Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΒΟΜΒΑ! ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ!! ΤΟ Ε Θ Α Ψ Α Ν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ!!!

2

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΝΩΝ!!! Ο ΓΙΟΥΝΚΕΡ ΕΙΠΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, ΟΤΙ ΜΙΛΑ ΜΕ ΗΓΕΤΕΣ …ΑΛΛΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ!!!!!!!!!!!
Ή ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ, Ή ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΑΣΧΗΜΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ…

1

ΤΟ Ε Θ Α Ψ Α Ν ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ! ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ «ΚΡΥΟ» ΑΣΤΕΙΟ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΛΑΘΟΣ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ, ΟΠΩΣ ΙΣΩΣ ΣΠΕΥΣΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ!

(ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΟΤΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΟΜΙΛΗΤΗ, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ, ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΡΑΚΤΙΚΑ! ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΑ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΟΥΝ! )
ΙΔΟΥ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΜΙΛΙΑ, ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Μυστήριο… Στο παρακάτω ‘βίντεο’, βλέπουμε τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, να μιλάει για την μετά το ‘Brexit’ εποχή και να εκφράζει τις ανησυχίες του για το μέλλον, όπως επισημαίνει το ιστολόγιο του ‘κόκκινου ουρανού’.



Το βίντεο είναι στα γαλλικά, και λέει τα εξής :
Il faut savoir que ceux qui nous observent de loin, sont inquiets. J’ai vue et entendue et écouté plusieurs des dirigeants d’autres planètes. Ils sont très inquiets parce qu’ils s’interrogent sur la voie que l’union européenne vas poursuivre. Donc il faut rassurer et les européens et ceux qui nous observent de plus loin.

Η μετάφραση είναι η εξής:
«Θα πρέπει να ξέρετε ότι αυτοί (;;;) που μας παρατηρούν από μακριά, ανησυχούν. Έχω δει και ακούσει και ακούσει αρκετούς ηγέτες άλλων πλανητών. Είναι πολύ ανήσυχοι, διότι αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίον η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει. Έτσι πρέπει να καθησυχάσουμε και τους Ευρωπαίους και όσους μας παρατηρούν από μακρύτερα».
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνείας. Ο άνθρωπος ισχυρίζεται, ότι είναι σε επαφή με …εξωγηΐνους!!!!!!!!!!!!

3

Η μητρική γλώσσα του Junker, δεν είναι η γαλλική. Όμως, σύμφωνα με την Wikipedia, ήδη γνωρίζει άπταιστα γαλλικά, από τις ημέρες που ήταν μαθητής.
Και από το βίντεο, βλέπουμε ότι η προφορά του είναι σχεδόν τέλεια. Δεν θα έκανε στοιχειώδη λάθη.

Στα γαλλικά, η λέξη «πλανήτης» είναι «Planète». Στην μητρική γλώσσα του Γιούνκερ, που είναι τα λουξεμβουργιανά (μία δυτική γερμανική γλώσσα που υιοθετήθηκε ως επίσημη γλώσσα το 1984), ο πλανήτης είναι «planéit.»

Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει πιθανή σύγχυση εδώ. Αν ήθελε να πει «οι ηγέτες των άλλων εθνών», θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η γαλλική λέξη «nation», η οποία ομοίως στα λουξεμβουργιανά είναι «natioun».

Ομοίως, η λέξη «χώρα» είναι «pays» στα γαλλικά και «land» στα λουξεμβουργιανά. Δεν υπάρχει δυνατότητα σύγχυσης εδώ, καθώς οι λέξεις αυτές είναι παρόμοιες στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Η φράση του «εκείνοι που μας παρατηρούμε από μακριά» παραπέμπει περισσότερο σε εξωγηΐνους, παρά σε ηγέτες άλλων χωρών του κόσμου.

Με τις σύγχρονες τεχνολογίες επικοινωνίας και τα μέσα ς ενημερώσεως, δεν λες τους ηγέτες ξένων χωρών, ως «παρατηρητές από μακριά»!

Η φράση χρησιμοποιείται συχνά σε βιβλία επιστημονικής φαντασίας και σε ταινίες.
Μας παρακολουθούν … τουλάχιστον, σύμφωνα με τον Juncker.

4
Το αξιοπερίεργο αυτής της ιστορίας, είναι ότι ΚΟΥΚΟΥΛΩΘΗΚΕ ΕΠΙΜΕΛΩΣ & ΑΠΟΛΥΤΩΣ, από τα ‘μουμουέ’ του συστήματος. Κανονικά θα έπρεπε να εμφανίζεται, έστω ως ανόητο «αστείο», ή μεγαλοπρεπής «γκάφα» σε διάφορα τηλεοπτικά, ή διαδικτυακά μέσα…

Και το πιο σημαντικό, το κείμενο από την επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αλλάζει αυτό το μέρος της ομιλίας του σε κάτι άλλο:

«Μην κάνετε κανένα λάθος, αυτοί που μας παρακολουθούν από μακριά ανησυχούν. Έχω συναντήσει και ακούσει διάφορους ηγέτες. Είναι πολύ ανήσυχοι επειδή αναρωτιούνται για το ποια θα είναι η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Γι’ αυτό πρέπει να καθησυχάσουμε τους Ευρωπαίους και όσους μας παρακολουθούν από πιο μακριά».

5

Όντως μας παρακολουθούν …εξωγήϊνοι;
Όντως έχει επαφή ο Γιούνκερ μαζί τους;
Μήπως πίνει περισσότερο απο το κανονικό;
Και τί πίνει;
Ή υπάρχει κάποια άλλη εξήγηση για το περιστατικό αυτό; («ΙΩ.ΚΑΠ.»)


https://hellasforce.com/

Θα Εμφανιστούμε Σύντομα – Οι Διαθέσεις μας Ειρηνικές



«Η 8η Αποστολή του Διός θα μπορούσε με μια μαζική εμφάνιση σκαφών του στόλου της να επιτύχει την ευνοϊκή υποδοχή της από το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας.

Δεν θα το πράξουμε γιατί πρέπει να κερδίσουμε την καθολική εμπιστοσύνη της ανθρωπότητας, αν είναι δυνατόν,

ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΙΡΗΝΙΚΕΣ
ΚΑΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.


Πυκνώνουμε καθημερινά την παρουσία μας στους ουρανούς ώστε η επίσημη εμφάνισή μας στη Γαία να είναι σχεδόν μια τυπική διαδικασία, αφού όλοι θα έχουν αντιληφθεί την παρουσία μας και θα έχουν πειστεί, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ, για την ύπαρξή μας αλλά και για τις προθέσεις μας.

Είναι περισσότερο θέμα ύποπτης σκοπιμότητας και ενοχής η σιωπή που τηρούν οι κυβερνήσεις της Γαίας, παρά θέμα ενδιαφέροντος για να διαφυλάξουν δήθεν την ψυχολογία του κόσμου, τον οποίον θα έπρεπε να τον ενημερώνουν για την επικείμενη εμφάνισή μας.

Έχουμε δώσει στους ηγέτες σας πολλές ευκαιρίες για να γνωστοποιήσουν στην ανθρωπότητα την ύπαρξή μας και τους σκοπούς μας, για να μην αιφνιδιαστεί εάν εμφανιστούμε ξαφνικά.

ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΕΙ ΕΝΤΟΛΗ ΑΠΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΜΕ.

Η ΕΝΤΟΛΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΑ ΣΤΟ ΕΓΓΥΣ ΜΕΛΛΟΝ.

Υπάρχουν αυστηροί κανόνες εφαρμογής για μια μαζική προσγείωση, και δεν επιθυμούμε να έλθουμε σε αντιπαράθεση με τους ουράνιους εντολοδόχους μας.

Ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, θα μελετηθούν όλοι οι τρόποι πειθούς της ανθρωπότητας, ώστε να έχουμε τα δυνατόν λιγότερα δυσάρεστα αποτελέσματα από την ξαφνική αλλά μη επιθετική εμφάνισή μας.

« Έρρωσθε»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : «ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ »
ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗGrigoris Makrinitsas


http://www.diadrastika.com/2016/07/tha-emfanistoume-syntoma-diathesis-mas-irinikes.html

Τα 7 Σύμπαντα του Διός


Ο ΙΕΡΟΣ ΑΡΧΩΝ ΦΩΤΟΣ-Ο ΖΕΥΣ-ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΕΦΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΚΑΤΡΙΩΝ ΓΑΛΑΞΙΩΝ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ (ΤΑΩΣ) ΔΗΛ.{ΠΑΓΩΝΙ}.

ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Η ΗΡΑ Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΗΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ.


ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ (ΛΥΡΑ) ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΥΝ ΣΑΝ ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ.

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΤΕΛΕΙΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ (ΓΛΑΥΞ)ΔΗΛ. {ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ}.

ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΔΙΑ.

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΔΙΕΠΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.
ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ (ΣΤΑΧΥΣ).

ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Η ΔΗΜΗΤΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ)

ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Η ΘΕΑ ΕΣΤΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΘΑΛΠΩΡΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΚΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΕΙΝΑΙ (ΟΥΤΟΠΙΑ).

ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑΣ.

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΑΡΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΤΟΥ. ΕΙΝΑΙ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΥΨΙΣΤΟΥ ΔΙΟΣ.

ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΠΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ (ΠΥΡΑ).

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ :
« ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΚΑΙ Η 8η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΔΙΑ»
ΤΟΥ Κ. ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ.


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ Grigoris Makrinitsas


http://www.diadrastika.com/2016/07/peri-ton-epta-sybanton-tou-dios.html

Ο Άγνωστος και Αποσιωποιημένος Αιθήρ


Από τα πανάρχαια χρόνια ο Αιθέρας είναι γνωστός στους Έλληνες. Ο Αιθήρ σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία είναι και το Πυρ που δίνει ζωή, είναι ο σπινθήρας της ζωής για κάθε πλάσμα.

Γενικά ο αιθήρ είναι για τους Αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους η βάση της επιστήμης. Το πρώτο που εδιδάσκετο ο επιστήμων (εκ του επι + ίσταμαι, στα περίφημα Ελευσίνια Μυστήρια ήταν το ταξίδι στον αιθέρα. Ο μυημένος εδιδάσκετο την αστρική προβολή ή αστρικό ταξίδι, δηλαδή την τεχνική του να βγάλει κανείς την ψυχή από το βιολογικό του σώμα, δηλαδή το ταξίδι του πνεύματος – ψυχής στον αιθέρα.

Αυτοί ήταν οι πρώτοι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, διότι έβλεπαν με τον οφθαλμό της ψυχής τους, τον ΝΟΥ ή ΝΟΑ, το βιολογικό τους σώμα, κάτω στη γη, καθώς έφευγαν στον αιθέρα. ΙΣΤΑΝΤΟ δηλαδή ΕΠΙ του βιολογικού τους σώματος. Ο Αιθέρας υπάρχει παντού, γεμίζει όλο το σύμπαν, διαπερνά κάθε ύλη, είναι η πηγή κάθε ενέργειας, μεταβάλλεται σε ύλη ή μάζα. Ο Αιθέρας είναι η πέμπτη ουσία του σύμπαντος (σ.σ. η πεμπτουσία).


Το περίφημο «Ε» που βρισκόταν στο ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς, αυτήν ακριβώς η πέμπτη ουσία είναι. Ο ΑΗΡ με το ΑΙΘΗΡ, σαν ιδεογράμματα διαφέρουν κατά το Ι και Θ που = ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ. Δηλ. είναι η διάσταση που κινείται ο Θεός και τα πνεύματά του. Εδώ μας έκοψαν την σύνδεση με τον πραγματικό Δημιουργό μας. Η ζωτική δύναμη, του Αιθέρα , ταξιδεύει σε σπειροειδή κύματα και δημιουργεί ύλη εκεί όπου δύο σπείρες συναντώνται.

Ο Αιθέρας είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών», δηλαδή όπως ακριβώς θεωρείται ότι είναι ο Θεός, στη χριστιανική ή και σε άλλες θρησκείες. Μέχρι τώρα το κατεστημένο, μας τον απόκρυψε και επέμενε ότι δεν υπάρχει Αιθέρας, αν και ο Τέσλα τους έβαλε γυαλιά.

Στο περίφημο πείραμα C.E.R.N, φωτογραφήθηκε ένα νέο υποατομικό σωματίδιο το μποζόνιο, το σωματίδιο του θεού, το άπιαστο σωματίδιο που οι φυσικοί αναζητούσαν εδώ και 40 χρόνια! Είναι το θεμελιώδες σωματίδιο από το οποίο γεννάται η μάζα των άλλων σωματιδίων και σε τελική ανάλυση, η ύλη του σύμπαντος κόσμου! Αυτός είναι στην πραγματικότητα ο Αιθέρας.

Αλλά ο Μανωλιός άλλαξε τα ρούχα του και τα έβαλε αλλιώς. Τον αιθέρα που το κατεστημένο είχε μουλαρώσει και δεν παραδεχόταν την ύπαρξη τώρα το αντιλήφτηκαν ότι υπάρχει και το ονόμασαν μποζόνιο, το σωματίδιο του θεού. Άκουσαν οι παπάδες σωματίδιο του θεού, πανικοβλήθηκαν γιατί μπήκαν ξένοι στα χωράφια τους και πάνε να τα βάλουν με την αφρόκρεμα των επιστημόνων όλου του κόσμου.

Κλείνω με την σκέψη ότι όποιος άνθρωπος ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ για τον Αιθέρα, δεν πρόκειται ποτέ να κατασκευάσει μηχανές αντιβαρύτητας. Άρα θα παραμένει εγκλωβισμένος σε αυτόν τον πλανήτη. Γι αυτό μας το κρύψανε και πρόβαλαν τον Αϊνστάιν που σύμφωνα με αυτόν δεν πρόκειται να ταξιδέψουμε στα άστρα μιας που αν ένα αντικείμενο τρέξει ίση με την ταχύτητα του φωτός γίνεται άπειρο. (Περιοδικό Αναζήτηση Δαρίβας Κατερίνη)
Αιθήρ – Πάσιν ζωοίσιν ‘εναυσμα – Αιθήρ = Αεί θερείν = Αιωνίως θερμαίνειν

Ο Αιθήρ σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία είναι και το Πυρ που δίνει ζωή, είναι ο σπινθήρας της ζωής για κάθε πλάσμα.

Ο Αριστοφάνης τον αποκαλεί ζωοδότη των πάντων «Αιθέρα σεμνότατον, βιοθρέμμονα πάντων» (Νεφ. 570) .

Στον «Ύμνο προς Πρωτόγονον» βλέπουμε σύμφωνα με τους Ορφικούς ότι ο Αιθήρ προϋπήρχε πριν από οποιαδήποτε γέννηση – εμφάνιση, αφού ο Πρωτόγονος, ή Έρως, ή Φάνης πλανιόταν μέσα στον Αιθέρα όταν γεννήθηκε από το αυγό, «Πρωτόγονον καλέω διφή, μέγαν, αιθερόπλαγκτον, ωογγενή» – (Ορφ. Ύμνος 6 προς Πρωτόγονον).

Ο Δαμάσκιος (Περί Αρχών), μας λέει πως κατά τους Ορφικούς και σύμφωνα με την εκδοχή του Ιερώνυμου και του Ελλάνικου, ο Χρόνος και η Ανάγκη (Αδράστεια) γέννησαν τον Αιθέρα, το Χάος και το Έρεβος.

Κατά τους Ορφικούς ο Αιθήρ είναι ένα πρωταρχικό, βασικό δομικό στοιχείο της Δημιουργίας, είναι Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, το Θείον Πύρ, Ο ΣΠΙΝΘΗΡΑΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ.

Ο Αναξιμένης διατύπωσε την θεωρία ότι τα πάντα είναι αέρας και από την αραίωσή του παράγεται ο Αιθέρας.

Ο Φιλόλαος ένας από τους μαθητές του Πυθαγόρα, μας λέει ότι ο Αιθήρ ήταν το πέμπτο από τα στοιχεία που αποτελούσαν τον κόσμο. Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ!

Ο Ξενοφάνης διατύπωσε την θεωρία ότι η γη περιβάλλεται από τον Αιθέρα ο οποίος εκτείνεται στο άπειρο. Ανάμεσα στα άλλα ο Παρμενίδης θεωρούσε ότι ο Ήλιος και οι διάφοροι αστερισμοί βρίσκονται μέσα στον Αιθέρα.

Αριστοτέλης: «ουρανού δε και άστρων ουσίαν μεν αιθέρα καλούμεν».

http://www.livepedia.gr



Ως Έλληνες χρειάζεται να αποβάλλουμε την υλιστική νοοτροπία που εγκλωβίζει τη συνείδηση και το πνεύμα μας. Το νόημα της όλης ύπαρξής μας, παρ’ όλο που βρίσκεται εκτεθειμένο εκεί έξω, συνεχίζουμε να μην μπορούμε καν να το αγγίξουμε… Άκρατος Αετός


ΜΕΣΩ conspiracyfeeds
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ enneaetifotos


http://www.diadrastika.com/2016/06/agnostos-aposiopiimenos-aether.html

Τι Κρύβει ή Υπονοεί το Δελφικό Ε, των Δελφών;

Δελφικό Έ

Τρείς φορές τοποθετήθηκε ένα Ε (ΕΨΙΛΟΝ) στήν κορυφή τού Αετώματος τού Ναού τού Απόλλωνος στούς Δελφούς, κατάντικρυ σέ όποιον πλησίαζε τήν κεντρική, ανατολική Πύλη του, πάντοτε συνοδευόμενο από τό ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ στήν κάτω αριστερή γωνία καί τό ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ στήν κάτω δεξιά τού ιδίου Αετώματος.

Ήταν γνωστά σάν »Δελφικά παραγγέλματα», τό δε Ε τό »προεδρεύον» αυτών. Τό παλαιότερο από αυτά (τά Ε) ήταν ξύλινο κι αναφέρεται σάν »Ε τών Σοφών», γιατί αφιερώθηκε από τόν Σόλωνα κατά μία εκδοχή, κατά δε άλλη από όλους μαζί τούς τότε αναγνωρισμένους Σοφούς. Όταν αυτό εφθάρη, οι Αθηναίοι ανέθεσαν στό Ναό τό δεύτερο, τό οποίο ήταν χάλκινο.

Σέ αντικατάσταση καί αυτού, η Λιβία Δρουσέλλα, σύζυγος τού Αυγούστου, αφιέρωσε τό τρίτο καί τελευταίο, από καθαρό χρυσό.Η μοναδική πληροφορία γιά τό Ε τών Δελφών προέρχεται από τόν Πλούταρχο (46-127 μ.Χ.), ο οποίος ως Ιερεύς διά βίου τού Απόλλωνος, πρέπει νά ήταν κοινωνός καί γνώστης των Μυστηρίων.


Τό ότι λοιπόν ένα γράμμα τού Αλφαβήτου, είναι τό αποκλειστικό αντικείμενο μιάς ολόκληρης διατριβής του, δείχνει, όπως καί τά γραφόμενα, τήν μεγάλη σημασία πού ένας συγγραφέας τής ολκής του, απέδιδε σ’ αυτό. Τό ότι κανείς άλλος δέν έγραψε γι’ αυτό, αλλά κι ο τρόπος (σέ μορφή διαλόγου) πού ο ίδιος ο Πλούταρχος τό παρουσιάζει, συνηγορούν ότι πρόκειται γιά κλείδα τών Δελφικών Μυστηρίων, γιατί ως γνωστόν η αποκάλυψη στοιχείων τους στούς αμύητους, αποτελούσε ηθικό καί ποινικό αδίκημα.

Στόν διάλογο αυτόν, προβάλλονται διάφορες ερμηνείες από τούς διαλεγόμενους, σάν προσωπικές τους απόψεις, μερικές αδύναμα τεκμηριωμένες, άλλες ισχυρά, πολλές αλληλοαναιρούσες. Σέ κάποιες επεμβαίνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, μέ πληθώρα αναλύσεων, μή παίρνοντας ρητή θέση, αλλ’ ωστόσο καθοδηγώντας διακριτικά τόν αναγνώστη.

Δέν μπορεί έτσι νά κατηγορηθή ότι αποκαλύπτει τά τών Μυστηρίων, αλλά προτρέπει σέ συλλογισμούς προσέγγισής τους, τηρώντας τό ρηθέν από τόν Ηράκλειτο ότι : «Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ, ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ».

Τά δε σημαίνοντα διαφέρουν ως πρός τήν προσέγγισή τους, ανάλογα μέ τήν πνευματική, τήν ποιοτική καί τήν μυητική διαβάθμιση των πιστών. Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα πρός αυτούς: είναι ΛΟΞΙΑΣ γιά τούς μή νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ γιά εκείνους που αρχίζουν νά μαθαίνουν, νά ερωτούν, νά ενημερώνονται καί ΔΗΛΙΟΣ καί ΦΑΝΑΙΟΣ σέ όσους φανερώνεται καί διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ’ αυτούς που γνωρίζουν τήν αλήθεια καί ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ’ εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν τήν Αλήθεια, φιλοσοφώντας.

Η πρώτη άποψη στό διάλογο, δηλωμένη από τόν αδελφό τού Πλουτάρχου Λαμπρία, είναι πώς οι πέντε από τούς επτά Σοφούς – οι Χίλων, Θαλής, Σόλων, Βίας καί Πιττακός θέλοντας νά διαχωρισθούν από τούς άλλους δύο, τόν Κλεόβουλο τόν Λίνδιο καί τόν Περίανδρο τόν Κορίνθιο, οι οποίοι μέ πλάγια μέσα εξεπόρθησαν τή φήμη τού Σοφού – αφιέρωσαν τό Ε (δηλαδή τόν αριθμό 5) στόν Θεό, δηλώνοντας έτσι τό πραγματικό πλήθος τους.

Άλλος είπε πως τό Ε, όντας τό δεύτερο τών γραμμάτων, τών εχόντων Φωνήν (φωνηέντων), δηλώνει τόν Απόλλωνα, τόν δεύτερο τή ταξει, μετά τόν Δία, Θεόν.

Η τρίτη άποψη τού Ιερέος Νικάνδρου είναι ότι, επειδή τό Ε γράφεται καί ΕΙ ( βλ. Δειπνοσοφιστού βιβλ. β’.5: » πάντες οι Αρχαίοι τώ ΟΥ αντί τού Ο μακρού στοιχείου προσεχρώντο, παραπλησίως καί τώ ΕΙ αντί τού Ε μακρού. Ωσπερ ορώμεν καν τή Ιλιάδι τό πέμπτον βιβλίον σημειούμενον διά τού ΕΙ.), είναι χαρακτηριστικό τών πρός χρησμοδότησιν ερωτημάτων (εάν), αλλά καί μόριο ευχής ή παράκλησης (ΕΙ-θε).

Η άποψη τού Θέοντος, πού ακολουθεί, είναι πως ο Θεός ευνοώντας τήν Διαλεκτική, παραδέχεται αυτό τό μόριο (ΕΙ) τού συλλογισμού καί χρησιμοποιώντας το συχνά στούς Χρησμούς του, προτείνει τή χρήση του στούς Φιλοσόφους. Γιατί Φιλοσοφία είναι η έρευνα τής Αλήθειας καί φώς τής Αλήθειας η απόδειξη καί τής απόδειξης αρχή ο συναπτόμενος συλλογισμός. Καί κανένα πράγμα δέν υπάρχει χωρίς αιτία καί κανένας συλλογισμός δίχως λογική προϋπόθεση.

Ο Έυστροφος ο Αθηναίος υποστηρίζει πως τό Ε δηλώνει τήν έννοια τών αριθμών ως Πεμπάς, αφού οι Σοφοί τό αριθμείν ονομάζουν »πεμπάζειν». Εκφράζει έτσι τήν Πυθαγόρεια θέση ότι ο αριθμός είναι πρώτη καί απόλυτη αιτία τών πάντων κι ότι ο Θεός αεί γεωμετρεί.

Τήν άποψη αυτή συμπληρώνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, λέγοντας ότι οι αριθμοί διαιρούνται σέ άρτιους καί περιττούς καί η Μονάδα είναι κοινή κατά τη δύναμη καί στά δύο είδη, αφού προστιθέμενη, κάνει τόν άρτιο περιττό καί τόν περιττό άρτιο. Τό δύο είναι ο πρώτος άρτιος καί τό τρία ο πρώτος περιττός. Τό άθροισμα αυτών τών δύο δίνει αριθμό εξαιρετικής τιμής, γιατί πρώτος αυτός αποτελείται από πρώτους καί έχει ονομασθή από τούς Πυθαγόρειους Γάμος, λόγω τής ομοιότητάς του μέ τήν ενωτική σχέση τού άρτιου πρός τό θήλυ καί τού περιττού πρός τό άρρεν.

Γιατί από καμιά ανάμιξη τους δέν γεννιέται άρτιος, μα πάντα περιττός καί ποτέ άρτιος όταν προστεθή σέ άρτιο δέν γεννά περιττό, ούτε βγαίνει από τή φύση του, από αυτήν ακριβώς τήν αδυναμία του νά γεννήση άλλον. Αντίθετα, περιττοί όταν προστεθούν σέ περιττούς, γεννούν πολλούς άρτιους, γιατί πάντα αποτελούν τό γόνιμο στοιχείο. Τό πέντε (Ε) λέγεται καί φύσις γιατί μέ τόν πολλαπλασιασμό επί τόν εαυτό του τελειώνει πάντα στόν εαυτό του.

Γιατί καί η φύση – πού από τό σπόρο μετά από διάφορες μεταμορφώσεις, αποδίδει πάλι σπόρο – πάντα τελειώνει στόν εαυτό της. Κι όταν αυτό (τό Ε) προστίθεται στόν εαυτό του, γεννά εκ περιτροπής ή τόν εαυτό του ή τήν δεκάδα, κι αυτό γίνεται επ’ άπειρον.

Υ-γ-ι-ει-α

Η ένωση λοιπόν τής Πεμπάδος (Ε) μέ τόν εαυτό της δέν γεννά τίποτε ατελές ή αλλιώτικο, αλλ’ έχει καθορισμένες μεταβολές. Γεννά ή τόν αριθμό τού είδους της ή τόν τέλειο αριθμό. Εδώ ακριβώς βρίσκεται τό κοινόν μέ τόν Απόλλωνα, γιατί ο Θεός υμνείται ως αιώνιος καί άφθαρτος από τήν ίδια του τήν φύση, καί άλλοτε ως πύρ τά πάντα εξομοιώνει πρός τά πάντα (ΠΥΡΟΣ Τ’ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΣΘΑΙ ΠΑΝΤΑ), άλλοτε δε καταφεύγει σέ μεταμορφώσεις τού εαυτού του ως πρός τή μορφή, τή διάθεση καί τή δύναμη, όπως ακριβώς κι ο Κόσμος.

Αλλά καί στή Μουσική πού τόσο αρέσει στόν Θεό, η Πεμπάς έχει τήν σημασία της. Γιατί πέντε είναι οι ορθές συμφωνίες καί άν καί υπάρχουν πολλά διαστήματα μεταξύ τών τόνων, η Μελωδία, πέντε μόνο χρησιμοποιεί: τή Δίεση, τό Ημιτόνιο, τόν Τόνο, τό Τριημιτόνιο καί τό Δίτονο.

Μα καί κατά τόν Πλάτωνα, άν υπάρχουν περισσότεροι από έναν κόσμοι, τότε αυτοί είναι πέντε. Αλλά κι άν υπάρχει μόνο ένας, όπως λέγει ο Αριστοτέλης, αυτός αποτελείται από πέντε: τόν κόσμο τής Γής, τόν κόσμο τού Ύδατος, αυτόν τού Πυρός, τόν τέταρτο τού Αέρος καί τόν πέμπτο που άλλοι ονομάζουν Ουρανό, άλλοι Φώς, άλλοι Αιθέρα καί άλλοι Πέμπτη Ουσία ή Πεμπτουσία. Αρκετοί Φιλόσοφοι συσχετίζουν μ΄ αυτούς τούς πέντε κόσμους, τίς πέντε αισθήσεις, γιατί θεωρούν ότι η αφή είναι σκληρή καί γεώδης, η γεύση από τήν υγρότητά της αποκτά αντίληψη γιά τίς ποιότητες γευστών. Η όσφρηση επειδή είναι αναθυμίασις καί άρα γεννάται από τήν θερμότητα, έχει τή φύση τού πυρός. Ο αέρας όταν προσκρούει στό αυτί γίνεται φωνή καί ήχος. Καί τέλος η όρασις διαλάμπει από τό φώς καί τόν Αιθέρα.

Ο διάλογος κλείνει μέ τήν άποψη τού Αμμωνίου που υποστηρίζει ότι ούτε αριθμό, ούτε τάξη, ούτε σύνδεσμο, ούτε κάποιο άλλο ελλίπον μόριο λέξεως, δηλώνει τό Ε. Αλλά ότι είναι αυτοτελής τού Θεού προσαγόρευσις καί προσφώνησις. Ο Θεός όταν πλησιάζει κάποιος στό Ναό, τόν χαιρετά καί τόν προσαγορεύει μέ τό »Γνώθι σαυτόν», κι αυτός ανταπαντά » ΕΙ » (είσαι), αναγνωρίζοντας καί ομολογώντας ότι πραγματικά Αυτός υπάρχει. Καί »ΕΙ ΕΝ», γιατί είναι Ένας (ΕΝ ΔΕ ΑΠΟΛΛΩΝ) – γι’ αυτό λέγεται Α-πολλών – αρνούμενος τά πολλά καί τό πλήθος. Λέγεται καί Ιήϊος γιατί είναι Ένας καί μόνος, καί Φοίβος γιατί οι Αρχαίοι έτσι ονόμαζαν κάθε καθαρό κι αγνό.

Ο Πλούταρχος τελειώνει εδώ τόν διάλογο, μέ τήν τελευταία άποψη νά αναιρεί όλες τίς προηγούμενες, χωρίς κάποιο συμπερασματικό επίλογο ή σχόλιο, μη κλείνοντας ουσιαστικά τό θέμα κι αφήνοντας νά εννοηθή ότι υπάρχουν πιθανώς καί άλλες πτυχές τής Αλήθειας. Τηρεί έτσι ως Μύστης καί Ιερεύς, τίς Μυστηριακές επιταγές, κάνοντας συγχρόνως ένα άνοιγμα πρός τούς έξω καί αμύητους. Άνοιγμα που έχει από μιά μεριά σκοπιμότητα – σέ μιά εποχή παρακμής τού Μαντείου καί ανταγωνισμού του από άλλες θρησκείες καί Θεούς που εισήγαγαν οι Ρωμαίοι από τά πέρατα τής Αυτοκρατορίας – αλλά καί ανάγκη τής προβολής καί δικαίωσης τού Κοσμικού καί Νοητικού χαρακτήρα τής Απολλώνιας Θεοσέβειας.

Από τούς νεότερους συγγραφείς μόνο δύο – απ’ ότι γνωρίζω – έχουν γράψει γιά τό Ε τών Δελφών. Ο Στέφ. Καραθεοδωρής, Ιατρός (Κωνσταντι-νούπολις 1847) καί ο Γ. Λευκο-φρύδης, Δικηγόρος (Αθήναι 1977), οι οποίοι αφού αναφέρονται στά τού Πλουτάρχου, διατυπώνουν ο καθένας κι από μιά δική του άποψη. Ο μεν πρώτος επισημαίνοντας ότι το Ε συμβολίζει τόν Θεό, τό συνδέει μέ τό γράμμα (συλλαβή) » » τού Εβραϊκού αλφαβήτου, που επίσης συμβολίζει τό Θείον, υποστη-ρίζοντας ότι είναι μετάφρασή του καί συνεπώς αποτέλεσμα μαθητείας κι αποδοχής τής Εβραϊκής Θρησκείας.

Άποψη κατά τή γνώμη μου λανθασμένη, αφού δέν υπάρχει καμιά μαρτυρία γιά αυτής τής κατεύθυνσης (υπάρχουν πολλές γι’ αντίστροφη)επίδραση ,τού Εβραϊκού Πολιτισμού (άν υπήρξε αυτογεννής τέτοιος) στόν Ελληνικό, ούτε κι από αυτόν ακόμα τόν συνήθως φίλια διακείμενο πρός τά τών Φοινίκων καί Γεφυραίων, Ηρόδοτο. Αφ’ ενός γατί όλα τά Πολιτιστικά καί Θεογονικά στοιχεία τους (πλήν τού δόγματος τού κυρίαρχου καί εκλεκτού λαού) τά πήραν από τούς γύρω λαούς καί ιδιαίτερα από τούς Αιγυπτίους (π.χ παραβλ. Υμνον πρός ΑΤΤΟΝ – 1450 π.Χ. μέ 103ο Ψαλμό Δαυίδ – 1000 π.Χ), όπου ο θεμελιωτής τού Έθνους καί τών Νόμων τους, Μωυσής (1200 π.Χ) υπήρξε αξιωματούχος καί μυημένος Ιερών γνώσεων. Γνώσεις όμως που καί οι Αιγύπτιοι εδιδάχθησαν από τόν Έλληνα Ερμή (9000 π.Χ) καί τόν επίσης Έλληνα Ορφέα όταν μεταβάς εις Αίγυπτον »εξελόχευσεν Ιερόν Λόγον».

Καί αφ’ ετέρου γιατί τά στοιχεία χρονολόγησης (παρ’ ολη τήν κοπτοραπτική τους συρρίκνωση από εκούσιους καί ακούσιους καλοθελητές) τών εξελικτικών φάσεων τού Ελληνικού Πολιτισμού δέν αφήνουν αμφιβολίες γιά τήν Πατρότητα καί τίς κατευθύνσεις εξάπλωσής του. Ο δε δεύτερος, Λευκοφρύδης, συνδέοντας τό Δελφικό Ε μέ τήν κατά τήν άποψή του αποκωδικοποίηση τού έργου τού Αριστοτέλη » Οργάνων Όργανον», υποστηρίζει ότι πρόκειται γιά διακριτικό σύμβολο ενός Πλανητικού συστήματος στόν αστερισμό τού Λαγού καί τού συνωνύμου του Κοσμοσκάφους. Αν καί η λογική τής αποκωδικοποίησης τού έργου είναι ισχυρή, εναπόκειται στήν κρίση τού κάθε ερευνητή νά καταλήξη γιά τό ακραίο ή όχι τής θέσης αυτής.


 

ΤΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΑ

Η δική μου άποψη γιά τό γράμμα αυτό τού Ελληνικού Αλφαβήτου, είναι ότι αποτελεί σέ Κοσμικό επίπεδο, καθαρό συμβολισμό τού Ενούντος Θείου. Στή Σαμοθράκη έχουν βρεθή κεραμικά πιάτα που χρησιμοποιούνταν σέ τελετές τών Καβειρίων Μυστηρίων. Τά μισά από αυτά είχαν χαραγμένο ένα Ο (Θήτα) καί τά υπόλοιπα ένα Ε. Καί τά δύο συμβολίζουν τό Θείον. Τό πρώτο σάν Κέντρο τού Σύμπαντος Όλου, τό δεύτερο σάν Ενωτικό των Πάντων στοιχείο. Η Ελληνική γλώσσα δέν είναι απλά μιά γλώσσα επικοινωνίας. Είναι τό παράγωγο μιάς Κοσμικής, Συμπαντικής γεωμετρικής Μήτρας κωδικοποιημένων Εννοιολογήσεων.

Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι: » Παλαμήδης εύρε τά γράμματα ουχ υπέρ τού γράφειν μόνον, αλλά καί υπέρ τού γιγνώσκειν ά δεί μή γράφειν». Κατά τόν Λουκιανό, ο Παλαμήδης – υιός τού Ναυπλίου, Ομηρικός ήρως καί εφευρέτης τού Αλφαβήτου- »… πρώτος ημίν τούς νόμους τούτους διατυπώσας, ου τή ταξει μόνον καθ’ ήν προεδρίαν βεβαιούνται, διώρισεν τί πρώτον έσται ή δεύτερον, αλλά καί ποιότητας άς έκαστον έχει καί δυνάμεις συνείδον». Χαρακτηριστικά δηλαδή τού Αλφαβήτου εκτός από τή σειρά τών γραμμάτων είναι καί οι ποιότητες αυτών, αλλά καί οι δυνάμεις.

Τί σημαίνει όμως, τά γράμματα έχουν ποιότητες καί δυνάμεις; Δυνάμεις νά κάνουν τί, ή δυνάμεις τίνων;

Η Ελληνική γλώσσα είναι Λόγος, καί ο Λόγος είναι πρώτιστα αναλογία. Κι εκφράζεται πολυσήμαντα καί κατ’ αναλογίαν σέ άπειρα διαβαθμιστικά επίπεδα.

Από τά πλέον Γήϊνα σάν επικοινωνία, εως τά πλέον Κοσμικά σάν Κοσμικές, Συμπαντικές έννοιες. Έτσι τό Ν είναι Νόησις. Τό Λ είναι Λόγος. Ο Λόγος όταν αποκτά βάση (-), γίνεται -Δ- Διαστημοποιείται, αποκτά Διαστάσεις. Τό Ο είναι μιά Ολότητα, ένα Πάν. Τό Όλον μέ τό Κέντρο του, ο Δημιουργός καί η Δημιουργία, αδιαίρετα μαζί, είναι τό Ο (Θήτα) τό Θείον, τό Σύν-Πάν. Τό Ε είναι τά τρία στοιχεία (οι τρείς παράλληλες γραμμές) τού Τρισυπόστατου Θείου, ενούμενα. Εξ ού καί Ένωσις= ώσις πρό τό ΕΝ = ώθηση πρός τή Θεία Νόηση.
Αντίθετα τό είναι τά ίδια στοιχεία διαχωριζόμενα, τό Ξένον, τό μή ίδιον.

Η έννοια τού Τρισυπόστατου Θείου δέν είναι ούτε πρωτιά, ούτε αποκλειστικότητα τής Χριστιανικής Θρησκείας. Προϋπήρχε σέ όλες σχεδόν τίς Θρησκείες, σάν Θεϊκή Τριάς που αποτελείται από τό Άρρεν, Ανορίζον στοιχείο τού Δημιουργού κι επικαλύπτοντος, τό θήλυ στοιχείο τού Συντηρητού, τού ορίζοντος καί Μητρο-παραγωγού, καί τό Άρρεν, δυναμικό στοιχείο τού Καταστροφέα καί Αναγεννητού, τού Δομοποιού καί Ζωοποιού καί Φωτοδότη.

Στίς Ινδίες είναι ο Μπράχμα, ο Βισνού κι ο Σίβα. Στήν Αίγυπτο ο Όσιρις, η Ίσις ή η Αθώρ κι ο Ώρος. Στήν Ελλάδα ο Ζεύς, η Δή-μητρα ή κάποια άλλη Θεά, σύμβολο θήλειας Μήτρας-Ενέργειας κι ο Απόλλων. Στόν Χριστιανισμό, ο Πατήρ, τό Άγον (Άγιον) καί ορίζον Πνεύμα κι ο Υιός.

Κατά τήν γνώμη μου λοιπόν, τό Ε δηλώνει, τόν Ενωτικό χαρακτήρα τού Τρισυπόστατου Θείου καί γι’ αυτό αφιερώθηκε, μαζί μέ τά »Γνώθι σαυτόν» καί »Μηδέν Άγαν», που είναι επίσης Ενωτικά παραγγέλματα – αφού δέν νοείται Ένωσις χωρίς τήν βαθιά, Νοητική γνώση τού Εγώ, αλλ’ ούτε καί προσέγγισίς της μέ παραθλαστικές λειτουργίες υπερβολής- στόν Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας.

Αυτό τό στοιχείο τής Ένωσης συνηγορεί πρός τήν ονομασία »Γάμος», που έδωσαν στό Ε, οι Πυθαγόρειοι. Αλλ’ όχι μόνον γιατί όντας σάν στοιχείο Λόγου, πολυσήμαντο, ισχύει ταυτόχρονα καί σέ όλες τίς άλλες απόψεις-επίπεδα που αναφέρει στό διάλογό του ο Πλούταρχος, κι ίσως σέ αρκετές ακόμα που καί άλλοι θά νοήσουν.

ΕΠΑΜ. ΠΑΝΤΕΛΕΜΙΔΗΣ

Βιβλιογραφία:
Πλουτάρχου : Περί του Ε του εν Δελφοίς
Μαυρουδή Χρ. : Δελφικά Μυστήρια
Σιέττου Γ. : Καβείρια Μυστήρια
Εlliot W.S. : Ατλαντίδα
Καραθεοδωρή Στ. : Περί του εν Δελφοίς ΕΙ
Λευκφρύδη Γ. : Σταγειρο-Εψιλον
Δάκογλου Ιππ. : Η πατρότης του Φθογγικού Αλφαβήτου (Δαυλός 150)

tetraktys



ΜΕΣΩΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ   kyanosdrakos

http://www.diadrastika.com/2016/05/kryvi-yponoi-delfiko-e-delfon.html

Η Μυστική Σημασία του Δελφικού Ε

tainia

[Από την πραγματεία του Πλουτάρχου για το δελφικό Ε. Μιλά ο δάσκαλος του συγγραφέα, ο πλατωνικός Αμμώνιος, και αποκαλύπτει το απόκρυφο νόημα του γράμματος:]

Νομίζω, λοιπόν, ότι το γράμμα Ε δε συμβολίζει ούτε αριθμό ούτε σειρά ούτε σύνδεσμο ούτε κάποιο άλλο από τα ελλιπούς σημασίας μόρια. Αλλά είναι μια αυτοτελής προσαγόρευση και προσφώνηση του θεού, η οποία με την εκφώνησή της κάνει αυτόν που την πρόφερε να συλλαμβάνει τη δύναμη του θεού. Γιατί ο θεός σε κάθε έναν που προσέρχεται εδώ απευθύνει το γνώθι σαυτόν σαν ενός είδους χαιρετισμό, ο οποίος δεν είναι σε καμιά περίπτωση κατώτερος από το «χαίρε». Εμείς, πάλι, απαντώντας στο θεό λέμε «εί-σαι» (=εἶ),[1] θεωρώντας ως αληθή, αψευδή και μόνη ταιριαστή μόνο σ’ εκείνον προσφώνηση αυτήν που σημαίνει το είναι…
…Τι είναι, λοιπόν, το όντως ον; Είναι το αιώνιο, το αγέννητο και άφθαρτο, στο οποίο χρόνος κανείς δεν προξενεί μεταβολή. Γιατί ο χρόνος είναι κάτι που βρίσκεται σε κίνηση και εμφανίζεται σε συνάρτηση με την κινούμενη ύλη, κάτι που πάντα ρέει και δε συγκρατεί τίποτα, σαν αγγείο φθοράς και γεννήσεως.

Σ’ αυτόν ανήκουν το «έπειτα» και το «πριν» και το «θα γίνει» και το «έχει γίνει», λέξεις που και μόνο με την εκφορά τους αποτελούν πάραυτα ομολογία του μη όντος. Γιατί είναι αφελές και άτοπο το να λες ότι υπάρχει αυτό που ακόμη δεν έχει υπάρξει στο είναι ή έχει ήδη παύσει να είναι. Όσο γι’ αυτό στο οποίο προπάντων βασίζουμε τη νόηση του χρόνου και προφέρουμε το «υπάρχει», το «είναι παρόν», το «τώρα», όταν η λογική προσπαθεί υπερβολικά να διεισδύσει μέσα του το χάνει. Γιατί το «τώρα» εκθλίβεται και διαχωρίζεται αναγκαστικά σε μέλλον και παρελθόν, σαν ακτίνα για εκείνους που θέλουν να τη δουν.

Αν, λοιπόν, η φύση (=υλικός κόσμος) που γίνεται αντικείμενο μέτρησης υφίσταται τις ίδιες μεταβολές με το υποκείμενο της μέτρησης, τότε κανένα τμήμα της δεν είναι σταθερό ή υπαρκτό, αλλά όλα γεννιούνται και φθείρονται ανάλογα με τη χρονική τους κατανομή. Επομένως, δεν επιτρέπεται και να λέει κανείς για το ον ότι υπήρξε ή θα υπάρξει. Γιατί αυτά είναι παρεκκλίσεις και μεταβάσεις και παραλλαγές αυτού που εκ φύσεως δεν μπορεί να παραμείνει στο είναι.
Όμως ο θεός υπάρχει —αν χρειάζεται να το πούμε- και υπάρχει όχι κατά οποιοδήποτε χρονικό μέτρο, αλλά κατά τον αιώνα τον ακίνητο, τον άχρονο, τον αμετάβλητο, που δεν έχει πριν και μετά, ούτε μέλλον και παρελθόν, ούτε παλιότερο και νεότερο. Αλλά ο θεός, όντας ένας, πληροί την αιωνιότητά του μέσα στο τώρα, και το μόνο που υπάρχει είναι αυτό που υπάρχει κατά τον τρόπο του θεού, δηλαδή αυτό που δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει και ούτε άρχισε ούτε θα τελειώσει.
Ως εξής, λοιπόν, πρέπει με σεβασμό να χαιρετίζουμε και να προσαγορεύουμε το θεό: είσαι. Και, μα το Δία, όπως ορισμένοι από τους παλαιούς: είσαι ένα. Γιατί το θείο δεν είναι πολλά, όπως ο καθένας από μας είναι ετερόκλιτο άθροισμα μυρίων διαφοροποιήσεων που οφείλονται στις μεταβολές μας, ένα ανακάτεμα πανηγυριού. Αλλά το Ον πρέπει να είναι ‘Ένα, όπως και το Ένα Ον, ενώ η ετερότητα, καθόσον διαφέρει από το ον, μεταπίπτει στη γέννηση του μη όντος.
[1] Δηλ. υπάρχεις. Στο πρωτότυπο εἶ, το οποίο είναι το β’ πρόσωπο ενικού ενεστώτα οριστικής του ρήματος είμί (=είμαι, υπάρχω). Οι άνθρωποι, λοιπόν, οι οποίοι αφιέρωσαν το Ε στους Δελφούς αναγνώριζαν στο θεό, σύμφωνα με τον Αμμώνιο, την ιδιότητα της ύπαρξης με την απόλυτη και πλήρη σημασία της, δηλ. τη μόνη αληθινή ύπαρξη. Ο Αμμώνιος αναπαράγει την πλατωνική διάκριση ανάμεσα στον υλικό κόσμο, ο οποίος δεν έχει αληθινή ύπαρξη, και την ιδέα, η οποία έχει αληθινή ύπαρξη, βάζοντας στη θέση της ιδέας το θεό.
Επιπλέον από art ant:
Ε ή ΕΙ = ΕΙ-σαι …το όντως Όν,
ο Α-ΕΙ ΩΝ(γεν. (Δ)Ω-ΝΤΟΣ) ΔΙΑ-ΝΟΗΤΟΣ/ΔΥ-ΝΑΤΟΣ & άρχ-ΩΝ ΝΟΥΣ
& …(Δ)ΕΙ, αυτό που πρέπει, που ο Άνθρωπος οφείλει να ΕΙ-ΝΑΙ,
ή να ΕΙ-σαι/be ΓΝΩΣΤΗΣ ΕΑΥΤΟΥ <ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ
Δ= η Δομούσα & Δημιουργός Δύναμις
Ε= Εκτεινομένη
Ι= απαύστως τροφοδοτεί
Όταν ο Άνθρωπος απευθύνεται στον Απόλλωνα θεό/ΝΟΥ & αφού έχει προοδεύσει στο ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ, όπως ο θεός τον συμβουλεύει, δύναται να τον αναγνωρίσει ως την μία & Α-ΕΙ ζώσα Δύναμη & να του αποτανθεί με το το εν Δελφοίς …Ε ή ΕΙ
ΧΡΟ-ΝΟΣ, (Κ,Γ,Χ)
ΧΑΡΑ ΝΟΟΣ
ΧΕΙΡ ΝΟΟΣ
ΧΕΙΡΩΝ
ΧΟΡΟς ΝΟΟΣ
ΧΩΡΟς ΝΟΟΣ
ΚΑΡΑ ΝΟΟΣ
ΚΕΡΙΝΟΣ
ΚΕΑΡ ΝΟΟΣ
ΚΗΡ ΝΟΟΣ
ΚΗΡΑΙΝΩ
ΚΗΡΟς ΝΟΟΣ
ΚΟΡΗ ΝΟΟΣ
ΚΡΑΝΑΟΣ
ΚΡΑΝΙΑ
ΚΡΑΝΙΟ
ΚΡΙΝΟ
ΚΡΙΝΩ
ΚΡΟΝΟΣ
ΚΥΡΑ ΝΟΟΣ
ΓΑΡ ο ΝΟΥΣ
ΓΑΡΟΥΝΑΣ/GARONA
ΓΕΡΑΝΙ
ΓΕΡΑΝΟΣ
ΓΕΡΟς ΝΟΥΣ
ΓΕΡΩΝ ΝΟΥΣ
ΓΗΡΑς ΝΟΟΣ
ΓΗς ΡΙΝΑ
ΓΗς ΡΙΝΗ
ΓΗς ΡΙΝΟΣ
ΓΡΑΝΑ-ζι ΝΟΟΣ
ΓΥΡΗ ΝΟΟΣ
ΓΥΡΟς ΝΟΟΣ
ΧΡΟΝΟΣ/ΚΡΟΝΟΣ/ΓΕΡΑΝΟΣ
Χ= τα Χοϊκά (υλικά Γεώδη σωματίδια)
Ρ= Ρέουν με Υπέρτατο Φωτισμό
Ο= από χώρον
Ν= διά Νοός & κατά Νόμον(Συμπαντικό)
Ος= προς περιωρισμένο χώρον
ΝΟς= του Νοός
ο ΚΡΟΝΟΣ/ΧΡΟΝΟΣ/ΓΕΡΑΝΟΣ, που τον Άνθρωπο(το …μη ΟΝ) ΓΥΡΝΑ σε ΓΥΡΟΥΣ, σαν του ΓΕΡΑΝΟΥ πτηνού & χορού, ΚΡΙΝΕΙ με το ΚΕΑΡ & ΚΕΡΑΣ από ΚΡΑΝΙΟΥ, με ΧΑΡΑ ΝΟΟΣ, τον ΚΗΡΑΙΝΕΙ(ασθενεί), τον ΓΗΡΑΙΝΕΙ(τον ΓΕΡΝΑΕΙ) & τον οδηγεί στην ΚΗΡΑ(θάνατο, μεταβολή κατάστασης), αφού λιώνει σαν το ΚΗΡΙΟ (ΚΕΡΙ)
art ant
ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ
http://ramafa.gr/pinakas1.html
– Κήρ, ἡ, Κηρός, αιτ. Κῆρα, η θεότητα του θανάτου, απ’ όπου χαμός, όλεθρος, πεπρωμένο, σε Όμηρ.· ολόκληρο, Κὴρ Θανάτοιο, σε Ομήρ. Οδ.· Κῆρες Θανάτοιο, σε Ομήρ. Ιλ.· γενικά, όλεθρος, καταστροφή, βαρεῖα μὲν κὴρ τὸ μὴ πιθέσθαι, θλιβερός χαμός αν δεν υπακούσει, σε Αισχύλ.· κὴρ οὐ καλή, απρεπές όνειδος, σε Σοφ.
κῆρ, τό, συνηρ. από το κέαρ (όπως αν προερχόταν το ἦρ από το ἔαρ), καρδιά, Λατ. cor, σε Όμηρ.· δοτ. κῆρι, ως επίρρ., με όλη την καρδιά, ολόψυχα, στον ίδ.· στους Τραγ. πάντα κέαρ.
– κηραίνω, μέλ. -ᾰνῶ (κῆρ), είμαι άρρωστος στην καρδιά, ανήσυχος, ταραγμένος, σε Ευρ.
– ῥίν, ἡ, μεταγεν. τύπος αντί ῥίς.
– ῥῑνάω, μέλ. -ήσω (ῥίνη), λιμάρω, ρινίζω, σε Ανθ.
– ῥίνη[ῑ], ἡ, λίμα ή ξέστρο, ξύστρα, χοντρή λίμα, λέγεται για επίξεση ξύλων και μαρμάρων, σε Ξεν.
– ῥῑνόν, τό, 1. = ῥινός II. ακατέργαστο δέρμα ζώου, δορά, προβιά, δέρμα, τομάρι, σε Ομήρ. Ιλ. 2. = ῥινός II. 2, ασπίδα, σε Ομήρ. Οδ.
– ῥῑνός, -οῦ, ἡ, I. δέρμα ζωντανού ανθρώπου, σε Όμηρ. II. 1. δέρμα, τομάρι ζώου, ιδίως βοδιού, στον ίδ. 2. ασπίδα από δέρμα βοδιού, στον ίδ.
– ῥίς, ἡ, γεν. ῥῑνός, αιτ. ῥῖνα, πληθ. ῥῖνες· I. 1. μύτη, Λατ. nasus, σε Όμηρ., Ηρόδ. κ.λπ. 2. στον πληθ., ρουθούνια, αλλά και η μύτη, όπως το Λατ. nares, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ. II. σωλήνας, αγωγός ή οχετός.
Γαρούνας ή Γκαρόν (γαλλικά: Garonne, οξιτανικά, καταλανικά και ισπανικά: Garona) είναι ποταμός ο οποίος διαρρέει τη νοτιοδυτική Γαλλία και τη βόρεια Καταλωνία (Ισπανία). Ο Γαρούνας πηγάζει από τα Πυρηναία και εκβάλει στον ποταμόκολπο Ζιρόντ. Στην αρχή έχει βορειοδυτική κατεύθυνση, κοντά στο Μοντρεζό στρίβει βορειοανατολικά και στην Τουλούζη πάλι βορειοδυτικά, ακολουθώντας αυτή την πορεία μέχρι το Ζιρόντ, για να καταλήξει στον Βισκαϊκό κόλπο, στον Ατλαντικό ωκεανό. Στην Τουλούζη, ο Γαρούνας εκβάλλει στη Μεσόγειο με το Κανάλ ντυ Μιντί. Ο ποταμός έχει μήκος 575 χιλιόμετρα, ενώ ο ποταμόκολπος Ζιρόντ περίπου 70 χιλιόμετρα. Κύριοι παραπόταμοι του Γαρούνα είναι οι Αριέζ, Ταρν και Λοτ, ενώ λίγο μετά το Μπορντό, δέχεται τα νερά του Ντορντόν και μαζί σχηματίζουν το Ζιρόντ. Ο ποταμός είναι σημαντικός για την ακτοπλοΐα, καθώς επιτρέπει σε μεγάλα πλοία να φτάνουν μέχρι το Μπορντό, ενώ μέσω του Κανάλ ντυ Μιντί μικρά πλοία μπορούν να φτάνουν μέχρι τη Μεσόγειο.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ heterophoton
 
http://www.diadrastika.com/2016/06/mystiki-simasia-delfikou-e-epsilon.html

Ποιός Μωυσής;;; – Ταυροκαθάψια, Μίνωας ο Α΄ Μέγας Νομοθέτης


Τα Ταυροκαθάψια είναι μία εορτή που μας παραπέμπει απ’ ευθείας στην Μινωϊκή Κρήτη. Όμως αυτό το είδος των ταυρομαχιών ελάμβανε χώρα και σε άλλες ελληνικές περιοχές όπως αυτή της Ελευσίνας αλλά και της Εφέσου της Μικράς Ασίας.

Είναι μία καθαρά ελληνική εορτή η οποία στον αποσυμβολισμό της αναπαριστά τον πόλεμο του Δία κατά του Κρόνου.

Υπάρχει όμως και μία άλλη αποσυμβολική έννοια του εορτασμού των Ταυροκαθαψίων όπου εκεί φαίνεται η ικανή γνώση των νέων της Μινωϊκής Κρήτης που αποδεικνύεται μέσα από την ισορροπία την οποία επιτύγχαναν στις ασκήσεις τους με τους ταύρους.

Η τέλεια ισορροπία, η απόλυτη αυτοσυγκέντρωση είναι αποτελέσματα της γνώσης που λαμβάνουν από τους δασκάλους τους, αλλά και επίσης απόδειξη πως είναι έτοιμη να βγουν σε μία κοινωνία όπου όχι μόνο η μόρφωση αλλά και η εκπαίδευση είναι οι κύριοι αρωγοί μιας σωστής, από κάθε άποψης ζωής.

Ο Δίας είναι ο ταυρομάχος και ο Κρόνος ο ταύρος. Ο Δίας είναι η συμπαντική αρμονία και ο Κρόνος είναι η ημιτελής και άναρχη δόμηση του Κόσμου.

Η εποχή αυτή κατά την οποία λάμβαναν χώρα και άλλες εξίσου αξιόλογες εκφράσεις ( 4η π.Χ. χιλιετηρίδα), είναι η εποχή της έξαρσης της δημιουργικής πνοής των Ελλήνων της νέας γενιάς, της λεγόμενης «του Δευκαλίωνα».

« Κέκροπος δε αποθανόντος, εβασίλευσεν ο Κραναός, εφ’ ου τον επί Δευκαλίωνος λέγεται κατακλυσμόν γενέσθαι…»

« Κραναόν δε εκβαλών, Αμφικτύωνα εβασίλευσεν Αθηνών και το εν Ακροπόλει ξόανον της Αθηνάς ιδρύσατο, και των Παναθηναίων την εορτήν συνεστήσατο…»


« Ερεχθονίου δε αποθανόντος και ταφέντος εν τω τεμένει της Αθηνάς, Πανδίων εβασίλευσε…»

« Πανδίων δε ετέκνωσε Πρόκρην … παίδας δε διδύμους, Ερεχθέα και Βούτην…»

« Πανδίωνος δε αποθανόντος οι παίδες τα πατρώα εμερίσαντο, και την μεν βασιλεία των Αθηνών, Ερεχθεύς λαμβάνει, την δε ιερωσύνην της Αθηνάς και του Ποσειδώνος, Βούτης…»

Μέσα από τις παραπάνω αναφορές του Απολλοδώρου βλέπουμε πρόσωπα και πράγματα της τότε εποχής. Χρήσιμες πληροφορίες για την κοινωνική, πολιτική αλλά και γενικότερα την ζωή μιας εποχής που λάμπρυνε από κατορθώματα, επιτεύγματα και πολιτισμικές εκδηλώσεις σ’ έναν χώρο που έμελλε να λάμψει ένας ανώτερος πολιτισμός! Ένας μοναδικός πολιτισμός που θα κληρονομούσε ακόμη μεγαλύτερη αίγλη από τους συνεχιστές στις επόμενες για χιλιετίες γενιές.


Ο Μίνωας δεν ήταν μονάχα ένας ξακουστός βασιλιάς, αλλά και ένας εξαίρετος νομοθέτης. Κάθε εννιά χρόνια ανέβαινε στο όρος Δίκτη και διανυκτέρευε στην σπηλιά που λεγόταν πως ανατράφηκε ο Δίας από τους Ιδαίους Δακτύλους. Εκεί περίμενε την επιφοίτηση του Μεγάλου Διός, του Πνεύματος του Μεγάλου προγόνου του, του Πατέρα των Θεών και των ανθρώπων, για τους νόμους που έπρεπε να θεσπίσει ώστε να διακυβερνήσει δίκαια τους υπηκόους του.

Ένας παντοδύναμος Μίνωας, καθισμένος στον αλαβάστρινο θρόνο του, τον στολισμένο με γυπαετούς, κρατώντας στο δεξί του χέρι το χρυσό του σκήπτρο, και περιτριγυρισμένος από βουκρανοφόρους φρουρούς, έχοντας στο πλευρό του σοφούς συμβούλους, όπως ο νομοθέτης Ραδάμανθυς, ο αρχιτέκτων Δαίδαλος και ο γνώστης της ιερογλυφικής γραφής της εποχής των Θεών, αρχιερέας των Αθηνών Βούτης.

«… Μίνως δε Κρήτην κατοικών, έγραψε νόμους και γήμας Πασιφάην του Ηλίου και Πεσηϊδος …»( Απολλόδωρος, βιβλ. Γ΄ εδφ. 7).

Ήταν τόσο δίκαιος ο Μίνωας, που μετά τον θάνατό του έγινε κριτής των ψυχών στον Άδη.

[Πηγή]

ΜΕΣΩ e-rodios

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ellaniapili
http://www.diadrastika.com/2016/07/tavrokathapsia-minoas-megas-nomothetis.html

ΣΑΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ! Η «φωτογραφία» που κάνει τον γύρο του διαδικτύου – Τρελό γλέντι στα social media!

 

Πολλές συζητήσεις και αφορμή για ατελείωτο χιούμορ έχουν προκαλέσει στα social media για άλλη μια φορά οι ενδυματολογικές προτιμήσεις του Αλέξη Τσίπρα και κυβερνητικών στελεχών.
Η εμφάνιση του Πρωθυπουργού κατά την άφιξή του στην Κίνα με πόλο μπλουζάκι και απέξω σακάκι καθώς και η παρουσία του υπουργού Εξωτερικών προκάλεσαν τα περισσότερα σχόλια.
Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία-γελοιογραφία που σατιρίζει την παρουσία και των δύο, ενώ το #Μεινε_Πεκινο είναι trending topic στο twiter
 
tsipras_kina
Αριστερά επίσκεψη Πρωθυπουργού Ζιμπάμπουε στην Κίνα (φτωχότερη χώρα στον κόσμο), δεξιά ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας
tsipras_kina2
ΠΟΙΟΣ ΡΕ ΚΟΘΩΝΙΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΣΤΕ;;;
ΠΟΤΕ ΡΕ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΘΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΣΕ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΑ ΣΕ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙΤΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΜΑΣ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ;;;;
tsipras_kina3 
 
 
Next previous home

Αναζήτηση στο ιστολόγιο

-------\ KRYON IN HELLENIC /-------

-------\ KRYON  IN  HELLENIC /-------
Ο Κρύων της Μαγνητικής Υπηρεσίας... Συστήνεται απλώς σαν βοηθός από την άλλη πλευρά του «πέπλου της δυαδικότητας», χωρίς υλική μορφή ή γένος. Διαμέσου του Λη Κάρολ, αναφέρεται στις ριζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη Γη και τους Ανθρώπους αυτή την εποχή.

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------

------------\Αλκυόν Πλειάδες/-------------
Σκοπός μας είναι να επιστήσουμε την προσοχή γύρω από την ανάγκη να προετοιμαστούμε γι' αυτό το μεγάλο αστρικό γεγονός, του οποίου η ενέργεια ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή στον πλανήτη μας μέσα από φωτεινά φαινόμενα, όμορφες λάμψεις, την παράξενη παθητική συμπεριφορά του ήλιου, αύξηση των εμφανίσεων μετεωριτών, διακοπών ρεύματος.. όλα αυτά είναι ενδείξεις της επικείμενης άφιξης της τεράστιας ηλεκτρομαγνητικής του ζώνης η οποία είναι φορτισμένη με φωτονικά σωματίδια, και κάθε ημέρα που περνάει αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Οι επισκεπτεσ μας στον κοσμο απο 12-10-2010

free counters