Η μυστική διπλωματία και η αλήθεια για το Αιγαίο

Μιχάλης Ιγνατίου - Μπορεί ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο υπουργός του των Εξωτερικών να...επιλέγουν τη μυστική διπλωματία για ένα σοβαρότατο εθνικό θέμα, όπως είναι οι ανιστόρητες και απαράδεκτες διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο; Έχω την εντύπωση πως οι περισσότεροι θα απαντήσετε καταφατικά στο ερώτημα, σκεπτόμενοι την κλασική δικαιολογία όλων των ηγετών, πως χωρίς τη μυστική διπλωματία δεν μπορούν να επιλυθούν τα διεθνή προβλήματα. Βέβαια, στην περίπτωση του Αιγαίου έχουμε μία χώρα, την Τουρκία, που δημιουργεί τα προβλήματα, και την Ελλάδα, της οποίας η κυβέρνηση κάθεται στο τραπέζι και συζητά αποδεχόμενη πως τα αιτήματα που θέτει η Άγκυρα είναι νόμιμα.

Η επιλογή της μυστικής διπλωματίας για το θέμα του Αιγαίου είναι μια λανθασμένη απόφαση. Το θέμα είναι πολύ ευαίσθητο και αφορά όλους τους Έλληνες, εντός και εκτός συνόρων. Έτσι, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι ακόμα κι αν οι δύο κυβερνήσεις καταλήξουν σε μία συμφωνία, αυτή θα περάσει από κόσκινο, θα προκληθούν συζητήσεις ακόμα και συγκρούσεις. Δεν αποκλείεται να διχαστεί ο λαός, ιδιαίτερα εάν η τελική συμφωνία είναι αποτέλεσμα κακών διπλωματικών χειρισμών. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών έχουν να επιδείξουν και το κακό προηγούμενο στη διάρκεια της διαδικασίας «κατασκευής» του Σχεδίου Ανάν, το οποίο δεν επιδεχόταν τις απαιτούμενες ζωτικές αλλαγές διότι βασιζόταν σε έναν κορμό που στήθηκε από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον σε αγαστή συνεργασία με την Αθήνα και την Άγκυρα.
Είναι αλήθεια πως ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Δρούτσας έχουν καταβάλει φιλότιμες προσπάθειες για να μας πείσουν ότι «δεν τρέχει τίποτα». Ομολογώ πως πρώτη φορά είδα έναν πρωθυπουργό και έναν υπουργό Εξωτερικών σε τέτοια κατάσταση, ένα μείγμα αγωνίας και πανικού. Η στάση αυτή δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι συζητούν την παράδοση του Αιγαίου όπως τους κατηγορούν. Να είμαστε σοβαροί. Κατά τη γνώμη μου, η πηγή της ανησυχίας τους οφείλεται στο γεγονός ότι συνειδητοποίησαν πως οι Τούρκοι απαιτούν τα πάντα και δεν προσφέρουν το παραμικρό, όπως συμβαίνει και στο Κυπριακό. Πιστεύω πως εάν ποτέ δημοσιοποιηθούν οι μυστικές συζητήσεις του κ. Παπανδρέου και του κ. Δρούτσα με τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, θα αντιληφθούμε ότι δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο συνεννόησης. Όχι επειδή οι ηγέτες μας, νυν και πρώην, δεν κάνουν υποχωρήσεις... Η Τουρκία, είτε κυβερνάται από τον Ερντογάν είτε από πολιτικούς που επηρεάζονται από τους στρατιωτικούς, δεν αλλάζει πολιτική. Τα αιτήματα των Τούρκων είναι τα ίδια και τα αυτά, παραδοσιακά ασκούν πολιτική διεκδίκησης και εκεί που δεν έχουν δίκιο προσπαθούν να το επιβάλουν, ιδιαίτερα εάν απέναντί τους στο τραπέζι κάθονται ηγέτες χωρίς σπονδυλική στήλη.
Εάν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον θα επισκεφθεί την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου την Ελλάδα και την Τουρκία. Στην κορυφή της ατζέντας της βρίσκονται πάντα οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό και η τρομοκρατία. Οι Αμερικανοί ανανεώνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα το φάκελο που διατηρούν με τίτλο «Η πολιτική μας στο Αιγαίο» («Our Aegean Policy»). Είναι σε όλους γνωστό πως η πρώτη εισήγηση αφορά τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Ο πρωθυπουργός απέρριψε από το βήμα της Βουλής κάθε σκέψη που αφορά το συγκεκριμένο θέμα. Έχει υποχρέωση να αρνηθεί εάν το θέσει ξανά η Αμερικανίδα υπουργός. Η Ελλάδα χρειάζεται επενδύσεις και βοήθεια για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση, αλλά όχι μέσω της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου... 


epikaira