Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Μέγας Αλέξανδρος: Ήταν και άριστος οικονομολόγος – Δείτε πως πλήρωνε το Στρατό του

Μέγας Αλέξανδρος: Ήταν και άριστος οικονομολόγος – Δείτε πως πλήρωνε το Στρατό του
Μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να έγινε παγκοσμίως γνωστός με την ιδιότητα του ικανού στρατηλάτη, αλλά ήταν εξίσου δεινός οικονομολόγος, με …μάστερ στα οικονομικά του πολέμου, τα οποία δεν προσφέρονταν για αδύναμους «λύτες».
Μέχρι το 331 π.Χ., οι κυριότερες δαπάνες του Αλέξανδρου αφορούσαν -μεταξύ άλλων- τα εξής: μισθοδοσία στρατού, συντήρηση εξοπλισμού-πολιορκητικών μηχανών, δημιουργία στόλου, επισιτισμό, μεταφορές και υγειονομική περίθαλψη. Η σημαντικότερη άμεση πολεμική δαπάνη ήταν η μισθοδοσία, το ύψος της οποίας οριζόταν με στρατιωτικό μισθολόγιο: ο στρατός αποτελείτο καταρχήν από Μακεδόνες, οι οποίοι υπηρετούσαν υπέρ πατρίδος, από συμμάχους των ελληνικών πόλεων (εταίρους) και επαγγελματίες μισθοφόρους.

Αν και οι πληροφορίες των ιστορικών πηγών δεν συμφωνούν στο ύψος του μισθού, οι κατά προσέγγιση υπολογισμοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, στην αρχή της εκστρατείας, το ύψος του μισθού του απλού στρατιώτη ανερχόταν (μέσο όρο) σε 1-2 δραχμές ημερησίως.
«Οι δεκαδάρχες ή δεκανείς ελάμβαναν μηνιαίο μισθό 40 δραχμών. Ο μισθός του διμοιρίτη ήταν διπλάσιος και εκείνος των ιππέων διπλάσιος των πεζών. Κατά τον Διόδωρο οι ιππείς λάμβαναν 300 δραχμές μηνιαίως και οι Μακεδόνες φαλαγγίτες 100 δραχμές, ενώ για τους επαγγελματίες μισθοφόρους υπήρχαν και επιπλέον οικονομικά κίνητρα» σημειώνει ο κ. Κωστόπουλος.

Τα συνολικά μεγέθη ήταν δυσθεώρητα: αρκεί ν’ αναλογισθεί κάποιος ότι το 334 π.Χ. πέρασε το Ελλήσποντο στρατιωτική δύναμη άνω των 35.000 ανδρών, στην οποία πρέπει να προστεθούν 10.000 άνδρες του Παρμενίωνα (που προηγήθηκαν το 336 π.Χ) κι ο στρατός που διατήρησε ο Αλέξανδρος στη Μακεδονία (12.000). Η ετήσια μισθολογική δαπάνη υπολογίζεται ότι ανήλθε σε 4.000-5.000 τάλαντα στο πρώτο έτος της εκστρατείας.

Τα επόμενα έτη δε, αυξήθηκε περαιτέρω, σε περίπου 7000 τάλαντα -χωρίς να συνυπολογίζεται ο στόλος- επειδή ο Αλέξανδρος ενίσχυσε τον στρατό του με μισθοφόρους από τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, ενώ έπρεπε να εγκαθιστά φρουρές σε περιοχές που κατελάμβανε.

Μετά την κατάληψη Σούσων και Περσέπολης και την απόκτηση του Θησαυρού του Δαρείου, οι δαπάνες για μισθοδοσία του στρατού εκτινάχθηκαν: για την εκστρατεία στην Ινδική ο Αλέξανδρος οργάνωσε στρατό 140.000 ανδρών, ενώ κατασκεύασε στόλο τουλάχιστον 150 πλοίων, που έφεραν 3000-5000 άνδρες.

Πέραν της μισθοδοσίας, μεγάλες ήταν οι δαπάνες συντήρησης και ανανέωσης πολεμικού υλικού. Ο στρατός του Αλέξανδρου ήταν για την εποχή του μια τεχνολογικά προηγμένη πολεμική μηχανή. Τον στρατό ακολουθούσαν μηχανικοί, οι οποίοι κατασκεύαζαν και συντηρούσαν διάφορες πολεμικές μηχανές και το προσωπικό του πολιορκητικού όρχου, που χειρίζονταν τους «πετροβόλους», τους «ξυλοσυνθέτους πύργους» ή «προβόλους», τις γνωστές «ελεπόλεις», τους κριούς, τις χελώνες και τα κάτοπτρα.

Επίσης, δίπλα στον στρατό πορεύονταν άλλοι τεχνικοί, όπως γεφυροποιοί και κατασκευαστές σκηνών και κλινών. Μεγάλες δαπάνες απαιτούσε και ο εφοδιασμός, επισιτισμός και μεταφορά, όχι μόνον του στρατού αλλά και των γυναικόπαιδων των οικογενειών των στρατιωτών, προς εξυπηρέτηση των οποίων λειτουργούσε οργανωμένο σώμα μεταφορών και εφοδιασμού.

Συστηματικά οργανωμένη -και για αυτό δαπανηρή- ήταν και η υγειονομική υπηρεσία του Αλέξανδρου, που περιλάμβανε γιατρούς, βοτανολόγους, φαρμακοποιούς και νοσοκόμους, οι οποίοι ακολουθούσαν την εκστρατεία. Ο Διόδωρος αναφέρει ότι για την εκστρατεία στην Ινδική ο Αλέξανδρος διέθεσε για φάρμακα 100 τάλαντα.

Επίσης, ο Αλέξανδρος δαπανούσε σημαντικά ποσά για αποζημιώσεις στους γονείς και τις οικογένειες των πεσόντων, στις οποίες χορηγούσε βασιλικά κτήματα και φορολογικές απαλλαγές, ενώ ο Ιουστίνος αναφέρει ότι στα ορφανά των πεσόντων συνέχιζε να χορηγεί το μισθό του πατέρα…

Ο πόλεμος δεν απαιτούσε, όμως, μόνο μισθούς, εξοπλισμό και ανεφοδιασμό, ούτε μόνο αποζημιώσεις. Απαιτούσε, κατά τον Αλέξανδρο, γιορτές και πανηγύρεις για την τόνωση του ηθικού του στρατού -και για αυτές, οι δαπάνες ήταν μεγάλες.

Επίσης, οι πολεμικοί προϋπολογισμοί κάλυπταν δαπάνες για μάγειρες, τραπεζοκόμους και σιτοποιούς, ακόμη και για άγνωστες σήμερα ιδιότητες, όπως οι …στρωματοφύλακες ή κατευναστές, οι οποίοι φύλαγαν τον Αλέξανδρο και τους στρατηγούς κατά τον ύπνο.

Δαπανηρότατα ήταν τα βασιλικά γεύματα, για τα οποία ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος δαπανούσε 600 τάλαντα ετησίως. Επίσης, ιδιαίτερα γενναιόδωρος ήταν ο Αλέξανδρος στις αμοιβές όσων διακρίνονταν ιδιαιτέρως στις μάχες και τις πολιορκίες: κατά τον Διόδωρο, μετά τις νίκες της Ισσού και των Γαυγαμήλων έγιναν δωρεές 3.000 ταλάντων, ενώ για την άλωση των Εκβατάνων, εκτός από τα κοσμήματα διανεμήθηκαν 13.000 τάλαντα.

Μεγάλες ήταν ακόμη οι χορηγίες προς τους παλιννοστούντες. Κατά τον Αρριανό, στους Έλληνες συμμάχους που θέλησαν να παλιννοστήσουν επιχορηγήθηκαν με 2000 τάλαντα για μισθούς/έξοδα επιστροφής, ενώ όσοι έστερξαν να παραμείνουν έλαβαν τρία τάλαντα έκαστος.

Εξίσου γενναιόδωρος ήταν ο Αλέξανδρος στους παλαίμαχους. Κατά τον Αρριανό, στους Μακεδόνες που λόγω γήρατος ή πάθησης γίνονταν ανίκανοι για πόλεμο, χορηγείτο εκτός από τους μισθούς και ένα τάλαντο, καθώς και τα έξοδα της παλιννόστησης.

Από πού προέρχονταν όμως τα έσοδα για την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών; Κατά την έναρξη της εκστρατείας, κυρίως από τον βασιλικό θησαυρό του Φιλίππου, ενώ σημαντική πηγή εσόδων ήταν τα μεταλλεία της Μακεδονίας, που παρείχαν χρυσό και άργυρο για την κοπή νομισμάτων. Επιπρόσθετα, τα τελωνεία παρείχαν έσοδα από τους δασμούς, στους οποίους προσθέτονταν οι φόροι από τις βασιλικές γαίες.

Σημαντικότερη, όμως, πηγή εσόδων ήταν ο δανεισμός. Κατά τον Πλούταρχο, στα πρώτα έτη της εκστρατείας ο Αλέξανδρος δανείσθηκε βραχυπρόθεσμα 1.460 τάλαντα. Η δαπάνη των επαγγελματιών μισθοφόρων βάρυνε αποκλειστικά τον βασιλικό θησαυρό, ενώ η δαπάνη του στρατού των Μακεδόνων καλύπτονταν εν μέρει από χορηγίες των ευγενών, τις λεγόμενες λειτουργίες, και εν μέρει από το βασιλικό θησαυρό.

Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες του στόλου, ο Αλέξανδρος τις αντιμετώπισε με το θεσμό της τριηραρχίας, κατά τον οποίο ορισμένες πόλεις αναλάμβαναν να συνεισφέρουν ένα αριθμό τριήρεων με τη δαπάνη για το πλήρωμα.

Σε ότι αφορά την φορολογία, ο Αλέξανδρος δεν επέβαλε φόρους σε βάρος των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας, τις οποίες κήρυξε «ασυδότους», επειδή η εκστρατεία του είχε ως σκοπό να τις απαλλάξει από τον φόρο υποτέλειας στον Δαρείο.
Πηγή...

O θάνατος στην Αρχαία Ελλάδα: Στα Ηλύσια πεδία πήγαιναν οι άξιοι, στον Άδη όσοι δεν αξιοποίησαν τη ζωή και στα Τάρταρα οι εγκληματίες

O θάνατος στην Αρχαία Ελλάδα: Στα Ηλύσια πεδία πήγαιναν οι άξιοι, στον Άδη όσοι δεν αξιοποίησαν τη ζωή και στα Τάρταρα οι εγκληματίες
Οι αρχαίοι Αθηναίοι, σύμφωνα με τους νόμους τους Σόλωνα, ήταν υποχρεωμένοι να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους και ακόμα να φροντίζουν τα της ταφή τους. Όποιος πολίτης παρέβαινε αυτά τα καθήκοντα, πλήρωνε πρόστιμο και έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, δηλαδή εθεωρείτο «άτιμος», ή και τον εξόριζαν από την πόλη.
Αθηναίοι και Έλληνες, στην αρχαιότητα, πίστευαν πως οι θεοί προσφέρουν απλόχερα τα αγαθά στους θνητούς και αυτοί, σεβόμενοι τους αθάνατους ευεργέτες, οφείλουν να τα απολαύσουν μέχρι τελευταίας ευκαιρίας. Διαφορετικά, θα προσβάλλουν τους γενναιόδωρους θεούς.

Σύμφωνα με τις ιδέες αυτές, λοιπόν, εκτιμούν, αγαπούν και απολαμβάνουν την επίγεια ζωή. Αντιμετωπίζουν τον θάνατο με δέος, φόβο και θλίψη, συνεπώς φοβούνται τον νεκρό, που θεωρούν «μιασμένο» (μολυσμένο). Ο θάνατος ήταν η συντέλεια, καθώς ελάχιστοι πίστευαν στην αθανασία της ψυχής και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο Όμηρος διαχωρίζει την ψυχή (από το ρήμα ψύχω > πνέω – αναπνέω) σε κυρίως ψυχή ( ζωή -ανάσα – πνοή) και σε θυμό που είναι η ψυχή μας ως φορέας ψυχικών και πνευματικών ιδιοτήτων.

Κατά τον Όμηρο, το σώμα είναι ο άνθρωπος καθαυτόν, που φθείρεται με τον θάνατο. Η ψυχή μετά θάνατον γίνεται σκιά ωχρή, χωρίς αξία, που πλανάται στον Άδη κι ύστερα εξανεμίζεται, χάνεται. Παρόμοιες ιδέες έχει και ο Αριστοτέλης, ο οποίος δηλώνει πως ο άνθρωπος είναι σώμα και ύλη, ψυχή και είδος. Κατά τον Αριστοτέλη η ψύχη είναι ενδιάμεσο μεταξύ ανθρώπων και θεού, γεννιέται και σβήνει με το σώμα. Μονάχα ο νους έρχεται απ΄ έξω («θύραθεν»), είναι «το ανώτερον μέρος της ψυχής, προγενέστερον και κύριον, απλούν και απαθές» και είναι ύλη.

Η αθανασία της ψυχής
Υπέρ της αθανασίας της ψυχής τάσσονται οι Ορφικοί, οι Πυθαγόρειοι και οι Πλατωνικοί. Οι θεωρίες τους συγγενεύουν πολύ με τη μεταγενέστερη χριστιανική θεωρία περί ψυχής. Κοινή σε όλους είναι η άποψη ότι η ψυχή «ουσία άυλη, άφθαρτη και αθάνατη», «κάτι το άορατον, ασώματον, πάγκαλον και θείον», γι” αυτό είναι αθάνατη. Ενώ το σώμα είναι «ορατόν και σύνθετον και γαιώδες και ανθρώπινον», γι” αυτό είναι θνητό και πιθανόν να παραλογίζεται (Πλάτωνος, Φαίδων).

Ο Σωκράτης στις τελευταίες στιγμές νιώθει πως με τον θάνατό του θεραπεύεται από τη νόσο (δηλαδή το κλείσιμο της ψυχής, μέσα στο φθαρτό σώμα). Για να εκφράσει, λοιπόν, την ευγνωμοσύνη του προς τον θεό Ασκληπιό, δίνει εντολή στον Κρίτωνα να θυσιάσει για λογαριασμό του έναν κόκορα. Την ίδια ερμηνεία, που θέλει το σώμα να είναι φυλακή της ψυχής, υποστηρίζουν οι Ορφικοί. Χαρακτηριστικά πρεσβεύουν πως «η ψυχή εγκαταλείπει προσωρινά το σώμα την ώρα του ονείρου και για πάντοτε την ώρα του θανάτου». Όλοι τους, επίσης, ομιλούν για δικαιοσύνη, ηθική αγνότητα και τιμωρία ή δικαίωση στον άλλο κόσμο.

Η επικούρεια άποψη
Ο Επίκουρος πιστεύει πως και τα δύο μέρη της ψυχής είναι φθαρτά και υλικά
Ο Επίκουρος πιστεύει πως και τα δύο μέρη της ψυχής είναι φθαρτά και υλικά Αντίποδας των προηγούμενων είναι η Επικούρεια άποψη. Ο Επίκουρος δέχεται τον πλατωνοαριστοτελικό διαχωρισμό της ψυχής σε: άλογο (ψυχή – anima) και σε λογικό (νους – animus).
Όμως διαφέρει από τους άλλους, διότι πιστεύει πως και τα δύο μέρη της ψυχής είναι φθαρτά και υλικά. Βασίζεται στην ατομική θεωρία του Δημόκριτου, δηλαδή ερμηνεύει την ψυχή και τον νου ως συμπτώματα, εκδηλώσεις της ύλης. Κατά τον Επίκουρο, η ψυχή αποτελείται από λεπτότατα άτομα, διάχυτα στο σώμα, και πεθαίνει μαζί με το σώμα. Ενδιαφέρουσα είναι η άποψή του περί θανάτου:

«… Άρα το πιο φρικιαστικό απ” όλα τα δεινά, ο θάνατος, είναι ένα τίποτα για μας. Απλούστατα επειδή, ενόσω εμείς θα ζούμε, εκείνος θα είναι απών, ενώ, όταν θα εμφανιστεί, εμείς δεν θα υπάρχουμε. Ο θάνατος, λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση ούτε με τους ζωντανούς, ούτε με τους πεθαμένους, αφού όσο οι ζωντανοί είναι ζωντανοί δεν υπάρχει, και οι πεθαμένοι, δεν θα ζουν όταν φανεί… » (Επίκουρου, Επιστολή προς Μενοικέα, Περί Ευτυχίας).

Η αρχαία ελληνική θρησκεία άφηνε απόλυτη ελευθερία σκέψης και έκφρασης, είχε δοξασίες με καθαρά πνευματικό περιεχόμενο  και υψηλές ηθικές αξίες. Όπως λόγου χάριν, στα Ηλύσια Πεδία βασιλεύουν -μετά θάνατον- οι θνητοί που διακρίθηκαν για τις αρετές τους.
Αντιθέτως, στα σκοτεινά παλάτια του Άδη οδηγούνται οι νεκροί θνητοί, όσοι δεν αξιοποίησαν τα προσόντα τους και τις δυνατότητες που τους χάρισαν οι θεοί κατά τη διάρκεια του βίου. Σε αυτούς συγκαταλέγεται αυτός που λαθέν βιώσας, όπως αναφέρει ο Όμηρος.

Δηλαδή αυτός που πέρασε από τον εφήμερο βίο χωρίς να γίνει αντιληπτός, χωρίς να αξιοποιήσει τα χαρίσματα των θεών. Στο κατώτατο σημείο του Άδη, στα Τάρταρα, καταλήγουν όσοι έχουν διαπράξει σοβαρά εγκλήματα. Ο Τάνταλος, ο Σίσυφος, οι κόρες του Δαναού τιμωρούνται από τους θεούς και υποβάλλονται σε χωρίς τέλος μαρτυρία.
Πηγή...

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ-ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ:Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ(ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)

Αρχαιολογία: Μια μυστική ιστορία

 Ο αρχαιολόγος Richard Miles παρουσιάζει μια σειρά που καταγράφει την ιστορία των ανακαλύψεων στην μεγάλη προσπάθειά μας να κατανοήσουμε το αρχαίο παρελθόν μας.

Τα τελευταία 100 χρόνια ο ρυθμός των αρχαιολογικών ανακαλύψεων έχει αλλάξει.

 Έχει σαφώς πραγματοποιηθεί μεγάλη πρόοδος και στην τεχνολογία που πλέον μας επιτρέπει να δούμε το παρελθόν μας, με ακριβέστερες λεπτομέρειες και να αποκαλύψουμε επιτέλους την αντικειμενική αλήθεια γι' αυτό που κάποτε ήταν απλά εικασία ή γνώμη.


ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:

Αρχαιολογία: Μια μυστική ιστορία Επ.2 ~ Η... από KRASODAD

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ-ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠ.1-ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
http://www.visaltis.net/2014/11/blog-post_22.html

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΑ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ


σ.σ.Β.Τ ο παρακάτω κείμενο είναι από το μυθιστόρημα του Philipp Vandenberg "Τα μυστικά ημερολόγια του Αύγουστου Καίσαρα" και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια κάποια ιστορική πηγή ή ιστορικό γεγονός,όπως λανθασμένα παρουσιάζεται σε διάφορες ιστοσελίδες στο διαδίκτυο.Η δημοσίευση του γίνεται καθαρά για την λογοτεχνική του αξία.
©www.visaltis.net

Από «Τα μυστικά ημερολόγια» του Αύγουστου Καίσαρα Περγαμηνή αρ. LXXXIX

O Αύγουστος Καίσαρας,αναφέρει τα παρακάτω:
  «Θέλω να ξεκινήσω από την αρχή, από τότε που ο άνθρωπος συνάντησε το είδωλο, όπως λένε και οι Έλληνες, το είδωλο της τυφλής λατρείας. Εμείς οι Ρωμαίοι δανειστήκαμε αυτή τη λέξη, όπως και πολλές άλλες που μας έλειπαν, και πολλοί από εμάς αναζητούν τα είδωλά τους σε αυτούς που μας δάνεισαν αυτή τη λέξη. Δεν αποτελώ εξαίρεση και θα έλεγα ψέματα αν ισχυριζόμουν ότι ο θρυλικός πατέρας μου, Γάιος Ιούλιος Καίσαρας, τον οποίο αγαπώ, αποτέλεσε είδωλο για μένα στα νεανικά μου χρόνια.

 Τα είδωλα δεν τα αγαπάμε, αλλά τα σεβόμαστε και θαυμάζουμε, και εγώ θαύμαζα τον Μεγάλο Μακεδόνα, τον Αλέξανδρο. Αισθανόμουν περισσότερο συγγενής με εκείνον, παρά με τον Γάϊο, όχι εξ αίματος, αλλά στην ψυχή και το χαρακτήρα, και όλες τις καταστάσεις που αντιμετώπισε στη ζωή του. Ακόμη και σήμερα τρέμω όταν σκέφτομαι ότι τότε που είχα εκλεγεί για πέμπτη φορά ύπατος συνάντησα το μεγάλο μου είδωλο το λείψανο του δηλαδή, βαλσαμωμένο με βότανα σύμφωνα με την τέχνη των Πτολεμαίων, κατά τέτοιο τρόπο που έμοιαζε σαν να κοιμόταν κουρασμένος από τις κατακτήσεις του σε ολόκληρο τον κόσμο.

 Σε αυτόν και μόνο σε αυτόν χρωστάει ο λαός της Αλεξάνδρειας το ότι μετά τη νίκη μου στο Άκτιο δεν κατέστρεψα την πόλη τους, όπως τους άξιζε, που σεβάστηκα το ανάκτορο του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας και δεν το γκρέμισα. Όχι, δεν το έκανα. Ακόμη και αν η εκδίκηση θα σήμαινε δικαιοσύνη, έδειξα πραγματική μεγαλοψυχία για χάρη του Μεγάλου Αλεξάνδρου που είχε ιδρύσει αυτή την πόλη στις δυτικές όχθες του Νείλου, χωρίς διαπραγματεύσεις, αλλά με αποφασιστικότητα, αφού πέταξε το μανδύα του στην άμμο και σχεδίασε με το σπαθί του την περίμετρο, τους δρόμους και τα σπίτια- άλλες εννέα πόλεις φέρουν ήδη το όνομα του. Όταν έφτασα στον τάφο του, που είναι φτιαγμένος από κόκκινο μάρμαρο, έδωσα εντολή να σηκώσουν τη βαριά πλάκα και αντίκρισα το είδωλό μου, που έμοιαζε με άγαλμα του Λυσίππου, γεμάτος θαυμασμό και δέος. Ήμουν τότε ακριβώς 33 ετών, στην ηλικία που πέθανε ο Αλέξανδρος.

 Μέγας Αλέξανδρος Δεν θα ξεχάσω ποτέ την όψη του. Ο Μεγάλος αυτός άνδρας, χωρίς γένια, έμοιαζε να χαμογελάει, ένα χαμόγελο ικανοποίησης που έδειχνε ότι γνώριζε καλά τι είχε καταφέρει, περήφανος και συνειδητοποιημένος, ναι, ακόμη και αυτάρεσκος και ανώτερος. Με αυτό το χαμόγελο πεθαίνει μόνο ένας άντρας που έχει κόψει με το σπαθί του το γόρδιο δεσμό, αντί να ψάχνει να βρει την αρχή και το τέλος του σχοινιού, ένας άντρας που πηγαίνει στην έρημο να βρει τον Άμμωνα Δία για να επιβεβαιώσει τη θεϊκή καταγωγή του και το δικαίωμα της εξουσίας, ένας άντρας που ουσιαστικά δεν γνώριζε κανέναν αντίπαλο εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό. Τότε δεν ήθελα τίποτα περισσότερο παρά να πεθάνω κι εγώ κάποια στιγμή σε τον Μεγάλο Μακεδόνα- με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό μου.


 Έμεινα ατέλειωτες ώρες έτσι, να τον κοιτάζω, μέχρι που οι ανυπόμονοι σύντροφοί μου με πίεσαν να δούμε και άλλους νεκρούς Πτολεμαίους, που κείτονταν εκεί επί 300 χρόνια, μεταμορφωμένοι σε μούμιες. Είπα επιτακτικά στους ανόητους συντρόφους μου πως αυτό που ήθελα να δω εγώ ήταν ένας βασιλιάς, και όχι άλλα πτώματα. Γι' αυτό και αρνήθηκα να επισκεφθώ τον Άπι, αφού εμείς οι Ρωμαίοι συνηθίζουμε να λατρεύουμε τους θεούς και όχι τους ταύρους.

 Έτσι, λοιπόν, έδιωξα τον εντελώς ανεγκέφαλο όχλο και καμία από τις ανόητες κουβέντες τους δεν μπόρεσε να μου αλλάξει γνώμη. Με τη φλόγα να τριζοβολάει στη δάδα, περιεργαζόμουνα τον μικρόσωμο άντρα. Όπως κι εγώ έτσι και ο Αλέξανδρος ήταν κοντός, γεγονός που δικαιώνει όσους ισχυρίζονται πως οι μικρόσωμοι άντρες προορίζονται για κάτι μεγάλο, αφού όλη η ενέργεια τους μοιράζεται σε ένα σώμα μικρού μεγέθους. Όπως και εγώ, έτσι και ο Αλέξανδρος έγραφε στη μητέρα του μυστικά γράμματα. Λεγόταν Ολυμπιάδα, είχε τα ίδια πάθη με την Άτια και λέγεται ότι ο Δίας Άμμωνας κοιμόταν μαζί της, παίρνοντας τη μορφή φιδιού.

 Όπως και εγώ, έτσι και ο Μεγάλος Μακεδόνας περιφρονούσε τα αθλήματα όπου έπαιρναν μέρος δυναμικοί αθλητές, και έδειχνε μεγαλύτερη αγάπη για τη φιλοσοφία. Αγαπούσε όπως έλεγε τον Αριστοτέλη σαν πατέρα του και τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, ενώ όταν κοιμόταν είχε πάντα κάτω από το μαξιλάρι του την Ιλιάδα του Ομήρου, δίπλα στο ξίφος του. Και όπως ζήλευα εγώ τον Οράτιο για την τύχη του να «σμιλεύει» τις λέξεις και να αδιαφορεί για τα χρήματα και τη φήμη του, έτσι και ο Αλέξανδρος είδε το άλλο του εγώ σε ένα σοφό. Όταν πήγε στην Κόρινθο είπε στον κυνικό Διογένη ότι θα του εκπλήρωνε όποια χάρη του ζητούσε. Τότε εκείνος του ζήτησε να πάει λίγο παρακεί για να μην του κρύβει τον ήλιο, δεν ήθελε τίποτε άλλο.

 Τα λόγια αυτά άρεσαν πολύ στον Αλέξανδρο, που με περηφάνια και μεγαλείο ψυχής- κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει καλύτερα από εμένα- είπε για τον φιλόσοφο: «αν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι ο Διογένης». Η πολυτέλεια, έλεγε ο Αλέξανδρος- και σ' αυτό επίσης συμφωνούμε απολύτως- σε κάνει υπηρέτη και δούλο της, το να είσαι βασιλιάς είναι το πιο σκληρό καθήκον. Κατέκρινε λοιπόν τους άνδρες που αρέσκονταν στις πολυτέλειες και τα υλικά αγαθά, όπως τον Άγνωνα, που ήθελε να έχει ασημένια καρφιά στις σόλες του, ή τον Λεονάτο που ζήτησε να του φέρουν άμμο από την Αίγυπτο για να αθλείται, ή τον Φιλώτα που πρόσταξε να φτιάξουν φωλιές σε 100 στάδια για να μπορεί να κυνηγάει. Ήταν πιο υπομονετικός από εμένα, γιατί μπορεί να περιφρονούσε την ακόλαστη συμπεριφορά, όμως δεν εξέδωσε κανένα νόμο, όπως έκανα εγώ, για να τη σταματήσει.

 Έτσι, ο Μέγας Αλέξανδρος με δίδαξε την υπομονή. Με έμαθε ότι χωρίς υπομονή, το έδαφος που βγαίνουν τα σπαρτά δεν αποδίδει. Και αν κοιτάξω πίσω μου, τα 76 χρόνια της ζωής μου, δεν βρίσκω ίχνος υπομονής- και αν κάπου διακρίνεται αμυδρά, δεν μπορώ να πω ότι ήταν υπομονή, αλλά ανοχή, δυστυχώς. Δεν έμαθα ποτέ τοξοβολία, όπου αρίστευε ο Αλέξανδρος, ή να πηδάω από το άρμα, όπως έκανε εκείνος όταν τα άγρια άλογα έτρεχαν στο δάσος. Ακόμη, δεν κυνηγούσα αλεπούδες. Αυτό, βέβαια, οφειλόταν και στην υγεία μου, που από πολύ νωρίς με ανάγκασε να μένω μέσα στο σπίτι, παρόλα αυτά, όμως, με τη βοήθεια του γιατρού μου, του Μούσα, έφτασα σε μεγάλη ηλικία.

  Εγώ, ο Imperator Caesar Augustus Divi Filius, και ο Μέγας Αλέξανδρος, δεν φοβόμασταν τίποτα περισσότερο από τη σημασία των οιωνών και των χρησμών. Δεν είναι παράδοξο; Αρκούσε ένα νεύμα, μια αράδα που τραβούσε το χέρι μας με την πένα, και λαοί πέθαιναν, χώρες καίγονταν και ποταμοί άλλαζαν τη ροή τους. Και όμως, αρκούσε ένας ξαφνικός κεραυνός για να κρυφτώ στο μανδύα μου, ενώ ο Αλέξανδρος έπιανε την κούπα του. Ο Αλέξανδρος είχε γύρω του άνδρες από τη Βαβυλώνα, εγώ από την Αίγυπτο, γιατί πιστεύω στα αστέρια, δεν γνωρίζω όμως τους νόμους που με τόση σοφία καθορίζουν την τροχιά τους. Και αν για εκείνον το σημάδι ήταν μια πηγή, που ξαφνικά ανάβλυσε νερό στο σημείο που είχε στήσει η σκηνή του, στο δρόμο του για την Ινδία, για εμένα ήταν ένα περιστέρι που με διαβεβαίωσε ότι θα επιστρέψω υγιής. Οι δύο οιωνοί είπαν την αλήθεια, πρέπει να ομολογήσω, γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλη εκμετάλλευση και σύγχυση γύρω από την εξήγηση των σημείων που έστελναν οι θεοί....

 * Πάγωσε το αίμα μου μόλις το είδα. Ήθελα να το βάλω στα πόδια, όμως μια μυστήρια δύναμη με κρατούσε καρφωμένο εκεί. Δεν θυμάμαι πια πόση ώρα κράτησε αυτό, μέχρι που με τράβηξαν έξω δύο φρουροί. Κανένας από τους ιερείς δεν μπόρεσε να πει αν αυτό ήταν κάποιος κακός οιωνός που μου έστελναν οι θεοί, αφού κάτι παρόμοιο δεν τους έχει ξανασυμβεί και το θεώρησαν χωρίς σημασία.

Αυτά σκεφτόμουν όση ώρα στέκομαι μπροστά στο νεκρό Αλέξανδρο και ήθελα να τον αποχαιρετήσω όπως χαιρετάει κάποιος, που βρίσκεται και αυτός στο τέλος της ζωής του, έναν καλό φίλο. Έτσι, έσκυψα, τον φίλησα στο μέτωπο και τον χάιδεψα Ωστόσο, από τη μεγάλη συγκίνηση, φάνηκα απρόσεκτος και σκόνταψα στη σαρκοφάγο του Αλέξανδρου. Για να μην πέσω άπλωσα το αριστερό μου χέρι και ακούμπησα κατά λάθος τη μύτη του. Έσπασε σαν γυαλί σε πολλά κομμάτια και πριν καταλάβω τι είχε συμβεί, είδα ότι στο σημείο που βρισκόταν πριν η μύτη του, έχασκε τώρα μια τρύπα.

 Πιστέψτε με, όλα όσα γράφω είναι αλήθεια και μολονότι προσπάθησα να κλείσω τα μάτια και να σβήσω την εικόνα που είχα δει, στάθηκε αδύνατον. Η εικόνα αυτή με ακολουθεί σαν σκιά και την βρίσκω συνεχώς μπροστά μου: μια μαύρη τρύπα στο κεφάλι του Αλεξάνδρου, όχι μια πληγή που κάποια στιγμή θα έκλεινε, όχι. Τότε μου φαινόταν, όπως και σήμερα, σαν να κατέστρεψα με τα ίδια μου τα χέρια αυτόν τον θεϊκό άνθρωπο- το ίδιο μου το είδωλο».

 *Τη σπασμένη μύτη στη μούμια του Μεγάλου Αλεξάνδρου περιγράφει και ο Κάσσιος Δίων, βιβλίο 51, 16, 5
 PHILIPP VANDENBERG: «ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, 
Τα Μυστικά Ημερολόγια», Εκδόσεις Κονιδάρη-Αθήνα, 2004. 

http://www.visaltis.net/2014/11/blog-post_29.html

Bατοπέδι: Στο σκαμνί Εφραίμ και άλλοι 13


Το εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων δείχνει οριστικά ο Άρειος Πάγος για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου σε 14 πρόσωπα, απορρίπτοντας την αναίρεση που είχε ασκήσει ο αντεισαγγελέας του ανωτάτου δικαστηρίου Γεώργιος Μποροδήμος κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών που είχε παραπέμψει τους κατηγορουμένους.

Σύμφωνα με το βούλευμα, οι ενέργειες και οι πράξεις των 14 έπληξαν τα συμφέροντα του ΔημοσίουΈπειτα από αυτήν την εξέλιξη, ο χρόνος αρχίζει να μετρά αντίστροφα, αφού αναβιώνει το παραπεμπτικό βούλευμα.

Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου με το υπ' αριθμόν 1221/2014 βούλευμα απέρριψε την αναίρεση που είχε ασκήσει ο κ. Μποροδήμος, ο οποίος υποστήριζε ότι το επίμαχο παραπεμπτικό βούλευμα έχει αντιφάσεις, ελλείψεις και λογικά σφάλματα. Της αναίρεσης είχε προηγηθεί αίτηση του ηγούμενου Εφραίμ (κατά κόσμον Βασίλης Κουτσού), του μοναχού Αρσένιου και του δικηγόρου Δημήτρη Πελέκη.

Η απόφαση του Αρείου Πάγου ενεργοποιεί το υπ' αριθμόν 2000/2013 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών με το οποίο παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων για κακουργηματικού και πλημμεληματικού χαρακτήρα πράξεις 14 άτομα. Ειδικότερα, κατηγορούνται ως ηθικοί ή φυσικοί αυτουργοί σε πράξεις απιστίας και ψευδείς βεβαιώσεις, σχετικά με τις ανταλλαγές ακινήτων και συγκεκριμένα της λίμνης Βιστωνίδας και παρόχθιων εκτάσεων με άλλα ακίνητα-φιλέτα του ελληνικού Δημοσίου. Σύμφωνα με το βούλευμα, οι ενέργειες και οι πράξεις των 14 έπληξαν τα συμφέροντα του Δημοσίου.

Μεταξύ των κατηγορουμένων είναι ο ηγούμενος της Μονής Βατοπεδίου Εφραίμ, ο μοναχός Αρσένιος, η Αικατερίνη Πελέκη και οι δικηγόροι Διονύσιος και Δημήτριος Πελέκης.

Με το ίδιο βούλευμα έχουν παραπεμφθεί σε δίκη ο πρώην πρόεδρος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ), καθηγητής Πέτρος Παπαγεωργίου, ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της ΚΕΔ Κωνσταντίνος Γκράτσιος και ο πρώην διευθυντής της υπηρεσίας διαχείρισης ακινήτων της ΚΕΔ Γεώργιος Μητρόπουλος, καθώς και ο πρώην γενικός γραμματέας του τότε Υπουργείου Γεωργίας Κωνσταντίνος Σκιαδάς και η πρώην διευθύντρια του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης Σταματούλα Μαντέλη.

Θα δικαστούν, επίσης, στελέχη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, όπως είναι ο τέως αντιπρόεδρος ΝΣΚ Γρηγόρης Κρόμπας, ο τέως σύμβουλος Χριστόδουλος Μπότσιος, καθώς και οι Στέφανος Δέτσης και Ιωάννης Διονυσόπουλος.


http://www.zougla.gr/greece/article/parapemponte-14-prosopa-gia-tin-ipo8esi-tou-vatopediou

SIMONE LE BARON: "Η ΑΡΒΕΛΕΡ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΔΑ"!




Επίτιμη διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών αναγορεύθηκε η Καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας, Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, σε τελετή που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη μεγάλη αίθουσα των Προπυλαίων.

naftemporiki.gr

Ας θυμηθούμε την διδάκτωρ με πόση αγάπη και αφοσίωση μιλά για την Ελλάδα και τους Έλληνες...

Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ: Ψαροκόκαλα  θα βρουν στην Αμφίπολη

 Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ :350.000 Πόντιοι καταστράφηκαν  και όχι σφαγιάσθηκαν ή εξοντώθηκαν.....

Αρβελέρ: "Όποιος λέει ότι είναι Έλληνας είναι φασίστας ειδωλολάτρης"!!

 Αρβελέρ είμαστε ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ κλπ δλδ είμαστε Ρωμιοί ΡΟΜΑΝΟΙ...

Αρβελέρ: Όταν μου λένε ότι υπάρχει οικονομική κρίση γελάω! 

Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ : Οι φερομένοι ως Μακεδόνες βασιλείς, στ᾿ ἀλήθεια ήταν αρμενικής καταγωγής.


Ας δούμε τι λέει η SIMONE LE BARON: "Η ΑΡΒΕΛΕΡ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΑ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΔΑ"!
 
Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις της κ. Αρβελέρ ότι "δεν υπήρξε γενοκτονία Ποντίων", η εκπληκτική Simone Le Baron που μας κάνει  να την αγαπάμε όλο και περισσότερο, έκανε την παρακάτω δήλωσηυ-καταπέλτη για την κα Αρβελερ:

Η αποβλάκωση των λαών ξεκίνησε στη δύση πριν από 40 χρόνια άρα στη Γαλλία με το Ζισκάρ πρώτος. Τελείωσα το 1970 το λύκειο (τότε είχαμε 7 χρόνια λύκειο αν είχαμε κλίση για τα γράμματα, οι άλλοι πηγαίνανε στο γυμνάσιο): το τελευταίο χρόνο είχαμε για το baccalauréat ως σπουδαιότερο μάθημα, με 6 ώρες την εβδομάδα, φιλοσοφία. Μπορούσαμε επίσης να διαλέξουμε αρχαία ελληνικά εγώ έκανα 7 χρόνια λατινικά. 

Από το 1974 και πέρα η Σορβόνη και το γαλλικό ινστιτούτο της Αθήνας έγιναν όργανα της γαλλικής κομματοκρατίας. Έβαλαν την Αρβελέρ στη Σορβόνη γιατί είναι Εβραία ανθελληνίδα. Τότε ξεκίνησε το σχέδιο εθνοκτονίας της Ελλάδος με πράκτορες ανθέλληνες Έλληνες ή μη. 
η διανοούμενη SIMONE LE BARON είναι μια άγνωστη για τους Έλληνες....
 
http://antipliroforisi.blogspot.gr/2014/11/simone-le-baron.html

Το "χρυσό κλειδί" και οι αποδοκιμασίες του Σαμαρά στο Ναύπλιο

Βίντεο ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΝΑΥΠΛΙΟ:"Θερμή υποδοχή" Σαμαρά από τους κατοίκους της Ιστορικής πόλης. 
vathiprasino

Το "χρυσό κλειδί" και οι αποδοκιμασίες
Η μοίρα θέλησε να γίνω πρωθυπουργός της χώρας στις πιο δύσκολες στιγμές των τελευταίων δεκαετιών, αλλά αυτές οι δύσκολες στιγμές δεν θα κρατήσουν ακόμα πολύ, τόνισε πριν από λίγο από την αίθουσα του Βουλευτικού στο Ναύπλιο, ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, κατά την τελετή ανακήρυξής του σε επίτιμο δημότη της πρώτης Πρωτεύουσας της Ελλάδος, που σήμερα...
γιόρτασε τα 192 χρόνια απελευθέρωσής της. 
Ο Πρωθυπουργός, στον οποίον απονεμήθηκε και το "χρυσό κλειδί" της πόλης, από τον δήμαρχο Ναυπλιέων Δημήτρη Κωστούρο, ανέφερε ότι το Ναύπλιο έχει μεγάλη ιστορία και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. 
Παράλληλα, υπογράμμισε, πως για τον ίδιο, η πόλη του Ναυπλίου αποτελεί καταφύγιο ξεκούρασης, τους Ναυπλιώτες τους θεωρεί οικογένειά του και τους ευχαρίστησε γιατί τον τιμούν με τη φιλία και την αγάπη τους. Η Πύλος και το Ναύπλιο, αποτελούν τους τόπους της ξεκούρασής μου, τόνισε. 
Ο Πρωθυπουργός ανέφερε ότι αγάπησε το Ναύπλιο ως δεύτερη πατρίδα του και τόνισε: «Βοηθώ να γίνουν όλα όσα έπρεπε να έχει κάνει η πολιτεία επί χρόνια. Με πολύ χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του Ανάβαλου που προχωρά πλέον η ολοκληρωμένη του αξιοποίηση, για την υδροδότηση ολόκληρου του κάμπου της Αργολίδας. Εξέλιξη που επιτέλους μετά από σαράντα χρόνια θα αλλάξει και την εικόνα, αλλά και της προοπτικές ολόκληρης της περιοχής κι αυτό δεν είναι "θα", είναι κάτι που έχει τελειώσει και μπαίνει μπροστά». 
«Βλέπετε η μοίρα το θέλησε να είμαι πρωθυπουργός στις πιο δύσκολες στιγμές για τη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές, η Γεωργία και η οικογένειά της εδώ στο Ναύπλιο, υπήρξαν τα πιο στέρεα και δυνατά στηρίγματά μου και μαζί τους και οι κάτοικοι του Ναυπλίου, τους οποίους πραγματικά αισθάνομαι οικογένειά μου» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς και συμπλήρωσε: «Θέλω να ξέρετε ότι σ' αυτές τις δύσκολες τις σκληρές ώρες που περνάει ο ελληνικός λαός και που δεν θα διαρκέσουν ακόμα πολύ, πέρα και πάνω από κόμματα και ιδεολογίες υπάρχει ο άνθρωπος». 
Τιμάμε σήμερα τον άνθρωπο Αντώνη Σαμαρά, υπογράμμισε ο δήμαρχος της πόλης Δημήτρης Κωστούρος και πρόσθεσε απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό: «Σας τιμά μια πόλη που αντιστέκεται στη βία των λίγων».

Αποδοκιμασίες και συνθήματα

Την ίδια στιγμή, στο κέντρο του Ναυπλίου εκατοντάδες διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Μάλιστα υπήρξε ένταση όταν επιχείρησαν να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό. 
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Από enikos 
http://greki-gr.blogspot.gr/2014/11/blog-post_2031.html 

Απίστευτα προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Έπη


Τα Ομηρικά έπη, πριν απ’ όλα, δίδαξαν την Ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Έλληνες διδάχθηκαν πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.
 
Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.
 
ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
 
H παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.
 
Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σ’ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.
 
Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!
 
proigmeni-texnologia-omirika-epi
 
Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.
 
Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατ’ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα.
 
Ή Ιλιάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του.
 
Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει. Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές.
 
Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.
 
ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ
 
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!
 
Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.
 
Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης.
 
Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!
 
Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λ.π.
 
Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.
 
Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό.
 
Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σ’ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών.
 
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ
 
aspida-axillea
 
Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:
 
α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):
 
Και τες φυσούνες μάκρυνεν απ’ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σ’ εν’ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματ’ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσυρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σ’ ένα θρονί ωραίο.
 
β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):
 
Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστ’ εύκολα το έργο να τελειώσει.
 
γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):
 
Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγ’ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήνκαι το διλάβι στ’ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όληνμε τέχνηνκαι τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε διπλές έγινεν η ασπίδα και σ’ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.
 
δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):
 
Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου τομακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένουζ \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρ’ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τι πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.
 
ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):
 
Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με τηνμιανλόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.
 
Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!
 
Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ
 
Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):
 
Και ο Αίας επροχώρησε μ’ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μ’ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπληνμε δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλ’ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλ’ εμείς είμεθ’ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλ’ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».
 
[Ο Έκτορας]
είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστ’ εκυρτώθ’ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απ’ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τονλαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξ’ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μ’ όλ’ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απ’ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μ’ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.
 
Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.
 
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειραματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.
 
Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραματική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό.
 
Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διάτρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».
 
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
 
Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματικής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημερινά κριτήρια.
 
Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους.
 
Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.
 
Πηγές
 
1. Η επιστήμη της φύσεως παρ’ Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή
 
2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπαρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)
 
3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που αναπτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)
 
4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001
 
5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homer’s Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.
 
Του Σ.Α Παϊπέτη
 
Kαθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών 
 
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Από την Τουρκία ξεκίνησε το Πλοίο με τους εκατοντάδες λαθρομετανάστες;


Σύμφωνα με πληροφορίες από το Τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων DHA το φορτηγό πλοίο "BARIS" που μετέφερε τους 700 Σύριους λαθρομετανάστες είχε αφιχθεί την περασμένη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου σε λιμάνι πλησίον των ακτών της Ντάτσας και του Μπόντρουμ. 
Τελικά το πλοίο αναχώρησε από την Αττάλεια λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών απ' όπου παρέλαβε και άλλους λαθρομετανάστες ενώ αρχικά είχε ξεκινήσει με 400 επιβαίνοντες. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως οι Τουρκικές αρχές δεν αντελήφθησαν ένα τέτοιο πλοίο να φορτώνει εκατοντάδες αλλοδαπούς από λιμάνι της γείτονας χώρας...

defencenews

Επένδυση στις κυβερνήσεις διαφθοράς...

Γιώργος Κουτσαντώνης
Είναι γνωστό ότι οι κυβερνήσεις, εδώ και χρόνια, έχουν μετατραπεί σε γραφεία παροχής υπηρεσιών διεκπεραίωσης για λογαριασμό των πολυεθνικών.


Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το Ίδρυμα Sunlight Foundation, από το 2007 έως το 2012, 200 μόνον πολυεθνικές πρόσφεραν σχεδόν 6 δισεκατομμύρια δολάρια στην Ουάσιγκτον για εκπροσώπηση συμφερόντων και εκλογικές χρηματοδοτήσεις.


Σε αντάλλαγμα αυτής της προσφοράς τους, έλαβαν περισσότερα από 4 τρισεκατομμύρια δολάρια σε κρατικές συμβάσεις και ποικίλες άλλες μορφές παρέμβασης (κυρίως απορρύθμισης προς όφελος των χρηματαγορών).
“Στις ΗΠΑ αυτό που κάποτε λεγόταν δωροδοκία, τώρα λέγεται contribution (συνεισφορά!)“

Ο συστηματικός τρόπος με τον οποίο οι πολιτικοί ανταποκρίνονται όλο και περισσότερο στις απαιτήσεις των χρηματοδοτών τους - αγνοώντας τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των λαών -  σταδιακά παγιώνεται ενώ παράλληλα η διαδικασία νομιμοποίησης αυτών των πρακτικών προχωράει με γρήγορους ρυθμούς. 

Η Ευρώπη, θεωρείται λιγότερο επιρρεπής στο φαινόμενο του «σπείρε πριν τις εκλογές για να θερίσεις υπερπολλαπλάσια μετά».  Η αλήθεια ασφαλώς είναι εντελώς διαφορετική.


Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν ανέκαθεν διεφθαρμένες ενώ στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης εισήγαγαν κυρίως από τις ΗΠΑ  - και στη συνέχεια προώθησαν - αυτή την μεθοδολογία νομιμοποίησης της πολιτικής διαφθοράς.


Σε ειρωνική αντιπαραβολή με τα παραπάνω, σήμερα ένα από τα βασικά σημεία στις πολιτικές ατζέντες των κυβερνήσεων της γηραιάς ηπείρου είναι οι μεταρρυθμίσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές. Το ζήτημα όμως που θα πρέπει να μας απασχολεί είναι ποιες και προς όφελος ποιων;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πολυεθνικοί κολοσσοί θα σταματήσουν μια μεταρρύθμιση, όταν αυτή δεν τους ωφελεί ή απειλεί την κυριαρχία τους. Θα χρηματίσουν την πολιτική εξουσία με μεγάλα ποσά, ώστε αυτή να μην εφαρμοστεί ποτέ.


Είναι επίσης μαθηματικά σίγουρο ότι εκείνες οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται και θα επιβληθούν μέσω των κοινοβουλίων ως σωτήριες για τους λαούς, είναι ακριβώς εκείνες που δεν τους συμφέρουν. 
Ο στόχος να ωφεληθούν περαιτέρω οι λίγοι και ισχυροί είναι πλέον ξεκάθαρος.

Αυτή ακριβώς είναι η νεοφιλελεύθερη λογική του παραλόγου όπου «τα πάντα είναι μπίζνες», «ο πιο ισχυρός θα επικρατήσει» και «ο πλανήτης αποτελεί εταιρική ιδιοκτησία». 


Είναι η λογική της ζούγκλας και της βαρβαρότητας όπου μια ύαινα θεωρείται άξιο, ικανό και πολιτισμένο ον επειδή κατάφερε να διαθέτει υπεράκτιες εταιρείες και τεράστιες κρυφές καταθέσεις, να δωροδοκεί, να δημιουργεί εμφυλίους και να σκοτώνει - με την απληστία της - συστηματικά τον πλανήτη.
Αρκεί η απλή κατανόηση αυτού του άθλιου ιδεολογήματος, ώστε να πειστεί κανείς για την επιτακτική ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συστήματος.
Αλλαγή που αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη ώστε να μετασχηματιστεί το οικονομικό σύστημα και επομένως να αντιμετωπιστούν ουσιαστικά τα τεράστια προβλήματα της ανθρωπότητας. 

Στη βάση όλων αυτών των προβλημάτων βρίσκεται η ίδια η φύση της εφαρμοζόμενης δημοκρατίας. Και αυτό γιατί τα κοινοβούλια και οι γερουσίες απαρτίζονται από μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι καλούνται να προασπίσουν τα συμφέροντα εκατομμύριων πολιτών.


Αυτές όμως οι πολιτικές σκηνές δεν είναι παρά τα ανακυκλωτήρια των ίδιων πολιτικών προσώπων (εμπροσθοφυλακής ή οπισθοφυλακής) οι οποίοι κάθε φορά που εκλέγονται συνεχίζουν να βαθαίνουν τις σχέσεις τους με τα οικονομικά συμφέροντα, να προάγουν τα προσωπικά οφέλη, να στηρίζουν ή να κλείνουν το μάτι στις διαπλοκές σε βάρος των πολλών.


Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί πλέον να δεχτεί ότι με τις εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια γίνεται πραγματική ανανέωση και αλλαγή πολιτικών αντιπροσώπων. Άλλωστε η ελληνική μεταπολίτευση είναι ένα κλασικό παράδειγμα πολιτικής ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων. 

Αυτή είναι και η κύρια αιτία της πολιτικής διαφθοράς...γιατί καθώς η πίτα του παγκόσμιου οικονομικού συμφέροντος είναι τεράστια με ένα ελαχιστότατο κομματάκι της, για την εξαγορά πολιτικών προσώπων, προκύπτει μια εξαιρετικά αποδοτική επένδυση. 


Δεν είναι όμως απλά μια επένδυση υπέρ-υψηλής απόδοσης, είναι και μια εύκολη επένδυση, χαμηλού ρίσκου, με αριθμητικά ελάχιστους εμπλεκόμενους. Είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί με μεγάλη ασφάλεια, αδιαφάνεια και ομερτά, τόσο για τους πολιτικούς όσο και για το κεφάλαιο που τους χρηματίζει.

Από οποιαδήποτε σκοπιά και να το δει κανείς και ανεξάρτητα από το ποιο θεωρεί ως το σημαντικότερο ζήτημα - ανισότητα, κατώτατος μισθός, συνταξιοδοτικό, καταστροφή του περιβάλλοντος & κλιματική αλλαγή, προοδευτική φορολόγηση κλπ. -  τίποτα απ’ όλα αυτά δεν πρόκειται να αλλάξει προς όφελος των λαών και του πλανήτη (όφελος απολύτως αλληλεξαρτώμενο), όσο επιτρέπεται στα μεγάλα κεφάλαια η εξαγορά των λίγων πολιτικών αντιπροσώπων.

Επί του παρόντος μέσα στον διεφθαρμένο πολιτικό χυλό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της κομματοκρατίας, της εκφυλισμένης δικαιοσύνης, της επικοινωνιακής διακυβέρνησης και της αυταρχικής καταστολής μοιάζει να μην υπάρχει καμία ελπίδα για τους λαούς.
Κι όμως ένα πρώτο θεμελιώδες βήμα θα ήταν απλά η ορθολογική αποδοχή της αλήθειας…

“Η αλήθεια είναι ότι αυτό το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί ούτε θέλει να λειτουργήσει προς όφελος των λαών, επομένως όσο συνεχίζουμε να το αποδεχόμαστε και να το στηρίζουμε ως έχει, είμαστε καταδικασμένοι να παρακολουθούμε τους λίγους να καταληστεύουν τον πλανήτη, την εργασία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια”.

Πέρα από την όποια, ιδεολογικής απόχρωσης, τοποθέτηση πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι στρατηγικές, για την αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος, θα πρέπει να βασιστούν τόσο στην διεκδίκηση της πολιτικής εξουσίας από όλο και μεγαλύτερο αριθμό πολιτών (αντικατάσταση των θεσμών αντιπροσώπευσης) όσο και στην επαναστατική δύναμη που φέρει αξιωματικά η προστασία του πλανήτη που μας φιλοξενεί

Φυσικά οι γαντζωμένοι στην τρέχουσα πολιτική εξουσία θα συνεχίσουν να μιλούν για ουτοπίες - πολιτικά εφικτές και ανέφικτες λύσεις, μεταθέτοντας τις αλλαγές σε ένα αόριστο αύριο. 


Για τους λαούς όμως η ώρα του αναγκαίου ριζοσπαστισμού και των προοδευτικών πολιτικών είναι τώρα.  Σ ’αυτό οφείλουμε επιτέλους να συμφωνήσουμε όλοι, να βγούμε από την απομόνωση και την νωχέλεια και να πιέσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, προς αυτή την κατεύθυνση.




artversion.eu 
http://ideopigi.blogspot.gr/2014/11/blog-post_362.html

Μεγάλη ιστορία - Το «μαύρο» χρήμα, η «λίστα Λαγκάρντ» και το «τεστ» στις Αρχές

Οι ραγδαίες εξελίξεις στο θέμα της «λίστας Λαγκάρντ» αποτελούν σίγουρα μια, καταρχήν, δικαίωση της «δημοκρατίας»! Είμαστε η μοναδική εφημερίδα που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον της για οποιοδήποτε νέο στοιχείο προέκυπτε. Είμαστε ο μοναδικός δημοσιογραφικός οργανισμός που από την πρώτη μέρα τόνισε τη σημαντικότητα της λίστας!
Διαμαρτυρήθηκε και καυτηρίασε εντόνως την ολιγωρία των Αρχών -φορολογικών και άλλων (...)- για την «αμέλεια» που επέδειξαν. Eνώ, επίσης, έχουμε εκφράσει την πεποίθησή μας για ψευδορκίες ορισμένων μαρτύρων που κατέθεσαν στην ειδική επιτροπή της Βουλής. Ανέδειξε την ύπαρξη στη λίστασημαινόντων ονομάτων της ελληνικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ, όσο σημαντικά και ισχυρά και αν ήταν. Υπέστημεν επιθέσεις, επιχειρηματικές και προσωπικές, για την επιμονή μας στη διαφάνεια.

Να είναι σίγουροι όλοι αυτοί, τόσο οι εμφανείς όσο και αυτοί που κρυφίως μας επιβουλεύθηκαν, ότι δεν θα κάνουμε πίσω. Είμαστε πραγματικά περίεργοι να δούμε την εξέλιξη που θα έχει η έρευνα των καταγγελιών τόσο της κυρίας Λαγκάρντ όσο και του κ. Τσίπρα. Και αν κάποιοι θεωρούν μικροπολιτικό τρικ την αποκάλυψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πώς θα χαρακτηρίσουν την «κεραυνό εν αιθρία» αποκάλυψη της διευθύντριας του ΔΝΤ και μάλιστα μέσω των «Financial Times»; Είναι σύμπτωση ότι η κυρία Λαγκάρντ ήταν από τα πρόσωπα που φρόντισαν να φθάσει στα χέρια των αρμοδίων (!) κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου; Ας μην ξεχνάμε τις ευθύνες του τελευταίου, άσχετα αν «απηλλάγη» ύστερα από τιτάνια προσπάθεια της Ν.Δ.

Μήπως τελικά η «λίστα Λαγκάρντ» δεν είναι απλά και μόνο μια λίστα Ελλήνων εύπορων φοροφυγάδων; Φυσικά, όπως έχει τονίσει επανειλημμένα η «δ», η αναγραφή ενός ονόματος δεν σημαίνει απαραίτητα φοροδιαφυγή. Επειδή όμως πρέπει, ακριβώς, να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι, αυτός είναι άλλος ένας λόγος που επιμένουμε στον έλεγχο ως προς το ποιος είναι φοροφυγάς και ποιος όχι. Μήπως όμως μέσα σε αυτήν κρύβεται ένα μεγάλο μέρος του «μαύρου χρήματος» της μεταπολιτευτικής περιόδου; Μήπως πίσω από αυτήν κρύβονται πρόσωπα ήδιαχειριστές αυτού του «μαύρου χρήματος»; Μήπως όσοι φρόντισαν να μας τηνπρομηθεύσουν ήθελαν, εκτός των άλλων, να «ελέγξουν» και την πραγματική διάθεση των ελληνικών Αρχών να αλλάξουν σελίδα σε αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα; Και μήπως, τώρα που αντιλαμβάνονται την ανυπαρξία αυτής της διάθεσης, «χοντραίνουν» το παιχνίδι;

Αλλωστε, λόγω του μη ελέγχου της λίστας και, γενικά, της μεγάλης φοροδιαφυγής, η κυρία Λαγκάρντ δήλωσε ήδη ότι η Ελλάδα είναι διαφορετική περίπτωση από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, όπου πλήρωσαν και συνεισέφεραν όλοι για την έξοδό τους από τα δικά τους Μνημόνια. Ιδωμεν!


I.N. Φιλιππάκης
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/11/blog-post_299.html

Γιατί επιβάλλονται οι πατάτες στη διατροφή σας

14 
Εκτενής έρευνα που διεξήγαγαν στη Ν. Αφρική από κοινού ο οργανισμός «Potatoes South Africa» (PSA), η εταιρεία Nutri-Vation, το Γεωπονικό Συμβούλιο Έρευνας της χώρας και το πανεπιστήμιο της Πρετόρια, αποκάλυψε τις πλήρεις ιδιότητες και τη θρεπτική αξία της πατάτας.
Με βάση τη μελέτη, οι πατάτες έχουν τα ακόλουθα θρεπτικά χαρακτηριστικά:
-Μία μεσαίου μεγέθους πατάτα (150γρ), μαγειρεμένη με τη φλούδα, είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, δεν περιέχει λίπος και έχει πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε νάτριο.
-Οι πατάτες είναι πολύ πλούσιες πηγές χρωμίου.
-Επιπλέον, περιέχουν κάλιο σε συγκεντρώσεις που είναι υψηλότερες από ό,τι τα περισσότερα άλλα λαχανικά και αμυλούχες τροφές.
-Οι πατάτες περιέχουν επίσης μια σειρά άλλων βιταμινών, μετάλλων και φυτοχημικών στοιχείων σε μικρότερες ποσότητες.
Δυστυχώς, οι πατάτες έχουν γίνει στόχος των διατροφικών προγραμμάτων που εστιάζουν στη μείωση των υδατανθράκων, κάτι που έχει εξελιχθεί σε «μόδα» τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, αυτό που πολλοί μπορεί να μην γνωρίζουν είναι ότι το σώμα μας χρησιμοποιεί τους υδατάνθρακες ως την κύρια πηγή ενέργειας.
Έτσι, μια διατροφή «χωρίς υδατάνθρακες» μπορεί να βλάψει το σώμα σας, καθώς δεν είναι σε θέση να πάρει την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται. Οι τροφές που είναι πλούσιες σε υδατάνθρακες παρέχουν πολλά θρεπτικά συστατικά στη διατροφή μας, όπως βιταμίνες του συμπλέγματος Β και φυτικές ίνες.
Στην ίδια έρευνα, παρουσιάστηκαν και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατάτας (μαγειρεμένη με τη φλούδα) έναντι δύο άλλων δημοφιλών αμυλούχων τροφών, του λευκού ρυζιού (βρασμένο) και των ζυμαρικών (βρασμένων).
Ανά 100 γραμμάρια λοιπόν, διαπιστώθηκαν τα ακόλουθα:
-Ενέργεια: Πατάτες 332kj, Ζυμαρικά 589kj, Ρύζι 531kj
-Υδατάνθρακες: Πατάτες: 16γρ, Ζυμαρικά 27γρ, Ρύζι 28γρ
-Ίνες: Πατάτες 2γρ, Ζυμαρικά 1,6γρ, Ρύζι 0,4γρ
-Λιπαρά: Πατάτες 0,1γρ, Ζυμαρικά 0,7γρ, Ρύζι 0,3γρ
-Βιταμίνη C: Πατάτες 5,5mg, Ζυμαρικά 0mg, Ρύζι 0mg
-Κάλιο: 710mg, Ζυμαρικά 31mg, Ρύζι 0,5mg
-Ψευδάργυρος: Πατάτες 1mg, Ζυμαρικά 0,53mg, Ρύζι 0,5mg


onmed.gr
- See more at: http://www.xorisoria.gr/

Βρέθηκε το μαγικό Βιβλίο των Νεκρών των αρχαίων Αιγυπτίων!

43 
Συγκλονισμένοι οι αρχαιολόγοι για τα τελευταία κομμάτια από το περίφημο«rw nw prt m hrw» του 1420 πΧ που ανακάλυψαν τυχαία σε ένα μουσείο του Κουΐνσλαντ. Το έψαχναν μανιωδώς έναν εδώ και έναν αιώνα γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα λύσουν το μυστήριο της μετά θάνατον ζωής
Λιποθύμησε ο αιγυπτιολόγος του Βρετανικού Μουσείου, Dr Τζον Τέιλορ, όταν κατάλαβε ότι είχε μπροστά του τα 100 κομμάτια που έλειπαν για την συμπλήρωση του Βιβλίου των Νεκρών το οποίο σύμφωνα με τον θρύλο περιλαμβάνει συλλογές από επωδούς και 200 μαγικές επικλήσεις για χρήση από τους νεκρούς στη μεταθανάτια ζωή. Πρόκειται ουσιαστικό για ένα εγχειρίδιο το οποίο θα καθοδηγήσει τους νεκρούς στις διάφορες δοκιμασίες που θα συναντούσαν πριν φθάσουν στον Κάτω Κόσμο (Ντουάτ).
Η πιο σκληρή δοκιμασία ήταν το ζύγισμα της ψυχής του νεκρού, που έκανε ο θεός Άνουβις. Η ψυχή ζυγιζόταν σε σχέση το Φτερό της Αλήθειας της θεάς Μά’ατ. Αν η καρδιά ήταν πιο ελαφριά από το φτερό, επιτρεπόταν να προχωρήσει στην επόμενη ζωή, αν όχι καταβροχθιζόταν από το τέρας Αμμίτ, ένα συνδυασμός κροκόδειλου, λιονταριού και ιπποπόταμου.
Τα νέα ευρήματα εκτιμάται ότι είναι οι τελευταίες σελίδες του πολύτιμου παπύρου ο οποίος λέγεται πως φτάνει τα 20 μέτρα μήκος και ανήκε στον υπεύθυνο για την κατασκευή του ναού του Άμμωνα, Αμενχοτέπ (ο οποίος ανακηρύχτηκε Φαραώ όσο ήταν ακόμα παιδί και βασίλεψε περίπου 39 χρόνια).
Τα υπόλοιπα κομμάτια του παπύρου βρίσκονται σε συλλογές σπουδαίων μουσείων του κόσμου, όπως το μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης και το ΜΕΤ της Νέας Υόρκης. Οι αρχαιολόγοι που τα μελετούν δεν έχουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους για τη μεταθανάτια ζωή, κυρίως επειδή έλειπαν αυτά τα τελευταία μέρη του παπύρου.
Θα χρειαστούν πολλά χρόνια ακόμη οι ειδικοί για να αποκρυπτογραφήσουν τη Βίβλο των Νεκρών αλλά εκτιμούν ότι υπάρχει πιθανότητα να βρεθούν απέναντι στη μεγαλύτερη ανακάλυψη των τελευταίων αιώνων: το μυστικό της αθανασίας της ψυχής.

- See more at: http://www.xorisoria.gr/

Άγνωστοι λόγοι του Κολοκοτρώνη που πρέπει να γνωρίζουμε

1. Ο Κολοκοτρώνης πρωτοπάτησε το πόδι του στη Μάνη, αρχίζοντας η Επανάσταση. Από κει τράβηξε με Μανιάτες και Μεσσήνιους για την Τριπολιτσά, με σκοπό να την πολιορκήση. Στο δρόμο, με το πρώτο τουφέκι που κάμανε με τους Τούρκους, ο κόσμος άμαχος κι άπειρος φοβήθηκε και σκόρπησε. Οι άλλοι καπεταναίοι είπανε στον
Κολοκοτρώνη:
― Τι θα κάμουμε πλειά εδώ; Να πάμε κατά το Λοντάρι (Μεγαλόπολη), να ιδούμε τι γίνεται κι εκείνος ο κόσμος.
― Εγώ δεν πάω πουθενά! είπε ο Κολοκοτρώνης. Αν θέλετε σεις, τραβάτε. Εγώ θα μείνω ’δω, να με φάνε τα πουλιά της πατρίδας μου που με ξέρουνε.

Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 191.
2. Ο Κολοκοτρώνης στην αρχή του Εικοσιένα, στο τραπέζι απάνου, όταν ήθελε να πιη κρασί, έλεγε συχνά:
― Ο Θεός να μας φυλάη από τους συντρόφους μας στον πόλεμο.
Γιατί οι πολεμιστάδες ήταν ακόμα αγύμναστοι στο σημάδι.
Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 193-194.
3. Επήγα εις το Εκτελεστικό... εχαιρέτησα το Μαυρομιχάλη και λοιπούς και μου αποκρίθηκε ο Πετρόμπεης ότι:
― Ώς πότε θα χορεύης, Κολοκοτρώνη;
Και του είπα:
― Όσο τραγουδάτε σεις, χορεύω ’γω· παύτε τα τραγούδια, και παύω τον χορόν.
[1823]. Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 202.
4. Ο Κολοκοτρώνης στον εμφύλιο πόλεμο του 1825, που τον κυνηγούσαν τα κυβερνητικά στρατέματα (μ’ αρχηγό τους τον Κωλέττη), έφτασε σ’ ένα χωριό Ράδο της Γορτυνίας και κάθισε κάτου από μια καρυδιά. Λυπημένος μονολογούσε:
― Τι έχεις, καρυδιά μου, και παραπονιέσαι; Μη σε πετροβολούνε τα παιδιά; Είναι γιατί έχεις τα καρύδια...
Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 203.
5. Έλεγε γελώντας:
― Κι ευγενέστατο, κι ενδοξότατο, κι εκλαμπρότατο, κι εξοχώτατο, και μεγαλειότατο, και μονάχα παναγιώτατο δε μ’ ωνομάσανε.
Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 209.
6. Οι Έλληνες είναι τρελλοί, αλλά έχουν Θεόν φρόνιμον.
Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 210.
7. Ο Κολοκοτρώνης μια μέρα στο σπίτι του, στην Αθήνα, σεριάνιζε στην κάμαρα, ενώ το παιδί του ο Κολίνος έγραφε· σταμάτησε μονομιάς και τονε ρωτάει:
― Κουλίνε, ποιο νομίζεις είναι το εθνικό σπίτι της Ελλάδος;
Ο Κολίνος του αποκρίθηκε αμέσως:
― Το παλάτι του Βασιλέως.
― Το παλάτι του Βασιλέως; όχι! είπε. Το Πανεπιστήμιο!
Γιάννης Bλαχογιάννης, Iστορική Aνθολογία, 1927. 218.
 
http://ksipnistere.blogspot.gr/2014/11/blog-post_8984.html

Μια πρόταση νόμου στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση που κάνει ορισμένους να ντρέπονται στην Ελλάδα

Η γενναία κούρδισσα αλεβίτισσα βουλευτής Σαμπαχάτ Τουντζέλ, καλό είναι να έλθει στην Ελλάδα, να διδάξει πολιτική και ανθρωπιά σε ορισμένες συναδέλφους της στο Ελληνικό Κοινοβούλιο!
Του Σάββα Καλεντερίδη
Όσο η κυβέρνηση και οι αρμόδιοι διπλωμάτες ασχολούνται με την προετοιμασία της επίσκεψης Νταβούτογλου και της ομάδας των υπουργών της κυβέρνησής του στην Αθήνα, για τη σύνοδο κορυφής του Δεκεμβρίου, καλό είναι να θυμηθούν ότι έχει ψηφιστεί νόμος που καταδικάζει την άρνηση της γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων από τους Τούρκους.
Αισθανόμαστε την ανάγκη να προβούμε σ’ αυτήν την υπενθύμιση γιατί η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζει τις πρακτικές τέλεσης εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονιών, υποστηρίζοντας ανοιχτά τους τζιχαντιστές, για να λύσει πολιτικά προβλήματα, όπως η παρουσία ενοχλητικών Γεζιντί Κούρδων και Ασσυρίων κοντά στα σύνορά της.
Για να αποφευχθούν δε παρεξηγήσεις, να κάνουμε υπόμνηση προς τους αρμοδίους ότι η υποστήριξη της Τουρκίας στους δολοφόνους τζιχαντιστές «επικυρώθηκε» και από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζον Μπάιντεν στο Χάρβαρντ.
Επειδή δε η κυβέρνηση αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση ακολούθησαν μια ανέντιμη και άκρως προσβλητική για το ελληνικό έθνος, για την ιστορία της Ελλάδας αλλά και για τις πανανθρώπινες αξίες στάση στο ζήτημα του νόμου που ποινικοποιεί τις γενοκτονίες που έχουν αναγνωριστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο, τους καλούμε να διαβάσουν με προσοχή την πρόταση νόμου που υπέβαλε η βουλευτής
Κωνσταντινούπολης του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) Σαμπαχάτ Τουντζέλ (Sabahat Tuncel) στη Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση.
Στην πρότασή της η Τουντζέλ αιτείται από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Ταγίπ Ερντογάν να ζητήσει επισήμως συγνώμη για τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
Συγκεκριμένα ζητεί από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας να αναγνώσει μέσα στην τουρκική βουλή και με κάθε επισημότητα ένα κείμενο συγνώμης, το οποίο θα αναγνώσει και δημοσίως στον τόπο του εγκλήματος την επόμενη ημέρα.
Ζητεί επίσης να συγκροτηθεί Επιτροπή Διερεύνησης και Τεκμηρίωσης, που θα ερευνήσει τα κρατικά αρχαία,  να οριστεί η 24η Απριλίου "Ημέρα Εθνικού Πένθους" και να δοθούν αποζημιώσεις και ηθική δικαίωση στα θύματα της γενοκτονίας.
Παραθέτουμε τμήμα από τις δικαιολογητικές σκέψεις της πρότασης νόμου, οι οποίες αν μη τι άλλο, καλόν είναι να διαβαστούν από τους Έλληνες αρνητές, μπας και διδαχτούν λίγη ανθρωπιά από μια αλεβίτισσα κούρδισσα:
«Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι στην Τουρκία υπάρχουν εθνικές και θρησκευτικές ομάδες οι οποίες λόγω της διαφορετικότητάς τους καταπιέζονται συστηματικά από το κράτος, η έκφραση επίσημης συγνώμης από το τουρκικό κράτος, θα αποτελούσε ένα σημαντικό βήμα για την πραγματική συμφιλίωση με αυτές τις πραγματικότητες.
…Επειδή το κράτος που δεν έχει αποδεχτεί τα εγκλήματα του παρελθόντος, συνεχίζουν να γίνονται εγκλήματα εναντίον μιας ομάδας που έχει στοχοποιηθεί, όπως για παράδειγμα η δολοφονία του Χραντ Ντινκ. Υπό την άποψη αυτή, η έκφραση συγνώμης θα έχει και την έννοια του «Ποτέ Ξανά».
…Στο ζήτημα της «αποδοχής των εγκλημάτων του παρελθόντος» η δημόσια έκφραση συγνώμης είναι μόνο ένα μικρό βήμα. Στη συνέχεια απαιτείται πολιτική βούληση της κυβέρνησης για να γίνουν πρακτικά βήματα, με τη συμμετοχή και διεθνών επιτροπών αν απαιτείται.
…Στην πρόταση νόμου προβλέπεται η ανακήρυξη ημέρας Εθνικού Πένθους, η οποία θα βοηθήσει την ουσιαστική ενίσχυση των δεσμών κοινωνίας και κράτους καθώς και των δεσμών μεταξύ των διαφόρων ομάδων που υπάρχουν στην Τουρκία,

Με το σχέδιο νόμου ζητείται επίσης η ρύθμιση θεμάτων όπως είναι η καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα καθώς και η ηθική τους δικαίωση.»
Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"
 
http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/11/blog-post_702.html
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters