Στημένη παγκόσμια υστερία Κοροναϊού Οικονομικές και πολιτικές οι σκοπιμότητες

Έθνος: Επελαύνει ο κοροναϊός. Σε συναγερμό νοσοκομεία και “Ελευθέριος Βενιζέλος”. 
Καθημερινή: Η επιδημία τρομάζει τον πλανήτη. 
Νέα Σελίδα: Κοροναϊός: Πόσο έτοιμη είναι η ανθρωπότητα σε μια νέα επιδημία; 
Το Βήμα: Το σύνδρομο της Κίνας τρομάζει την υφήλιο. 
Πρώτο Θέμα: Η Ελλάδα παίρνει τα μέτρα της. Και πάει λέγοντας στα πρωτοσέλιδα για τη μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών ΜΜΕ.

ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΟΓΚΟΛΟΓΟΣ: Σταματήστε να κάνετε χημειοθεραπεία

(Εμείς δεν υιοθετούμε – Απλός αναδημοσιεύουμε ..)

Μην κάνετε χημειοθεραπεία δεν ωφελεί
Όταν κάποιος μάθει ότι έχει καρκίνο προσπαθεί να βρει τρόπους για να θεραπευθεί.
Οι τρόποι αυτού μπορεί να είναι και εναλλακτικοί και μπορεί να περιλαμβάνουν βιταμίνες, βότανα, και ειδικές δίαιτες ή άλλες μεθόδους όπως ο βελονισμός ή το μασάζ και πολλές άλλες.

Συσκευή STARGATE εξωγήινης προέλευσης υπάρχει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ισχυρίζεται ο Δρ. Dan Burisch

Ο Δρ. Dan Burisch έχει διδακτορικό στη μικροβιολογία και είναι πρώην υπάλληλος των μυστικών στρατιωτικών δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Ο Burisch γνωρίζει τις ενοχλητικές πληροφορίες σχετικά με τα εξωγήινα μηχανήματα του χρόνου που ονομάζονται “Looking Glass” (Orion Cube Stargate), τα σχέδια της μυστικής κυβέρνησης και την εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής.

Ο Dan Burisch, γεννημένος στην Καλιφόρνια το 1964, σπούδασε μικροβιολογία και ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Λας Βέγκας της Νεβάδας. Αποφοίτησε το 1986 και έλαβε διδακτορικό στη μικροβιολογία το 1989 στην πολιτεία της Νέας Υόρκης.

Ηλεκτρικά αυτοκίνητα: η «μικρή» λεπτομέρεια, που φυσικά θα μάθετε μόνο μετά την απομάκρυνση απ' το ταμείο!

Βιαστήκαμε να γιορτάσουμε την αλλαγή της χιλιετίας την Πρωτοχρονιά του 2000 και τώρα αλλάζουμε δεκαετία την Πρωτοχρονιά του 2020, όχι την Πρωτοχρονιά του 2021, όπως βάσει αριθμητικής θα έπρεπε.
Η δεκαετία που ξεκινά θα είναι η δεκαετία που η δήθεν "φιλελεύθερη" ΕΕ θα μας εξαναγκάσει με χίλιους τρόπους να στραφούμε στην αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

Φυσικά σύντομα θα ξεκινήσει απ' τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης μια πλύση εγκεφάλου για το πόσο καλά είναι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, πόσο φθηνή είναι η χρήση τους, πόσο απλή η κατασκευή τους, πόσο καλό κάνουν στον πλανήτη, μέχρι βεβαίως την απομάκρυνση απ' το ταμείο.

Δεν ζούμε, τρέχουμε.

Δεν απολαμβάνουμε σχεδόν τίποτα. Όλα γίνονται για να γίνονται. Όλα γίνονται γρήγορα γιατί κάτι έχουμε να προλάβουμε. Ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε όμως τι είναι αυτό που έχουμε να προλάβουμε και γιατί να το προλάβουμε; Γιατί να το πληρώσουμε; Γιατί να το μάθουμε; Γιατί να το ακούσουμε; Γιατί να το διαβάσουμε.
Η μέρα πλέον δεν μας φτάνει. Οι 24 ώρες δεν είναι αρκετές για να φέρουμε εις πέρας όλες μας τις υποχρεώσεις. Όχι, για να ζήσουμε. Όχι για να δούμε τον εαυτό μας, τον σύντροφό μας, το παιδί μας. Αυτά γίνονται όλα πεταχτά. Στο… φτερό. Ένα φιλί για καληνύχτα και αύριο πάλι από την αρχή. Και αύριο πάλι στο τρέξιμο. Απ’ τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε.
Το παρακάτω κείμενο περιγράφει ακριβώς τον τρόπο ζωής μας. Το πως τρέχουμε καθημερινά.
“Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε κάτι πρέπει να κάνουμε.

«Τι κάνεις;»
«Τίποτα»
(αυτή είναι η πιο ανησυχητική απάντηση)
«Τι κάνεις;»
«Τρέχω»
(αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση)
Αν μείνεις για μια ώρα χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, αισθάνεσαι ενοχές.

Αν σε δουν να μένεις έτσι για μια ώρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, θα σου προτείνουν αντικαταθλιπτικά.
Γιατί πέρα από τις δουλειές που πρέπει να κάνεις, πέρα από τα καθήκοντα σου, θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτή την ώρα. Διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, κάνοντας γυμναστική -αντί να χάνεις το χρόνο σου.

Λες και η ώρα του ρεμβασμού είναι χαμένη ζωή.
Λες και η υπόλοιπη ζωή, όπου όλο τρέχουμε κάτι να προλάβουμε, είναι κερδισμένη ζωή”.
Τρέχουμε εμείς, τρέχουν και τα παιδιά μας

“Ακόμα και τα παιδιά μας τα γαλουχούμε με το ιδανικό της άοκνης προσπάθειας.
Ερεθίσματα, ακόμα περισσότερα ερεθίσματα, καταιγισμός ερεθισμάτων από την κούνια. Μην τυχόν και δεν ακούσει Μότσαρτ, μην τυχόν και δεν μιλήσει ως τα δύο. Και περισσότερα ερεθίσματα μετά, και παιχνίδια εκπαιδευτικά και διάβασμα. Και μουσική, προπαιδεία και εξωσχολικές δραστηριότητες και εποικοδομητικό παιχνίδι (λες και το παιχνίδι μπορεί να είναι κάτι άλλο). Και dvd και τάμπλετ και κολυμβητήριο. Και δύο ξένες γλώσσες από νωρίς (γιατί τότε μαθαίνουν πιο εύκολα). Τα παιδιά μας τρέχουν πίσω μας κι αυτά.

Τρέχουμε εμείς, τρέχουν και τα παιδιά μας.
Πρέπει πάντα να κάνεις κάτι, να μην «χάνεις τον καιρό σου», να μη σπαταλάς τον καιρό σου.
Όμως αυτή η άδεια ώρα είναι ανάγκη του ανθρώπου.
Όταν αφήνουμε τον νου μας να αδειάσει, τότε πλησιάζουμε περισσότερο τον πυρήνα μας.
Γιατί όλα όσα μάθαμε κι όλα όσα μαθαίνουμε, όλα όσα κάνουμε και όλα όσα τρέχουμε να προλάβουμε είναι ενδύματα του νου. Και όταν τον νου τον βαρυφορτώνεις τότε αυτός, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, καταρρέει.

Οι ψυχικές ασθένειες είναι η πανδημία του σύγχρονου πολιτισμού. Κατάθλιψη, ψυχαναγκασμοί, φοβίες και κυρίως άγχος.
Γιατί τρέχουμε. Τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή και δεν καταλαβαίνουμε ότι η ζωή έχει μείνει πίσω.
Αυτό που κυνηγάμε είναι η fata-morgana των προσδοκιών που πρέπει να έχουμε”.
Γιατί τρέχουμε;

“Γιατί πρέπει να είμαστε επιτυχημένοι, πρέπει να έχουμε περισσότερα λεφτά, πρέπει να είμαστε καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι-αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι. Πρέπει να έχουμε τα πιο έξυπνα παιδιά. Πρέπει να ξεπεράσουμε τους άλλους, να έχουμε περισσότερα λεφτά από τους άλλους. Να είμαστε πιο καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι-αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι από τους άλλους…

Πρέπει να κάνουμε, πρέπει να είμαστε, πρέπει να έχουμε κάτι παραπάνω και κάτι παραπάνω. Και όλο τρέχουμε για να το έχουμε και όλο πασχίζουμε για να πετύχουμε αυτό το κάτι παραπάνω. Αυτό το μεγάλο, και τελικά έρχεται μια στιγμή όπου καταλαβαίνεις ότι έχασες εκείνο το μικρό και «λίγο παρακάτω» που είχες.

Δεν απόλαυσες το σώμα σου και την νεότητα σου, γιατί πάντα ήθελες να είσαι πιο αδύνατος/η, πιο όμορφος/, πιο Μπραντ Πητ/Αντζελίνα Τζολί.
Όταν όμως είσαι ογδόντα χρονών και κοιτάς τις φωτογραφίες της νεότητας καταλαβαίνεις ότι ήσουν πιο όμορφος/η απ’ όσο πίστευες τότε.

Δεν απόλαυσες τον σύντροφο σου, γιατί διαρκώς γκρίνιαζε και δεν έβγαζε αρκετά λεφτά. Και δεν ήταν αρκετά ρομαντικός-όμορφος-ερωτικός. Και γιατί δεν πρόλαβες να ασχοληθείς μαζί του, είχατε το Τρέξιμο.
Αλλά στα ογδόντα, όταν πια δεν θα τον έχεις δίπλα σου, νοσταλγείς τη γκρίνια του. Και τα ελαττώματα του και εκείνον τον χαζό τρόπο που σου έλεγε: «Ε, ναι, σ’ αγαπώ. Πάλι τα ίδια θα λέμε;»”
Τρέχουμε και δεν απολαμβάνουμε τίποτα

“Δεν απόλαυσες τα παιδιά σου, γιατί έπρεπε να τα στείλεις στον παιδικό σταθμό ώστε να μπορείς να τρέχεις για να τους προσφέρεις τα πάντα. Και έπρεπε να τα προετοιμάσεις για το νηπιαγωγείο, να τα στείλεις διαβασμένα στο δημοτικό. Να τα στείλεις να μάθουν αγγλικά-γαλλικά-μουσική-θέατρο-μπαλέτο-υπολογιστές. Και έπρεπε να διαβάζουν όλη μέρα για να περάσουν στο πανεπιστήμιο και μετά έφυγαν από το σπίτι πριν να το καταλάβεις.

Και στα ογδόντα σου, κοιτάς τις φωτογραφίες των παιδιών σου και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες να τα αγκαλιάσεις όσο ήθελες. Δεν πρόλαβες να παίξεις μαζί τους, γιατί έπρεπε να τρέχεις και έπρεπε να τρέχουν κι εκείνα.

Κοιτάς πίσω και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες τίποτα.
Ούτε τους φίλους σου να δεις ούτε τους γονείς σου να καταλάβεις ούτε έρωτες να ζήσεις ούτε να χορέψεις ούτε να κάνεις αυτά που θεωρούσες σημαντικά όταν ήσουν παιδί.
Κι αυτό σου φαίνεται παράξενο. Όλο έτρεχες κι όμως δεν πρόλαβες.
Γιατί έτρεχες τότε; Για να πληρώσεις όλους τους λογαριασμούς; Μα ακόμα χρωστάς και νέοι λογαριασμοί έρχονται κάθε μέρα.

Και καταλαβαίνεις ότι έτρεχες για να επιβιώσεις.
Λυπάμαι που στο λέω, αλλά τώρα, στα ογδόντα, δεν έχεις χρόνο για τύψεις.
Έχεις λίγο χρόνο να ζήσεις ακόμα, μην τον χαραμίσεις σε τύψεις γι’ αυτά που δεν έζησες. Άλλωστε ο χρόνος πάντα έτσι είναι, λίγος, όσων χρονών και να είσαι.

Πάρε μια βαθιά ανάσα και άδειασε τον νου σου.
Μην τρέχεις πια. Στάσου!
Κι αν δεν είσαι ογδόντα, αν έχεις μικρά παιδιά, πιάστα απ’ το χέρι, αγκάλιασέ ‘τα, παίξε μαζί τους. Τόσο γρήγορα, πριν να το καταλάβεις, δεν θα θέλουν να τα κρατάς απ’ το χέρι, δεν θα είναι παιδιά.
Κι εσύ δεν θα είσαι νέος, ζωντανός για πολύ ακόμα. Ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών διαρκεί η ζωή, όσο και να τρέχεις.

Στάσου! Πάρε μια ανάσα”.


https://www.facebook.com

ΑΑΔΕ : Μπαράζ ελέγχων για πάνω από 30.000 εκκρεμείς υποθέσεις – 2 στους 3 φοροδιαφεύγουν;

ΓΡΑΦΕΙ Η Ελενα Αλεξιου ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ in.gr ΑΑΔΕ : Μπαράζ ελέγχων για πάνω από 30.000 εκκρεμείς υποθέσεις – 2 στους 3 φοροδιαφεύγουν

ΤΕΛΙΚΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ.

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΟΥΛΑΝΕ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ- ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΛΑ -ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ.