ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ: ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ Η ΡΩΣΙΑ ΤΙΣ ΚΟΥΡΙΛΕΣ ΣΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ; Η αντι-ρωσική υστερία συνεχίζεται για τα καλά στην Ιαπωνία. Στις 7 Φεβρουαρίου, Ιάπωνες εθνικιστές που είχαν συγκεντρωθεί έξω από την Ρωσική Πρεσβεία στο Τόκιο απαίτησαν από την Ρωσία να επιστρέψει τα 4 νησιά των Κουρίλων καίγοντας παράλληλα τη ρωσική σημαία.
Η αστυνομία δεν παρενέβη και απλά παρακολουθούσε ως θεατής. Το εθνικιστικό παραλήρημα προφανώς υποκινήθηκε από τον Πρωθυπουργό Naoto Καν, ο οποίος την ίδια ημέρα αποκάλεσε την πρόσφατη επίσκεψη του Ντμίτρι Μεντβέντεφ στις νότιες Kuriles "ασυγχώρητη αγένεια". Την επόμενη μέρα, 8 Φεβρουαρίου, η ρωσική πρεσβεία έλαβε μια επιστολή με μια σφαίρα και ένα σημείωμα που έλεγε ότι τα βόρεια εδάφη είναι ιαπωνική γη! Η θέση της Μόσχας συνοψίζεται στο γεγονός ότι τα 4 νησιά kuril, των οποίων η κυριότητα αμφισβητείται από τους Ιάπωνες, ανήκει στη Ρωσία ως διάδοχο της ΕΣΣΔ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι στιγμής, η μάχη για τις Νότιες Κουρίλες είναι διπλωματική. Αλλά ποιος ξέρει που θα φτάσουν οι Ιάπωνες, όταν καθίσταται σαφές ότι οι διπλωματικές προσπάθειες είναι μάταιες; Η ιστορία έχει αποδείξει ότι η αμφισβήτηση εδαφών πολλές φορές ξεκαθάρισε μετά από πολεμική αναμέτρηση..
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα το είδαμε τον Αύγουστο του 2008 ανάμεσα στην Ρωσία και την Γεωργία στη Νότια Οσετία. Οι περισσότεροι από τους εμπειρογνώμονες δεν πίστευαν στο ενδεχόμενο μιας επίθεσης. Μέχρι την τελευταία στιγμή οι περισσότεροι από αυτούς ήταν βέβαιοι ότι η μικρή Γεωργία δεν θα τολμούσε να αναμετρηθεί με την πολύ ισχυρότερη Ρωσία. Ωστόσο,ο Σαακασβίλι που ονειρευόταν την «επιστροφή των ιστορικών γεωργιανών εδαφών," δεν φοβήθηκε την Ρωσική στρατιωτική μηχανή. Η Ιαπωνία όμως είναι πολύ πιο σοβαρός αντίπαλος απ όλες τις απόψεις. Φυσικά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Ιάπωνες ηγέτες, σε αντίθεση με τη Γεωργία, είναι πολύ πιο σοβαροί και ότι οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ της Ιαπωνίας και της Ρωσίας δεν θα επιτρέψουν τη σύγκρουση. Ωστόσο, τα οικονομικά δεδομένα δεν επικρατούν πάντοτε στην πολιτική. Όπως προκύπτει από την ιστορία, μερικές φορές η πολιτική στάση μπορεί να ξεπεράσει τα οικονομικά οφέλη. Η συμπεριφορά της ιαπωνικής ηγεσίας τα τελευταία χρόνια μπορεί να προκαλέσει ανησυχία. Το 2007, ο τότε πρωθυπουργός Σίνζο Αμπε είπε ότι ήταν καιρός να ξεφύγουμε από το μεταπολεμικό καθεστώς και να δώσει στο στρατό τον δέοντα σεβασμό. Με άλλα λόγια, η Ιαπωνία έχει αναβιώσει σταθερά το "μαχητικό πνεύμα του έθνους" για να επιστρέψει στο κλαμπ των παγκόσμιων δυνάμεων. Οι στρατιωτικές δαπανες της Ιαπωνίας αυξάνονται συνεχώς. Το 2010 η χώρα κατατάσσεται στην πέμπτη θέση στον κόσμο όσον αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες (περίπου 44,3 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως), προσπερνώντας τη Γερμανία και λιγότερα μόνο από τις ΗΠΑ (600 δισ. ευρώ), Κίνα (81.4 δισεκατομμύρια δολάρια), το Ηνωμένο Βασίλειο (48,8 δισ. δολάρια) και Γαλλία (45 δισ. δολάρια).
Το πιο πιθανό, δεδομένου ότι οι τελευταίοι προχωράνε σε σημαντική μείωσης των στρατιωτικών δαπανών τους, το 2011 η Ιαπωνία θα μπορούσε να πάρει την τρίτη θέση στον κόσμο και να ανταγωνιστεί με την Κίνα για το δεύτερη. Η Ρωσία είναι πολύ πίσω από την Ιαπωνία από την άποψη των εν λόγω δεικτών. Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια οι Ιάπωνες αναπτύσσουν με επιθετικό τόνο τις στρατιωτικές τους δυνατότητες. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία έχει αεροπλανοφόρα, ένα σύγχρονο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας, και ισχυρές αεροπορικές και αντιαεροπορικές δυνάμεις . Συνολικά, οι ιαπωνικές δυνάμεις ανέρχονται σε 240.000 τακτικό στρατό και είναι από τους ισχυρότερους στην περιοχή. Αυτό που συνέβαλε ουσιαστικά είναι ο συνεχής εκσυγχρονισμός του στρατιωτικού εξοπλισμού. Ένας ειδικός ρόλος φαίνεται να δίνεται στο Πολεμικό Ναυτικό, που περιλαμβάνει περισσότερα από 250 πλοία μάχης, υποστήριξης και λοιπών σκαφών. Επιπλέον, το Πολεμικό Ναυτικό έχει 40 αντιτορπιλικά, εκ των οποίων τα 8 διαθέτουν κατευθυνόμενα βλήματα καταστροφής της άμυνας του αντιπάλου και μπορούν να χτυπήσουν ταυτόχρονα μια σειρά από στόχους . Οι ιαπωνικές ναυτικές δυνάμεις συνεχίζουν να αυξάνονται, συμπεριλαμβανομένων των αμφίβιων δυνάμεων. Ανάμεσά τους υπάρχουν 4 (σύμφωνα με άλλες αναφορές 5) «ναυαρχίδες» ελικοπτεροφόρων πλοίων . Μπορούν όμως να λειτουργήσουν και ως αεροπλανοφόρα ή και ως αμφίβιες μονάδες. Τ
ο ελικοπτεροφόρο κατηγορίας Hyuga αναπτύχθηκε το 2009 και σύμφωνα με την άποψη των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων, είναι ένα ελαφρύ αεροπλανοφόρο, το οποίο μπορεί να μετατραπεί γρήγορα και να φιλοξενήσει μαχητικά αεροσκάφη. Παρόλα αυτά σκοπίμως βαπτίζεται αντιτορπιλικό μόνο και μόνο για να αποφευχθούν οι μεταπολεμικοί περιορισμοί που απαγορεύουν στην Ιαπωνία να έχει πλοία αυτής της κατηγορίας. Τα επόμενα χρόνια θα παραληφθούν 2 ακόμη πλοία αυτής της κατηγορίας με εκτόπισμα 19.500 τόνων τα οποία μπορούν να φιλοξενήσουν 14 ελικόπτερα και 4.000 στρατιώτες. Επιπλέον, κυβερνητικοί αξιωματούχοι δηλώνουν την πρόθεσή τους να δημιουργήσουν "κινητές μονάδες επίθεσης," πεζοναυτών ,με σκοπό την κατάληψη της παράκτιας ζώνης πιθανού εχθρού. Στην ουσία , η Ιαπωνία δημιουργεί μονάδες διεξαγωγής αμφίβιων επιχειρήσεων. Είναι όμως η Ρωσία έτοιμη να αντιμετωπίσει τους Ιάπωνες που κάποτε είχαν χάσει κάθε ελπίδα επιστροφής των «αυτοχθόνων ιαπωνικών εδαφών»; Οι Ρώσοι στρατιωτικοί πιστεύουν πως ναι. Ταυτόχρονα θεωρούν πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο σύρραξης θα ήταν πιο πολύπλοκο και διευρυμένο απ ότι υπολογίζουν οι Ιάπωνες. Για την Ρωσία είναι δεδομένο ότι μια Ρωσο-Ιαπωνική σύρραξη δεν θα περιοριστεί σε αμφίβιες επιχειρήσεις στις νότιες Κουρίλες.
Οι Ιάπωνες εθνικιστές που ορέγονται τέτοιες ενέργειες οφείλουν να καταλάβουν ότι σε περίπτωση στρατιωτικού τυχοδιωκτισμού από την πλευρά τους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και να υπερνικήσουν τη Ρωσία σε ένα συντριπτικά μεγαλύτερο θέατρο επιχειρήσεων, από το Βλαδιβοστόκ και τις Κουρίλες, μέχρι πιθανότατα και την χερσόνησο Καμτσάτκα. Ακόμα και αν υπερισχύσουν έναντι των Ρωσικών δυνάμεις τόσο στη θάλασσα όσο και στον αέρα σε αυτά τα σημεία (συνυπολογίζοντας τα μη διαθέσιμα στρατηγικά αεροσκάφη στην περιοχή) υπάρχει η σημαντική παράμετρος που λέγεται πυραυλικές δυνάμεις. Οι Ρωσικοί πύραυλοι μπορούν εγγυημένα και με ακρίβεια να χτυπήσουν στρατιωτικούς (ίσως και πολιτικούς) στόχους σε ακτίνα 1500-2000 χιλιομέτρων ακόμα και το Τόκυο! Όσον αφορά τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις, σε μια συμβατική σύγκρουση, η Ρωσία είναι βέβαιο ότι δεν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Μέχρι πρόσφατα υπήρχε μια αρκετά ισχυρή ρωσική μονάδα στην «επικίνδυνη» ζώνη , συμπεριλαμβανομένου ενός τμήματος πυροβολικού, σχεδιασμένο ακριβώς να αποτρέπει μια πιθανή επίθεση εχθρού. Ωστόσο, το 1990, η λεγόμενη μονάδα άμυνας των Κουρίλων μειώθηκε σημαντικά στο γενικό πλαίσιο αποδυνάμωσης της ρωσικής άμυνας. Ειδικότερα, το μεγαλύτερο τμήμα των τεθωρακισμένων μονάδων εκεί, αποτελείτο από απαρχαιωμένα άρματα μάχης Τ-55.
Ή υπάρχει κάτι άλλο(που δεν γνωρίζουμε) και ενώ οι Ιάπωνες αυξανουν συνεχώς την στρατιωτική τους ετοιμότητα, τώρα αρχίζουν να αναρωτιούνται Ρώσοι ειδικοί γιατί δεν έχουν σταλεί ακόμα στις Κουρίλες S-300 , BUK και γενικότερα σύγχρονες αντιπυραυλικές μονάδες. Σε περίπτωση Ιαπωνικής επίθεσης στις Κουρίλες, οι Ρωσικές μονάδα εκεί (συμπεριλαμβανομένων και των νότιων νήσων) , εγγυώνται να «κρατήσουν» για 1-2 ημέρες και στην καλύτερη περίπτωση 3-4 ημέρες. Σε αυτό το διάστημα η Ρωσία θα πρέπει να έχει αποστείλει σημαντικές ενισχύσεις και οπλισμό, αλλιώς το αποτέλεσμα της πιθανής σύγκρουσης θα είναι δυσάρεστο για αυτήν. Είναι σημαντικό ότι η υποδομή των αερομεταφερόμενων δυνάμεων που συνδέουν το αρχιπέλαγος με την ηπειρωτική χώρα απέχει πολύ από το επιθυμητό επίπεδο ασφάλειας. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρώντας τους Ιάπωνες να αυξάνουν σημαντικά την επιθετική δύναμή τους, οι Ρώσοι επιτελείς άρχισαν να δίνουν σημασία στην υπεράσπιση των Κουρίλων κατασκευάζοντας νέα αεροδρόμια και με παράλληλη ανακαταστευή των παλαιότερων,
Η Ρωσική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, θεωρεί απίθανο στο άμεσο μέλλον η Ιαπωνία να τολμήσει να εμπλακεί σε μια τέτοια στρατιωτική περιπέτεια. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να εγγυηθεί ιδίως αν η Ρωσία βρεθεί σε πόλεμο με κάποια τρίτη χώρα (σε διαφορετικό γεωγραφικό χώρο) και δεν θα είναι σε θέση να δώσει τη δέουσα βαρύτητα προς την κατεύθυνση της Άπω Ανατολής. Υπήρξε παρόμοιο προηγούμενο στην ιστορία. Το 1855, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι η Ρωσία συμμετείχε στον Πόλεμο της Κριμαίας, οι Ιάπωνες πιέσαν για ευνοϊκή συμφωνία στις Νότιες Κουρίλες. Μη θέλοντας να έρθει σε σύγκρουση και με την Ιαπωνία, η Ρωσία τους έδωσε τέσσερα νησιά, κάτι που οι Ιάπωνες δεν πρόκειται να ξεχάσουν. Απ την άλλη βέβαια οι Ιάπωνες σκοπίμως ξεχνούν ότι έχασαν τον Β Παγκόσμιο πόλεμο και μέρος του τιμήματος αυτού ήταν και η απώλεια των Κουρίλων νήσων.
ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου