θεος εβοηθησε και ενικησα και πειρα την Κυπρο, τους απιστους ανθρωπους οπου δεν με επροσκηνουσαν...».

Αραγε κραταμε σαν Νεοελληνες ακομη αυτον τον χαρακτηρα η οι συνηθειες μας εχουν αλλαξει και ας παει στο καλο και αυτο? 
 
 
http://greeksurnames.blogspot.gr/2009/02/blog-post_22.html

Κάθοδος – άνοδος ψυχών και το χωροδικτύωμα ναών

Αρχικώς θα μελετήσουμε (Μυθολογικά και φιλοσοφικά-θεολογικά) τα :
Τα εν ουρανώ και γη χάσματα, στο δέκατο βιβλίο της πλατωνικής «Πολιτείας»
Εν συνεχεία θα πούμε πως :
O Καρκίνος είναι ο αστερισμός ο οποίος οριοθετεί στις 23° 26′ 22″ βόρεια του Ισημερινού τον βόρειο τροπικό στον οποίο δίνει και το όνομά του: τροπικός του Καρκίνου – ένας από τους πέντε μείζονες κύκλους γεωγραφικού πλάτους. Είναι το βορειότερο πλάτος στο οποίο ο Ήλιος μπορεί να μεσουρανεί το μεσημέρι. Αυτό συμβαίνει κατά το θερινό ηλιοστάσιο, όταν το βόρειο ημισφαίριο κλίνει προς τον ήλιο στο μέγιστο βαθμό. O τροπικός του Καρκίνου αντικατοπτρίζει τη γωνία κλίσης του άξονα της γης, η οποία ποικίλει σε μια περίοδο 41.000 ετών από το μέγιστο των 23° 30′ στο ελάχιστο των 22° 06′ μοιρών. Δηλαδή η αργή μετατόπιση του Τροπικού του Καρκίνου νότια, αντανακλά τη μετατόπιση της κλίσης του άξονα της γης (λοξότητα) – το όνομα του τροπικού προέκυψε γιατί όταν δόθηκε η ονομασία, ο ήλιος βρισκόταν στον αστερισμό του Καρκίνου κατά το θερινό ηλιοστάσιο, εντούτοις, λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γης, ο Ήλιος στην σύγχρονη εποχή βρίσκεται μετατοπισμένος – ως προς το πλάτος – στον αστερισμό του Ταύρου (την 17-η Νοεμβρίου μεσουρανούν ταυτόχρονα το όμμα του Ταύρου μαζί με τις Πλειάδες) κατά το θερινό ηλιοστάσιο/ηλιοτρόπιο ενώ η κλίση του άξονα της Γης είναι 23,27 μοίρες από τον Ισημερινό.Το ίδιο ισχύει και για τον τροπικό του Αιγόκερω, λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γης, ο Ήλιος στην σύγχρονη εποχή βρίσκεται μετατοπισμένος – ως προς το πλάτος – στον αστερισμό του Σκορπιού κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο/ηλιοτρόπιο.
Ηλιοστάσιο ή Τροπή του ήλιου
Κυρίως θέμας
Μελετώντας τις ευθυγραμμίσεις των ναών αλλά κυρίως τους γεωμετρικούς σχηματισμούς όπως τρίγωνα, τόξα και σπείρες που σχηματίζονται εκ των θέσεων του χωροδικτυώματος ναών του Ελληνικού τόπου και χώρου εντοπίζουμε κάποιους μεσημβρινούς και ευθυγραμμίσεις με ιδιαίτερη σημασία. Έτσι αρχικώς θα πούμε ότι η γραμμή Δελφοί – Δήλος περνά από την πόλη της Αθηνάς, την Αθήνα. Άλλωστε στους Δελφούς υπάρχει ο θόλος της Αθηνάς Προναίας σε ρόλο προ-μάντεως και αυτή η γραμμή ερμηνεύεται ως η ημερήσια πορεία του ήλιου. Ακόμη θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι δυο φαινομενικά αντίθετοι μύθοι, μπορούν να συμπληρώσουνε απίστευτα ο ένας τον άλλον, καθώς ό ένας εγκαθιδρύει έναν δεσμό μεταξύ των Δελφών και των Τεμπών ενώ ο άλλος μεταξύ Δελφών και Απόλλωνος συγχρόνως Κρηταγενούς και Υπερβόρειου. Γνωρίζουμε δε ότι το αρχαιότερο μαντείο και ναός της Ελλάδος είναι αυτό της Δωδώνης. Επίσης ο Παυσανίας μας λέγει ότι η λατρεία του Απόλλωνος ήλθε εκ των Τεμπών. Μπορούμε λοιπόν να χαράξουμε στον χάρτη της Ελλάδος – με πιθανό κέντρο τα Τέμπη – ένα τόξο που θα διαγράφει την καμπύλη – τόξο Δωδώνη – Δελφοί, καθώς οι αποστάσεις Τέμπη – Δωδώνη και Τέμπη – Δελφοί είναι ίσες. Οι δυο αυτές αποστάσεις είναι επίσης ίσες με την απόσταση από τους Δελφούς στις Πρασιές. Το λιμάνι αυτό – το σημερινό Πόρτο Ράφτη – βρίσκεται στο σημείο που η γραμμή Δήλος – Δελφοί τέμνει την ακτή της Αττικής γης. Στο σημείο αυτό επιβιβάζονταν οι Θεωροί που μετέβαιναν στην Δήλο. Ενώ η γραμμή Δίον – Τέμπη – Δελφοί – Ταίναρο αντιστοιχεί στον μεσημβρινό των Δελφών. Η δε κοντινή αυτής γραμμή – που παρεκκλίνει ελάχιστα προς τα βορειοδυτικά – συνδέει τις Αμυκλές, την Σπάρτη, την Τεγέα και την κορυφή του Ολύμπου. Έτσι καταλήγουμε στο ότι :
Μεσημβρινός Δελφών : Δίον – Τέμπη – Δελφοί – Σπάρτη – Αμυκλές – Ταίναρο.
Συνεχίζοντας θα πούμε ότι από τον Ομηρικό ύμνο εις τον Απόλλωνα προκύπτει το συμπέρασμα ότι όχι μόνον υπάρχει άλυτος δεσμός μεταξύ των ναών της Κνωσού και της ιερής Πυθόνας [Δελφοί] αλλά από τα πανάρχαιο χρόνια εις τον ναό του Απόλλωνος υπηρετούσαν Κρήτες ιερείς, δηλαδή Κουρήτες. Η γραμμή Δελφοί – Κόρινθος ή αλλιώς Παρνησσός – Ακροκόρινθος καθορίζει μία κατεύθυνση παράλληλη στον ορεινό όγκο της Πίνδου και στην γραμμή που ενώνει την πόλη των Πατρών με το ακρωτήρι του Μαλέα. Το πρωταρχικό γενεσιουργό κέντρο όμως είναι η κορυφή της Ίδης και το άντρο αυτής, το Ιδαίον Άντρο, το λίκνο του Διός. Έτσι η διεύθυνση Ίδη – Κόρινθος – Δελφοί, που αποτελεί θα λέγαμε την ραχοκοκαλιά του Ελληνικού χώρο και τόπου, σχηματίζει με την παράλληλο γωνία 60ο . Δηλαδή αποτελεί προβολή σε τμήμα της επιφάνειας της σφαίρας – αν την δούμε ως επίπεδη – του κοσμικού άξονα Λέοντος – Υδροχόου, που σχηματίζει την ίδια γωνία με την γραμμή των ισημεριών. Εις την ουσία δηλ. ομιλούμε δια την εποχή του Υδροχόου καθώς ως γνωστόν ανά εποχή έχουμε και τις ανάλογες αντιστοιχίες που είναι οι εξής (έχοντας κατα νου ότι 10.800π.Χ. θεωρείται από τους Αιγυπτίους η αρχή της εποχής του Λέοντα [ανατολή του Βασιλίσκου (Regulus) ή α' του Λέοντα]) :
Περίοδος του Αιγόκερω (21.550π.Χ. – 19.400π.Χ.)
Ισημερίες : Καρκίνος, Αιγόκερω.
Ηλιοστάσια : Ζυγός, Κριός.
Περίοδος του Τοξότη (19.400π.Χ. – 17.250π.Χ.)
Ισημερίες : Τοξότης, Δίδυμοι.
Ηλιοστάσια : Παρθένος, Ιχθείς.
Περίοδος του Σκορπιού (17.250π.Χ. – 15.100π.Χ.)
Ισημερίες : Σκορπιός ,Ταύρος.
Ηλιοστάσια : Λέων, Υδροχόος.
Περίοδος του Ζυγού (15.100π.Χ. – 12.950π.Χ.)
Ισημερίες : Ζυγός, Κριός.
Ηλιοστάσια : Καρκίνος, Αιγόκερω.
Περίοδος της Παρθένου (12.950π.Χ. – 10.800π.Χ.)
Ισημερίες : Παρθένος, Ιχθείς.
Ηλιοστάσια : Δίδυμοι, Τοξότης.
Περίοδος του Λέοντα (10.800π.Χ. – 8.650 π.Χ.)
Ισημερίες : Λέων, Υδροχόος.
Ηλιοστάσια : Σκορπιός, Ταύρος.
Περίοδος του Καρκίνου (8.650π.Χ. – 6.500 π.Χ. )
Ισημερίες : Καρκίνος, Αιγόκερω.
Ηλιοστάσια : Ζυγός, Κριός.
Περίοδος των Διδύμων (6.500π.Χ. – 4.350 π.Χ.)
Ισημερίες : Δίδυμοι, Τοξότης.
Ηλιοστάσια : Παρθένος, Ιχθείς.
Περίοδος του Ταύρου (4.350π.Χ. – 2.200 π.Χ.)
Ισημερίες : Ταύρος, Σκορπιός.
Ηλιοστάσια : Λέων, Υδροχόος.
Περίοδος του Κριού (2.200π.Χ. – 50 π.Χ.)
Ισημερίες : Κριός, Ζυγός.
Ηλιοστάσια : Καρκίνος, Αιγόκερω.
Περίοδος των Ιχθύων (50 – 2100 μ.Χ.)
Ισημερίες : Ιχθείς, Παρθένος.
Ηλιοστάσια : Δίδυμοι, Τοξότης.
Περίοδος του Υδροχόου (2.100μ.Χ. – 4.250 μ.Χ)
Ισημερίες : Υδροχόος, Λέων.
Ηλιοστάσια : Ταύρος, Σκορπιός.
Εποχή του Αιγόκερω 4250 – 6400 μ.Χ.
Εποχή του Τοξότη 6400 – 8550 μ.Χ.
Εποχή του Σκορπιού 8550 – 10700 μ.Χ.
Εποχή του Ζυγού 10700 – 12850 μ.Χ
Εποχή της Παρθένου 12850 – 15000 μ.Χ
Ο άξονας αυτός, Υδροχόου – Λέων, σημαδεύει την Ελλάδα μεταβάλλοντάς την σε αναπαράσταση της Ουράνιας Αρμονίας του πλανητικού συστήματος και του ζωδιακού κύκλου.
Ενώ μία γραμμή κάθετη στην διεύθυνση Δελφοί – Ίδη διέρχεται από την Δήλο. Στο σημείο που συναντά την ακτή της Ιωνίας βρίσκεται το άλλο μεγάλο μαντείο του Απόλλωνος, αυτό της Κλάρου. Αν δε προεκταθεί προς τα νοτιοδυτικά, καταλήγει στο ακρωτήριο Επιδήλιο, όπου υπάρχει ένας ναός του Δήλιου Απόλλωνα. Είναι δε παράλληλη, η γραμμή αυτή, στην γραμμή Κορίνθου – Βασσών που υπάρχει ο γνωστό ναός του Επικούρειου Απόλλωνα προσανατολισμένος προς τον Πολικό αστέρα – Κυνόσουρα (α’ της Μικρής Άρκτου) και τον αστερισμό του Κύκνου. Αναπτύσσοντας τον Αστερισμό του Κύκνου που διατρέχει όλη την Πελοπόννησο, με κορυφή πάντα το μαντείο των Δελφών, τα 4 άστρα της ουράς της Μεγάλης Άρκτου είναι όμοια σε διάταξη γεωμετρίας και αστρονομίας με τα 4 άστρα του άξονα του αστερισμού του Κύκνου, ήτοι οι Δελφοί – Φενεός – Τεγέα – Ιθώμη και τα ανάκτορα του Νέστορα.
Στην συνέχει θα προσπαθήσουμε να επισημάνουμε το σημείο εκείνο που για τους Έλληνες συμβολικά αντιπροσωπεύει τον τόπο όπου καθημερινά πέθαινε ο ήλιος. Η γραμμή Δήλος – Αθήνα – Δελφοί ,που δήξαμε στην αρχή, αν προεκταθεί διέρχεται από ένα σημείο κοντά στην Άρτα, την αρχαία Αμβρακία. Η Αμβρακία όμως δεν είναι το αυτό σημείο που αναζητούμε. Τα ιερά της Λευκάδας και ιδιαίτερα του άλματος της Λευκάδας θα μπορούσε να είναι η ιδιαίτερη αυτή τοποθεσία που ψάχνουμε μιας και στην νήσο υπήρχαν ναοί του Απόλλωνα δύο τον αριθμό και μάλιστα του Απόλλωνα με χρυσά βέλη. Ο ένας στο μοιραίο γκρεμό πάνω από την θάλασσα, στον μεσημβρινό άκρο της νήσου, και ό άλλος στα βορειοανατολικά, κοντά στην πόλη με την οποία τον συνδέει ο Θουκυδίδης. Αλλά ο κύριος λόγος που καταδεικνύει το αυτό γεγονός είναι ότι αν χαράξουμε μία γραμμή παράλληλη στην γραμμή Δήλου – Δελφών τότε θα καταλήξουμε στην Λευκάδα. Ενώ αν φέρουμε μια κάθετο – που ομοιάζει με αναπαράσταση πτώσης – οδηγούμαστε στο ακρωτήρι της Λευκάτης, στο άλμα του ναού της Λευκάδας Πέτρας όπου ετελείτο το τελετουργικό άλμα προς τιμήν του Απόλλωνος.
Όπως προ αναφέραμε ότι το σημείο που τέμνεται η γραμμή Ίδη – Δελφοί είναι η ακτή της Αργολίδας. Δια την ακρίβεια – και προστρέχοντας κανείς σε χάρτη – στο αυτό μέρος βρίσκεται ο ναός της Ερμιόνης. Η τοποθεσία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι εκτός των άλλων βρίσκεται και επί της παραλλήλου της Δήλου. Ακόμη η κάθετος που τέμνει την γραμμή Ίδη – Κόρινθος – Δελφοί στην Ερμιόνη διέρχεται και από τις Αμυκλές. Εξάλλου, η Ερμιόνη βρίσκεται, ως προς την Κόρινθο, σε μία θέση συμμετρική με εκείνη των Δελφών. Αυτές οι τοπογραφικές διαπιστώσεις που καταλήγουν σε ένα τετραπλό εντοπισμό στον χώρο, μας οδηγούν να σκεφτούμε ότι η Ερμιόνη πρέπει να είναι – και ήτο – πολύ σημαντικό κέντρο λατρείας του Απόλλωνος. Ο Παυσανίας γράφει σχετικά ότι [Κορινθιακά, 35.2] «Υπάρχουν επίσης τρείς ναοί του Απόλλωνα και τρια αγάλματα. Ο ένας δεν έχει επίκληση, ο άλλος ονομάζεται Πυθαέας και ο τρίτος Όριος. Το όνομα του Πυθαέα το έχουν μάθει από τους Αργείους, γιατί η Τελέσιλλα λέει ανάμεσα στους άλλους Έλληνες επισκέφτηκε πρώτα τη χώρα αυτών ο Πυθαέας, ο υιός του Απόλλωνα. Για ποιο λόγο αποκαλούν τον άλλο Όριο δεν θα μπορούσα να πω με σαφήνεια, αλλά υποθέτω ότι μετά από νίκη τους σε πόλεμο ή σε δίκη σχετικά με τα όρια της χώρας τους τιμούν τον Όριο Απόλλωνα».
Αξιοσημείωτο είναι δε να αναφερθεί ότι η Ερμιόνη που όπως είδαμε σχετίζεται με τους Δελφούς, την Δήλο, την Κόρινθο και την Λευκάδα μα οδηγεί εις το σκεφτούμε ότι πρέπει υπάρχει κάποια αντιστοιχία ανάμεσα στην γεωγραφική θέση των ιερών χώρων. Ένα παράδειγμα της αρμονίας είναι η ευθεία των πόλεων της Κορίνθου, του Άργους και της Σπάρτης που είναι τοποθετημένες σε μία γραμμή κάθετη στην γραμμή Δελφών – Δήλου. Η γραμμή όμως αυτή, αν προεκταθεί προς βορειοανατολικά, τέμνει την παράλληλο των Δελφών σε ένα σημείο που δεν είναι άλλο από τον ναό του Πτώου Απόλλωνος (που σχετίζεται με τους αστερισμούς του Σκορπιού και τον Ζυγού).
Όλα τα παραπάνω εξηγούνε και τους περίεργους προσανατολισμούς των ναών του Απόλλωνα στις Βάσσες Αρκαδίας και στην Δήλο, που στον μεν πρώτο η είσοδος είναι βόρεια – βορειανατολικά ενώ στον δε δεύτερο δυτικά. Ο συνήθης προσανατολισμός είναι ανατολικός – δυτικός με είσοδο προς ανατολή. Στις Βάσσες εν ολίγοις η είσοδος είναι βόρεια – βορειανατολικά διότι έτσι βρίσκεται στην κατεύθυνση όχι μόνο προς το Λύκαιον Όρος αλλά προς Δελφούς. Ενώ στην Δήλο με τον τρόπο αυτό που είναι κατασκευασμένος ο ναός η είσοδος είναι στραμμένη προς την Ερμιόνη.
Όπως προείπαμε η γραμμή Δελφοί – Κόρινθος καθορίζει μία κατεύθυνση παράλληλη στον ορεινό όγκο της Πίνδου και στην γραμμή που ενώνει την πόλη των Πατρών με το ακρωτήρι του Μαλέα. Το πρωταρχικό γενεσιουργό κέντρο όμως είναι η κορυφή της Ίδης και το άντρο αυτής, το Ιδαίον Άντρο, το λίκνο του Διός. Έτσι η διεύθυνση Ίδη – Κόρινθος – Δελφοί, που αποτελεί θα λέγαμε την ραχοκοκαλιά του Ελληνικού χώρο και τόπου, σχηματίζει με την παράλληλο γωνία 60ο . Δηλαδή αποτελεί προβολή σε τμήμα της επιφάνειας της σφαίρας – αν την δούμε ως επίπεδη – του κοσμικού άξονα Λέοντος – Υδροχόου, που σχηματίζει την ίδια γωνία με την γραμμή των ισημεριών. Ο άξονας αυτός, Υδροχόου – Λέων, σημαδεύει την Ελλάδα μεταβάλλοντάς την σε αναπαράσταση της ουράνιας αρμονίας του πλανητικού συστήματος και του ζωδιακού κύκλου.
Ακόμη θα πρέπει να έχουμε κατά νου και τα εξής :
Ευθείες που διέρχονται από τους Δελφούς
Ευθεία Δήλος – Αθήνα – Δελφοί
Ευθεία όρος Ίδη – Ερμιόνη –Δελφοί
Ευθεία Δίον – Τέμπη – Δελφοί – Ταίναρο [μεσημβρινός Δελφών]
Παράλληλοι
Παράλληλος Ερμιόνης – Δήλου –Διδύμων
Παράλληλος Αθήνας – Κλάρου
Παράλληλος Δελφών – Πτώου
Άλλες ευθυγραμμίσεις
Όρος Όλυμπος – Τεγέα – Σπάρτη – Αμύκλες – Ταίναρο
Κλάρος – Δήλος – Επιδήλιον Άκρον
Πτώον – Κόρινθος – Άργος – Σπάρτη – Θαλάμαι
Παγασαί – Δήλος
Κόρινθος – Λευκάδα
Έτσι και με γνώμονα τα παραπάνω θα τοποθετήσουμε ένα ζωδιακό χάρτη με τους 12 αστερισμούς πάνω σε αυτές τις ευθείες που εντοπίσαμε ότι διέρχονται εκ των Δελφών. Επόμενος θα έχουμε :
Ερμιόνη = 0ο Λέοντος (Βασιλίσκος).
Δήλος και Αθήνα = 0ο Παρθένου (Στάχυς).
Τέμπη = 0ο Αιγόκερω.
Σπάρτη = Τέλος Διδύμων, αρχή Καρκίνου.
Με βάση αυτά τα τέσσερα σημεία, και υιοθετώντας μία διαίρεση σε 12 μέρη των 30ο είναι εύκολο να δημιουργήσουμε ένα πλήρες σύστημα σημείων αναφοράς. Η αρχή του κύκλου που έχει σχέση με την εαρινή ισημερία και αντιστοιχεί στο σημείο των ισημεριών βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος ακριβώς πριν την Λευκάδα Πέτρα. Μας βοηθάει λοιπόν αυτό να σχεδιάσουμε έναν κύκλο με ακτίνα την απόσταση Δελφοί – Λευκάδα και να διαιρέσουμε – με αφετηρία το αυτό σημείο – σε 12 ίσα μέρη των 3ο μοιρών.
η Κεφαλονιά ή ο Κριός
η Ολυμπία ή ο Ταύρος [η Βοώπις Ήρα]
η Σπάρτη ή οι Δίδυμου (Πέφνος : ο τόπος γέννησης των Διόσκουρων. Και αυτή όπως & το μαντείο στις Θαλάμες βρίσκονται στο τέλος της γραμμής Πτώου – Κορίνθου – Άργους – Σπάρτης).
η Λακωνία ή ο Καρκίνος και η Σελήνη. (οι πόλεις Έλος & Ακρίαι όπου εδώ οι ντόπιοι έδηξαν στον Παυσανία άγαλμα της μητρός των Θεών [20.6/7 & 22.4/5]).
το Άργος, Αθήνα, Σικυώνα, Τροιζίνα [Άρτεμις Πότνια θηρών] και Ίδη, Κέα [Ιουλίδα & Καρθαία], Σίκινος [Πύθιος Απόλλων] ή ο Λέων
η Αθήνα, η Δήλος, η Ρόδος [Κάμιρος], η Λίνδος ή η Παρθένος
η Θήβα ή ο Ζυγός (Αρμονία Κάδμου).
η Βόρεια Εύβοια και η Χαλκίδα ή ο Σκορπιός – Αετός (βλ. νομίσματα της Χαλκίδας).
το Πήλιο και ιερό των Παγασών ή ο Τοξότης [Κένταυρος [κεντώ/κεντρίζωω τον ταύρο] Χείρων].
10. Όλυμπος, η Βεργίνα και ο χώρος των Αιγών ή ο Αιγόκερω
11. Ήπειρος [Δωδώνη, Δρυς = άξονας του Κόσμου σε αυτό το σύστημα, οι Σελλοί ερμήνευαν τον ήχο των κλαδιών της Δρυός, δηλ. ερμήνευαν την κίνηση και τους ήχους των ουράνιων σφαιρών], η Κέρκυρα ή ο Υδροχόος.
12. Κασσοπαία [Κασσόπη] Λευκάδας ή οι Ιχθείς
Όλες οι αντιστοιχίες επιβεβαιώνονται από νομίσματα τις εκάστοτε περιοχής! Π.Χ στην περιοχή Κρανών έχουν βρεθεί νομίσματα με κεφαλή Κριού. Στην
Τι όμως αντιπροσωπεύουν αυτοί οι τέσσερις τον αριθμό κύριοι άξονες εκτός από τις ισημερίες [ανατολή - δύση] και τα ηλιοστάσια [βοράς - νότος] ;;; Η απάντηση έρχεται μέσα από τα λεγόμενα του Πυθαγόρα που μας λέγει ότι: “Τι εστί το εν Δελφοίς μαντείο ;; Είναι η τετρακτύς. Δηλαδή η αρμονία μέσα στην οποία βρίσκονται οι Σειρήνες - τίἐστι τὸἐν Δελφοῖς μαντεῖον; τετρακτύς· ὅπερ ἐστὶν ἡἁρμονία͵ἐν ἧι αἱ Σειρῆνες.“
Γνωστό μας είναι και το αναφέρουμε τρείς τον αριθμό αλληλουχίες σε γεωγραφικά πλάτη
Απόλλωνος ναοί = Λυκόσουρα, Ερμιόνη, Δήλο και Δίδυμα.
Ήρας ιερά = Ολυμπία, Ηραιόν του Άργους και στην Σάμο.
Γαίας ιερά = Λευκάδα, Δελφοί και Πτώον.
Οι ευθείες που μόλις αναφέραμε είναι κάθετες εις στον ισημερινό των Δελφών, ο οποίος αντιστοιχεί σε μια γραμμή νότου βορά Ταινάρου – Δελφών – Ολύμπου. Αυτή η τελευταία είναι συγχρόνως πολική και ζωδιακή και αντιστοιχεί με την προβολή του Πλατωνικού κοσμικού άξονα – των επτά πλατωνικών σφαιρών [κόσμων] – πάνω στον ζωδιακό κύκλο. Ο κάθετος άξονας που ενώνει τους δυο ουράνιους πόλους – τον βόρειο και τον νότιο – έχει διεύθυνση από βορρά προς νότο. Με το πέρασμα δηλαδή από τον πολικό συμβολισμό στον ηλιακό ή ορθά ζωδιακό ο άξονας αυτός κατά κάποιο τρόπο προβάλλεται στον ζωδιακό κύκλο με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει μία κάποια αντιστοιχία όσο το δυνατόν ακριβέστερη με τον αρχέγονο κοσμικό άξονα των επτά κόσμων – ουρανών της του Πλάτωνος Πολιτείας. Έτσι εντός του ετησίου κύκλου, το χειμερινό [= νοτιότερο άκρο του ουρανού] και θερινό ηλιοστάσιο [= βορειότερο άκρο του ουρανού] είναι τα σημεία που, μέσα στον χώρο, αντιστοιχούν στην ανατολή και στη δύση αντίστοιχα. Ο άξονας αυτός είναι η νοητή ευθεία που ενώνει τα σημεία των δύο ηλιοστασίων. Έτσι η κάθοδος των ψυχών κατά μήκος του άξονα Καρκίνου – Αιγόκερου γίνεται με πορεία δια των σφαιρών του : Κρόνου –> Διός –> Άρη –> Ηλίου –> Αφροδίτης –> Ερμή –> Σελήνης όπου καταλήγει εις την μήτρα της Χθονός, ήτοι εις τους Δελφούς που στο σχήμα που αναφέρουμε ο Πολικός Αστέρας [Κυνόσουρα] βρίσκεται πάνω τους στο ανώτερο τμήμα του κοσμικού άξονα που συμβολίζεται με το αυλάκι που διαπερνά τον νοήμον λίθινο Δελφικό ομφαλό. Δηλαδή είναι οι Δελφοί ο τόπος του Ιερού Γάμου, εξ ου και η υπέρθεση του μαντείου της Γαίας και του Απόλλωνα. Η δε πορεία της ανόδου διεξάγεται αντιστρόφως. Μιας και υπάρχουν Πύλες δυο και η υφής τους είναι μνημονική, με τάση απώλειας, μια στην πύλη του πυρός (=τροπικός του Αιγόκερω – Κορυφή Ολύμπου = Πύλη Θεών – Χειμερινό Ηλιοστάσιο) και μια στην διάσταση των υδάτων (= τροπικός του Καρκίνου – Ταίναρο = Πύλη Θνητών – Θερινό Ηλιοστάσιο), άλλωστε η νοητή γραμμή Ταίναρο – Δελφοί – Όλυμπος είναι συγχρόνως πολική και ζωδιακή και αντιστοιχεί με την προβολή του Πλατωνικού κοσμικού άξονα – των επτά πλατωνικών σφαιρών [κόσμων] – πάνω στον ζωδιακό κύκλο. Μία – πύλη – για τον πηγαιμό και μια για την επιστροφή. Εάν δε μεταφέρουμε αυτό το σχήμα εις τον ζωδιακό θα διαπιστώσουμε ότι η γραμμή Ταίναρου – Δελφών – Ολύμπου αντιστοιχεί εις τον κοσμικό άξονα [=Ιερό Δένδρο Φοίνικας, βλ. την χάλκινη φοινικιά που βρισκόταν κάτω από το άγαλμα της πάνοπλης Αθηνας στους Δελφούς – “ἐν δὲ Δελφοῖς Παλλάδιον ἕστηκε χρυσοῦν ἐπὶ φοίνικος χαλκοῦ βεβηκός͵ ἀνάθημα τῆς πόλεως ἀπὸ τῶν Μηδικῶν ἀριστείων·” Βλ. Πλούταρχος “Νικίας”, 13.5. 1 - 4] – που ενώνει τους τρεις κόσμους Ναδίρ [=Ταίναρο] Μηδέν – Μέσο [=Δελφοί] και ζενίθ [=Όλυμπος] – ο οποίος ταυτίζεται με τον άξονα των ηλιοστασίων [γραμμή Καρκίνου – Αιγόκερου]. Ομιλούμε δηλαδή δια την κοσμική Αιώρα. Γνωστό όμως μας είναι ότι ο Απόλλων γεννήθηκε εις την νήσο Δήλο.
Στην συνέχει θα πούμε ότι ο ο Πλάτων, στους «Νόμους, 738.b2 – c.3», μας λέγει ότι «Είτε χτίζει – ο ιδρυτής – από την αρχή μια καινούρια πόλη, είτε επισκευάζει μια παλιά και κατεστραμμένη, σε οτιδήποτε σχετίζεται με τους θεούς και τους ναούς που πρέπει να κτισθούν στην πόλη, καθώς και στο όνομα ποιών θεών ή δαιμόνων θα πρέπει να τιμάται ο καθένας από αυτούς, κανένας άνθρωπος μυαλωμένος δεν θα τολμήσει να αγγίξει όσα είπαν τα μαντεία των Δελφών ή της Δωδώνης ή του Άμμωνος, – Ταῦτα μὲν οὖν δὴ καὶ κατὰ σχολὴν δεῖ βεβαίως λαβεῖν͵ οἷς ἂν ὁ νόμος προστάττῃ λαμβάνειν· ἔχει γὰρ οὖν οὐκ ἄλλως ἢ ταύτῃ͵ δεῖ δὲ αὐτὰ ῥηθῆναι τῶνδε ἕνεκα κατοικίζοντι πόλιν. οὔτ΄ ἂν καινὴν ἐξ ἀρχῆς τις ποιῇ οὔτ΄ ἂν παλαιὰν διεφθαρμένην ἐπισκευάζηται͵ περὶ θεῶν γε καὶ ἱερῶν͵ ἅττα τε ἐν τῇ πόλει ἑκάστοις ἱδρῦσθαι δεῖ καὶ ὧντινων ἐπονομάζεσθαι θεῶν ἢ δαιμόνων͵ οὐδεὶς ἐπιχειρήσει κινεῖν νοῦν ἔχων ὅσα ἐκ Δελφῶν ἢ Δωδώνης ἢ παρ΄ Ἄμμωνος͵».
Δηλ. ο Πλάτωνας απέδιδε την ίδια σημασία στο μαντείο των Δελφών, στου Άμμωνος που βρίσκεται στην Σίουα της Λιβύης και στης Δωδώνης. Ο μεσημβρινός όμως του Αμμώνιου της Σίουα είναι ο αυτός με της Δήλου, και συνιστά έναν άξονα αναφοράς Βορρά – Νότου, που παίζει για τα νησιά του Αιγαίου τον ίδιο ρόλο με τον άξονα Ακρωτηρίου Ταίναρου – Δελφών – Όλυμπος, δηλαδή είναι και αυτός ο άξονας αναπαράσταση του Κοσμικού άξονα. Έτσι, και με γνώμονα τα παραπάνω, θα τοποθετήσουμε ένα ζωδιακό χάρτη με τους 12 αστερισμούς με κέντρο την Δήλο. Με βάση τα τέσσερα σημεία - δηλ. το τρίγωνο Δελφοί – Δήλος – Σάρδεις και την κάθετο Αμμώνιο – Δήλος, και υιοθετώντας μία διαίρεση σε δώδεκα μέρη των 30ο είναι εύκολο να δημιουργήσουμε ένα πλήρες σύστημα σημείων αναφοράς. Μας βοηθάει λοιπόν αυτό να σχεδιάσουμε έναν κύκλο με ακτίνα την απόσταση Δήλος – Δελφοί και να διαιρέσουμε – με αφετηρία το αυτό σημείο – σε 12 ίσα μέρη των 3ο μοιρών :
Κριός : Ερμιόνη (αρχαίος ναός του Ήλιου, που περιγράφεται από τον Παυσανία. Σύρος : το Δήλιον βόρεια της Ερμούπολης).
Ταύρος : Επιδήλιο – ιερό του Απόλλωνος.
Δίδυμοι : Δικτύνναιον της Κρήτης – μάλλον υπήρξε εκεί κοντά και ναός του Απόλλωνα.
Καρκίνος : Ναός του Δήλιου Απόλλωνος στην Πάρο. Δήλιον της Νάξου.
Λέων : Δήλιον της Μινώας Αμοργού.
Παρθένος : Δήλιον της Νισύρου. Δήλιον της Κω. Δήλιον της Αλικαρνασσού.
Ζυγός : Λατρεία του Δήλιου Απόλλωνος στην Ορτυγία κοντά στην Έφεσο.
Σκορπιός : Ναός του Απόλλωνος στην Κλάρο.
Τοξότης : Ναός του Δήλιου Απόλλωνος στο ακρωτήριο Φαναί της Χίου. Πιθανώς ναός στην Λέσβο. Οι Κλαζομενές, στην Ακτή της Ανατολίας, που τα νομίσματα τους φέρουν έναν κύκνο, άνηκε μάλλον στον Τοξότη, στο σύστημα της Δήλου.
10. Αιγόκερως : Ναός της Ηφαιστείας στην Λήμνο. Σκύρος (βλ. νομίσματα στα οποία εμφανίζονται 2 αντίνωτες αίγες με το κεφάλι προς το κέντρο, ανάμεσά τους βρίσκεται φύλλο συκιάς με 5 λοβούς σε ρόλο άξονα νότου – βορρά, δηλ. Αμμώνιου – Δήλου – Λήμνου).
11. Υδροχόος : Λατρεία του Δήλιου Απόλλωνος στον Μαραθώνα. Το Δήλιον – κοντά στον Εύριπο – απέναντι από την Ερέτρια. Το Δήλιον της Ερέτριας. Όλυνθος Χαλκιδικής, Κάρυστος Βόρειας Εύβεια, Θέρμη – Θεσσαλονίκη.
12. Ιχθείς : Ναός του Απόλλωνος στις Πρασιές. Δήλιον του Φαλήρου.
Βέβαια δεν θα παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι ο ναός του Λιθησίου Απόλλωνος, στην νότια άκρη του ακρωτηρίου του Μαλέα, βρίσκεται επί της νοερής γραμμής Δελφών – Αμμώνιου. Στην συνέχεια θα πούμε ότι θεωρώντας τα 12 κύρια αυτά ιερά που προαναφέραμε βρίσκομε ότι τα 9 από αυτά είναι Δήλια και υποδιαιρούνται σε τρείς κατηγορίες :
Σε αυτά που βρίσκονται στην ηπειρωτική Ελλάδα ή την Πελοπόννησο, δηλ. στο Επιδήλιο,
Στα δυο ιερά στη ακτή της Ιωνίας : της Ορτυγίας κοντά στην Έφεσο και της Κλάρου.
Τα δέκα Δήλια στα νησιά του Αιγαίου.
Ο μεσημβρινός της Δήλου, δηλ. η γραμμή Αμμώνιο [Σίουα] – Δήλος, που μόλις αναφέραμε, είναι κάθετη εις στον ισημερινό της Δήλου, αντιστοιχεί σε μια γραμμή Βορά – Νότου που με την σειρά της ταυτίζεται με την γραμμή Ταινάρου – Δελφών – Ολύμπου αλλά με απόκλιση. Αυτή όμως η τελευταία, δηλ. η γραμμή Ταίναρο – Δελφοί – Όλυμπος, είναι συγχρόνως πολική και ζωδιακή και αντιστοιχεί με την προβολή του πλατωνικού κοσμικού άξονα των 7 πλατωνικών σφαιρών πάνω στον ζωδιακό κύκλο.
Ο κάθετος άξονας που ενώνει τους δυο ουράνιους πόλους έχει διεύθυνση από βορρά προς νότο. Με το πέρασμα δηλαδή από τον πολικό συμβολισμό στον ηλιακό ή ορθά ζωδιακό ο άξονας αυτός κατά κάποιο τρόπο προβάλλεται στον ζωδιακό με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει μία κάποια αντιστοιχία όσο το δυνατόν ακριβέστερη με τον αρχέγονο κοσμικό άξονα των επτά σφαιρών. Έτσι εντός του ετησίου κύκλου, το χειμερινό [ = νοτιότερο άκρο του ουρανού] και θερινό ηλιοστάσιο [= βορειότερο άκρο του ουρανού] είναι τα σημεία που, μέσα στον χώρο, αντιστοιχούν στην ανατολή και στη δύση αντίστοιχα. Ο άξονας αυτός είναι η νοητή ευθεία που ενώνει τα σημεία των δύο ηλιοστασίων.
Στο σύστημα της Δήλου, ο άξονας Αμμώνιου [25,20ο ανατολικά] – Δήλου [25,15ο ανατολικά] καταλήγει στην κορυφή των βαλκανικών ορέων, τον αρχαίο Αίμο [24,55ο ανατολικά], τόπο κατοικίας κατά πως μας λέγει ο Στράβωνας του Βορέα. Δηλαδή εκεί εντοπίζεται η “Πύλη των Θεών”, κατά αντιστοιχία με το σύστημα των Δελφών που βρίσκεται εις τον Όλυμπο της Θεσσαλίας.
Έτσι και εδώ υπάρχουν και εις αυτό το ζωδιακό σύστημα, με κέντρο την Δήλο αυτή την φορά, δυο πύλη με υφή μνημονική, με τάση απώλειας, μια στην πύλη του πυρός, τροπικός του Αιγόκερω – όρος Αίμος = Πύλη Θεών με άμεση σύνδεση με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο ήτοι Σκύρος και Λήμνος όπου ζει ο Ύπνος ο αδερφός του Θανάτου, και μια στην διάσταση των υδάτων, τροπικός του Καρκίνου = Πύλη Θνητών – Θερινό Ηλιοστάσιο ήτοι Πάρος – Νάξος, άλλωστε η νοητή γραμμή Αμμώνιο – Δήλος – όρος Αίμος, κατά αντιστοιχία Ταίναρο – Δελφοί – Όλυμπος, είναι συγχρόνως πολική και ζωδιακή και αντιστοιχεί με την προβολή του Πλατωνικού κοσμικού άξονα – των επτά πλατωνικών σφαιρών – πάνω στον ζωδιακό κύκλο. Μία πύλη για τον πηγαιμό και μια για την επιστροφή.
Εάν δε μεταφέρουμε αυτό το σχήμα εις τον ζωδιακό θα διαπιστώσουμε ότι η γραμμή όρος Αίμος – Δήλος – Αμμώνιο αντιστοιχεί εις τον κοσμικό άξονα [Ιερό Δένδρο Συκιά] – που ενώνει τους τρεις κόσμους Ναδίρ [=Αμμώνιο], Μηδέν – Μέσο [=Δήλος] και Ζενίθ [=όρο Αίμος] – ο οποίος ταυτίζεται με τον άξονα των ηλιοστασίων [γραμμή Καρκίνου – Αιγόκερου].
Το παραπάνω σύστημα με κέντρο την Δήλο έχει δεσμούς με το σύστημα των Δελφών. Οι δεσμοί αυτοί είναι η γραμμή Καμίρου – Δήλου – Δελφών, δηλ. ο παράλληλος της ηλιακής γραμμής Ερμιόνης – Δήλου – Διδύμων που ορίζει την επικοινωνία μεταξύ των δυο ζωδιακών κύκλων – συστημάτων. Εξάλλου η γραμμή Πρασιών – Παγασών τέμνει την βόρεια ακτή της Βοιωτίας στο Δήλιον και το τρίγωνο Παγασών – Δελφών – Πρασιών είναι ορθογώνιο τρίγωνο. Η δε γραμμή Ερμιόνης – Ελευσίνας, παράλληλη στην γραμμή Ερμιόνης – Παγασών, απολήγει επίσης στο Δήλιον. Το σημείο αυτό λοιπόν φαίνεται ότι έχει ως ρόλο, μαζί βεβαίως με τις Πρασιές, λιμάνι αναχώρησης των θεωρών, να εξασφαλίσει τον σύνδεσμο Δελφών και Δήλου. Ο Στράβων (ΙΧ.2.27) και ο Παυσανίας (ΙΧ.20.1) σημειώνει ότι εκεί βρισκόταν ένα ιερό του Απόλλωνος που αναπαρήγαγε αυτό της Δήλου.
Βεβαίως θα αναφέρουμε ότι η Κάμιρος της Ρόδου, η Κλάρος και η Ορτυγία ορίζουν την σύνδεση μεταξύ του συστήματος της Δήλου και αυτού των Σάρδεων. Άλλωστε η Κάμιρος βρίσκεται στην προέκταση της γραμμής Δελφών – Αθήνας – Δήλου. Επίσης μας είναι γνωστό ότι κατά πως μας λέγει ο Λουκιανός από την Σαμοσάτα, στο “περί αστρολογίας” έργο του, “Στους Δελφούς, η προφητική παρθένος είναι σύμβολο της ουράνιας παρθένου. Ο Δράκοντας που βρίσκεται κάτω από τον τρίποδα έχει το χάρισμα του λόγου επειδή υπάρχει ένας δράκοντας που λάμπει ανάμεσα στα αστέρια, και το μαντείο του Απόλλωνα στους Διδύμους ονομάστηκε έτσι, κατά την γνώμη μου, από τους ουράνιους Διδύμους“.
Ξεκινώντας λοιπόν από τις δυο παρατηρήσεις χρειάζεται μόνο να σύρουμε δύο ευθείες πάνω στον χάρτη. Η γραμμή Βοράς – Νότος, που σύραμε από την Κάμιρο, διέρχεται από τις Σάρδεις, και η άλλη που σχηματίζει με την πρώτη μία γωνία 30ο μοιρών, αντιστοιχεί στην γωνία Καρκίνου – Διδύμων, και διέρχεται από τους Διδύμους. Επομένως οι Σάρδεις, παλαιά πρωτεύουσα του βασιλείου των Λύδων, όπου τιμούσαν ιδιαιτέρως την μεγάλη μητέρα Κυβέλη – Ρέα και την Αρτέμιδα, βρίσκεται ακριβώς εις το ίδιο πλάτος με τους Δελφούς. Έτσι και με γνώμονα τα παραπάνω θα τοποθετήσουμε ένα ζωδιακό χάρτη με τους 12 αστερισμούς με κέντρο τις Σάρδεις. Με βάση τα τέσσερα σημεία - δηλ. Δελφοί – Δήλος – Σάρδεις και Αμμώνιο – Δήλος, και υιοθετώντας μία διαίρεση σε δώδεκα μέρη των 30ο μοιρών είναι εύκολο να δημιουργήσουμε ένα πλήρες σύστημα σημείων αναφοράς. Μας βοηθάει λοιπόν αυτό να σχεδιάσουμε έναν κύκλο με ακτίνα την απόσταση Σάρδεις – Δήλος και να διαιρέσουμε – με αφετηρία το αυτό σημείο- σε 12 ίσα μέρη των 3ο μοιρών :
ο Κριός ή οι Σάρδεις – ιερό στις Κλαζομενές (βλ. νομίσματα με κριούς).
ο Ταύρος ή η τριπλή Ήρα της Σάμου που κρατά στα χέρια της λαγό – ή το Ηραίο της Σάμου.
οι Δίδυμοι ή τα Δίδυμα και το ιερό του Διδυμαίου Απόλλωνα.
ο Καρκίνος ή η Κω.
ο Λέων ή ο ποταμός Ξάνθος και τα Πάταρα στην Λυκία. Λύκιος Απόλλων και Βελλεροφόντης.
η Παρθένος ή Σίδη και οι ναοί προς τιμή Απόλλωνος και Αθηνάς.
ο Ζυγός ή η Πρυμνησία, ή Βαγιδός, Φηλομήλιον.
ο Σκορπιός ή η Αμισός και η Σινώπη.
ο Τοξότης ή η Βιθυνία.
ο Αιγόκερος ή Κύζικος
ο Υδροχόος ή η Λάμψακος
οι Ιχθείς ή η Πέργαμος η Ακρόπολη της Τροίας.
Άρα o μεσημβρινός των Σάρδεων, δηλ. η γραμμή Κάμιρος – Σάρδεις, που μόλις αναφέραμε είναι κάθετη στον ισημερινό της Δήλους, αντιστοιχεί σε μια γραμμή Βορά – Νότου που με την σειρά της ταυτίζεται με την γραμμή Ταινάρου – Δελφών – Ολύμπου αλλά με μία απόκλιση. Αυτή όμως η τελευταία, δηλ. η γραμμή Ταίναρο – Δελφοί – Όλυμπος, είναι συγχρόνως πολική και ζωδιακή και αντιστοιχεί με την προβολή του Πλατωνικού κοσμικού άξονα – των επτά πλατωνικών σφαιρών πάνω στον ζωδιακό κύκλο. Έτσι και εδώ υπάρχουν και εις αυτό το ζωδιακό σύστημα, με κέντρο τις Σάρδεις αυτή την φορά, δυο πύλες με υφή μνημονική, με τάση απώλειας, μια στην πύλη του πυρός, τροπικός του Αιγόκερω = Κύζικος = Όλυμπος Βιθυνίας = Πύλη Θεών – Χειμερινό Ηλιοστάσιο, και μια στην διάσταση των υδάτων, τροπικός του Καρκίνου = Κω = Πύλη Θνητών – Θερινό Ηλιοστάσιο, άλλωστε η νοητή γραμμή Κάμιρος – Σάρδεις – Κύζικος [Όλυμπος Βιθυνίας], κατά αντιστοιχία Ταίναρο – Δελφοί – Όλυμπος, είναι συγχρόνως πολική και ζωδιακή και αντιστοιχεί με την προβολή του Πλατωνικού κοσμικού άξονα – των επτά πλατωνικών σφαιρών – πάνω στον ζωδιακό κύκλο. Μια – πύλη – για τον πηγαιμό και μια για την επιστροφή. Εάν δε μεταφέρουμε αυτό το σχήμα εις τον ζωδιακό θα διαπιστώσουμε ότι η γραμμή Κάμιρος – Σάρδεις – Κύζικος αντιστοιχεί εις τον κοσμικό άξονα που ενώνει τους τρεις κόσμους Ναδίρ [=Κάμιρος], Μηδέν – Μέσο [=Σάρδεις] και Ζενίθ [=Κυζικος]- ο οποίος ταυτίζεται με τον άξονα των ηλιοστασίων [γραμμή Καρκίνου – Αιγόκερου].
Συνοψίζοντας θα αναφέρουμε ότι οι μακρές ζωδιακές γραμμές είναι :
1. Δυο άξονες Λέοντος – Υδροχόου, ήτοι :
Όρος Ίδη στην Κρήτη – Ερμιόνη – Δελφοί – Τρίκκη.
Ξάνθος – Σάρδεις – Λάμψακος.
2. Δυο προφανώς παράλληλοι μεταξύ τους άξονες Σκορπιού – Ταύρου και κάθετοι στους άξονες Λέοντος – Υδροχόου, ήτοι :
Λάμψακος – νοτιανατολικό άκρο την Λήμνου – Δελφοί – εκβολή Αλφειού.
Αμισός – Κλάρος – Σάρδεις – Δήλος – Επιδήλιον άκρο.
3. Δυο άξονες Ιχθύων – Παρθένου, ήτοι :
Κάμιρος – Δήλος – Αθήνα – Δελφοί – Κέρκυρα.
Σίδη – Σάρδεις – Γρύνειον – Θέρμη [Θεσσαλονίκη].
Γνωρίζοντας όμως ότι τα κυριότερα ιερά του Διός – Ζηνός είναι τα όροι Ίδη, Δίκτη στην Κρήτη, το όρος Ίδη στην Μυσία, ο Όλυμπος στην Θεσσαλία, το Λύκειο όρος, το όρος Ιθώμη και ό Όλυμπος της Βιθυνίας κτλ. άλλα επισημαίνουμε δίχως αμφιβολία ότι ο Δίας – Ζευς και η λατρεία σε αυτόν σχετίζεται άμεσα με τον άξονα Λέοντος – Υδροχόου, άλλωστε ένα από τα αρχαιότερα μαντεία του Διός, ή Δωδώνη, ανήκει κατά το σύστημα με κέντρο τους Δελφούς εις τον Υδροχόο.
Απλές γεωμετρικές σχέσεις φαίνεται να συνδέουν μεταξύ τους τα ιερά του Διός. Ο Δίας έχει τον θρόνο του στην κορυφή του θεσσαλικού Ολύμπου. Στην μέση ακριβώς της γραμμής όρος Ίδη – Όλυμπος βρίσκεται η νήσος Αίγινα, εκεί βρίσκεται το μεγαλύτερο ιερό του Πανελληνίου Διός. Η διάμεσος αυτής της γραμμής περνά από το όρος Ιθώμη της Μεσσηνίας, όπου και πραγματοποιούταν θυσίες προς τιμήν του Διός. Πιο βόρεια υπάρχει το Λύκειον όρος όπου λατρεύεται ο Λύκειος Δίας.
Οι 12 Όλυμποι του Ελληνικού χώρου
========================================================================================
Εδώ, εις αυτό το σημείο και πάνω σε ένα κάποιο χάρτη της ιερής γης της Ελλάδος θα κάνουμε μια μικρή περιήγηση σχετική με την νήσο Αίγινα και όχι μόνον : γνωρίζουμε ότι στη Βραυρώνα όπως και στην Αθήνα υπήρχε το περίεργο τελετουργικό που ονομάζονταν “Άρκτευσις”, “Αρκτεία”. Κάθε πέντε έτη, στην γιορτή των Βραυρωνίων, οδηγούσαν μερικά νεαρά κορίτσια, ντυμένα με φορέματα στα χρώματα του κρόκου (ζαφορά), στην θεά με τα τόξα, στην Αρτέμιδα. Αφιερώνονταν στο ιερό της ως “άρκτοι”. Μοίραζαν δε εις την αυτή εορτή 12 – 14 κομμάτια άρτου που ονομάζονταν “Σελήνες”. Τα μεταγενέστερα αρχαιολογικά ευρήματα εις την αυτή περιοχή και ιδιαίτερα τα εκπληκτικά αγάλματα των μικρών “άρκτων” επιβεβαιώνουν το γεγονός αυτό.
Η ίδια η θέση της Βραυρώνας, που βρίσκεται ανάμεσα στους Δελφούς ως Πολικό αστέρα και την Δήλο ως Στάχυ [α’] της Παρθένου δείχνει ότι η Βραυρώνα είναι ιερό της Μεγάλης Άρκτου.
Δελφοί – Βραυρώνα (…Μαρκόπουλος!) – Δήλος
Μελετώντας κανείς την ρίζα του ίδιοι του ονόματος “Άρτεμις” βρίσκει ότι αποτελείται από το συνθετικό Αρτ – Ατρ που προέρχεται από το άρκτος, και από το συνθετικό θέμις. Επομένως η Άρτεμις επιβάλει τον αφανή νόμο της Άρκτου, του βόρειο πόλου το Σύμπαντος, τον πόλο του ζώντος θεού.
Η Αρτέμιδα ταυτίζεται με την “Πότνια Θεά”, ενώ στην Βραυρώνα η Αρτέμιδα ενσαρκώνεται από την ευνοούμενη της, την Ιφιγένεια, το όνομα της οποίας σημαίνει τόσο “ο ισχυρός γόνος” όσο και “αυτή που δίνει δύναμη” αλλά και “γεννημένη από την δύναμη”, άλλωστε συνδέεται με την γονιμότητα μιας και είναι προστάτης των νεογέννητων παιδιών – αλλά προκαλεί και τον θάνατο των γυναικών κατά τον τοκετό. Δεικνύεται έτσι ότι είναι η θεά της αιτιότητας.
Περίεργες και ενημερωτικές γεωμετρικές σχέσεις συνδέουν μεταξύ τους τις αρχικές τοποθεσίες που σχετίζονται με τον μύθο της Ιφιγένειας από την μία και με τα ιερά της νήσου Εύβοια από την άλλη.
Οι αποστάσεις Άργους – ακρωτηρίου Αρτεμισίου και Άργους – Πλατανιστού είναι ίσες μεταξύ τους και σχεδόν ίσες με την απόσταση ακρωτηρίου Αρτεμισίου – Πλατανιστού έτσι ώστε τα τρία αυτά σημεία σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο, σχεδόν ισόπλευρο. Το ύψος ατού του τριγώνου κατεβαίνει από το Άργος και περνά κοντά στην Αυλίδα, ενώ η παράλληλος αυτού του ύψους ξεκινά από την Σπάρτη και περνά από την Ερέτρια και την Κύμη. Από την άλλη πλευρά, η γραμμή Άργους – Πλατανιστού περνά από την Βραυρώνα.
Γνωρίζοντα ότι στην Ακρόπολη των Αθηνών υπάρχει το τέμενος της Βραυρωνίδος Αρτέμιδος. Η γωνία Βραυρώνας – Αθήνας – Αυλίδας είναι 1200 . Πάνω στην διχοτόμο αυτή της γωνίας, στο σημείο που αυτή τέμνει την ακτή της Αττικής, βρίσκεται ο Ραμνούς, η αρχαία Ραμνούντα, αρχαίος δήμος στον οποίο υπάρχει ο ναός η Νεμέσεως και της Ουράνιας Αφροδίτης – Θέμιδος. Εάν επεκτείνουμε την γραμμή αυτή πάνω στον χάρτη, διαπιστώνουμε ότι περνά από το Πάριον, πάνω από την ακτή της Προποντίδας, όπου βρίσκεται ένα σημαντικό ιερό της Αρτέμιδος και καταλήγει στην Χερσόνησο, εκεί που βρισκόταν το ιερό της Ιφιγένειας εν Ταύροις.
Η προέκταση της γραμμής Βραυρώνας – Άργους τέμνει την Αρκαδία, το όνομα της οποίας σχετίζεται με το όνομα Αρκάς – Αρκτούρος, και καταλήγει στον τύμβο της Καλλιστούς στους Κρουνούς, βλ. και Παυσανίας VIII,3,6 και VIII,35,8.
Αυτά βεβαίως όλα τα στοιχεία σχετικά με την Αρτέμιδα μας οδηγούν να κατανοήσουμε την σχέση της Αρτέμιδος, Ιφιγένειας και Ουράνιας Αφροδίτης – Θέμιδας. Πρόκειται σαφώς για σχέσεις γεωμετρικές. Ο κύκλος που ξεκινά από την Αυλίδα, κλείνει στην Βραυρώνα και ο βραχίονας του ζυγού της Δικαιοσύνης βρίσκεται στην Ραμνούντα της Αττικής γης. Φαίνεται δε ότι η ύπαρξη της νήσου Εύβοια εξυπηρετεί κάποιες ευθυγραμμίσεις, αφού η ουσία του μύθου, προστίθεται στην λατρεία της Αρτέμιδος, τοποθετείται στο τρίγωνο Άργους – Αυλίδας – Βραυρώνας. Στον μύθο όπου η Ιφιγένεια μεταμορφώνεται σε έλαφο, και όχι σε άρκτο, υπάρχει η ιστορία την νύμφης Καλλιστούς η οποία ανήκει στην ακολουθία της Αρτέμιδος. Ο Ζευς δε ερωτεύεται μαζί της και την μεταμορφώνει στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει έναν από τους 7 αστέρες του αστερισμού, ενώ ο φύλακας της, ο Αρκάς, είναι ο Αρκτούρος του αστερισμού του Βουκόλου – Βοώτη.
τρίγωνο Άργους – Αυλίδας – Βραυρώνας
Η Άρτεμις συνδέεται σταθερά και με τον Υδροχόο ή ορθά με τον αστερισμό του Αγριόχοιρου και βέβαια με την άρκτο. Αυτό περιγράφει το πέρασμα από ένα πολικό συμβολισμό, αυτόν της Άρκτου, σε ένα συμβολισμό που σχετίζεται με το ηλιοστάσιο, τον αστερισμό του Αγριόχοιρου του χειμερινού ηλιοστασίου που αντικαταστήθηκε από τον Υδροχόο.
Η δε μεταφορά του Ζυγού, αρχικά συμβόλου της Μεγάλης Άρκτου, στον ζωδιακό κύκλο φαίνεται στην ετυμολογική σχέση που συνδέει ευθέως τα ονόματα Άρτεμις και Αρμονία.
Στην συνέχεια θα αναφέρουμε ότι κατευθυνόμενος κάποιος προς του Δελφούς, πριν τον Παρνησσό συναντά τον ορεινό όγκο που ονομάζεται Ελικώνας. Το όνομα αυτού υποδεικνύει την λειτουργία, που διευκρίνισε ο Ερατοσθένης : γύρω από τον Ελικώνα ο ουρανός μοιάζει να γυρίζει. Οπότε οι Δελφοί αντανακλούν τον Πολικό Αστέρα, ο Ελικών είναι ο αστερισμός της Μικρής Άρκτου.
Προφανώς η σχέση του ζωδιακού με τα υπόλοιπα άστρα δημιουργείται από τους αστερισμούς της Μεγάλης Άρκτου και της Μικρής Άρκτου. Είναι επίσης γνωστό αν προεκτείνουμε την γραμμή από την Μεγάλη Άρκτο και πέρα από τον Πολικό αστέρα και την Κασσιόπη, θα συναντήσουμε το χαρακτηριστικό τετράγωνο του αστερισμού του Πήγασου. Αυτό είναι αρκετό για να εδραιώσει κανείς την σύνδεση Πήγασου και Μικρής Άρκτου, συνεπώς και Πήγασου και Ελικώνα μιας και το όρος Ελικών είναι ο τόπος ένωσης του Ποσειδώνα με τα της Δήμητρας γεννήθηκε ο Πήγασος. Διαπιστώνουμε επίσης ότι ο Πήγασος συνδέεται με τον κοσμικό άξονα Λέοντος – Παρθένου, έναν αρχαίο άξονα των ηλιοστασίων.
Συνεχίζοντας θα πούμε ότι όπως είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο το Δελφικό Μαντείο βρίσκεται στον τόπο του Ιερού Γάμου Γαίας και Ουρανού. Γνωρίζοντας αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός θα επισημάνουμε την άμεση σχέση του αυτού Μαντείου με τα των ιερών της θεάς Δήμητρας. Αρχικά επισημαίνουμε την ύπαρξη των παραλλήλων Λυκόσουρας – Ερμιόνης και Δελφών – Πτώου. Πρόκειται για περιοχές όπου η Γαία αποτελούσε αντικείμενο ιδιαίτερες απόδοσης τιμών. Γνωρίζουμε άλλωστε την ύπαρξη ενός ναού αφιερωμένου στην θεά Δήμητρα στην περιοχή της Ερμιόνης – βλ. Παυσανίας XI, 35 – και την θέση ενός στην Λυκόσουρα προς τιμήν της Γαίας της Δήμητρας και της Αρτέμιδος όπως επίσης και κοντά στο Πτώον προς τιμή της Δήμητρας.
Ο μεγάλος ναός της Δήμητρας στις Θερμοπύλες, στην αρχαία Ανθέλα και σημερινή Ανθίλη – βρίσκεται στο σημείο που εάν επεκταθεί η γραμμή Λυκόσουρα – Δελφοί, τέμνει την ακτή, δηλ. κοντά στην Νίκαια. Εάν χαράξουμε τις ευθείες Λυκόσουρα – Δελφοί και Ερμιόνη – Ελευσίνα σχηματίζουμε ένα τέλειο παραλληλόγραμμο που η τέταρτη κορυφή του δεν είναι άλλη από τον Όλυμπο της Ευβοίας!!
Η δε γραμμή Λυκόσουρα – Ελευσίνα είναι παράλληλη σε αυτήν την που, ξεκινώντας από του Δελφούς, ανταποκρίνεται στην συμβολική κατεύθυνσης των 00 του Ταύρου. Η γραμμή Ερμιόνης – Δελφών ως κοσμικώς άξονας είναι φυσικά κάθετη στις δυο αυτές ευθείες.
Εάν από το σημείο τομής των ευθειών Λυκόσουρας – Δελφών και Ερμιόνης – Ελευσίνας ορίσουμε ένα σημείο πάνω στην γραμμή Λυκόσουρας – Δελφών, συναντούμε στο σημείο αυτό τον Φενεό. Η γραμμή που εξετάζουμε, είναι στο ύψος του κανονικού τραπεζίου Δελφών – Ελευσίνας – Ερμιόνης- Λυκόσουρας.
Έτσι η αυτή απλή κατασκευή συνδέει τα ιερά τεμένη του Απόλλωνος με αυτά της Γαίας ή της Δήμητρας που βρίσκονται συγκεντρωμένοι στους Δελφούς, την Ερμιόνη και την Λυκόσουρα, κοντά στο όρος Πτώον.
Γνωστό δε είναι ότι η Δελφική Αμφικτιονία αρχικά βρισκόταν στο ιερό της Δήμητρας στην Ανθέλα, κοντά στις Θερμοπύλες, θέση κοντά στην Νίκαια. Έτσι, στην πραγματικότητα, η γραμμή Θερμοπυλών – Δελφών, της οποίας η προέκταση εκτείνεται ως το Φενεό και την Λυκόσουρα, πρέπει να είναι η αιτία του σχήματος που περιγράφουμε.
Γνωρίζουμε ότι στους Δελφούς ο Απόλλων διαδέχτηκε την Γαία, ενώ στο όρος Πτώον, στην Ερμιόνη και την Λυκόσουρα η λατρεία του Απόλλωνα και της Δήμητρας εξακολουθούν να συνυπάρχουν. Στην Ερμιόνη, ο Παυσανίας [βλ. II, 34], επισημαίνει την λατρεία της Αρτέμιδος – Ιφιγένειας παράλληλα με αυτή της Δήμητρας, ενώ, κατά τον Στράβωνα [VII, 6, 12], κοντά στην Ερμιόνη βρισκόταν ένας σύντομος δρόμος για τον Άδη. Από την άλλη υπάρχει συσχετισμός της Αθηνάς, της θεάς με τους όφις, και της Αρτέμιδος, κυβερνήτης της Άρκτου, με τον Θεό τον Δελφών.
Ακόμη μυθολογικός οι τέσσερεις θεές – Άρτεμις, Αθηνά, Εκάτη και Δήμητρα – συχνά ταυτίζονται, ιδικά με τα της Σελήνης. Ο τρόπος που κατανέμονται τα τεμένη των τριών επιβεβαιώνει την αυτή ταύτιση.
Μελετώντας κάποιος και δημιουργώντας με βάση τα από τον Στράβωνα αναφερόμενα περί της λατρείας της Αρτέμιδος αλλά και εις τους ύμνους του Καλλίμαχου αναφερόμενα θα διακρίνει εντόνως τον άμεσο συσχετισμό έως και ταύτιση της Αρτέμιδος με το δίχτυ της ονομαζόμενης Δίκτυννας – ή ορθά με το Λαγωβολείον – με τα της Αρτέμιδος – Ιφιγένειας.
Επίσης θα διακρίνει ότι η Αρτέμιδα διακρίνεται σε μια Εφέσια, Πότνια θηρών και της Σελήνης σε μια Μεγάλη Θεά της Κρήτης και των Κυκλάδων και σε μία θεά της Λακωνίας και της Αρκαδίας όπως η Ορθία Αρτέμιδα.
Θα υποδείξουμε επίσης ότι ενδιαφέρουσες διαδρομές είναι οι παρακάτω : η κατεύθυνση Δελφών – Άργους – ιερού του Λιθησίου Απόλλωνος, που φαίνεται να έχει σχέση με το ζώδιο του Καρκίνου, είναι παράλληλη με τις ευθείες Αθήνας – Αυλίδας και Αστύρων – Βαργυλίων Μικράς Ασίας.
Η Κολόη ήταν επίσης το μεγάλο κέντρο λατρείας της Αρτέμιδος βόρεια των Σάρδεων. Επί πλέον, η κατεύθυνση Κολόης – Πλατανιστού – Άργους μοιάζει ιδιαίτερα σημαντική αναφορικά με την λατρεία της Αρτέμιδος μιας και όπως φαίνεται είναι κάθετη στην κατεύθυνση Δελφών – Άργους.
Όπως ήδη αναφέραμε, μπορούμε να σχηματίσουμε ένα ισόπλευρο τρίγωνο Αρτεμισίου – Πλατανιστού – Άργους. Αυτό το τρίγωνο φαίνεται ότι περιέχει όλες τις σημαντικές τοποθεσίες του κύκλου της Ιφιγένειας που ήδη αναφέραμε. Μέσα σε αυτό το τρίγωνο συναντάμε επίσης διάφορα ιερά της Αρτέμιδος, όπως αυτό των Αλών και της Ερέτριας, καθώς επίσης και την νήσο Εύβοια και τα λιμάνια του Ευρίπου, αγαπημένα μέρη της θεάς κατά τον Καλλίμαχο.
Η γραμμή Άργους – Αυλίδας είναι ένα από τα ύψη του τριγώνου που αναφέραμε. Σε αυτήν είναι παράλληλη η γραμμή Αθήνας – Ραμνούντος. Από την άλλη, η προέκταση της γραμμής Αυλίδας – Αθήνας είναι κάθετη στην πλευρά Άργους – Πλατανιστού, ενώ η προέκταση της γραμμής Βραυρώνας – Αθήνας είναι κάθετη στην πλευρά Αρτεμισίου – Άργους και παράλληλη ως προς ένα άλλο ύψος του τριγώνου Πλατανιστού – Δελφών.
Εξετάζοντας όλα αυτά θα πρέπει να αναφέρουμε την γραμμή Βαργυλίων – ιερού του Λιθησίου Απόλλωνος, που είναι παράλληλη ως προς τις ευθείες Κολόης – Άργους και Αντάνδρου – Αρτεμισίου.
Η ταυρική κατεύθυνση Αθήνας – Ραμνούντας – Χερσονήσου, που, όπως είδαμε, είναι διχοτόμος της γωνίας Αυλίδας – Ακρόπολης – Βραυρώνας, οριοθετείται από το ιερό της Αρτέμιδος στο Πάριον. Άλλωστε η γραμμή Πάριου – Πέργης είναι κάθετη σε αυτήν την κατεύθυνση και κατά συνέπεια παράλληλη με τις ευθείες Κολόης – Αστύρων και Πλατανιστού – Αρτεμισίου.
Σε αυτό το σημείο θα αναφέρουμε ότι η Βραυρώνα βρίσκεται στον ίδιο παράλληλο με την Έφεσο. Στο δε Ακρωτήρι της Κρήτης, νοτιοδυτικά των Χανίων, βρίσκεται το σπήλαιο της Άρκτου, σπήλαιο της Κυδωνίας, μέσα στο οποίο φυσικοί σταλακτίτες λαξεύτηκαν για να πάρουν την μορφή της αρκούδας.
Το σπήλαιο τούτο βρίσκεται ακριβώς πάνω στον μεσημβρινό της Βραυρώνας.
Σύμφωνα με τον Στράβωνα [ IX, 2, 36] αλλά και τον Όμηρο [Ιλιάς, Δ’, 8] τόπος γεννήσεως της Αθηνάς είναι οι Αλαλκομενές της Βοιωτίας, επομένως ανήκει στο ζώδιο της Παρθένου στο σύστημα με κέντρο τους Δελφούς. Σε όλη την περιοχή της Βοιωτίας, η λατρεία της Αθηνάς είχε ιδιαίτερη σημασία στην Αλίαρτο, τις Θεσπιές και την Κορώνεια. Ο δε ναός της Ιτωνίας Αθηνάς βρισκόταν στην όχθη του Κουραλιόνος ποταμού, του οποίου το όνομα προέρχεται από την Κόρα ή Κούρα που σημαίνει Παρθένος. Ο Παυσανίας [IX, 34] όπως και ο Καλλίμαχος [“Εις τα λουτρά της Παλλάδος”, 60 – 65] θεωρεί δε ότι ο ναός αυτός ήτο η έδρα κάποιας θηβαϊκής Αμφικτιονίας. Η Αθηνά κατά τον Ερατοσθένη και τον Πλούταρχο ταυτίζεται με την Δίκη, την Ίσιδα, την Τύχη κτλ.
Η προέκταση της γραμμής Τεγέα – Αθήνα καταλήγει στην Πέργαμο εις την οποία λατρεύονταν δεόντως. Άλλωστε χαρακτηρίστηκα είναι τα νομίσματα αυτών των τριών πόλεων που φέρουν την μορφή της Γλαυκώπιδος Αθηνάς.
Είναι ενδιαφέρον εδώ να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τον Πολυδεύκη (βλ. Ονομαστικόν, Κεφ. XI, 31) ο Κέκρωψ χώρισε τους Αθηναίους σε 4 φυλές και κάθε φυλή σε 3 δήμους και κάθε δήμο σε τριττύες. Κάθε μια από τις 4 φυλές βρισκόταν υπό την προστασία ενός ήρωα ή ενός Θεού – Δαίμονα, που απεικονιζόταν στους αστερισμούς. Το ίδιο γινόταν και με κάθε έναν από τους 12 δήμους και κάθε μία από τις 360 τριττύες. Ο Σουίδας το αναγνωρίζει γράφοντας ότι “αυτή η κατανομή των Αθηναίων αναφέρεται στις 4 εποχές, στους 12 μήνες και στις 30 ημέρες του κάθε μήνα”.
Ένα σημαντικό λοιπόν σημείο αναφοράς είναι το Σούνιο όπου βρέθηκαν μεγάλα αγάλματα των Διόσκουρων. Επίσης ορίζοντας τον Παρθενώνα ως ομφαλό της Αττικής γης και το Σούνιο ως αρχή του ζωδίου των Διδύμων, ως πολική κατεύθυνση θα θεωρήσουμε βεβαίως αυτή των Δελφών, συνεπάγεται ότι ο άξονας Καρκίνου – Αιγόκερω υπερτίθεται στην γραμμή Δήλου – Αθήνας – Δελφών. Βέβαια ως πολική κατεύθυνση θα πρέπει να εκλαμβάνουμε εκείνη την κατεύθυνση που δεν σηματοδοτεί απλός την βόρεια πορεία αλλά και το πνευματικό κέντρο.
Επισημαίνομαι εδώ ότι ο Παυσανίας επιχειρώντας να περιγράψει τα ιερά της Αττικής γης τα απαριθμεί με την σειρά ακριβώς των ζωδίων. Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό όσο αφορά τα 4 ή 5 πρώτα ζώδια. Στην πραγματικότητα, αναφέρει αρχικά το ιερό της Δήμητρας “θεσμοφόρου”, στον Αλιμούντα (Κριός), έπειτα τα ιερά του Ζωστήρος και του Αναγυρούντος (Ταύρος), στην συνέχεις αναφέρεται στην λατρεία των Διόσκουρων στην Κεφαλή, διευκρινίζοντας ακόμη και το ότι για τους κατοίκους της οι Διόσκουροι ήταν οι “Μεγάλοι Θεοί”. Το ιερό του Απόλλωνα δε αντιπροσωπεύει για την Αττική γη το ζώδιο του Καρκίνου. Στο σύστημα με κέντρο του Δελφούς, αντιπροσωπεύει επίσης την Παρθένο και την Αττική .
Ο Παυσανίας [“Αττικά”, 1.32. 1.9 - 2.9] λέει : “Στην Πεντέλη υπάρχει ένα άγαλμα της Αθηνάς, στον Υμηττό δε του υμηττίου Διός”. Πρέπει να πούμε ότι το αυτό άγαλμα της Αθηνάς ανήκει στο ζώδιο της Παρθένου, τόσο με κέντρο του Δελφούς όσο και στον τοπικό ζωδιακό κύκλο της Αττικής. Ενώ το άγαλμα του Διός συνδέεται με το ηλιακό ζώδιο του Λέοντα όπου ο Manilius – στα “Astronimica”, ΙΙ, 44 - τοποθετείτε τον Δία και την μητέρα των Θεών Δήμητρα. Το δε άγαλμα της Αθηνάς στην κορυφή της Πεντέλης και το ιερό του Ραμνούντας συνδέονται με το ζώδιο της Παρθένου. Άλλωστε ο μύθος του Ικάριου που εισάγει την άμπελο και τον οίνο στην Αττική διαδραματίζεται εις την κοιλάδα του Διονύσου. Έτσι η ταύτιση της Ηριγόνης με το ζώδιο της Παρθένου είναι αναπόφευκτη.
Το ιερό του Αμφιάραου συνδέεται με τον Ζυγό. Το ζώδιο του Σκορπιού καλύπτει τις παρώρειες της Πάρνηθας όπου υπάρχει ιερό του Πανός. Ο Τοξότης αντιστοιχεί στην οριογραμμή του κοντινού βουνού στην Ελευσίνα. Βλ. και την αναφορά του Απολλοδώρου – Μυθολογική βιβλιοθήκη II, ν, 4 – ότι ο Ποσειδώνας, προστάτης των ίππων, μεταφέρει και κρύβει τους Κένταυρους που γλίτωσαν από την σφαγή στον Φόλο, στο βουνό που βρίσκεται κοντά στην Ελευσίνα.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο τον Σικελιώτη – IV, 14, 3 – η Δήμητρα καθιέρωσε τα Μικρά Ελευσίνια ειδικά προς τιμήν του Ηρακλέους, προκειμένου να τον εξαγνίσει από την δολοφονία των Κενταύρων.
Για να γίνουν κατανοητά όλα τούτα πρέπει να δούμε πως δημιουργούνται οι αντιστοιχίες μεταξύ του ζωδιακού με κέντρο του Δελφούς και του συστήματος με κέντρο την Αττική και ιδικά την Ακρόπολη των Αθηνών : ακριβώς η κατεύθυνση 0ο της Παρθένου είναι αυτή που αναπαριστά συμβολικά για την αττική γη την πολική κατεύθυνση, μιας και η επαρχία βρισκόταν υπό ιδιαίτερη προστασίας εκ μέρους της Αθηνάς Παλλάδας.
Τα δε αρχαία Ιερά μυστήρια των Ελλήνων συνδέονται με τον άξονα Καρκίνου – Αιγόκερω της Αττικής. Επισημαίνουμε λοιπόν εις αυτό το σημείο ότι η Βραυρώνα, της οποίας το αφιερωμένο στην Μεγάλη Άρκτο ιερό συνδέεται με το Δελφικό σύστημα, συνδέεται, για την Αττική, με την πολική κατεύθυνση και με το ζώδιο του Καρκίνου, τις δύο γραμμές του ηλιοστασίου, που, άλλωστε, είναι συμβολικά αντίστοιχες. Οι κορασίδες ως “άρκτοι” συνδέονται έτσι με την ιδέα της “ενσάρκωσης”, με την πύλη των Ανθρώπων. Έτσι η Ελευσίνα, στον Αιγόκερω, γίνεται ο τόπος της πιο ολοκληρωμένης μύησης, μιας και αντιστοιχεί στην “Πύλη των θεών”.
Διαβάζουμε λοιπόν στους “Λόγους – Εις την Μητέρα των Θεών, 8” του Ιουλιανού : “Οι Αθηναίοι επίσης γιόρταζαν δυο φορές τα Μυστήρια της Ελευσίνας : Τα Μικρά Ελευσίνια, όταν ο Ήλιος βρίσκεται στον Κριό, και τα Μεγάλα Ελευσίνια όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις Δαγκάνες [Ζυγό]”. Επισημαίνει έτσι τα Μικρά Ελευσίνια τελούταν κατά την Εαρινή Ισημερία, η οποία συνδέεται συμβολικά με τον βράχο της Λευκάδας, στην Άγρα, στην αρχή της “ανερχόμενης” περιόδου του χρόνου που αγγίζει το αποκορύφωμα της τον Ιούνιο. Τα δε Μεγάλα Ελευσίνια γιορτάζονταν στην Ελευσίνα κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία, στην αρχή της φθίνουσας περιόδου που διαρκεί ως το χειμερινό ηλιοστάσιο και συνδέεται με την Δήλο.
Έτσι εξηγείται γιατί ο Παυσανίας – Αττικά Ι, 19,5 – ορίζει την θέση του ιερού της Άγρας λέγοντας ότι : “όταν περάσουμε τον Ιλισό, συναντάμε την τοποθεσία με την ονομασία Άγραι και ένα ιερό της Αρτέμιδος Αγροτέρας. Λένε δηλ. ότι η Άρτεμις κυνήγησε εκεί για πρώτη φορά όταν ήρθε από την Δήλο. Και για αυτό το άγαλμα της κρατά τόξο”.
Αναγνωρίζουμε δε την θέση αυτού του ιερού στα νοτιοδυτικά της Ακρόπολης των Αθηνών, πλησίον της Πηγής Καλλιρρόης – κοντά στην Χριστιανική σημερινή εκκλησία της αγίας Φωτεινής. Αυτό σημαίνει ότι το ιερό της Άγρας βρισκόταν πάνω στην γραμμή Δήλου – Πρασιών – Ακρόπολης – Δελφών, πάνω δηλ. στον άξονα του πόλου και του ηλιοστασίου. Δηλαδή οι χώροι όπου εκτυλίσσονται τόσο τα Μεγάλα όσος και τα Μικρά Ελευσίνια βρίσκεται πάνω στον αττικό άξονα του ηλιοστασίου, ενώ οι ημερομηνίες τους είναι αυτές των ισημεριών. Έτσι ώστε οι 4 καίριες στιγμές του ηλιακού έτους να ορίζονται από ένα και μοναδικό άξονα.
Είναι δε πασιφανώς αντιληπτό να συναντάμε την λατρεία του Βορέα πάνω στον αυτό άξονα του πόλου και ταυτόχρονα του ηλιοστασίου. Δηλαδή εν ολίγοις η Ιερά Οδός που συνδέει την Ακρόπολη με την Ελευσίνα είναι η αντανάκλαση ή ορθά υλοποίηση του Κοσμικού Άξονα Λέοντα – Υδροχόου.
Στο εσωτερικό βέβαια της Ελλάδος που ανήκει κυβερνητικά στο ζώδιο της Παρθένου είναι πλέον γνωστό ότι η απόσταση Παρθενώνος – ναού Αθηνάς στο Σούνιο είναι σχεδόν ίση με αυτήν που χωρίζει το ακρωτήριο από το ναό της Αφαίας στην Αίγινα, έτσι που τα τρία ιερά να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο. Εάν εξετάσουμε την κατανομή των μεγάλων ιερών της Αθηνάς, διαπιστώνουμε την εντυπωσιακή επικάλυψη τριών τριγώνων Δελφοί – Αθήνα- Τεγέα, τρίγωνο σχεδόν ισόπλευρο, Αθήνα – Τεγέα – Σούνιο και Αθήνα – Σούνιο – ιερό Αφαίας στην Αίγινα τρίγωνο σχεδόν ισοσκελές που αποδίδεται στην Παλλάδα Αθηνά.
Η κοινή προέλευση της Αθηνάς και της Αρτέμιδος ομοιάζει εντόνως να συμβολίζεται από το ισοσκελές τρίγωνο Δικτυνναίον Κρήτης – Δήλος – ιερό Αφαίας στην Αίγινα. Μελετώντας κανείς όλα αυτά διαπιστώνει ότι το Δικτυνναίον της Κρήτης αποτελεί ένα από τα κομβικά σημεία του αυτού γεωδαιτικού δικτύου ή Λαγωβολείου. Κι όμως, η Αρτέμιδα με το δίχτυ – Λαγωβολείον είχε δικό της ναό στην Δήλο και ταυτίζεται με την Αφαία Αθηνά της Αίγινας στον ναό της οποίας και δια την ακρίβεια στα αετώματα απεικονίζοντα σκηνές μάχης γύρω από μία κεντρική Αθηνά. Ακριβολογώντας το δυτικό τύμπανο αναφέρονταν στον δεύτερο πόλεμο της Τροίας, το δεν ανατολικό τύμπανο απεικόνιζε την εκστρατεία του Τελαμώνος, μαζί με τον Ηρακλή, εναντίον του βασιλέως των Τρώων Λαομέδοντα – πρώτος Τρωικός Πόλεμος. Ο Ηρακλής βέβαια συνδέεται στενά με το ζώδιο του Λέοντα ενώ ο Τελαμών αντιπροσωπεύει την Αίγινα, η δε Τροία το ζώδιο του Υδροχόου μιας και εις αυτό ανήκει εις το σύστημα με κέντρο τις Σάρδεις : το σύνολο συνιστά μία αναπαράσταση του άξονα Λέοντα – Υδροχόου. Έτσι δίνεται και η γεωγραφική θέση της νήσου Αίγινας, σύμφωνα με το σχήμα : Ηρακλής = ζώδιο Λέοντα, Εκστρατεία του Τελαμώνα ενάντια στην Τροία = άξονας Λέοντα – Υδροχόου, Αθηνά = ζώδιο Παρθένου, Τελαμών = Αίγινα. Άλλωστε σε αττικορινθιακό αμφορέα που βρέθηκε στην Αίγινα βλέπουμε δυο τον αριθμό Ιππαλεκτρύονες πλαισιωμένους από δυο Σειρίνε, αναπαράσταση του ζωδιακού του Υδροχόου. Η διακόσμηση αυτού το αμφορέα, σύμφωνα με την περιγραφή που δίνει ο Hermann Thiersch στο έργο του “Tyrrhenishe : Amphoren 1899, αρ. 27, σελ. 257”, εικονίζει Πάνθηρες και Σειρήνες που αντιστοιχούν στον αστερισμό του Υδροχόου, Ιππαλεκτρύονες που αντιστοιχούν στον άξονα Λέοντος – Υδροχόου, Πετεινούς που αντιστοιχούν στον Λέοντα και Κριούς. Δια την ακρίβεια ο Hermann Thiersch μας πληροφορεί ότι ο Υδροχόος παριστάνεται 16 φορές, ο Λέων 4 φορές, ο Κριός ζώδιο του πυρός όπως και ο Λέων παριστάνεται 7 φορές. Εν τέλει και ως συμπέρασμα η Αίγινα ανήκει στον αστερισμό του Λέοντα.
Συνεχίζοντας θα επισημαίνουμε ότι η γραμμή όρος Ιθώμης – Λυκείου όρος είναι αυτή του Ολύμπου και ότι η γραμμή Δωδώνη – Ιθώμη, αισθητά παράλληλη στην γραμμή Αίγινας – Ολύμπου, περνά κοντά από την Ολυμπία. Η γραμμή Ίδης – Ολυμπίας περνά από την Νεμέα όπως και η γραμμή Στράτος – όρος Θόρνακος. Κυρίως όμως πρέπει να υπογραμμίσουμε τις σημαντικές γεωμετρικές σχέσεις που ενώνουν το Αμμώνιου – Σίουα με τις Σάρδεις, τους Δελφούς και την Δήλο. Επιπλέον, εάν ενώσουμε, πάνω σε ένα χάρτη, τους Δελφούς με τις Σάρδεις και το Αμμώνιο προκύπτει ένα πολύ σημαντικό ισοσκελές τρίγωνο του οποίου το ύψος είναι διπλάσιο της βάσης του. Το ύψος του τριγώνου αυτού, ξεκινώντας από το Αμμώνιο, περνά από την Δήλο. Αν προεκτείνουμε βόρεια, συναντάμε πλησίον του άξονα αυτού την κορυφή των Βαλκανικών ορέων, το αρχαίο όρος Αίμος, πατρίδα όπως έχουμε πει του Βορέα, σημερινό Τζουμρουκτσάλ, το έχουμε ήδη επισημάνει, πως παίζει για τον συγκεκριμένο άξονα νότου – βορά τον ίδιο ρόλο με αυτό του Ολύμπου σε σχέση με τους Δελφούς. Το δε τέμενος του Λιθησίου Απόλλωνος ορίζει την γραμμή Δελφών – Αμμώνιου. Το ιερό δε του Απόλλωνος στο ακρωτήριο Τριόπιο, στην Κνίδο, έδρα της δωρικής πόλεως Εξάπολη, βρίσκεται πάνω στην γραμμή Σάρδεις – Αμμώνιο. Το γεωμετρικό δηλ. σχήμα που σχηματίζεται συνοψίζει με εντυπωσιακό τρόπο όλο τον της Μεσογείου τόπο.

ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ !!! ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΕΡΩΤΟΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΕΧΕΙ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΘΕΙ ΕΝΤΟΝΑ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ COCA COLA

ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΑΘΩΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΟΥΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΡΟΙΟΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΥΔΡΟΧΛΩΡΙΚΟ ΟΞΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΟΛΙΟΦΘΟΡΑ ΑΠΟ ΟΜΑΔΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ. !!!!

Απομακρύνονται προληπτικά προϊόντα Coca Cola light και Nestea
Εκτύπωση σελίδας.....
Αποθήκευση σελίδας Αποστολή με e-mail Προσθήκη στο αρχείοΜέγεθος κειμένου
Σε προληπτική απομάκρυνση όλων των μεμονωμένων πλαστικών συσκευασιών PET 500ml των Coca-Cola light και Nestea προχωρά η Coca-Cola, σε συνέχεια ανακοίνωσης της Ελληνικής Αστυνομίας αναφορικά με χθεσινή αποστολή σε ενημερωτικό site και σε εφημερίδα, στην οποία εκφραζόταν απειλή κατά των συγκεκριμένων προϊόντων.
Στην ανακοίνωσή της η εταιρεία ενημερώνει ότι από την πρώτη στιγμή βρίσκεται σε στενή συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές για τη διαλεύκανση της υπόθεσης.
"Με αίσθημα ευθύνης και με γνώμονα την προστασία των καταναλωτών μας, προχωρούμε σε προληπτική απομάκρυνση όλων των μεμονωμένων πλαστικών συσκευασιών PET 500ml των Coca-Cola light και Nestea (όλων των γεύσεων)", αναφέρει.
"Η Coca-Cola, έχοντας ως πρώτιστο μέλημα την ασφάλεια των καταναλωτών, διαβεβαιώνει ότι σε συνεργασία με τις αρχές θα προχωρήσει σε όποια αναγκαία περαιτέρω ενέργεια, ενημερώνοντας άμεσα το καταναλωτικό κοινό με νεότερη ανακοίνωση, εφόσον απαιτηθεί", καταλήγει η ανακοίνωση.
Απειλούν να τοποθετήσουν υδροχλωρικό οξύ στα αναψυκτικά
Η υπόθεση τοποθέτησης υδροχλωρικού οξέος σε μπουκάλια με Coca Cola και Nestea έχει ανατεθεί στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία, μετέδιδε νωρίτερα το ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Χθες το μεσημέρι εστάλη στα γραφεία ειδησεογραφικού πρακτορείου αναψυκτικό των 500 ml σε λευκό φάκελο, ο οποίος περιείχε, επίσης, ένα usb stick με προκήρυξη.
Σύμφωνα με τις χημικές αναλύσεις που έγιναν, το αναψυκτικό περιείχε ποσότητα υδροχλωρικού οξέως.
Στην προκήρυξη έξι σελίδων που φέρει την υπογραφή FAI/IRF Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο / Πυρήνας Nicola και Alfredo, αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«Εμείς 4 ημέρες μετά από την αποστολή των φακέλων θα ξεκινήσουμε την επανατοποθέτηση. Η ενέργειά μας αυτή θα διαρκέσει 10 ημέρες ακριβώς. Η επιλογή της περιόδου των εορτών δεν είναι τυχαία. Αντίθετα είναι οι μέρες που τα κέρδη αυτών των πολυεθνικών πολλαπλασιάζονται. Οπότε για 10 ημέρες θα τοποθετήσουμε συνολικά 63 πλαστικά μπουκάλια Coca Cola light των 500ml και 42 πλαστικά μπουκάλια NESTEA των 500ml, όλων των γεύσεων. Η ενέργειά μας αυτή θα λάβει χώρα στις μητροπόλεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Η επανατοποθέτηση θα γίνει σε όλων των ειδών τα καταστήματα, που πουλάνε τα συγκεκριμένα προϊόντα. Όλα αυτά τα μπουκάλια που θα επανατοποθετηθούν περιέχουν περίπου 100ml διαλύματος υδροχλωρικού οξέος. Επιλέξαμε το υδροχλωρικό οξύ, γιατί σε αυτή την αναλογία διαπιστώσαμε, έπειτα απο πειραματισμούς ότι δεν επηρεάζει καθόλου το χρώμα της COCA COLA και του NESTEA, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα καθαριστικά όπως η χλωρίνη κτλ».
Ο συντάκτης της προκήρυξης προειδοποιεί στο τέλος τους καταναλωτές να αποφύγουν πλήρως αυτά τα προϊόντα.
Στη σχετική ανακοίνωση της αστυνομίας αναφέρεται ότι «η προανάκριση για την υπόθεση της χθεσινής αποστολής σε ενημερωτικό site και σε εφημερίδα, δύο USB sticks και δύο φιαλών με υγρό, ανατέθηκε στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία (Δ.Α.Ε.Ε.Β.), η οποία εξετάζει το περιεχόμενο των φορητών αποθηκευτικών μέσων (USB sticks). Από την εξέταση που διενεργήθηκε στο περιεχόμενο των φιαλών, από τις αρμόδιες Κρατικές Υπηρεσίες, προέκυψε ότι εμπεριέχουν αναψυκτικό με ποσότητα υδροχλωρικού οξέως. Η Ελληνική Αστυνομία ενημέρωσε την εταιρεία να προβεί στις απαραίτητες προληπτικές ενέργειες όσον αφορά στις ατομικές συσκευασίες Coca-Cola Light των 500ml σε πλαστική φιάλη, καθώς και ατομικές συσκευασίες Nestea Λεμόνι, Nestea Ροδάκινο και Nestea Sugar Free με γεύση Λεμόνι, όλα σε πλαστικές φιάλες των 500ml. Παράλληλα, ενημερώθηκε ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (Ε.Φ.Ε.Τ.) για τις όποιες περαιτέρω ενέργειες στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του».
Για περισσότερες πληροφορίες, οι καταναλωτές μπορούν να επικοινωνούν με την εταιρεία στο τηλεφωνικό κέντρο της Coca-Cola 3E στο νούμερο 80011-2222, χωρίς χρέωση.
http://www.katohika.gr/2013/12/giati-exei-ipovathmisti-toso-poli-to-thema-tis-coca-cola.html
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters