Γράφει η ΑΛΕΞΙΑ ΣΚΟΥΤΑΡΗ
Πραγματικά δεν ξέρω ποιος θα ήταν καλύτερος στο πόκερ. Ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς; Ή μήπως ο Καραμανλής; Μάλλον όχι οι δύο τελευταίοι, σίγουρα όχι ο μεσαίος, αν και ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά όλα τα χαρίσματα του άλλου.
Τέλος πάντων. Δεν έχει και τόση σημασία, γιατί το τελευταίο εξάμηνο ήταν παρτίδα για έναν. Ο Γιώργος ανέδειξε την κρίση, κινήθηκε στρατηγικά προς την επιτήρηση ΕΕ-ΔΝΤ και λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές, που εξελίσσονταν σε αντι-Μνημονιακός αγώνας, έπαιξε το χαρτί των πρόωρων εκλογών και οι κομματικές στάνες στέναξαν από τρόμο.
Τολμώ να είμαι κάθετη στην εκτίμησή μου κι ας διαψευσθώ. Οι αναλυτές συχνά αναλύουν και τα λάθη τους. Δεν κάνω λάθος όμως. Νομίζω. Η προσποίηση των πρόωρων εκλογών είναι η τελευταία πολιτική ανάσα για τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στο εξής θα έχει μία και μόνη διέξοδο: Δουλειά – δουλειά – δουλειά. Σας θυμίζει τίποτα; Ήταν ατάκα Καραμανλή, η οποία όσο ωραία κι αν χρωμάτιζε τη στιγμή που ειπώθηκε, άλλο τόσο δραματικό ήταν το αποτέλεσμα.
Και μην ακούτε τα περί αστάθειας. Το επιχείρημα της «παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου» ισχύει μόνο αν αυτό αποτελεί επιθυμία της κυβέρνησης. Αυτό σίγουρα σάς θυμίζει αρκετά από την τελευταία πενταετία. Αν δεν αποτελεί επιδίωξη του Γιώργου, τότε είναι άλλη μία απλοϊκή διαπίστωση αντικυβερνητικών, οι οποίοι αξιολογούν τις καταστάσεις με παρωχημένα κριτήρια.
Μετά το τελευταίο πολιτικό μαξιλάρι της φιλολογίας περί πρόωρων (που συσπειρώνει τους ΠΑΣΟΚους και αποσυντονίζει τους ΝεοΔημοκράτες), η διαδρομή που ξεκινά λίγο πριν το 2011 είναι η «μεγάλη πορεία του Γιώργου» όχι προς τον λαό, αλλά ενάντια στα χρόνια προβλήματα της χώρας. Εκεί θα φανεί που πάει το πράγμα. Οι ελπίδες θα πρέπει να γίνουν αποχρώσες ενδείξεις και γρήγορα να εξελιχθούν σε έργο χειροπιαστό, προς δύο κατευθύνσεις: περιστολήτου Κράτους (συγχωνεύσεις, καταργήσεις, μετατάξεις, ψηφιοποίηση κ.λπ.) και επενδύσεις. Ταυτόχρονα και εντατικά. Super fast track. Με επαναστατικές λύσεις σε όλους τους τομείς της οικονομίας.
Εκτιμώ ότι αυτό (πρέπει να) είναι το σχέδιο. Γιατί κακά τα ψέματα. Οι πρόωρες, εκτός από το ότι φρικάρουν τις αγορές και αποσυντονίζουν την ομάδα του Τόμσεν δεν ωφελούν ιδιαίτερα τον Γιώργο, περιορίζουν τη δυναμική της Ντόρας και μάλλον βλάπτουν τον Αντώνη.
Σε κάθε περίπτωση, εκνευρίζουν όλους εμάς, που για μία ακόμη φορά θα κληθούμε να προστατεύσουμε το επάγγελμα του πολιτικού από τα δύσκολα.
Η Αλεξία Σκούταρη είναι φίλη, πολιτική αναλύτρια.
Πραγματικά δεν ξέρω ποιος θα ήταν καλύτερος στο πόκερ. Ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς; Ή μήπως ο Καραμανλής; Μάλλον όχι οι δύο τελευταίοι, σίγουρα όχι ο μεσαίος, αν και ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά όλα τα χαρίσματα του άλλου.
Τέλος πάντων. Δεν έχει και τόση σημασία, γιατί το τελευταίο εξάμηνο ήταν παρτίδα για έναν. Ο Γιώργος ανέδειξε την κρίση, κινήθηκε στρατηγικά προς την επιτήρηση ΕΕ-ΔΝΤ και λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές, που εξελίσσονταν σε αντι-Μνημονιακός αγώνας, έπαιξε το χαρτί των πρόωρων εκλογών και οι κομματικές στάνες στέναξαν από τρόμο.
Τολμώ να είμαι κάθετη στην εκτίμησή μου κι ας διαψευσθώ. Οι αναλυτές συχνά αναλύουν και τα λάθη τους. Δεν κάνω λάθος όμως. Νομίζω. Η προσποίηση των πρόωρων εκλογών είναι η τελευταία πολιτική ανάσα για τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος στο εξής θα έχει μία και μόνη διέξοδο: Δουλειά – δουλειά – δουλειά. Σας θυμίζει τίποτα; Ήταν ατάκα Καραμανλή, η οποία όσο ωραία κι αν χρωμάτιζε τη στιγμή που ειπώθηκε, άλλο τόσο δραματικό ήταν το αποτέλεσμα.
Και μην ακούτε τα περί αστάθειας. Το επιχείρημα της «παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου» ισχύει μόνο αν αυτό αποτελεί επιθυμία της κυβέρνησης. Αυτό σίγουρα σάς θυμίζει αρκετά από την τελευταία πενταετία. Αν δεν αποτελεί επιδίωξη του Γιώργου, τότε είναι άλλη μία απλοϊκή διαπίστωση αντικυβερνητικών, οι οποίοι αξιολογούν τις καταστάσεις με παρωχημένα κριτήρια.
Μετά το τελευταίο πολιτικό μαξιλάρι της φιλολογίας περί πρόωρων (που συσπειρώνει τους ΠΑΣΟΚους και αποσυντονίζει τους ΝεοΔημοκράτες), η διαδρομή που ξεκινά λίγο πριν το 2011 είναι η «μεγάλη πορεία του Γιώργου» όχι προς τον λαό, αλλά ενάντια στα χρόνια προβλήματα της χώρας. Εκεί θα φανεί που πάει το πράγμα. Οι ελπίδες θα πρέπει να γίνουν αποχρώσες ενδείξεις και γρήγορα να εξελιχθούν σε έργο χειροπιαστό, προς δύο κατευθύνσεις: περιστολήτου Κράτους (συγχωνεύσεις, καταργήσεις, μετατάξεις, ψηφιοποίηση κ.λπ.) και επενδύσεις. Ταυτόχρονα και εντατικά. Super fast track. Με επαναστατικές λύσεις σε όλους τους τομείς της οικονομίας.
Εκτιμώ ότι αυτό (πρέπει να) είναι το σχέδιο. Γιατί κακά τα ψέματα. Οι πρόωρες, εκτός από το ότι φρικάρουν τις αγορές και αποσυντονίζουν την ομάδα του Τόμσεν δεν ωφελούν ιδιαίτερα τον Γιώργο, περιορίζουν τη δυναμική της Ντόρας και μάλλον βλάπτουν τον Αντώνη.
Σε κάθε περίπτωση, εκνευρίζουν όλους εμάς, που για μία ακόμη φορά θα κληθούμε να προστατεύσουμε το επάγγελμα του πολιτικού από τα δύσκολα.
Η Αλεξία Σκούταρη είναι φίλη, πολιτική αναλύτρια.
http://ideopigi.blogspot.com/2011/02/blog-post_4680.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου