Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Η μεγάλη αδικία.

Πόσο άδικο είναι τελικά... να βλέπεις τους ξένους να μιλούν για την δοξασμένη Ελλάδα των προγόνων μας,
να γνωρίζουν την δική μας (υποτίθεται) ιστορία καλύτερα απο εμάς, να την τιμούν και να προσπαθούν να ακολουθήσουν τα αρχαιοελληνικά πρότυπα και τις τέχνες, στην ζωή τους και στην καθημερινότητά τους,
να έρχονται στην χώρα μας και να προσκυνούν (στην κυριολεξία) ποιούς;
ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΤΥΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΦΘΟΝΟ ΒΡΙΖΟΥΜΕ, ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ!!!
Κι εμείς οι Έλληνες... οι γιοί και οι κόρες των Θεών να προσκυνάμε ποιόν; τον ΓΙΑΧΒΕ (YHWE)  και τα γένη του ΕΒΡΑΙΟΥ ΑΒΡΑΑΜ!!! Να αγιοποιούμε τους καταστροφείς της χώρας μας, να κάνουμε ''τάματα'' περιμένοντας σωτηρία σε έναν θεο, που για περιούσιο λαό του έχει τους Εβραίους και το Ισραήλ.


Να σας κάνω τώρα μερικές ερώτησεις;
Μπορείτε να φανταστείτε πως μας βλέπουν οι ξένοι, αυτοί που έρχονται στην πατρίδα μας κάνοντας ταξίδια χιλιάδων χιλιομέτρων, για να θαυμάσουν αυτα που ο μέσος Έλληνας δεν έχει δει ποτέ,
η κι αν έχει δεί, δεν αναγνωρίζει καν την αξία τους;

Μπορείτε να φανταστείτε πόσο ηλίθιοι φαινόμαστε στα μάτια τους, όταν βλέπουν εμάς, τους γιούς των μεγαλύτερων και ενδοξότερων πολεμηστών που έχουν γράψει απαράμιλλη ιστορία, να σκύβουμε μπροστά σε άψυχες εικόνες, και να παρακαλάμε
τον ΓΙΑΧΒΕ να μας σώσει απ την καταστροφή;
Η να προσκυνάμε σε μαυροφόρους σκοταδιστές και να φιλάμε τα χέρια τους, σαν σε αγίων δίχως να ξέρουμε καν... που τα είχαν πρίν;

Μπορείτε να διανοηθείτε το μέγεθος της ξεφτίλας μας, όταν ο μέσος Έλληνας δεν αναγνωρίζει όσα οι ξένοι τουρίστες, ούτε κάν τα μισά απο αυτούς για την ίδια την χώρα του;

Θα μου πειτε και πως να τα γνωρίζει, όταν απο τα βρεφικά του χρόνια μυείται στον χριστιανισμό;
Πως θα αναγνωρίζει όταν στην Ελληνική παιδεία έχει εισβαλει ο Χριστιανισμός,
(Υπ. Παιδείας και Θρησκευμάτων) και έχει ΑΦΑΙΡΕΣΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ;
ενώ ταυτόχρονα αντί να μαθαίνουν τα παιδιά μας τα...
147 ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ, αυτά των πραγματικών σοφών της πατρίδας μας, μαθαίνουν τις... 10 εντολές των Ισραηλιτών! μετατρέποντάς τα σε Ελληνόπουλα στο αίμα, αλλά σε Εβραιόπουλα στην ψυχή.
Όπως και νά 'χει, εγώ σας δίνω μόλις δύο βίντεο ξένων ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ χρηστών του youtube εδώ, ΜΗΠΩΣ και καταλάβετε σε ποιά χώρα ζείτε, μήπως έτσι καταφέρω και σας παρακινήσω να μάθετε...
ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ, γιατί φίλοι μου, αν υπάρχει η Νέα Τάξη (που όλοι γι' αυτήν μιλάτε) και θέλετε να την πολεμήσετε, τότε μόνο ένας τρόπος υπάρχει...
Η ΓΝΩΣΗ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΓΝΩΣΗ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ, ΕΠΕΙΔΗ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΝΙΚΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.






πηγη  http://ellhnwndaimonia.blogspot.com/

ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ;;;

Είναι πάρα πολλοί οι παράγοντες που μας κρατούν καθηλωμένους στον «καναπέ» και δεν είναι του παρόντος να αναπτυχθούν. Αν όμως προσπαθούσαμε να κάνουμε μια πρόχειρη εκτίμηση, θα λέγαμε ότι ο κυριότερος αυτή τη στιγμή παράγοντας, που η κοινωνία κρατιέται σε καταστολή, είναι τα καθεστωτικά ΜΜΕ, από τα οποία και εκπορεύεται η γιγαντιαία προπαγάνδα του σάπιου καθεστώτος.


Παρ΄ όλα αυτά όμως, όπως θα το έχετε ήδη διαπιστώσει, όλοι μας, αν και θα θέλαμε να δούμε κόσμο στους δρόμους, εντούτοις λέμε μέσα μας, ότι εμείς θα βγούμε όταν δούμε και άλλους να βγαίνουν. Όλοι περιμένουμε να βγουν πρώτα οι άλλοι.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Είναι φυσιολογικό. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχει κάτι οργανωμένο αυτή τη στιγμή, για να ξεχυθεί ο κόσμος στους δρόμους. Έπειτα, τώρα μόλις αρχίζουμε να μπαίνουμε στην κρίση, μέχρι τώρα απλά ακούμε για κρίση. Είμαστε μεν κουμπωμένοι και προβληματισμένοι, αλλά όλοι ευελπιστούμε ότι η κρίση δεν θα πλήξει τόσο πολύ εμάς, αλλά τον διπλανό μας. Εμείς… πιστεύουμε ότι μπορεί να την αποφύγουμε. Αυτό εξάλλου το προπαγανδιστικό παιχνίδι παίζει στο φούλ και η κυβέρνηση. Υπόσχεται ότι «εσύ δεν θα πληγείς, δεν σε αφορά, μην ασχολείσαι». Γι’ αυτό και εξοντώνει μια μια της κοινωνικές ομάδες και όχι όλες μαζί.

Όταν όμως η κρίση αρχίσει να κτυπάει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Όταν αντιληφθούμε ποια ακριβώς «κοράκια» κερδίζουν από τη δική μας εξαθλίωση, τότε τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Τότε, ούτε τα ΜΜΕ θα μπορούν να κάνουν κάτι, ούτε οι λεκτικοί ακροβατισμοί του κάθε Παπανδρέου και του κάθε Παπακωνσταντίνου.

Τότε, ένα τυχαίο και μόνο γεγονός (πχ. μια σύγκρουση με θύμα, μεταξύ Ελλήνων και λαθρομεταναστών, ένας θάνατος διαδηλωτή κ.λ.π.) θα μας βγάλει όλους στους δρόμους και φυσικά αυτό το ποτάμι της οργής δεν θα μαζεύεται πάλι μέσα, αν δεν καταρρεύσουν όλα εκείνα, που μας κρατούν μια ζωή ραγιάδες.

Όλα αυτά τα γνωρίζει η κυβέρνηση, γι’ αυτό και έχει δώσει εντολή στα συνδικάτα να σιωπήσουν. Γι’ αυτό και τρέμει μήπως δημιουργηθεί κάποιο γεγονός με λαθρομετανάστες που μετά δεν θα μαζεύεται. Τα ΜΑΤ είναι πάντα έτοιμα και τα αντιρατσιστικά συνθήματα πάνε κι έρχονται στα ΜΜΕ.

Όμως και η εξαθλίωση προχωρά ακάθεκτη.

Πηγή: hassapis-peter.blogspot.com
Το είδα στο olympia.gr

ΤΟ ΡΑΪΧ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ...

Του Γ. Δελαστίκ

Μεγάλη αναστάτωση επικρατεί στην Ευρώπη. Εντάσεις, αλληλοκατηγορίες, εχθρότητες. Ολοι εναντίον όλων στους κόλπους της ΕΕ. Μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται πλέον το «ευρωπαϊκό ιδεώδες». Ολες οι χώρες-μέλη της ΕΕ θεωρούν τις υπόλοιπες χώρες-μέλη ως ενόχληση, ως πηγές προβλημάτων. Οι οικονομικές διενέξεις λειτουργούν ως καταλύτες αναβίωσης όλων των ευρωπαϊκών εθνικισμών και των ρατσιστικών προκαταλήψεων και στερεοτύπων. Οι Γερμανοί π.χ. αντιμετωπίζουν τους Ελληνες, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς ως «τεμπέληδες» και «παράσιτα, που ζουν εις βάρος της Γερμανίας». Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι «κάθε Γερμανός κρύβει πάντα μέσα του έναν ναζί». Δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα.
  
Ο Γ. Παπανδρέου επιτίθεται εναντίον της γερμανικής πολιτικής, λέγοντας ότι «μπορεί να τσακίσει κάποιες χώρες, ωθώντας τις οικονομίες τους στη χρεοκοπία». Η καγκελάριος Μέρκελ απαντάει λέγοντας από το βήμα του συνεδρίου του κόμματός της ότι ήταν «ανεύθυνη» η απόφαση του προκατόχου της, του τέως σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ να επιτρέψει την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. «Η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος», προειδοποιεί απειλητικά την Ελλάδα ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Συνθλίβουν την Ιρλανδία η Γερμανία και οι μηχανισμοί της ΕΕ, με συμπαραστάτη τη Βρετανία. «Η κυριαρχία αυτής της χώρας κερδήθηκε με πολύ μεγάλη δυσκολία και η κυβέρνηση δεν πρόκειται να εκχωρήσει αυτή την κυριαρχία σε οποιονδήποτε», διακήρυσσε ηρωικά την περασμένη Κυριακή σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο Ιρλανδός υπουργός Επιχειρήσεων, Μπατ Ο’ Κίφι. Δύο 24ωρα αργότερα, όμως, εκπρόσωποι της «τρόικας κατοχής» βρίσκονταν ήδη στο Δουβλίνο και συζητούσαν τους όρους απεμπόλησης της ιρλανδικής εθνικής κυριαρχίας μέσω της κατάρτισης Μνημονίου!
Πανηγύριζαν οι Γερμανοί που παραδόθηκαν οι Ιρλανδοί: «Επίθεση εναντίον του ιρλανδικού φορολογικού παραδείσου» έγραφε στους τίτλους της η εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Πανηγύριζαν και οι Αγγλοι: «Για την Ιρλανδία είναι καταστροφή, για άλλους είναι ευκαιρία», τιτλοφορούσε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν». Και καλά να χαίρονται οι Γερμανοί και οι Αγγλοι. Να πιέζουν την Ιρλανδία, όμως, και οι Ισπανοί; «Η σταθερότητα του ευρώ απαιτεί από το Δουβλίνο να ξεχάσει τον ζήλο εθνικής κυριαρχίας και να δεχτεί την ευρωπαϊκή διάσωση», έγραφε σε κύριο άρθρο της η «Ελ Παΐς».
Η Ευρωζώνη απειλείται με συρρίκνωση των μελών της ή ακόμη και με διάλυση έτσι που πάνε τα πράγματα; Πρόωρο να απαντήσει κανείς σήμερα στο ερώτημα αυτό. Το θέμα, όμως, έχει ήδη τεθεί επί τάπητος. Ο Πορτογάλος υπουργός Εξωτερικών, Λουίς Αμάδο, έκανε λόγο για το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας του από το ευρώ. Η δεξιά γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» έγραψε σχετικά σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της: «Οι χώρες της Ευρωζώνης αποκλίνουν οικονομικά ολοένα και περισσότερο. Εχει μέλλον το ευρώ; Δεν είναι βέβαιο»! Η αμερικανική «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» κινείται στο ίδιο μήκος κύματος. Κάνει λόγο για «αυξανόμενη ανησυχία ότι το νομισματικό μπλοκ του ευρώ δεν θα επιβιώσει στη σημερινή του μορφή».
Το Βερολίνο ευθύνεται για την αναστάτωση που επικρατεί σήμερα στην Ευρώπη. Τα προβλήματα και οι εντάσεις προκαλούνται από την αλλαγή στρατηγικής της Γερμανίας τόσο στο θέμα του χαρακτήρα της ΕΕ όσο και στον τρόπο λειτουργίας της Ευρωζώνης. Πιεζόμενη από την πρωτίστως οικονομική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, η γερμανική ηγεσία δεν αρκείται πλέον σε μια Ευρώπη των εθνών της. Βλέπει την ΕΕ ως πειθαρχημένο στρατόπεδο της επιρροής του Βερολίνου στην παγκόσμια οικονομική και πολιτική αντιπαράθεση.
«Επαρχίες του Ράιχ» και όχι ανεξάρτητα, συνεργαζόμενα κράτη θέλουν οι Γερμανοί τις χώρες-μέλη της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό, άλλαξαν γραμμή και στο θέμα της Ευρωζώνης. Ενώ μέχρι τώρα έβαζαν στο ευρώ με πολιτικά κριτήρια όποια χώρα ήθελαν, με στόχο να βάλουν όλες τις χώρες-μέλη της ΕΕ, από τη στιγμή που έκριναν ότι πληρούν κάποια υποτυπώδη οικονομικά κριτήρια, άλλαξαν πορεία πλεύσης. Δελεάζονται με την ιδέα να αποβάλλουν από το ευρώ όποια χώρα αρνείται ή αδυνατεί να συμμορφωθεί με τις αρχές του «δημοσιονομικού Νταχάου», που επιβάλλουν στην Ευρωζώνη οι Γερμανοί μέσω της «συντεταγμένης χρεοκοπίας».

ΕΘΝΟΣ.

Το είδα εδώ:  http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_625.html#more

ΚΟΜΜΑ ΝΤΟΡΑΣ: Το νέο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας


Όθων Ιακωβίδης

Το καθεστώς πολιτικό σύστημα, η Λερναία Ύδρα που, εδώ και χρόνια τρώει κάθε ικμάδα της Ελληνικής κοινωνίας, με αποτέλεσμα να την έχει πτωχεύσει, έβγαλε χθές νέο κεφάλι.
Η Θεοδώρα (Ντόρα) Μητσοτάκη-Μπακογιάννη, πριγκήπισσα του οίκου των Μητσοτακαίων στο βιλαέτι της Κρήτης, ύψωσε το λάβαρο της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», του νέου κόμματος  που θα σώσει την Ελλάδα. 

Επί τέλους, η Ελληνική κοινωνία, μέσα από επίπονες και μακροχρόνιες διεργασίες, απόκτησε αυτό που της έλειπε: Μία πολιτική δύναμη που να εκφράζει την οργισμένη αγανάκτησή της προς τα φαινόμενα της νοοτροπίας και πρακτικής που οδήγησαν στο έγκλημα  της πτώχευσης και στην ξεφτίλα της υπογραφής της συνθήκης παράδοσης Εθνικής Ανεξαρτησίας μας, γνωστής ως «Μνημόνιο». 

Μία πολιτική δύναμη που, επί τέλους,  θα διαγράψει από την Ελληνική πολιτική πρακτική την προσβλητική οικογενειοκρατία, ως εκ διαμέτρου αντίθετη με τη Δημοκρατία και την ημετεροκρατία ως ακυρωτική της αξιοκρατίας. Λαμπρό παράδειγμα αυτού του νέου αέρα που θα πνεύσει στην Ελληνική κοινωνία με το νέο κόμμα, η προ ημερών εγκατάσταση του γιού της στη Δημαρχία του Καρπενησίου και η, στο νέο κόμμα, προσχώρηση των ημετέρων της, πρώην αυλικών της στην Αυλή της δημαρχίας Αθηνών, του Υπουργείου Εξωτερικών, και του προσκείμενου σ’ αυτήν, κομματικού μηχανισμού της ΝΔ.

Επί τέλους, η Ελληνική κοινωνία βρίσκει τον εκφραστή των οραμάτων της για την απαλλαγή της από τις βδέλλες, που κολυμπούν στο βούρκο της διαφθοράς, με μεταξωτά κοστούμια, Jaguar, χρυσά Rolex και Know-How Siemens. Η Ντόρα, με την αποδεδειγμένη (από την πλήρη απουσία αποδείξεων του αντιθέτου) καθαρότητα των χεριών της, είναι το πλέον ενδεδειγμένο πρόσωπο που μπορεί να εγγυηθεί την πλήρη εξάρθρωση των κυκλωμάτων πολιτικής διαφθοράς, τύπου Χριστοφοράκου/Siemens.

Επί τέλους, η Ελληνική κοινωνία βρίσκει τον εκφραστή των οραμάτων της για την απαλλαγή της από τον παλαιοκομματισμό και τη συνήθη πρακτική της γέννησης νέων κομμάτων,  αυτήν της «παραφυάδας» , που ο μόνος λόγος δημιουργίας τους, είναι η περιχαράκωση των προσωπικών συμφερόντων και διεκδικήσεων των ιδρυτών τους.

Ένα τέτοιο νέο κόμμα, με αυτές τις υπέροχες για το μέλλον του Τόπου προοπτικές, πράγματι άξιζε την εκτεταμένη αφιέρωση των σημερινών πρωτοσέλιδων του Τύπου και της Τηλεόρασης, ως απτή απόδειξη και της δικής τους συνεισφοράς στην αναγέννηση της κοινωνίας. (Αλήθεια, μήπως άκουσε κανένας κάτι, από τη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη, για την συγκρότηση μίας νέας πολιτικής κίνησης, που θα εκφράζει τη θέληση του Ελληνικού λαού για δραπέτευση από την αιχμαλωσία του, στην οποία οδηγήθηκε από τη Ντόρα και όλο το συνάφι του καθεστώτος πολιτικού συστήματος;)

Η γενέθλια τελετή του νέου κεφαλιού της Λερναίας Ύδρας, ήταν λαμπρή, αστραφτερή, με παλμό, ενθουσιασμό, σε ένα κατάμεστο  (από μεταλλαγμένα κομματικά ανδράποδα) γήπεδο.
Η εικόνα αυτή, (που επαναλαμβάνεται στην εμφάνιση του κάθε πολιτικού «αρχηγού», βαρύτατα ένοχου της εγκληματικής απώλειας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας), οδηγεί σε ένα κρίσιμο ερώτημα, που απευθύνεται στον κάθε  πολιτευόμενο : « - Τι έχει προσφέρει η ύπαρξη του κόμματός σου στην Ελληνική κοινωνία, τα τελευταία 35 χρόνια;»
Και μετά τις γνωστές ξύλινες λογικοφανείς ανοησίες που ο καθ’ ένας τους θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να απαντήσει,  ακολουθεί και το επόμενο ερώτημα: - Τότε, μετά από όλα αυτά που πρόσφερε το κόμμα σου, όλα αυτά τα χρόνια, πώς γίνεται και :
  • Η λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης βρίσκεται στον αιώνα της χαώδους γραφειοκρατίας, κυριευμένη από αθεράπευτη διαφθορά.
  • Η Δημοκρατία έχει καταντήσει πρόσχημα μίας Ολιγαρχίας, πολιτικής και οικονομικής, συσπειρωμένης σε δύο κόμματα και τρείς οικογένειες.
  • Θέριεψε, όλα αυτά τα χρόνια, η  οικογενειοκρατία και ημετεροκρατία

  • Παροπλίστηκε η αξιοκρατία
  • Θωρακίστηκε  και εξασφαλίστηκε η ατιμωρησία της  λεηλασίας του Δημόσιου πλούτου
  • Αναβαθμίστηκε η στενή διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική ολιγαρχία
Η κοινωνία μας οδηγήθηκε:
  • Στη στέρηση προτύπων αλληλεγγύης και κοινωνικής προσφοράς, με την ταυτόχρονη παραγωγή προτύπων «κονόμας»  και ήσσονος προσπάθειας (κομματογενής δημοσιοϋπαλληλισμός)
  • Στην επαγγελματοποίηση της πολιτικής
  • Στην ανυπαρξία Κοινωνικής Παιδείας κατά τη διαδικασία της «Εκπαίδευσης»
  • Στην απαξίωση του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας (με ότι αυτό συνεπάγεται)
  • Στην απαξίωση της Δικαιοσύνης (με ότι αυτό συνεπάγεται)
  • Στην απώλεια της ουσίας της Παιδείας
  • Στην απώλεια της Ασφάλειας του πολίτη και των αγαθών του (αλλά και της αίσθησης της ύπαρξής της)
  • Στο βάθεμα και άπλωμα της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα των κοινωνικών σχέσεων
  • Στην αλλοτρίωση της προσωπικότητας της Ελληνικής κοινωνίας με την επιλογή του μοντέλου της «κατανάλωσης»  ως μοχλό κινήτρων της.
  • Στην πλήρη απαισιοδοξία για το μέλλον της κοινωνικής προόδου
  • Στην (ουσιαστική) πτώχευση της Εθνικής Οικονομίας (με ότι αυτό συνεπάγεται σαν κοινωνικός αντίκτυπος)
Και «το κερασάκι στην τούρτα» όλων των παραπάνω, αναπτύχθηκε μία εξουθενωτική, ισοπεδωτική κομματική προπαγάνδα,  που έχει οδηγήσει : 
    • Στην κατάργηση της ισηγορίας
    • Στον αποπροσανατολισμό της σκέψης του πολίτη/κριτή από το κυρίως πρόβλημα
    • Στην απορρύθμιση της λογικής του πολίτη/κριτή/ψηφοφόρου
-         με την παραποίηση της έννοιας των λέξεων
-          με την κακοποίηση της «κοινής νοημοσύνης
-         με την ανηλεή επανάληψη του ψέματος που πρέπει να περάσει ως  αλήθεια
-         με την ανάδειξη μίας «δήθεν πραγματικότητας»

Και, επειδή πειστική απάντηση στα παραπάνω, δεν μπορεί να υπάρξει από την πλευρά κανενός πολιτευτή  του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, αφού το ορατό αποτέλεσμα διαψεύδει κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης της σκληρής Αλήθειας και πραγματικότητας, ένα μας μένει, όλους εμάς που βλέπουμε τα πράγματα χωρίς κομματικές παρωπίδες και παραμορφωτικά γυαλιά.
Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει αυτός ο πλούτος, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου, για την ανάσχεση της καταστροφικής πορείας που έχουμε πάρει.

Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.

Και, επειδή από ‘δώ και πέρα τα σημειώματά μου που αναρτώνται σε bloggs παύουν να είναι απλώς καταγγελτικά και περιγραφικά της εφιαλτικής κατάστασης που βιώνουμε, όποιος θέλει να πάρει μέρος σε αυτό τον αγώνα, δεν έχει παρά να στείλει ένα σημείωμα στο

Ζητούνται πολίτες / οπλίτες
για να σταματήσουμε , πριν είναι πολύ αργά, την εκτροπή της Δημοκρατίας προς την πλήρη επικράτηση της πολιτικής και οικονομικής Ολιγαρχίας που, ήδη, αφού πρόδωσε τις (δήθεν) ιδεολογίες της (σοσιαλισμό, πατριωτισμό, κλπ) παράδωσε σε αλλοεθνείς  τον πλέον ζωτικό χώρο της Πατρίδας μας, την Εθνική μας Οικονομία και ετοιμάζεται, όπως δείχνουν τα σημάδια, να παραδώσει κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή, δηλαδή το μέλλον της κοινωνίας μας.

Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.
Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.
Διότι, περισσότερη εμπιστοσύνη, από αυτή που έχουμε στον εαυτό μας, δεν μπορεί να έχουμε για κανέναν.
http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_5625.html#more

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ της εκπαίδευσης από εξωθεσμικές επιτροπές

Σπάζοντας το “ πρωτόκολλο σιωπής” που παραδοσιακά εφαρμόζουν οι σύμβουλοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου σε θέματα χάραξης της εκπαιδευτικής πολιτικής από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, ο πρόεδρος της Ένωσης Κύριου Προσωπικού του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Γιώργος Σιγάλας, αποκαλύπτει το παρασκήνιο των νέων προγραμμάτων που ετοιμάζονται για το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο με σκοτεινές διαδικασίες, ενώ επισημαίνει τον κίνδυνο “ ιδεολογικής χειραγώγησης της εκπαίδευσης από εξωθεσμικές επιτροπές”.



Κατά τον κ. Σιγάλα, η απουσία κάθε σχεδιασμού για τη συγγραφή νέων βιβλίων από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, σύμφωνα με τα νέα προγράμματα, “ θα ανοίξει μεγάλο πεδίο δράσης συγγραφέων ιδιωτικών συμφερόντων”, οι οποίοι θα σπεύσουν να καλύψουν το κενό, με συνέπεια να μετακυλιθεί στους γονείς το κόστος των σχολικών βιβλίων.
Αναλυτικά προγράμματα και σχολικά βιβλία αποτελούν ενιαίο πακέτο. Τα πρώτα καθορίζουν το περιεχόμενο και τους διδακτικούς στόχους κάθε μαθήματος. Τα δεύτερα είναι τα εργαλεία για την εφαρμογή των πρώτων. Δεν γίνεται να αλλάξεις τα προγράμματα χωρίς να αλλάξεις τα βιβλία. Ή μήπως τελικά γίνεται; ” Ο νέος σχεδιασμός, εξ όσων διαφαίνεται”, υποστηρίζει ο κ. Σιγάλας, “ είναι να παραμείνει το ένα βιβλίο, το οποίο θα είναι απαξιωμένο (και πιθανώς και αυτό σύντομα θα καταργηθεί).
Ο εκπαιδευτικός και οι μαθητές του θα καλούνται να συλλέγουν το έντυπο και το ηλεκτρονικό υλικό με βάση την ύλη και τους στόχους του προγράμματος σπουδών, επωφελούμενοι από το Διαδίκτυο τις δυνατότητες της ψηφιακής τάξης και το ηλεκτρονικό βιβλίο (στο χαοτικό Διαδίκτυο το δωρεάν προσφερόμενο υλικό δεν είναι πάντα και ό,τι καλύτερο).

Συνέπειες

Σύμφωνα, όμως, με την πραγματικότητα του Ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο είναι βιβλιοκεντρικό, οι εκπαιδευτικοί, έχοντας στη διάθεση τους ένα ελλιπές βιβλίο, αλλά και οι γονείς στην συνέχεια, θα αναγκάζονται να αγοράσουν από το ελεύθερο εμπόριο το έντυπο ή ηλεκτρονικό σχολικό βιβλίο, το οποίο θα είναι γραμμένο σύμφωνα με τα νέα προγράμματα σπουδών. Με αυτόν τον τρόπο, θα μετακυλίεται το κόστος του σχολικού βιβλίου στους γονείς.Σε εξωθεσμικές επιτροπές η επιστημονική καθοδήγηση
Σύμφωνα με το βασικό νόμο που διέπει την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση (1566/85), αρμόδιο για την κατάρτιση των ωρολογίων και αναλυτικών προγραμμάτων είναι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Ο νόμος εξακολουθεί να ισχύει παραβιαζόμενος. Όπως καταγγέλλει ο Γ. Σιγάλας : “ Για τη σύνταξη των νέων προγραμμάτων που έχουν εξαγγελθεί από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έχει εγκριθεί ένα Τεχνικό Δελτίο, αλλά παράλληλα, προωθούνται οι διαδικασίες που θα τις χαρακτήριζα εξωθεσμικές, για τις οποίες δεν ερωτήθηκαν ποτέ τα Τμήματα του Παιδαγωγικού
Ινστιτούτου και οι οποίες δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Ως παράδειγμα, συστάθηκε μια δεκαμελής επιτροπή “ σοφών”, αποτελούμενοι από εξωθεσμικούς παράγοντες, η οποία ανέλαβε το ρόλο του συντονισμού και της επιστημονικής καθοδήγησης για τη σύνταξη των προγραμμάτων σπουδών και πιθανώς και για περαιτέρω θέματα (δεν θα επεκταθώ, εδώ, και στη “ διαδικασία επιλογής” των μελών της ενδεκαμελούς επιτροπής.
Πολλαπλές εξουσίες
Αυτές οι διαδικασίες δυσχεραίνουν την υλοποίηση των έργων, καθώς δημιουργούν πολλαπλές “ εξουσίες”, ενώ ο υπεύθυνος του έργου θα αρκούσε για τον έλεγχο της πορείας, το συντονισμό και την υλοποίηση των δράσεων του κάθε έργου, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. Έτσι τα τμήματα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου θα έχουν θεσμικά τον τελευταίο λόγο για την έγκριση των νέων προγραμμάτων σπουδών με βάση το νόμο 1566/85, εάν εν τω μεταξύ δεν καταργηθούν από τη φημολογούμενη “ αναδιάρθρωση “ του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, με τον κίνδυνο να υπάρχει ιδεολογική
χειραγώγηση της εκπαίδευσης από εξωθεσμικές “ επιτροπές”.
Τη διαδικασία οργάνωσε και επέβλεψε η παραιτηθείσα γραμματέας Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του υπουργείου Παιδείας Θάλεια Δραγώνα. Ο ρόλος της περιγράφεται,αλλά δεν προσωποποιείται στην καταγγελία του συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Τα ισχύοντα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία εισήχθησαν στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο μόλις το 2006. Έχει ενδιαφέρον το ερώτημα που θέτει ο κ. Σιγάλας για το “ πως εγκρίθηκε Τεχνικό Δελτίο από τη Διαχειριστική Αρχή για χρηματοδότηση σύνταξης νέων προγραμμάτων, τη στιγμή που προσφάτως χρηματοδοτήθηκε η σύνταξη των προηγούμενων προγραμμάτων, χωρίς να απαιτηθεί πρώτα η αξιολόγηση τους”, δεδομένου ότι για όλα η χρηματοδότηση είναι Κοινοτική.

MACEDONIA

 Από:  αἰέν ἀριστεύειν
 
http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_22.html

H ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ...

Επί Καραμανλή (2007) ιδρύματα του Soros , όπως το ECFR (το Ευρωπαϊκό παρακλάδι της σκοτεινής και τρομοκρατικής οργάνωσης που λέγεται CFR) "εκπονούσε" μελέτες προκειμένου να πείσει τους Ευρωπαίους ότι η ΕΛΛΑΔΑ είναι ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ της Ρωσίας ΕΝΑΝΤΙΑ στα συμφέροντα της Ευρώπης!

 
 
 
 
Φυσικά η πραγματικότητα ήταν ότι ΔΕΝ συνέφερε στους Αμερικάνους η Ελληνορωσική προσέγγιση κάτι για το οποίο μας τιμώρησαν συνολικά ως χώρα επιβάλλοντας μας για πρωθυπουργό το δικό τους άνθρωπο.
Τους Ρώσους όμως προσεγγίζουν και ο Μπερλουσκόνι, και ο Σαρκοζί αλλά και η Μέρκελ. Κι αυτός είναι ο λόγος που ΠΑΝΤΑ στο MEGA-USA έχουν σε καθημερινή βάση μία ΑΡΝΗΤΙΚΗ είδηση για τους παραπάνω ηγέτες. Σε αντίθεση δεν έχουν κανένα παράπονο από τον Γιωργάκη όπως και ο φιλo-αμερικανικός τύπος της Ευρώπης δεν ξεστόμισε ποτέ κάτι κακό για τον Jeffrey. Τα πάει περίφημα καταληστεύοντας τους Έλληνες σε συνεργασία με τα λαμόγια που παριστάνουν τους συνδικαλιστές και φροντίζουν οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων να περιορίζονται μεταξύ καναπέ και τηλεοπτικού δέκτη.
Στις μέρες του ΠΑΣΟΚ οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως ΔΟΥΡΕΙΟ ΙΠΠΟ για να πλήξουν το ευρώ προς όφελος του δολαρίου. Η σημερινή τεχνητή κρίση έφτασε στο απόγειο της επιτυχίας της λόγω της απόλυτης συνεργασίας της σημερινής κυβέρνησης με τους ξένους κερδοσκόπους. Η σκοτεινή ΠΑΣΟΚΙΚΗ υπόθεση με "κωδικό" "Τ3 σε Τ10" (Δείτε την εικόνα δίπλα σε μεγέθυνση) συγκαλύφτηκε από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ με μεγάλες διαφημιστικές χορηγίες δισεκατομμυρίων από κρατικές εταιρίες (ΟΠΑΠ,ΟΤΕ,COSMOTE) και τράπεζες.

Ακολουθεί ένα ενδιαφέρον video που αναλύει τον τρόπο με τον οποίο η δήθεν Ελληνική κρίση ... αποτελεί δοκιμασμένη τεχνική των ΗΠΑ για να βρουν φθηνή χρηματοδότηση εις βάρος μίας ασήμαντης γι 'αυτούς οικονομίας που είναι η Ελληνική.


ΤΕΛΟΣ
macedonia-greece

ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΤΟΥ ΔΣΑ κλπ. ΣΤΟ ΣτΕ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Μια ενσυνείδητα Εσφαλμένη και Ψευδής Πολιτική Εισήγηση, η κατάθεση ελλειμματικών στοιχείων (εξ αγνοίας ή ενσυνείδητα) από τους προσφεύγοντες? Ή και τα Δύο?

Α) Οι δύο εισηγήτριες Μαίρη Σαρπ και Σπυριδούλα Χρυσικοπούλου θα προτείνουν να απορριφθούν όλες οι προσφυγές, καθώς το Μνημόνιο (Ν.3845/2010) είναι συνταγματικό και σύμφωνο με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία.
Σύμφωνα με τις εισηγήσεις, ο λόγος ακυρώσεως, ότι ο ν. 3845/2010 είναι ανυπόστατος διότι κατά την ψήφισή του δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη κατ' άρθρο 28 παράγραφος 2 του Συντάγματος αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών, είναι απορριπτέος, διότι ερείδεται στην εσφαλμένη εκδοχή ότι το Μνημόνιο αποτελεί διεθνή σύμβαση.

Β) Ανακοίνωση του ΣτΕ
Εξάλλου, για το ζήτημα των εισηγήσεων του Μνημονίου το ΣτΕ εξέδωσε σήμερα Δελτίο Τύπου, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, αναφέρει:
Το Μνημόνιο, δεν αποτελεί διεθνή συνθήκη κατά την έννοια της Σύμβασης της Βιέννης περί του Δικαίου των Συνθηκών.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ του (μη-νομικού) ΠΟΛΙΤΗ:
Διευκρίνηση: Η αρχική (πρώτη) Δανειακή Σύμβαση που υπεγράφη μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης της Ευρωπαικής Επιτροπής, της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και του ΔΝΤ (συνολικά αναφερομένων στο εξής ως «Τρόικα» (βλ. παρακάτω)), που υπεγράφη την 08-05-2010  στις Βρυξέλλες, καθώς και το Μνημόνιο Οικονομικής Συνεργασίας και Κατανόησης μεταξύ των παραπάνω συμβαλλομένων, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 10-16/06/2010 (34ο  τεύχος) ως ένθετο ξεχωριστό τεύχος και στις σελίδες του οποίου θα αναφέρομαι ως «Επ1, σελ….». Το δεύτερο Μνημόνιο που υπεγράφη την 06-08-2010 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 2-9/09/2010 (46ο τεύχος) ως ένθετο επίσης ξεχωριστό τεύχος (επιμεληθέν από τον Νότη Μαριά, αναπληρωτή καθηγητή Κρήτης), και στις σελίδες του οποίου θα αναφέρομαι ως «Επ2, σελ….».

Την 16-02-2010 τυπικά (άτυπα από την 02-12-2009) με την απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών της ΕΕ (Εcofin)) η Ελλάδα ετέθη σε αυστηρή επιτήρηση με όρους στην ψήφιση των οποίων δεν συμμετείχε η Ελλάδα -σε εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.9 και 13 του Ευρωσυντάγματος, με την οποία αφηρέθη από την Ελλάδα το δικαίωμα ψήφου στις αποφάσεις της ΕΕ σχετικά με οικονομικά μέτρα που αφορούσαν και την ίδια της Ελλάδα. Στην συνέχεια τα οι αρχηγοί των κρατών-μελών της ΕΕ (πιστωτές) αποφάσισαν την δημιουργία του Μηχανισμού Δημοσιονομικής Σταθερότητας (ΜΔΣ)  -χωρίς την Ελλάδα! -την 25-03-2010, ο οποίος (Μηχανισμός) ενεργοποιήθηκε με την ομόφωνη Συμφωνία-Δήλωση των αρχηγών-κρατών της ΕΕ (πιστωτών) την 11-04-2010 (ερήμην και πάλι της Ελλάδος). Ο Μηχανισμός αυτός προέβλεπε την χορήγηση διμερών δανείων στην Ελλάδα υπό την προυπόθεση υπογραφής μιας (Διεθνούς) Δανειακής Σύμβασης Διευκόλυνσης της Ελλάδος με τους παραπάνω πιστωτές (κράτη-μέλη της ΕΕ), με τρόπο ώστε  «Η Δανειακή Σύμβαση παραπέμπει στο κείμενο της Συμφωνίας των Πιστωτών, δηλαδή στην Συμφωνία για την παροχή στην Ελλάδα στήριξης σταθερότητας μέσω των κοινά οργανωμένων διμερών δανείων, η οποία προηγήθηκε της (Διεθνούς) Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης (*) προκειμένου να ρυθμίσουν  τις μεταξύ των σχέσεις» (βλ.Αιτιολογική Έκθεση του σχεδίου νόμου  για την Δανειακή Σύμβαση-ΕΠ1-σελ.6-7 και το άρθρο 4 παρ.1-3 της Συμφωνίας μεταξύ των Πιστωτών-ΕΠ1-σελ.53-54).  Η Δανειακή Σύμβαση υπεγράφη τελικά την 08-05-2010.

(*) Το ότι η Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης είναι μια Διεθνή Σύμβαση το έχει παραδεχτεί και η ίδια η Κυβέρνηση δια του «υπουργοίου» οικονομικών το οποίο σε ανακοίνωσή του την 07-05-2010 ομολογεί: «όπως όμως τόνισε σήμερα στην Βουλή ο υπουργός οικονομικών, όπως είναι πολιτικά αναγκαίο και όπως προέβλεπε η αρχική διατύπωση του ν.3845/2010, όλες οι δανειακές και άλλες συναφείς συμβάσεις θα υποβληθούν για κύρωση στην Βουλή. Η πρώτη μάλιστα δανειακή σύμβαση θα κατατεθεί για κύρωση στην Βουλή τις προσεχείς ημέρες» !!! Έκτοτε έχουν περάσει 6 μήνες και η Διεθνή αυτή Δανειακή Σύμβαση ΔΕΝ έχει έρθει προς κύρωση στην Βουλή! και συνεπώς  η (Διεθνής) Δανειακή Σύμβαση ΔΕΝ έχει μέχρι σήμερα κυρωθεί με κυρωτικό νόμο από την Βουλή, κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.2-3 Συντ. (βλ. και παρακάτω).

Η Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών και η Δανειακή Σύμβαση στην συνέχεια ενσωματώθηκαν άρρηκτα με τον ν.3845/6-5-2010, ο οποίος ονομάστηκε «Μνημόνιο Οικονομικής Συννενόησης» (εφεξής «Μνημόνιο») και μάλιστα για την υπογραφή και την ενεργοποίηση της  Δανειακής Σύμβασης (η οποία υπεγράφη την 08-05-2010) αναγκαία προυπόθεση ήταν η ψήφιση τον Μνημονίου (ν.3845/2010), όπως προβλέπεται στο Προοίμιο παρ.6-7 (ΕΠ1-σελ.13-14), το άρθρο 3 παρ.4(γ) της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.17) και στην Αιτιολογική Εκθεση του (μελλοντικού!) νόμου  για την Δανειακή Σύμβαση-ΕΠ1-σελ.6-7) (βλ. επίσης και ΕΠ2-σελ.7-10).
Ο νόμος 3845/2010 πράγματι φηφίστηκε από την Βουλή (με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών) την 06-05-2010, ήτοι δύο ημέρες πριν την ψήφιση της Δανειακής Σύμβασης. Tέλος, στο κείμενο της Δανειακής Σύμβασης περιλαμβάνεται αυτούσιο και το Μνημόνιο (ν.3845/2010) (ΕΠ1-σελ. 75-τέλος).
Αντίστροφα και ο ν.3845/2010 συνδέεται, ενσωματώνει και ενσωματώνεται στην Δανειακή Σύμβαση, τις αποφάσεις των κρατών-μελών για την σύσταση του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδος και την Συμφωνία των, ως εξής: Το Μνημόνιο (ν.3845/2010) και στο άρθρο 1 παρ.1-3 ενσωματώνει (κι ενσωματώνεται) ως αναπόσπαστο Παράρτημά Ι την  απόφαση των κρατών-μελών της 25-03-2010 και ως Παράρτημα ΙΙ την  Συμφωνία των κρατών μελών της 11-04-2010 (ενώ το Μνημόνιο καθαυτό συνιστά τα παραρτήματα ΙΙΙ-ΙV του ν.3845/2010). Επίσης η παραπάνω αμφίδρομη ενσωμάτωση προβλέπεται επίσης στην τελευταία παράγραφο της σελ.3 της Εισηγητικής Έκθεσης του Μνημονίου, καθώς και στην Αιτιολογική Έκθεση του Σχεδίου (μελλοντικού!) Νόμου της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.6-7).

+ Με τους παραπάνω τρόπους η Συμφωνία μεταξύ των κρατών-μελών, οι αποφάσεις των για την ίδρυση και λειτουργία του Μηχανισμού Στήριξης της Ελλάδος, η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα και το Μνημόνιο (ω.3845/2010) ενσωματώνονται αρρήκτως μεταξύ των. Συνεπώς η Αντισυνταγματικότητα και το Αξιόποινο της Δανειακής Σύμβασης συμπαρασύρει στην Αντισυνταγματικότητα και στον Αξιόποινο χαρακτήρα και το Μνημόνιο, όπως θα αποδείξω αμέσως παρακάτω. +  

Αναλυτικότερα, με το άρθρο 3 του ν.3845/2010 συστήνεται –με την ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος και της «Τρόικας» (ήτοι των Κρατών-μελών της ΕΕ, της ΚΕΤ και του ΔΝΤ) -το διττό Μνημόνιο: α) Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής και  β) Μνημόνιο Συννενόησης (εφεξής «Μνημόνιο») το οποίο αποτελεί το Παράρτημα ΙΙΙ του ν.3845/2010. Το Μνημόνιο (ν.3845/2010) στα επόμενα άρθρα του καθορίζει συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα τα οποία η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει αναγκαστικά να πάρει σε εφαρμογή της Δανειακής της Σύμβασης και των αποφάσεων-συμφωνιών των Πιστωτών της την 25-03-2010 και 11-04-2010 αντίστοιχα.
Συνεπώς, το Μνημόνιο (ο ν.3845/2010) και η Διεθνής Δανειακή Σύμβαση αποτελούν ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ, διότι το ένα ενσωματώνει και ενσωματώνεται στο άλλο. Για τον λόγο αυτό το ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗ, όπως ακριβώς είναι και η Δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα.  
Αυτή είναι η απάντηση στην απαράδεκτη –σε βαθμό εγέρσεως υπόνοιας δολιότητας- εκτίμησης των εισηγητών του ΣτΕ ότι –δήθεν- το Μνημόνιο (ως αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης) ΔΕΝ συνιστά ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ!
Από τα παραπάνω όμως προκύπτει και το εξής διαλεκτικό ερώτημα: Οι προσφεύγοντες ετόνισαν, ή πρόκειται να προβάλουν τα παραπάνω επιχειρήματά μας για την ιδιότητα της Διεθνούς Σύμβασης της επίδικης Δανειακής Σύμβασης? Το ξέχασαν ή δεν το ήξεραν? Ή το ξέχασαν επίτηδες? Δυστυχώς πιστεύω το τελευταίο.
Στην συνέχεια το ΕCOFIN, σε εφαρμογή του άρθρου 126 παρ.9 και 136 της Συνθήκης της Λισσαβώνας εξέδωσε την αρ.2010/320/ΕΕ απόφασή του (OJ, 145, 11-6-2010, σελ.6) με την οποία τροποποίησε την προγενεστέρα του απόφαση της 16-02-2010, ως προς τους όρους επιτρήρησης της χώρας και με την οποία ενσωματώνει το Μνημόνιο της 06-05-2010.  
Τέλος η Επιτροπή  εξέδωσε την αρ.COM(2010)440/19-08-2010 απόφασή της με την οποία τροποιούσε και πάλι την αρ.2010/320/ΕΕ απόφασή της- και πάλιν ερήμην της Ελλάδος- ως προς τους όρους επιτήρησης της Ελλάδος και εφαρμογής του Μνημονίου της 06-05-2010, αλλά και ενσωματώνει τις ρυθμίσεις του Νέου Μνημονίου (Δεύτερου) που υπεγράφη την 06-08-2010 (βλ. παρακάτω).
Από τα παραπάνω γεγονότα προκύπτει ότι το Μνημόνιο (ν.3845/2010) ενσωματώνεται και ενσωματώνει την Διεθνή Δανεική Σύμβαση της Ελλάδος με τα κράτη-μέλη της ΕΕ (πιστωτές) και με τις δύο αποφάσεις-συμφωνίες (πιστωτών) των κρατών-μελών της ΕΕ της 25-03-2010 και 11-04-2010 αντίστοιχα. Συνεπώς ενδεχόμενη αντισυνταγματικότητα της Διεθνούς Δανεικής Σύμβασης επιφέρει αναγκαστικά και ακυρότητα και του (των) Μνημονίου (ων), όπως πράγματι θα αποδείξω ότι ισχύει και μάλιστα σε συνθήκες διάπραξης του Εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας από την Ελληνική Κυβέρνηση και μέρους της Βουλής. 

Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έφερε προς ψήφιση και ψηφίστηκε την 15-03-2010 τον ν.3833/2010 (ΦΕΚ Α.40/15-03-2010), ήτοι πριν την σύναψη της Δανειακής Σύμβασης (08-05-2010) και της ψήφισης του ν.3845/06-05-2010, με τον οποίο ελήφθησαν επώδυνα για τους Ελληνες οικονομικά μέτρα- στο πνεύμα της ήδη συζητούμενης Δανειακής Σύμβασης- ο οποίος (ν.3833/2010) παραπέμπει ευθέως στην προσεχή!! Δανειακή Σύμβαση (και το Μνημόνιο), όπως προκύπτει από τις 3-5 παραγράφους της 1ης σελίδας της Ατιολογικής Έκθεσης του νόμου αυτού.
Επαναλαμβάνω:
Αυτή είναι η απάντηση στην απαράδεκτη –σε βαθμό εγέρσεως υπόνοιας δολιότητας- εκτίμησης των εισηγητών του ΣτΕ ότι –δήθεν- το Μνημόνιο (ως αναπόσπαστο μέρος της Διεθνούς Δανειακής Σύμβασης) ΔΕΝ συνιστά ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ!
Από τα παραπάνω όμως προκύπτει και το εξής διαλεκτικό ερώτημα: Οι προσφεύγοντες ετόνισαν, ή πρόκειται να προβάλουν τα παραπάνω επιχειρήματά μας για την ιδιότητα της Διεθνούς Σύμβασης της επίδικης Δανειακής Σύμβασης? Το ξέχασαν ή δεν το ήξεραν? Ή το ξέχασαν επίτηδες? Δυστυχώς πιστεύω το τελευταίο.

Τέλος οι εισηγήτριες του ΣτΕ λένε στην εισήγησή τους:

«Για το ίδιο θέμα θα αναφέρουν ακόμη ότι "ούτε με τις διατάξεις του
ν. 3845/2010 αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών,
περιορίζουσες καθ' οιονδήποτε τρόπο την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας,
η ελληνική δε κυβέρνηση διατηρεί την κατ' άρθρο 82 του Συντάγματος
εξουσία της για τη χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας».
Εδώ θα παραθέσω μόνο δύο σειρές από την 2η παρ. της 1ης σελ. του Παραρτήματος IV του Μνημονίου (παρ.3 του άρθρου 1 του ν.3845/2010):
«Οι αρχές δεσμεύονται να διαβουλεύονται με την «Τρόικα» για την υιοθέτηση πολιτικών που δεν συνάδουν με αυτό το Μνημόνιο»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δηλ. για οτιδήποτε θέλει να αποφασίσει η «Ελληνική Βουλή» (ως εκφραστής της ελεύθερης βούλησης του λαού-άρθρο 1 Συντ.) με νόμο, θα πρέπει να έχει (η Βουλή) πρώτα την έγκριση της Τρόικας, η οποία διατηρεί κυριαρχικό και εξουσιαστικό δικαίωμα  VETO στις αποφάσεις της «Ελληνικής Βουλής»>
Ντροπή και Οργή. Οι πάντες όμως να ενθυμούνται: Όλες οι Χούντες έχουν ημερομηνία Λήξης!


Dr. Δημ. Αντωνίου PhD, FRCS, Phil(LevA)(Oxford)

ΟΔΗΓΟΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ - ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ! ! !

“Οι ωραίοι έχουν χρέη” και οι ωραίοι ως Ελληνες ακόμη περισσότερα. Πλέον μπήκε στη ζωή των νοικοκυριών και το περίφημο σπρέντ. Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους. Το χρέος μας σε χρυσάφι ξεπερνά σε ύψος τον Πύργο του Αϊφελ, αλλά η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας. Πέφτει, δεν πέφτει, πέφτει, δεν πέφτει!
“Χρωστάμε και της Μιχαλούς”, λέει η παροιμία. Ποια είναι όμως η σύγχρονη Μιχαλού; Πόσα χρωστάμε και που; Ποιοι είναι οι δανειστές μας; Τι δόση πληρώνουμε, τι σημαίνει χρεοκοπία, ποιες είναι οι επιπτώσεις σε καταθέσεις και αποταμιεύσεις, ποιός χάνει, ποιός κερδίζει; Απλές ερωτήσεις, δύσκολες απαντήσεις.
 
Τί είναι δημόσιο χρέος;
Όταν οι ανάγκες μιας χώρας δεν καλύπτονται από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) αυτή χώρα καταφεύγει στον δανεισμό. Το ποσό που χρωστάει  είναι το δημόσιο χρέος, το οποίο συνήθως εκφράζεται σε ποσοστό του ΑΕΠ.
Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά. Συνήθως το χρέος αυξάνεται πιο γρήγορα από το άθροισμα των ελλειμμάτων, γιατί πολλές φορές τα ελλείμματα δεν περιλαμβάνουν όλες τις δαπάνες. Οι πρόσφατες αναθεωρήσεις, «έστειλαν» το δημόσιο έλλειμμα της χώρας στο 12,7% του ΑΕΠ
Πόσα χρωστάμε ως χώρα; Πόσο χρεωμένος είναι κάθε πολίτης; Ως χώρα χρωστάμε κάτι παραπάνω από την αξία που έχει όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Σε χρυσάφι, χρωστάμε δύο φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ.


Πάρτε μολύβι, χαρτί και …κομπιουτεράκι:

326 δισ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010

+ 30 -40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος- απαιτείται μάλιστα «επικαιροποίηση» του ποσού αυτού)

+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο

+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς

+ 1,7 δισ. ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν

+1,3 δισ. κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή

+1,0 δισ. κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων

ΣΥΝΟΛΟ: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή 120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Αρα κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περί τα 30.000 ευρώ!

Στα 390 δις ευρώ πρέπει να προσθέσουμε και 450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων Επιπλέον, 280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες. Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα σύνολο της τάξης του 1,1τρις. ευρώ!


Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το πακέτο στήριξης των τραπεζών ύψους μέχρι 28 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» στο κεφάλαιο των τραπεζών, ενώ κάποιο άλλο μέρος αποτελείται από εγγυήσεις που θα αναγκασθεί να καλύψει το κράτος.
Τα ελλείμματα αφορούν τη διαφορά εσόδων – εξόδων (στα έξοδα δεν περιλαμβάνονται τα χρεολύσια) κάθε χρόνο. Ενώ κάθε νοικοκύρης προγραμματίζει τις δαπάνες του ανάλογα με τα έσοδα που εύλογα προσδοκά, στο Δημόσιο πρώτα θεσμοθετούμε παροχές και μετά αναζητούμε τους πόρους.
Εάν δηλαδή αθροίσουμε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου Χρέους σε όλο το φάσμα της Δημόσιας Οικονομικής Δραστηριότητας, τότε η πραγματική υποχρέωση του Κράτους αντιστοιχεί στο 400% του ΑΕΠ, ποσοστό συγκλονιστικό.
Λογιστικά, τώρα, ο υπολογισμός του Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο καταμέτρησής του, ανέρχεται τώρα στο 133,6% του ΑΕΠ.  Να θυμήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη το παρέδωσε στο 107% και η κυβέρνηση Καραμανλή στο 120%. Ωστόσο, αυτή η εικόνα είναι απλώς λογιστική. Το επί της ουσίας σύνολο των υποχρεώσεων του Δημοσίου ανέρχεται στο τετραπλάσιο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!
 
Πού χρωστάμε; Ποιοι είναι οι δανειστές μας;
Ο δανεισμός του κράτους γίνεται κυρίως μέσω των εκδόσεων κρατικών ομολόγων και μέσω του ΟΔΔΗΧ, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Εκδίδονται πενταετή, δεκαετή, ακόμα και 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.
Δανειστές μας είναι μεγαλοεπενδυτές που δρουν μέσω επενδυτικών οίκων ανά τον κόσμο, χρηματοοικονομικοί οίκοι και τράπεζες,  τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ενώ τα ομόλογα κρατών αγοράζονται επίσης και από άλλα κράτη. Πάντως,  οι περισσότερες αγορές ομολόγων γίνονται από το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, το γνωστό City. Με άλλα λόγια αυτοί οι Οικοι που μας υποβαθμίζουν, αυτοί και μας δανείζουν με το επιτόκιο στα ύψη.

Τί δόση πληρώνει το ελληνικό κράτος για την αποπληρωμή;
Ζούμε με δανεικά. Ακόμα και για να αγοραστεί ένα φωτοτυπικό μηχάνημα από μία δημόσια υπηρεσία, το κράτος πρέπει να δανειστεί.
Από τα 57 δισ. ευρώ φόρους που «θέλει» να εισπράξει το Δημόσιο – θεωρητικά –το 2010, τα 40 δισ. ευρώ και πλέον, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Τα υπόλοιπα, δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις.
Το ποσό που καταβάλλεται κάθε χρόνο για την αποπληρωμή των «δανεικών», είναι μεγαλύτερο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από όσες δαπάνες αναλογούν σε σημαντικά υπουργεία, όπως το Άμυνας, της Ανάπτυξης κ.λπ.
Η απότομη αύξηση του κινδύνου που συνοδεύει τον ελληνικό δανεισμό, δηλαδή της διαφοράς αποδόσεων 10ετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, το spread, διαφοροποιεί κάθε φορά το ποσό που πρέπει να αποπληρώσουμε για τον δανεισμό μας. Για παράδειγμα, η αύξηση του spread κατά 0,10%, μπορεί να απαιτήσει επιπλέον 10 δισ. ευρώ ετησίως.

Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα οι ελληνικές τράπεζες κερδοσκοπούσαν (carry trade) αγοράζοντας τους ομολογιακούς τίτλους που εξέδιδε το ελληνικό κράτος με 4,5% και καταθέτοντάς τους ακολούθως ως ενέχυρο δανείζονταν με 1% από την ΕΚΤ, ώστε να συνεχίσουν τις επενδύσεις αυτές καρπούμενες τη διαφορά.  Όμως, οι αγορές μακροχρόνιων τίτλων αποτελούν μεσομακροχρόνια επένδυση, ενώ ο δανεισμός των ίδιων των τραπεζών είναι βραχυχρόνιος. Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να αποπληρώσουν την ΕΚΤ, οι εγχώριες τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Κάμψη της ζήτησης ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους διάθεσής τους (επιτόκιο) στη διεθνή αγορά.

Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε το δημόσιο χρέος;
Όχι. Η αύξηση του κόστους του ελληνικού κρατικού δανεισμού, θεωρείται βέβαιη και θα έχει ανοδική συνέχεια γιατί η ελληνική οικονομία παραμένει στην ύφεση και έχει πέσει στην παγίδα του χρέους.
Δηλαδή, δανείζεται για να εξυπηρετήσει τα χρέη της τα οποία έχουν αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική, αφού δεν παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο μόνος δρόμος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι αυτός των ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα είναι να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου και να αναδιαρθρωθούν οι περιβόητοι και διαβόητοι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.
Εάν η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει το ελληνικό κράτος δεν επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ώστε να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, τότε η χώρα θα κινδυνεύει να βυθιστεί σε παρατεταμένη κρίση.

Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; Ποια χρωστά τα λιγότερα;
Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).
Πλεονάσματα παρουσίασαν το 2008 η Φινλανδία με 4,2%, η Δανία με 3,6%, το Λουξεμβούργο με 2,6%, η Σουηδία με 2,5%, η Βουλγαρία με 1,5%, η Ολλανδία με 1% και η Κύπρος με 0,9%.

Τι σημαίνει χρεοκοπία;
Χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών των υποχρεώσεων. Μια χώρα πληρώνει κεφάλαιο και τόκους από τα δάνεια που έχει πάρει έχοντας δυο βασικές πηγές: Τους φόρους και τον νέο δανεισμό.
Συνήθως όταν κάποιος δηλώνει παύση πληρωμών, παρεμβαίνει το ΔΝΤ και γίνεται κάποια ρύθμιση. Υποχρεούται να καταβάλει ένα μέρος για να μπορεί να μετέχει των διεθνών συναλλαγών. Αυτό όμως έχει και τις συνέπειές του, διότι το ΔΝΤ επιβάλλει τους όρους του και στην ουσία είναι αυτό που ασκεί την οικονομική πολιτική.
Ποιοι χάνουν:
α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.
β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατʼ αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.
Ομόλογα του ελληνικού κράτους έχουν: ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί και Έλληνες ιδιώτες και θεσμικοί. Όλοι αυτοί χάνουν. Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν οι ελληνικές τράπεζες. Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και από αλλού. Αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εικόνες κατάρρευσης.
Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί. Χωρίς τραπεζική ρευστότητα όμως η οικονομική δραστηριότητα της χώρας μειώνεται δραματικά. Άρα, μειώνονται τα έσοδα από φόρους. Χωρίς χρήματα από δάνεια ή από φόρους το κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές λειτουργίες.

Κινδυνεύουν καταθέσεις & μετοχές
Τυπικά οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι διασφαλισμένες. Ουσιαστικά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες αυτές δεν υπάρχουν.
Η αξία των μετοχών σε ένα τέτοιο περιβάλλον πέφτει δραματικά. Κάποιες εταιρείες βάζουν λουκέτο. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χρεοκοπία της Αργεντινής είναι χαρακτηριστικό. Το κόστος για την ευρωζώνη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να τείνουν χείρα βοηθείας. Χείρα βοηθείας βέβαια θα σημάνει και επίτροπο δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία,  Ελλαδα, Ουκρανία, Νικαράγουα.
Το κοινό σημείο των 5 χωρών της παραπάνω λίστας είναι το τεράστιο χρέος. Το κρίσιμο και για τις πέντε χώρες είναι να μπορέσουν να συνεχίσουν να δανείζονται, κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιατί οι πάντες «είναι στη γύρα» για να βρουν δανεικά, ακόμα και χώρες που δεν έχουν άμεσο και πιεστικό πρόβλημα (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ). Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι αγοράζουν τα ομόλογα (άρα δίνουν τα “δανεικά”) είναι κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι οι ίδιοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας!  Φαύλος κύκλος.
Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως -μεσοπρόθεσμα- την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Χρωστάμε και της Μιχαλούς
Συμπέρασμα, «χρωστάμε και της Μιχαλούς». Μια εκδοχή για την προέλευση της φράσης αναφέρει ότι στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλούς. Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια.  Είχε περιορισμένη πελατεία, στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού ξεφτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος αδυνατώντας να βρει χρήματα για να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και αν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, του απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς». Μπορεί η εκδοχή αυτή να είναι κατασκευασμένη, να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα,  το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα “παραμιλάμε” από τα χρέη!
Εικονογραφηση Γ.Α.
ΠΗΓΗ
Το είδα στα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ

2010 ΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ;

Εργασιακός μεσαίωνας

Διαβάζουμε στο protothema μία πρωτοφανή απόφαση της Τράπεζας Πειραιώς:

Μία πρωτόγνωρη για την εγχώρια αγορά εργασίας μέθοδο επιλέγει η διοίκηση του Μιχάλη Σάλλα στην Τράπεζα Πειραιώς προκειμένου να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή οικονομική κρίση, χωρίς να προβεί σε απολύσεις εργαζομένων της.

Όπως πληροφορείται το protothema gr. τα διευθυντικά στελέχη των κατά τόπους υποκαταστημάτων του ομίλου ενημέρωσαν τους υπαλλήλους ότι έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ένα πρόγραμμα “προσωρινής εθελουσίας εξόδου” για διάστημα τριών ετών, το οποίο μετά την λήξη τους θα τους επαναφέρει στην τράπεζα με το σύνολο των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους σε ισχύ.

Στην διάρκεια της παραμονής εκτός εργασίας, όσοι υπάλληλοι επιλέξουν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα θα έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, ενώ θα αμείβονται με το 40% των αποδοχών τους τον 1ο χρόνο, το 45% στον 2ο χρόνο και το 50% στο 3ο χρόνο.

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα είδος sabbatical (άδεια απουσίας) το οποίο χορηγείται σε περιπτώσεις εργαζομένων που λ.χ. θέλουν να καταρτιστούν περισσότερο, να εξειδικευθούν σε κάποιο τομέα κλπ.

Έως τώρα δεν υπάρχει κάποια αντίδραση από συνδικαλιστικούς φορείς, ωστόσο παράγοντες της τραπεζικής αγοράς σχολίαζαν ότι το συγκεκριμένο σύστημα ενδεχομένως να δίνει και μία λύση ανάγκης και για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, με προϋπόθεση, φυσικά, ότι η εξέλιξη δεν μπορεί να εκληφθεί ως άρση της μονιμότητας.

Αν αυτό δεν είναι δικτατορία, κατάληψη του κράτους, τότε τι είναι?
Παλαιότερα...



οι χώρες καταλαμβάνονταν με τακνς, τώρα σπέρνεται στους πολίτες ο τρόμος και ο πανικός.
Αλήθεια πως θα ζήσει ένας εργαζόμενος με 40% του μισθού του, δηλαδή με 300 και 400 ευρώ?
Και όλοι αυτοί είναι άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακά που μόχθησαν να τα αποκτήσουν και επένδυσαν τα όνειρά τους σε αυτή την τράπεζα δουλεύοντας ωράρια εξοντωτικά.
Εμείς οι Έλληνες φορολογούμενοι δεν κληθήκαμε τόσες φορές να πληρώσουμε από την τσέπη μας την περιβόητη στήριξη των τραπεζών με κρατικές επιχορηγήσεις?
Και πως είναι δυνατόν ο κ. Σάλλας να απομακρύνει εργαζομένους με αυτούς τους εξευτελιστικούς εργασιακούς όρους και από την άλλη να εμφανίζεται πριν από λίγο καιρό ως επίδοξος αγοραστής της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου?
Και βέβαια οι κύριοι συνδικαλιστές δεν αντιδρούν γιατί είναι κι αυτοί κύριο κομμάτι του συστήματος... Δεν θέλουν να αντιδράσουν γιατί φοβούνται ότι θα απολέσουν τα δικά τους αυτοκρατορικά προνόμια..
Αυτοί οι κύριοι με τους παχυλούς μισθούς που δεν εμφανίζονται ποτέ στις υπηρεσίες τους, δεν έχουν καμία σχέση με τους αγνούς αγωνιστές που έχυσαν αίμα για να έχουμε σήμερα το οκτάωρο, την αργία την Κυριακή κλπ.
Έχουν γνώσιν οι φύλακες ...
Μπορεί κάποιοι πολίτες να τρώνε το κουτόχορτο που τους σερβίρουν τα "προοδευτικά" παραπληροφοκάναλα, κάποιοι άλλοι όμως καταλαβαίνουν και κρίνουν...
Και είναι πολλοί αυτοί και γίνονται όλο και περισσότεροι...

Από: Udemand 
 
http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_9065.html#more

ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ.. ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ

Ο καθηγητής κ. Κώστας Λαπαβίτσας
«Όσο αυξάνεται η ανεργία και χειροτερεύουν οι τραπεζικές πιστώσεις, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τις επενδύσεις
Υπάρχει κίνδυνος να λιμνάσει η ελληνική οικονομία για χρόνια», δηλώνει ο καθηγητής οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Κώστας Λαπαβίτσας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελευθερία» και στον Αποστόλη Ζώη.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη.
Ποιοί οι λόγοι για τους οποίους οδηγούμαστε σε νέα μέτρα;
“Ο κυριότερος λόγος είναι ότι ναυάγησε η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου. Η λιτότητα έφερε βαθειά ύφεση, δηλαδή μείωση του ΑΕΠ κατά 4.5% το τελευταίο τρίμηνο, ανεργία 12.2% τον Αύγουστο με παράλληλη συρρίκνωση της απασχόλησης, σημαντική πτώση των εξαγωγών τον Σεπτέμβριο, αδυναμία της κατανάλωσης, αδυναμία των επενδύσεων, υποχώρηση των πιστώσεων, αλλά και πληθωρισμό στο 5.2%. Οι εκτιμήσεις των ειδικών του Μνημονίου αποδεικνύονται τελείως λανθασμένες.

Η κυβέρνηση δεν μπόρεσε καν να πετύχει το στόχο μείωσης του ελλείμματος. Τα έσοδα υπολείπονται, πρώτον, λόγω της ύφεσης που έχει περιορίσει την αποδοτικότητα των έμμεσων φόρων και, δεύτερον, λόγω της υποτονικής λειτουργίας του φοροσυλλεκτικού μηχανισμού, ο οποίος αντιδρά στις μισθολογικές περικοπές, αλλά και στο διασυρμό που έχει υποστεί. Η αναθεώρηση των στοιχείων από τη Γιούροστατ έφερε το έλλειμμα στο 9.4% για το 2010, τελείως πέρα από τις προβλέψεις του Μνημονίου.

Παρά την αποτυχία της η κυβέρνηση επιμένει ότι θα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Αυτό σημαίνει περαιτέρω περικοπές, ύψους περίπου 4 δις ευρώ, που θα προστεθούν στην καταιγίδα των φόρων που ήδη προβλέπονται από το Μνημόνιο για το 2011. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να πειράξει μισθούς και συντάξεις. Αμφιβάλλω πολύ ότι θα κρατήσει το λόγο της.

Αλλά ακόμη κι αν το κάνει, τα αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Θα μειωθεί η δημόσια κατανάλωση και οι επενδύσεις, η ύφεση θα γίνει βαθύτερη και η ανεργία θα μεγαλώσει. Τα σχολεία, οι δρόμοι και κυρίως τα νοσοκομεία για τα οποία προβλέπονται τεράστιες περικοπές, θα εμφανίσουν τραγική εικόνα. Πρόκειται για πορεία διάλυσης του οικονομικού και κοινωνικού ιστού. Παράλληλα το άχθος του δημόσιου χρέους θα γίνεται σταδιακά μεγαλύτερο, χωρίς η Ελλάδα να αποκτά τη δυνατότητα αυτοδύναμης αποπληρωμής. Ήδη, μετά την αναθεώρηση, το χρέος πιθανώς να ξεπεράσει το 140% του ΑΕΠ για το 2010. Η χώρα φαίνεται να μπαίνει σε τροχιά αυτοκτονίας”.

Γιατί δεν έρχεται η ανάπτυξη στη χώρα μας;
“Το πρόβλημα της ανάπτυξης έχει να κάνει με την πτώση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, η οποία οφείλεται στο μακροχρόνιο πάγωμα των μισθών στις χώρες του κέντρου της Ευρωζώνης και κυρίως στη Γερμανία. Την προηγούμενη δεκαετία η πτώση της ανταγωνιστικότητας δεν έγινε άμεσα αισθητή λόγω του φθηνού δανεισμού από το εξωτερικό, αλλά και της γιγάντωσης των εγχώριων τραπεζών. Φτιάχτηκε μια πλασματική εικόνα ευημερίας στηριγμένης στην υψηλή κατανάλωση. Η κρίση του 2007-9 αποκάλυψε όμως την πραγματική αδυναμία του ελληνικού κεφαλαίου.

Για να υπάρξει ανάπτυξη χρειάζεται να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Η βελτίωσή της εξαρτάται από το πως θα κινηθούν οι μισθοί αλλά και η παραγωγικότητα της εργασίας. Δυστυχώς το Μνημόνιο έχει επιβάλλει πολιτική που είναι βαθειά προβληματική στα θέματα αυτά και δεν ευνοεί την ανάπτυξη.

Από τη μιά, επιφέρει μείωση μισθών. Προσπαθεί δηλαδή να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα με τον βαρβαρότερο τρόπο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι λιτότητα έχει επιβάλλει και η υπόλοιπη Ευρωζώνη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Άρα και οι ευρωπαϊκοί μισθοί πιέζονται προς τα κάτω. Δεν υπάρχει λοιπόν προοπτική ουσιαστικής βελτίωσης της ελληνικής θέσης, παρά το τεράστιο κόστος για τους εργαζόμενους.

Από την άλλη, επιχειρεί να βελτιώσει την παραγωγικότητα μέσω της απελευθέρωσης των αγορών και της συρρίκνωσης του κράτους. Πρόκειται για τις πλέον συντηρητικές ιδέες στην οικονομική θεωρία, οι οποίες έχουν δυστυχώς επανακάμψει πρόσφατα. Ακούγεται όλο και πιο έντονα η άποψη ότι για να βγουν οι οικονομίες από την κρίση θα πρέπει να συρρικνωθεί το δημόσιο, ανοίγοντας το δρόμο για τη μεγέθυνση του ιδιωτικού τομέα.

Πρωταγωνιστής είναι ο Αλμπέρτο Αλεσίνα, καθηγητής του Χάρβαρντ, γνωστός για τις νεοφιλελεύθερες αναλύσεις του. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ έχει τηρήσει κριτική στάση απέναντι στις θέσεις του Αλεσίνα. Η ΕΕ είναι πολύ πιο σκληρή από το ΔΝΤ στο θέμα αυτό και πιέζει αφόρητα την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση ήδη προχωρεί σε τέτοια μέτρα με τις περικοπές δαπανών, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και τις εξαγγελίες για τις ΔΕΚΟ.
Πρόκειται για τραγική επιλογή που δεν πρόκειται να φέρει ανάπτυξη. Απεναντίας, η απότομη σμίκρυνση του κράτους και το ξαφνικό άνοιγμα των μεταφορών, των φαρμακείων, κλπ, πιθανόν να συμπαρασύρει προς τα κάτω και τον ιδιωτικό τομέα. Πλήθος ιδιωτικών επιχειρήσεων στηρίζονται στην κρατική ζήτηση και θα χτυπηθούν αν αυτή μειωθεί. Το ξαφνικό άνοιγμα των επαγγελμάτων μέσα σε συνθήκες ύφεσης θα μεγαλώσει την ανασφάλεια. Όσο αυξάνεται η ανεργία και χειροτερεύουν οι τραπεζικές πιστώσεις, τόσο χειρότερα θα γίνονται τα πράγματα για τις επενδύσεις. Υπάρχει κίνδυνος να λιμνάσει η ελληνική οικονομία για χρόνια”.

Δεν θα έχουμε όμως αναπτυξιακά οφέλη από τη συμμετοχή μας στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ και στην Ευρωζώνη;
“Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωζώνη είναι σφάλμα ιστορικών διαστάσεων που τη συνθλίβει. Η Ευρωζώνη παρουσιάστηκε ως απάνεμο λιμάνι και πεδίο σύγκλισης με τον πλούσιο βορρά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μηχανισμό δημιουργίας πλεονασμάτων για το κέντρο – ιδίως για την Γερμανία – και ελλειμμάτων για την περιφέρεια.

Η Ελλάδα υποφέρει από την πολύ υψηλή ισοτιμία με την οποία μπήκε στο σύστημα. Πιέζεται ακόμη από την απώλεια νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής, από τα δεσμά του Συμφώνου Σταθερότητας και από τις δομικές πιέσεις στην αγορά εργασίας. Δεν αποφεύχθηκαν οι βαθύτατες κρίσεις, ενώ η ΕΕ μας δάνεισε με εξαιρετικά επαχθείς όρους και μόνον όταν υπήρξε μεγάλος κίνδυνος για τις τράπεζες του κέντρου από μια πιθανή ελληνική χρεοκοπία.

Όλες οι αλλαγές που έχουν λάβει χώρα στην Ευρωζώνη από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά είναι σε ακόμη πιο συντηρητική κατεύθυνση. Το αποκορύφωμα ήταν η τελευταία πρόταση της κ. Μέρκελ για μόνιμο μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων όπου μέρους του κόστους θα επωμίζονται και οι ιδιωτικές τράπεζες. Δε μπορεί κανείς βεβαίως να της προσάψει το ότι θέλει να αναγκάσει και τους άφρονες δανειστές και κερδοσκόπους να σηκώσουν μέρος του κόστους.

Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι η θεσμοθέτηση μόνιμης διαφοράς ανάμεσα στα επιτόκια δανεισμού των χωρών του κέντρου και της περιφέρειας. Η χώρα μας δηλαδή θα δανείζεται με σαφώς υψηλότερο επιτόκιο από τις χώρες του κέντρου. Άρα δεν θα απομείνει απολύτως κανένας θετικός λόγος για να συνεχίσει να ανήκει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη. Είναι άμεση ανάγκη να επανεξετάσει η ελληνική κοινωνία τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη, αν θέλει να αντιμετωπίσει την κρίση και να μπειι σε τροχια ανάπτυξης”.

Μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους, αν είναι έτσι τα πράγματα;
“Θέλω καταρχήν να τονίσω ότι το χρέος είναι άμεσα συνδεμένο με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Όσο έπεφτε η ανταγωνιστικότητα, τόσο μεγάλωνε το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών με το εξωτερικό. Άρα έπρεπε η χώρα να δανείζεται από τις τράπεζες του κέντρου για να καλύπτει το εξωτερικό της έλλειμμα. Παράλληλα γιγαντώθηκαν και οι ελληνικές τράπεζες που δάνειζαν για κατανάλωση και άλλα. Ο μεγάλος όγκος του δανεισμού στην χώρα μας είναι ιδιωτικός και όχι δημόσιος. Το ίδιο συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας. Στη ρίζα του περιφερειακού χρέους βρίσκεται το ευρώ.

Το χρέος που έχει πλέον συσσωρεύσει η Ελλάδα αποκλείεται να αποπληρωθεί αυτοδύναμα, ότι κι αν λέει ο κ. Παπανδρέου. Δεν είναι δυνατόν μια χώρα με ποσοστά χρέους που θα φτάσουν ίσως στο 170%-180% του ΑΕΠ στο άμεσο μέλλον, και με τις προοπτικές ανάπτυξης που έχει επιβάλλει η Ευρωζώνη, να επιστρέψει στις διεθνείς αγορές. Το πρώτο βήμα για την ουσιαστική αντιμετώπιση του χρέους θα πρέπει λοιπόν να είναι η ευθεία παραγραφή του.

Εμμέσως πλην σαφώς και η ίδια η κυβέρνηση το αποδέχεται, δεδομένου ότι συχνά αναφέρεται στην αναδιάρθρωση. Η αναδιάρθρωση όμως του χρέους δεν αποτελεί πανάκεια από μόνη της. Εξαρτάται από το πως θα γίνει και κυρίως από το αν θα υπάρξει πρωτοβουλία από πλευράς του δανειζόμενου, με διαφάνεια και συμμετοχή των λαϊκών στρωμάτων.

Η επιμήκυνση την οποία συζητάει η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ένα ακόμη παράδειγμα εσφαλμένης πολιτικής που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των τραπεζών και όχι της κοινωνίας. Δεν θα ελαττώσει ουσιαστικά το βάρος του χρέους, ενώ θα επιτρέψει σε διάφορους τραπεζικούς μεσολαβητές να πραγματοποιήσουν μεγάλα κέρδη. Υπάρχει ακόμη κίνδυνος να μεταβάλλει το νομικό καθεστώς του χρέους, που έχει συναφθεί υπό το ελληνικό δίκαιο κατά 90%. Αν το χρέος τεθεί υπό το αγγλικό ή το αμερικανικό δίκαιο, κερδισμένοι θα βρεθούν οι δανειστές διότι το νομικό πλαίσιο θα μεροληπτεί υπέρ αυτών. Κάτι τέτοιο θα κάνει μια μελλοντική παραγραφή του χρέους πολύ πιο δύσκολη”.

Τι πρέπει τότε να γίνει για να αντιμετωπιστεί το χρέος;
“Νομίζω ότι θα χρειαστεί, πρώτον, η χώρα να προχωρήσει σε μονομερή παύση πληρωμών ώστε να αναλάβει η ίδια την πρωτοβουλία των κινήσεων. Θα πρέπει κατόπιν να υπάρξει πλήρης διαφάνεια, δηλαδή να ανοίξουν τα αρχεία τους το Υπουργείο Οικονομικών και η Τράπεζα της Ελλάδας ώστε να δει η κοινωνία τι πραγματικά συμβαίνει με το χρέος. Ποιό μέρος είναι απεχθές, ποιό παράνομο, ποιό παράτυπο; Ποιός έχει ευθύνες για θέματα όπως οι άκρως προβληματικές σχέσεις του δημοσίου με τράπεζες όπως η Γκόλντμαν Σακς τη δεκαετία που μας πέρασε; Θα πρέπει οι εργατικές οργανώσεις και η κοινωνία των πολιτών να λάβουν άμεση γνώση για να δούμε γρήγορα τι δεν πρόκειται να αποπληρωθεί.

Σε αυτή τη βάση, θα πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει σε συνολική αναδιαπραγμάτευση, υπό την ελληνική νομοθεσία, με την προοπτική να υπάρξει ουσιαστικό ‘κούρεμα’ των τραπεζών που κατέχουν το μεγάλο μέρος του χρέους. Αν κρίνουμε από την πρόσφατη εμπειρία άλλων χωρών, το ‘κούρεμα΄ δύσκολα θα είναι μικρότερο του 50%-60%. Θα εξαρτηθεί βέβαια από το τι θα δείξουν τα βιβλία, αλλά η επιδίωξη θα πρέπει να είναι η ταχύτερη δυνατόν συμφωνία με τις τράπεζες-δανειστές.

Να τονίσω ότι όσο περισσότερο καθυστερεί η Ελλάδα, τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται το πρόβλημα. Αφενός, ο όγκος του χρέους θα μπαίνει σταδιακά κάτω από ξένη νομοθεσία δεδομένου ότι η χώρα θα συνεχίσει να παίρνει τα καταστροφικά δάνεια του Μνημονίου τα οποία προφανώς δεν εμπίπτουν στο ελληνικό δίκαιο. Αφετέρου, οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες θα βελτιώνουν σταδιακά τη θέση τους και άρα θα γίνουν πολύ σκληρότεροι διαπραγματευτές.

Η μονομερής παύση πληρωμών θα κάνει βέβαια την πρόσβαση στις διεθνείς αγορές πολύ δύσκολη. Να θυμίσω όμως ότι η Ελλάδα είναι ήδη αποκλεισμένη από τις αγορές και δεν υπάρχει ρεαλιστική προοπτική αυτοδύναμης επιστροφής, παρά τις μονίμως αισιόδοξες διαβεβαιώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου. Η χώρα θα μπορέσει να επιστρέψει αυτοδύναμα μόνο όταν τακτοποιήσει τα του οίκου της. Αυτό σημαίνει ουσιαστική παραγραφή του χρέους, πράγμα που μεσοπρόθεσμα θα το δεχτούν οι αγορές γιατί η μνήμη τους είναι βραχεία.

Και επειδή πολλά λέγονται για τις καταστροφικές συνέπειες της πάυσης πληρωμών ως προς τη διεθνή θέση της Ελλάδας, να πω ότι η Αργεντινή, παρότι ‘κούρεψε’ τους πιστωτές της βαθειά και μονομερώς, έγινε μέλος του G20”.
Η παραγραφή του χρέους και το ‘κούρεμα’ των τραπεζών δεν θα δημιουργήσει προβλήματα όσον αφορά τη συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη;

“Το θέμα της συμμετοχής μας στην Ευρωζώνη θα τεθεί ευθέως. Όπως ήδη ανέφερα, το ευρώ βρίσκεται στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βάλει την οικονομία της σε πιο παραγωγική βάση αν δεν βγει από την Ευρωζώνη. Μια τέτοια κίνηση ενέχει βέβαια κινδύνους, δημιουργεί όμως προοπτικές ανάπτυξης και βαθειάς κοινωνικής αλλαγής.

Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα πρέπει να γίνει χωρίς προηγούμενη ανακοίνωση ώστε να αποφευχθεί κατα το δυνατόν η διαρροή κεφαλαίου στο εξωτερικό. Θα πρέπει ακόμη να κλείσουν οι τράπεζες για σύντομο χρονικό διάστημα ώστε να μην υπάρξει πανικός των καταθετών. Η επιστροφή στη δραχμή, αλλά και η παραγραφή του χρέους, θα δημιουργήσει βεβαίως προβλήματα στις τράπεζες που θα πρέπει αμέσως να τεθούν υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία ώστε να προστατευτούν οι καταθέσεις. Ο δημόσιος έλεγχος θα επιτρέψει όμως στις τράπεζες να αρχίσουν ξανά να χρηματοδοτούν τον παραγωγικό τομέα που τώρα ασφυκτιά. Θα μπουν έτσι οι βάσεις για τη συνολική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού.

Η αλλαγή του νομίσματος θα φέρει σοκ στην αγορά και για ένα διάστημα θα υπάρξουν παράλληλες τιμές σε ευρώ και σε δραχμές. Θα υπάρξει επίσης υποτίμηση και άρα τόνωση των εξαγωγών που είναι απολύτως απαραίτητη. Θα ανέβουν όμως και οι τιμές των εισαγομένων, ιδίως του πετρελαίου, άρα θα χρειαστεί κρατική παρέμβαση για την εγγύηση της λειτουργίας μεγάλου φάσματος επιχειρήσεων. Θα χρειαστεί επίσης κρατική παρέμβαση για τη στήριξη του λαϊκού εισοδήματος, πράγμα που σημαίνει αναδιανομή μέσω φορολογίας και μισθολογικής πολιτικής.

Όσο για τα δημόσια ελλείμματα, η εμπειρία δείχνει ότι εξαλείφονται σε σύντομο χρονικό διάστημα εφόσον η χώρα μπει σε διαδικασία ανάκαμψης. Για ένα διάστημα μετά την έξοδο από το ευρώ θα μπορεί εξάλλου το κράτος να καλύπτει τις ανάγκες του με την έκδοση νομίσματος. Μεσοπρόθεσμα θα πρέπει βεβαίως να υπάρξει δραστική αλλαγή του φορολογικού συστήματος ώστε να συμπεριλάβει τους πλούσιους και το κεφάλαιο. Είναι προφανές, τέλος, ότι απαιτείται εκ βάθρων αναδιάρθρωση του κράτους, κάθαρση, διαφάνεια και δημοκρατικός έλεγχος από τα κάτω.

Τα μέτρα αυτά δεν είναι καθόλου ακραία, αν αναλογιστούμε το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί η Ελλάδα. Η τωρινή πολιτική επιβάλλει τρομακτικό κόστος, ενώ παράλληλα οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία. Η ιθύνουσα τάξη της Ελλάδας μοιάζει παραλυμένη και τρομοκρατημένη από το μέγεθος του προβλήματος. Τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να πάρουν την πρωτοβουλία εξόδου από την κρίση αποδεχόμενα και το αναπόφευκτο κόστος.

Η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ μπορούν να βάλουν τη χώρα σε άλλη τροχιά ανάπτυξης, αλλάζοντας παράλληλα την κοινωνική ισορροπία υπέρ της εργασίας και κατά του κεφαλαίου. Το ιστορικό λάθος της εισόδου στην Ευρωζώνη μπορεί να διορθωθεί από την εργατική τάξη, δημιουργώντας πολύ καλύτερες συνθήκες για την κοινωνική εξέλιξη προς όφελος των πολλών”.

Που οδηγείται τελικά η Ευρώπη; Έχει μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση;
“Η Ευρώπη σταδιακά μεταλλάσσεται σε δευτερεύοντα παράγοντα του παγκοσμίου συστήματος. Πρόκειται για γιγαντιαία αποτυχία του κυρίαρχου νεοφιλελευθερισμού στην ήπειρο, αλλά και για μια ακόμη αποτυχία της Γερμανίας, η οποία και πάλι φαίνεται ότι δεν κατέχει το μυστικό της αυτοκρατορίας. Η Ευρωζώνη είναι απολύτως μη βιώσιμη με τη σημερινή μορφή της. Όλα δείχνουν επίσης ότι δεν επιδέχεται μεταρρύθμιση, ούτε υπέρ των πολλών, ούτε υπέρ των φτωχότερων.

Οι περιφερειακές χώρες αντιμετωπίζουν την προοπτική μόνιμης λιτότητας, η οποία θα συνεχίσει να αποφέρει καθαρά οφέλη στη Γερμανία. Το μέλλον τους περιλαμβάνει υψηλή ανεργία, χαμηλή ανάπτυξη, μείωση των εισοδημάτων και κοινωνική σκληρότητα.
Δεδομένου ότι η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, ακόμη και η Ιταλία, αντιμετωπίζουν τεράστιο όγκο χρέους, στην πράξη θα βρεθούν αντιμέτωπες με την παύση πληρωμών. Οι κίνδυνοι για τις τράπεζες του κέντρου είναι θανάσιμοι, καθώς τα ποσά είναι πολύ μεγάλα. Ήδη η Ιρλανδία αναγκάζεται να ακολουθήσει τα βήματα της Ελλάδας και να αποδεχτεί πρόγραμμα ΔΝΤ-ΕΕ.

Είναι πιθανόν, ως εκ τούτου, να αλλάξει άρδην η μορφή της Ευρωζώνης στο άμεσο μέλλον. Οι πιέσεις στην περιφέρεια μπορεί να δημιουργήσουν ρήγμα στο κοινό νόμισμα, ωθώντας τη Γερμανία στην εισαγωγή ενός ευρώ για το κέντρο και ενός για την περιφέρεια. Μπορεί ακόμη και να υπάρξει διάλυση της Ευρωζώνης με διατήρηση μόνο του σκληρού πυρήνα της και έξοδο των περιφερειακών χωρών.

Θα ήταν σφάλμα να θρηνήσει κανείς το τέλος της Ευρωζώνης, ή να το θεωρήσει τέλος της αλληλεγγύης των ευρωπαϊκών λαών. Οι νομισματικές ενώσεις είναι οικονομικοί μηχανισμοί με περιορισμένο χρόνο ζωής. Η Ευρωζώνη αποδείχτηκε ένα εκμεταλλευτικό και αντιφατικό κατασκεύασμα που δημιούργησε τεράστια προβλήματα, χωρίς προφανή οφέλη για τις περιφερειακές χώρες, πόσο μάλλον για τα εργατικά στρώματα της Ευρώπης. Το πραγματικό ζητούμενο είναι να γίνει η έξοδος με όρους που θα φέρουν αλλαγή υπέρ της εργασίας, άρα κοινωνική πρόοδο και ανάπτυξη. Η διαδικασία εξόδου θα ανοίξει επίσης πεδίο για ουσιαστική αλληλεγγύη ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς. Τα σημάδια δείχνουν ότι αυτό έχει αρχίσει πλέον να γίνεται αντιληπτό στη χώρα μας”.

Πηγή: listonplace
Το είδα στο http://thalamofilakas.blogspot.com/2010/11/blog-post_7869.html#more
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters