Οι εξελίξεις στην Μ. Ανατολή και το μεγάλο ερώτημα: Που είναι η Αλ Κάιντα;

Οι αλλαγές που σαρώνουν τη Μέση Ανατολή, έχουν κάνει πολλούς να χαρούν, αλλά και κάποιους άλλους να δυσανασχετούν. Για παράδειγμα η Αλ Κάιντα, που όσο να και να το ήθελε, στη πραγματικότητα δεν έπαιξε κανένα ρόλο στις διαδηλώσεις και στις εξεγέρσεις των αραβικών λαών.
Τα γεγονότα απέδειξαν, πως σε αντίθεση με τη προπαγάνδα που υπήρχε εδώ και δεκαετίες, η διείσδυση των φονταμενταλιστών ισλαμιστών στους λαούς της περιοχής, είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Σίγουρα, η Αλ Κάιντα προσπαθεί να πιστωθεί τις πρόσφατες επιτυχίες της κατάρρευσης των αυταρχικών καθεστώτων, αλλά είναι γελοίο να ακούμε τον Ayman al-Zawahiri να επιχαίρει για τη πτώση του Μουμπάρακ, όταν ο ίδιος θεωρούσε το καθεστώς του υπερβολικά κοσμικό και δημοκρατικό για τα γούστα του. Προφανώς ξεχνάει, ότι ο λαός της Αιγύπτου ξεσηκώθηκε, επειδή ζητούσε ακόμη πιο πολύ δημοκρατία.
Το χάσμα μεταξύ των πραγματικών επαναστατών και αυτών που θέλουν να θεωρούνται ως τέτοιοι, αποδείχθηκε τεράστιο. Και τελικά, όπως αναφέρει το Der Spiegel, «Ο τζιχαντισμός αποκαλύφτηκε για αυτό που πραγματικά είναι: Μια αιματηρή υπόθεση μιας μικρής μειοψηφίας».

Όσον αφορά στην Αμερική, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε σήμερα πως θα επιβάλλει νέες μονομερείς κυρώσεις εναντίον της Λιβύης, και μάλιστα ανακάλεσε τον Αμερικανό πρέσβη στη Τρίπολη, ενώ και οι  τελευταίοι Αμερικανοί πολίτες εγκατέλειψαν πλέον την αναρχοκρατούμενη χώρα.
Παράλληλα, οι ΗΠΑ συνεργάζονται με τους συμμάχους τους στον ΟΗΕ, προκειμένου να βρεθούν επιπλέον τρόποι πίεσης προς τον Καντάφι, ώστε να τερματίσει τη χρήση βίας εναντίον του λαού του.
Όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος τύπου της αμερικανικής κυβέρνησης, ο πρόεδρος Ομπάμα θα συναντηθεί μεθαύριο με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ ώστε να συζητήσουν τις εξελίξεις στη Λιβύη. Ο εκπρόσωπος  δεν μπήκε σε λεπτομέρειες όσον αφορά στα νέα μέτρα των ΗΠΑ εναντίον του Καντάφι, αλλά το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών προειδοποίησε τις τράπεζες και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, πως είναι άμεση ανάγκη να «εξετάσουν προσεκτικά όλους τους ιδιωτικούς λογαριασμούς που έχουν όλες οι ξένες οι ανώτατες πολιτικές προσωπικότητες», και να διερευνηθούν διεξοδικά οποιεσδήποτε τυχόν συναλλαγές που αφορούν σε μεταφορές ποσών, σε αυτούς τους λογαριασμούς.

Πάντως, εν μέσω των επαναστατικών αλλαγών που βλέπουμε, αυτό που δεν ακούγεται είναι το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας. Ο βασιλιάς Abdullah είναι σίγουρα ανήσυχος, ειδικά για τις εξελίξεις στο γειτονικό Μπαχρέιν, που επίσης διαθέτει μια μεγάλη πλειοψηφία Σιιτών που ελέγχεται  όμως από τους πολύ λιγότερους σε αριθμό Σουνίτες. Ο βασιλιάς θα πρέπει να επιλέξει: Θα ακολουθήσει το δρόμο που επέλεξε κάποτε ο Breshnev ή αυτόν του  Gorbachev;
Ο Abdullah μπορεί να στείλει στρατεύματα να καταστείλουν τους Σιίτες του Μπαχρέιν, όπως έκανε κάποτε η ΕΣΣΔ στη Τσεχοσλοβακία, ή μπορεί να μη κάνει τίποτα και απλά να παρακολουθήσει τις υποχωρήσεις του μοναρχικού καθεστώτος της γείτονος χώρας, ελπίζοντας πως το μικρόβιο της δημοκρατίας δεν θα μεταδοθεί και στη δική του χώρα. Όπως και να έχει, ο Abdullah θα πρέπει να πάρει τις αποφάσεις του πολύ σύντομα.


S.A.-Der Spiegel, Washington Post, AP
http://www.antinews.gr/2011/02/26/87857/