Η Επέλαση του Ισλαμικού Ιμπεριαλισμού

(του Κωσταντίνου Γρίβα)

 ( Είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που συμβαίνει. Απόλυτα αναμενόμενο. Η απάντηση στο "Φαινόμενο" της Ισλαμοποίησης της Ευρώπης βρίσκεται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τι δουλειά είχε η Ε.Ε να ενισχύσει τον πόλεμο των Η.Π.Α σε ΙΡΑΚ και Αφγανιστάν ; Τι δουλειά έχει η Ε.Ε να συγκεντρώνει κάθε Ισλαμιστή Λαθρομετανάστη εντός των συνόρων της ; Τι δουλειά έχει η Ευρώπη να ασχολείται με χώρες και ανθρώπους που κυριολεκτικά ακόμα βρίσκονται στον μεσαίωνα ; Η Ευρώπη μαζικά οφείλει να διώξει ένα μεγάλο κομμάτι Ισλαμιστών άμεσα. Οφείλει να κοιτάξει την επιβίωση του πολιτισμού της πρωτίστως και ύστερα τα ανθρωπιστικά της αντανακλαστικά. Σε καμία περίπτωση δεν λέμε να γίνει πογκρόμ σε κάθε Μουσουλμάνο. Καλώς η κακώς όμως ανάμεσα τους υπάρχουν αρκετές ακραίες φωνές . Κάτι πρέπει να γίνει. Πριν να είναι πολύ αργά . Ιεροφάντης )



Mια μικρή είδηση, που δεν μας έρχεται από την Ελλάδα, αλλά από την Ισπανία, συνιστά το καλύτερο παράδειγμα που έχει αντιληφθεί μέχρι στιγμής ο γράφων ως προς την ωμότητα του ισλαμικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος απειλεί να υποδουλώσει την Ευρώπη.
Η είδηση έρχεται από τη διαδικτυακή ισπανική εφημερίδα El Confidencial, έναν από τους πιο δημοφιλείς ιστότοπους του πλανήτη, που μας πληροφορεί ότι στο λύκειο «Μενέντεθ Τολόσα» στην πόλη Λίνεα ντε λα Κονθεπθιόν, κοντά στο Κάδιξ, κατά τη διάρκεια του μαθήματος της γεωγραφίας ο καθηγητής ανέφερε ότι το ψυχρό κλίμα της περιοχής του Τρέβελεθ στη Γρανάδα είναι πολύ καλό για την παραγωγή του «χαμόν». Το χαμόν είναι το ισπανικό ζαμπόν –κάτι ανάλογο του ιταλικού προσούτο– και πρόκειται για εθνικό προϊόν της Ισπανίας. Γενικότερα τα προϊόντα του χοιρινού αποτελούν οργανικό κομμάτι της παράδοσης, του πολιτισμού αλλά και της ιστορικής πορείας που διαμόρφωσε την ισπανική εθνική ταυτότητα.
Η αναφορά αυτή προκάλεσε την αντίδραση ενός μουσουλμάνου μαθητή, ο οποίος ζήτησε από τον καθηγητή να σταματήσει τις αναφορές σε τροφές που προέρχονται από χοιρινό, γιατί προσβάλλουν τη θρησκευτική του πίστη. Ο καθηγητής απάντησε ότι απλά παρέθεσε μια πληροφορία και πως δεν λαμβάνει υπόψη του τα θρησκευτικά «πιστεύω» των μαθητών του κατά τη διάρκεια του μαθήματος.
Το επεισόδιο, ωστόσο, δεν έληξε εκεί. Το παιδί ανέφερε το συμβάν στους γονείς του, οι οποίοι κατήγγειλαν τον καθηγητή, με αποτέλεσμα αυτός τώρα να αντιμετωπίζει κατηγορίες για «κακοποίηση» του μαθητή, υποκινούμενη από ελατήρια ξενοφοβίας και ρατσισμού…
Η είδηση, μες στην απλότητα και την «ασημαντότητά» της, είναι ανατριχιαστική και θα ήταν τεράστιο λάθος να τη θεωρήσουμε «μεμονωμένο συμβάν».
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η ενέργεια αυτή του μαθητή, της οικογένειάς του και όλων αυτών που τους υποστήριξαν αντιβαίνει σε μια σειρά από θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και κατακτήσεις του δυτικού πολιτισμού. Μεταξύ άλλων, παραβιάζει το δικαίωμα στη γνώση, το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, το διαχωρισμό της εκπαίδευσης από τις θρησκευτικές δοξασίες, την ίδια την ελευθερία της σκέψης και πολλά άλλα. Θυμηθείτε ότι ουδείς επέβαλε στο παιδί αυτό να φάει χοιρινό ή, έστω, να αντικρίσει χοιρινό ή οτιδήποτε άλλο. Απλώς αναφέρθηκε η πληροφορία ότι σε κάποια περιοχή της Ισπανίας οι κλιματολογικές συνθήκες προσφέρονται για την παραγωγή ενός αλλαντικού προερχομένου από το χοιρινό, κι αυτό ήταν όλο.
Τηρουμένων των αναλογιών, σκεφτείτε ένα μετανάστη στην Ελλάδα, η θρησκεία του οποίου απαγορεύει την κατανάλωση λαδιού και, θεωρώντας ότι τον προσβάλλει κάθε αναφορά στο λάδι, καταγγέλλει έναν καθηγητή, ο οποίος στο μάθημα ανέφερε ότι το κλίμα της Μυτιλήνης, φερ’ ειπείν, ευνοεί την ελαιοπαραγωγή, και το σύστημα σπεύδει να καταδιώξει τον καθηγητή για… ρατσισμό και ξενοφοβία! Φαίνεται γελοίο, κι όμως αυτό ακριβώς συνέβη στην Ισπανία και, επαναλαμβάνω, δεν είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο. Δεν είναι καν η κορυφή του παγόβουνου. Είναι απλώς ένα από τα άπειρα γεγονότα που συμβαίνουν ολοένα και συχνότερα στην Ευρώπη και καταδεικνύουν ολοένα και περισσότερο τη φύση του φαινομένου που αντιμετωπίζουμε: ενός αμετροεπούς, ωμού και αδίστακτου ιμπεριαλισμού, που απειλεί με αφανισμό τις κατακτήσεις των λαών της Ευρώπης, για τις οποίες χρειάστηκαν αιώνες αγώνων – πολιτικών, κοινωνικών και πολιτισμικών.
Το πιο ανησυχητικό πάντως σε αυτή τη «μικρή» και «ασήμαντη» είδηση δεν είναι οι αντιδράσεις του μαθητή και των γονιών του, αλλά οι ενέργειες του ισπανικού συστήματος, που έσπευσε να θέσει τον καθηγητή υπό κατηγορία. Έναν καθηγητή που δεν έκανε απλώς τη δουλειά του, αλλά υπερασπίστηκε μια θεμελιώδη ανθρώπινη κατάκτηση, το διαχωρισμό της γνώσης από τις θρησκευτικές δοξασίες. Και τώρα, λοιπόν, μια κατάκτηση, για την οποία χρειάστηκαν αιώνες αγώνων, συγκρούσεων και θυσιών, η έμφοβη και ενοχική ευρωπαϊκή κοινωνία σπεύδει να τη θέσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Με άλλα λόγια, η ελευθερία του λόγου, η ελευθερία της σκέψης και ο διαχωρισμός γνώσης και θρησκευτικών δοξασιών βρίσκονται κατηγορούμενες για ρατσισμό και ξενοφοβία! Ζήσαμε να το δούμε κι αυτό… Επιτέλους, το 1984 έγινε πραγματικότητα.
Εν κατακλείδι, ένας θαυμαστός νέος κόσμος ολοκληρωτισμού, μισαλλοδοξίας, θρησκευτικής τυφλότητας και φανατισμού καταφθάνει ορμητικά στην Ευρώπη πάνω στις πλάτες των «αντιρατσιστών», των «αντιφασιστών» και των «αντιεθνικιστών» νεοσταυροφόρων. Το θέμα είναι για πόσο ακόμη οι μεγάλες λαϊκές μάζες απλά θα παρακολουθούν παθητικά τον αφανισμό των ίδιων τους των κοινωνιών.

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Επίκαιρα” στις 5/1/11)