Γεωμετρική ΕΛΛΑΣ (1)

Οι πρόγονοί μας επεκτάθηκαν ανά τον πλανήτη, ξεκινώντας από την ύψιστη κορυφή του Ταυγέτου και κατόπιν γεωμετρικών σχηματισμών, όπως έχω εξηγήσει παλιότερα άρχισαν την εξερεύνηση-χαρτογράφηση των ιερών μας τόπων, όπου σχημάτιζαν γεωμετρικά σχήματα και κάθε πόλη-χωριό που ήταν κοντά είχε μια δυναμική σχέση κι έκαναν την λεγόμενη καθετοποίηση των άστρων, οπότε ότι είχε επάνω το χαρτογράφησαν και κάτω στη γη κι γι’ αυτό έχουμε τα ζώδια-ζωδιακός κύκλος αποτυπωμένα και χαραγμένα με πόλεις και χωριά για το κάθε Ζωδιο-Αστερισμούς. (Τέτοιες φωτογραφίες των Ζωδίων δεν έχω τώρα μαζί μου για να σας τις δείξω…σε κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον θα τις κοινοποιήσω).

Λοιπόν εις το Ζώδιο του Καρκίνου και εις τον Ζωδιακό Κύκλο εκείνος ο αστερισμός που οριοθετεί τις 23° 26′ 22″ βόρεια του Ισημερινού εις τον Βόρειο Τροπικό και εις τον οποίο δίνει και το όνομά του είναι: Ο Τροπικός του Καρκίνου… ένας δηλαδή… από τους πέντε μείζονες κύκλους του γεωγραφικού πλάτους. Είναι ακριβώς το βορειότερο πλάτος εις το οποίο ο Ήλιος μας μπορεί να μεσουρανεί το μεσημέρι. Αυτό φυσικά συμβαίνει πάντα κατά το θερινό ηλιοστάσιο, όταν το βόρειο ημισφαίριο κλίνει προς τον Ήλιο εις το μέγιστο βαθμό. O τροπικός λοιπόν του Καρκίνου αντικατοπτρίζει αυτή τη γωνία κλίσης του άξονα της Γαίας, η οποία ποικίλει σε μια περίοδο περίπου…. 41.000 ετών από το μέγιστο των 23° 30′ εις το ελάχιστο των 22° 06′ μοιρών. 

Δηλαδή… η αργή μετατόπιση του Τροπικού του Καρκίνου νότια, αντανακλά τη μετατόπιση της κλίσης του άξονα της Γαίας δηλαδή…(η λοξότητα της) – όπου το όνομα του τροπικού προέκυψε… διότι όταν δόθηκε αυτή η ονομασία… ο Ήλιος βρισκόταν εις τον αστερισμό του Καρκίνου κατά το θερινό ηλιοστάσιο… εντούτοις όμως, λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γαίας, ο Ήλιος εις την σύγχρονη μας εποχή βρίσκεται ακριβώς μετατοπισμένος – ως προς το πλάτος – εις τον αστερισμό του Ταύρου (ακριβώς την 17η Νοέμβρη όπου μεσουρανούν ταυτόχρονα το όμμα του Ταύρου μαζί με τις Πλειάδες) κατά το θερινό ηλιοστάσιο/ηλιοτρόπιο, ενώ η κλίση του άξονα της Γαίας είναι 23,27 μοίρες από τον Ισημερινό. 

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον τροπικό του Αιγόκερω, λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γαίας, ο Ήλιος εις την σύγχρονη εποχή μας βρίσκεται μετατοπισμένος – ως προς το πλάτος – εις τον αστερισμό του Σκορπιού κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο/ηλιοτρόπιο. Μελετώντας εμείς οι μετ’ Έλληνες τις ευθυγραμμίσεις των ναών… αλλά κυρίως τους γεωμετρικούς σχηματισμούς… διαπιστώσαμε όπως υπάρχουν τρίγωνα, τόξα και σπείρες που σχηματίζονται εκ των θέσεων του χωροδικτυώματος των ναών του Ελληνικού μας τόπου και χώρου… όπου εντοπίσαμε ξάστερα και καθαρά κάποιους μεσημβρινούς και ευθυγραμμίσεις με μια ενεργειακή σημασία. Κι εδώ είναι το κλειδί…. γι’ αυτό και σας παροτρύνω τόσο καιρό να προσφεύγετε στα ιερά μας… 

Τώρα συγκεκριμένα η γραμμή «Δελφοί – Δήλος» περνάει ακριβώς πάνω από την πόλη της (θεάς) Αθηνάς, την πρωτεύουσα μας Αθήνα. Γι’ αυτό λοιπόν και εις τους Δελφούς υπάρχει ο θόλος της Αθηνάς Προναίας σε ένα ρόλο προ-μάντεως και αυτή η γραμμή ερμηνεύεται ως η ημερήσια πορεία του Ήλιου. Ακόμη θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι δυο φαινομενικά αντίθετοι μύθοι, μπορούν να συμπληρώσουν απίστευτα ο ένας τον άλλον, καθώς ό ένας εγκαθιδρύει έναν δεσμό μεταξύ των Δελφών και των Τεμπών, ενώ ο άλλος μεταξύ Δελφών και Απόλλωνος συγχρόνως Κρηταγενούς και Υπερβόρειου. 

Γνωρίζουμε ακόμη ότι το αρχαιότερο μαντείο και ναός της Ελλάδος είναι αυτό της Δωδώνης. Από εδώ σε κάποια στιγμή θα σας ανταποδώσω εις το δεκαπλάσιο την θετική ενέργεια που μου δώσατε, όταν ήμουν στο νοσοκομείο…όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου…. θα σας ενημερώσω σχετικώς. Ο «Παυσανίας» μας λέγει…. ότι η λατρεία του (θεού) Απόλλωνος ήλθε εκ των Τεμπών. Άρα εάν χαράξουμε εις τον χάρτη της Ελλάδος – με πιθανό κέντρο π.χ. τα Τέμπη – ένα τόξο δηλαδή… που θα διαγράφει την καμπύλη – τόξο Δωδώνη – Δελφοί, τότε θα διαπιστώσουμε ότι οι αποστάσεις Τέμπη – Δωδώνη και Τέμπη – Δελφοί είναι ίσες. 

Οι δυο αυτές αποστάσεις είναι ίσες επίσης και με την απόσταση από τους Δελφούς εις τις Πρασιές. Το λιμάνι – το σημερινό Πόρτο Ράφτη – βρίσκεται ακριβώς εις το σημείο που η γραμμή Δήλος – Δελφοί τέμνει την ακτή της Αττικής γης. Εις το σημείο αυτό επιβιβάζονταν οι «Θεωροί» που μετέβαιναν εις την Δήλο. Ενώ η κάθετη γραμμή «Δίον – Τέμπη – Δελφοί – Ταίναρον» αντιστοιχεί εις τον μεσημβρινό των Δελφών. Η δε κοντινή αυτής γραμμή – που παρεκκλίνει ελάχιστα προς τα βορειοδυτικά – συνδέει τις Αμυκλές, την Σπάρτη, την Τεγέα και την κορυφή του Ολύμπου. 

Οπότε καταλήγουμε : Μεσημβρινός Δελφών : «Δίον – Τέμπη – Δελφοί – Σπάρτη – Αμυκλές – Ταίναρον».

Εις τον Ομηρικό ύμνον… εις τον (θεό) Απόλλωνα προκύπτει το συμπέρασμα ότι όχι μόνον υπάρχει άλυτος δεσμός μεταξύ των ναών της Κνωσού και της ιερής Πυθόνας [Δελφοί]… αλλά από τα πανάρχαιο χρόνια εις τον ναό του Απόλλωνος υπηρετούσαν οι Κρήτες ιερείς, δηλαδή… οι λεγόμενοι Κουρήτες. 

Η γραμμή «Δελφοί – Κόρινθος» ή αλλιώς «Παρνησσός – Ακροκόρινθος» καθορίζει μία κατεύθυνση παράλληλη εις τον ορεινό όγκο της Πίνδου και εις την γραμμή που ενώνει την πόλη των Πατρών με το ακρωτήρι του Μαλέα. Το πρωταρχικό γενεσιουργό κέντρο όμως είναι η κορυφή της Ίδης και το άντρο αυτής, το γνωστό «Ιδαίον Άντρον», το λίκνο του Διός. Έτσι η διεύθυνση «Ίδη – Κόρινθος – Δελφοί», που είναι η ραχοκοκαλιά του Ελληνικού χώρου και τόπου, σχηματίζει με την παράλληλο γωνία των 60ο . 
Δηλαδή… αποτελεί προβολή σε τμήμα της επιφάνειας της σφαίρας – αν την εμείς δούμε ως επίπεδη – του κοσμικού άξονα «Λέοντος – Υδροχόου», που σχηματίζει την ίδια γωνία με την γραμμή των ισημεριών. Εις την ουσία δηλαδή… ομιλούμε δια την εποχή του Υδροχόου… καθώς ως γνωστόν ανά εποχή έχουμε και τις ανάλογες αντιστοιχίες που είναι οι εξής (έχοντας λοιπόν κατά νου ότι το 10.800 π.Χ. θεωρείται από τους Αιγυπτίους η αρχή της εποχής του Λέοντα [ανατολή του Βασιλίσκου (Regulus) ή α' του Λέοντα]) : 

Περίοδος του Αιγόκερω (21.550π.Χ. – 19.400π.Χ.) 

• Ισημερίες : Καρκίνος, Αιγόκερω. 

• Ηλιοστάσια : Ζυγός, Κριός.
Περίοδος του Τοξότη (19.400π.Χ. – 17.250π.Χ.) 

• Ισημερίες : Τοξότης, Δίδυμοι. 

• Ηλιοστάσια : Παρθένος, Ιχθείς.
Περίοδος του Σκορπιού (17.250π.Χ. – 15.100π.Χ.) 

• Ισημερίες : Σκορπιός ,Ταύρος. 

• Ηλιοστάσια : Λέων, Υδροχόος.
Περίοδος του Ζυγού (15.100π.Χ. – 12.950π.Χ.) 

• Ισημερίες : Ζυγός, Κριός. 

• Ηλιοστάσια : Καρκίνος, Αιγόκερω.
Περίοδος της Παρθένου (12.950π.Χ. – 10.800π.Χ.) 

• Ισημερίες : Παρθένος, Ιχθείς. 

• Ηλιοστάσια : Δίδυμοι, Τοξότης.
Περίοδος του Λέοντα (10.800π.Χ. – 8.650 π.Χ.) 

• Ισημερίες : Λέων, Υδροχόος. 

• Ηλιοστάσια : Σκορπιός, Ταύρος.
Περίοδος του Καρκίνου (8.650π.Χ. – 6.500 π.Χ. ) 

• Ισημερίες : Καρκίνος, Αιγόκερω. 

• Ηλιοστάσια : Ζυγός, Κριός.
Περίοδος των Διδύμων (6.500π.Χ. – 4.350 π.Χ.) 

• Ισημερίες : Δίδυμοι, Τοξότης. 

• Ηλιοστάσια : Παρθένος, Ιχθείς.
Περίοδος του Ταύρου (4.350π.Χ. – 2.200 π.Χ.) 

• Ισημερίες : Ταύρος, Σκορπιός. 

• Ηλιοστάσια : Λέων, Υδροχόος.
Περίοδος του Κριού (2.200π.Χ. – 50 π.Χ.) 

• Ισημερίες : Κριός, Ζυγός. • Ηλιοστάσια : Καρκίνος, Αιγόκερω.
Περίοδος των Ιχθύων (50 – 2100 μ.Χ.) 

• Ισημερίες : Ιχθείς, Παρθένος. 

• Ηλιοστάσια : Δίδυμοι, Τοξότης.
Περίοδος του Υδροχόου (2.100μ.Χ. – 4.250 μ.Χ) 

• Ισημερίες : Υδροχόος, Λέων. 

• Ηλιοστάσια : Ταύρος, Σκορπιός. 

Εποχή του Αιγόκερω 4250 – 6400 μ.Χ.
Εποχή του Τοξότη 6400 – 8550 μ.Χ.
Εποχή του Σκορπιού 8550 – 10700 μ.Χ.
Εποχή του Ζυγού 10700 – 12850 μ.Χ
Εποχή της Παρθένου 12850 – 15000 μ.Χ.

Ο άξονας λοιπόν αυτός, «Υδροχόου – Λέωντος», σημαδεύει την Ελλάδα μεταβάλλοντάς την σε αναπαράσταση της Ουράνιας Αρμονίας του πλανητικού συστήματος και του Ζωδιακού Κύκλου. 

Η κάθετη γραμμή εις την διεύθυνση «Δελφοί – Ίδη» διέρχεται από την Δήλο. Εις το σημείο που συναντά την ακτή της Ιωνίας βρίσκεται και το άλλο μεγάλο μαντείο του Απόλλωνος, αυτό της Κλάρου. Εάν λοιπόν προεκταθεί προς τα νοτιοδυτικά, καταλήγει εις το ακρωτήριον Επιδήλιον, όπου υπάρχει ένας ναός αυτός του Δήλιου Απόλλωνα. Είναι δε παράλληλη, η γραμμή αυτή, εις την γραμμή «Κορίνθου – Βασσών» όπου υπάρχει ο γνωστό ναός του Επικούρειου Απόλλωνα…όπου εδώ έγινε η προσωπική μου κάθαρση και πήρα ενέργεια για να μπορέσω να ανέβω εις τον Ταύγετο…και είναι προσανατολισμένος προς τον Πολικό αστέρα – Κυνόσουρα (α΄ της Μικρής Άρκτου) και τον αστερισμό του Κύκνου. Αναπτύσσοντας τον Αστερισμό του Κύκνου που διατρέχει όλη την Πελοπόννησο, με κορυφή πάντα το μαντείο των Δελφών, τα 4 άστρα της ουράς της Μεγάλης Άρκτου είναι όμοια σε διάταξη γεωμετρίας και αστρονομίας με τα 4 άστρα του άξονα του αστερισμού του Κύκνου, ήτοι οι «Δελφοί – Φενεός – Τεγέα – Ιθώμη» και τα ανάκτορα του «Νέστορα». 

Η νοητή γραμμή «Δήλος – Αθήνα – Δελφοί»…εάν προεκταθεί διέρχεται από ένα σημείο κοντά στην Άρτα, την αρχαία Αμβρακία. Τα ιερά της Λευκάδας και ιδιαίτερα του άλματος της Λευκάδας θα μπορούσε να είναι η ιδιαίτερη αυτή τοποθεσία μιας και εις την νήσο αυτή υπήρχαν οι δύο ναοί του Απόλλωνα και μάλιστα του Απόλλωνα με τα χρυσά βέλη. Ο ένας εις τον μοιραίο γκρεμό επάνω από την θάλασσα, εις τον μεσημβρινό άκρο της νήσου, και ό άλλος εις τα βορειοανατολικά, κοντά εις την πόλη με την οποία τον συνδέει ο Θουκυδίδης. Αλλά ο κύριος λόγος που καταδεικνύει το αυτό γεγονός είναι ότι εάν χαράξουμε μία γραμμή παράλληλη στην γραμμή Δήλου – Δελφών τότε θα καταλήξουμε εις την Λευκάδα. Ενώ εάν φέρουμε μία κάθετο – που ομοιάζει με αναπαράσταση πτώσης – οδηγούμαστε εις το ακρωτήρι της Λευκάτης, εις το άλμα του ναού της Λευκάδας Πέτρας… όπου ετελείτο το τελετουργικό άλμα προς τιμήν του Απόλλωνος. Το σημείο που τέμνεται η γραμμή «Ίδη – Δελφοί» είναι η ακτή της Αργολίδας. Για την ακρίβεια λοιπόν – εις το αυτό μέρος βρίσκεται ο ναός της «Ερμιόνης». Η τοποθεσία αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική… διότι εκτός των άλλων βρίσκεται επί της παραλλήλου της Δήλου. 

Ακόμη … η κάθετος που τέμνει την γραμμή «Ίδη – Κόρινθος – Δελφοί» ει την Ερμιόνη διέρχεται και από τις Αμυκλές. Εξάλλου, η Ερμιόνη βρίσκεται, ως προς την Κόρινθο, σε μία θέση συμμετρική με εκείνη των Δελφών. Αυτές οι τοπογραφικές διαπιστώσεις που καταλήγουν σ’ ένα τετραπλό εντοπισμό εις τον χώρο, μας οδηγούν να σκεφτούμε ότι η Ερμιόνη πρέπει να είναι – και να ήτο – ένα πολύ σημαντικό κέντρο λατρείας του Απόλλωνος. Ο Παυσανίας μας γράφει σχετικά ότι [Κορινθιακά, 35.2]: «Υπάρχουν επίσης τρείς ναοί του Απόλλωνα και τρία αγάλματα. Ο ένας δεν έχει επίκληση, ο άλλος ονομάζεται Πυθαέας και ο τρίτος Όριος. Το όνομα του Πυθαέα το έχουν μάθει από τους Αργείους, γιατί η Τελέσιλλα λέει ανάμεσα στους άλλους Έλληνες επισκέφτηκε πρώτα τη χώρα αυτών ο Πυθαέας, ο υιός του Απόλλωνα. Για ποιο λόγο αποκαλούν τον άλλο Όριο δεν θα μπορούσα να πω με σαφήνεια, αλλά υποθέτω ότι μετά από νίκη τους σε πόλεμο ή σε δίκη σχετικά με τα όρια της χώρας τους τιμούν τον Όριο Απόλλωνα». 

Έτσι αφού η Ερμιόνη σχετίζεται με τους Δελφούς, την Δήλο, την Κόρινθο και την Λευκάδα μας οδηγεί εις το συμπέρασμα να σκεφτούμε ότι πρέπει υπάρχει κάποια αντιστοιχία ανάμεσα εις την γεωγραφική θέση των ιερών χώρων.
Ένα παράδειγμα της αρμονίας είναι η ευθεία των πόλεων της Κορίνθου, του Άργους και της Σπάρτης που είναι τοποθετημένες σε μία γραμμή κάθετη στην γραμμή Δελφών – Δήλου. Η γραμμή όμως αυτή, αν προεκταθεί προς βορειοανατολικά, τέμνει την παράλληλο των Δελφών σε ένα σημείο που δεν είναι άλλο από τον ναό του Πτώου Απόλλωνος …(που σχετίζεται με τους αστερισμούς του Σκορπιού και του Ζυγού). 

Όλα ίσως όλα τα παραπάνω να εξηγούνε και τους περίεργους προσανατολισμούς των ναών του Απόλλωνα εις τις Βάσσες της Αρκαδίας και εις την Δήλο, που εις τον μεν πρώτο η είσοδος είναι βόρεια – βορειανατολικά… ενώ εις τον δε δεύτερο δυτικά. Ο συνήθης προσανατολισμός ήταν-είναι ανατολικός – δυτικός με είσοδο προς την ανατολή. Εις τις Βάσσες εν ολίγοις η είσοδος είναι βόρεια – βορειανατολικά… διότι έτσι βρίσκεται εις την κατεύθυνση όχι μόνο προς το Λύκαιον Όρος, αλλά προς τους Δελφούς. Ενώ εις την Δήλο με τον τρόπο αυτό που είναι κατασκευασμένος ο ναός… η είσοδος είναι στραμμένη προς την Ερμιόνη. 

Ακόμη θα πρέπει να επισημάνουμε και να έχουμε κατά νου μας τα εξής :
Οι ευθείες γραμμές που διέρχονται από τους Δελφούς
1. Ευθεία: Δήλος – Αθήνα – Δελφοί
2. Ευθεία: όρος Ίδη – Ερμιόνη –Δελφοί
3. Ευθεία: Δίον – Τέμπη – Δελφοί – Ταίναρον [μεσημβρινός Δελφών]
Οι παράλληλες γραμμές
1. Παράλληλος: Ερμιόνης – Δήλου –Διδύμων
2. Παράλληλος: Αθήνας – Κλάρου
3. Παράλληλος: Δελφών – Πτώου
Άλλες ευθυγραμμίσεις
1. Όρος Όλυμπος – Τεγέα – Σπάρτη – Αμύκλες – Ταίναρο
2. Κλάρος – Δήλος – Επιδήλιον Άκρον
3. Πτώον – Κόρινθος – Άργος – Σπάρτη – Θαλάμαι
4. Παγασαί – Δήλος
5. Κόρινθος – Λευκάδα
Έτσι λοιπόν και με γνώμονα πάντοτε όλα τα παραπάνω… μπορούμε να τοποθετήσουμε ένα ζωδιακό χάρτη με τους 12 αστερισμούς και επάνω σε αυτές τις ευθείες εκείνες που εντοπίσαμε ότι διέρχονται ακριβώς εκ των Δελφών.
Επομένως θα έχουμε τα εξής:
Ερμιόνη = Oo Λέοντος (Βασιλίσκος).
Δήλος και Αθήνα = Οο Παρθένου (Στάχυς).
Τέμπη = Οο Αιγόκερω.
Σπάρτη = Τέλος Διδύμων, αρχή Καρκίνου.
(συνεχίζεται…..)
IOANNIS STOGIANNOS


Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ 
http://revealedtheninthwave.blogspot.gr/2016/02/1_18.html